با سلام

دوست گرامي

در خصوص سجده شکر عايشه بعد از شنيدن خبر شهادت حضرت علي عليه السلام، مقاله مفصلي در اين آدرس موجود است

اما درباره سوال دومتان بايد عرض شود که اهل بيت، دشمنان دين و ظالمان را لعن کرده اند همچنانکه در زمان خود پيامبر صلي الله عليه و آله و صحابه نيز چنين لعني وجود داشت جهت اطلاع بيشتر درباره مشروعيت سبّ و لعن به اين آدرس رجوع کنيد

درباره تشيع ايرانيان مقاله اي در سايت سنت موجود است لطفا به آنجا رجوع کنيد

اما زمان پيدايش مذهب شافعي مصر بود.پس از مصر، اين مذهب بر عراق. شهرهاي خراسان، توران، شام و يمن چيره گشت و به ماوراء النهر، بلاد فارس، حجاز و برخي از قسمت هاي هند راه يافت و پس از سال 300 ه.ق. اين مذهب کم و بيش در اندلس و آفريقا هم ديده شد. بعد از اينکه فاطميان در مصر قدرت را به دست گرفتند، فقه اهل البيت رواج گرفت و مذهب شافعي از رواج باز ايستاد تا اين که صلاح الدين ايوبي به اين قدرت رسيد. و با قدرت رسيدن او دوباره مذهب شافعي رواج پيدا کرد دولت ايوبيان، شغل قضا را به اين مذهب که مذهب رسمي دولت بود، اختصاص دادند

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

باسلام

دوست گرامي؛ در اين روايت از كتاب كافي نام خلفاي اهل سنت ذكر نشده و از نام زنان پيامبر صلي الله عليه و آله هم خبري نيست و در سند آن هم جناب «خيبري» وجود دارد كه مورد بحث بين رجاليون است و از آنجايي كه حكم در مورد رجال سند اجتهادي است شما مي توانيد نظر مرجع خود را از دفاتر آنها جويا شويد.

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

(1)

باسلام

دوست گرامي

1. براي امام صادق عليه السلام در کتاب ارشاد و اعلام الوري دو دختر به نام ام فروه و فاطمه ثبت شده.(ترجمه إعلام الورى، ص 398 ؛ الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، ج‏2، ص 209) و در مناقب ابن شهر آشوب دو قول ذکر شده که در يک قول يک دختر ذکر شده بنام اسماء مکني به ام فروه و قول دوم سه دختر ذکر شده به نامهاي فاطمه ام فروه و اسماء.(مناقب آل أبي طالب عليهم السلام (لابن شهرآشوب)، ج‏4، ص 280)

2. امام کاظم عليه السلام نوزده دختر به نام فاطمه کبري و فاطمه صغري و رقيه و حکيمه و ام ابيها و رقيه صغري و کلثم و لبابه و خديجه و زينب و علييه و آمنه و حسنه و عايشه و ام سلمه و ميمونه و ام کلثوم ام جعفر و بريهه داشته اند.(الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، ج‏2، ص 244 ؛ ترجمه إعلام الورى، ص: 422) در کتاب مناقب ابن شهر آشوب در چند اسم اختلافاتي وجود دارد که از اين قرار است : نزيهه بجاي بريهه و کلثوم بجاي کلثم و ام القاسم و ام وحيه و اسماء و امامه و ام فروه بجاي رقيه و آمنه و حسنه و عايشه آمده است.(مناقب آل أبي طالب عليهم السلام (لابن شهرآشوب)، ج‏4، ص: 324)

3. امام رضا عليه السلام دختري نداشته اند. (الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، ج‏2، ص 273 ؛ ترجمه إعلام الورى، ص 458)

4. امام هادي عليه السلام يک دختر داشته اند که در ارشاد بنام عايشه و در اعلام الوري به نام عليه آمده است. (الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، ج‏2، ص: 312 ؛ ترجمه إعلام الورى، ص: 484)

بنا بر اين امام صادق عليه السلام و امام رضا عليه السلام چنين دختري نداشته اند و در مورد امام کاظم عليه السلام و امام هادي عليه السلام هم اختلافي است.

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

(1)

با سلام

دوست گرامي

خود علماي اهل سنت از شعبه نقل مي کنند که او مي گفت تمام راويان اهل تدليسند جزء دونفر همچنانکه در کتاب التعديل و الجرح آمده است. التعديل والتجريح , لمن خرج له البخاري في الجامع الصحيح ، اسم المؤلف: سليمان بن خلف بن سعد أبو الوليد الباجي الوفاة: 474 ، دار النشر : دار اللواء للنشر والتوزيع - الرياض - 1406 - 1986 ، الطبعة : الأولى ، تحقيق : د. أبو لبابة حسين

اما نکته اي که بايد در خصوص اين روايت که از مسلم و بخاري نقل کرديد و شايد برخي از روات نيز ضعيف باشد اين است که آنها مي گويند راويان صحيحين از پل جرح عبور كرده‌ و عادل اند تقى الدين ابن دقيق در كتاب «الاقتراح فى بيان الاصطلاح» از استاد پدرش ابو الحسن مقدسى سخنى نقل كرده‌است كه در باره رجال صحيح بخارى مى‌گويد:

راويان بخارى از پل و ايستگاه جرح عبور كرده‌اند؛‌ معناى سخن او اين است كه جرح علماى رجال در مورد رجال بخارى تأثيرى ندارد و بودن شخص از راوايان صحيح از هر توثيقى بالاتر است.

ابن دقيق بعد از نقل سخن استادش اعتقاد خودش را نيز در اين مورد بيان كرده‌است:

وكان شيخ شيوخنا الحافظ أبو الحسن المقدسي يقول في الرجل يخرج عنه في الصحيح هذا جاز القنطرة يعني بذلك أنه لا يلتفت إلى ما قيل فيه وهكذا يعتقد وبه نقول ولا نخرج عنه إلا ببيان شاف وحجة ظاهرة تزيد في غلبة الظن على المعنى الذي قدمناه من اتفاق الناس بعد الشيخين على تسمية كتابيهما بالصحيحين ومن لوازم ذلك تعديل رواتهما

استاد استادان ما حافظ ابو الحسن مقدسى در باره كسى‌كه بخارى از او روايت كرده مى‌گفت: او از پل (جرح)‌ عبور كرده‌است؛‌ مقصودش اين است كه به جرح او كه از زبان علماى رجال بيان شده توجهى نمى‌شود.

(نظر ابن دقيق اين است): ما نيز اين اعتقاد را داريم و اين سخن را مى‌گوييم. و تا زمانى‌كه بيان كافى و حجت روشن بر جرح شخص راوى صحيح كه بر گمان ما غلبه نكند، نداشته باشيم از اين اعتقاد بيرون نمى‌رويم؛ چرا كه مردم اتفاق دارند كه اين دو كتابش را صحيح نامگذارى كرده‌است. و از لوازم اين نامگذاى اين است كه راويان آنها عادل باشند.

ابن دقيق العيد، تقي الدين (متوفاي702 هـ)، الاقتراح في بيان الاصطلاح، ج1، ص55، دار النشر: دار الكتب العلمية - بيروت - 1406 – 1986

در جاى ديگر از كتابش اعتقاد مزى و ذهبى و غير آنان را نيز در اين باره نقل كرده‌است:وها هنا فائدة جليلة وهو ما جرت به عادة كثير من المتأخرين في الرجل إذا روى له البخاري ومسلم وقد تكلم فيه أن يعتمدوه ويقولوا قد جاز القنطرة قال الشيخ وهكذا نعتقده وبه نقول وجرى على ذلك الحافظ أبو الحجاج المزي والذهبي وغيرهم مما يظهر من تصرفهم.

در اين جا فايده بزرگى نهفته است و آن اين كه: بسيارى از متأخرين اين چنين عادت كرده‌اند كه اگر بخارى و مسلم از شخصى روايتى نقل كرده باشد و ديگران به آن شخص اشكال كرده‌اند، اعتماد مى‌كنند و مى‌گويند: كه روايان اين دو كتاب از پل گذشته‌اند. شيخ گفته كه ما اين اعتقاد را داريم و حافظ ابوالحجاج مزى، ذهبى و ديگران نيز همين اعتقاد را داشته‌اند.

ابن دقيق العيد، تقي الدين (متوفاي702 هـ)، الاقتراح في بيان الاصطلاح، ج3، ص348، دار النشر: دار الكتب العلمية - بيروت - 1406 – 1986

ابن حجر مقدسى را به صورت روشن تر اين‌گونه معرفى كرده‌است:

وقد نقل بن دقيق العيد عن بن المفضل وكان شيخ والده انه كان يقول فيمن خرج له في الصحيحين هذا جاز القنطرة وقرر بن دقيق العيد ذلك بأن من اتفق الشيخان على التخريج لهم ثبتت عدالتهم بالاتفاق بطريق الاستلزام لاتفاق العلماء على تصحيح ما أخرجاه ومن لازمه عدالة رواته إلى ان تتبين العلة القادحة.

ابن دقيق العيد از ابن مفصل كه استاد پدرش بوده، نقل كره است كه او مى‌گفت: هر كس كه بخارى و مسلم از او روايت نقل كرده‌اند، از پل گذشته‌اند. ابن دقيق العيد تصريح كرده است كه اگر بخارى و مسلم هر دو از يك راوى نقل كرده باشند، عدالت آن‌ها به اتفاق علما ثابت مى‌شود؛ چرا كه تمام علما بر صحت روايات بخارى و مسلم اتفاق دارند، از لازمه اين سخن اين است كه تمام راويان اين دو كتاب نيز عادل باشند؛ تا اين كه دليلى بر ضعف آن راوى ثابت شود.

العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر ابوالفضل (متوفاى852 هـ)، فتح الباري شرح صحيح البخاري، ج13، ص457، تحقيق: محب الدين الخطيب، ناشر: دار المعرفة - بيروت.

در خصوص روايت آخري که از مستدرک نقل کرديد از آنجا که روايت تصحيح شده بود لذا تصحيح روايت توسط محدث قابل قبول و دلالت بر توثيق راوي مي کند شوکاني در اين خصوص گويد:

وَهَكَذَا يَجُوزُ الاحْتِجَاجُ بِمَا صَحَّحَهُ أَحَدُ الْأَئِمَّةِ الْمُعْتَبَرِينَ مِمَّا كَانَ خَارِجًا عَنْ الصَّحِيحَيْنِ ، وَكَذَا يَجُوزُ الاحْتِجَاجُ بِمَا كَانَ فِي الْمُصَنَّفَاتِ الْمُخْتَصَّةِ بِجَمْعِ الصَّحِيحِ ، كَصَحِيحِ ابْنِ خُزَيْمَةَ وَابْنِ حِبَّانَ وَمُسْتَدْرَكِ الْحَاكِمِ وَالْمُسْتَخْرَجَات عَلَى الصَّحِيحَيْنِ ؛ لِأَنَّ الْمُصَنِّفِينَ لَهَا قَدْ حَكَمُوا بِصِحَّةِ كُلِّ مَا فِيهَا حُكْمًا عَامًّا ، وَهَكَذَا يَجُوزُ الاحْتِجَاجُ بِمَا صَرَّحَ أَحَدُ الْأَئِمَّةِ الْمُعْتَبَرِينَ بِحُسْنِهِ ؛ لِأَنَّ الْحَسَنَ يَجُوزُ الْعَمَلُ بِهِ عِنْدَ الْجُمْهُورِ

جايز است به آن ان روايتي که يکي ا ز ائمه معتبر در غير صحيحين، تصحيح کرده‌اند، احتجاج نمود همچنين جايز است به آن چيزي که در مصنفات که مخصوص جمع روايات صحيح مانند صحيح اين خزيمه، اين حيان، مستدرک حاکم و مستخرجات بر صحيحين احتجاج کرد همچنين جايز است به آنچه که يکي از ائمه حديث به حسن بودن يک روايتي حکم کرده‌اند، احتجاج کرد چون در بين جمهور جايز است به حسن عمل کرد

الشوكاني، محمد بن علي بن محمد (متوفاى 1255هـ)، نيل الأوطار من أحاديث سيد الأخيار شرح منتقي الأخبار، ج 1 ص 15، ناشر: دار الجيل، بيروت – 1973.

در رجال اهل سنت تناقضات آنقدر زياد است که مي شود هم يک روايت را تصحيح و هم تضعيف کرد

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

با سلام

دوست گرامي

خيلي از بزرگان اهل سنت از کتب معتبر خود روايتي را نقل مي کنند که امروزه در چاپهاي جديد نيست لذا بعيد نيست اين روايت نيز دستخوش تحريف شده باشد

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

باسلام

دوست گرامي

در اين خصوص به اين آدرس رجوع کنيد

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات