ابن حجر عسقلانی در وصف مقام حضرت خدیجه(سلاماللهعلیها) مینویسد: «وَمَرْجِعُ أَهْلِ الْبَیْتِ هَؤُلَاءِ إِلَى خَدِیجَةَ لِأَنَّ الْحَسَنَیْنِ مِنْ فَاطِمَةَ وَفَاطِمَةُ بِنْتُهَا وَعَلِیٌّ نَشَأَ فِی بَیْتِ خَدِیجَةَ وَهُوَ صَغِیرٌ ثُمَّ تَزَوَّجَ بِنْتَهَا بَعْدَهَا فَظَهَرَ رُجُوعُ أَهْلِ الْبَیْتِ النَّبَوِیِّ إِلَى خَدِیجَةَ دُونَ غَیْرِهَا ... مرجع و ریشه اهل بیت (سلاماللهعلیهم) ، خدیجه کبری (سلاماللهعلیها) است. به دلیل آنکه حسنین (سلاماللهعلیهما) از فاطمه زهرا (سلاماللهعلیها) هستند و فاطمه (سلاماللهعلیها) دختر خدیجه کبری (سلاماللهعلیها) است و علی (سلاماللهعلیه) در خانه خدیجه (سلاماللهعلیها) رشد کرد و بزرگ شد و سپس دخترش فاطمه (سلاماللهعلیها) با علی (سلاماللهعلیه) ازدواج کرد. پس به روشنی آشکار است، ریشه و مصدر اهل بیت پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) به خدیجه (سلاماللهعلیها) باز میگردد.» ابن حجر عسقلانی، فتحالباری، ج7، ص169.
