بندر بن سلطان گفت، خدا بايد به شيعيان كمك كند اما به لطف او اكنون گروه هاي پراكنده سني در عراق و سوريه بيش از شيعيان ممكن است نياز به كمك خدا داشته باشند.
به گزارش شيعه آنلاين، روزنامه "اينديپندنت" چاپ انگليس در مقاله اي درباره حمايت عربستان از القاعده و افراط گري در خاورميانه مي نويسد: «عربستان سعودي تا چه ميزان همدست داعش در تصرف شمال عراق و همچنين دامن زدن به درگيري فرقه اي در منطقه خاورميانه است؟ زماني پيش از 11 سپتامبر 2001 شاهزاده بندر بن سلطان كه اخيرا از مقام رياست سازمان اطلاعات عربستان كنار گذاشته شد، مكالمه اي افشاگرانه با ريچارد ديرلاو، رييس سابق سازمان اطلاعات خارجي انگليس داشت.
بندر بن سلطان به او گفت: طولي نخواهد كشيد كه در خاورميانه تنها خدا بايد به شيعيان كمك كند زيرا بيش از يك ميليارد سني كاسه صبرشان از آن ها لبريز شده است!
اكنون زمان مرگباري كه بندر بن سلطان پيش بيني كرد، احتمالا براي بسياري از شيعيان فرارسيده است و عربستان نقش مهمي در تحقق آن از طريق حمايت از شبه نظاميان ضد شيعه در عراق و سوريه داشته است. پس از تصرف شهر موصل توسط گروه داعش در تاريخ 10 ژوئن، زنان و كودكان شيعه در روستاهاي جنوب شهر كركوك قتل عام شده و افسران شيعه نيروي هوايي عراق در نزديكي شهر تكريت قتل عام و در گور هاي دسته جمعي دفن شدند.
در شهر موصل، مساجد و مقبره هاي متعلق به شيعيان منفجر شد و در شهر شيعه-تركمان نشين تل عفر، چهار هزار خانه توسط شبه نظاميان داعش به عنوان غنيمت جنگي تصرف شد. در مناطق تحت تصرف شورشيان سني در عراق و سوريه، اگر شما به عنوان شيعه و يا يك فرقه وابسته به آن نظير علوي شناخته شويد، مثل اين مي ماند كه يك يهودي در بخش هاي تحت كنترل آلمان نازي در اروپاي سال 1940 باشيد.
ترديدي درباره صحت نقل قول بندر بن سلطان، دبيركل شوراي امنيت ملي عربستان از سال 2005 و رييس سازمان اطلاعات اين كشور از سال 2012 تا 2014 وجود ندارد. دوره دو ساله ميان 2012 و 2014 سال هاي سرنوشت سازي بودند كه طي آن ها افراط گراني از نوع القاعده، مخالفان مسلح در عراق و سوريه را تحت كنترل گرفتند.
ديرلاو در سخنراني در موسسه خدمات سلطنتي متحد انگليس بر اهميت اين اظهارات بندربن سلطان تاكيد كرد و گفت: اين اظهار نظر، اظهار نظري ترسناك بود كه من به خوبي آن را به ياد دارم.
ديرلاو كه از سال 1999 تا 2004 رييس MI6 بوده، ترديدي ندارد كه حمايت هاي مالي پيوسته و تاثيرگذار حاميان خصوصي در عربستان و قطر، در حالي كه مقامات چشمشان را به روي آن ها بسته اند، نقش مهمي در تسلط داعش بر مناطق سني نشين عراق داشته است.
وي گفت: چنين اتفاقاتي به صورت خودجوش رخ نمي دهد.
اين يك اظهارنظر واقع بينانه است و رهبران قبايل و گروه هاي استان هاي سني نشين عراق اغلب زير دين حاميان مالي در عربستان و كشورهاي خليج فارس هستند و بعيد است بدون رضايت آن ها با داعش همكاري كنند.
افشاگري جنجال برانگيز ديرلاو درباره پيش بيني بندر بن سلطان نسبت به وقوع روز سرنوشت ساز براي شيعيان و همچنين ديدگاه وي مبني بر اينكه عربستان در پيش برد شورش به رهبري داعش دست دارد، به طرزي شگفت انگيز با توجه خبري كمي مواجه شد. به جاي آن پوشش خبري سخنراني ديرلاو متمركز بر موضوع اصلي اين سخنراني مبني بر اينكه تهديد داعش عليه غرب اغراق شده است، بود.
وي علت اغراق در اين تهديد را اين گونه عنوان كرد كه داعش برخلاف القاعده و بن لادن، در يك جنگ جديد وارد شده كه اساسا عليه مسلمانان است. البته مسيحيان مناطق تحت تصرف داعش چنين چيزي را درست نمي دانند زيرا كليساهاي آن ها نيز توسط افراطگران هتك حرمت شده و آن ها مجبور به فرار شده اند.
يك تفاوت ميان القاعده و داعش اين است كه داعش سازمان دهي بهتري دارد و اگر به اهداف غربي حمله كند، احتمالا نتايج آن فاجعه بار خواهد بود.
اين پيش بيني بندربن سلطان كه سه دهه در بطن سياست گذاري امنيتي عربستان بوده، مبني بر اينكه 100 ميليون شيعه خاورميانه خود را با فاجعه اي روبرو خواهند ديد، بسياري از شيعيان را متقاعد كرده كه آن ها قرباني كمپيني به رهبري عربستان براي از بين بردنشان هستند.
يك مفسر عراقي كه نامش را فاش نساخت، گفت: پس از آنچه كه در شمال عراق رخ داد شيعيان اين تهديد را نه تنها يك تهديد نظامي مي بينند بلكه آن را برگرفته از نفوذ گسترده فرقه وهابي كه يك تفسير بدون مسامحه از اسلام در عربستان بوده و شيعيان و ديگر فرقه ها را به عنوان مرتد محكوم مي كند، مي دانند.
ديرلاو كه رييس كالج پامبروك دانشگاه كمبريج انگليس بوده، اظهار مي دارد كه با توجه به تجربه گذشته اش عقيده دارد تفكر راهبردي عربستان ناشي از دو اعتقاد و نگرش عميق است. اول از همه، آن ها مطمئن هستند كه هيچ چالش قابل پذيرش و مشروعي عليه درستي ايدئولوژي وهابي آن ها به عنوان نگهبان مقدس ترين معابد مسلمانان نمي تواند وجود داشته باشد. اما از آن مهم تر با توجه به عميق تر شدن درگيري فرقه اي، اين اعتقاد عربستان مبني بر اينكه انحصار مذهب اسلام در دست آن هاست، منجر شده كه آن ها عميقا به سوي هرگونه جنگ طلبي كه بتواند شيعيان را به چالش بكشد، جذب شوند.
دولت هاي غربي به طور سنتي ارتباط ميان عربستان و فرقه وهابي آن از يك طرف و جنبش هاي شبه نظامي افراط گر چه متعلق به اسامه بن لادن از نوع القاعده و چه متعلق به ابوبكر البغدادي از نوع داعش را چندان مهم نمي دانند.
حقيقت پنهاني درباره اين ارتباط وجود ندارد: از 19 هواپيما رباي دخيل در حادثه 11 سپتامبر 2001، 15 تن عربستاني بوده اند و بن لادن و اغلب حاميان مالي اين عمليات نيز عربستاني بودند.
اختلاف ميان القاعده و داعش نيز غلو شده است: هنگامي كه بن لادن در سال 2011 توسط نيروهاي آمريكايي كشته شد، البغدادي در بيانيه اي از بن لادن ستايش كرد و داعش وعده داد به انتقام مرگ وي 100 حمله انجام خواهد داد.
با اين حال همواره در زمينه سياست عربستان در قبال افراط گران از نوع القاعده يك رويكرد دومي نيز وجود داشته است كه برخلاف رويكرد شاهزاده بندر بن سلطان بوده و آن ها را تهديدي مرگبار عليه عربستان مي داند.
ديرلاو اين نگرش را با توضيح آنكه چطور پس از 11 سپتامبر 2001 همراه با توني بلر به شهر رياض در سريع ترين زمان ممكن سفر كرد شرح مي دهد. او به ياد مي آورد كه رييس وقت سازمان اطلاعات عربستان در دفترش بر سر او فرياد كشيد و گفت: حادثه 11 سپتامبر ضربه كوچكي به غرب بود. در ميان مدت اين چيزي بيش از چند تراژدي شخصي نخواهد بود. آنچه كه اين تروريست ها مي خواهند از بين بردن حكومت عربستان و شكل دهي مجدد به خاورميانه است.
عربستان هر دو سياست را در پيش گرفت و در عين حال كه افراط گران را به عنوان ابزار موثري براي اعمال نفوذ عليه شيعيان در خارج تشويق كرد، اما در داخل آن ها را به عنوان تهديدي عليه وضع موجود سركوب كرد. در سال گذشته اين سياست دوگانه از هم پاشيده شده است.
در اسناد افشا شده متعلق به دولت آمريكا حمايت عربستان از شبه نظاميان افراطگر عليه شيعيان شناسايي شده است. در سندي كه وب سايت افشاگر ويكي ليكس منتشر كرد، هيلاري كلينتون، وزير امور خارجه سابق آمريكا در دسامبر سال 2009 نوشت كه عربستان يك پايگاه مهم حمايت مالي از القاعده، طالبان، لشكر طيبه پاكستان و ديگر گروه هاي تروريستي است.
وي گفت اقداماتي كه تاكنون عربستان عليه القاعده انجام داده نه به دليل فعاليت هاي خارجي آن بلكه به جهت رفع يك تهديد داخلي بوده اند.
اكنون با كنارگذاشته شدن بندر بن سلطان از مقام رييس سازمان اطلاعات عربستان، اين سياست در حال تغيير است اما اين تغييرات هنوز تازه و مبهم بوده و احتمالا بسيار دير رخ مي دهند. چند روز پيش بود كه يك شاهزاده عربستاني گفت ديگر از يك شبكه ماهواره اي تبليغ كننده عليه شيعيان واقع در مصر حمايت نمي كند.
مشكل عربستان اين است كه تلاش هاي آن از زمان كنار گذاشته شدن بندر بن سلطان، براي ايجاد يك پايگاه ضد نوري المالكي و ضد بشار اسد در ميان سني ها به طوري كه همزمان با القاعده و وابستگان آن نيز مخالف باشد، شكست خورده است.
عربستان و هم پيمانانش با تضعيف كردن نوري المالكي و بشار اسد، عملا در حال بازي كردن به نفع داعشي هستند كه با سرعت در حال به دست گرفتن كنترل مخالفان در عراق و سوريه است.
در شهر موصل همچون اتفاقاتي كه پيش از اين در شهر رقه در سوريه افتاد، نيروهاي داعش منتقدان و مخالفان را خلع سلاح و مجبور به بيعت با خليفه جديد كرده و آن ها را در صورت مقاومت كشتند.
غرب نيز احتمالا به دليل ائتلاف با عربستان و سلطنت هاي خليج فارس كه همواره افراط گري را جذاب تر از دموكراسي يافته اند، تاوان خواهد پرداخت. يك مثال استانداردهاي دوگانه قدرت هاي غربي واكنش آنها به سركوب اعتراضات دموكراتيك و صلح آميز اكثريت شيعه در مارس 2011 در بحرين، به رهبري عربستان است. حدود 1500 سرباز عربستاني به بحرين فرستاده شدند و تظاهرات با سركوب گري زياد و از بين بردن مقبره ها و مساجد شيعيان پايان يافت. آمريكا و انگليس همواره گفتند كه خاندان آل خليفه در بحرين مذاكرات و اصلاحات را دنبال مي كنند اما چند روز پيش اين بهانه، پس از آنكه بحرين يك ديپلمات بلندپايه آمريكا يعني تام مالينوفسكي را به دليل ملاقات با رهبران مخالفان شيعه در حزب الوفاق اخراج كرد، كمرنگ شد.
مالينوفسكي در واكنش خود گفت كه "اقدام دولت بحرين درباره من نبوده بلكه هدفش تضعيف مذاكرات بوده است."
قدرت هاي غربي و هم پيمانان منطقه اي آن ها همواره از انتقادات نسبت به نقششان در دامن زدن به جنگ در عراق فرار كرده اند. آن ها به طور علني و خصوصي، نوري مالكي، نخست وزير عراق را به دليل به حاشيه راندن اقليت سني و تحريك آن ها به حمايت از شورش به رهبري داعش متهم كرده اند. اين به هيچ وجه كل داستان نيست. كوتاهي هاي نوري المالكي علت فروپاشي عراق نيست. آنچه كه از 2011 به بعد باعث بي ثباتي عراق شد، شورش ها در سوريه و تسلط افراط گرايان تحت حمايت حاميان در عربستان، قطر، كويت و امارات متحده عربي بر اين شورش است.
سياست مداران عراقي بارها هشدار داده اند كه رهبران غربي با خودداري از پايان دادن به جنگ داخلي در سوريه آغاز مجدد جنگ در عراق را اجتناب ناپذير مي كنند. چند روز پيش يكي از رهبران عراق گفت: من حدس مي زنم آن ها حرف ما را باور نكردند و بر خلاص شدن از دست بشار اسد تأكيد كردند.
البته سياست مداران آمريكا و انگليس و ديپلمات هاي آن ها استدلال مي كنند كه مخالفتي با پايان يافتن جنگ در سوريه ندارند اما اين استدلال گمراه كننده است. اما آمريكا و انگليس با تأكيد بر اينكه مذاكرات صلح بايد درباره كنار رفتن بشار اسد از قدرت باشد - چيزي كه هرگز اتفاق نمي افتد زيرا بشار اسد اكثر شهرهاي سوريه را در اختيار داشته و سربازانش در حال پيشروي هستند- تضمين مي كنند كه جنگ در اين كشور ادامه يابد.
نفع برنده اصلي جنگ، داعش بوده كه طي دو هفته گذشته به پاك سازي آخرين مخالفت ها با حكومتش در شرق سوريه پرداخت. كردها در شمال سوريه و جبهه النصره به عنوان نماينده القاعده در اين كشور نيز تحت تأثير نيروهاي داعش كه داراي روحيه بالا بوده و از توپخانه و تانك هاي تصرف شده از ارتش عراق استفاده مي كنند، به مشكل برخورده اند.
داعش همچنين بدون آنكه توجه جهان را به خود جلب كند، بسياري از چاه هاي نفت سوريه را كه در كنترل نداشت تصرف كرده است. عربستان يك غول بي شاخ و دمي به وجود آورده كه با سرعت در حال از دست دادن كنترل آن است. اين حقيقت درباره هم پيمانان آن شامل تركيه كه يك پايگاه پشتيباني حياتي براي داعش و جبهه النصره از طريق بازگذاشتن مرز طولاني خود با سوريه فراهم كرد، نيز مصداق دارد.
با افتادن گذرگاه هاي مرزي تحت كنترل كردها به دست داعش در اين مرز، تركيه درخواهد يافت كه يك همسايه ي بسيار خشونت ورز پيدا كرده كه در قبال الطاف پيشين سرويس اطلاعاتي تركيه به آن، قدردان نخواهد بود.
درباره عربستان نيز اين كشور ممكن است از حمايت خود از شورش هاي سني ها در عراق و سوريه پشيمان شود چرا كه شبكه هاي اجتماعي متعلق به افراط گران شروع به صحبت درباره هدف قرار دادن عربستان كرده اند.
رئيس سابق سازمان اطلاعات عربستان كه ديرلاو از نشست خود با وي پس از حادثه 11 سپتامبر نقل قول كرد و نامش را نيز فاش نساخت، تحليل درستي از تهديدات عليه عربستان داشت، نه بندربن سلطان و همين حقيقت موجب اخراج بندر بن سلطان شد.
همچنين اين مسئله تنها مسئله اي نبود كه بندر بن سلطان درباره آن اشتباه كرد. ظهور داعش خبر بدي براي شيعيان عراق بود اما اين خبر براي سني هايي كه رهبرانشان تسليم يك جنبش خون خوار و بي تحمل شده اند كه با خمرهاي سرخ كامبوج قابل تشبيه است، خبر بدتري است.
خلافت جديد داعش حاكم بر يك منطقه ي فقير، بزرگ و دورافتاده است كه مردم از آن فرار مي كنند. چند ميليون سني در بغداد و مناطق اطراف آن وضعيتي آسيب پذير دارند و در بلندمدت داعش نمي تواند پيروز شود بلكه تركيب تهجر و سازماندهي خوب آن، كار را براي از بين بردن اين گروه سخت مي كند.
بندر بن سلطان گفت، خدا بايد به شيعيان كمك كند اما به لطف او اكنون گروه هاي پراكنده سني در عراق و سوريه بيش از شيعيان ممكن است نياز به كمك خدا داشته باشند.»
بندر بن سلطان به او گفت: طولي نخواهد كشيد كه در خاورميانه تنها خدا بايد به شيعيان كمك كند زيرا بيش از يك ميليارد سني كاسه صبرشان از آن ها لبريز شده است!
اكنون زمان مرگباري كه بندر بن سلطان پيش بيني كرد، احتمالا براي بسياري از شيعيان فرارسيده است و عربستان نقش مهمي در تحقق آن از طريق حمايت از شبه نظاميان ضد شيعه در عراق و سوريه داشته است. پس از تصرف شهر موصل توسط گروه داعش در تاريخ 10 ژوئن، زنان و كودكان شيعه در روستاهاي جنوب شهر كركوك قتل عام شده و افسران شيعه نيروي هوايي عراق در نزديكي شهر تكريت قتل عام و در گور هاي دسته جمعي دفن شدند.
در شهر موصل، مساجد و مقبره هاي متعلق به شيعيان منفجر شد و در شهر شيعه-تركمان نشين تل عفر، چهار هزار خانه توسط شبه نظاميان داعش به عنوان غنيمت جنگي تصرف شد. در مناطق تحت تصرف شورشيان سني در عراق و سوريه، اگر شما به عنوان شيعه و يا يك فرقه وابسته به آن نظير علوي شناخته شويد، مثل اين مي ماند كه يك يهودي در بخش هاي تحت كنترل آلمان نازي در اروپاي سال 1940 باشيد.
ترديدي درباره صحت نقل قول بندر بن سلطان، دبيركل شوراي امنيت ملي عربستان از سال 2005 و رييس سازمان اطلاعات اين كشور از سال 2012 تا 2014 وجود ندارد. دوره دو ساله ميان 2012 و 2014 سال هاي سرنوشت سازي بودند كه طي آن ها افراط گراني از نوع القاعده، مخالفان مسلح در عراق و سوريه را تحت كنترل گرفتند.
ديرلاو در سخنراني در موسسه خدمات سلطنتي متحد انگليس بر اهميت اين اظهارات بندربن سلطان تاكيد كرد و گفت: اين اظهار نظر، اظهار نظري ترسناك بود كه من به خوبي آن را به ياد دارم.
ديرلاو كه از سال 1999 تا 2004 رييس MI6 بوده، ترديدي ندارد كه حمايت هاي مالي پيوسته و تاثيرگذار حاميان خصوصي در عربستان و قطر، در حالي كه مقامات چشمشان را به روي آن ها بسته اند، نقش مهمي در تسلط داعش بر مناطق سني نشين عراق داشته است.
وي گفت: چنين اتفاقاتي به صورت خودجوش رخ نمي دهد.
اين يك اظهارنظر واقع بينانه است و رهبران قبايل و گروه هاي استان هاي سني نشين عراق اغلب زير دين حاميان مالي در عربستان و كشورهاي خليج فارس هستند و بعيد است بدون رضايت آن ها با داعش همكاري كنند.
افشاگري جنجال برانگيز ديرلاو درباره پيش بيني بندر بن سلطان نسبت به وقوع روز سرنوشت ساز براي شيعيان و همچنين ديدگاه وي مبني بر اينكه عربستان در پيش برد شورش به رهبري داعش دست دارد، به طرزي شگفت انگيز با توجه خبري كمي مواجه شد. به جاي آن پوشش خبري سخنراني ديرلاو متمركز بر موضوع اصلي اين سخنراني مبني بر اينكه تهديد داعش عليه غرب اغراق شده است، بود.
وي علت اغراق در اين تهديد را اين گونه عنوان كرد كه داعش برخلاف القاعده و بن لادن، در يك جنگ جديد وارد شده كه اساسا عليه مسلمانان است. البته مسيحيان مناطق تحت تصرف داعش چنين چيزي را درست نمي دانند زيرا كليساهاي آن ها نيز توسط افراطگران هتك حرمت شده و آن ها مجبور به فرار شده اند.
يك تفاوت ميان القاعده و داعش اين است كه داعش سازمان دهي بهتري دارد و اگر به اهداف غربي حمله كند، احتمالا نتايج آن فاجعه بار خواهد بود.
اين پيش بيني بندربن سلطان كه سه دهه در بطن سياست گذاري امنيتي عربستان بوده، مبني بر اينكه 100 ميليون شيعه خاورميانه خود را با فاجعه اي روبرو خواهند ديد، بسياري از شيعيان را متقاعد كرده كه آن ها قرباني كمپيني به رهبري عربستان براي از بين بردنشان هستند.
يك مفسر عراقي كه نامش را فاش نساخت، گفت: پس از آنچه كه در شمال عراق رخ داد شيعيان اين تهديد را نه تنها يك تهديد نظامي مي بينند بلكه آن را برگرفته از نفوذ گسترده فرقه وهابي كه يك تفسير بدون مسامحه از اسلام در عربستان بوده و شيعيان و ديگر فرقه ها را به عنوان مرتد محكوم مي كند، مي دانند.
ديرلاو كه رييس كالج پامبروك دانشگاه كمبريج انگليس بوده، اظهار مي دارد كه با توجه به تجربه گذشته اش عقيده دارد تفكر راهبردي عربستان ناشي از دو اعتقاد و نگرش عميق است. اول از همه، آن ها مطمئن هستند كه هيچ چالش قابل پذيرش و مشروعي عليه درستي ايدئولوژي وهابي آن ها به عنوان نگهبان مقدس ترين معابد مسلمانان نمي تواند وجود داشته باشد. اما از آن مهم تر با توجه به عميق تر شدن درگيري فرقه اي، اين اعتقاد عربستان مبني بر اينكه انحصار مذهب اسلام در دست آن هاست، منجر شده كه آن ها عميقا به سوي هرگونه جنگ طلبي كه بتواند شيعيان را به چالش بكشد، جذب شوند.
دولت هاي غربي به طور سنتي ارتباط ميان عربستان و فرقه وهابي آن از يك طرف و جنبش هاي شبه نظامي افراط گر چه متعلق به اسامه بن لادن از نوع القاعده و چه متعلق به ابوبكر البغدادي از نوع داعش را چندان مهم نمي دانند.
حقيقت پنهاني درباره اين ارتباط وجود ندارد: از 19 هواپيما رباي دخيل در حادثه 11 سپتامبر 2001، 15 تن عربستاني بوده اند و بن لادن و اغلب حاميان مالي اين عمليات نيز عربستاني بودند.
اختلاف ميان القاعده و داعش نيز غلو شده است: هنگامي كه بن لادن در سال 2011 توسط نيروهاي آمريكايي كشته شد، البغدادي در بيانيه اي از بن لادن ستايش كرد و داعش وعده داد به انتقام مرگ وي 100 حمله انجام خواهد داد.
با اين حال همواره در زمينه سياست عربستان در قبال افراط گران از نوع القاعده يك رويكرد دومي نيز وجود داشته است كه برخلاف رويكرد شاهزاده بندر بن سلطان بوده و آن ها را تهديدي مرگبار عليه عربستان مي داند.
ديرلاو اين نگرش را با توضيح آنكه چطور پس از 11 سپتامبر 2001 همراه با توني بلر به شهر رياض در سريع ترين زمان ممكن سفر كرد شرح مي دهد. او به ياد مي آورد كه رييس وقت سازمان اطلاعات عربستان در دفترش بر سر او فرياد كشيد و گفت: حادثه 11 سپتامبر ضربه كوچكي به غرب بود. در ميان مدت اين چيزي بيش از چند تراژدي شخصي نخواهد بود. آنچه كه اين تروريست ها مي خواهند از بين بردن حكومت عربستان و شكل دهي مجدد به خاورميانه است.
عربستان هر دو سياست را در پيش گرفت و در عين حال كه افراط گران را به عنوان ابزار موثري براي اعمال نفوذ عليه شيعيان در خارج تشويق كرد، اما در داخل آن ها را به عنوان تهديدي عليه وضع موجود سركوب كرد. در سال گذشته اين سياست دوگانه از هم پاشيده شده است.
در اسناد افشا شده متعلق به دولت آمريكا حمايت عربستان از شبه نظاميان افراطگر عليه شيعيان شناسايي شده است. در سندي كه وب سايت افشاگر ويكي ليكس منتشر كرد، هيلاري كلينتون، وزير امور خارجه سابق آمريكا در دسامبر سال 2009 نوشت كه عربستان يك پايگاه مهم حمايت مالي از القاعده، طالبان، لشكر طيبه پاكستان و ديگر گروه هاي تروريستي است.
وي گفت اقداماتي كه تاكنون عربستان عليه القاعده انجام داده نه به دليل فعاليت هاي خارجي آن بلكه به جهت رفع يك تهديد داخلي بوده اند.
اكنون با كنارگذاشته شدن بندر بن سلطان از مقام رييس سازمان اطلاعات عربستان، اين سياست در حال تغيير است اما اين تغييرات هنوز تازه و مبهم بوده و احتمالا بسيار دير رخ مي دهند. چند روز پيش بود كه يك شاهزاده عربستاني گفت ديگر از يك شبكه ماهواره اي تبليغ كننده عليه شيعيان واقع در مصر حمايت نمي كند.
مشكل عربستان اين است كه تلاش هاي آن از زمان كنار گذاشته شدن بندر بن سلطان، براي ايجاد يك پايگاه ضد نوري المالكي و ضد بشار اسد در ميان سني ها به طوري كه همزمان با القاعده و وابستگان آن نيز مخالف باشد، شكست خورده است.
عربستان و هم پيمانانش با تضعيف كردن نوري المالكي و بشار اسد، عملا در حال بازي كردن به نفع داعشي هستند كه با سرعت در حال به دست گرفتن كنترل مخالفان در عراق و سوريه است.
در شهر موصل همچون اتفاقاتي كه پيش از اين در شهر رقه در سوريه افتاد، نيروهاي داعش منتقدان و مخالفان را خلع سلاح و مجبور به بيعت با خليفه جديد كرده و آن ها را در صورت مقاومت كشتند.
غرب نيز احتمالا به دليل ائتلاف با عربستان و سلطنت هاي خليج فارس كه همواره افراط گري را جذاب تر از دموكراسي يافته اند، تاوان خواهد پرداخت. يك مثال استانداردهاي دوگانه قدرت هاي غربي واكنش آنها به سركوب اعتراضات دموكراتيك و صلح آميز اكثريت شيعه در مارس 2011 در بحرين، به رهبري عربستان است. حدود 1500 سرباز عربستاني به بحرين فرستاده شدند و تظاهرات با سركوب گري زياد و از بين بردن مقبره ها و مساجد شيعيان پايان يافت. آمريكا و انگليس همواره گفتند كه خاندان آل خليفه در بحرين مذاكرات و اصلاحات را دنبال مي كنند اما چند روز پيش اين بهانه، پس از آنكه بحرين يك ديپلمات بلندپايه آمريكا يعني تام مالينوفسكي را به دليل ملاقات با رهبران مخالفان شيعه در حزب الوفاق اخراج كرد، كمرنگ شد.
مالينوفسكي در واكنش خود گفت كه "اقدام دولت بحرين درباره من نبوده بلكه هدفش تضعيف مذاكرات بوده است."
قدرت هاي غربي و هم پيمانان منطقه اي آن ها همواره از انتقادات نسبت به نقششان در دامن زدن به جنگ در عراق فرار كرده اند. آن ها به طور علني و خصوصي، نوري مالكي، نخست وزير عراق را به دليل به حاشيه راندن اقليت سني و تحريك آن ها به حمايت از شورش به رهبري داعش متهم كرده اند. اين به هيچ وجه كل داستان نيست. كوتاهي هاي نوري المالكي علت فروپاشي عراق نيست. آنچه كه از 2011 به بعد باعث بي ثباتي عراق شد، شورش ها در سوريه و تسلط افراط گرايان تحت حمايت حاميان در عربستان، قطر، كويت و امارات متحده عربي بر اين شورش است.
سياست مداران عراقي بارها هشدار داده اند كه رهبران غربي با خودداري از پايان دادن به جنگ داخلي در سوريه آغاز مجدد جنگ در عراق را اجتناب ناپذير مي كنند. چند روز پيش يكي از رهبران عراق گفت: من حدس مي زنم آن ها حرف ما را باور نكردند و بر خلاص شدن از دست بشار اسد تأكيد كردند.
البته سياست مداران آمريكا و انگليس و ديپلمات هاي آن ها استدلال مي كنند كه مخالفتي با پايان يافتن جنگ در سوريه ندارند اما اين استدلال گمراه كننده است. اما آمريكا و انگليس با تأكيد بر اينكه مذاكرات صلح بايد درباره كنار رفتن بشار اسد از قدرت باشد - چيزي كه هرگز اتفاق نمي افتد زيرا بشار اسد اكثر شهرهاي سوريه را در اختيار داشته و سربازانش در حال پيشروي هستند- تضمين مي كنند كه جنگ در اين كشور ادامه يابد.
نفع برنده اصلي جنگ، داعش بوده كه طي دو هفته گذشته به پاك سازي آخرين مخالفت ها با حكومتش در شرق سوريه پرداخت. كردها در شمال سوريه و جبهه النصره به عنوان نماينده القاعده در اين كشور نيز تحت تأثير نيروهاي داعش كه داراي روحيه بالا بوده و از توپخانه و تانك هاي تصرف شده از ارتش عراق استفاده مي كنند، به مشكل برخورده اند.
داعش همچنين بدون آنكه توجه جهان را به خود جلب كند، بسياري از چاه هاي نفت سوريه را كه در كنترل نداشت تصرف كرده است. عربستان يك غول بي شاخ و دمي به وجود آورده كه با سرعت در حال از دست دادن كنترل آن است. اين حقيقت درباره هم پيمانان آن شامل تركيه كه يك پايگاه پشتيباني حياتي براي داعش و جبهه النصره از طريق بازگذاشتن مرز طولاني خود با سوريه فراهم كرد، نيز مصداق دارد.
با افتادن گذرگاه هاي مرزي تحت كنترل كردها به دست داعش در اين مرز، تركيه درخواهد يافت كه يك همسايه ي بسيار خشونت ورز پيدا كرده كه در قبال الطاف پيشين سرويس اطلاعاتي تركيه به آن، قدردان نخواهد بود.
درباره عربستان نيز اين كشور ممكن است از حمايت خود از شورش هاي سني ها در عراق و سوريه پشيمان شود چرا كه شبكه هاي اجتماعي متعلق به افراط گران شروع به صحبت درباره هدف قرار دادن عربستان كرده اند.
رئيس سابق سازمان اطلاعات عربستان كه ديرلاو از نشست خود با وي پس از حادثه 11 سپتامبر نقل قول كرد و نامش را نيز فاش نساخت، تحليل درستي از تهديدات عليه عربستان داشت، نه بندربن سلطان و همين حقيقت موجب اخراج بندر بن سلطان شد.
همچنين اين مسئله تنها مسئله اي نبود كه بندر بن سلطان درباره آن اشتباه كرد. ظهور داعش خبر بدي براي شيعيان عراق بود اما اين خبر براي سني هايي كه رهبرانشان تسليم يك جنبش خون خوار و بي تحمل شده اند كه با خمرهاي سرخ كامبوج قابل تشبيه است، خبر بدتري است.
خلافت جديد داعش حاكم بر يك منطقه ي فقير، بزرگ و دورافتاده است كه مردم از آن فرار مي كنند. چند ميليون سني در بغداد و مناطق اطراف آن وضعيتي آسيب پذير دارند و در بلندمدت داعش نمي تواند پيروز شود بلكه تركيب تهجر و سازماندهي خوب آن، كار را براي از بين بردن اين گروه سخت مي كند.
بندر بن سلطان گفت، خدا بايد به شيعيان كمك كند اما به لطف او اكنون گروه هاي پراكنده سني در عراق و سوريه بيش از شيعيان ممكن است نياز به كمك خدا داشته باشند.»
