مي توان مثالهاي فراواني بر اين گردش تاريخي و سياسي ياد آور شد. وليكن، در اين مقاله مقصود ما تشابه در نوع سياستهاي تاريخي حكومتهاي استبدادي همچون؛ استبداد پهلوي در آن روزگار و استبداد سعودي در اين روزگار مي باشد...
مي خواهيم به خاطر عمق تشابه ميان اين دو سلسله، موضوع را حول اين دو ادامه دهيم:
حكومت پهلوي؛ كه سالياني چند در كشور اسلامي چون ايران نقش محوري در حفظ منافع صهيونيسم و امريكا و انگليس(دين ستيز) داشت و به خوبي توانسته بود چتر حمايتي بر سر سران آن حكومتهاي فاسق بگستراند و نقش خويش را در اين زمينه ايفا نمايد كه در راه نيل به اين هدف از هيچ اقدامي رويگردان نبود، حتي ظلم به مردم تحت حكومتش و حراج منابع ملي به نفع حكومتهاي به اصطلاح(دوست). اين سياست بخصوص در پهلوي دوم نقش پر رنگي به خود گرفت، تا جايي كه (محمد رضا) با اعطاي حقوق بي حد و مرز به اتباع امريكا و انگليس و همچنين حمايت بي شائبه از فرق منحرفي همچون بهائيت، و در مقابل؛ اعمال محدوديتهايي بر فعاليتهاي اسلامي، زمينه بيداري و اعتراض مردمي را فراهم آورد.
نتيجه اي كه تا اين مرحله از اين سخن مي توان گرفت، اين است كه نوع عملكرد استبداد پهلوي و رويكرد بيگانه پرستي آن رژيم، و دين ستيزي علني و غير علني از پيكر كشور ايران، باعث ايجاد جنبشي در داخل كشور گرديد، جنبشي كه جا و مكان خاصي نداشت؛ از حوزه ها و حسينه ها و مساجد و دانشگاهها گرفته، تا كوچه ها و محلات و بازارها، و در كل تمام تار و پود ايران رنگ ظلم ستيزي به خود گرفت... از همه مهم تر؛ نقش مستقيم افرادي همچون امام خميني(ره) بود كه اين انقلاب حول رهنمودها و سخنان ايشان جان ميگرفت و پيش مي رفت...
شاه پهلوي در مقابل اين جريان مردمي دو راه بيشتر نداشت: سركوب انقلاب - انجام اصلاحاتي به نفع توده مردم.
هدف اين مقاله اشاره به بخش دوم يعني؛ اصلاحاتي است كه شاه به هدف خاموش كردن و يا حداقل فرونشاندن بخشي از اعتراضات مردمي انجام داد، بي خبر از اينكه مردم آن دوران به رهبري روشنفكران حوزه و دانشگاه به اين راحتي فريب نيرنگ شاه را نخواهند خورد.
اصلاحات محمد رضا، مشخص كننده اين موضوع بود كه حكومت پهلوي نفسهاي آخر خود را مي كشد... و براي تداوم اين تنفس حاضر به انجام اين اصلاحات شده بود ، و نه به خاطر احترام به حقوق مردم.
حال از پس اين مطالب، مي رسيم به سال 1430 قمري. سالي كه؛ كم كم ياد آور وقايع آن روزها مي شود، اما نه در ايران، ايراني كه با حذف استبداد و وابستگي، به روزهاي شكوفايي نزديك و نزديكتر مي شود. مقصود ما، حكومتهايي است كه روزگاري پس از فرار شاه، نقش او را در ابقاء منافع غرب در منطقه خاور ميانه بازي كرده و ميكنند. كشورهايي همچون عربستان سعودي و حتي بحرين. چالشهاي اين روزهاي كشورهاي ياد شده دقيقاً خاطرات آن روز حكومت پهلوي را به ياد ما مي آورد.
منشي كه استبداد در درونمايه خود پرورانده و با تمسك بدان، ادامه حكومت هاي فاسد را متضمن مي شود، در سياست حكومتي اين دو كشور نمود خاصي به خود گرفته و سركوب مردم، تنها واژه اي است كه بر سر برگ تاريخ اين كشورها نقش بسته است.
امروز، خاندان سعودي از پي سركوبها و شكنجه ها (همچون استبداد پهلوي) دست به دامن تغييرات و اصلاحاتي در حكومت و حتي در محافل ديني و مذهبي شده است(!)
وليكن، ملت تحت ظلم سعودي بايد بدانند كه اين؛ حربه اي بيش براي تداوم حكومت جور بني سعود نيست... ملت حجاز بايد به پا خيزند و درس فراموش نشدني انقلاب اسلامي ايران را عملاً و با رهبري روشنفكران و عالمان ظلم ستيز بر پادشاهان ظالم سعودي ديكته نمايند.
و نهايتاً، امروز ملت حجاز و بخصوص شيعيان مظلوم «قطيف» در عربستان و شيعيان مظلوم در بحرين، محتاج بزرگمردان بت شكن، و غيرت و همتي هستند تا دين حنيف ابراهيم (خليل ا...) و محمد (رسول ا...) را از لوث وجود وهابيت پاك نمايند.
به اميد آزادي حرم پاك الهي از بند جبت و طاغوت.
منبع: سايت سلام شيعه
افرين بر نويسنده اين مقاله ايكاش ايكاش همين شود. ميدونيد به محض اينكه كه مردم حقايق را ,نه دروغها دروغي را, با تمام وجودشان حس كردند ديگر انموقعي است كه صاحبان كاخهاي ستم و ظلم و بيداد تنهاشون ميلرزد و خلاصه شب خواب بي خواب و شبها بايد قرص هاي آرام بخش يكي پس از ديگري بياندازند بالا تا كه انشاالله بخواست خدا سرنگون شون. چونكه يك مملكت ممكن است بر كفر باقي ماند ولكن بر ظلم باقي نماند بقول ان گفته معروف كه عربي ان را همه ميدانند.
يا علي مولاجان مدد و با ابراز ارادتمندي به همه زحمت كشان اين سابت بسيار دوست داشتني و موفق و پر بيننده..........................................
بدرود