بسم الله الرحمن الرحيم

تاریخ : 87/05/15

استاد حسيني قزويني

ايام فاطميه است و قبل از شروع سخن شهادت جانسوز حضرت فاطمه زهراء (سلام الله عليها)، پاره تن نبي مكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) را به پيشگاه حضرت ولي عصر (ارواحنا لتراب مقدمه الفداه) و همه پويندگان راه حق و حقيقت و شيفتگان مكتب أهل بيت (عليهم السلام) تسليت عرض مي كنيم و خدا را به آن بانوي بزرگوار سوگند مي دهيم كه پاداش ما را در اين مصيبت بزرگ، فرج مولايمان حضرت ولي عصر (ارواحنا لتراب مقدمه الفداه) قرار بدهد و از طرفي هم سالگرد رحلت حضرت امام خميني (ره) بنيانگزار جمهوري اسلامي ايران، بزرگ مردي كه توانست فرهنگ شيعه را در سراسر جهان گسترش داده و نداي توحيد علوي را به اقصي نقاط عالم برساند. مردي كه با نهضت و قيامش توانست تمام ساخته هاي دشمنان، بويژه وهابيت را به هم بريزد. آنان كه در طول 8 قرن، شيعه را به عنوان يك مذهب تافته جدا بافته از اسلام، يك فرقه مشرك و دور افتاده از اسلام و تحجرگرا معرفي مي كردند، حضرت امام خميني (ره) با پيروزي انقلاب اسلامي و تاسيس نظام جمهوري مبتني بر مباني اعتقادي و فرهنگي شيعه، توانست اينها را در جهان رسوا كند و توجه انديشمندان و پژوهشگران را در سراسر جهان، متوجه فرهنگ أهل بيت عصمت و طهارت (عليهم السلام) بنمايد. يادش گرامي و روحش شاد و مقامش عالي تر باد.

محور اول بحث: اهميت امامت و ولايت از منظر قرآن و سنت

اگر كسي با نگاه بي طرفانه و بي غرض، قضايا و روايات را نظر كند، خواهد ديد بالاترين و مهمترين مسئله اي كه در حوزه اسلامي مطرح است، مسئله امامت است. چون نبي مكرم (صلي الله عليه و آله و سلم)، خاتم انبياء و پايان بخش رسل است و با آمدنش، پرونده نبوت براي هميشه بسته شد و شريعت او هم بايد تا قيام قيامت استوار بماند و براي پاسداري از رهآوردها و تلاش هاي 23 ساله نبي مكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) و استمرار رسالت آن حضرت، نياز است كه افرادي معين شوند تا از انحراف شريعت جلوگيري كنند و به پياده شدن دستورات اسلامي قيام كنند و در جامعه براي اجراي عدالت و جلوگيري از ستم تلاش كنند. لذا مي بينيم كه خداوند در قضيه امامت و معرفي آقا امير المؤمنين (عليه السلام)، با تهديد مي گويد:

يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ و َاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ

سوره مائده/آيه67

با لحن تند و شديد خطاب به نبي مكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) مي گويد كه اگر امير المؤمنين (عليه السلام) براي امامت، به مردم معرفي نشود، تلاش 23 ساله رسالت به ثمر نخواهد نشست. همين آيه شريفه، جايگاه رفيع ولايت و امامت را از ديدگاه اسلام و قرآن نشان مي دهد.

در روايات متعدد، چه در منابع شيعه و چه أهل سنت، امامت جايگاه رفيع و بلندي دارد.

در روايات صحيحي كه مرحوم شيخ حر عاملي (ره) در وسائل الشيعة از امام باقر (عليه السلام) نقل مي كند:

بني الإسلام علي خمس: علي الصلاة و الزكاة و الحج و الصوم و الولاية و لم يناد بشئ كما نودي بالولاية.

اساس اسلام بر 5 پايه و محور استوار شده است: نماز و زكات و حج و روزه و ولايت؛ و در ميان اين 5 محور، جايگاه ولايت رفيع و بلند است.

هيچ يك از نماز و زكات و روزه و حج، به پايه ولايت نمي رسد.

بعد امام باقر (عليه السلام) با لحن گلايه مي فرمايد:

فاخذ الناس بأربع و تركوا هذه يعني الولاية.

مردم آن چهار را گرفتند و ولايت را ترك كردند.

وسائل الشيعة (چاپ آل البيت) للحر العاملي، ج1، ص17ـ الكافي للكليني، ج2، ص18

در منابع برادران أهل سنت، جناب محمد كرد علي در كتاب خطط الشام ـ از كتاب هاي معتبر نزد أهل سنت ـ از ابو سعيد خدري ـ صحابه بلند آوازه نبي مكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) ـ نقل مي كند:

أمر الناس بخمس، فعملوا بأربع و تركوا واحدة و لما سئل عن الأربع قال: الصلاة والزكاة و صوم شهر رمضان و الحج، قيل له: فما الواحدة التي تركوها؟ قال: ولاية علي بن أبي طالب.

خطط الشام لمحمد كرد علي، ج5، ص251

رسول الله (صلي الله عليه و سلم) مردم را به 5 چيز دستور داده و مردم به 4 امر اهميت دادند و يكي را رها كردند. وقتي از ركنِ رها شده سوال شد، گفت: ولايت علي بن أبي طالب است كه مردم او را رها كردند.

همچنين در منابع شيعه و سني به صورت متواتر آمده است::

من مات و لم يعرف امام زمانه، مات ميتة جاهلية.

اگر كسي بميرد و امام زمانش را نشناسد، مرگش به مرگ جاهلي است.

اين در كتب شيعه به صورت متواتر نقل شده و مرحوم شيخ مفيد (ره) هم ادعاي تواتر اين قضيه را هم دارد.

الإفصاح للشيخ المفيد، ص28

در منابع أهل سنت هم، آقاي تفتازاني در شرح مقاصد، جلد 5، صفحه 235 روايت را به همين شكل نقل مي كند. محي الدين إبن عربي ـ متوفاي 755 هجري ـ مي گويد اين روايت در صحيح مسلم است. ولي متأسفانه در اين صحيح مسلم كه در دست مردم است، اين روايت را حذف كرده اند. تقريبا در قرن 6 و 7 كه قرن پيدايش وهابيت است، بنيان گذار فكري وهابيت و نظريه پرداز بزرگ وهابيت، ابن تيميه كه در منطقه شامات، بناي وهابيت را پايه ريزي كرد، اينها به اين فكر افتادند كه در برابر ادله قوي و توانمند علامه حلي (ره)، بعضي از احاديث و رواياتي كه در كتب أهل سنت است و شيعه براي حقانيت خود و اثبات امامت و خلافت امير المؤمنين (عليه السلام) به آن احاديث استناد مي كنند، آن روايات را از كتب خود محو كنند و يكي از نتايج حذف اين احاديث، حذف اين روايت است از كتاب صحيح مسلم. ولي اينها روايات متعدد ديگري دارند مانند:

من مات بلا امام، مات ميتة جاهلية.

نكته زيبايي كه ما در اهميت امامت و ولايت مي بينيم و در منابع شيعه و سني آمده، اين است كه نبي مكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) فرموده است:

قبولي اعمال مسلمانان مشروط به ولايت أهل بيت (عليهم السلام) و در راس آنها امير المؤمنين (عليه السلام) است.

مرحوم شيخ مفيد (ره) در الأمالي، صفحه 106 نقل مي كند كه نبي مكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) فرمودند:

و الذي بعثني بالحق نبيا! لو أن رجلا لقي الله بعمل سبعين نبيا، ثم لم يأت بولاية اولي الأمر منا أهل البيت، ما قبل الله منه صرفا و لا عدلا.

هر كس در فرداي قيامت، در پرونده است اعمال 70 پيامبر ثبت شده باشد، ولي در پرونده اش ولايت أهل بيت (عليهم السلام) نباشد، خداوند هيچ عملي را از او نمي پذيرد.

از بزرگان أهل سنت، جناب خوارزمي ـ خطيب خطيبان ـ در كتاب المناقب، صفحه 68، روايت زيبايي نقل مي كند كه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم)، خطاب به امير المؤمنين (عليه السلام) فرمودند:

يا علي! لو أن عبدا عبد الله مثل ما دام نوح في قومه و كان له مثل جبل أحد ذهبا فأنفقه في سبيل الله و مد عمره حتي حج الف عام علي قدميه، ثم قتل بين الصفا و المروة مظلوما، ثم لم يوالك يا علي، لم يشم رائحة الجنة و لم يدخلها.

اي علي! اگر يك بنده اي به اندازه عمر نوح عبادت كند و به اندازه كوه أحد، طلا در راه خدا انفاق كند و هزار بار با پاي پياده به زيارت خانه خدا برود و در بين صفا و مروه، مظلومانه كشته شود؛ اگر با اين عمل سنگين، ولايت تو را نداشته باشد، فرداي قيامت بوي بهشت به مشام او نخواهد رسيد.

در صحيح مسلم ـ از معتبرترين كتب أهل سنت ـ نقل مي كند از قول امير المؤمنين (عليه السلام) كه مي فرمايد:

و الذي فلق الحبة و برأ النسمة! انه لعهد النبي الأمي صلي الله عليه و سلم إلي أن لا يحبني الا مؤمن و لا يبغضني الا منافق.

قسم به خدايي كه بشر را آفريد و دانه را شكافت! پيامبر (صلي الله عليه و سلم) به من فرمود: جز مومن، كسي من علي را دوست نمي دارد و جز منافق، كسي با من دشمني نمي كند.

صحيح مسلم، ج1، ص61

يعني مخالفت و دشمني با علي، مساوي است با نفاق و قرآن هم مي گويد:

إِنَّ الْمُنَافِقِينَ فِي الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَ لَنْ تَجِدَ لَهُمْ نَصِيرًا

سوره نساء/آيه145

من مقيد هستم كه در بحث ها، مدرك و مصدر عرضم را، غالبا از منابع أهل سنت بيان كنم، مگر اين كه بخواهم جنبه تقارن و مقايسه داشته باشم كه از منابع شيعه استفاده مي كنم.

جالب اين است كه امام قرطبي ـ از مفسران بلند آوازه أهل سنت كه أهل سنت ايران هم به ايشان ارادت ويژه اي دارند ـ در تفسير القرطبي، جلد 1، صفحه 267 نقل مي كند:

ما روي عن جماعة من الصحابة أنهم قالوا: ما كنا نعرف المنافقين علي عهد رسول الله صلي الله عليه و سلم إلا ببغضهم لعلي عليه السلام.

بسياري از صحابه گفته اند كه ما در زمان رسول الله (صلي الله عليه و سلم)، منافقين را از راه بغض و كينه اي كه نسبت به علي (عليه السلام) داشتند، مي شناختيم.

در اين زمينه روايت زياد است و اگر بخوهيم حق مطلب را اداء كنيم، نه يك جلسه، بلكه ده ها جلسه مي طلبد تا جايگاه امامت و ولايت را از ديدگاه شيعه و سني مطرح كنيم و به توضيح آن بپردازيم.

اين بخش از عرايضم را با نكته اي پاياني، تمام كنم كه در روايات متعدد شيعه و سني آمده كه زمين از حجج إلهي نمي تواند خالي باشد:

لو لا الحجه لساخت الارض بأهلها.

اگر يك آن، حجت الهي از صفحه گيتي برداشته شود، زمين نابود مي شود و ساكنانش را از بين مي برد.

بقاي امنيت هستي، بوجود حجت خداوند تبارك و تعالي است.

قطعا اين روايت را در منابع شيعي بسيار ديده ايد. مرحوم كليني (ره) در اين زمينه، حدود 17 روايت در الكافي، جلد 1، از صفحه 175 به بعد نقل مي كند. أهل سنت هم در اين زمينه روايات متعددي دارند كه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) فرموده است:

أهل بيت من موجب امنيت و آرام بخش هستي است:

و اهل بيتي امان لأمتي فاذا ذهب اهل بيتي، أتي أمتي ما يوعدون.

صحيح مسلم، ج7، ص173 ـ المستدرك علي الصحيحين الحاكم النيشابوري، ج3، ص457

ضمن احترامي كه به برادران أهل سنت داريم و با دوري از هرگونه جسارت و سب و لعن، در اينجا سوالي را كه طرح مي كنيم اين است:

با توجه به انبوه رواياتي كه شما داريد، حتي در صحيح بخاري و صحيح مسلم، نبي مكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) فرمود:

خلفائي اثني عشر.

خلفاي من 12 نفرند و اينان تا قيام قيامت، مرجعيت و رهبري امت اسلام را بر عهده دارند.

سوالي را مطرح مي كنيم:

الآن امام زماني كه بقاي هستي بوجود اوست و امنيت هستي از سر صدقه اوست، كيست؟ اگر چنانچه ما امروز معتقد به وجود آقا حضرت ولي عصر (ارواحنا لتراب مقدمه الفداه) نباشيم و مهدويت نوعي را مطرح كنيم، آيا نتيجه اش صدها و هزاران روايات پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) را كنار گذاشتن نيست؟

شايد به ما بگويند كه امام زمان ما، همان رهبران جامعه ما و پادشاهان و أمراي ما هستند. مثلا در پاكستان، رئيس جمهورش امام زمان است و در عربستان، رئيس جمهورش و ... كه معتقدند مراد از أولي الأمر، همين پادشاهان و حاكمان هستند. مي گوييم شما در صحيح مسلم و صحيح بخاري آورده ايد كه در هر عصري يك خليفه خدا بايد روي زمين باشد:

فاذا وضع خليفتين، فليقتل الثاني منهما.

اگر در يك عصر، با دو حاكم به عنوان خليفه، بيعت شود، خليفه اول خليفه به حق و خليفه دوم مهدور الدم و واجب القتل است.

اين بحث را در همين جا خاتمه مي دهم.

محور دوم بحث: اهتمام نبي مكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) در طول 23 سال به امر امامت و ولايت

شما ببينيد، رسول اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) در سال سوم بعثت، پس از آنكه سه سال مردم را به صورت مخفيانه از شرك به توحيد دعوت كرد، با نزول آيه شريفه:

وَ أَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ

سوره شعراء/آيه214

مأمور شد كه خويشاوند خود را به طرف توحيد دعوت كند. در يك مجمع 40 نفره ـ كه بنابر نقلي در منزل ابوطالب، پدر امير المؤمنين (عليه السلام) بود ـ فرمود:

مردم! من شما را به طرف خدا، توحيد و إجتناب از مظاهر شرك دعوت مي كنم.

و كل من يعاضدني في هذا الأمر فهو أخي و وصيي و خليفتي.

هر كس در اين امر مهم مرا ياري كند، برادر و وصي و جانشين من است.

شرح نهج البلاغة لإبن أبي الحديد المعتزلي، ج13، ص211 ـ كنز العمال للمتقي الهندي، ج13، ص114 ـ مناقب علي بن أبي طالب لإبن مردويه الأصفهاني، ص290 ـ تاريخ الطبري، ج2، ص63

سه بار اين قضيه اتفاق افتاد و كسي جز حضرت علي (عليه السلام)، كسي به نداي ملكوتي نبي مكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) لبيك نگفت. رسول اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) دست بر شانه حضرت علي (عليه السلام) گذاشت و فرمود:

هذا اخي و وصيي و خليفتي.

يعني روز اول اعلام رسالت، همدوش با معرفي خلافت علي (عليه السلام) است. در مناسبت هاي مختلف و فرصت هايي كه پيش مي آمد، خلافت و اعلميت حضرت علي (عليه السلام) را براي مردم بيان مي كرد. در آخرين سال حيات پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) در همايش بزرگ غدير، در يك مجمع بيش از يكصدهزار شركت كننده، سه شبانه روز در صحراي غدير خم، علي (عليه السلام) را به عنوان خليفه و امام و جانشين خود معرفي مي كند. مردم هم دسته دسته آمدند به امير المؤمنين (عليه السلام) تبريك گفتند و پيشاپيش جمعيت، خليفه اول و دوم بودند و با اين جمله:

بخ بخ لك يا علي، اصبحت مولاي و مولا كل مومن و مومنة.

به حضرت علي (عليه السلام) تبريك گفتند.

من يك نكته اي را از يكي از علماي بزرگ أهل سنت، به نام ذهبي ـ از استوانه هاي علمي أهل سنت ـ بگويم كه به نقل از أبو حامد غزالي مي گويد:

اين كه خليفه اول و دوم به علي تبريك گفتند:

بخ بخ لك يا علي! أصبحت مولاي و مولا كل مومن و مومنة.

آيا اين اقرار و اعتراف و قبول خلافت علي بود يا خير؟ مي گويد: بله. سوال مي كند: پس چرا زير بار خلافت علي نرفتند؟ مي گويد:

هذا تسليم و رضا و تحكيم ثم بعد هذا غلب الهوي حبا للرياسة وعقد البنود، و أمر الخلافة و نهيها، فحملهم علي الخلاف، فنبذوه وراء ظهورهم، و اشتروا به ثمنا قليلا، فبئس ما يشترون.

پس از قبول خلافت علي و تبريك به او، هواي رياست طلبي بر آنان غلبه كرد و آنان را به مخالفت با دستور نبي (صلي الله عليه و سلم) وا داشت. سخن پيامبر (صلي الله عليه و سلم) و خلافت علي را زير پا گذاشتند. با اين كار، يك معامله زشت و قبيح و خسران آوري انجام دادند و فرداي قيامت نتيجه اين معامله را خواهند ديد.

سير أعلام النبلاء للذهبي، ج19، ص328 ـ تذكره الخواص لسبط إبن الجوزي، ص62

جداي از اينها، نبي مكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) در روايات متعدد، اعلام كرده كه أهل بيت من، كشتي نجات هستند:

مثل أهل بيتي مثل سفينة نوح، من ركبها نجا و من تخلف عنها غرق.

همانگونه اي كه در زمان حضرت نوح (عليه السلام)، كساني كه سوار بر كشتي شدند، نجات يافتند و مخالفان غرق شدند، هر كس كه به أهل بيت من تمسك كند، اهل نجات است و هر كس كه به مخالفت برخيزد، اهل هلاكت است.

حاكم نيشابوري مي گويد كه اين روايت صحيح است و شرايط كتاب صحيح مسلم را دارد.

المستدرك علي الصحيحين الحاكم النيشابوري، ج2، ص343 ـ مجمع الزوائد للهيثمي، ج9، ص168 ـ المعجم الاوسط للطبراني، ج5، ص355

در المستدرك علي الصحيحين، جلد 3، صفحه 149 مي گويد:

النجوم أمان لأهل الأرض من الغرق و أهل بيتي أمان لامتي من الاختلاف. فإذا خالفتها قبيلة من العرب اختلفوا، فصاروا حزب إبليس.

هذا حديث صحيح الإسناد و لم يخرجاه.

اهل بيت من مايه امان امت هستند و هر كس با آنها مخالفت كند و از آنان روي بگرداند، به حزب شيطان متصل خواهد شد. جدايي از أهل بيت من، مساوي است با پيوستن به حزب شيطان.

جالب اين كه آقاي ابن حجر هيثمي ـ متوفاي 974 هجري ـ كتابي نوشته در ردّ عقائد شيعه، به نام الصواعق المحرقة و در مقدمه مي نويسد:

من در مكه و اطراف آن ديدم كه فرهنگ و مذهب شيعه در حال گسترش است و اين كتاب را نوشتم تا از نشر فرهنگ شيعه جلوگيري كنم.

ولي نكاتي را در اين كتاب آورده كه در كمتر كتاب أهل سنت اين روايات به چشم مي خورد، از جمله اين روايت:

از رسول اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) سوال شد:

ما بقاء الناس بعدهم؟ قال: بقاء الحمار إذا كسر صلبه.

اي رسول خدا! جامعه منهاي اهل بيت را چگونه مي بيني؟ فرمود: همانند الاغ كمر شكسته ـ كه نه توان راه رفتن دارد و نه تاب بازگشت ـ .

الصواعق المحرقة، ص237

علامه شرف الدين در كتاب المراجعات، اين عبارت را از إبن حجر نقل مي كند و مي گويد:

آقاي ابن حجر، تو كه مي گويي رسول الله (صلي الله عليه و سلم) فرمود: جامعه منهاي أهل بيت (عليهم السلام) همانند حيوان كمر شكسته است، به كجا مي رويد؟ چه مي كنيد؟ اين كاروان جامعه اسلامي را به كدام طرف رهنمون مي كنيد؟

المراجعات، ص77

در اينجا، سخن زياد است و من اين بخش دوم را در اينجا خاتمه مي دهم.

با توجه به برخي از صحبت هايي كه عزيزان در جلسات قبل مطرح كرده بودند، اين مطالب را عرض كردم به عنوان مقدمه اي بر بحث خودم، گرچه طولاني تر شد. اين را بدانيد كه اسلام منهاي أهل بيت (عليهم السلام)، به تعبير يكي از مراجع عظام تقليد، حضرت آيت الله شبيري زنجاني، همانند يك جسد بي روح و قالب تهي است و اسلام بدون أهل بيت (عليهم السلام)، اسلام نيست، چيز ديگري است. اگر آيه:

الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَ رَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ دِينًا

سوره مائده/آيه3

را به دقت بنگريد، قرآن بصراحت مي گويد: اسلامي كه مرضي خداوند است، اسلام به علاوه ولايت است. اسلام منهاي ولايت و أهل بيت (عليهم السلام)، اسلام آمريكايي است به تعبير حضرت امام خميني (ره). اسلام منهاي أهل بيت (عليهم السلام)، همان اسلامي است كه امروز وهابيت در پي ترويج آن هستند. به تعبير حضرت امام خميني (ره) در بيانيه اي كه به مناسبت شهادت حجاج بيت الله الحرام فرمود:

وهابيت، امروز، مروج اسلام آمريكايي و اسلام ابوسفياني است.

البته اين نكته را ناگزير هستم كه خدمت عزيزان تذكر بدهم كه مسئله تعامل ما با برادران أهل سنت، يك بحثي است و قضيه اهتمام ما به اسلام راستين محمدي (صلي الله عليه و آله و سلم) بحث ديگري است. ما ضمن احترام به برادران أهل سنت و اجتناب از هر گونه جسارت به آنها، كه اين را ما گناه نابخشودني مي دانيم، ولي مباحث علمي ارتباطي به وحدت ميان شيعه و سني ندارد. يا به تعبير شهيد مطهري (ره) ـ كه امام (ره) فرمود تمام آثار ايشان بدون استثناء مفيد است ـ :

نياز مسلمين به اتحاد و اتفاق از مبرم ترين نيازها است. ولي اتحاد و وحدت اقتضاء نمي كند كه ما از اصول ديني و مذهبي خودمان دست برداريم.

براي ايجاد وحدت عقئد مسلم شيعه را حراج كنيم يا به تعبير برخي كه مي گويند ما براي وحدت، مشتركات شيعه و سني را بگيريم و مختصات را كنار بگذاريم. مرحوم شهيد مطهري (ره) تعبيرشان اين است:

مفهوم اتحاد اسلامي كه در چند سال اخير ميان علماء و فضلاي مومن و روشنفكر اسلامي كه از اصول اعتقادي و غير اعتقادي خود صرف نظر كنند و به اصطلاح، مشتركات همه فرق را بگيرند و مختصات را كنار بگذارند، اين كار نه منطقي است و نه عقلي.

ايشان اين چنين بيان مي كند:

چگونه ممكن است كه از پيروان يك مذهب تقاضا كرد كه به خاطر حفظ وحدت اسلامي، از فلان امر اعتقادي يا عملي خود به هر حال كه به نظر او، آن را جزء متن اسلام مي داند صرف نظر كند. ما خود شيعه هستيم و افتخار پيروي أهل بيت (عليهم السلام) را داريم. كوچكترين چيز، حتي يك مستحب و يا مكروه كوچك خود را قابل مصالحه نمي دانيم. نه توسل كسي را در اين زمينه مي پذيريم و نه از ديگران انتظار داريم كه به نام مصلحت و به خاطر اتحاد اسلامي از يك اصل از اصول خود دست بردارند. آنچه كه ما انتظار و آرزو داريم اين است كه محيط حسن تفاهم بوجود ايد تا ما كه از خود اصول و فروع داريم، فقه و كلام و فلسفه و ادبيات داريم، بتوانيم كالاي خود را به عنوان بهترين كالا عرضه كنيم تا شيعه بيش از اين در انزوا به سر نبرد و بازارهاي مهم جهان اسلامي را به روي كالاي نفيس معارف اسلامي شيعه، نگذاريم بسته شود.

امامت و رهبري شهيد مطهري، ص16 و 17، انتشارات صدرا، چاپ سوم، زمستان 1364

نكته ظريفي شهيد مطهري (ره) دارد كه من از عزيزان مي خواهم كه دقت كنند. مي فرمايد:

بعضي از مناديان وحدت، امر بر آنان مشتبه شده و ميان حزب واحد و جبهه واحد، دچار شبهه شده اند. وحدت حزبي اقتضاء مي كند افراد از نظر فكر و ايدئولوژي و بالاخص همه خصوصيات فكري يك رنگ و يك جهت باشند. دو نفر با ايدئولوژي مختلف، نمي توانند زير پرچم يك حزب فعاليت كنند. وحدت ميان شيعه و سني از باب وحدت حزبي نيست؛ بلكه از باب وحدت جبهه اي است كه در يك جبهه افراد مختلف، با عقائد گوناگون، وابسته به ايدئولوژي هاي مختلف، مي توانند در صف واحد در برابر دشمن واحد به فعاليت بپردازند.

آنچه كه مهم است در قضيه وحدت رعايت شود، كارهايي كه احساسات و تعصبات و كينه هاي مخالف را بر مي انگيزد اجتناب كنيم. از هرگونه فحش و ناسزا و اهانت بايد اجتناب شود و اين امري است معقول و صحيح و شدني. و ما كساني را كه به نام ترويج فرهنگ شيعه، متوسل به سب و ناسزا مي شوند، اينها را محكوم مي كنيم و معتقديم كه نه تنها به شيعه خدمت نمي كنند، بلكه معرفي شيعه به وسيله ناسزا و اهانت، خيانت به شيعه است. چون نمي شود، در جهان معاصر و در عرصه بين الملل، هم مدعي ترويج فرهنگ شيعه باشيم و هم در اين ترويج، به كفر و ناسزا و اهانت متوسل بشويم. يعني وسيله انحراف كردن جوانان و تحصيل كردگان و جامعه، از فرهنگ نوراني شيعه است.

مرحوم مطهري (ره) مي فرمايد:

بحث هاي علمي، سر و كارش با عقل و منطق است، نه با عواطف و احساسات. ما اگر مباحث اختلافي ميان شيعه و سني را به صورت علمي و پژوهشي مطرح مي كنيم، نه تنها به وحدت و اتحاد ضربه نمي زند، بلكه زمينه تفاهم ميان شيعه و سني را بيش از پيش فراهم مي كند و بدبيني هايي كه ميان اين دو فرقه است را از بين مي برد.

بنده خودم، حدود 25 سال از عمر خودم را صرف بحث و مناظره و گفتگو با أهل سنت، بويژه وهابيت داشته ام؛ بيش از 300 جلسه بحث و مناظره در عربستان با اساتيد دانشگاه هاي مدينه و ام القري و شخصيت هاي برجسته آنها داشته ام؛ حتي جلسه اي با مفتي اعظم عربستان ـ آل شيخ ـ داشتم؛ بر اين عقيده هستم كه اگر ما بخواهيم فرهنگ شيعه را با فلسفه برهان و استدلال و با استفاده از قرآن و سنت به جامعه عرضه كنيم، جامعه امروز، جز قبول فرهنگ شيعه، راه گريزي ندارد. به تعبير آقاي دكتر العصام العماد ـ كه خود فارغ التحصيل دانشگاه محمد بن سعود رياض و شاگرد بن باز، مفتي اعظم عربستان و مبلغ وهابيت در يمن و امام جمعه وهابيت در صنعا بود و كتابي هم در اثبات شرك شيعه نوشته بود ـ وقتي كه با فرهنگ نوراني شيعه آشنا شد و با كتاب هاي بزرگان شيعه از نزديك انس گرفت، تمام عقائد چندين ساله خود را رها كرد و رسما تشيعش را اعلام كرد و كتابي نوشت به نام المنهج الجديد و الصحيح في الحوار مع الوهابيين كه شايد در رابطه با حل مناظره با وهابيت، كتاب منحصر به فرد باشد، در اين كتاب مي نويسد:

اگر ما فرهنگ شيعه را در عرصه بين الملل، شفاف و بدون هيچ گونه تنشي معرفي كنيم، جوانان أهل سنت و وهابي، با آغوش باز به طرف فرهنگ شيعه سرازير مي شوند.

يكي از اعترافات ايشان اين است كه ما نتوانسته ايم فرهنگ شيعه را در عرصه بين الملل براي انديشمندان و پژوهشگران، به نحو زيبا بيان كنيم. همان تعبير آقا امام هشتم (عليه السلام) كه فرمود:

فإن الناس لو علموا محاسن كلامنا لاتبعونا.

اگر مردم، زيبايي هاي كلام ما را ببينند، بي اختيار جلب فرهنگ ما أهل بيت (عليهم السلام) مي شوند.

وسائل الشيعة (چاپ آل البيت) للحر العاملي، ج27، ص92

اگر مي بينيم كه وهابيت در گوشه و كنار جهان فعاليت مي كنند و يك سري از جوان ها را فريب مي دهند، نه از اين باب است كه وهابيت چيزي براي گفتن دارد، بلكه بخاطر خالي بودن عرصه هاي بين المللي از فرهنگ شيعه و از بزرگان روحانيت و فرهنگي شيعه كه مسئوليت نهادينه كردن فرهنگ شيعه را در جامعه دارند، است.

بنده دو سال قبل يك آماري از مجمع جهاني اهل بيت (عليهم السلام) بدست آوردم كه مي گفت با آن سرمايه هنگفتي كه عربستان در اختيار وهابيت گذاشته است، تبليغ مي كند. در برخي از سايت هاي خبري چند ماه قبل هم آمد كه عربستان 34% درآمدشان را براي تبليغ وهابيت اختصاص داده اند. سايت هاي خبري هم از قول ملك عبد الله ـ پادشاه عربستان سعودي ـ گفته بودند:

ما در جنگ عراق عليه ايران، 20 ميليارد دلار خرج كرديم و براي نجات كويت از دست صدام، 40 ميليارد دلار. امروز آماده ايم براي جلوگيري از نشر فرهنگ شيعه و سقوط دولت شيعي عراق، 250 ميليارد دلار هزينه كنيم.

اينها آمار دادند كه فقط در كشور ايتاليا در يك دهه، 500 هزار مسيحي و يهودي و بودائي و ... را مسلمانان وهابي كردند. مدعي هستند كه در يك دهه در آمريكاي لاتين، 4 ميليون و 500 هزار مسيحي و يهودي و ... را وهابي كرده اند.

ما چه كرديم؟ در خوزستان، چقدر از جوانان وهابي شدند؟ در فلان دانشگاه چقدر تبليغ وهابيت شد؟ در فلان جاي تهران، وهابيت نماز جمعه دارند و به مقدسات شيعه اهانت مي كنند. در نماز جمعه ... شرق كشور، اهانت به شيعه و ... . آمارها خيلي زياد است. والله تنها فرقه اي كه در ميان مذاهب اسلامي، چيزي براي گفتن ندارد، وهابيت است. ولي اينها با زر و زور تزوير، فرهنگ شان را در جامعه غالب مي كنند.

در قرن 12 هجري، موسس و بنيانگذار وهابيت، محمد بن عبد الوهاب، وقتي در منطقه نجد در اطراف رياض، شروع به ترويج وهابيت مي كند، با محمد بن سعود ـ جد اعلاي ملك فهد ـ پيمان نظامي فرهنگي مي بندد و مي گويد من بر اين عقيده هستم كه تمام مسلمانان مشرك و كافر هستند و قتل شان واجب و تصرف اموال شان به عنوان غنائم جنگي جايز است. به روستاها و شهرها حمله كنيم و اموال شان را تصرف كنيم و يك پنجم و خمس آن متعلق به من و چهار پنجم و 80% براي تو.

به تعبير يكي از بزرگان أهل سنت و مفتي مكه مكرمه، آقاي زيني دحلان ـ متوفاي 1304 هجري قمري ـ در كتاب الدرر السنيه في نقد عقائد الوهابيه، جلد 1، صفحه 43 مي گويد:

محمد بن عبد الوهاب وقتي مذهب وهابيت را ترويج كرد، اساس اين فرقه، بر كفر و شرك تمام مسلمانان استوار شد. اگر يك نفر مي خواست مسلمان وهابي بشود، بايد 5 شهادت بر زبان جاري كند:

1ـ شهادت به يگانگي خداوند: أشهد أن لا إله إلا الله.

2ـ شهادت به نبوت پيامبر (صلي الله عليه و سلم): أشهد أن محمد رسول الله. هرچه مي گفت كه نماز مي خوانم و هر روز در نماز و اذان و اقامه ام، شهادت بر وحدانيت خدا و رسالت نبي مكرم (صلي الله عليه و سلم) مي دهم، نمي پذيرفت. مي گفت: شما مشرك هستيد، خيال مي كنيد مسلمان هستيد.

3ـ شهادت بر اين كه گواهي بدهي من قبل از ورودم به وهابيت، مشرك بودم و با وهابي شدنم، تازه مسلمان شده ام.

4ـ شهادت بدهي كه پدر و مادرم كه توفيق ورود به وهابيت را نداشتند، مشرك از دنيا رفته اند و حق استغفار براي آنان را نداري.

5ـ شهادت بدهي كه تمام علماي اسلام كه توفيق ورود به وهابيت را نداشتند، همه مشرك از دنيا رفته و جهنمي اند و حق استغفار براي آنان نداري.

اگر كسي اين 5 شهادت را مي داد، تازه مسلمان مي شد، و گرنه گردنش را مي زدند. اين تفكر وهابيت است.

حتي مي نويسد كه:

محمد بن عبد الوهاب دستور داده بود كسي قبل و وسط و آخر اذان، حق فرستادن درود بر پيامبر (صلي الله عليه و سلم) را ندارد و اين بدعت است. يك موذن پير و نابينايي رفت بالاي مأذنه و اذان گفت و وقتي به نام پيامبر (صلي الله عليه و سلم) رسيد، صلوات فرستاد. محمد بن عبد الوهاب دستور داد پيرمرد نابينا را از بالاي مأذنه پايين آوردند و جلوي چشم مردم گردنش را زدند.

به چه جرمي؟ به جرم درود فرستادن بر نبي مكرم (صلي الله عليه و آله و سلم)!

اين تفكر وهابيت است. مي گويند هرگونه مراسم بزرگداشت براي پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) و ائمه (عليهم السلام) بدعت است؛ مراسم شهادت، چه ولادت. حتي مفتيان عربستان رسما فتوا دادند:

جشن تولد براي نوزاد و جشن سالگرد عروسي، بدعت و حرام است.

به چه دليلي؟ چون يهودي ها براي بچه هاي خود جشن تولد مي گيرند و اگر مسلمان، براي بچه خود جشن تولد بگيرد، شبيه يهود مي شود. اينها با اوليات تفكر بشري مخالف اند.

حالا كسي نيست كه از اين آقايان بپرسد كه يهودي ها سوار ماشين و هواپيما و قطار مي شوند و شماها چرا اين كار را مي كنيد؟

آنها از تلفن و تلگراف و ... استفاده مي كنند، شماها اشتباه مي كنيد در مراسم حج تان با ماشين تشريف مي بريد. جالب اين كه مفتيان وهابي فتوا دادند كه تسبيح به دست گرفتن بدعت است؛ چون پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) با انگشتان خود ذكر مي گفت. كسي نيست كه سوال كند كه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) خطبه نماز جمعه كه مي خواند، پشت بلندگو نمي خواند؛ پس شما چرا اينكار را انجام مي دهيد؟ پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) در مسجد فرش نمي انداخت؛ پس شما اشتباه مي كنيد كه در مسجد فرش مي گذاريد؟ و صدها مورد ديگر.

البته اوائل كه تلگراف آمد، آن را حرام كردند، حتي دوچرخه را در آن اوائل حرام كردند و آن را جادوي شيطاني مي دانستند. بعد ديدند كه همه به آنها مي خندند، از فتواي خود برگشتند. حتي بن باز، مفتي عربستان، فتوا داد كه هر كس معتقد به گردش كره زمين باشد، كافر و مرتد و واجب القتل است.

اينها با اين تفكر باطل، در عرصه بين الملل، حرف اول را مي زنند. حتي از تبليغ مسيحيت جلوتر افتاده اند. چرا؟ براي اين كه ما در صحنه هاي بين الملل حضور نداريم.

جمعيت كفر از پريشاني ماست آبادي بتخانه ز ويراني ماست

در هر جامعه اي كه فرهنگ شيعه در آن نفوذ كرده، بلا فاصله تفكر وهابيت فعاليت كرده است. يكي از دوستان ما كه 15 سال است در كانادا زندگي مي كند، چندي قبل در يك صحبت تلفني، به من گفت:

روزي يكي از مبلغين وهابي آمده بود نزد ما و گفت:

ما سه چهار سال فعاليت مي كنيم تا يك يهودي و مسيحي را مسلمان وهابي كنيم، همين مسلمان وهابي، دو جلسه در كانون شيعه مي نشيند و شيعه مي شود. شما چه مي كنيد كه در دو جلسه، زحمت سه ساله ما را بر باد مي دهيد؟

خود اينها هم توجه شده اند.

دكتر غُنِيْمان ـ از اساتيد دانشگاه هاي مدينه ـ صراحتا اعلام مي كند كه امروز فرهنگ شيعه، در حال گسترش است:

نحن الوهابيين علي يقين بأن المذهب الإثني عشري هو الذي سوف يجذب إليه كل أهل السنة و كل الوهابيين في المستقبل القريب.

ما وهابي ها يقين پيدا كرده ايم تنها مذهبي كه در آينده بسيار نزديك، همه أهل سنت و وهابيت را به طرف خودش جذب مي كند، مذهب شيعه إثنا عشري است.

المنهج الجديد و الصحيح في الحوار مع الوهايين، ص178

دكتر قِفاري در رساله دكتراي 3 جلدي خود به نام أصول مذهب الشيعه الإثنا عشري ـ كتاب درسي دانشگاه بين المللي مدينه ـ جلد 1، صفحه 9 و 10 مي گويد:

من اعلام خطر مي كنم به دولت عربستان سعودي كه امروز فرهنگ شيعه جوانان ما را آلوده و منحرف مي كند و من خبر دارم كه برخي قبائل عربستان، بأجمعهم شيعه شده اند.

اينها اين چنين اعلام خطر مي كنند. ولي متأسفانه ما آن گونه كه زيبنده فرهنگ و مكتب ماست، از فرهنگ شيعه نتوانستيم دفاع كنيم و به تعبير شهيد مطهري (ره):

نتوانستيم كالاي نوراني فرهنگ أهل بيت (عليهم السلام) را در بازار بين المللي كالا عرضه كنيم.

اين درد را ما به كجا بايد ببريم كه در سال اتحاد ملي و انسجام اسلامي، در شرق كشورمان، در زاهدان، تعداد انگشت شماري وهابي و مولوي هايي كه سر در آخور وهابيت كرده اند، مي آيند در همايش بزرگ عمامه گذاري مولوي ها و ختم صحيح بخاري، گذشته از اين كه CD صدام قهرمان و شهيد و بن لادن قهرمان را توزيع مي كنند و به ريش همه مي خندند، به ويژه به خون پاك شهيدان و خانواده شهداء اهانت مي كنند، يك آخوند وهابي را از عربستان دعوت كردند كه رسما مي گويد:

يكي از مشكلات عمده اين است كه كسي كه متوسل به پيامبر (صلي الله عليه و سلم) و ائمه شود، مشرك است. كسي كه يا علي و يا حسين بگويد، مشرك است. پيامبر (صلي الله عليه و سلم) با مشركان زمان خودش اعلان جنگ و جهاد كرده است.

كسي هم در اين كشور، نه از فرهنگيان و نه حوزويان و نه دولت مردان، به اينها اعتراضي نكرد. اين درد را به كجا بگوييم!!!

بنا به نقلي، در 12 نقطه تهران، در روزهاي جمعه، وهابيت نماز جمعه برگزار مي كنند. با اين كه اطاعت از ولي أمر را واجب مي دانند، حاضر نمي شوند در نماز جمعه اي كه از سوي ولي امر برگزار مي شود حاضر شوند، حتي در روزهايي كه خود ولي امر امام جمعه باشد.

نمايندگان أهل سنت مجلس ششم يا پنجم، در نامه اي سرگشاده به مراجع مي نويسند:

ما در تهران مسجد نداريم و روزهاي جمعه يا براي اقامه نماز، به سفارت خانه هاي دولت هاي شرك و مسيحي مي رويم.

يعني مساجد شيعه، از سفارت خانه مسيحيان بدتر شده است.

يكي از مراجع عظام قم گفت:

عجب! وقتي ما به كشورهاي عربستان مي رويم، نه تنها در مساجد أهل سنت نماز مي خوانيم، بلكه پشت سر امامان جماعت شما اقتدا مي كنيم. ولي شما حاضر نيستيد در مساجد ما، ولو بصورت فرادا نماز بخوانيد.

ما سنگر به سنگر عقب نشيني مي كنيم و آنها هم سنگر به سنگر جلو مي آيند.

* * * * * * *

* * * * * * *

* * * * * * *

««« و السلام عليكم و رحمة الله و بركاته »»»