بدانید که صحابه به آثار پیامبر ص تبرک می جستند چه در زمان حیات و چه در زمان بعد از حیات حضرت و مسلمانان تا این زمان بر همان سیره باقی هستند و جایز بودن این کار از افعال پیامبران دانسته میشود. وقتی در حجه الوداع حلق کرد موهای سر خود را در بین اصحابش توزیع کرد برای اینکه متبرک شوند. پس پیامبر ص امت خودش را به تبرک به آثارش رهنمود کرد و بعضی از صحابه یک تار مو و دیگری دو تار مو از موهای حضرت را برداشت و تبرک کرد. چه در زمان حیات پیامبر ص و چه بعد از وفات ایشان تا جایی که صحابه موی ایشان را در آب می گذاشتند و آب را به مریض برای تبرک و به خاطر باقیمانده اثر پیامبر به او می خورداندند و برای همین نظر متقدمین و متاخرین اهل سنت این است که تبرک جایز است. و آنچه این قول را ثابت میکند قضیه ای است که ذهبی متوفای 748 در کتاب سیر اعلام النبلاء جلد 11 ص 212، چاپ موسسه الرساله نقل کرده است که عبدالله پسر احمد بن حنبل میگوید که پدرم را دیدم که تار موی پیامبر را بر میدارد و بر دهانش می گذارد و می بوسد و روی چشمش قرار میدهد و آن را در آب قرار میدهد و آب را برای شفا می نوشد. و پدرم احمد بن حنبل را دیدم که ظرف پیامبر ص را برداشت و در چاه آب شست و سپس با آن کاسه آب نوشید و دیدم که از آب زمزم برای شفاء می نوشد و دست و صورت خود را با آن می شست. ذهبی می گوید: کجاست کسی که منکر این قضیه از احمد بن حنبل شود و حال اینکه عبدالله پسر احمد سوال کرد در مورد کسی که به منبر پیامبر دست می زند و حجره پیامبر را لمس میکند. احمد بن حنبل جواب داد این کار اشکالی ندارد. خداوند ما و شما را از نظر خوارج و اهل بدعت محافظت کند. این کتاب ذهبی بود، پس عزیزان قول کسانی که منکر تبرک به آثار پیامبر ص می شوند هیچ ارزشی ندارد