هلاكت يزيد بن معاويه

در سال 64هجري قمري در شب چهاردهم ربيع الاول يزيد بن معاويه بن ابي سفيان در سن 93 يا 73 يا 53سالگي به دركات جهيم شتافت.«مسار الشيعه ص 05،اقبال ج3ص811،مستدرك سفينه البحار ج4ص68» قول ديگر در مرگ يزيد پانزدهم اين ماه است
«تاريخ طبري ج4 ص 983 و تاريخ دمشق ج 95 ص503»

مادر يزيد ميسون دختر بجدل كلبي است.او كسي است كه غلام پدر خود را بر خود متمكن ساخت و به يزيد ملعون بارور شد.از همينجاست كه طبق فرمايش ائمه«سلام الله عليهم»قاتل امام حسين «سلام الله عليه»ولدالزناست،كه اين كلام شامل شمر ،عمر سعد،ابن زياد و غير آنها نيز مي شود.

او شارب الخمر ،قمار باز،ميمون باز ،ازدواج كننده با محارم،صاحب اشعار كفرآميز و تارك الصلاه بود.چنانچه دميري در حيات الحيوان و مسعودي در مروج الذهب نوشته اند او ميمون هاي زيادي داشت كه لباسهاي حرير و زيبا بر آنها پوشانيده،طوق هاي طلا بر آنها نموده ،سوار بر اسبها مينمود و همچنين سگ هاي بسياري طوق به گردن داشت كه با دست خود آنها را شستشو ميداد و سپس نيم خورده آنها را خودش ميخورد و در اثر اعتياد به مشروبات الكلي مست و مخمور بود.
«مروج الذهب ج2ص27 و حيات الحيوان ج1ص74 و معالم المدرستين ج3ص22»

او بود كه واقعه جانسوز كربلا را به وجود آورد و امام حسين «سلام الله عليه» و اهل بيت و اصحاب آن حضرت را به شهادت رساند و امام زين العابدين«سلام الله عليه» و عمه سادات زينب كبري«سلام الله عليها» و ديگر علويات و فاطميات را با آن وضع در كوچه و بازار به اسارت بردند.

او بود كه خانه خدا را خراب و پرده كعبه را سوزانيد.همچنين او بود كه در واقعه حره در مدينه كشف ستر زنان مهاجر و انصار كرد و سه روز مال و جان و ناموس مردم را بر سربازان خود حلال كرد.بعد از اين ماجرا فرزنداني متولد شدند كه پدر مشخصي نداشتند.بعد از آن قتل و غارتي در مدينه شد و حرمت حرم شريف نبوي هتك گرديد،و مردم را داخل حرم مطهر كشتند.

در علت مرگ او چند قول است:

يكي اينكه به بلاي ناگهاني هلاك شده است.شيخ صدوق ميفرمايد:يزيد شب با حال مستي خوابيد و صبح مرده او را يافتند در حالي كه بدن او تغيير كرده،مثل آنكه قير ماليده باشند.بدن نحسش را در باب الصغير دمشق دفن كردند.

احمد بن حنبل و جماعتي از عامه لعن يزيد را تجويز كرده اند و عده اي از آنان معقد به كفر يزيد هستند،و ابن جوزي كتابي بر رد يزيد نوشته است.«شرح احقاق الحق ج 33ص112 و فيض العلام ص214-216 و تذكره الخواص ص257»

مرگ موسي خليفه ظالم عباسي

در اين روز و به قولي در 15 يا 18 ربيع الاول در سال 170 هجري موسي الهادي، فرزتد مهدي عباسي به دركات جحيم شتافت. در همان شب هارون خليفه شد و مامون نيز به دنيا آمد .
«تاريخ بغداد ج10 ص 181 و تاريخ دمشق ج33 ص 280»

خلافت موسي الهادي يك سال و سه ماه طول كشيد و 25 يا 26 سال عمر كرد . او به قساوت قلب و قلت رحم و خشونت طبع و شرارت نفس مشهور بود.
«تتمه المنتهي ص 222-224»

سيد بن طاوس در مهج الدعوات روايت ميكند كه موسي الهادي لشكري فرستاد حسين بن علي بن حسن مثني بن امام حسن مجتبي«سلام الله عليه» صاحب فخ را با اصحابش شهيد كرد،و سر ش را با اسيران به نزد او آوردند،چون نظرش بر آن سر افتاد اشعاري خواند.

پس اسيران را يكي بعد از ديگري مي آوردند ، و او بعد از سرزنش و توبيخ امر به قتل ،آنها ميكرد.

در يك روز جماعتي از اولاد اميرالمومنين«سلام الله عليه» را به قتل رسانيد و طالبين را دشنام ميداد تا رسيد به نام مبارك موسي بن جعفر«سلام الله عليه»،نسبت به آن حضرت بد گفت و فرياد كشيد كه حسين صاحب فخ خروج نكرد مگر به امر موسي بن جعفر«سلام الله عليه»،چون او صاحب وصيت در اين خانواده است.

بخدا قسم او را به قتل ميرسانم . خدا بكشد مرا اگر او را زنده بگذارم و خدا بكشد مرا اگر او را عفو كنم و اگر نبود كه سفاح و پدرم مهدي فضايل بسيار در حق جعفر بن محمد «سلام الله عليه» از كثرت علم و دين و فضلش برايم نقل كرده اند، هر آينه قبر او را ميشكافتم و بدن او را به آتش ميسوزاندم.

علي بن يقطين نامه اي از بغداد براي حضرت كاظم«سلام الله عليه» فرستاد و صورت حال را شرح داد.چون نامه به حضرت رسيد ،اهل بيت و شيعيان خود را خبر كرد وفرمود: راي شما در اين باب چيست؟

عرض كردند:صلاح اين است كه شما خود را از اين جبار ظالم پنهان داري.حضرت فرمود:اول نامه اي كه از عراق بيايد متضمن خبر مرگ موسي الهادي است و چنان شد كه حضرت خبر دادند.

«مهج الدعوات ص217-219 و الكني و الالقاب ج2 ص392 و بحار الانوار ج48 ص150»