2024 March 19 - سه شنبه 29 اسفند 1402
اقرار ابوبكر به هجوم به خانه حضرت زهرا سلام الله عليها
کد مطلب: ٦٢٩٩ تاریخ انتشار: ٢٥ شهریور ١٤٠٢ تعداد بازدید: 89574
مقالات » نقد خلافت خلفا
اقرار ابوبكر به هجوم به خانه حضرت زهرا سلام الله عليها

بررسي روايت ابن زنجويه در اقرار ابوبكر، نسبت منكر الحديث به عُلْوَانَ بن داوود، تحريف روايت

طرح شبهه

عبد الرحمن دمشقيه، نويسنده معاصر وهّابي، در مقاله اش با عنوان «قصة حرق عمر رضي الله عنه لبيت فاطمة رضي الله عنها» كه در سايت «فيصل نور» آمده، در باره روايت إبن أبي شيبه مي نويسد:

1. وددت أني لم أحرق بيت فاطمة... (قول أبي بكر). فيه عُلْوان بن داود البجلي (لسان الميزان، ج4، ص218، ترجمه رقم 1357- 5708 و ميزان الاعتدال، ج3، ص108، ترجمه رقم 5763) قال البخاري وأبو سعيد بن يونس وابن حجر والذهبي «منكر الحديث» وقال العُقيلي (الضعفاء للعُقيلي، ج3، ص420).

در روايت ابوبكر، نام داوود بن عُلْوان بَجَلِي وجود دارد كه بخاري، ابوسعيد بن يونس، ابن حجر و عقيلي وي را منكر الحديث مي دانند.

اصل روايت در منابع اهل سنت

ابن زنجويه در الأموال، ابن قتيبه دينوري در الإمامة والسياسة، طبري در تاريخش، ابن عبد ربه در العقد الفريد، مسعودي در مروج الذهب، طبراني در المعجم الكبير، مقدسي در الأحاديث المختاره، شمس الدين ذهبي در تاريخ الإسلام و... داستان اعتراف ابوبكر را با اندك اختلافي نقل كرده اند كه متن آن را از كتاب الأموال ابن زنجويه، از دانشمندان قرن سوم اهل سنّت نقل مي كنيم:

أنا حميد أنا عثمان بن صالح، حدثني الليث بن سعد بن عبد الرحمن الفهمي، حدثني علوان، عن صالح بن كيسان، عن حميد بن عبد الرحمن بن عوف، أن أباه عبد الرحمن بن عوف، دخل علي أبي بكر الصديق رحمة الله عليه في مرضه الذي قبض فيه ... فقال [أبو بكر] : « أجل إني لا آسي من الدنيا إلا علي ثَلاثٍ فَعَلْتُهُنَّ وَدِدْتُ أَنِّي تَرَكْتُهُنَّ، وثلاث تركتهن وددت أني فعلتهن، وثلاث وددت أني سألت عنهن رسول الله (ص)، أما اللاتي وددت أني تركتهن، فوددت أني لم أَكُنْ كَشَفْتُ بيتَ فاطِمَةَ عن شيء، وإن كانوا قد أَغْلَقُوا علي الحرب... .

عبد الرحمن بن عوف به هنگام بيماري ابوبكر به ديدارش رفت و پس از سلام و احوال پرسي، با او گفت و گوي كوتاهي داشت. ابوبكر به او چنين گفت:

من در دوران زندگي بر سه چيزي كه انجام داده ام تأسف مي خورم ، دوست داشتم كه مرتكب نشده بودم ، يكي از آن ها هجوم به خانه فاطمه زهرا بود ، دوست داشتم خانه فاطمه را هتك حرمت نمي كردم؛ اگر چه آن را براي جنگ بسته بودند... .

الخرساني، أبو أحمد حميد بن مخلد بن قتيبة بن عبد الله المعروف بابن زنجويه (متوفاي251هـ) الأموال، ج 1، ص 387؛

الدينوري، أبو محمد عبد الله بن مسلم ابن قتيبة (متوفاي276هـ)، الإمامة والسياسة، ج 1، ص 21، تحقيق: خليل المنصور، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت - 1418هـ - 1997م، با تحقيق شيري، ج1، ص36، و با تحقيق، زيني، ج1، ص24؛

الطبري، محمد بن جرير (متوفاي 310هـ)، تاريخ الطبري، ج 2، ص 353، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت؛

الأندلسي، احمد بن محمد بن عبد ربه (متوفاي: 328هـ)، العقد الفريد، ج 4، ص 254، ناشر: دار إحياء التراث العربي - بيروت / لبنان، الطبعة: الثالثة، 1420هـ - 1999م؛

المسعودي، أبو الحسن علي بن الحسين بن علي (متوفاي346هـ) مروج الذهب، ج 1، ص 290؛

الطبراني، سليمان بن أحمد بن أيوب أبو القاسم (متوفاي360هـ)، المعجم الكبير، ج 1، ص 62، تحقيق: حمدي بن عبدالمجيد السلفي، ناشر: مكتبة الزهراء - الموصل، الطبعة: الثانية، 1404هـ - 1983م؛

العاصمي المكي، عبد الملك بن حسين بن عبد الملك الشافعي (متوفاي1111هـ)، سمط النجوم العوالي في أنباء الأوائل والتوالي، ج 2، ص 465، تحقيق: عادل أحمد عبد الموجود- علي محمد معوض، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت - 1419هـ- 1998م.

نقد و بررسي شبهه عبد الرحمن دمشقيه

پاسخ اول: نقل روايت با سند هاي ديگر

اين روايت با چندين سند نقل شده است كه تنها در يكي از آن ها «علوان بن داوود» وجود دارد؛ از جمله شمس الدين ذهبي پس از نقل روايت مي گويد:

رواه هكذا وأطول من هذا ابن وهب، عن الليث بن سعد، عن صالح بن كيسان، أخرجه كذلك ابن عائذ.

ابن وهب و نيز ابن عائذ، اين روايت را با تفصيل بيشتري نقل كرده اند.

الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ)، تاريخ الإسلام ووفيات المشاهير والأعلام، ج 3، ص 118، تحقيق د. عمر عبد السلام تدمري، ناشر: دار الكتاب العربي - لبنان/ بيروت، الطبعة: الأولي، 1407هـ - 1987م.

در اين سند هيچ نامي از علوان بن داوود به ميان نيامده و ليث بن سعد به طور مستقيم از صالح بن كيسان روايت را نقل كرده است.

ابن عساكر نيز با اين سند روايت را نقل مي كند:

أخبرنا أبو البركات عبد الله بن محمد بن الفضل الفراوي وأم المؤيد نازيين المعروفة بجمعة بنت أبي حرب محمد بن الفضل بن أبي حرب قالا أنا أبو القاسم الفضل بن أبي حرب الجرجاني أنبأ أبو بكر أحمد بن الحسن نا أبو العباس أحمد بن يعقوب نا الحسن بن مكرم بن حسان البزار أبو علي ببغداد حدثني أبو الهيثم خالد بن القاسم قال حدثنا ليث بن سعد عن صالح بن كيسان عن حميد بن عبد الرحمن بن عوف عن أبيه... .

و پس از نقل روايت مي گويد:

كذا رواه خالد بن القاسم المدائني عن الليث وأسقط منه علوان بن داود وقد وقع لي عاليا من حديث الليث وفيه ذكر علوان.

مدائني نيز اين روايت را از ليث نقل كرده و در از آن علوان بن داوود نامي نبرده و روايتي كه من از ليث نقل كرده ام و علوان در آن وجود دارد، با سلسه سند كوتاه تري نقل شده است.

ابن عساكر الشافعي، أبي القاسم علي بن الحسن إبن هبة الله بن عبد الله (متوفاي571هـ)، تاريخ مدينة دمشق وذكر فضلها وتسمية من حلها من الأماثل، ج 30، ص417 ـ 419، تحقيق محب الدين أبي سعيد عمر بن غرامة العمري، ناشر: دار الفكر - بيروت - 1995.

بلاذري در انساب الأشراف همين روايت را با سند ذيل نقل مي كند:

حدثني حفص بن عمر، ثنا الهيثم بن عدي عن يونس بن يزيد الأيلي عن الزهري أن عبد الرحمن بن عوف قال: دخلت علي أبي بكر في مرضه... .

البلاذري، أحمد بن يحيي بن جابر (متوفاي279هـ) أنساب الأشراف، ج 3، ص 406 ، طبق برنامه الجامع الكبير.

استفاضه و تقويت روايت با سندهاي متعدد

بنابراين، دست كم اين روايت با سه سند گوناگون نقل شده است. حتّي اگر فرض كنيم كه همه اين اسناد مشكل داشته باشند، بازهم نمي توانيم از حجيّت آن دست برداريم؛ زيرا بر مبناي قواعد علم رجال اهل سنّت، اگر سند روايت از سه عدد گذشت، حتّي اگر همه آن ها ضعيف باشد، يك ديگر را تقويت كرده و حجّت مي شود؛ چنانچه بدر الدين عيني (متوفاي 855هـ) در عمدة القاري به نقل از محيي الدين نووي مي نويسد:

وقال النووي في (شرح المهذب): إن الحديث إذا روي من طرق ومفرداتها ضعاف يحتج به، علي أنا نقول: قد شهد لمذهبنا عدة أحاديث من الصحابة بطرق مختلفة كثيرة يقوي بعضها بعضا، وإن كان كل واحد ضعيفا.

نووي در شرح مهذب گفته است: اگر روايتي با سند هاي گوناگون نقل شود؛ ولي برخي از راويان آن ضعيف باشند، بازهم به آن احتجاج مي شود، افزون بر اين كه ما مي گوييم: تعدادي حديث از صحابه و از راه هاي گوناگوني نقل شده است كه برخي از آن برخي ديگر را تقويت مي كنند؛ اگرچه هريك از آن احاديث ضعيف باشند.

العيني، بدر الدين محمود بن أحمد (متوفاي 855هـ)، عمدة القاري شرح صحيح البخاري، ج 3، ص 307، ناشر: دار إحياء التراث العربي - بيروت.

ابن تيميه حرّاني در مجموع فتاوي مي نويسد:

تعدّد الطرق وكثرتها يقوي بعضها بعضا حتي قد يحصل العلم بها ولو كان الناقلون فجّارا فسّاقا فكيف إذا كانوا علماء عدولا ولكن كثر في حديثهم الغلط.

زيادي و تعدد راه هاي نقل حديث برخي برخي ديگر را تقويت مي كند كه خود زمينه علم به آن را فراهم مي كند؛ اگر چه راويان آن فاسق و فاجر باشند؛ حال چگونه خواهد بود حال حديثي كه تمام راويان آن افراد عادلي باشند كه خطا و اشتباه هم در نقلشان فراوان باشد.

ابن تيميه الحراني، أحمد عبد الحليم أبو العباس (متوفاي 728 هـ)، كتب ورسائل وفتاوي شيخ الإسلام ابن تيمية، ج 18، ص 26، تحقيق: عبد الرحمن بن محمد بن قاسم العاصمي النجدي، ناشر: مكتبة ابن تيمية، الطبعة: الثانية.

هنگامي كه روايتي طرق متعدد داشته باشد و راويان آن همگي فاسق و فاجر باشند، هم ديگر را تقويت كرده و حجت مي شود، روايت اقرار ابوبكر كه تنها يكي از راويان آن متّهم به «منكر الحديث» بودن شده است، به يقين حجّت خواهد بود.

محمد ناصر الباني در ارواء الغليل پس از نقل طُرُق يك روايت مي گويد:

وجملة القول: أن الحديث طرقه كلها لا تخلو من ضعف ولكنه ضعف يسير إذ ليس في شئ منها من اتهم بكذب وإنما العلة الارسال أو سوء الحفظ ومن المقرر في « علم المصطلح » أن الطرق يقوي بعضها بعضا إذا لم يكن فيها متهم.

خلاصه آن كه، تمام سند هاي اين حديث بدون ضعف نيست؛ اگر چه ضعف مهمي نيست؛ زيرا كسي كه متهم به دروغ باشد، در طُرُق حديث وجود ندارد و علّت ضعف يا ارسال آن است و يا كم حافظه بودن راوي. از مسائل ثابت شده در علم رجال اين است كه سند هاي متعدد درصورتي كه در سلسله سند فرد متّهمي نباشد، يك ديگر را تقويت مي كنند.

الباني، محمد ناصر، إرواء الغليل في تخريج أحاديث منار السبيل، ج 1، ص 160، تحقيق: إشراف: زهير الشاويش، ناشر: المكتب الإسلامي - بيروت - لبنان، الطبعة: الثانية، 1405 - 1985 م.

در نتيجه، اين روايات حتّي اگر از نظر سند هم ضعيف باشند ، بازهم حجّت و قابل استدلال هستند.

پاسخ دوم: شهادت عالمان اهل سنت بر صحت روايت

1. تحسين سعيد بن منصور (متوفاي 227هـ.)

سعيد بن منصور، از بزرگان حديث در قرن سوم هجري در سنن خود اين روايت را نقل كرده و گفته كه اين روايت «حسن» است.

جلال الدين سيوطي در جامع الأحاديث و مسند فاطمة و متقي هندي در كنز العمّال پس از نقل اين روايت مي گويند:

أَبو عبيد في كتاب الأَمْوَالِ، عق وخيثمة بن سليمان الطرابلسي في فضائل الصحابة، طب، كر، ص، وقال: إِنَّه حديث حسن إِلاَّ أَنَّهُ ليس فيه شيءٌ عن النبي.

اين روايت را ابوعبيد در كتاب الأموال، عقيلي، طرابلسي در فضائل الصحابه، طبراني در معجم الكبير، ابن عساكر در تاريخ مدينه دمشق و سعيد بن منصور در سنن خود نقل كرده اند و سعيد بن منصور گفته: اين حديث «حسن» است؛ مگر اين كه در آن سخني از رسول خدا نيست.

السيوطي، جلال الدين عبد الرحمن بن أبي بكر (متوفاي911هـ)، جامع الاحاديث (الجامع الصغير وزوائده والجامع الكبير)، ج 13، ص 101 و ج 17، ص 48؛

السيوطي، جلال الدين عبد الرحمن بن أبي بكر (متوفاي911هـ) مسند فاطمه، ص34 و 35، ناشر: مؤسسة الكتب الثقافية ـ بيروت، الطبعة الأولي.

الهندي، علاء الدين علي المتقي بن حسام الدين (متوفاي975هـ)، كنز العمال في سنن الأقوال والأفعال، ج 5، ص 252، تحقيق: محمود عمر الدمياطي، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولي، 1419هـ - 1998م.

طبق آن چه سيوطي و متّقي هندي در مقدّمه كتابشان گفته اند، مقصود از (ص) سعيد بن منصور در سنن او است؛ چنانچه مي گويد:

(ص) لسعيد ابن منصور في سننه.

السيوطي، جلال الدين عبد الرحمن بن أبي بكر (متوفاي911هـ)، الشمائل الشريفة، ج 1، ص 16، تحقيق: حسن بن عبيد باحبيشي، ناشر: دار طائر العلم للنشر والتوزيع؛

القاسمي، محمد جمال الدين (متوفاي1332هـ)، قواعد التحديث من فنون مصطلح الحديث، ج 1، ص 244، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولي، 1399هـ - 1979م؛

الهندي، علاء الدين علي المتقي بن حسام الدين (متوفاي975هـ)، كنز العمال في سنن الأقوال والأفعال، ج 1، ص 15، تحقيق: محمود عمر الدمياطي، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولي، 1419هـ - 1998م.

شرح حال سعيد بن منصور

ذهبي در باره او مي نويسد:

سعيد بن منصور. ابن شعبة الحافظ الإمام شيخ الحرم... وكان ثقة صادقا من أوعية العلم... وقال أبو حاتم الرازي هو ثقة من المتقنين الأثبات ممن جمع وصنف.

سعيد بن منصور، حافظ و امام و شيخ حرم بود... وي فردي دانشمند، مورد اعتماد و راست گو بود، ابوحاتم رازي او را مورد اعتماد و از نويسندگان و مؤلّفان قوي معرّفي كرده است.

الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ)، سير أعلام النبلاء، ج 10، ص 586، تحقيق: شعيب الأرناؤوط، محمد نعيم العرقسوسي، ناشر: مؤسسة الرسالة - بيروت، الطبعة: التاسعة، 1413هـ.

و در تذكرة الحفاظ مي گويد:

سعيد بن منصور بن شعبة الحافظ الإمام الحجة... .

سعيد بن منصور، حافظ ، امام و حجت بود.

الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ)، تذكرة الحفاظ، ج 2، ص 416، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولي.

اعتراف شخصي مانند سعيد بن منصور در قرن سوم هجري و تعبير او از اين روايت به «حسن»، نشان دهنده اين است كه اين روايت در قرون نخستين اسلامي مطرح و مورد قبول دانشمندان اهل سنت بوده است.

2 . تحسين ضياء المقدسي (متوفاي 643 هـ)

مقدسي حنبلي، از مشاهير قرن هفتم هجري و از بزرگان علم حديث اهل سنت، اين روايت را «حسن» دانسته، مي گويد:

قلت وهذا حديث حسن عن أبي بكر إلا أنه ليس فيه شيء من قول النبي (ص).

اين روايت از ابوبكر «حسن» است؛ گرچه در آن سخني از رسول خدا (ص) نيست.

المقدسي الحنبلي، أبو عبد الله محمد بن عبد الواحد بن أحمد (متوفاي643هـ)، الأحاديث المختارة، ج 1، ص 90، تحقيق عبد الملك بن عبد الله بن دهيش، ناشر: مكتبة النهضة الحديثة - مكة المكرمة، الطبعة: الأولي، 1410هـ.

شرح حال مقدسي حنبلي

ذهبي در باره او مي نويسد:

الضياء الإمام العالم الحافظ الحجة محدث الشام شيخ السنة ضياء الدين أبو عبد الله محمد بن عبد الواحد... الحنبلي صاحب التصانيف النافعة... وحصل أصولا كثيرة ونسخ وصنف وصحح ولين وجرح وعدل وكان المرجوع إليه في هذا الشأن.

قال تلميذه عمر بن الحاجب: شيخنا أبو عبد الله شيخ وقته ونسيج وحده علما وحفظا وثقة ودينا من العلماء الربانيين وهو أكبر من أن يدل عليه مثلي كان شديد التحري في الرواية مجتهدا في العبادة كثير الذكر منقطعا متواضعا سهل العارية.

رأيت جماعة من المحدثين ذكروه فأطنبوا في حقه ومدحوه بالحفظ والزهد سألت الزكي البرزالي عنه فقال: ثقة جبل حافظ دين قال بن النجار: حافظ متقن حجة عالم بالرجال ورع تقي ما رأيت مثله في نزاهته وعفته وحسن طريقته وقال الشرف بن النابلسي: ما رأيت مثل شيخنا الضياء.

ضياء مقدسي، پيشواي حافظ، دانشمند و محدّث اهل شام، استاد حديث، صاحب آثار مفيد بود... دو بار به اصفهان رفت و از آن جا بهره هاي فراواني برد كه قابل وصف نيست؛ از جمله نسخه برداري تأليف و تصحيح و جرح و تعديل راويان و مصنّفان كه مرجع ديگران نيز بود، از آثار و بركات حضورش در اين شهر بود.

عمر بن حاجب، شاگرد مقدسي در باره وي گفته است: استاد ما ابوعبدالله يگانه روزگار و تنها دانشمند زمانش از نظر عمل و دين بود، مورد اعتماد و از دانشمندان بنام به شمار مي رفت، من كوچك تر از آن هستم كه در باره او سخن بگويم، او روايت شناس، در راز و نياز با خداوند پرتلاش و از دنيا بريده بود و اهل تواضع و فروتني بود.

گروهي از محدّثان و راويان را ديدم كه در حقّ وي زياد سخن مي گفتند و با الفاظي مانند: حافظ و زاهد او را وصف مي كردند، از زكي برزاني در باره وي پرسيدم، گفت: مقدسي مورد اعتماد، حافظ و دين دار بود، ابن نجار او را با وصف حافط، حجّت، آگاه به علم رجال، اهل ورع و تقواي كه مانند او نديدم، مي ستايد. و شرف نابلسي در حق وي گفته است: مانند استادم ضياء مقدسي كسي را نديدم.

الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ) تذكرة الحفاظ، ج 4، ص 1405، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولي.

همين مطالب را ابن رجب حنبلي ، جلال الدين سيوطي و عكري حنبلي نقل كرده اند.

إبن رجب الحنبلي، عبد الرحمن بن أحمد (متوفاي795هـ)، ذيل طبقات الحنابلة، ج 1، ص 279.

السيوطي، جلال الدين عبد الرحمن بن أبي بكر (متوفاي911هـ)، طبقات الحفاظ، ج 1، ص 497، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولي، 1403هـ.

العكري الحنبلي، عبد الحي بن أحمد بن محمد (متوفاي1089هـ)، شذرات الذهب في أخبار من ذهب، ج 5، ص 225، تحقيق: عبد القادر الأرنؤوط، محمود الأرناؤوط، ناشر: دار بن كثير - دمشق، الطبعة: الأولي، 1406هـ.

با تعريف و تمجيدي كه بزرگان اهل سنت از مقدسي كرده اند، براي اعتبار روايت كفايت مي كند.

پاسخ سوم: صحت سند روايت

در اين بخش ابتدا به بررسي سند روايت پرداخته و سپس سخنان عبد الرحمن دمشقيه و ديگر همفكران او را كه در تضعيف روايت به دليل «منكر الحديث بودن عُلوان» استناد كرده اند بررسي و ثابت مي كنيم كه اولاً: وثاقت عُلوان ثابت است؛ ثانياً: نسبت «منكر الحديث» به وي صحت ندارد؛ ثالثاً: بر فرض صحت اين انتساب، منكر الحديث بودن علوان ضرري به اعتبار روايت وارد نمي سازد.

حميد بن مخلد بن قتيبة بن عبد الله الأزدي (متوفاي 248 يا 251هـ)، صاحب كتاب الأموال. ابن حجر در باره او مي گويد:

حميد بن مخلد بن قتيبة بن عبد الله الأزدي أبو أحمد بن زنجويه وهو لقب أبيه ثقة ثبت له تصانيف.

العسقلاني، ابن حجر، تقريب التهذيب، ج 1، ص 182، رقم: 1558.

عثمان بن صالح بن صفوان السهمي (متوفاي 219هـ)، از روات بخاري، نسائي و ابن ماجه.

عثمان بن صالح بن صفوان السهمي مولاهم أبو يحيي المصري صدوق.

العسقلاني، ابن حجر، تقريب التهذيب، ج 1، ص 384، رقم4480.

الليث بن سعد بن عبد الرحمن الفهمي (متوفاي175هـ) ، از روات بخاري ، مسلم و …

الليث بن سعد بن عبد الرحمن الفهمي أبو الحارث المصري ثقة ثبت فقيه إمام مشهور.

العسقلاني، ابن حجر، تقريب التهذيب، ج 1، ص 464، رقم: 5684.

علوان بن داوود ، به صورت تفصيلي بررسي خواهد شد

صالح بن كيسان (متوفاي بعد از 130 يا 140 هـ) ، از روات صحيح بخاري ، مسلم و…

صالح بن كيسان المدني أبو محمد أو أبو الحارث مؤدب ولد عمر بن عبد العزيز ثقة ثبت فقيه.

العسقلاني، ابن حجر، تقريب التهذيب، ج 1، ص 273، رقم: 2884.

حميد بن عبد الرحمن بن عوف (متوفاي 105هـ)، از روايت صحيح بخاري و مسلم.

حميد بن عبد الرحمن بن عوف الزهري المدني ثقة.

العسقلاني، ابن حجر، تقريب التهذيب، ج 1، ص 182، رقم: 1552.

عبد الرحمن بن عوف. صحابي

آيا عُلْوَانَ بن داوود، منكر الحديث است؟

تنها اشكال سندي كه به اين روايت وارد كرده اند، اين است كه علوان بن داوود، منكر الحديث است. ذهبي و ابن حجر عسقلاني پس از نقل روايت اقرار ابوبكر مي گويند:

قال البخاري: عُلْوَانُ بن دَاوُد، ويقال ابن صالح. منكر الحديث.

بخاري گفته: علوان بن داوود منكر الحديث است.

الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ) ميزان الاعتدال في نقد الرجال، ج 5، ص 135، تحقيق: الشيخ علي محمد معوض والشيخ عادل أحمد عبدالموجود، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولي، 1995م؛

العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852 هـ) لسان الميزان، ج 4، ص 189، تحقيق: دائرة المعرف النظامية - الهند، ناشر: مؤسسة الأعلمي للمطبوعات - بيروت، الطبعة: الثالثة، 1406هـ - 1986م.

اين سخن اشكالات متعددي دارد كه به آن ها مي پردازيم.

1. توثيق عُلوان توسط ابن حبان

ابن حبّان ، از دانشمندان مشهور علم رجال اهل سنت، علوان بن داوود را در كتاب «الثقات» ذكر كرده است :

عُلْوان بن داود البِجِلّي من أهل الكوفة يروي عن مالك بن مِغْوَل روي عنه عمر بن عثمان الحِمْصي.

التميمي البستي، محمد بن حبان بن أحمد أبو حاتم (متوفاي354 هـ)، الثقات، ج 8، ص 526، رقم: 14829، تحقيق السيد شرف الدين أحمد، ناشر: دار الفكر، الطبعة: الأولي، 1395هـ - 1975م.

و اين دليل بر وثاقت او است

آيا ابن حبان تساهل در توثيق داشت؟

ممكن است كسي اشكال كند كه ابن حبان از متساهلين بوده است يعني دقت لازم را در توثيق راويان به خرج نداده و به آساني نسبت به توثيق آنان نظر مي داده.

با توجه به قرائن و شواهد موجود، چنين مطلبي صحّت ندارد و بلكه بزرگان اهل سنت، عكس آن را قائل هستند و او را سخت گير در امور وثاقت مي دانند.

الف: توثيقات ابن حبان مورد تأييد مزي و ابن حجر است

شعيب ارنؤوط، محقق كتاب صحيح ابن حبان پس از نقل كلام ذهبي در اقسام عالمان رجال مي نويسد :

من هنا برزت أهمية توثيق ابن حبان، ولأهميتها فقد اعتمد الحافظ المزي علي كتاب «الثقات» له، والتزم في «تهذيب الكمال» إذا كان الراوي ممن له ذكر في «الثقات» أن يقول: ذكره ابن حبان في «الثقات».

وتابعه الحافظ ابن حجر في «تهذيب التهذيب». ولكن بعضهم، مع هذا، نسب ابن حبان إلي التساهل، فقال: وهو واسع الخطو في باب التوثيق، يوثّق كثيراً ممن يستحق الجرح.

به همين جهت توثيقات ابن حبان اهميتش را نشان مي دهد، حافظ مزي بر كتاب ثقات او اعتماد كرده است و بناي او در كتاب تهذيب الكمال اين است كه اگر يك راوي نامش در كتاب ثقات ابن حبان ذكر شده باشد، به همين خاطر او را توثيق مي كند.

ابن حجر در تهذيب التهذيب از مزي پيروي كرده و همين اعتقاد را دارد؛ ولي برخي ابن حبان را به سهل انگاري نسبت داده و گفته اند: ابن حبان در توثيقاتش وسعت نظر دارد؛ زيرا افراد زيادي را توثيق كرده است كه استحقاق جرح و ذم را دارند.

رك: مقدمة ابن الصلاح، ص22، طبعة الدكتور نور الدين عتر .

ب: ذهبي، ابن حبان را سرچشمه شناخت ثقات مي داند

ذهبي در كتاب الموقظة مي گويد:

ويَنْبُوعُ معرفة الثقات: تاريخُ البخاريِّ، وابنِ أبي حاتم، وابنِ حِبَّان، وكتابُ تهذيب الكمال.

كتاب هاي تاريخ بخاري، ابن أبي حاتم، ابن حبان و كتاب تهذيب الكمال، منبع و سر چشمه شناخت افراد مورد اطمينان مي باشند.

الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ)، الموقظة في علم مصطلح الحديث، ج 1، ص 18، طبق برنامه المكتبة الشاملة.

اين سخن ذهبي نشان دهنده جايگاه رفيع ابن حبان است كه در حقيقت مي خواهد بگويد: اگر مي خواهيد افراد ضعيف را از ثقه تشخيص دهيد، من شما را راهنمايي مي كنم كه به كساني همچون ابن حبان مراجعه كنيد؛ چرا كه او منبع شناخت ثقات است.

ج: سيوطي تساهل ابن حبان را صحيح نمي داند

سيوطي نيز در تدريب الراوي به نقل از ابن حازم، در پاسخ اين مطلب كه ابن حبان از متساهلين است، مي گويد:

وما ذكر من تساهل ابن حبان ليس بصحيح؛ فإن غايته أنه يسمي الحسن صحيحاً فإن كانت نسبته إلي التساهل باعتبار وجدان الحسن في كتابه فهي مشاحة في الاصطلاح وإن كانت باعتبار خفة شروطه فإنه يخرج في الصحيح ما كان راويه ثقة غير مدلس.

آنچه كه در باره تساهل ابن حبان گفته شده است، درست نيست؛ زيرا نهايت چيزي كه گفته شده آن است كه وي روايت حسن را صحيح مي داند؛ پس اگر مقصود از تساهل وي اين باشد كه در كتاب او روايات حسن وجود دارد، اين تنها اشكال در اصطلاح ابن حبان است ( و نه به خود وي ) و اگر اشكال به جهت سبك گرفتن شرائط صحت روايت باشد؛ بازهم بر او ايرادي نيست؛ زيرا او در كتاب صحيح خويش از راويان مورد اطمينان غير مدلس روايت كرده است.

السيوطي، جلال الدين عبد الرحمن بن أبي بكر (متوفاي911هـ)، تدريب الراوي في شرح تقريب النواوي، ج 1، ص 108، تحقيق: عبد الوهاب عبد اللطيف، ناشر: مكتبة الرياض الحديثة - الرياض.

د: سخاوي، تساهل ابن حبان را رد مي كند

شمس الدين سخاوي، مي نويسد :

مع أن شيخنا (ابن حجر) قد نازع في نسبته (ابن حبان) إلي التساهل من هذه الحيثية وعبارته إن كانت باعتبار وجدان الحسن في كتابه فهي مشاحة في الإصطلاح؛ لأنه يسميه صحيحا.

استاد ما ابن حجر نسبت سهل انگاري در وثاقت راويان را به ابن حبان مردود مي داند و مي گويد: اگر در كتاب وي از وصف به «حَسَن» فراوان ديده مي شود، اين در حقيقت نوعي اختلاف در كاربرد اصطلاحات است كه او آن را صحيح ناميده است.

السخاوي، شمس الدين محمد بن عبد الرحمن (متوفاي902هـ)، فتح المغيث شرح ألفية الحديث، ج 1، ص 36، ناشر: دار الكتب العلمية - لبنان، الطبعة: الأولي، 1403هـ.

همين مطلب را عبد الحي لكنوي در الرفع و التكميل و محمد جمال الدين قاسمي در قواعد التحديث نقل كرده اند.

اللكنوي الهندي، أبو الحسنات محمد عبد الحي (متوفاي1304هـ)، الرفع والتكميل في الجرح والتعديل، ج 1، ص 338، تحقيق: عبد الفتاح أبو غدة، ناشر: مكتب المطبوعات الإسلامية - حلب، الطبعة: الثالثة، 1407هـ.

القاسمي، محمد جمال الدين (متوفاي1332 هـ)، قواعد التحديث من فنون مصطلح الحديث، ج 1، ص 250، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولي، 1399هـ - 1979م.

هـ: علماي اهل سنت ابن حبان را از متشددين مي شمارند
1. شمس الدين ذهبي

بر خلاف ادعاي شهرت ابن حبان به سهل انگاري در توثيق، ذهبي نظر ديگري دارد و در كتاب ميزان الإعتدال در باره او مي گويد:

ابن حبان ربما قصب (جرح) الثقة حتي كأنه لا يدري ما يخرج من رأسه.

ابن حبان، فرد مورد اعتماد را آن چنان تضعيف مي كند كه انگار متوجه نيست كه از كله اش چه چيزهايي خارج مي شود، و نمي فهمد كه چه مي گويد.!!!

الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ) ميزان الاعتدال في نقد الرجال، ج 1، ص 441، ترجمه افلج بن يزيد، تحقيق: الشيخ علي محمد معوض والشيخ عادل أحمد عبدالموجود، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولي، 1995م.

2. لكنوي الهندي

ابوالحسنات لكنوي در الرفع و التكميل مي نويسد:

وقد نسب بعضهم التساهل إلي ابن حبان وقالوا هو واسع الخطو في باب التوثيق، يوثّق كثيراً ممّن يستحق الجرح وهو قول ضعيف.

فإنّك قد عرفت سابقاً أنّ ابن حبان معدود ممن له تعنت وإسراف في جرح الرجال ومن هذا حاله لا يمكن أن يكون متساهلاً في تعديل الرجال وإنّما يقع التعارض كثيراً بين توثيقه وبين جرح غيره لكفاية ما لا يكفي في التوثيق عند غيره عنده.

بعضي ابن حبان را به سهل انگاري متهم نموده و گفته اند: وي در باب توثيق افراد وسعت نظر دارد؛ زيرا افراد زيادي را مدح و توثيق كرده است كه مستحق ذم و جرح مي باشند؛ ولي اين سخن بي اساس و ضعيف است؛ زيرا پيش از اين گفتيم كه ابن حبان از افرادي است كه در ذم و جرح افراد، زياده روي كرده است؛ پس كسي كه حالش اين گونه باشد، امكان ندارد كه در نسبت دادن عدالت به افراد، سهل انگاري كند. آري، بين توثيقات او و جرح ديگران تعارض وجود دارد؛ زيرا آن مقدار كه در توثيق نزد وي كفايت مي كند نزد ديگران مكفي نيست.

اللكنوي الهندي، أبو الحسنات محمد عبد الحي (متوفاي1304هـ)، الرفع والتكميل في الجرح والتعديل، ج 1، ص 335، تحقيق: عبد الفتاح أبو غدة، ناشر: مكتب المطبوعات الإسلامية - حلب، الطبعة: الثالثة، 1407هـ.

3. شعيب الأرنؤوط

شعيب أرنؤوط، محقق كتاب صحيح ابن حبان در اين باره مي نويسد :

قد أشار الأئمة إلي تشدده وتعنته في الجرح.

پيشوايان و بزرگان علم به اين مطلب اعتراف دارند كه وي در غير موثق دانستن افراد زياده روي مي كند.

رك: صحيح ابن حبان، ج 1، ص 36، با تحقيق شعيب الأرنؤوط.

سپس موارد متعددي از سخت گيري هاي ابن حبان را در توثيق رجال ذكر مي كند.

2. استناد چنين سخني به بخاري ثابت نيست

با تفحص در كتاب هاي بخاري؛ از جمله التاريخ الكبير، الكني، التاريخ الأوسط و ضعفاء الصغير، هيچ شرح حالي از علوان بن داوود پيدا نكرديم تا به صحت نسبت «منكر الحديث» بودن علوان از ديدگاه بخاري اطمينان پيدا كنيم. نخستين كسي كه اين مطلب ذكر كرده، عقيلي در كتاب الضعفاء الكبير است كه از آدم بن موسي، از بخاري نقل كرده است:

حدثني آدم بن موسي قال سمعت البخاري قال علوان بن داود البجلي ويقال علوان بن صالح منكر الحديث.

آدم بن موسي مي گويد: از بخاري شنيدم كه مي گفت: علوان بن داوود بجلي كه به او علوان بن صالح نيز مي گويند، روايات وي غير قابل قبول است.

العقيلي، أبو جعفر محمد بن عمر بن موسي (متوفاي322هـ)، الضعفاء الكبير، ج 3، ص 419، تحقيق: عبد المعطي أمين قلعجي، ناشر: دار المكتبة العلمية - بيروت، الطبعة: الأولي، 1404هـ - 1984م.

اشكال اساسي اين است كه نامي از آدم بن موسي ناقل سخن بخاري، در هيچ يك از كتاب هاي رجالي اهل سنت نيامده است و در حقيقت مجهول است؛ چنانچه محمد ناصر الباني در ارواء الغليل در رد روايتي كه آدم بن موسي در سلسله سند آن وجود دارد مي نويسد:

لكن آدم بن موسي لم أجد له ترجمة الآن.

در باره آدم بن موسي تا كنون شرح وتوضيحي نديده ام.

الألباني، محمد ناصر (متوفاي1420هـ)، إرواء الغليل، ج 5، ص 242، تحقيق: إشراف: زهير الشاويش، ناشر: المكتب الإسلامي - بيروت - لبنان، الطبعة: الثانية، 1405 - 1985 م.

بنابراين اصل استناد چنين سخني به بخاري قابل اثبات نيست.

2. هر منكر الحديثي ضعيف نيست

هر منكر الحديثي نمي تواند ضعيف باشد؛ چرا كه اين اصطلاح در باره بسياري از راويان ثقه نيز به كار رفته است.

ذهبي و ابن حجر نيز در جاي ديگر كه تقويت راوي به نفع آن ها بوده، تصريح كرده اند كه هر منكر الحديثي، ضعيف نيست.

ذهبي در ميزان الإعتدال در ترجمه احمد بن عتاب المروزي مي گويد:

ما كل من روي المناكير يضعّف.

هر كسي كه روايت منكر نقل كند، نبايد تضعيف شود.

الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ) ميزان الاعتدال في نقد الرجال، ج 1، ص 259، تحقيق: الشيخ علي محمد معوض والشيخ عادل أحمد عبدالموجود، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولي، 1995م.

ابن حجر عسقلاني در لسان الميزان در ترجمه حسين بن فضل البجلي مي گويد:

فلو كان كل من روي شيئاً منكراً استحق أن يذكر في الضعفاء، لما سلم من المحدثين أحد.

اگر بنا باشد هر كسي كه روايت منكري را نقل كرده است ضعيف بدانيم و نام او را در رديف ضعفا بياوريم، هيچ يك از محدثان و راويان سالم نخواهند ماند.

العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852 هـ) لسان الميزان، ج 2، ص 307، تحقيق: دائرة المعرف النظامية - الهند، ناشر: مؤسسة الأعلمي للمطبوعات - بيروت، الطبعة: الثالثة، 1406هـ - 1986م.

حال بايد از ذهبي و ابن حجر پرسيد كه دليل اين برخورد دوگانه چيست؟! آيا جز تعصب و دفاع جانبدارانه از خلفا، مي توان براي آن دليل ديگري يافت؟ و اتفاقا تنها روايتي كه او نقل كرده و از ديدگاه عالمان سني «منكر» شمرده شده، همين روايت است.

دار قطني در سؤالات الحاكم مي نويسد:

فسليمان بن بنت شرحبيل؟ قال: ثقة. قلت: أليس عنده مناكير؟ قال: يحدث بها عن قوم ضعفاء؛ فأما هو فهو ثقة.

از حاكم نيشابوري در باره سليمان بن داود پرسيدم، پاسخ داد: او مورد اعتماد است، گفتم: مگر وي روايات منكر ن دارد؟ پاسخ داد: احاديث منكر را از راويان ضعيف نقل مي كند؛ ولي خود مورد اعتماد است.

الدارقطني البغدادي، علي بن عمر أبو الحسن (متوفاي385هـ)، سؤالات الحاكم النيسابوري، ج 1، ص 217، رقم: 339، تحقيق: د. موفق بن عبدالله بن عبدالقادر، ناشر: مكتبة المعارف - الرياض، الطبعة: الأولي، 1404هـ - 1984م.

شمس الدين سخاوي مي نويسد:

وقد يطلق ذلك [منكر الحديث] علي الثقة إذا روي المناكير عن الضعفاء.

اگر راوي مورد اعتماد روايات منكر از ضعفا نقل كند، واژه «منكر الحديث» به وي اطلاق مي شود.

السخاوي، شمس الدين محمد بن عبد الرحمن (متوفاي902هـ)، فتح المغيث شرح ألفية الحديث، ج 1، ص 373، ناشر: دار الكتب العلمية - لبنان، الطبعة: الأولي، 1403هـ.

4. بخاري، از منكر الحديث، روايت نقل كرده است

در صحيح بخاري كه صحيح ترين كتاب اهل سنت پس از قرآن به شمار مي رود، از راويان متعددي نقل كرده است كه اصطلاح «منكر الحديث» در باره آنان به كار رفته است؛ به عنوان نمونه به نام چند نفر از آنان اشاره مي كنيم:

خالد بن مخلد

شمس الدين ذهبي در المغني في الضعفاء مي نويسد:

خالد بن مخلد القطواني من شيوخ البخاري. صدوق إن شاء الله. قال أحمد بن حنبل: له أحاديث مناكير. وقال ابن سعد: منكر الحديث مفرط التشيع. وذكره ابن عدي في الكامل فَساقَ له عشرة أحاديث منكرة. وقال الجوزجاني: كان شتّاماً معلناً بسوء مذهبه. وقال أبو حاتم: يكتب حديثه ولا يحتج به.

خالد بن مخلد قطواني، استاد بخاري و راستگو است، احمد بن حنبل مي گويد: او احاديث منكري دارد، ابن سعد او را منكر الحديث و شيعه افراطي ناميده است، ابن عدي در كتاب الكامل في الضعفاء ده حديث منكر از او نام مي برد، جوزجاني مي گويد: او فحاش است و مذهب باطل خود را آشكارا ترويج مي كرده است. ابوحاتم گفته: حديث خالد را مي شود نوشت و يادداشت كرد؛ ولي نمي شود به آن استدلال كرد.

الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفاي748هـ) المغني في الضعفاء، ج 1، ص 206، تحقيق: الدكتور نور الدين عتر.

ابن حجر در تهذيب التهذيب مي نويسد:

(خ م كد ت س ق) البخاري ومسلم وأبي داود في مسند مالك والترمذي والنسائي وابن ماجة خالد بن مخلد القطواني أبو الهيثم البجلي مولاهم الكوفي... قال عبد الله بن أحمد عن أبيه، له أحاديث مناكير... وقال بن سعد: كان متشيعاً، منكر الحديث، مفرطا في التشيع وكتبوا عنه للضرورة.

بخاري، مسلم، ابوداوود در مسند مالك، ترمذي، نسائي وابن ماجه از خالد بن مخلد قطواني روايت نقل كرده اند.

عبد الله، پسر احمد از پدرش نقل مي كند كه گفت: خالد بن مخلد، احاديث غير قابل قبول نقل كرده است و ابن سعد گفته: خالد، گرايش به تشيع داشت و در آن افراط مي كرد و منكر الحديث است؛ ولي به اندازه ضرورت، احاديث وي نقل مي شود.

العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852هـ)، تهذيب التهذيب، ج 3، ص 101، رقم: 221، ناشر: دار الفكر - بيروت، الطبعة: الأولي، 1404 - 1984 م.

نعيم بن حماد

ابن حجر عسقلاني در ترجمه نعيم بن حماد مي نويسد:

وقرأت بخط الذهبي أن هذا الحديث لا أصل له ولا شاهد تفرد به نعيم وهو منكر الحديث علي إمامته. قلت نعيم من شيوخ البخاري.

دست نوشته ذهبي را خواندم كه گفته بود: اين حديث ريشه ندارد و حديث ديگري شاهد بر صحت آن نيست؛ زيرا تنها راوي آن نعيم است ، با اين كه او از پيشوايان اهل سنت محسوب مي شود، منكر الحديث است.

من [ابن حجر] مي گويم: نعيم از استادان بخاري است.

العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852هـ)، الأمالي المطلقة، ج 1، ص 147، تحقيق: حمدي بن عبد المجيد بن إسماعيل السلفي، ناشر: المكتب الإسلامي - بيروت، الطبعة: الأولي، 1416 هـ -1995م.

و در النكت الظراف مي نويسد:

قرأت بخط الذهبي: لا أصل له ولا شاهد، ونعيم بن حماد منكر الحديث مع إمامته.

براي اين حديث نه شاهدي بر صحت آن از احاديث ديگر وجود دارد و نه اساسي دارد، نعيم با آن كه پيشوا بود؛ ولي منكر الحديث است.

العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852هـ)، النكت الظراف علي الأطراف، ج 10، ص 173، تحقيق: عبد الصمد شرف الدين، زهير الشاويش، ناشر: المكتب الإسلامي - بيروت / لبنان، الطبعة: الثانية، 1403 هـ - 1983 م.

محمد بن عبد الرحمن الطفاوي

مزي در شرح حال محمد بن عبد الرحمن طفاوي مي نويسد:

(خ د ت س): محمد بن عبد الرحمن الطفاوي، أبو المنذر البَصْرِيّ... وَقَال أبو زُرْعَة: منكر الحديث.

بخاري، ابوداوود، ترمذي و نسائي از محمد بن عبد الرحمن طفاوي روايت نقل كرده اند. ابوزرعه گفته: او منكر الحديث است.

المزي، يوسف بن الزكي عبدالرحمن أبو الحجاج (متوفاي742هـ)، تهذيب الكمال، ج 25، ص 652 ـ 653، تحقيق د. بشار عواد معروف، ناشر: مؤسسة الرسالة - بيروت، الطبعة: الأولي، 1400هـ - 1980م.

مقصود از (خ) بخاري؛ (د) ابوداوود؛ (ت) ترمذي و (س) نسائي است.

ابووليد باجي (متوفاي474هـ) مي نويسد:

محمد بن عبد الرحمن أبو المنذر الطفاوي، البصري، أخرج البخاري في الرقاب والبيوع عن علي بن المديني وأحمد بن المقدام.

عنه عن أيوب والأعمش وهشام بن عروة قال أبو حاتم الرازي: ليس به بأس، صدوق، صالح؛ إلا أنه يهم أحيانا. وقال أبو زرعة الرازي: هو منكر الحديث.

بخاري، از محمد بن عبد الرحمن طفاوي در مبحث رقاب و بيع حديث نقل كرده است ، ابوحاتم رازي گفته: اشكالي در وي نيست، او راستگو و صالح است، فقط بعضي وقت ها دچار وهم وخيال مي شده و اشتباه مي كرده. ابوزرعه او را منكر الحديث ناميده است.

الباجي، سليمان بن خلف بن سعد أبو الوليد (متوفاي474هـ)، التعديل والتجريح لمن خرج له البخاري في الجامع الصحيح، ج 2، ص 533، رقم: 533، تحقيق: د. أبو لبابة حسين، ناشر: دار اللواء للنشر والتوزيع - الرياض، الطبعة: الأولي، 1406هـ - 1986م.

حسان بن حسان البصري

ابن حجر در شرح حال حسابن حسان مي نويسد:

(خ: البخاري) حسان بن حسان البصري أبو علي بن أبي عباد نزيل مكة روي عن شعبة وعبد الله بن بكر... .

وعنه البخاري وأبو زرعة وعلي بن الحسن الهسنجاني... قال أبو حاتم: منكر الحديث. وقال البخاري: كان المقري يثني عليه، توفي سنة 213.

بخاري از او روايت نقل كرده.

حسان بن حسان بصري، ساكن مكه بود و از شعبه و عبد الله بن بكير روايت نقل كرده است. بخاري، ابوزرعه و علي بن حسن هسنجاني از او روايت نقل كرده اند. ابوحاتم گفته: او منكر الحديث است و بخاري گفته: مقري او را ستايش كرده است.

العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852هـ)، تهذيب التهذيب، ج 2، ص 217، ناشر: دار الفكر - بيروت، الطبعة: الأولي، 1404 - 1984 م.

الحسن بن بشر

ذهبي در باره حسن بن بِشْر مي نويسد:

(خ ت س) البخاري والترمذي والنسائي الحسن بن بشر بن سلم بن المسيب الهمداني البجلي أبو علي الكوفي روي عن أبي خيثمة الجعفي... .

وعنه البخاري وروي له الترمذي والنسائي بواسطة أبي زرعة...

وقال أحمد: أيضا روي عن زهير أشياء مناكير. وقال أبو حاتم: صدوق. وقال النسائي: ليس بالقوي. وقال: بن خراش: منكر الحديث.

بخاري، ترمذي و نسائي از او روايت نقل كرده اند.

حسن بن بشر همداني، از ابوخيثمه جعفي روايت نقل كرده، و از او بخاري، و نسائي ـ با واسطه ابوزرعه ـ روايت نقل كرده اند. احمد گفته: حسن بن بشر از زهير روايات منكر نقل كرده است، ابوحاتم او را راستگو مي داند ، نسائي گفته: قوي نيست و ابن خراش او را منكر الحديث مي داند.

العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852هـ)، تهذيب التهذيب، ج 2، ص 223، رقم: 473، ناشر: دار الفكر - بيروت، الطبعة: الأولي، 1404 - 1984 م.

مفضل بن فضاله القتباني المصري

ابن حجر در باره مفضل بن فضاله مي گويد:

وثقه يحيي بن معين وأبو زرعة والنسائي وآخرون وقال أبو حاتم وابن خراش: صدوق. وقال ابن سعد: منكر الحديث.

( قلت ) اتفق الأئمة علي الاحتجاج به وجميع ماله في البخاري حديثان.

يحيي بن معين و ابوزرعه و نسائي و ديگران او را توثيق كرده اند، ابوحاتم وابن خراش او را راستگو دانسته ؛ ولي ابن سعد او را منكر الحديث مي داند.

من مي گويم: بزرگان از علما همه اتفاق دارند بر استدلال به روايات وي با توجه به اينكه در بخاري فقط دو حديث از وي نقل شده است.

العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852 هـ) هدي الساري مقدمة فتح الباري شرح صحيح البخاري، ج 1، ص 445، تحقيق: محمد فؤاد عبد الباقي، محب الدين الخطيب، ناشر: دار المعرفة - بيروت - 1379هـ.

داوود بن حُصين المدني:

ابن حجر در باره داوود بن حُصين مي گويد:

داود بن الحصين المدني وثقه ابن معين وابن سعد والعجلي وابن إسحاق وأحمد بن صالح المصري والنسائي... وقال الساجي: منكر الحديث متهم برأي الخوارج.

ابن معين، ابن سعد، عجلي، ابن اسحاق، احمد بن صالح مصري و نسائي او را توثيق كرده اند؛ ولي ساجي احاديث وي را منكر دانسته و مي گويد: او از خوارج بود و از عقايد آنان پيروي مي كرد.

با اين حال در ادامه مي نويسد:

(قلت) روي له البخاري حديثا واحدا.

من [ابن حجر] مي گويم: بخاري يك حديث از وي نقل كرده است.

العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852 هـ) هدي الساري مقدمة فتح الباري شرح صحيح البخاري، ج 1، ص 339، تحقيق: محمد فؤاد عبد الباقي، محب الدين الخطيب، ناشر: دار المعرفة - بيروت - 1379هـ.

اسماعيل بن عبد الله

ابن حجر عسقلاني در ترجمه اسماعيل بن عبد الله بن زراره مي گويد:

قلت: وقد ذكر إسماعيل بن عبد الله بن زرارة الرقي أيضا في شيوخ البخاري الحاكم وأبو إسحاق الحبال وأبو عبد الله بن مندة وأبو الوليد الباجي وابن خلفون في الكتاب المعلم برجال البخاري ومسلم وقال: قال الأزدي: منكر الحديث جداً وقد حمل عنه.

عالمان رجال؛ مانند حاكم نيشابوري، ابواسحاق حبال، ابن منده، باجي، و ابن خلدون در كتاب المعلّم برجال البخاري ومسلم، اسماعيل بن عبد الله بن زراره را در زمره استادان بخاري ذكر كرده اند؛ ولي ازدي مي گويد: او منكر الحديث است و از وي روايت نقل شده است.

العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل (متوفاي852هـ)، تهذيب التهذيب، ج 1، ص 269، ناشر: دار الفكر - بيروت، الطبعة: الأولي، 1404 - 1984 م.

محمد بن إبراهيم التيمي و زيد بن أبي انيسه

زيعلي در نصب الراية مي نويسد:

وقد قال أحمد بن حنبل في محمد بن إبراهيم التيمي: يروي أحاديث منكرة وقد اتفق عليه البخاري ومسلم وإليه المرجع في حديث «إنّما الأعمال بالنيات» وكذلك قال في زيد بن أبي انيسة: في بعض حديثه إنكارة وهو ممن احتج به البخاري ومسلم وهما العمدة في ذلك... .

احمد بن حنبل گفته است: محمد بن ابراهيم تيمي احاديث غير قابل قبول نقل كرده است و حال آن كه بخاري و مسلم به او عقيده دارند و حديث «انما الأعمال بالنيات» به او برمي گردد.

همچنين احمد بن حنبل در باره زيد بن أنيسه گفته است: در برخي از احاديث او منكراتي وجود دارد؛ ولي بخاري و مسلم به روايت او اعتماد كرده اند. و همين اعتماد بخاري و مسلم اساس صحت روايت او است.

الزيلعي، عبدالله بن يوسف أبو محمد الحنفي (متوفاي762هـ)، نصب الراية لأحاديث الهداية، ج 1، ص 179، تحقيق: محمد يوسف البنوري، ناشر: دار الحديث - مصر - 1357هـ.

تحريف روايت، توسط اهل سنت

جالب اين است كه برخي از عالمان اهل سنت، به خاطر حفظ آبروي ابوبكر، روايت را تحريف مي كنند. ابوعبيد قاسم بن سلام در كتاب الأموال و بكري اندلسي در كتاب معجم ما استعجم مي نويسند:

أما إني ما آسي إلا علي ثلاث فعلتهن وثلاث لم أفعلهن وثلاث لم أسأل عنهن رسول الله (ص) وددت أني لم أفعل كذا لخلة ذكرها.

قال أبو عبيد: لا أريد ذكرها.

آگاه باشيد كه من بر سه چيز كه انجام دادم غصه مي خورم و سه چيز كه انجام نداده ام و سه چيز كه دوست داشتم آن را از رسول خدا مي پرسيدم.

دوست داشتم كه من فلان كار را نمي كردم!!! آن گاه موارد آن را ذكر كرده .ابوعبيده مي گويد: من نمي خواهم بگويم ابوبكر چه گفت... .

أبو عبيد القاسم بن سلام (متوفاي224هـ )، كتاب الأموال، ج 1، ص 174، ناشر: دار الفكر. - بيروت. تحقيق: خليل محمد هراس، 1408هـ - 1988م؛

البكري الأندلسي، عبد الله بن عبد العزيز أبو عبيد (متوفاي487هـ)، معجم ما استعجم من أسماء البلاد والمواضع، ج 3، ص 1076 ـ 1077، تحقيق: مصطفي السقا، ناشر: عالم الكتب - بيروت، الطبعة: الثالثة، 1403هـ.

و حاكم نيشابوري به صورت كامل بحث هجوم به خانه صديقه شهيده را از روايت حذف كرده تا خيال همه راحت شود و اصلا نيازي به بحث هاي رجالي نباشد:

أخبرنا الحسين بن الحسن بن أيوب أنبأ علي بن عبد العزيز ثنا أبو عبيد حدثني سعيد بن عفير حدثني علوان بن داود عن صالح بن كيسان عن حميد بن عبد الرحمن بن عوف عن أبيه قال دخلت علي أبي بكر الصديق رضي الله عنه في مرضه الذي مات فيه أعوده فسمعته يقول وددت أني سألت النبي صلي الله عليه وسلم عن ميراث العمة والخالة فإن في نفسي منها حاجة.

النيسابوري، محمد بن عبدالله أبو عبدالله الحاكم (متوفاي405 هـ)، المستدرك علي الصحيحين، ج 4، ص 381، ح7999، تحقيق: مصطفي عبد القادر عطا، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولي، 1411هـ - 1990م.

سند اين روايت همان سندي است كه از مصادر ديگر نقل شد و قضيه ملاقات عبد الرحمن بن عوف نيز همانند روايات گذشته مربوط به آخرين روزهاي حيات ابوبكر است؛ ولي متأسفانه دست امانت دار ناقلين تاريخ متن روايت را كاملا تحريف كرده تا كوچكترين اهانت و طعني به جناب خليفه صورت نپذيرد.

اين تحريفات بهترين دليل بر صحت آن است؛ چرا كه اگر روايت ضعيف بود، نيازي به تحريف نبود و مي توانيستند به جاي دستبردن به روايت، ضعف آن را گوشزد كنند.

نتيجه

تنها اشكالي كه به اين روايت شده، منكر الحديث بودن عُلوان بن داوود بود، اين اشكال مردود است؛ چرا كه اولاً: برخي از بزرگان اهل سنت، روايت را تصحيح كرده اند؛ ثانياً: ابن حبان شافعي كه به اعتقاد برخي از بزرگان اهل سنت از متشددين در توثيق است، علوان بن داوود را توثيق كرده؛ ثالثاً: منكر الحديث بودن علوان بن داوود قابل اثبات نيست، رابعاً: بر فرض صحت اين مطلب، ضرري به صحت روايت نمي زند؛ چرا كه تعبير «منكر الحديث» در باره بسياري از ثقات و حتي راويان كتاب بخاري نيز به كار برده شده است. در نتيجه روايت از نظر سندي هيچ مشكلي ندارد.

موفق باشيد



Share
121 | هادي | | ٢٠:٠٣ - ٣٠ مرداد ١٣٩٢ |
بسم الله الرحمن الرحيم. باسلام .حقيقتش براي انکه به يک نفر اثبات کنم که قضيه حمله ابوبکر و عمر به خانه حضرت زهرا (ص)اتفاق افتاده و حتي حضرت محسن (س) هم سقط شده است و درب خانه حضرت (ص) اتش زده است و حضرت لاي درب و ديوار مانده است به صورت قابل توجه مدارکي از منابع شيعه و سني مي خواهم .يکي مي گفت اينها ساخته صفويه است .خواستم به صورت دقيق مطالب کتب شيعه و سني اي که مخصوصا قبل از قرن 6 هجري در اين باب نوشته شده اند دارند را به صورت نسبتا کامل ارائه کنيد . خير ببينيد و موفق باشيد در ترويج حق و حقيقت . يا علي (ص). لطفا در پاسخم تعجيل بفرماييد .

پاسخ:
باسلام
دوست گرامي؛ به مقاله زير مراجعه نماييد:
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
(1)
122 | هادي | Iran - Tehran | ١٧:٥٣ - ٠٦ شهریور ١٣٩٢ |
سلام .اگر مي شود لطف بفرماييد کل منابع شيعي شش قرن يا هفت قرن اول اسلام را که در مورد قضيه شهادت حضرت زهرا (ص)امده بيان کنيد . شما لطف کرديد ادرس http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=maghalat&id=105 را داديد .اما اين ادرس از سني ها زياد دارد . بنده هم بحثي من کسي است که کاري به سني بودن يا شيعه بودن ندارد بلکه مي گويد که بعضي مسائل از زمان صفويه به بعد در شيعه ظاهر شده است . مي خواهم در کنار دلايل هر انچه منبع قديمي در اين باب هست بياوريد . با تشکر فراوان .لطفا در صورت امکان تعجيل بفرماييد .

پاسخ:
باسلام

دوست گرامي؛ با وجود اين منابع، بحث صفوي بودن طرح شهادت حضرت زهرا سلام الله عليها منتفي است و كساني كه با شهادت ايشان مشكل دارند سني هستند لذا بايد از اين منابع كه از خودشان است و مورد قبول آنهاست قضيه را نقل كرد اگر باز هم لجاجت كرده و قبول نمي كند بحث با او بي فايده است ادامه ندهيد.

اما چون مي خواهيد از منابع شيعي هم مدرك داشته باشيد مي توان به سخن سليم بن قيس الهلالي مربوط به قرن اول اشاره كرد كه مي گويد: «فألجأها (قنفذ) إلى عضادة بيتها و دفعها، فكسر ضلعا في جنبها، فألقت جنينا من بطنها. فلم تزل صاحبة فراش حتى ماتت من ذلك شهيدة.» همچنين در كتاب كافي كليني (ره) كه مربوط به قرن چهارم هجري مي باشد از امام كاظم عليه السلام روايت مي كند كه ايشان در اين روايت صحيح مي فرمايند: «انَّ فاطمة (س) صدّيقة شهيده.» (اصول كافى ج 1، ص381) همچنين شيخ صدوق (ره) كه مربوط به قرن پنجم مي باشد درباره آداب زيارت حضرت زهرا عليها السلام چنين نقل مي كند كه «...السلام عليك أيتها الصديقة الشهيدة ، السلام عليك أيتها الرضية المرضيية» (من لايحضر الفقيه ج2 ص 573 و...

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

(1)
123 | هادي | | ٢٣:٣٥ - ١٣ شهریور ١٣٩٢ |
ممنون از پاسخگويي به موقع. سلامت باشيد .
124 | حارث بن عثمان | Iran - Zarrīn Shahr | ٠٩:٤٦ - ٢٦ شهریور ١٣٩٢ |
كسي كه با ديدن روايت تاريخي مربوط به دين و مذهب خودش حقيقت را انكار مي كند در حقيقت داراي منطق و انصاف نيست و الا چه دليلي دارد كه من سني يا شما كه شيعه هستين سر يك مطلب كه اثبات آن از طريق بررسي منابع تاريخي بسيار بدهي و واضح است بحث اضافه بكنيم من از همه عزيزاني كه مطالب اين سايت را مطالعه مي كنند درخواست مي كنم در صورتي كه به منابع دسترسي دارند سريعا مراجعه كنند تا صحت و يا كذب مطلب را دريابند ولي اگر دسترسي ندارند و يا نمي خواهند دسترسي داشته باشند خواهشا از حرفهاي بي خود و تعصبات غير معقول و منطقي دست بردارند. در ضمن با وجود سند براي نقل مطالب اين سايت و بي سند صحبت كردن عده اي (سني متاسفانه) آبروي سني بيش از پيش رفته و غلطي آن ثابت مي شود. دوستان همين رو مي خوان ديگه مي خوان با حرفهاي بي سند و لجاجت در مقابل روايات و اسناد تاريخي معتبر اثبات بر غلطي سني بكنند؟!؟
1 |محمد علی|Iran - Tabriz |٠١:٣٩ - ٢٧ دي ١٣٩٥ |
0
 
0
شما اگه خودتون برید یه نگاهی بندازید دیگه نمیگید اینا کذب هستن
برادر اگه اهل سنت یکم تحقیق داشت اونم فقط کتب خودشون رو مطالعه می کردن
اونوقت بود که گفته دانشگاه الازهر مبنی بر اشتراک اهل سنت وشیعه که 95 درصد هستش تحقق پیدا میکرد . . .
125 | محسن م | Iran - Shiraz | ٠١:٤٥ - ٠٨ مهر ١٣٩٢ |
سلام
اگه مقابل اهل بيت(ع)کافر ها صف ميکشيدن
يا اگه اهل بيت رو افرادي مثل ابو جهل يا کفار بدر و احد و... به شهادت ميرسوندن از يه جهتي ما کمتر ناراحت ميشديم
چرا بعضي از صحابه پيامبر (ص)؟!!
چرا شمر(ل) که يه زماني يار امير المومنين(ع) بود؟!!
چرا بني عباس که به اسم اهل بيت(ع)خلافت رو به دست گرفتن؟!1
شيعه روايت ها رو از جيبش در نمياره
از کتاب هاي هست که نويسنده اونها چند برابر افراد عادي روي مذهب سني تعصب دارن
نقل کردن چون بوده و راه فراري نداشتن
ما يک شخص سني مذهب رو تو شهادت حضرت زهرا(س) بي تقصير ميدونيم اگر تعصب بعد از اطمينان نداشته باشه
126 | امير حسين | Iran - Mashhad | ١٦:٢٧ - ٢٢ مهر ١٣٩٢ |
سلام عليكم : بحثي بسيار علمي و دقيق است اگر اين مباحث را به چاپ رسانده ايد نام آن كتاب يا نشريه را برايم ايميل كنيد تا تهيه كنم و اگر در آن موسسه موجود است نحوه تهيه آن را برايم بنويسيد . ممنونم از لطف و زحمات همه زحمت كشان موسسه .

پاسخ:
باسلام

دوست گرامي؛ تا به حال چاپ نشده است ولي در آينده فكري براي چاپ آنها شده است. انشاءالله در صورتي كه چاپ شود در قسمت « آثار منتشره» قرارداده خواهد شد.

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

(1)
127 | مجنون و عاشق سينه چاك اهل بيت | Iran - Shahr-e Qods | ٢٠:٠٣ - ٠٢ آبان ١٣٩٢ |
حرف اون عمر سليمي بسيار تلخ و از روي بي جوابي بود.به جاي اينکه به فرعيات پوچ بپردازيد بياييد و مردانه به روايت اشکال بگيريد شمايي که ميگي همه اهل سنت هستند بهتره بدوني چاهار عالمه شما دويست سال بعد از پيامبر اومدن و مذاهب شمارو درست کردن و تا اون زمان شما مذهاب عايشه اي و اين چيزا داشتيد يکي از هزاران دليل من براي اينکه به تو امثال تو ثابت بشه مذهب شيعه از زمانه مولامون حضرت علي شکل گرفته اينه که در نهج البلاغه نام شيعه اومده(( ومنه في ذكر السائرين إلى البصرة لحربه عليه السلام ) فقدموا على عمالي وخزان بيت مال المسلمين الذي في يدي ، وعلى أهل مصر كلهم في طاعتي وعلى بيعتي ، فشتتوا كلمتهم ، وأفسدوا علي جماعتهم . ووثبوا على شيعتي فقتلوا طائفة منهم غدرا ، وطائفة عضوا على أسيافهم فضاربوا بها حتى لقوا الله صادقين .

نهج البلاغة : من کلام له في الشکوي من قريش و ظلمهم له ، باب ومنه في ذكر السائرين إلى البصرة لحربه عليه السلام حديث 218...
وهمچنين::زماني که آيه ( إن الذين آمنوا وعملوا الصالحات أولئك هم خير البرية ) نازل شد رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم به علي امير المؤمنين فرمودند : منظور از اين آيه تو و شيعيانت هستيد
.سورة البينة ، آية 7 .براي نمونه چندتا منبع از بزرگان طراز اول اهل سنت براي اين روايت و مياريم معرفي ميکنيم:والصواعق المحرقة لابن حجر ص 96 ؛ شواهد التنزيل للحاكم الحسكاني ج 2 ، ص 356 - 66 ح 1125 - 1148؛كفاية الطالب للكنجي الشافعي ص 244 و 245 و 246 ؛ المناقب للخوارزمي ص 62 و 187؛ الفصول المهمة لابن الصباغ المالكي ص 107 ؛ ينابيع المودة ـ قندوزي الحنفي ـ ص 62؛ نور الأبصار ص 71 و 102 ؛ الدرالمنثورـ سيوطي ـ ج 6 ، ص 379؛ تفسير الطبري ج 3 ، ص 146؛ تذكرة الخواص لابن الجوزي ص 18؛ فتح القدير للشوكاني ج 5 ، ص 477؛ فرائد السمطين ج 1 ، ص 156 .تاريخ مدينة دمشق ج42، ص 371،‌ ذيل ترجمه اميرالمؤمنين علي عليه السلام .تاريخ بغداد ج12، ص 284، ذيل ترجمه عصام بن الحكم بن عيسى بن زياد بن عبد الرحمن رقم 6731 .المعجم الکبير ـ الطبراني ج1، ص 319، حديث 948 ، باب عبيدالله بن أبي رافع عن ابيه .ظم درر السمطين ـ زرندي حنفي ـ ص 92 .
پس تا اينجا ثابت شد مذهب شيعه بسيار قبل تر از مذهب شما شکل گرفته و قبل از اينکه چاهار بزرگه شما متولد بشن و شما پيرو اونا بشين ما پيرو مولامون حضرت اميرالمومنين علي ابن ابي طالب بوديم يعني ده ها و ده ها و ده ها سال قبل از بدنيا اومدن بزرگانه شما که افتخار شاگرديه ائمه ي مارو داشتن جالبته که استاد بي همتارو ول کنيم بريم دنبال شاگرد.انکار شهادت حضرت فاطمه زهرا صديقه ي شهيده (س) همچون انکار وجود خداند است هرچند کساني که براي پيامبر حرمت قائل نيستند و به او تهمت هذيان ميزنند و به نبوت او بار ها شک ميکنند و سر او داد ميزنند و توطئه ي تررو پيامبر رو در سر داشتند و ناکام مانند و زنان را چه در زمان جاهلي و چه درزمان رسول خدا وجلوي چشمان آن حضرت با شلاق ميزدند و از جنگ ها ميگريختند اصلا بعيد نيست که حرمت حضرت صديقه ي شهيده (س) را نگه دارند کسي که خشم او خشم خداست و سرور تمام زن هاي هفت آسمان است اين شمايي که ام المومنين عايشه را بهشتي ميدونيد بايد اينم بدونيد سرور او و تمام زنان در بهشت حضرت صديقه ي شهيده فاطمه زهرا (س) و تهديد چنين کسي مساويست با تا ابد در قعر جهنم ماندن چه رسد به حمله به خانه اش.اونجا که پيامبر دست به شمشير نميبره و جلو چشمانش سميه را به طرز فجيعي شکنجه ميدن شما خوب بلديد از مصلحت حرف بزنيد اما تا نوبت به مولا علي ميرسه که از پيامبري که خدا ميگه او را الگوي خود گيريد پيروي کنه همه جور تهمت هارو به او ميزنيد و هزارتا شبهه ي بچگانه و جاهلانه مطرح ميکنيد کارتون به جايي رسيده که براي انکار شهادت خانه هاي مدينه را هم بي در ميکنيد هرچند آنچنان در کتاب هايتان تناقض وجود دارد که ماننده ديگر شبهاتتان از کتاباي خودتون به سادگي قابل جوابه.اگر شما معتقديد ابوبکر و عمر و عثمان فضيلت دارند بسم الله يک روايت صحيح از کتاباي خودتون بياريد و به سايت ولي عصر ارائه بديد.واقعا کاره خداست که هيچ روايت با سنده صحيح درباره فضائل خلفايتان در کتاب هاي خودتان نداريد اين فاجعه ايست که راه فراري ندارد.هزاران دليل براي بد بودن رابطه ي مولا علي در کتاب هايتان موجود است اما براي به حاشيه بردن اين روايات موضوعات بچه گانه اي را مطرح ميکنيد.در کتاب هايتان مولا علي خلفايتان را دروغگو و گنهکارو حيله گر ميدونه در کتاب هايتان حضرت صديقه ي طاهره با خلفايتان قهر ميکنه و تا آخره عمر با اونا سخن نميگه و ازشون خشمگينه و خشم او خشم خداست..در کتاب هاتون حضرت علي ابوبکر و استبدادگر ميدونه از ديدن چهره ي عمر کراهت داره.در کتاب هاتون حضرت علي و حضرت فاطمه زهرا صديقه ي شهيده تا شش ماه با ابوبکر بيعت نميکنند.در کتاب هايتان وقتي عثمان ميميرد حضرت علي نميره تا جنازشو از زباله داني ها برداره واقعا به چه اميدي ميگيد رابطه ي مولامون علي با خليفه هاتون خوب بوده به خدا من خجالت ميکشم جاي علماي شما.هزارتا خطبه در نهج البلاغه در شکايت از خلفايتان وجود داره چسبيديد به اين که منظور از بلاد فلان عمر است.بابا اونهمه خطبه که مولا داره شديدا خلفاتونو به باد انتقاد و رسوايي قرار ميده رو نميبينيد و فقط فلاني که معلوم نيست چه کسيه رو ميبينيد؟چند تا روايت از کتاباتون ميارم تا ببينيد کتابايي که مثل قرآن قبول داريد چه تهمت هايي که نزدن و اونوقت بريد بازهم ختم صحيح بخاري برگذارکنيد.

برتري عايشه به زنان ديگر پيامبر مانند آبگوشت بر ساير غذاها صحيح بخارى، ج 4 ص 192 و 200
- حسادت عايشه نسبت به هوو وشکستن ظرف غذا سنن أبي داود ج 3 ص 640كتاب الاحكام
- حسادت نسبت به حفصه صحيح بخارى ج 7 ص 46
- پادراز کردن عايشه هنگام سجده پيامبر ص در جلوي نماز ايشان صحيح بخارى، ج 1، ص 107 و 137، كتاب الصلاة
- پيامبر ص به عايشه : باز شيطانت به سراغت آمد؟ صحيح مسلم ج 4 ص 2168
- تعقيب کردن پيامبر از سوي عايشه صحيح مسلم، ج 1، ص 352، كتاب الصلاة
- وضو گرفت عايشه در مقابل مرد نامحرم صحيح بخارى، ج 3 ص 225، كتاب الشهادات
- آياتي از قرآن زير لحاف عايشه بوده که بز آنرا خورده(آيه رضاع کبير ورجم) سنن ابن ماجه، ج 1 ص 625
- در غضب بودن عايشه از پيامبر ص صحيح بخارى، ج 7، ص 47، كتاب النكاح، باب غيرة النساء ووجدهنّ
- پيامبرص همراه عايشه رقص و آواز دختران حبشي رانگاه مي کرد !!! صحيح بخاري ج 2 ص 608 کتاب العيدين
- عايشه : مردم بر امور دنياي خود از پيامبر داناتر هستند. صحيح مسلم ج4 ص 1836 کتاب الفضائل
- عايشه : پيامبر خدا ص آياتي از قرآن رافراموش کرده بود . صحيح بخاري ج3 ص 155 کتاب فضائل القرآن
- عايشه : پيامبر خدا سحر شد صحيح بخاري ج 4 ص 122 کتاب بدء الخلق باب صفه ابليس وجنوده
- توهين عايشه به عثمان و گفتن لفظ نعثل کافر به خليفه تاريخ طبري ج3 ص 477 حوادث سال 36
- دستور تير باران جسد مطهر آقا امام حسن مجتبي ع انساب الاشراف ج3 ص 61 - تاريخ يعقوبي ج 2 ص 225
- شادي وخوشحالي عايشه پس از شنيدن خبر شهادت مولا علي ع طبقات ابن سعد ج3 ص 27
- شعر ومدح عايشه در وصف قاتل مولا علي ع تاريخ طبري ج 7 ص 88 - کامل في التاريخ ابن اثير ج3 ص 157
- لعن معاويه از سوي عايشه در نمازها کامل في التاريخ ابن اثير ج 3 ص 357 حوادث سال 38
- عايشه : بول وضو راباطل نمي کند. مسند احمدابن حنبل ج 6 ص 95 – سنن ابي داوود ج1 ص 18
- اتفاق عايشه وحفصه براي آزار دادن رسول خدا ص صحيح بخاري ج 6 ص 69
- کشته شدن حدود بيست هزار نفر درجنگ جمل به فرماندهي عايشه مروج الذهب مسعودي ج 2 ص 371
شيعيان همچون شمابرادران عزيز اهل سنت کتابي ندارن که بگن همش صحيحه بلکه ما تا يک روايت رو برسي سندي نکنيم نميپذيريم.
به جاي شبهه پراکني ها بياييد و مستقيما روايي بحث کنيد..يا علي مدد
128 | moji | | ١٨:٤٨ - ٠٧ آبان ١٣٩٢ |
فَقَالَ عُمَرُ لَا وَاللَّهِ لَا يُخَالِفُنَا أَحَدٌ إِلَّا قَتَلْنَاهُ
فتح الباري شرح صحيح البخاري 7/31 مکتب شامله
129 | سيد عباس | | ١٠:١١ - ٢٢ آبان ١٣٩٢ |
سلام عليکم
ببخشيد اگر ميشه اون سندي که اول مقاله از تاريخ طبري نقل کرديد را با اسم کتاب و باببش نقل کنيد.
و همچنين کتاب و باب سند ﻓَﻘَﺎﻝَ ﻋُﻤَﺮُ ﻟَﺎ ﻭَﺍﻟﻠَّﻪِ ﻟَﺎ ﻳُﺨَﺎﻟِﻔُﻨَﺎ ﺃَﺣَﺪٌ ﺇِﻟَّﺎ ﻗَﺘَﻠْﻨَﺎﻩُ
ﻓﺘﺢ ﺍﻟﺒﺎﺭﻱ ﺷﺮﺡ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﻟﺒﺨﺎﺭﻱ 7/31 را بديد .
با تشکر

پاسخ:
با سلام

دوست گرامي

روايت پشيماني ابوبکر در تاريخ طبري در قسمت معرفي ابوبکر در ذيل «ذكر أسماء قضاته وكتابه وعماله على الصدقات» به اين صورت آمده است: قال أبو بكر رضي الله عنه أجل إني لا آسى على شيء من الدنيا إلا على ثلاث فعلتهن وددت أني تركتهن وثلاث تركتهن وددت أني فعلتهن وثلاث وددت أني سألت عنهن رسول الله فأما الثلاث اللاتي وددت أني تركتهن فوددت أني لم أكشف بيت فاطمة عن شيء وإن كانوا قد غلقوه على الحرب .الأبي جعفر محمد بن جرير الطبري الوفاة: 310 ، تاريخ الطبري ج 2 ص 353 دار النشر : دار الكتب العلمية - بيروت

همچنين جمله ﻓَﻘَﺎﻝَ ﻋُﻤَﺮُ ﻟَﺎ ﻭَﺍﻟﻠَّﻪِ ﻟَﺎ ﻳُﺨَﺎﻟِﻔُﻨَﺎ ﺃَﺣَﺪٌ ﺇِﻟَّﺎ ﻗَﺘَﻠْﻨَﺎﻩُ در فتح الباري در باب قول النبي صلى الله عليه و سلم لو كنت متخذا خليلا آمده است

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات
130 | مرندي | | ١٤:٣٣ - ٠٢ آذر ١٣٩٢ |
سلام . راجع به کامنت 81 ( نام و نام خانوادگي: عمر سليمي)اردبيل - تاريخ: 11 ارديبهشت 91)
ايشان مي گويد که : ....... مي دونيد چرا چون شيعه كه نبوده..... اغلب محققين بر اين نظرند يعقوبي اصالتي شيعه داره ....
1- يعقوبي را اگر در گوگل جستجو کنيد : متولد حدود 200 هجري قمري هست
2- اگر به نظر عمر سليمي و محققين مورد تاييدشان يعقوبي اصالتي شيعه داشته يعني اعتراف مي کنند که نسلهاي قبلتر از يعقوبي هم شيعه بوده اند يعني تشيع نه تنها در سنه 200 هجري وجود داشته بلکه در دهها سال قبلتر هم وجود داشته !
3- به همين راحتي محققين شما هم به وجود تشيع از اول اسلام اعتراف کرده اند و هم به وجود مورخ شيعي به نام يعقوبي ! ( چون خود عم سليمي منكر وجود يك مورخ شيعي شده !)
4- يعني شما در 3- 4 سطر كامنت خودتان، خودتان را نقض کرده ايد!
1 |مهدی||١٥:١٥ - ١٠ اسفند ١٤٠٠ |
0
 
0
یعقوبی که سهله راویان معتبر اهل سنت از برخی از صحابه و تابعین روایت نقل نمیکنن میگن چون رافضی بوده از اون طرف میان میگن مذهب شیعه رو ابن سبا درست کرد در حالی که اصلا چنین فردی در تاریخ وجود نداره.خودشون رو نمیگن که عمر دستور داد تمام روایات پیامبر رو سوزاندن و این روایات امروزیشون از دوره عمر بن عبدالعزیز نوشته شده.
131 | وحيد | | ١٣:٣٧ - ٢٦ دي ١٣٩٢ |
با سلام
لطفا فايل پي دي اف اين مقاله را بگذاريد
با تشکر
132 | حسين رنجبر | | ١١:٤٧ - ٠٢ بهمن ١٣٩٢ |
باسلام و احترام ،
سوالي كه در اينجا مطرح است ، اين است كه باتوجه به اينكه اين همه روايات متقن و محكم در رابطه با اين جنايت سفيه وجود دارد ، پس چرا علماي اهل سنت واقعيت را براي عوام خود مطرح نمي كنند تا از خواب غفلت بيدار شوند .

پاسخ:
با سلام

دوست گرامي

واقعيت اين است که بسياري از اين آقايان و نيز علماي کنوني اهل سنت و وهابيت واقعيت را به خوبي مي دانسته و مي دانند ولي به همان دلايلي که اصحاب پس از رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمايشان آن حضرت را نديده گرفته و آن را کتمان کردند اينان نيز همان عمل را انجام مي دهند. با اينکه وجود مقدس پيامبر اکرم بارها و بارها به امامت و خلافت اميرالمومنين علي عليه السلام تاکيد کرده بود ولي آنان با وجود اينکه اين امر را مکررا و با چشمها وگوشهاي خود از پيامبر ديده و شنيده بودند به فرمايشان آن حضرت پشت کردند حال ديگر چه انتظاري مي توان از پيروان آنها يعني امثال ابن اثير و ديگر علماي اهل سنت داشت. مهمترين مسئله در اين خصوص تعصّب است، تعصب شخص متعصّب را وادار مي كند نه تنها حرف حق را بپذيرد و بگويد بلکه وادار مي کند تا يک واقعيت و حرف تلخ را طبق باب ميل خود توجيه کند. درقآن

با نگاه به قرآن درباره کتمان حقايق متوجه خواهيم شد که چرا عده اي به دنبال کتمان حقايق هستند؛ قرآن مهمترين علل و زمينه ­هاي کتمان حقيقت از سوي انسانها را موارد زير معرفي مي­ کند

1-شک در مصاديق حق. قَالُواْ أَ جِئْتَنَا بِالحَْقّ‏ِ أَمْ أَنتَ مِنَ اللَّاعِبِينَ«آيا مطلب حقّى براى ما آورده‏اى، يا شوخى مى‏كنى» انبياء 55

2-تکبر و غرور . ثُمَّ بَعَثْنَا مِن بَعْدِهِم مُّوسىَ‏ وَ هَارُونَ إِلىَ‏ فِرْعَوْنَ وَ مَلَايْهِ بَِايَاتِنَا فَاسْتَكْبرَُواْ وَ كاَنُواْ قَوْمًا مجُّْرِمِينَ(75) فَلَمَّا جَاءَهُمُ الْحَقُّ مِنْ عِندِنَا قَالُواْ إِنَّ هَاذَا لَسِحْرٌ مُّبِين .بعد از آنها، موسى و هارون را با آيات خود به سوى فرعون و اطرافيانش فرستاديم اما آنها تكبّر كردند (و زير بار حق نرفتند چرا كه) آنها گروهى مجرم بودند و هنگامى كه حق از نزد ما بسراغ آنها آمد، گفتند: «اين، سحرى است آشكار!» يونس 75- 76

3-کفر و تعصبات جاهلانه .وَ إِذَا تُتْلىَ‏ عَلَيهِْمْ ءَايَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالُواْ مَا هَاذَا إِلَّا رَجُلٌ يُرِيدُ أَن يَصُدَّكمُ‏ْ عَمَّا كاَنَ يَعْبُدُ ءَابَاؤُكُمْ وَ قَالُواْ مَا هَاذَا إِلَّا إِفْكٌ مُّفْترًَى وَ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُواْ لِلْحَقّ‏ِ لَمَّا جَاءَهُمْ إِنْ هَاذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِين . و هنگامى كه آيات روشنگر ما بر آنان خوانده مى‏شود، مى‏گويند: «او فقط مردى است كه مى‏خواهد شما را از آنچه پدرانتان مى‏پرستيدند بازدارد!» و مى‏گويند: «اين جز دروغ بزرگى كه (به خدا) بسته شده چيز ديگرى نيست!» و كافران هنگامى كه حق به سراغشان آمد گفتند: «اين، جز افسونى آشكار نيست!» سبا 43

4-حسادت . وَدَّ كَثِيرٌ مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَوْ يَرُدُّونَكُم مِّن بَعْدِ إِيمَانِكُمْ كُفَّارًا حَسَدًا مِّنْ عِندِ أَنفُسِهِم مِّن بَعْدِ مَا تَبَينَ‏َ لَهُمُ الْحَقُّ فَاعْفُواْ وَ اصْفَحُواْ حَتىَ‏ يَأْتىِ‏َ اللَّهُ بِأَمْرِهِ إِنَّ اللَّهَ عَلىَ‏ كُلّ‏ِ شىَ‏ْءٍ قَدِير. بسيارى از اهل كتاب، از روى حسد- كه در وجود آنها ريشه دوانده- آرزو مى‏كردند شما را بعد از اسلام و ايمان، به حال كفر باز گردانند با اينكه حق براى آنها كاملا روشن شده است. شما آنها را عفو كنيد و گذشت نماييد تا خداوند فرمان خودش (فرمان جهاد) را بفرستد خداوند بر هر چيزى تواناست. بقره 109

5-دنياطلبي و تلاش براي رسيدن به زرق و برق­هاي دنيايي . إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنزَلَ اللَّهُ مِنَ الْكِتَابِ وَ يَشْترَُونَ بِهِ ثمََنًا قَلِيلاً أُوْلَئكَ مَا يَأْكلُُونَ فىِ بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ وَ لَا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَمَةِ وَ لَا يُزَكِّيهِمْ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ(174) أُوْلَئكَ الَّذِينَ اشْترََوُاْ الضَّلَالَةَ بِالْهُدَى‏ وَ الْعَذَابَ بِالْمَغْفِرَةِ فَمَا أَصْبرََهُمْ عَلىَ النَّارِ(175) ذَالِكَ بِأَنَّ اللَّهَ نَزَّلَ الْكِتَابَ بِالْحَقّ‏ِ وَ إِنَّ الَّذِينَ اخْتَلَفُواْ فىِ الْكِتَابِ لَفِى شِقَاقِ بَعِيد .كسانى كه كتمان مى‏كنند آنچه را خدا از كتاب نازل كرده، و آن را به بهاى كمى مى‏فروشند، آنها جز آتش چيزى نمى‏خورند (و هدايا و اموالى كه از اين رهگذر به دست مى‏آورند، در حقيقت آتش سوزانى است.) و خداوند، روز قيامت، با آنها سخن نمى‏گويد و آنان را پاكيزه نمى‏كند و براى آنها عذاب دردناكى استاينان، همانهايى هستند كه گمراهى را با هدايت، و عذاب را با آمرزش، مبادله كرده‏اند راستى چقدر در برابر عذاب خداوند، شكيبا هستنداينها، به خاطر آن است كه خداوند، كتاب (آسمانى) را به حق، (و توأم با نشانه‏ها و دلايل روشن،) نازل كرده و آنها كه در آن اختلاف مى‏كنند، (و با كتمان و تحريف، اختلاف به وجود مى‏آورند،) در شكاف و (پراكندگى) عميقى قرار دارند

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات
133 | عليرضا | | ١٣:٣٦ - ٠٥ بهمن ١٣٩٢ |
سلام
اي کاش فدک اين همه اسرار نداشت
اي کاش مدينه در و ديوار نداشت.
فرياد دل محسن زهرا اين بود اي کاش که درب خانه مسمار نداشت.
به اميد ظهور مهدي فاطمه که صد البته نزديک است!!!
يا علي....
134 | ايمان | | ١٤:٥٧ - ٠٧ اسفند ١٣٩٢ |
سلام و صلوات خدا بر اول شهيد راه ولايت حضرت محسن عليه السلام.
خداوند خير هر بنده اي رو که بخواد بهش عقل ميده.همگي دعا کنيم که از اين نعمت محروم نشيم.
بر قاتل حضرت محسن عليه السلام لعنت.
با تشکر.(((((((((((يا علي مدد))))))))))))
135 | ميثم | | ٢٠:١٢ - ٢٥ اسفند ١٣٩٢ |
به نام خدا
سلام. چند تا سوال چند دفعه ازتون برسيدم ولي جواب نداديد فك كنم نرسيد بهتون.در مورد روايت پشيماني ابوبكر يه سايتي يه شبهه آوردي كه در يك جاي روايت ابوبكر ميگه اي كاش از رسول خدا مي برسيدم خليفه ي بعد خودش كيه و اگه اين روايت صحيح باشه واقعه ي غدير زير سوال ميره در جواب چي ميگيم؟ بعد روز شمار شهادت حضرت زهرا بعد از رحلت رسول خدا به ترتيب اتفاقات با منبع رو مي خواستم متشكر

پاسخ:
باسلام

دوست گرامي؛ در مورد اين گونه روايات يا سخنان که فرد در ضمن آن به مواردي اقرار و در مورد چيزهايي ادعا مي کند طبق قواعد فقهي و قانوني اقرار او پذيرفته است زيرا «اقرار العقلا علي انفسهم نافذ» يعني اگر کسي عليه خود بر چيزي اقرار نمايد همان اقرار براي حکم عليه او کفايت مي کند چنانکه همينک در محاکم قضايي اينگونه حکم مي شود. ولي در مورد چيزهايي که ادعا مي کند بايد براي ادعاي خود دليل و شاهد بياورد در اين روايت هم ابوبکر به هجوم بر خانه حضرت فاطمه سلام الله عليها اقرار کرده و اين اقرار او را عليه خودش مي پذيريم اما ادعاي او مبني بر اينکه کاش فلان کار را مي کردم را چون دليل و شاهد ارائه نکرده نمي پذيريم مضاف به اينکه اين ادعا با دلايل متواتر همانند روايت غدير و... مردود است.

برخي از وقايع رحلت رسول الله صلي الله عليه و آله تا شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله عليها احتمالاً از اين قرار بوده است:

پنجشنبه 24 صفر روز درخواست قلم و دوات براي ثبت ولايت علي عليه السلام

دوشنبه 28 صفر روز رحلت رسول الله صلي الله عليه و آله و انکار وفات از سوي عمر در غياب ابوبکر

سه شنبه 29 صفر اجتماع انصار در سقيفه و پيوستن ابوبکر و عمر و ابوعبيده و مغيره و... به آنها و بيعت با ابوبکر

ندا دادن عمر و خبر کردن مردم براي بيعت

نماز بر پيامبر صلي الله عليه و آله

خانه نشيني حضرت امير عليه السلام براي جمع آوري قرآن بهمراه شان نزول و تفاسير و... مربوطه

چهارشنبه 30 صفر دفن رسول الله صلي الله عليه و آله

کمک گرفتن از قبيله اسلم براي اجبار مردم بر بيعت

هجوم هاي سه گانه براي اخذ بيعت از اهل بيت عليهم السلام

آتش زدن درب خانه حضرت فاطمه سلام الله عليها

شهادت حضرت محسن سلام الله عليه

اخذ بيعت اجباري از حضرت علي عليه السلام

غصب فدک

اقدامات حضرت زهرا سلام الله عليها براي پس گرفتن فدک

اهانت عمر به حضرت زهرا سلام الله عليها

عيادت ابوبکر و عمر براي دلجويي از حضرت زهرا سلام الله عليها

عيادت زنان مدينه و خطبه حضرت زهرا سلام الله در جمع آنان

شهادت حضرت زهراي مرضيه سلام الله عليها

در اين مورد مي توانيد به کتاب «گزارش لحظه به لحظه از شهادت حضرت زهرا (س)» نوشته آقاي انصاري و کتاب «الهجوم علي بيت فاطمه س» نوشته عبدالزهرا مهدي و «قصه مدينه» نوشته آقاي منفرد و... مراجعه نماييد.

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

(1)
136 | سيد عباس | | ١٨:١٩ - ٠٧ فروردين ١٣٩٣ |
سلام عليکم ببخشيد داشتم شبکه ي وصال نا حق رو مي ديدم که يک شبه ايي انداختند که در سند ابن ابي شبيه که گفتند درست است که سند اين روايت درست است ولب اسلم غلام عمر اصلا در ان زمان نبوده در ان زمان در يمن بوده و اصلا در مدينه نبود که اصلا هيج سندي رو نشون ندادند حالا بهر حال اگر اين شبه ارزش بررسي کردن دارد لطفا تو.ضيح دهيد .
يا خق

پاسخ:
با سلام

دوست گرامي

به اين شبهه در اين آدرس پاسخ داده شده است


موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات
137 | سيد عباس | | ١٨:٢٠ - ٠٧ فروردين ١٣٩٣ |
سلام عليکم ببخشيد داشتم شبکه ي وصال نا حق رو مي ديدم که يک شبه ايي انداختند که در سند ابن ابي شبيه که گفتند درست است که سند اين روايت درست است ولب اسلم غلام عمر اصلا در ان زمان نبوده در ان زمان در يمن بوده و اصلا در مدينه نبود که اصلا هيج سندي رو نشون ندادند حالا بهر حال اگر اين شبه ارزش بررسي کردن دارد لطفا تو.ضيح دهيد .
يا خق

پاسخ:
باسلام

دوست گرامي؛ به تصريح همين حديث صحيح السند او در مدينه بوده و ماجرا را از نزديک ديده است مضاف به اينکه در روايات ديگر آمده است که وي در زمان رسول الله صلي الله عليه و آله و در جريان سفر حضرت علي عليه السلام به يمن مسلمان شده و به مدينه آمده و در دو سفر همراه رسول الله صلي الله عليه و آله بوده است. در اين مورد به مقاله «بررسي روايت ابن أبي شيبه و تهديد عمر به آتش زدن خانه فاطمه(س)» مراجعه نماييد.

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

(1)
138 | http://ashab313mahdi.blogfa.com/post-92.aspx | | ٠٤:٣٢ - ٣٠ فروردين ١٣٩٣ |
قيام سيد خراساني از چين طبق کلام اهل بيت (نه کلام ديگران)
http://ashab313mahdi.blogfa.com/post-92.aspx
بسم الله الرحمن الرحيم و صل الله علي محمد و آله الطاهرين و عجل فرجهم و لعن و اهلک اعدائهم اجمعين من الاولين و الاخرين
در ابتدا يک توضيحي عرض کنيم که چرا هر کس حرفي از سيد خراساني از چين آنهم طبق احاديث اهل بيت ميزند نه حرف از خودش ( بر عکس اونها که حرف از خودشان ميزنند و اگر قرار باشد اتهامي وارد باشد به آنهاست ) ! آنها را يهودي و آمريکايي و صهيونيستي و انگليسي و ... ضد انقلاب و ... ميخوانند !؟ از اين حرفهاي کذب و اتهامات دروغين بهراسيد ! اتقوا الله از خدا بترسيد يعني از خودتان و اعمال و گفتارتان بترسيد پناه بر خدا ... خدا لعنت کند دشمنان اسلام را خدا لعنت کند امريکا و انگليس و صهيونيسم و ... را خدا لعنت کند وهابي ها و منکران اهل بيت و دشمنان اهل بيت را خدا لعنت کند دشمنان اين مملکت امام زمان را خدا لعنت کند دشمنان علما و مراجع رباني شيعه را اين تهمت ها چيست تهمت گناهش از غيبت بدتر است و غيبت از زنا بدتر أَشَدُّ مِنَ الزِّنَا ... شما چه مومنان و نماز خوانهايي هستيد !؟ اگر روايتي از اهل بيت هست که در آن نام کشور ديگري ذکر شده که همچنين روايتي نيست بفرمائيد ؟
چه فرقي براي ما شيعيان ايران دارد که سيد خراساني مثل سيد حسني از ايران باشد يا نباشد؟ اصلا طبق عقيده شيعه فرقي نيست بين يک شيعه ايراني يا عرب يا ترک يا ... و همه شيعيان به فرموده امام صادق عليه السلام : با هم برادرِ ، پدري و مادري هستند (اصول کافي) اما اهل بيت فرموده اند سيد خراساني از چين و سيد يماني از يمن و سيد حسني از گيلان ايران همزمان با سفياني از شام در ماه رجب سال ظهور قيام ميکنند اين چه اشکالي دارد اين چه منافاتي با حق و اسلام دارد !؟
اهم ظهور حضرت و دعا براي فرج حضرت و ياري حضرت و خود سازي و زمينه سازي براي ظهور حضرت و در راس اينها تولي و تبري يعني دوست شناسي و دشمن شناسي که محبت و دوستي با دوستان اهل بيت و بيزاري و برائت از دشمنان اهل بيت است که به فرموده رسول الله رسول اين دين صلوات الله عليه و آله دين يعني همين تولي و تبري و ديگر موارد مثل نماز و حج و زکات و روزه و ... اينها دستورات و آداب و مناسک دين هستند نه خود دين بلکه خود دين رسول الله : هل الدين الا الحب و البغض فى الله‏ ( الخصال : 21 / 74) حتي ايمان هم به ميزان حب و بض است الإِيمانُ حُبٌّ و بُغضٌ (تحف العقول : 295) والسلام
اينک روايات زير از رسول الله و اهل بيت پاک و مطهرش را بخوانيد خواهيد فهميد ان شاء الله و لا حول و لا قوة الا بالله که خرساني(کسي که از خرسان قيام ميکند) = مشرقي (کسي که از مشرق قيام ميکند) = چيني (کسي که از چين قيام ميکند) در روايات يک نفر هستند و او کسي نيست جز سيد خراساني ، تنها کشوري که در کل احاديث اهل بيت در رابطه با سيد خراساني آمده است چين است تنها نام جائي از خرسان يا مشرق که در روايات آمده و تنها نامي از آن جاي خاص و آن قمست از خرسان يا مشرق مورد نظر ، که در روايات در مورد سيد خرساني ذکر شده چين است والسلام
منبع : پايگاه معارف حقه ي اهل بيت
در ضمن وقتي اهل بيت در روايات فرموده اند سيد يماني از يمن ، سيد حسني از گيلان ، سفياني از شام ، مردي از قم ، مردي از قزوين ، مردي از کوفه و مردي از ... يعني نام منطقه خروج همه اينها را ذکر کرده باشند قطعا بايد فرموده باشند و ذکر کرده باشند که سيد خراساني = مشرقي هم از کجا قيام ميکنند ؟؟؟ که فرموده اند : از چين
و بدانيم مقام معظم رهبري جايگاه خودشان را دارند و اصلا سيد يماني و سيد حسني و سيد خراساني آن قدر هم از مهمات نيستند فقط از علائم سال ظهورند زيرا که حضرت امام باقر عليه السلام با اينکه رواياتي براي ياري اينها صادر شده اما صراحتا در انتهاي روايت خراساني در مورد سيد خرساني و ديگر علائم حتمي ميفرمايند : اگر من آن زمان را درک کنم جان خويش را براي ياري صاحب اين امر يعني حضرت مهدي عج حفظ ميکنم (اني لو ادرکت ذلک لابقيت نفسي لصاحب الامر الغيبة طوسي ص 262 و الغيبة النعماني ص 156
يعني حضرت ميفرمايند من سيد خراساني را ياري نميکنم
[الغيبة للنعماني‏] ابْنُ عُقْدَةَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عُمَرَ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ مُوسَى عَنْ مُعَمَّرِ بْنِ يَحْيَى بْنِ سَامٍ عَنْ أَبِي خَالِدٍ الْكَابُلِيِّ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلَامُ أَنَّهُ قَالَ كَأَنِّي بِقَوْمٍ قَدْ خَرَجُوا بِالْمَشْرِقِ يَطْلُبُونَ الْحَقَّ فَلَا يُعْطَوْنَهُ ثُمَّ يَطْلُبُونَهُ فَلَا يُعْطَوْنَهُ فَإِذَا رَأَوْا ذَلِكَ وَضَعُوا سُيُوفَهُمْ عَلَى عَوَاتِقِهِمْ فَيُعْطَوْنَ مَا سَأَلُوا فَلَا يَقْبَلُونَهُ حَتَّى يَقُومُوا وَ لَا يَدْفَعُونَهَا إِلَّا إِلَى صَاحِبِكُمْ قَتْلَاهُمْ شُهَدَاءُ أَمَا إِنِّي لَوْ أَدْرَكْتُ ذَلِكَ لَأَبْقَيْتُ نَفْسِي لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ بحارالأنوار ج : 52 ص : 244)
و در روايت ديگري حضرت ميفرمايند شيعيان ما فقط به ياري حضرت مهدي عج هنگام ظهورش برويد و لاغير ( بحارالانوار ج 52 ص224 از [تفسير العياشي‏] عَنْ جَابِرٍ الْجُعْفِيِّ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع يَقُولُ الْزَمِ الْأَرْضَ لَا تُحَرِّكَنَّ يَدَكَ وَ لَا رِجْلَكَ أَبَداً حَتَّي ... خَرَجَ رَجُلٌ مِنْهُمْ مَعَهُ ثَلَاثُ مِائَةٍ وَ بِضْعَةَ عَشَرَ رَجُلًا وَ مَعَهُ رَايَةُ رَسُولِ اللَّهِ ص )
بنابراين برخي ها نبايد به اين راحتي تطبيق کنند و پا را فراتر از کلام اهل بيت بگذارند مثل اينها که بارها تطابيقشان اشتباه از کار در آمد مثل آخرين آن همين آقاي احمدي نژاد که ميگفتند شيعب بن صالح است و در سال ششم رياستش خروج ميکند و ... پناه بر خدا
شيعه طبق کلام اهل بيت براي فهميدن اين امر بايد صبر کند تا سال ظهور در ماه رجب که سفياني قيام ميکند آنگاه سيد يماني از يمن و سيد حسني از ايران و سيد خراساني از چين با يارانشان به مقابله با او قيام ميکنند و چند ماه بعد از آن هم حضرت بقية الله ظهور ميکنند و ما شيعيان بايد به ياري ايشان برويم ان شاء الله والسلام
و اما قيام سيد خراساني از چين :
خص، [منتخب البصائر] مِنْ كِتَابِ السُّلْطَانِ الْمُفَرِّجِ عَنْ أَهْلِ الْإِيمَانِ تَصْنِيفِ السَّيِّدِ الْجَلِيلِ بَهَاءِ الدِّينِ عَلِيِّ بْنِ عَبْدِ الْكَرِيمِ الْحَسَنِيِّ يَرْفَعُهُ إِلَى عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ قَال كُنْتُ نَائِماً فِي مَرْقَدِي إِذْ رَأَيْتُ فِيمَا يَرَى النَّائِمُ قَائِلًا يَقُولُ حُجَّ السَّنَةَ فَإِنَّكَ تَلْقَى صَاحِبَ الزَّمَانِ وَ ذَكَرَ الْحَدِيثَ بِطُولِهِ ثُمَّ قَالَ : :
مولا صاحب الزمان عج :
يَا ابْنَ مَهْزِيَارَ إِنَّهُ إِذَا فُقِدَ الصِّينِيُّ وَ تَحَرَّكَ الْمَغْرِبِيُّ وَ سَارَ الْعَبَّاسِيُّ وَ بُويِعَ السُّفْيَانِيُّ يُؤْذَنُ لِوَلِيِّ اللَّهِ فَأَخْرُجُ بَيْنَ الصَّفَا وَ الْمُرْوَةِ فِي ثَلَاثِمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ...
بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج‏53، ص: 105
در ضمن تشرف عليّ بن مهزيار خدمت حضرت صاحب الزمان ... از علائم سال ظهور :
اي پسر مهزيار همانا هنگام فقدان مرد چيني (سيد خراساني) و حرکت و قيام مغربي و به راه افتادن عباسي (شايد يماني) و بيعت با سفياني اذن داده ميشود به ولي خدا ، پس خروج ميکند ( امام زمان عج ) با 313 نفر در بين صفا و مروه ...
منتخب البصائر
بحارالانوار ج 53 ص 105
نکته : در اين روايت چيني و مغربي و سفياني و عباسي (شايد يماني) کنار هم ذکر شده است
امام باقر عليه السلام :
يکون خروج السفياني و اليماني و الخراساني في يوم واحد من شهر رجب من تلک السنة
خروج سفياني و يماني و خراساني در روز واحد از ماه رجب و در يک سال اتفاق ميافتد .
الغيبة النعماني ص 161
در اين روايت نيز سفياني و يماني و خرساني در کنار هم ذکر شده است .
امام صادق عليه السلام در بيان نشانه هاي پيش از قيام قائم :
رواه محمد بن رهبان الدبيلي قال حدثنا أبو علي محمد بن الحسن بن محمد بن جمهور القمي قال حدثنا أبي عن أبيه محمد بن جمهور عن أحمد بن الحسين السكري عن عباد بن محمد المدائني قال دخلت على أبي عبد الله ع بالمدينة ... حضرت امام صادق عليه السلام :
... قلت متى يكون خروجه جعلني الله فداك قال إذا شاء من لَهُ الْخَلْقُ وَ الْأَمْرُ قلت فله علامة قبل ذلك قال نعم علامات شتى قلت مثل ما ذا قال خروج راية من المشرق و راية من المغرب و فتنة تظل أهل الزوراء و خروج رجل من ولد عمي زيد باليمن و انتهاب ستارة البيت‏
خروج پرچمي از مشرق (سيد خراساني) و پرچمي از مغرب و خروج مردي از فرزندان عمويم زيد (سيد يماني ) در يمن
فلاح السائل و نجاح المسائل، ص: 171
در اين روايت نيز مشرقي و مغربي و يماني در کنار هم ذکر شده است .
در نتيجه مشرقي خراساني چيني يک نفر هستند و آنهم کسي نيست جز سيد خراساني
امير المومنين علي عليه السلام :
خروج رجل من ولد الحسين بن علي من المشرق
خروج مردي از فرزندان امام حسين عليه السلام از مشرق
(احتمال بسيار زياد از زيد بن علي بن الحسين ع از نسل زيد پسر امام سجاد پسر امام حسين عليهم السلام)
يوم الخلاص ص 757 و الملاحم والفتن ص 68
جابر از امام باقر (ع)روايت مي کند: جواني از بني هاشم از خراسان با پرچم هاي سياه قيام مي کند که در کف دست راست او خالي است و پيشاپيش او مردي بنام شعيب بن صالح است که با لشکريان سفياني مي جنگد و آنها را شکست ميدهد.
الملاحم و الفتن باب۹۷ ص۵۲
و شايد منظور از فقدان چيني شهادت اين جناب بعد از چند ماه جنگ و قبل از ظهور حضرت باشد زيرا که در روايات اهل بيت داريم برخلاف سيد يماني و سيد حسني که تا ظهور زنده هستند و هنگام ظهور با حضرت بيعت ميکنند اما خود سيد خرساني و عده اي از يارانش در جنگ با سفياني به شهادت ميرسند و يارانش با حضرت بيعت ميکنند و پرچم را به حضرت تقديم ميکنند و سيد خراساني رجعت ميکنند (رسول الله صلوات الله عليه و آله : ... در اين هنگام، سفياني خروج مي کند و آنان (سيد خرساني و يارانش) با او درگير و همگي (اکثرا آنان) کشته مي شوند. امّا هم آنان و هم کشندگانشان (سپاهيان سفياني) با دعاي صاحب شما به دنيا باز مي گردند (رجعت ) و ايشان از آنان انتقام مي گيرند و تا پايان دنيا در حکومت او زندگي مي کنند منتخب کفاية المهتدي، ص 4 - 3، ح 2. وروايت ديگر ار حضرت : ... زيرا آنها (سيد خراساني و يارانش) پرچمهاي هدايتي اند که به دست مردي از خاندانم (حضرت مهدي عج) سپرده مي شوند که زمين را از قسط و عدل سرشار خواهد کرد، چنان که از جور و ظلم لبريز شده است. دلائل الإمامة، ص 446، ح 420) اما شايد فقدان مرد چيني منظور ديگري داشته باشد والله اعلم
اميرالمومنين علي عليه السلام :
... ثم يقوم منا قائم بجيلان، يعينه المشرقي في دفع شيعة عثمان
قيام کننده اي از ما در گيلان (سيد حسني)به پا مي خيزد و مشرقي (سيد خراساني) او را، براي دورکردن پيروان عثمان (سفياني)، ياري مي کند
إلزام‏ الناصب، ج 2، ص 133
در اين روايت نيز مشرقي و حسني و سفياني در کنار هم ذکر شده است .
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِمَا السَّلَام
امام صادق ع ... از امير المومنين خطاب به امام حسين عليهم السلام :
َ إِذَا قَامَ الْقَائِمُ بِخُرَاسَانَوَ غَلَبَ عَلَى أَرْضِ كُوفَانَ وَ الْمُلْتَانِ وَ جَازَ جَزِيرَةَ بَنِي
كَاوَانَ وَ قَامَ مِنَّا قَائِمٌ بِجِيلَانَ وَ أَجَابَتْهُ الْآبُرُ وَ الدَّيْلَم‏ ..... ُ ثُمَّ يَقُومُ الْقَائِمُ الْمَأْمُولُ وَ الْإِمَامُ الْمَجْهُولُ لَهُ الشَّرَفُ وَ الْفَضْلُ وَ هُوَ مِنْ وُلْدِكَ يَا حُسَيْنُ
هنگامي که قائم خراسان (سيد خراساني)قيام کرد و غلبه کرد بر کوفان و ملتان و ... و هنگامي که قائم گيلان (سيد حسني) قيام کرد و ... سپس قائم ما اهل بيت قيام ميکند امامي که آرزويش ميکنند ...و او از فرزندان توست يا حسين
بحارالأنوار 52 235 باب 25- علامات ظهوره از [الغيبة للنعماني‏] عَلِيُّ بْنُ أَحْمَدَ عَنْ عُبَيْدِ اللَّهِ بْنِ مُوسَى عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْعَلَاءِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِمَا السَّلَام
اين روايت بسيار قوي و صحيح از غيبت نعماني سند روايات فوق است
وقتي اين دو روايت زير از امام باقر عليه السلام را کنار هم مي گذاريم مي فهميم که قسمتي از روايت اولي را احتمالا يهودي ها حذف و تحريف کرده اند ! آنها عادت به تحريف آيات و روايات و انجيل و تورات و ... را داشته و دارند !
حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِيدٍ قَالَ حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ الْحَسَنِ عَنْ أَخِيهِ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عُمَرَ الْحَلَبِيِّ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ مُوسَى عَنْ مُعَمَّرِ بْنِ يَحْيَى بْنِ سَامٍ عَنْ أَبِي خَالِدٍ الْكَابُلِيِّ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع أَنَّهُ قَالَ :
امام باقر عليه السلام :
كَأَنِّي بِقَوْمٍ قَدْ خَرَجُوا بِالْمَشْرِقِ يَطْلُبُونَ الْحَقَّ فَلَا يُعْطَوْنَهُ ثُمَّ يَطْلُبُونَهُ فَلَا يُعْطَوْنَهُ فَإِذَا رَأَوْا ذَلِكَ وَضَعُوا سُيُوفَهُمْ عَلَى عَوَاتِقِهِمْ فَيُعْطَوْنَ مَا سَأَلُوهُ فَلَا يَقْبَلُونَهُ حَتَّى يَقُومُوا وَ لَا يَدْفَعُونَهَا إِلَّا إِلَى صَاحِبِكُمْ قَتْلَاهُمْ شُهَدَاءُ أَمَا إِنِّي لَوْ أَدْرَكْتُ ذَلِكَ لَاسْتَبْقَيْتُ نَفْسِي لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْر
الغيبة للنعماني 273 باب 14 ما جاء في العلامات التي تكون قبل قيام القائم ع و يدل على أن ظهوره يكون بعدها كما قالت الأئمة ع‏
امام باقر عليه السلام :
کانّي بقوم قد خرجوا من اقصي بلاد المشرق من بلدة يقال لها شيلا يطلبون حقّهم من اهل الصين فلايعطون ثم يطلبونه فلا يعطون فاذا رأوا ذلک وضعوا سيوفهم علي عواتقهم فقاتلوهم فرضوا باعطاء ما سئلوه فلم بقبلو و قتلوا منهم خلقاً کثيراً ثم يسخرون بلاد الترک و الهند کلها و يتوجّهون الي خراسان و يطلبونها من اهلها فلا يعطون فيأخذونها قهراً و يريدون ان لا يدفعون الملک الا الي صاحبکم فاذا خرج السفياني فجاهدوه و قتلوا جميعاً و رجعوا الي الدنيا بدعاء صاحبکم مع الذين قتلوهم وانتقموا منهم و تعيشوا في سلطانه الي آخر الدنيا
گويا مي بينم که از دورترين سرزمينهاي مشرق از شهري که به آن شيلا گفته مي شود، قومي خروج مي کنند و حقّ خود را از اهل چين مي خواهند، امّا به آنان داده نمي شود؛ دگر باره آن را طلب مي کنند ... و به سوي خراسان مي آيند و ... چيزي جز دادن حکومت به صاحب شما (امام مهدي عليه السلام) نمي خواهند.
منتخب کفاية المهتدي، ص 4 - 3، ح 2.
إلزام الناصب في إثبات الحجة الغائب -ج ٢
تا اينجا با توجه به اين همه روايات که يکي پس از ديگري يکديگر را تاييد ميکنند ، مشرقي را همان چيني (سيد بني هاشمي عرب قيام کنند از چين ) مي بينيم .
اميرالمومنين عليه السلام نيز فرموده اند :
فاذا قام القائم بخراسان الذي أتي من الصين و الملتان وجه السفياني الجنود اليه، فلم يغلبوا عليه، ثم يقوم منا قائم بجيلان، يعينه المشرقي في دفع شيعة عثمان و يجيبه الآبر و الديلم ...
پس هنگامي که قائم خراسان (سيد خراساني) کسي که از چين و ملتان آمده است قيام کرد سفياني لشکرهايش را به سوي او مي فرستد ...
اين روايت هم آشکارا مشخص ميکند مشرقي = خرساني ( قام القائم بخراسان الذي أتي من الصين ) همان سيد خراساني است که از چين مي آيد و با قائم گيلان (سيد حسني ) به هم کمک ميکنند براي دفع سفياني
إلزام الناصب، ج 2، ص 133
در اين روايت آخر دگر کاملا مشخص شد مشرقي و چيني و خرساني يک نفر هستند و اين روايت را در کنار روايت غيبت نعماني (إِذَا قَامَ الْقَائِمُ بِخُرَاسَانَوَ غَلَبَ عَلَى أَرْضِ كُوفَانَ وَ الْمُلْتَانِ وَ جَازَ جَزِيرَةَ بَنِي
كَاوَانَ وَ قَامَ مِنَّا قَائِمٌ بِجِيلَانَ وَ أَجَابَتْهُ الْآبُرُ وَ الدَّيْلَم‏ ..... ُ ثُمَّ يَقُومُ الْقَائِمُ الْمَأْمُولُ وَ الْإِمَامُ الْمَجْهُولُ لَهُ الشَّرَفُ وَ الْفَضْلُ وَ هُوَ مِنْ وُلْدِكَ يَا حُسَيْنُ ) ببينيد تا متوجه جنايات صهونيسيت هاي پليد و اعوانشان انگليس و آمريکا شويد والسلام
شايد برخي سند ها قوي نباشند اما اولا احاديث اهل بيت را طبق کلام خودشان نميتوان رد کرد و در صورت متوجه نشدن ما بايد به خود اهل بيت برگردانيم (در اين زمان غيبت يعني به روايات ديگر از اهل بيت ) باز هم اگر نفهميديم بايد توقف کنيم تا اينکه بالاخره برايمان روشن شود که در اين مقاله روشن شد نه اينکه رد کنيم نستجير بالله ... ثانيا وقتي اين روايات را کنار هم ميگذاريم و ميبينيم که همه در يک راستا هستند و هيچ گونه تضاد و تناقضي بين آنها نيست مي فهميم اين رواياتي که شايد برخي از آنها سندش ضعيف تر باشد کاملا درست و صحيح هستند حالا برخي از روات (اسناد) يا برخي از کتب هميشه ضعيف تر و برخي قوي تر مي باشند اما در اين موضوع نه تنها تضادي بين روايات ضعيف تر و قوي تر نيست بلکه کاملا همخواني دارند و يکديگر را کامل و اثبات و تاييد ميکنند و يک روايت حتي ضعيف هم نداريم که ضد اين مطلب مورد نظر باشد .
بسيار شگفت آور است و بسيار خنده دار است که رواياتي که در مورد فارس و اهل قم و ... ذکر شده است را که هيچ کدام مربوط به قيام سيد خراساني نيست منطبق ميدانند با سيد خراساني !!! اما اين روايات کاملا روشن را خير !؟ اين چيزي جز ضلالت و گمراهي و عناد يا جهالت نيست پناه بر خدا ... سيد خراساني نه سني است نه يارانش سني هستند نه از سين کيانگ است بلکه مثل سيد يمني از يمن و سيد حسني از گيلان که تا به امروز ناشناس و نا شناخته اند و در پناه خدا هستند ايشان نيز به همينگونه مي باشد و با تقيه ي خويش و يارانش از دشمنان و چيني ها و آمريکايي ها و صهيونيسم ها و ... در بين مردمانش در منطقه اي از چين منتظر هستند تا قيام سفياني در روز جمعه ، ماه رجب ، سال ظهور طبق روايات
و اما اينکه در آن روايات از اهل فارس و قم و طالقان و خلاصه ايران و ... تعريف شده است کاملا درست است و طبق ديگر روايات ايران مملکت امام زمان است و شيعه خانه حضرت است و اکثر ياران ايشان از هموطنان ما ميباشند الحمد لله و همين ايرانيها زمينه سازان ظهور هستند و اصل کار و زمينه سازي از مسجد جمکران شروع شد به دستور خود حضرت و ... خيلي مطالب و روايات ديگر در ضمن زمينه سازي سيد يماني و سيد خراساني و سيد حسني بعد از قيام سفياني در رجب سال ظهور شروع ميشود اما زمينه سازي ما ايراني ها حدود 50 سال است شروع شده و امروز به اوج خودش نزديک شده والسلام .
والسلام علي من اتبع الهدي
منبع : پايگاه معارف حقه ي اهل بيت
139 | محمود | | ٢١:١٣ - ٣٠ فروردين ١٣٩٣ |
براي مشخص شدن حق کافي است به اين سوالات پاسخ دهيد:
1-با توجه به روايت مستند از رسول رحمت صلوات الله عليه و آله : " من مات و لم يعرف امام زمانه مات ميتته جاهليه" آيا امکان دارد که سيده نساء العالمين العياذ بالله به مرگ جاهليت دار فاني را وداع کرده باشند؟ مسلماً خير
2-پس امام حضرت زهراء سلام الله عليها پس از رحلت رسول الله که بوده است؟
3- آيا امکان دارد کسي که از دنيا مي رود از امام خود غضبناک باشد ؟ آن هم شخصيتي چون زهراي مرضيه که پيامبر در موردشان فرمودند: " غضب الله لغضب فاطمه"!!
4- پس امام زهراي اطهر مسلماً جناب ابوبکر نبوده است.
والسلام علي من التبع الهدي
140 | آصفه | | ٢٤:٣٩ - ١٦ ارديبهشت ١٣٩٣ |
ما منتظر منتقم فاطمه (س) هستيم
اللهم عجل لوليک الفرج
141 | مسعود | | ١٢:١٧ - ٢٢ آبان ١٣٩٣ |
سلام و خدا قوت خدمت شما برادران بزرگوارم
اما پيرامون اين شبهه که مطرح فرموديد سوالي دارم و آنکه شما در پاسخ آن شخص که گفته بود اين روايت را سانسور کرديد و همه را نگفتيد که ابوبکر در لحظات پاياني عمرش اين را هم گفته بود کاش از پيامبر (ص) مي پرسيدم که چه کسي وصي او باشد ! فرموده بوديد اين مشکل شماست و ما از کتب خودتان برايتان استدلال کرديم و ... ميخواهم بدانم اگرچه براي اثبات وحشي گري اينها ادله مستند بسياري وجود دارد ، اما از ديد ما شيعيان اين روايت چه ايرادي براي پذيرش دارد ؟ يعني آيا ما راويان آن را آنطور که اهل سنت موثق ميدانند موثق نميدانيم ؟ يا دلايلي ديگر براي رد اين حديث داريم ؟؟؟
بسيار از پاسخ هاي شفاف ، دقيق و منطقي شما در همه زمينه ها متشکرم ...

پاسخ:
با سلام

دوست گرامي

از روش ها و آداب احتجاج آن است که هنگام بحث از مباحث مورد قبول طرف مقابل استفاده شود همچنانکه ابن حزم در اين خصوص مي گويد: لا معنى لاحتجاجنا عليهم برواياتنا ، فهم لا يصدّقونها ، ولا معنى لاحتجاجهم علينا برواياتهم فنحن لا نصدّقها ، وإنّما يجب أن يحتجّ الخصوم بعضهم على بعض بما يصدقّه الذي تقام عليه الحجّة به .معنا ندارد كه ما عليه شيعيان به روايات خودمان استدلال كنيم ؛ در حالي كه آنها قبول ندارند و نيز معنا ندارد كه آن‌ها به روايات خودشان عليه ما استناد كنند ؛ در حالي كه ما آن روايات را قبول نداريم . از اين رو لازم است كه در برابر خصم به چيزي استناد شود كه او قبول دارد و براي او حجت است .الفصل في الأهواء والملل والنحل ، ج4 ، ص159.

و اين روايت درباره اعتراف ابوبکر به هجوم از کتب خود آنها است و ما با اين روايت خواستيم از کتاب انها ثابت کنيم که ابوبکر اعتراف به هجوم به خانه حضرت زهرا عليها السلام کرده است و الا هجوم به خانه حضرت توسط ابوبکر و عمر در نزد شيعه از قطعيات بوده و شکي در آن نيست لذا ما از قاعده الزام استفاده کرديم

اما اگر کسي بخواهند از اين قسمت روايت استفاده کنند که ابوبکر گفت کاش درباره خلافت بعد پيامبر (ص) سوال مي کردم ، اين حرف اتفاقا بر ضرر خود اوست و خودش را محکوم مي کند؛ زيرا خود ابوبکر با گفتن اين حرف : ووددت أني سألت رسول الله لمن هذا الأمر بعده؟ خلافت خود را غير قانوني و غير شرعي دانسته است در اين صورت کسي که به صحت خلافت خود شک دارد و معتقد است که او بر خلافت شايستگي نداشته، ما چگونه انتظار داشته باشيم او بر مسئله ولايت حضرت علي (ع) اعتراف کند؟! ما نياز به اعتراف ابوبکر نداريم تا غدير را ثابت کنيم. از کجا معلوم ابوبکر در اين باره دروغ نمي گويد و يا به دنبال فريب دادن ديگران نيست؟ با توجه به اينکه ابوبکر و عمر طبق نظر حضرت علي عليه السلام دروغگو و حيله گر و گنهکار بودند

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات
142 | م .امامي | | ١٦:١٩ - ١٨ دي ١٣٩٣ |
ممنون از جواب هاي مستندي كه در مورد هجوم به بيت حضرت زهرا فرموديد
143 | غلام حیدر | | ١٣:٣٠ - ١٥ اسفند ١٣٩٣ |
با سلام.. در روایت بلاذری که درباره هجوم به خانه حضرت زهرا و تهدید عمر به سوزاندن خانه آمده است راوی وجود دارد به نام سلیمان بن طرخان ، ابوالمعتمر بصري که که نه از ابن عون روایت کرده و نه مسلمه بن محارب از او روایت کرده است.(به استناد مزی در تهذیب الکمال جلد 12 ص 6 برمبنای مکتبه شامله)
با این حساب آیا این روایت منقطع نمی شود؟؟
با تشکر

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
در اين خصوص به آدرس رجوع کنيد
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
144 | محسن | | ٠٤:٠١ - ١٧ اسفند ١٣٩٣ |
سلام
ممنون از اینکه سایتی در اختیار ما گذاشتین که حتی یه فرد معمولی با پایین ترین سطح سواد میتونه با استناد به کتب خود اهل تسنن حقانیت شیعه رو اثبات کنه
فقط میخواستم ازتون بپرسم که آیا از این مدارکی که از کتب اهل سنت میارید , عکسی هم از این کتب در اختیار دارین که ما بتونیم استفاده کنیم یا نه ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
در برخي از مقالات در سايت از اين اسکنها استفاده شده است همچنين با جستجو در گوگل مي توانيد کتاب مورد نطر از پيدا و از مطلب در خواستي اسکن بگيريد
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
145 | عمار | | ١١:٣١ - ٢٤ اسفند ١٣٩٣ |
با سلاموآیا این سند این روایت بخاری متصل است؟ حَدَّثَنَا الْمَكِّيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ ، حَدَّثَنَا يَزِيدُ بْنُ أَبِي عُبَيْدٍ ، عَنْ سَلَمَةَ بْنِ الْأَكْوَعِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ ، قَالَ : " كُنَّا جُلُوسًا عِنْدَ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ ...آیا بین المکی و یزید فاصله است؟

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
همچنانکه مزي در تهديب الکمال نقل کرده است يزيد استاد مکي بن ابراهيم بوده و از او نقل روايت کرده است
مكي بن إبراهيم بن بشير بن فرقد ، ويُقال : مكي بن إبراهيم بن فرقد بن بشير ، التميمي الحنظلي البرجمي...رَوَى عَن ...ويزيد بن أَبي عُبَيد مولى سلمة
تهذيب الكمال ج28 ص476 - 477
با اين بيان بين اين راوي اتصال وجود دارد
موف باشيد
گروه پاسخ به شبهات
146 | سید حسین باب المراد | | ٢٠:٤٩ - ٠٣ فروردين ١٣٩٤ |
سلام علیکم یک سوال در مورد علم رجال داشتم بعضی از روایات هجوم به وسیله ی این قاعده که راوی تضعیف و توثیق داره در نهایت روایتش حسن میشه روايت تصحيح ميشه اما یک قاعده ی دیگر است که بیشتر روایات فضایل ابوبکر وعمر به وسیله ی اون قاعده تضعیف میشه یعنی به وسیله ی قاعده ی مقدم کردن جرح بر تعدیل یعنی اگر یک راوی جرح داشته باشد توثیق هم داشته باشد جرحش مقدم میشود وطبق گفته ی اهل سنت قاعده ی مقدم کردن جرح رو بیشتر علما قبول دارند همانطور که در منح الجلیل ج8ص410 این رو گفته اما با این قاعده روایات هجوم تضعیف میشه و با قاعده ی اول که مختلف فیه روایتش حسن است روایات فضیلت ابوبکر و عمر درست میشه چون معمولا راویان فضایل ثویق هم دارند یا باید روایات ابوبکر وعمر رو قبول کنیم که روایات هجوم تضعیف میشه یا باید روایات هجوم رو قبول کنیم که روایات فضیلت ابوبکر و عمر هم درست میشه بفرمایید کدومشون درسته ممنون ومتشکر

پاسخ:
باسلام
دوست گرامی
اولا: در خصوص روایات هجوم و تهدید باید به این نکته توجه داشت که بزرگان اهل سنت این روایات را صحیح دانسته اند لذا خود همین تصحیح طبق مبنای رجالی اهل سنت کفایت می کند ب
ثانیا: در خصوص تقدم جرح بر تعدیل یا برعکس باید گفت برخی گفته اند جرح در صورتی مقدم است که مفسر باشد والا به تعدیل عمل می شود
بل الصواب التفصيل فان كان الجرح والحالة هذه مفسرا وإلاّ عمل بالتعديل وعليه يحمل قول من قدم التعديل.
اگر جماعتي کسي را تعديل کنند اما عده کمي او را جرح کنند جمهور معتقدند جرح مقدم است اما طائفه گويند عدالت او ثابت مي شود که اين خطاست اما تفصيل اين است که اگر جرح مفسر باشد( علت جرح ذکر شده باشد) جرح مقدم والا به تعديل عمل مي شود
لسان الميزان: 1/15.
ثالثا: ما طبق مبانی خود اهل سنت روایت را معتبر دانسته ایم یعنی از باب احتجاج این روایات که در منابعشان وجود دارد، معتبر است حال این مبنا منجر به تصحیح روایات فضائل نیز بشود این ربطی به مبانی ما ندارد چون روایات آنها در خصوص فضائل خلفاء در حد تواتر نیز باشد، برای ما حجت نیست و ما قبول نداریم
موفق باشید
گروه پاسخ به شبهات
147 | محمد | | ٢١:٢٢ - ٢١ فروردين ١٣٩٤ |
با عرض سلام و خسته نباشید.من از کارشناسان موسسه تحقیقاتی یه سوال دارم..من جوانی شیعه هستم و تا سن 18 سالگی نه نماز میخوندم نه روزه بلکه گناه هم انجام میدادم اما پارسال در دهه محرم انقلاب بزرگی در وجود من شد به طوری که به خاندان عصمت و طهارت به خصوص به امام حسین علیه السلام بسیار وابسته شدم به طوری هروز اگر روضه ونوحه آن حضرت را گوش ندهم روزم شب نمیشود و نمازام هم اول وقت میخونم..آیا عزاداری و سینه زنی در غم امام حسین ع در همه ی سال ایرادی دارد؟باتشکر

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
در اهميت گريه و ياد امام حسين عليه السلام همين بس که حضرت مهدي عليه شب و روز بر امام حسين (ع) گريه مي کند:
فَلَئِنْ أَخَّرَتْنِي الدُّهُورُ، وَ عَاقَنِي عَنْ نَصْرِكَ الْمَقْدُورُ، وَ لَمْ أَكُنْ لِمَنْ حَارَبَكَ مُحَارِباً، وَ لِمَنْ نَصَبَ لَكَ الْعَدَاوَةَ مُنَاصِباً، فَلَأَنْدُبَنَّكَ‏ صَبَاحاً وَ مَسَاءً، وَ لَأَبْكِيَنَّ عَلَيْكَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَما
اگر زمانه مرا تأخير انداخت و مقدرات مرا از ياري تو جلوگيري کرد، صبح و شب به ياد مصائب تو گريه مي کنم و از بام تا شام سرشک از ديده مي بارم و ندبه مي نمايم و به جاي اشک خون مي گريم.
ابن مشهدى، محمد بن جعفر، المزار الكبير (لابن المشهدي)، ص501 دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم - قم، چاپ: اول، 1419 ق.
برخي از علماء نيز هر روز زيارت عاشورا خوانده و بر ياد امام حسين عليه السلام مداومت مي کردند
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
148 | محمد از قزوین | | ٢٣:٠٨ - ٢٢ فروردين ١٣٩٤ |
باسلام و عرض خداقوت.من یه سوالی داشتم ..من هرسال به مسجد جمکران مشرف میشم.اما هنوز اطلاعات خاصی در خصوص مسجد جمکران ندارم فقط میدونم که قدمگاه امام زمان عج است..اگر ممکنه در خصوص این مسجد که کی و چرا ساخته شده توضیح خلاصه بدهید.و همین طور در مورد چاه عریضه.و چه نمازی رو باید در آن مسجد بخونیم.باتشکر

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
در خصوص ساخت مسجد جمکران به دستور امام مهدي عليه السلام و نماز در آن مکان چنين آمده است:
شيخ صالح و عفيف، حسن بن مثله جمکراني گفت: شب سه شنبه اي که مصادف بود با هفدهم ماه مبارک رمضان سال سيصد و نود و سه 1 هجري قمري در خانه ام خوابيده بودم در حالي که شب از نيمه گذشته بود. ناگهان صداي عده اي از مردم که در پشت در خانه گرد آمده و مرا صدا مي زدند به گوشم رسيد. وقتي بيدار شدم خطاب به من گفتند: برخيز که حضرت مهدي(ع) تو را به نزد خود مي خواند.
حسن مي گويد: به آنها گفتم اجازه بدهيد تا آماده شوم و لباسهايم را بپوشم وقتي خواستم پيراهنم را بپوشم صدايي از طرف در خانه به گوشم رسيد که « آن پيراهن تو نيست» لذا از پوشيدن آن صرف نظر نمودم و بعد شلوارم را برداشتم تا بپوشم باز همان صدا بلند شد که : « آن شلوار مال تو نيست شلوار خودت را بردار » . آن را به زمين انداختم و شلوار ديگري را که مال خودم بود پوشيدم و سپس به دنبال کليد در خانه مي گشتم تا آن را باز کنم باز از طرف در همان صدا به گوشم رسيد که : « در خانه باز است » وقتي به نزديک در آمدم با جماعتي از بزرگان مواجه شدم . به آنها سلام کردم آنها بعد از جواب سلام اين پيشامد را به من تبريک گفتند . سپس مرا همراه خود به محلي که هم اکنون مسجد در آن بنا شده است آوردند. در آنجا وقتي خوب دقت کردم تختي را ديدم که فرش زيبايي روي آن انداخته شده بود و جواني در حدود سي ساله در روي آن به بالشي تکيه زده بود و پيرمردي مطلبي را از روي کتاب براي او مي خواند و بيش از شصت مرد که بعضي از آنها لباس سبز و بعضي ديگر لباس سفيد به تن داشتند در گوشه و کنار آن محل مشغول خواندن نماز بودند. آن پيرمرد که حضرت خضر(عليه السلام) بود مرا در کنار خود جاي داد. آنگاه همان جوان نوراني که بعد معلوم شد حضرت مهدي(عليه السلام) هستند بعد از تفقد و احوالپرسي مرا به اسم خودم صدا زده فرمودند: « نزد حسن بن مسلم برو و به او بگو مدت پنج سال است که تو اين زمين را آماده ساخته کشت مي کني ولي ما آن را خراب مي کنيم و امسال هم قصد داري در آن زراعت نمايي در حالي که تو چنين اجازه اي نداري بايد سود اين چند سال کشت را رد کني تا در اينجا مسجدي بنا شود». سپس فرمودند : « به حسن به مسلم بگو : اينجا زمين شريفي است که خداوند آن را از بين ساير زمينها برگزيده است ولي تو آن را به زمين خود لاحق کردي و خداوند به خاطر اين کار خلاف دو پسر جوان تو را از دست تو گرفت ولي باز متنبّه نشدي اگر باز هم بخواهي به اين کار ادامه بدهي کيفر الهي ديگري که نمي تواني آن را تصور کني بر تو متوجه خواهد شد. »
حسن بن مثله مي گويد: « به آن حضرت عرض کردم: مولاي من براي اين که مردم سخن مرا بپذيرند ، نشان و علامتي در اين باره براي من تعيين بفرمائيد » .
امام(عليه السلام) در پاسخ فرمودند : « ما در اينجا نشانه اي را قرار مي دهيم تا سخن شما را مردم تصديق نمايند. تو آنچه را که بيان شد انجام بده به نزد «سي ابوالحسن» برو و به او بگو بيايد و حسن بن مسلم را حاضر کند و سود چند ساله زمين را از او بگيرد و آن را به مردم بدهد تا با آن بناي مسجد را شروع کنند و بقيه مخارج آن را از منافع قريه »رهق» که ملک ما در ناحيه «اردهال» است به اتمام برسانند ما نصف درآمد رهق را وقف اين مسجد نموده ايم تا همه ساله درآمد آن را بياورند به اينجا و صرف عمارت و آباداني و ساير مخارج اين مسجد بنمايند » .
سپس حضرت افزودند : « به مردم بگو تا به اين مکان روي آورند و آن را عزيز و گرامي دارند و در آن چهار رکعت نماز به جاي آورند ؛ دو رکعت اول را به نيت نماز تحيّت (به اين ترتيب که در هر رکعت اول سوره حمد را يک بار و بعد سوره « قل هواللَّه احد » را هفت بار و در ادامه هر يک از ذکرهاي رکوع و سجود را هم هفت بار تکرار کنند و نماز را به پايان ببرند) و دو رکعت بعد را هم به نيّت نماز امام زمان(عجل الله تعالي فرجه الشريف ) به جاي مي آورند (به اين ترتيب که در هر رکعت بعد از نيت وقتي سوره حمد را شروع کردند به « اياک نعبد و اياک نستعين » که رسيدند آن بخش را صد بار تکرار مي نمايند و بعد در ادامه سوره حمد را مي خوانند و آنگاه سوره توحيد را يکبار و هر يک از ذکرهاي رکوع و سجود را هفت بار تکرار مي کنند و بعد نماز را تمام مي کنند.
سپس يک بار لااله الاّ اللَّه مي گويند و در ادامه هم تسبيحات حضرت زهرا (سلام الله عليها) را که عبارت از سي و چهار مرتبه «اللَّه اکبر» و سي و سه مرتبه «الحمدللَّه» و سي و سه مرتبه «سبحان اللَّه» است ذکر مي نمايند و آنگاه به سجده رفته صد بار بر پيامبر(صلي الله عليه و آله و سلم) و آل پيامبر(عليهم السلام) درود و صلوات مي فرستند».2
در ادامه حضرت اضافه کردند: «هر کس اين نماز را بخواند مانند آن است که در کعبه نماز خوانده باشد.»
حسن بن مثله مي گويد: « وقتي اين سخنان را شنيدم با خود گفتم: گويي آن مکان مورد نظر اينجاست که مسجد باشکوه امام زمان(ع) خواهد شد». بعد حضرت به من اشاره فرمودند که: «برو.»
چون به راه افتادم و مقداري رفتم دوباره آن حضرت مرا صدا زدند و فرمودند: «در گله جعفر کاشاني (که يک نفر چوپان بود) بزي هست که اگر مردم پول آن را دادند با پول آنها و اگر ندادند با پول خودت آن را خريداري کن و آن را به اينجا بياور و ذبح کن و در روز چهارشنبه که برابر با هجدهم ماه مبارک رمضان است گوشت آن را در شب آينده براي بيماران و کساني که گرفتاري دارند انفاق کن خداوند (تبارک و تعالي) همه آنها را شفا مي دهد. نشاني و علامت آن بر اين است که ابلق است و موي بسيار دارد و در ضمن هفت علامت سفيد و سياه در بدن آن بز هست که سه تاي از آنها در يک طرف بدن و چهار تا در طرف ديگر آن است که هر يک از آنها به اندازه يک درهم هستند».
بعد وقتي مجدداً به راه افتادم براي سومين بار مرا صدا زده فرمودند : « اينجا هفت يا هفتاد روز اقامت مي کني اگر هفت روز اقامت کني آن مصادف با شب قدر ؛ يعني بيست و سوم رمضان خواهد بود و اگر هفتاد روز بماني آن مطابق با شب بيست و پنجم ذيقعده است که هر دو شب بسيار گرانقدري هستند».
حسن بن مثله مي گويد : «سپس برگشته و به خانه آمدم و تمام شب را در انديشه آنچه واقع شده بود به سر بردم وقتي صبح شد نماز را به جاي آوردم و بعد نزد «علي بن منذر» آمده و ماجرا را به وي بازگو کردم بعد به همراه او به محلي که ديشب مرا به آنجا برده بودند رفتيم». حسن بن مثله چنين ادامه مي دهد : « سوگند به خدا علامتهايي را که حضرت فرموده بودند که از جمله آنها ميخ ها و زنجيرهايي بود که با آنها حدود مسجد را مشخص نموده بودند در آنجا مشاهده کرديم . سپس به همراه علي بن منذر به طرف منزل سيد بزرگوار ابوالحسن الرضا راه افتاديم وقتي به در منزل او رسيديم خدمتکاران او را ديديم که در کنار در خانه منتظر ما هستند وقتي ما را ديدند به ما گفتند: آيا شما از اهالي جمکران هستيد. گفتيم : آري. گفتند : سيدابوالحسن از اول صبح در انتظار شماست.
سپس وارد خانه شده ضمن اظهار تواضع ، خدمت سيد عرض سلام کردم و او به گرمي و با احترام کامل جواب سلام را داده و مرا در کنار خود جاي داد و پيش از آن که من سخني بگويم خطاب به من گفت: اي حسن بن مثله من خوابيده بودم در خواب شخصي به من گفت: صبح زود مردي از اهالي جمکران که او را حسن بن مثله مي نامند نزد تو خواهد آمد. آنچه که او به تو گفت آن را تصديق کن ؛ چرا که سخن او سخن ماست مبادا گفته هاي او را ردّ کني در اين حال از خواب بيدار شدم و از آن وقت تا کنون منتظر آمدن تو بودم. در ادامه حسن بن مثله جريان شب گذشته را به طور مفصل بيان مي کند. سيد ابوالحسن دستور مي دهد تا اسبها را آماده سازند بعد سوار مي شوند و به طرف آن محل حرکت مي کنند در نزديکي هاي روستاي جمکران به گلّه جعفر کاشاني برخورد مي کنند ؛ حسن بن مثله براي پيدا کردن آن بز ابلق که حضرت فرموده بودند وارد گله مي شود و مي بيند آن بز در عقب گله است. وقتي بز متوجه حسن بن مثله مي شود به سرعت خود را به او مي رساند و حسن آن را مي گيرد و نزد جعفر کاشاني مي آورد تا آن را از او بخرد. جعفر کاشاني سوگند ياد مي کند که من هرگز اين بز را داخل گله نديده ام ولي وقتي آن را در عقب گله امروز ديدم خواستم که آن را بگيرم ولي هر چه تلاش کردم نتوانستم اما حالا چون شما را ديد به نزد شما آمد و اين امر بسيار شگفت انگيزي است.
بعد آنها آن بز را به محل مسجد مي آورند و در آنجا ذبحش مي کنند و همانطور که حضرت دستور داده بود گوشت آن را بين مريضها تقسيم مي کنند.
سپس سيد ابوالحسن حسن بن مسلم را احضار مي کند و سود چند ساله زمين را از او مي گيرد و سود حاصل از املاک روستاي رهق را هم مي آورند و مسجد جمکران را بنا مي کنند و سقف آن را با چوب مي پوشانند درضمن سيد ابوالحسن الرضا زنجيرها و ميخها را به منزل خود در قم مي برد و از آن به بعد هر کس بيمار مي شد به آنجا مي رفت به آن زنجيرها تبرک مي جست و خداوند تبارک و تعالي تفضلي فرموده به واسطه آنها ايشان را شفا مي داد.
ابوالحسن محمد بن حيدر مي گويد: شنيدم که سيد ابوالحسن الرضا وقتي وفات يافت او را در محله اي که «موسويان» ناميده مي شود دفن کردند بعدها وقتي يکي از فرزندان او مريض مي شود به سراغ صندوقي که زنجيرها و ميخها در آن نگهداري مي شد مي رود ولي هنگامي که در صندوق را باز مي کند اثري از زنجيرها و ميخها در آن نمي بيند
اين جريان در بحار الأنوار (ط - بيروت) ؛ ج‏53 ؛ ص230 نقل شده است
اما در خصوص عريض در آن مسجد بايد بگوييم مرحوم حاج شيخ عباس قمى در كتاب مفاتيح‏ الجنان مى‏فرمايد در كتاب تحفة الزائر از حضرت صادق(ع) نقل شده است كه هرگاه تو را حاجتى به سوى خداى تعالى باشد يا از امرى خائف باشى در كاغذى اين عبارات را بنويس «بسم اللَّه الرحمن الرحيم اللهم انى اتوجه اليك» تا آخر كه در مفاتيح هست و در آخر آن حاجت خود را بنويس و آن را پيچيده در گلوله‏اى از گِل قرار بده و در آب جارى (مثل آب رودخانه) يا در چاهى بينداز (انشاءاللَّه) خداوند به زودى گشايش در كارت ايجاد مى‏كند، مفاتيح‏الجنان، ص 974
و يكى از راه هاى توسل به امام مهدي عليه السلام، نوشتن عريضه براى آن حضرت است و طريقه آن چنين است كه: فرد نامه اى خطاب به امام زمان عليه السلام مى نويسد و متن اين نامه به این صورت می باشد::
كتبت يا مولاى صلوات الله عليك مستغيثاً وشكوت ما نزّل بى مستجيراً بالله عزّ وجلّ ثمّ بك من امر قد دهمنى واشغل قلبى واطال فكرى، وسلبنى بعض لبى وغيّر خطير نعمة الله عندى اسلمنى عند تخيّل وروده الخليل وتبرّء منى عند ترائى اقباله الىّ الحميم وعجزت عن دفاعه حيلتى وخاننى فى تحمله صبرى وقوّتى فلجات فيه اليك وتوكلّت فى المسئله لله جلّ ثناؤه عليه وعليك فى دفاعه عنّى علماً بمكانك من الله رب العالمين ولىّ التدبير ومالك الامور واثقاً بك فى المسارعه فى الشّفاعة اليه جلّ ثناؤه فى امرى متيقناً لاجابته تبارك وتعالى ايّاك باعطاء سؤلى وانت يا مولاى جدير بتحقيق ظنّى وتصديق املى فيك فى امر ... (محل عرض حاجت). فيما لا طاقه لى بحمله ولا صبرلى عليه وان كنت مستحقاً له ولاَضعافه بقبيح افعالى وتفريطى فى الواجبات الّتى لله عزّ وجلّ فاغثنى يا مولاى صلوات الله عليك عند اللهف، وقدّم المسئله لله عزّ وجلّ فى امرى قبل حلول التلف وشماتة الاعدآء، فبك بسطت النّعمة علىّ واسئل الله جلّ جلاله لى نصراً عزيزاً وفتحاً قريباً فيه بلوغ الامال وخير المبادى وخواتيم الاعمال والامن من المخاوف كلّها فى كل حال انّه جلّ ثناوه لما يشاء فعّال وهو حسبى ونعم الوكيل فى المبدء والمأل
سپس آن نوشته را تا كرده و آن را در ميان گل تمیزی قرار دهید، آنگاه بر بالاى نهر ياچشمه (يا چاه) آمده و يكى از نايبان حضرت بقيّة اللَّه ارواحنا فداه - عثمان بن سعد عَمْرى، محمّد بن‏عثمان، حسين بن روح و علىّ بن محمّد سمرى ‏قدس سرهم - را مورد خطاب قرار داده و بگويد:
يا فُلانَ بْنَ فُلانٍ، سَلامٌ عَلَيْكَ، أَشْهَدُ أَنَّ وَفاتَكَ في سَبيلِ اللَّهِ، وَأَنَّكَ حَيٌّ عِنْدَ اللَّهِ‏مَرْزُوقٌ، وَقَدْ خاطَبْتُكَ في حَياتِكَ الَّتي لَكَ عِنْدَاللَّهِ جَلَّ وَعَزَّ وَهذِهِ رُقْعَتي وَحاجَتي‏إِلى مَوْلانا عَلَيْهِ السَّلامُ، فَسَلِّمْها إِلَيْهِ، فَأَنْتَ الثِّقَةُ الْأَمينُ.
سپس عريضه را در نهر يا چاه يا چشمه بياندازيد، كه إن شاء اللَّه تعالى حاجتتان برآورده مى ‏شود
المصباح للكفعمي (جنة الأمان الواقية)ص404
اما در روايات صحبت از چاه خاصى مثل چاه جمكران نشده است و در اين خصوص مستندي نداريم
البته اگر در جمکران نيز اين چاه وجود دارد بخاطر همان ادله عام بوده است نه اينکه در خصوص جمکران مستند جدايي داشته باشيم
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
149 | حق علی | | ٠٨:٥٨ - ١٦ آبان ١٣٩٤ |
سلام علیکم
ایا قاعده فقهی اقرار العقلا علی انفسهم نافذ در کتب معتبر فقهی اهل سنت امده است و ایا بدان استناد می کنند؟

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
در کتب اهل سنت قاعده به شکل دیگر است، آنها این قاعده را اين چنین نقل می‌کنند:« المرأ مؤاخذ بإقراره»
ابن حجر به اين قاعده چنين استدلال مي کند:
ذلك لأن المرء مؤاخذ بإقراره
فتح الباري ج 8 ص 476
در جاي ديگر نيز آمده است:
إقرار المرء لازما له
الروضة الندية ج 3 ص 309
ويا آمده است:
قاعدة المرء مؤاخذ بإقراره
قواعد الفقه ج 1 ص 120
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
150 | حق علی | | ٠٩:٠٢ - ١٦ آبان ١٣٩٤ |
سلام علیکم ایا لیث می تواند مستقیما از صالح حدیث نقل کند؟

پاسخ:
باسلام
دوست گرامی
در برخی از روایات دیگر نیز لیث از صالح نقل روایت کرده است از جمله
حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ حَجَّاجٍ الزَّيَّاتُ الطَّبَرَانِيُّ، حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْمَدَنِيُّ، حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ بُكَيْرٍ، حَدَّثَنَا اللَّيْثُ بْنُ سَعْدٍ ، عَنْ صَالِحِ بْنِ كَيْسَانَ، عَنِ ابْنِ شِهَابٍ، عَنْ أَبِي أُمَامَةَ بْنِ سَهْلِ بْنِ حَنِيفٍ، عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ، أَنَّهُ سَمِعَ رَسُولَ اللَّهِ K يَقُولُ: بَيْنَا أَنَا نَائِمٌ وَالنَّاسُ يُعْرَضُونَ عَلَيَّ، وَعَلَيْهِمْ قُمُصٌ، فَمِنْهَا مَا يَبْلُغُ إِلَى الثَّدْيِ، وَمِنْهَا دُونَ ذَلِكَ، وَعُرِضَ عَلَيَّ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ وَعَلَيْهِ قَمِيصٌ يَجُرُّهُ. قَالُوا: فَمَا أَوَّلْتَ ذَلِكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ؟ قَالَ: الدِّينُ
الاستيعاب ج 3 ص 1149
البته نرم افزار جوامع الکلم نیز بیان کرده است که لیث شاگرد صالح بوده است
موفق باشید
گروه پاسخ به شبهات
151 | محمدزمانی | | ١٩:٤٠ - ١٦ آبان ١٣٩٤ |
سلام برشما- در مروج ذهب مذهب مسعودی از لحظه دیدار بحیرا با زمان کودکی پیامبر(ص) سخن گفته که ابوبکر هم در آن لحظه آنجا بوده . این موضوع را در مروج ذهب یا دیگر منابع با ذکر نام فصل و باب به بنده نشان دهید و توضیح بفرمایید آیا این موضوع میتواند عامل آمادگی و انگیزه ابوبکر برای جانشینی پیامبر(ص) از همان زمان باشد؟

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
اين روايت جعلي را که ابن عساکر نقل کرده است ضعيف است و در سند روايت شخصي به نام عمر و بن احمد وجود دارد که مجهول است
القاسم إسماعيل بن محمد بن الفضل ثنا عمر بن أحمد السمسار أنا أبو سعيد النقاش أنا الحسن بن علي التيمي ثنا محمد بن حمدون بن خالد نا محمد بن أشرس الضبي ثنا أبو مسهر ثنا الوليد بن مسلم عن سعيد بن عبد العزيز عن ربيعة عن كعب..
فرأى رؤيا فقصها على بحير الراهب فقال له من أين أنت قال من مكة قال من أيها قال من قريش قال فأيش أنت قال تاجر قال صدق الله رؤياك سيبعث نبي من قومك تكون وزيره في حياته وخليفته
تاريخ مدينة دمشق ج 30 ص 30
در اين روايت آمده است که ابوبکر وزير پيامبر (ص) مي شود، پس چرا در زمان حيات وزير نشد؟!!
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
152 | حق علی | | ٠٩:٣٤ - ١٧ آبان ١٣٩٤ |
سلام علیکم
ایا هر کسی را که ابن حبان در کتاب الثقات اورده ثقه است؟ شیوه کتابش بر چیست؟
لطفا بیان فرمایید

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
خود ابن حبان در مقدمه کتاب گفته است من در اين کتاب کساني را ذکر مي کنم که جايز است به خبر آنها احتجاج شود
ولا أذكر في هذا الكتاب الأول إلا الثقات الذين يجوز الاحتجاج بخبرهم واقنع
الثقات ج 1 ص 11
البته در ادامه پنج شرط را در اين خصوص ذکر مي کند
فرد ثقه کسی است که شیخ او ثقه باشد و شاگردش هم ثقه باشد و روایتی نداشته باشد که مخالف با روایات دیگر باشد و آن فرد مدلّس نباشد و مرسِل هم نباشد.
فإن ذلك الخبر لا ينفك من إحدى خمس خصال إما أن يكون فوق الشيخ الذي ذكرت اسمه في كتابي هذا في الإسناد رجل ضعيف لا يحتج بخبره أو يكون دونه رجل واه لا يجوز الاحتجاج بروايته أو الخبر يكون مرسلا لا يلزمنا به الحجة أو يكون منقطعا لا يقوم بمثله الحجة أو يكون في الإسناد رجل مدلس لم يبين سماعه في الخبر من الذي سمعه
الثقات ج 1 ص 12
لازم به ذکر است که بزرگان اهل سنت در توثيق راوي مي گويند ابن حبان او را در الثقات آورده است
يا گفته اند راويي را که ابن حبان در الثقات بياورد روايتش حسن است
قلنا ومع توثيق ابن حبان له فقد صار من قسم الحسن لا من قسم الضعيف»
الشوكاني ،: محمد بن علي بن محمد (متوفاي 1250 )، تحفة الذاكرين بعدة الحصن الحصين من كلام سيد المرسلين ، ج 1 ص 136،
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
153 | حق علی | | ٠٨:٥٠ - ٠٩ آذر ١٣٩٤ |
سلام علیکم
لطفا روایت ابن عساکر را در بابت اقرار به هجوم در بالا کامل یعنی از خود شیخ ابن عساکر بررسی کنید؟
ایا ابن فندق شافعی بوده ؟ ایا کسی از متقدمین ایشان را توثیق کرده؟

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
راويان روايت ابن عساکر ثقه هستند غير از خالد بن قاسم که مي شود او را به صورت ديگر و با يک قاعده ديگر که نقل دو نفر موثق را از يک شخص ضعيف موجب ثقه بودن راوي مي دانند در خصوص خالد نيز بايد بگوييم چند نفر موثق از او نقل روايت کرده اند که اين دلالت بر توثيق او مي کند
در خصوص سوالي بعدي در نظر ديگر شما پاسخ داده شد
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
154 | یه نفر | | ٠٠:١٨ - ٢١ دي ١٣٩٤ |
پس شما میگید حضرت علی آنقدر انسان سست عنصری بوده است که اجازه داده یک نفر به روی همسرش دست بلند کند همین کافیست تا بدانید این روایات شما کذب محض است این روایت بیشتر از آنکه توهین به عمر و ابوبکر(رض) باشد توهین به امام علی (ع) است

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
امير المؤمنين عليه السلام ، به همان دليل از خود واكنش نشان نداد ( البته در منابع آمده است که حضرت با عمر بر خورد نيز داشت) كه رسول خدا صلي الله عليه وآله در هنگام كشته شدن سميه ، مادر عمار ياسر توسط مشركان و تعرض آن‌ها به وي ، از خود واكنشي نشان نداد .
ابن حجر عسقلاني در الإصابة مي‌نويسد :
( 11342 ) سمية بنت خباط ... والدة عمار بن ياسر كانت سابعة سبعة في الاسلام عذبها أبو جهل وطعنها في قبلها فماتت فكانت أول شهيدة في الاسلام ... عذبها آل بني المغيرة على الاسلام وهي تأبى غيره حتى قتلوها وكان رسول الله صلى الله عليه وسلم يمر بعمار وأمه وأبيه وهم يُعذّبون بالأبطح في رمضاء مكة فيقول صبرا يا آل ياسر موعدكم الجنة .
«سميه دختر خباط ... مادر عمار ياسر هفتمين كسي است كه اسلام آورد ، ابو جهل او را اذيت مي‌كرد و آن قدر نيزه بر پايين شكمش زد تا به شهادت رسيد ، و او نخستين زن شهيد در اسلام است . آل بنومغيره ، چون مسلمان شده بود و دست بردارد نبود او را آزار و اذيت كردند ؛ تا كشته شد . رسول خدا (ص) ، منظره شكنجه شدن عمار و مادر و پدرش را در مكه مي‌ديد و مي‌فرمود : اي خاندان ياسر ! صبور باشيد كه وعده‌گاه شما بهشت است .»
العسقلاني ، أحمد بن علي بن حجر أبو الفضل الشافعي ، الإصابة في تمييز الصحابة ، ج 7 ، ص 712 ، تحقيق : علي محمد البجاوي ، ناشر : دار الجيل - بيروت ، الطبعة : الأولى ، 1412 - 1992 .
با اين كه رسول خدا صلي الله عليه وآله مي‌ديد كافري همچون ابوجهل متعرض ناموس مسلمانان مي‌شود ؛ ولي در عين حال هيچ واكنشي از خود نشان نمي‌داد و به آنان نيز فرمان مي‌داد كه صبر نمايند .
مگر نه اين كه رسول خدا صلي الله عليه وآله غيورترين و شجاع‌ترين فرد عالم است ، پس چرا از ناموس مسلمانان دفاع نكرد ؟ چرا شمشيرش را برنداشت تا گردن ابوجهل را از تنش جدا كند ؟
و نيز زماني كه عمر بن خطاب ، متعرض زنان مسلمان مي‌شد و آن‌‌ها را به خاطر اسلام آوردنشان كتك مي‌زد ، چرا رسول خدا صلي الله عليه وآله از خود واكنشي نشان نمي‌داد .
ابن هشام در السيرة النبوية ، مي‌نويسد :
ومر [ابوبكر] بجارية بنى مؤمل ، حي من بنى عدى بن كعب ، وكانت مسلمة ، وعمر بن الخطاب يعذبها لتترك الاسلام ، وهو يومئذ مشرك ، وهو يضربها ، حتى إذا مل قال : إني أعتذر إليك ، إني لم أتركك إلا ملالة ، فتقول : كذلك فعل الله بك .
«ابوبكر مي ديد كه كنيز مسلمان شده از بنو مؤمل از خاندان عدي بن كعب ،‌ عمر او را كتك مي زد تا دست از اسلام بردارد و مسلمان بودن را ترك كند (چون عمر هنوز مشرك بود) آن قدر او را زد تا خسته شد ، گفت : اگر تو را كتك نمي زنم براي اين است كه خسته شده‌ام ، از اين جهت مرا ببخش . كنيز در جواب گفت : بدان كه خدا نيز اين گونه با تو رفتار خواهد كرد .»
الحميري المعافري ، عبد الملك بن هشام بن أيوب أبو محمد (متوفاي213هـ) ، السيرة النبوية ، ج 2 ، ص 161 ، تحقيق طه عبد الرءوف سعد ، ناشر : دار الجيل ، الطبعة : الأولى ، بيروت – 1411هـ ؛
الشيباني ، أحمد بن حنبل أبو عبد الله (متوفاي241هـ) ، فضائل الصحابة ، ج 1 ، ص 120 ، تحقيق د. وصي الله محمد عباس ، ناشر : مؤسسة الرسالة - بيروت ، الطبعة : الأولى ، 1403هـ – 1983م ؛
چرا رسول خدا صلي الله عليه وآله جلوي عمر را نگرفت و او را از اين كار منع نكرد ؟ چرا شمشيرش را برنداشت؟
شما هر جوابي داديد ، ما نيز عين همان را در مورد صبر امير المؤمنين عليه السلام و شمشير نكشيدن آن حضرت خواهيم داد .
آيا قبول مي کنيد که پيامبر نعوذ بالله شخص سست عنصري بودند؟!!!!!
در ضمن اين روايات معتبر شما هست نه ما که مي گوييد روايات کذب مخض شما!!!
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
155 | فاطمه | | ١٦:٥٢ - ٠٦ خرداد ١٣٩٦ |
سلام یه روایت ازکتب اهل سنت می خواستم که روایانی متصل داشته باشه درمورده هجوم به خانه فاطمه س باشه یا اتش زدن باشه

پاسخ:
با سلام
دوست گرامی
در این خصوص به این آدرس و قسمت نظرات رجوع کنید
موفق باشید
گروه پاسخ به شبهات
156 | راستین | | ٠٢:٤٦ - ٠٨ مهر ١٣٩٦ |
سلام علیکم
سروران گرامی امیدست که هم بیاموزیم و هم مورد ازمایش قرار بگیریم .
همیشه در این مورد با مشکل بزرگی مواجه هستم
چرایی های هست که هنوز مرا با خودم به کنار نیاورده .
اول اینکه در حکومت خلفا حضرت علی علیه صلاه و سلام نزدیک ترین مشاور و همراه انها بوده . با وجود کشتن همسرش و غصب فدک .
دوم نام فرزندان حضرت علی همگانشان عمر یا ابوبکر یا عثمان بوده .
دردانه دخترش ام کلثوم را به همسری عمر رضی الله عنه در می اورد .
چهارم بعد از شهادت عثمان اصلا خلافت را به هیچ عنوان نمیپذیرفته .
پنجم اینکه تمامی این بزرگواران از شاگردان سول خدا و تربیت یافتگان این سیرت اند .
و اینها کسانی اند که جان و ناموس و مال شان را از هم جدا نمیدانستن . و البته فقه راستین حضرت علی راه رو همگیشان بود .

پاسخ:
باسلام
دوست گرامی
جهت اطلاع از پاسخ این شبهات به این آدرسها رجوع کنید
در ضمن این چه جانفشانی برای پیامبر صلی الله علیه و آله بوده که حضرت را هذیان گو خطاب کردند و خیلی جاها با حضرت مخالفت می کردند!!
موفق باشید
گروه پاسخ به شبهات
157 | مهدی | | ١٥:٢٣ - ١٠ اسفند ١٤٠٠ |
خداوند در قرآن فرمود اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منکم
اطلاق دلالت بر معصوم بودن اولی الامر میکند حال برادران اهل سنت بفرمایند مصداق این اولی الامر معصوم کیست؟به ویژه که در آیه ای دیگر فرموده در هنگام اختلاف حکم را به رسول و اولی الامر ارجاع دهید.
158 | امیرحسین | | ٢٢:٢٦ - ١٤ خرداد ١٤٠١ |
با سلام
ایا خود بخاری از علوان بن داوود روایت نقل کرده ؟ اگر نقل کرده کجا نقل کرده ؟

باتشکر

پاسخ:
 با سلام
بخاری از او روایت نقل نکرده است
موفق و موید باشید
گروه پاسخ به شبهات
موسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
159 | محمد | | ١٧:٣٦ - ٢٠ تير ١٤٠١ |
سلام و خسته نباشید عرض می کنم خدمت گروه پاسخ به شبهات حضرت ولیعصر(عجّل الله فرجه الشریف) ببخشید حقیقتاً یک سوالی ذهن من را به شدت مشغول کرده است. و این شبهه ای بود که یکی از وهابی ها کرده بود شنیدم که می گفت شما شیعیان می گویید که ابوبکر و عمر حضرت زهرا(سلام الله علیها) را کشته اند و به شهادت رسانده اند پس چطور ممکن است که امام جعفر صادق علیه السلام از نَسَب مادری به ابوبکر می رسد؟ یعنی شبهه کرده اند که که حضرت امام صادق علیه السلام از نسب پدری جعفر بن محمد بن علی بن حسین بن علی ابن ابی طالب(علیهم السلام) است و از نسب مادری، مادر آن حضرت ام فروه دختر قاسم بن محمد بن ابوبکر است و می گویند نسب امام صادق در دو نسب است نسب علوی و نسب بکری علوی از هت پدری و بکری از جهت مادری و گفتند بنابراین دیگر فرزندان ائمه از فرزندان امام صادق مثل آقا امام موسی کاظم و امام رضا تا امام حسن عسکری(علیهم السلام) همه احفاد(فرزندان)ابوبکر هستند و آن وهابی می گفت که چگونه حکمت الهی اجازه می دهد که امام صادق که مادرشان حضرت زهرا(سلام الله علیها) است در نسب قاتلشان قرار بگیرند؟؟! یعنی می گویند که اگر ابوبکر قاتل حضرت زهرا می بود یا مسبب قتل حضرت زهرا می شد چگونه خداوند امام جعفر صادق (علیه السلام) را مشرّف به چنین نسبی می کرد خواهشمندم به این شبهه جواب بدهید واقعاً ذهنم را در گیر کرده است خداوند به شما جزای خیر عطا کند و موفق باشید

پاسخ:
با سلام
آنچه شیعه اعتقاد دارد این است که امام هیچگاه در صلب مشرک قرار نگرفته است و هیچگاه در رحم مشرک هم قرار نگرفته است؛ لذا در ادعیه عبارت اصلاب شامخه و ارحام مطهره را داریم.
پس اجداد پدری امام هرگز مشرک نبودند؛ اما از جهت مادری، فقط مادر امام نباید مشرک باشد، اجداد مادری دیگر ارتباطی ندارد؛ چون نور امامت از صلب پدران منتقل می شود و در نهایت در رحم مادر قرار می گیرد که در این سیر، اجداد مادری هیچ دخالتی ندارند.
خود اهل سنت نسبت به حضرت ابراهیم علی نبینا و آله و علیه السلام قائل هستند که آذر پدرش بود و انسان مشرکی بود که ما این عقیده را قبول نداریم.
در رابطه با روایتی که از امام صادق علیه السلام نقل شده است که می فرماید: ولدنی ابوبکر مرتین، ما در لینک زیر مفصل به این روایت پاسخ داده ایم:
https://www.valiasr-aj.com/persian/shownews.php?idnews=5138
موفق و موید باشید
گروه پاسخ به شبهات
موسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
160 | شفیعی | | ٠٦:٣١ - ٠١ آذر ١٤٠١ |
بحث کردن با اهل سنت فایده ندارد البته باید به اینها بگیم اهل بدعت تا اهل سنت چون اینها اهل منطق واستدلال نیستن اینها به پیامبر توهین می کنن برای اینکه عمر را بالا ببرن
اگر حلال زاده باشند وحلال خورده باشند باید حق را بپذیرند
1 |رضایی رافضی||١٥:٢٥ - ٢٦ ارديبهشت ١٤٠٢ |
0
 
0
دقیقا درست میفرمایید
 [1] [2] [3] [4]   قبلی
* نام:
* پست الکترونیکی:
* متن نظر :
  

آخرین مطالب
پربحث ترین ها
پربازدیدترین ها