امّا مشخص و روشن شد كه اين نسل متفكرتر از نسل هاي گذشته خود است و حوادث را با سرعت پي مي گيرد؛ حوادثي كه در اوج خود درخواست ها و مطالباتي را دنبال مي كند ..
به گزارش شيعه آنلاين، "ياسر محمد" در مقاله اي تحت عنوان "آيا شيعيان بحرين به اهداف خود خواهند رسيد؟" به بررسي اوضاع جاري در بحرين و قيام ملت اين كشور كه اكثريت آن را شيعيان تشكيل مي دهند پرداخته است. متن كامل اين مقاله به شرح ذيل است:
پيش بيني نمي شد كه كشوري كوچك مانند بحرين روزي در آن تصميماتي بالاتر از پادشاهش بگيرد. بعد از شهادت مبارز مجاهد "علي مشيمع"، پادشاه بحرين در يك سخنراني تحريك آميز تلاش كرد خشم و غضب مردم را برانگيزد، در حالي كه آن زمان، همه منتظر بودند حكومت دست به اصلاحاتي سريع بزند تا مانع برپايي قيام مردمي شود، و به حدّاقل درخواست هاي ملّت كه مسائل معيشتي بود، پاسخ دهد، تا شايد اوضاع آرام شود..
امّا بعد از حمله شبانه به اعتصاب كنندگان در ميدان اللؤلؤ، ديگر عقلاني نبود كه دولت بحرين را دولتي قانونمند و رئيس آن را حاكم كشور نام بدهيم. ظلم و ستم بر تظاهركنندگان و تشييع كنندگان شهيدان بي گناه همچنان ادامه يافت و دولتمندان بحرين در اظهاراتي متناقض، توجيهاتي ساختگي براي حمله شبانه پليس اظهار داشتند. گاهي گفتند آنها براي خاموش كردن آتش آمده بودند و گاهي براي باز كردن راه هاي موصلاتي گردشگري ..
در وضعيت تأسف بار كنوني بحرين، عليرغم مسالمت آميز بودن خواسته هاي مردمي و عدم استفاده از حتي يك سلاح در برابر نيروهاي امنيتي، شيعيان بحرين هدف انواع اذيت و آزارها قرار مي گيرند، ما در اينجا دست همه آزادي خواهان عالم را مي فشاريم و از آنها مي خواهيم كه انقلاب هايشان مسالمت آميز باشد و هيچ خشونتي به كار نگيرند تا ملت هاي عالم تصميم گيرندگان بين المللي با آنها همراهي نمايند و هر چند كه اربابان جهاني از ايشان حمايت نكنند.
آنچه كه بر حقانيت جنبش مردمي بحرين دلالت دارد، فرمان پادشاه بحرين به وليعهدش براي گفتگو با گروه هاي مخالف براي مناقشه درباره خواسته هاي مردمي است. همچنين وي تلاش كرد به خاطر شهدايي كه خونشان ريخته شد و رسانه ها تلاش كردند خبر شهادتشان پوشيده بماند، روزي را به عنوان روز عزا اعلام نمايد.
ملت هاي منطقه و بخصوص منطقه خليج فارس از شبكه هاي خبري مستقل خاورميانه انتظار داشتند كه مانند تونس و مصر، در كنار ملت بحرين هم بايستند، همان طور كه امروز در كنار ملت ليبي و يمن ايستاده اند. امّا انتخاب مصالح و منافع براي آنها بهتر بود. با اينكه خواسته هاي جنبش بحرين هدفش سرنگوني يا سقوط حكومت نبود و اين امر در شعارهاي آنان قبل از حمله به تظاهركنندگان آشكار بود. ولي بعد از آنكه صدها تن از آنان هدف گلوله قرار گرفتند و حتي از كمك رساني به ده ها تن ممانعت شد، مردم شعارهاي آتشين سر دادند و حوادث از پي هم آمد و رسانه ها در حقيقت خواسته اي تظاهركنندگان و شعارهاي آنان خدعه و نيرنگ به كار بستند.
و ملت با عزّت بحرين به تحقق خواست خود پافشاري كرد و رسانه ها را به روشي خاصّ با سند سازي مصوّر با صدا و تصوير و مصاحبه با افراد بسياري از شاهدان عيني مديريت كرد و تصوير زنده اي از حوادث از ماهواره هاي مختلف در برابر چشم همگان ارائه شود. مهم تر از همه اين ها، آنها توانستند لشكر رسانه اي مستقل از مردم خليج فارس گرد آوردند تا در تبادل اخبار و رساندن تصاوير خونين تظاهرات به جهان به واسطه فيلم هاي منتشره در سايت هاي اجتماعي اينترنتي و سايت يوتيوپ به دو زبان عربي و انگليسي وارد عمل شوند.
حكومت هاي عربي بايد حوادث بحراني اخير در تونس و مصر درس عبرت مي گرفتند و آن را فرصتي براي بهبود اوضاع و تحقق خواست هاي سركوب شده ملت هاي خود برمي گرفتند. كمترين كاري كه مي تواستند انجام دهند، بالابردن سطح زندگي مردم و ايجاد مشاغل براي نسل جوان بود كه همچون گلوله زمان داري شده كه ممكن است در هر زمان منفجر گردد. بستن دهان ها و سركوب صداي درخواست هاي به حقّ مردم، براي هيچ دولتي نقطه قوت محسوب نمي گردد، زيرا باعث انفجار و بحراني شدن اوضاع مي گردد، بخصوص در اين مرحله اي كه ملّتهاي عرب از سر مي گذرانند و جوانان رهبري را بر عهده گرفته اند و فرياد حقّ خواهي بلند كرده اند.
فكر مي كردم كه نسل كنوني با فرهنگ بي بند و باري و اشباع از فرهنگ ورزش و هوس و عشق مسابقات ورزشي تا سر حدّ جنون كه در رگ هايش آمپول مخدّر تزريق كرده اند، نسلي است كه بيداري اندكي دارد. امّا مشخص و روشن شد كه اين نسل متفكرتر از نسل هاي گذشته خود است و حوادث را با سرعت پي مي گيرد؛ حوادثي كه در اوج خود درخواست ها و مطالباتي را دنبال مي كند، همچنان كه در مصر و امروزه در بحرين و ليبي در جريان است. اين نسل با بيداري و آگاهي در صحنه است و نقش رسانه اي ممتازي در نقل تصاوير حقيقي و ابطال ادّعاهاي شبكه هاي دروغ پرداز ايفا مي نمايد. اين مسأله اشاره دارد به اينكه نسل گسترده تري در سطح بين المللي نگاه مثبتي به درخواست ها و مطالبات ديگران دارد كه همانها را حقّ خود مي دانند و پي مي گيرد.
جنبش مسالمت آميز بحرين بايد در روش هاي خشونت آميزي كه نيروهاي امنيتي به كار مي برند، جريان نيابد، بلكه مردم بحرين بايد تلاش كنند شعارها و درخواست هاي ملي خود را با تمام زبان ها بيان نمايند و حوادثي كه در كشورشان مي گذرد، را به همه رسانه هاي ممنوعه انتقال دهند. هرچند كه تحقق اين امر موجب از دست رفتن جان عزيزانشان شود، ولي اين در نهايت ان شاء الله باعث آزادي آنها از بند فرعون ها و ديكتاتورهاي ظالم خواهد شد.
