در اين روز (12 رجب) در سال 60 "معاوية بن أبي سفيان" لعنة الله عليه در سن 78 سالگي در شام به دركات جنهم شتافت.
روز شادي اهل ايمان و حزن و اندوه اهل كفر و طغيان است. روزه اين روز به جهت شكر الهي بر هلاكت معاويه مستحب است.
نسب معاويه
كلبي نسابه و ابن روزبهان كه از ثقات نزد علماي اهل سنت هستند نقل كرده اند كه معاويه فرزند چهار نفر بوده: عماره، مسافر، أبوسفيان و مردي كه اسم او را نمي برند.
راغب اصفهاني در محاضرات و أبن أبي الحديد از ربيع الأبرار زمخشري نقل مي كنند كه معاويه را به چهار نفر نسبت مي دادند: مسافر بن أبي عمرو، عمارة بن وليد بن مغيرة، عباس و صباح كه مغني عمارة بن وليد بود.
مادر معاويه هند با صباح - كه جواني خوش رو و كارگر أبوسفيان بود - الفتي تمام داشت! اما به ظاهر او را معاوية بن أبي سفيان بن حرب مي گويند.
أبوسفيان مردي زشت و كوتاه قد بود و يك چشم او در طائف و چشم ديگرش در يرموك كور شده بود. باطنش كورتر از چشمش بود و نهايت عداوت و دشمني با پيامبر(ص) را داشت.
أبوسفيان در هر جنگ و فتنه اي كه بر عليه پيامبر(ص) به وجود مي آمد دخالت داشت و در سال فتح مكه از ترس اسلام آورد و با نفاق زندگي كرد تا در سن 82 سالگي در سال 30 هـ به درك رفت.
مخفي نماند كه حمامه يكي از جدات معاويه است كه در بازار المجاز صاحب پرچم و مشهور بود و از اين جا نسب أبوسفيان هم معلوم مي شود. مادر معاويه هند است كه از ذوات الأعلام بود و ميل فراواني به غلامان سياه داشت و از توضيح حال پدر معاويه وضع مادر او هند روشن مي شود.
محدث قمي مي فرمايد: چون پيامبر(ص) در فتح مكه ريختن خون معاويه را مباح شمردند، به اصرار و شفاعت عباس، پنج ماه قبل از وفات پيامبر(ص) اسلام آورد.
حكومت معاويه در شام
يزيد بن أبي سفيان از طرف أبوبكر با لشكر مسلمين به طرف شام رفت، معاويه هم همراه آنها بود. يزيد در شام مرد و أبابكر ولايت شامات را به معاويه واگذار كرد و به اين حال بود تا زمان خلافت أميرالمؤمنين(ع) كه طغيان معاويه عليه آن حضرت شروع شد.
معاويه در سال 45 هـ براي پسرش يزيد بيعت گرفت. او اول كسي بود كه دشنام بر امير المؤمنين(ع) را ترويج كرد و در آخر خطبه نماز جمعه لعن و جسارت بر علي(ع) مي كرد. او دستور داد در تمام شهرها اين لعن انجام شود و تا زمان عمربن عبدالعزيز ادامه داشت تا اينكه او لعن بر آن حضرت را منع كرد.
دشمني معاويه با علي(ع)
معاويه به صحابه و تابعين دستور داد تا حديث در مذمت علي(ع) جعل كنند و عده زيادي از محبين و ارادتمندان آن حضرت را به شهادت رساندند. مانند جناب مالك اشتر نخعي كه در قلزم مصر به سم شهيد شد. امام مجبتي(ع) را به دست جعده عيال آن حضرت مسموما شهيد كرد.
معاويه مردمي خوش گذران و پرخور بود به حدي كه از كثرت خوردن مي گفت: خسته شدم ولي سير نشدم. اين به خاطر نفرين حضرت رسول(ص) درباره او بود. او در نفاق و عوام فريبي تجربه به سزايي داشت. محدث قمي نقل مي كند كه دويست خبر از طرق معتمده اهل سنت در مذمت معاويه نقل شده است.
ماجراي مرگ معاويه
آخر الأمر معاويه در مسير مكه به شام بيمار شد به حدي كه مي لرزيد و دهان او بسته نمي شد تا وارد شام شد و در آنجا جان به مالك دوزخ داد و رهين اعمال خويش گرديد. هنگام مرگ سن او را 75 يا 82 يا 92 سال نقل كرده اند.
منبع: تقويم شيعه
خداوند لعنتش كناد.
الهي من دوستم با دشمنان او(معاويه) و دشمنم با دوستان او(معاويه)
يا علي