بسم الله الرحمن الرحیم

تاریخ : 86/09/24

اعتراف عمر بن عبد العزيز به جنايت هاي حجاج :

عمر بن عبدالعزيز روايتي دارد كه خيلي جالب است، مي گويد: اگر در قيامت همه اقوام و ملت ها جنايتكارترين فرد خود را بياورند و در يك كفه ترازو بگذارند و ما هم حجاج مان را در يك كفه بگذاريم، حجاج ما جنايتكارتر است از تمام جنايت كاران همه اقوام و ملل. اين حجاج با اين كارهايش مي گويد: اني لا اعمل الا بوحي.

وقتي شما اين روايات را كنار هم بگذاريد مي بينيد كه براي اين كه براي خلفاء (لايعملون الا بوحيه) را تثبيت كنند، شروع مي كنند به اين كه از مقام پيامبر بكاهند و مي گويند پيامبر هم آن گونه نبود كه همه چيز را از وحي گرفته باشد بلكه عمر هم تشريع مي كرد، اصحاب هم تشريع مي كردند. به تعبير يكي از علماء اينها كه نتوانستند مقام خلفاء را به مقام پيامبر برسانند، آمدند و مقام پيامبر را پائين آوردند. شما در مورد عمر ببينيد كه اينها چه مي گويند؛ در مقام اختلاف بين عمر و پيامبر كه به 18 مورد مي رسيده، جبرئيل نازل مي شد و در تأييد عمر و مخالف با رسول خدا آيه مي آورد. در اين صورت و با وجود اين روايات ديگر براي شريعت چه مي ماند؟ در اين صورت آيا مي توان گفت كه اين پيغمبر همان رسولي است كه براي نجات مردم از سوي خداوند عالم آمده است؟ آيا با وجود اين روايات براي پيغمبر عصمت و قداستي هم مي ماند؟ اگر بگوئيم كه در اين 18 مورد جبرئيل مطابق با عمر آيه نازل كرد و رسول خدا در اين موارد ـ نستجير بالله ـ اشتباه كرد، چگونه مي توان يقين كرد كه بقيه موارد مطابق با واقع است و خطا نمي باشد؟ آيا با اين نمونه هائي كه شما مي آوريد ساير دستورات نبي مكرم زير سؤال نمي رود؟

علي اي حال، اين روايات اهل سنت بود كه عرض كرديم. يكي، دو جلسه هم راجع به اقوال علماء اهل سنت در اين باره سخن مي گوئيم؛ مثلاً وقتي عبدالله بن عمر وارد مسجد مي شود و مي گويند الصلوة خير من النوم، مي گويد: مرا از مسجد بيرون ببريد تا اين بدعت ها را نشنوم. كه در اين باره بيشتر سخن خواهيم گفت.