بسم الله الرحمن الرحیم

جلسه یکصد و چهارم 94/03/12

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین و هو خیر ناصر و معین الحمد لله و الصلاه علی رسول الله و علی آله آل الله لا سیما علی مولانا بقیه الله و اللعن الدائم علی اعداءهم اعداء الله الی یوم لقاء الله.

همانطوری که در جلسات قبل عرض کردیم، در زمینه شبهات وهابیت در زمینه مهدویت، ما حدود 849 شبهه از اینها ثبت کرده ایم، با ذکر جلد و صفحه کتاب مطرح کننده شبهه.

آقای «آیتی» در این کتاب «دلیل روشن»، حدود 81 شبهه پیرامون مسئله مهدویت را پاسخ دادند که غالب این شبهات، شبهات به روز وهابیت در حوزه مهدویت است. البته این شبهات، بخشی از این شبهات مهدویت است.

احساس من این است که ایشان در این کتاب، سنگ تمام گذاشتند. و من گمان نمی کنم که کسی به این شکل از شبهات مهدویت جواب باشد. البته نمی خواهیم بگوئیم که کامل است. قطعاً نواقصی هم در این کار وجود دارد.

در جلسه دیروز عرض کردیم که یکی از اساسی ترین شبهات وهابیت، در زمینه مهدویت، بحث ولادت حضرت است. آنها معتقدند که حضرت مهدی (ارواحنا فداه) هنوز به دنیا نیامده است. و در مدینه متولد می شود و اسم پدرش هم، «عبدالله» است. و تولدش از نشانه ای قیامت است. و قبل از برپایی قیامت ظهور خواهد کرد.

غالب این آقایان معتقدند که حضرت امام زمان از نسل امام مجتبی است و نه از نسل امام حسین (سلام الله علیهما). اینها معتقد هستند که حضرت ولیعصر (عجل الله تعالی فرجه) از طرف پدر به امام مجتبی می رسد، و از طرف مادر به امام حسین می رسد و اسم پدرشان هم «عبدالله» است، نه «حسن»! این تفکر را هم منتسب می کنند به فرمایش پیامبر که فرموده باشد:

«لَا تَذْهَبُ الدُّنْيَا حَتَّى يَبْعَثَ اللَّهُ رَجُلًا مِنْ أَهْلِ بَيْتِي يُوَاطِئُ اسْمُهُ اسْمِي، وَ اسْمُ أَبِيهِ اسْمَ أَبِي»

دنیا تمام نمی شود تا اینکه خداوند مردی را از اهل بیت من بفرستد که اسم او همنام اسم من و اسم پدر او همنام اسم پدر من باشد.

مصنف ابن ابی شیبه، ج7، ص 513، ح 37647؛ سنن ابی داوود، ج4، ص 106، ح4282

تمام این روایات ضعیف و جعلی هستند. و آقایان در این زمینه، یک روایت صحیح هم ندارند. نه در رابطه با اینکه اسم پدر امام زمان همنام اسم پدر پیامبر است روایت صحیح دارند؛ و نه در رابطه با اینکه حضرت از نسل امام مجتبی هست. در هیچ یک، روایت صحیحی ندارند.

البته برای این مسئله، یک افسانه ای هم درست کرده اند که چون امام حسن از خلافت دست برداشت، و واگذار کرد به معاویه، و جلوی کشت و کشتار گرفته شد، خداوند به همین خاطر، حضرت مهدی را از نسل او قرار داد!!

نکته بسیار کاربردی، در پاسخگوئی به شبهات

در پاسخگوئی به شبهات، بهتر است بدون اینکه اصل شبهه را مطرح بکنیم، جواب شبهه را بدهیم. این را خیلی دقت کنید. زیرا در برخی موارد، ما ابتدا شبهه را مطرح می کنیم، این شبهه در ذهن مخاطب - خصوصاً آنهائی که سطح معلومات پائینی دارند - می ماند ولی جواب ما در ذهنش نمی ماند.

یا ممکن است بعضی از مخاطبین ما شیطان تشریف داشته باشند، شبهه را بگیرند و برای اینکه اظهار لحیه بکنند، در جاهای مختلف این شبهه را بازگو بکنند. یا فرضاً از یک روحانی سؤال بکنند و او ممکن است حضور ذهن نداشته باشد و مشکل ایجاد بشود.

بله، اگر کسی مسئله ای را به عنوان شبهه مطرح کرد، ما جواب می دهیم. ولی اگر به صورت شبهه مطرح نکرد، ما ابتدا به ساکن، شبهه را مطرح نمی کنیم، بلکه جواب شبهه را می دهیم بدون اینکه اشاره ای به اصل شبهه بکنیم.

البته در جائی هم که ما فقط جواب شبهه را مطرح می کنیم، باید جواب ما، طوری باشد که اگر مخاطبین ما یک روزی با اصل شبهه مواجه شدند، توانائی جواب دادن را داشته باشند.

نکته دیگر در این زمینه این است که وقتی قرار است شما شبهه ای را مطرح بکنید، طوری مقدمه چینی کنید برای بیان شبهه، که به مخاطب القا کنید که این شبهه از بی عقلی و نادانی اینها صورت گرفته است. اصل شبهه به صورتی بیان بشود، که مخاطب از اصل شبهه خنده اش بگیرد. یعنی ما باید سعی کنیم که شبهه را مبتذل مطرح بکنیم. و در مقابل، جواب شبهه را خیلی قاطع، محکم و مستدل بیان کنیم.

ادامه بحث شبهه ولادت حضرت مهدی (ارواحنا فداه)

در جلسه گذشته عرض کردیم که «ابن تیمیه» به نقل از طبری، گفته بود که امام حسن عسکری اولادی نداشته و عقیم بوده است:

«قد ذكر محمد بن جرير الطبري و عبد الباقي بن قانع و غيرهما من أهل العلم بالأنساب و التواريخ أن الحسن بن علي العسكري لم يكن له نسل و لا عقب و الإمامية الذين يزعمون أنه كان له ولد يدعون أنه دخل السرداب بسامرا و هو صغير منهم من قال عمره سنتان و منهم من قال ثلاث و منهم من قال خمس سنين...»

طبری و ابن قانع و دیگر علمای نسب شناس و تاریخ نگار گفته اند که حسن بن علی، فرزندی و نسلی نداشته است. و امامیه که معتقدند حسن بن علی فرزندی داشته است، مدعی هستند که آن فرزند در سامرا داخل سرداب شد، در حالی که کودک خردسالی بود. برخی از امامیه گفته اند که در آن زمان، او دو سال داشته است. و برخی دیگر گفته اند که او سه سال داشته، و بعضی دیگر گفته اند که او پنج سال داشته است.

منهاج السنة النبوية، ج4، ص87

اثبات کذب سخن «ابن تیمیه»:

این کلام «ابن تیمیه» دروغ محض است. زیرا اولاً: «طبری» همچین جمله ای ندارد. جمله ای که ابن تیمیه از طبری نقل می کند، در کتاب «صلة تاريخ الطبري» است که اصلاً آن را طبری ننوشته بلکه «عَريب بن سعد قرطبي» آن کتاب را نوشته است.

ثانیاً: مطلبی هم که در این کتاب آمده است، اصلاً ارتباطی به بحث ندارد و مسئله دیگری است. ایشان در آنجا نقل می کند که فردی به نام «محمد بن حسن بن موسی» آمد و گفت که من نوه موسی بن جعفر هستم و در حقیقت او می خواست از این طریق اخاذی بکند.

چون این کلمه «محمد بن حسن» در آنجا بوده، این را ابن تیمیه برداشته و گفته که منظور محمد بن حسن عسکری است! و این از شیطنتهای «ابن تیمیه» است. من یک روزی در شبکه استانی خراسان صحبت می کردم. خب آنجا اهل سنت زیاد است. من رسماً اعلام کردم که من حاضرم برای مناظره، مباهله و هر کس برود از کتاب طبری، مدرک بیاورد من به او جایزه می دهم! اصلاً در آثار طبری همچین حرفی نیست.

ثالثاً: آقای «رشاد سالم» محقق کتاب نیز در نقل عبارت خیانت کرده است. عبارت کتاب، «محمد بن الحسن بن موسى بن جعفر الرضا» است؛ ولی او می آید و با عبارت «محمد بن الحسن المهدي» نقل می کند! و این خیانت در خیانت است! و مشخص است که اینها به دنبال تشویش اذهان، و تزلزل در عقاید مردم هستند.

رابعاً: «عَريب بن سعد قرطبي»، هیچ سندی و مدرکی برای سخن خود نیاورده است. اضافه بر اینکه خود این شخص عریب بن سعد، مجهول است. و ما هیچ ترجمه ای از او، در کتب رجالی پیدا نکردیم.

نمونه هايي از اعترافات نسب شناسان اهل سنت، به ولادت حضرت مهدي

«ابن تیمیه» دروغ گو، ادعا کرده بود که علمای نسب شناس گفته اند که امام حسن عسکری، فرزندی و نسلی نداشته است! ما برای اثبات کذب این کذّاب، چند نمونه از نظرات علمای انساب را در زمینه تولد حضرت مهدی بیان می کنم:

1- «أبو نصر البخاري»:

آقای «أبو نصر البخاري» جزء نسب شناس قرن پنجم است. می گوید:

«جعفر الكذاب، و إنما تسمّيه الإمامية بذلك لادعائه ميراث أخيه الحسن دون ابنه القائم الحجة لا طعن في نسبه»

امامیه او را جعفر کذاب نامیدند، زیرا ادعای میراث برادرش حسن را کرد در حالی که قائم حجت، فرزند برادرش حضور داشت و هیچ طعنی در نسب حجت قائم نیست.

سر السلسلة العلوية، ص 39 ـ 40

2- «نجم الدين أبو الحسن بن محمد العلوي العمري»:

یکی دیگر از نسب شناسان قرن پنجم هجری، «نجم الدین عمری» هست، ایشان در کتابی که مخصوص انساب فرزندان ابوطالب است می نویسد:

«ومات أبو محمد و ولده من نرجس معلوم عند خاصة أصحابه و ثقات أهله... و امتحن المؤمنون، بل كافة الناس بغيبته»

ابو محمد از دنیا رفت و فرزندش از نرجس بر اصحاب خاص او و بر افراد مورد اعتماد از اهل او، معلوم بود...و مؤمنون، بلکه تمام مردم با غیبتش مورد امتحان قرار گرفته اند.

المجدي في أنساب الطالبين، ص130

3- «ابن عنبة»:

سيد جمال الدين أحمد بن علي الحسنى، معروف به «ابن عنبة» متوفى سال 828 هـجری است. وی نیز می گوید:

«الإمام أبو محمد الحسن العسكري... و هو والد الإمام محمد المهدي صلوات الله عليه ثاني عشر الأئمة عند الإمامية.»

امام حسن عسکری... ایشان پدر امام محمد المهدی، دوازدهمین امام مذهب امامیه است.

عمدة الطالب، ص199

4- «سراج الدين الرفاعي»:

أبو المعالي محمد سراج الدين الرفاعي، از علمای بزرگ انساب می گوید:

«فالحسن العسكري أعقب صاحب السرداب الحجة المنتظر، وليّ الله الإمام محمد المهدي...».

حسن عسکری، پدر صاحب سرداب، حجت منتظر، ولی خدا، امام محمد المهدی...

صحاح الأخبار في نسب السادة الفاطمية الأخيار، ص56

5- «محمد أمين السويدي»:

«محمد المهدي: و كان عمره عند وفاة أبيه خمس سنين، و كان مربوع القامة، حسن الوجه و الشعر، أقنى الأنف، صبيح الجبهة»

محمد المهدی که عمر او در هنگام وفات پدرش پنج ساله بود، اندام چهار شانه داشت، صورت و موهای زیبا، بینی کشیده و پیشانی نورانی داشت .

سبائك الذهب في معرفة قبائل العرب، ص78

«ابن تیمیه» گفت که نسب شناسان گفته اند که امام عسکری، فرزندی نداشت! ما در اینجا پنج نسب شناس را که شیعه و سنی اینها را قبول دارند، آوردیم که شهادت داده بودند که حضرت مهدی فرزند امام حسن عسکری است.

شبهه ولادت حضرت مهدي فقط با نقل «حكيمه خاتون»!

در اینجا این نکته را هم بیان بکنیم بد نیست. ما یک مناظره ای داشتیم با این آقای طباطبائی، در موضوع مهدویت. که ایشان در زمینه تولد حضرت مهدی (ارواحنا فداه) این شبهه را مطرح کرد که تنها شاهد ولادت حضرت مهدی، زنی بود به نام «حکیمه خاتون». آیا با شهادت یک زن، می شود «امامت» درست کرد!؟

ما در جواب ایشان گفتیم که اولاً: شما خودتان وقتی به دنیا آمدید، آیا پنجاه، شصت نفر آدم، شاهد ولادت شما بودند!!؟ ثانیاً: شهادت حکیمه خاتون، شهادت بر امامت نیست، شهادت بر ولادت است! و فرق است بین شهادت بر امامت و شهادت بر ولادت.

بعدها ایشان اظهار تأسف کرده بود که چرا با فلانی مناظره کردم!؟ و حال که مناظره کردم، چرا در موضوع مهدویت مناظره کردم!؟ و این مسئله برای ایشان سخت آمده بود و شنیدیم که ایشان تا سه، چهار هفته ناراحت بود و در جلسات بحث خودش هم شرکت نمی کرد.

نکته پایانی درس امسال:

دوستان بزرگوار تلاش بکنند که نحوه کار با پاورپوینت، و نحوه ساخت پاورپوینت را یاد بگیرند، زیرا تأثیرگذاری «تصویر» در مخاطب، چندین برابر «صوت» و بیان صوتی است.

وقتی شما مدرکی را با تصویر نشان می دهید، گویا مخاطبتان را با خود بردید به کتابخانه، پشت میز نشانده اید، و کتاب را از قفسه درآورده، باز کردید و او دارد می خواند. و این روش، ماندگاری بالایی در ذهن ایجاد می کند.

شما وقتی روایات را فقط بیان می کنید، مخاطب سنی شما ممکن است بگوید که این آقا دارد دروغ می گوید. و همچین چیزی وجود ندارد. ما بعضی مواقع که صفحه کتاب را هم نشان می دهیم، بعضی سنی ها زیر بار نمی روند و قبول نمی کنند.

مشکل ما الآن با اهل سنت و یا وهابیت، منطقی بودن و یا مسائل علمی نیست؛ مشکل ما لجاجت اینهاست. اینها در بعضی مسائل لجاجت نشان می دهند و عناد می ورزند. به این سادگی حاضر نیستند زیر بار حق و حقیقت بروند.

البته ما همین اندازه که لجاجت و عناد اینها در پذیرش حق را به مردم نشان بدهیم؛ شیعه در شیعه بودنش قوی تر می شود. چرا که می بینند که اینها حق را می بینند و لجاجت می کنند. و سنی هم در سنی گریش، متزلزل می شود. زیرا می بیند که هم مسلکش، دلیلی برای ارائه و مطلبی برای دفاع ندارد. و گر نه اینقدر لجاجت و عناد نمی کرد.

لذا دوستان مراقب باشند که با لجاجت اینها، از کوره در نروند و عصبانی نشوند. چرا که نبی مکرم هم گرفتار اینها بود. امیرالمؤمنین (سلام الله علیه) هم گرفتار اینها بود. و ما هم از آنها برتر نیستیم.

والسلام علیکم و رحمة الله