به گزارش خبرآنلاين، آيت الله العظمي بروجردي همايش تقريب مذاهب را در كشور مصر برگزار كرد و باعث شد شيخ شلتوت، بنيان گذار دانشگاه الازهر مصر آن فتواي تاريخي را صادر كند.

حجت الاسلام سيد محمدرضا احمدي بروجردي نوه آيت الله بروجردي و رييس موسسه حضرت آيت الله بروجردي، در آستانه پنجاه و يكمين سالگرد ارتحال مرجع بزرگ شيعه ، نكاتي را از ابعاد شخصيتي و ديدگاه اين مرجع تقليد به تقريب مذاهب را مطرح كرد كه بخش هايي از آن را مي خوانيد.

• آيت الله العظمي بروجردي(ره) در تعريف رابطه صحيح مذهب تشيع و شيعيان با پيروان ساير اديان و مذاهب، معتقد به تقريب بود؛ يعني تقريب را تعريف صحيح رابطه تشيع با ديگر اديان و مذاهب مي دانست؛ البته بايد گفت كه نگاه آيت الله العظمي بروجردي(ره) به تقريب نه نگاهي تاكتيكي، كه نگاهي بر اساس مباني فكري و نظري وي بود.

• وي در كنار اصرار بر تقريب در رابطه شيعه و سني و يا ديگر اديان، معتقد بود كه امامت ائمه اطهار(ع) ركن شيعه و مذهب تشيع است و نبايد از آن كوتاه آمد؛ مخصوصا در مبحث حجيت قول امامان و اهل بيت(ع)، بسيار اصرار و تأكيد داشت و حتي در مقابله با علماي اهل سنت به اين اصل استناد مي ورزيد و حديث ثقلين را دليل محكمي براي آن مي دانست. معتقد بود كه حديث ثقلين مورد توجه و البته تأييد اهل سنت است و به همين دليل بايد براي اثبات حجيت قول امامان معصوم (ع) در مقابل اهل سنت به آن ها استناد كرد.

• آيت الله العظمي بروجردي(ره)، آن قدر به اين مهم اصرار داشت كه در كشور مصر، همايش تقريب مذاهب برگزار كرد و 50 تن از عالمان سرشناس اهل تسنن را به آن فراخواند. اصرار روي همين اعتقادات بود كه باعث شد شيخ شلتوت كه بنيان گذار دانشگاه الازهر مصر است، فتوايي تاريخي را مبني بر اين كه "عمل كردن به قول ائمه اطهار(ع) مجزي است"، را صادر كند و بر مقبوليت عمل شيعيان صحه بگذارد.

• شيخ شلتوت فتوا مي دهد كه عمل كردن به فقه جعفري مجاز است و آيت الله بروجردي در اين باره مي گفت كه آرزوي ائمه اطهار پس از صد ها سال محقق شد و من در قيامت اين كار خود را به مادرم زهرا (س) عرضه خواهم كرد.

• شيخ محمد سليم، يكي از علماي الازهر نامه آيت الله بروجردي را مي بوسيد و بر روي چشمان خود مي گذاشت و در همايش الامامان شلتوت و بروجردي اهل سنت بيش از شيعيان در رابطه با ايشان سخنراني كرد و اين نشان داد كه جايگاه ايشان بسيار بالا است و برادران ما در ديگر مذاهب فريفته ايشان هستند. آيت الله العظمي بروجردي(ره)، هنوز هم در كشور مصر و دانشگاه الازهر مصر بسيار مقام والايي دارد، چرا كه آن ها فريفته شخصيت وي شده و حتي كتاب هايي را نيز در اين زمينه نوشته اند.

• روزي ايشان اسامي رمان نويسان مشهور دنيا را به علامه قمي مي دهد و مي گويد از اين افراد بخواهيد تا جملات قصار امام علي(ع) را به عنوان ضرب المثل در كتب خود استفاده كنند و لازم هم نيست كه اسم ايشان را بياورند كه اين مسئله نشان مي دهد يك مرجع در آن سال ها چقدر بلندنظر بوده است.

• مرحوم آيت الله العظمي بروجري(ره)، چالش هاي تبليغ را فهميده بود؛ مبلغين را براي نقاط مختلف كشور اعزام مي كرد و حتي دغدغه تبليغات خارج از كشور را داشت كه در اين مورد عمر شريفش كفاف لازم را نداد تا اين بخش را نيز از نظر خويش تقويت كند، اما در همان سال هاي آخر، مسجدي در هامبورگ آلمان ساخت كه امروزه قطب تبليغ شيعه و نماد تشيع در اروپا و جزء آثار تاريخي هامبورگ است كه سالانه حدود 250 هزار نفر بازديد كننده دارد.

• آيت الله بروجردي مرحوم مهدي حائري يزدي فرزند آيت الله شيخ عبدالكريم يزدي را به آمريكا فرستاد كه يك مركز اسلامي بنا كند وهمين طور آقاي صدر بلاغي را به انگليس اعزام نمود تا مسجدي بسازد كه هر دو اين اقدامات با فوت ايشان متوقف شد و تنها يادگار ايشان در دنياي غرب همان مسجد امام علي(ع) هامبورگ است.

• آيت الله العظمي بروجري(ره)، علاوه بر فقه و اصول در ادبيات فارسي و ادبيات عرب تبحر خاصي داشت؛ وي اولين كسي بود كه به عروة الوثقي حاشيه زد و امروزه هم اگر كسي بخواهد به كتاب عروة الوثقي حاشيه بزند نمي تواند ادعا كند كه به حاشيه آيت الله العظمي بروجري(ره)، بي نياز است.

نگاهي كوتاه به زندگاني آيت الله العظمي بروجردي(ره)
مرحوم آيت الله العظمي بروجردي(ره)، در سال 1292 هجري قمري در بروجرد، متولد شد و پس از آن كه هشت سال در بروجرد دروس مقدماتي را گذراند، در سال 1310هجري قمري، به اصفهان رفته و در حوزه علميه اصفهان مشغول تحصيل شد.

آيت الله العظمي بروجردي(ره)، در حوزه علميه اصفهان آن روز كه مركزي بسيار سطح بالا از نظر علمي بود، از محضر اساتيد به نام و توانمندي مانند مرحوم كلباسي، و در حكمت و فلسفه از مرحوم كاشي و مرحوم جهانگيرخان قشقايي، بهره برد. اين مرجع بزرگ جهان تشيع، در 28سالگي، عازم حوزه علميه نجف شد؛ با ورود آيت الله العظمي بروجردي(ره)، در سال 1320به حوزه علميه نجف، ايشان در درس مرحوم آخوند خراساني و شيخ الشريعه اصفهاني شركت كرده و از آن ها بهره برد.

مرحوم آخوند خراساني(ره)، به دو تن از شاگردان خويش، بيش از ديگران اهتمام داشت، كه يكي از آن ها مرحوم سيد ابوالحسن اصفهاني و ديگري مرحوم آيت الله العظمي بروجردي(ره)، بود؛ آخوند خراساني(ره)، در بين شاگردان پيش بيني كرده بود كه مكتب تشيع در آينده روي دستان آيت الله العظمي بروجردي(ره) و مرحوم سيد ابوالحسن اصفهاني، خواهد بود.

در سال 1329قمري، آيت الله العظمي بروجردي(ره) به بروجرد برمي گرد تا اين كه دچار كسالت شده و براي مداوا به تهران مي رود. در دوراني كه در بيمارستان بستري بود، امام خميني(ره)، عده اي از بزرگان قم را به بيمارستان محل مداواي آيت الله العظمي بروجردي(ره) آورده و از وي خواست كه به قم آمده و حوزه علميه قم را رونق ببخشد؛ مي توان گفت كه امام خميني(ره)، از جمله كساني بود كه از عاملان اصلي آمدن آيت الله العظمي بروجردي(ره) به قم شد.

اين بود كه در سال 1364قمري، آيت الله العظمي بروجردي(ره) به قم آمده و 15سال مرجعيت مطلقه جهان تشيع بود. آيت الله العظمي بروجردي(ره) در نهايت در 10شوال 1380هجري قمري مطابق با 10فروردين سال 1340شمسي، رحلت كرد.