در بخشی از این مقاله آمده است: سعودی ها اخیرا نیاز دیدند که فورا در مسأله یمن وارد عمل شوند. طبیعتا ریاض می خواهد که نقشی نظامی در منطقه داشته باشد. علیرغم اینکه عربستان بزرگترین وارد کننده اسلحه در جهان است کسانی وجود ندارند که معتقد باشند ارتش این کشور نیروی بزرگ در توازن نظامی منطقه ای است. نقش نظامی سعودی امتحان پس نداده و به همین دلیل ریاض نمی خواهد در نبرد خواه سیاسی یا منطقه ای تنها باشد.
علاوه اینکه ریاض یک رقابت استراتژیک با ایران دارد. نگرانی عربستان در قبال ریاض یک نگرانی نظامی مستقیم یا حتی درباره امکانات هسته ای تهران تا حد زیاد نیست؛ بله درست است سعودی ها نمی خواهند ایران دولتی هسته ای باشد اما آنچه ریاض را بیشتر نگران می کند نفوذ سیاسی ایران در جهان عرب به ویژه همسایگان عرب ریاض است.
این رقابت در جوهر و اصل یک رقابت فرقه ای نیست اما تشدید تمایلات فرقه ای به نحوی است که سعودی را تهدید می کند. عربستان در خصوص قدرت گرفتن شیعیانی که طرفدار ایران هستند نگران است اما چیزی که عربستانی ها کشف کردند این است که طایفه گرایی ممکن است منجر به همراه شدن گروهی از سُنی ها (با شیعه) شود که بیشتر از خود شیعیان خواهان براندازی نظام عربستان هستند.
این پژوهشگر عرب در نهایت افزود: اما بزرگترین مانع برای تشکیل نیروی عربی مشترک این است که ایستادن در برابر شورش ها و دولت های شکست خورده به ابزارهای سیاسی و اقتصادی بیشتر نیاز دارد تا قدرت نظامی. امروز بسیاری از خشم ها و کینه ها که منجر به انتفاضه های عربی شد متوجه حکومت هایی است که مسیر ایجاد یک نیروی مشترک عربی را رهبری می کنند.
سیاهی لشکر نیاید به کار یکی حاج قاسم به از صد هزار شماجماعت وهابی اگر هزارتا،هزارتاهم باشید،فقط به درد انتحاری کردن می خورید ویا خانه های بی دفاع را موردهجوم قرار می دهید.انشاالله به زودی آقامون ظهورکنه خانه هایتان راگورتان می کنیم.پس فعلا بترسید وبرخودبلرزید که ایران خواهد آمد.
