چند نكته در پاسخ به اين فتواي ضد قرآني

با توجه به اين كه مصافحه و لمس نامحرم امري بر خلاف روايات و آيات است براي روشن شدن مطلب به نكات زير توجه شود:

نكته اول:

قرآن مي فرمايد:"قُل لِّلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَ يَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذَلِكَ أَزْكَي لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا يَصْنَعُونَ وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ يَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ" (نور آيه 30 و 31)

به مردان مؤمن بگو چشم هاي خود را (از نگاه به نامحرمان) فرو گيرند، و عفاف خود را حفظ كنند؛ اين براي آنان پاكيزه تر است؛ خداوند از آنچه انجام مي دهيد آگاه است و به زنان باايمان هم بگو چشم هاي خود را (از نگاه هوس آلود) فرو گيرند، و دامان خويش را حفظ كنند.

حال با توجه به اين آيه ، وقتي قرآن تاكيد مي كند كه كه هم مرد و هم زن بايد از نگاه حرام دوري كنند، پس به طريق اولي بايد از لمس حرام اجتناب كنند.

نحوه استدلال به اين آيه

مناوي از علماي اهل سنت مي گويد: پيامبر خدا(ص) با زنان نا محرم در روز بيعت مصافحه نكرد يعني دست خود را در دست هيچكدام از آنها قرار نداد بلكه با كلام از آنها بيعت گرفت... با توجه به اينكه آن حضرت(ص) معصوم است و احتمال ريبه در مورد آن حضرت (ص) منتفي است؛ دست خود را به دست زنان نامحرم نگذاشت، پس ديگران به طريق اولي بايد از دست دادن خودداري كنند.

حافظ عراقي هم گفته است: ظاهر اين است كه دست دادن با اجنبيه بر آن حضرت(ص) حرام و ممنوع بوده است. (1)

طبراني: از شهر بن حوشب نقل مي كند كه با اسماء بنت يزيد ملاقات كردم و او برايم داستان بيعت كردن خود با پيامبر(ص) را بازگو كرد كه در روز بيعت آن حضرت(ص) با زنان، دست خود را دراز كردم تا با آن حضرت(ص) بيعت كنم اما آن حضرت(ص) دست خود را كشيدند و فرمودند: من با زنان دست نمي دهم و لكن بيعت من با آنها قولي است، من هم جواب مثبت دادم. (2)

در ميزان الاعتدال ذهبي نقل شده است كه بيعت پيامبر خدا (صلي الله عليه و آله) با زنان با گفتار بود؛ به اينكه براي خدا شريك قرار ندهيد، و هرگز دست پيامبر(ص) به دست زني تماس پيدا نكرد مگر زني كه محرم آن حضرت بود. (3)

نكته دوم:

به شيخ عبدالطيف مي گوييم اگر قرار باشد كه خواب حجت باشد كه نمي شود زندگي كرد، آيا به هر خوابي بايد عمل كرد؟ اگر در خواب ديدي كه پيامبر(ص) مي فرمايند: زنت را طلاق بده يا او را بكش، آيا به اين خواب هم عمل خواهي كرد؟ پس معلوم است اين فتوا چيزي جز تبعيت از هواي نفس نيست.

پي نوشت ها:
[1] فيض القدير شرح الجامع الصغير، المناوي ج 5 ص 236
[2] المعجم الكبير، الطبراني ج 24 ص 182
[3] ميزان الاعتدال ، الذهبي ج 2 ص