2024 April 16 - سه شنبه 28 فروردين 1403
آيا تهمت فحشاء به عائشه، صحت دارد؟
کد مطلب: ٥١٠٩ تاریخ انتشار: ٢٥ شهریور ١٣٨٩ تعداد بازدید: 93837
پرسش و پاسخ » اهل سنت
آيا تهمت فحشاء به عائشه، صحت دارد؟

بسم الله الرحمن الرحيم

آيا تهمت فحشاء به عائشه، صحت دارد؟

روايت اول: عايشه كنيزي را زينت مي كرد تا با آن جوانان قريش را شكار كند!

نقد و بررسي: روايت مجهول السند است!

روايت دوم: همسر نوح و لوط مرتكب فاحشه شدند!

نقد و بررسي

پاسخ اجمالي

پاسخ تفصيلي

روايت سوم: عايشه چهل دينار از خيانت جمع آوري كرده بود!

نقد و بررسي

اموالي كه معاويه به عائشه داده بود

روايت چهارم: يكي از همسران پيامبر، با يكي از صحابه ازدواج كرد!

نقد و بررسي

تحليل نهائي روايات

ديدگاه علماي شيعه در باره اتهام فحشاء به همسران پيامبران

آلوسي: اتهام اعتقاد شيعيان به فاحشه بودن عائشه، دروغ و تهمت است

ديدگاه علماي اهل سنت در باره اتهام فحشاء به همسران پيامبران

تهمت هائي كه بزرگان اهل سنت به عائشه زده اند

داستان افك و تهمت صحابه به عائشه (به نظر اهل سنت)

صحابه، عائشه را سبّ كردند و به او تهمت زدند

صحابه، عائشه را متهم كردند!

اجراي حد قذف بر صحابه

ترديد رسول خدا (ص)، به پاكدامني عائشه:

مشورت رسول خدا (ص) با اصحاب در باره طلاق عائشه

قهر يك ماهه رسول خدا (ص) با عائشه

تحليل عدم اعتماد رسول خدا (ص) به عائشه

پدر و مادر عائشه نيز اتهام به او را باور كرده بودند

ديگر همسران رسول خدا (ص) نيز عائشه را متهم كرده بودند

نقل روايات شرم آور بر زبان عائشه

باكره بودن زنان در بهشت و گفتار خجالت آور عائشه

رسول خدا (ص) در حال روزه، زبان عائشه را مي مكيد

انتشار محرمانه ترين اسرار رسول خدا (ص) و عائشه

پيامبر خدا با عائشه بازي مي كرد

زنان در قيامت برهنه محشور مي شوند

پيامبر در حال روزه، عائشه را مي بوسيد

رسول خدا (ص) ران عائشه برهنه مي كرد و صورتش را بر آن مي نهاد

تحليل روايات

اتهام غسل كردن عائشه در مقابل برادر رضاعي خويش!

اتهام جنب شدن مردان در خانه عائشه

عبد اللَّهِ بن شِهَابٍ الْخَوْلَانِيِّ

هَمَّامِ بن الحرث

مردي از قبيله نخع

مردي گمنام

مهمان عائشه كه ملحفه زرد بر روي خود انداخته بود

عائشه به خواهرش دستور مي داد به مرداني كه او دوست دارد بر او وارد شوند، شير دهد

اتهام برخي از دانشمندان اهل سنت به زنان ساير پيامبران

نتيجه

آيا تهمت فحشاء به عائشه، صحت دارد؟

يكي از بحث هاي مهمي كه اكثر علماي شيعه و سني بر آن اتفاق دارند، اين است كه هيچ يك از زنان پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله و بلكه هيچ يك از زنان ديگر پيامبران، مرتكب فحشاء نشده اند.

در اين ميان گروهي از دشمنان دين، با استناد به روايات ضعيف و متروكي كه در برخي از كتاب هاي سني و شيعي وجود دارد، به برخي از همسران پيامبر تهمت زنا زده اند كه از ديدگاه ما تهمت به همسران پيامبران در حقيقت طعن بر انبياء است.

در ابتدا روايات مورد استناد اين افراد را بررسي و سپس ديدگاه علماي شيعه و سني را در اين زمينه مطرح خواهيم كرد.

روايت اول: عايشه كنيزي را زينت مي كرد تا با آن جوانان قريش را شكار كند!

در كتاب هاي اهل سنت رواياتي يافت مي شود كه اتهاماتي را به همسران پيامبر و مشخصا عائشه نسبت داده اند.

ابن أبي شيبه، استاد بخاري در كتاب المصنف روايتي را نقل مي كند كه طبق آن عائشه دختري را براي جلب نظر جوانان قريش آرايش مي كرده است:

حدثنا أبو بكر قال نا وكيع عن العلاء بن عبد الكريم اليامي عن عمار بن عمران رجل من زيد الله عن امرأة منهم عن عائشة أنها شوفت جارية وطافت بها وقالت لعلنا نصطاد بها شباب قريش.

از عائشه روايت شده است كه روزي كنيزي را آرايش كرده و او را چرخاند و گفت: شايد بتوانيم با اين كنيز، جوانان قريش را شكار كنيم!

إبن أبي شيبة الكوفي، ابوبكر عبد الله بن محمد (متوفاي235 هـ)، الكتاب المصنف في الأحاديث والآثار، ج4، ص49، ح17664، و ج4، ص484، تحقيق: كمال يوسف الحوت، ناشر: مكتبة الرشد ـ الرياض، الطبعة: الأولي، 1409هـ.

علماي لغت نيز همين روايت را در كتاب هاي لغت نقل و كلمات آ ن را شرح داده اند:

ابن منظور در لسان العرب مي نويسد:

وفي حديث عائشة رضي الله عنها: أنها شوفت جارية فطافت بها وقالت: لعلنا نصيد بها بعض فتيان قريش، أي زينتها.

و در روايت عائشه كه آمده است «أنها شوفت جارية فطافت بها وقالت لعلنا نصيد بها بعض فتيان قريش» يعني كنيز را زينت كرد!

الأفريقي المصري، محمد بن مكرم بن منظور (متوفاي711هـ)، لسان العرب، ج9، ص185، ناشر: دار صادر ـ بيروت، الطبعة: الأولي.

و ابن اثير جززي مي نويسد:

في حديث عائشة أنها شوفت جارية فطافت بها وقالت لعلنا نصيد ها بعض فتيان قريش أي زينتها

در روايت عايشه آمده است كه « أنها شوفت جارية فطافت بها وقالت لعلنا نصيد بها بعض فتيان قريش» يعني كنيز را زينت كرد!

الجزري، ابوالسعادات المبارك بن محمد (متوفاي606هـ)، النهاية في غريب الحديث والأثر، ج2، ص509، تحقيق طاهر أحمد الزاوي ـ محمود محمد الطناحي، ناشر: المكتبة العلمية ـ بيروت ـ 1399هـ ـ 1979م.

و زبيدي در تاج العروس نيز همين روايت را مطرح و برخي از كلمات آن را شرح مي دهد:

المُشَوَّفَةُ، كمُعَظَّمَةٍ: مِن النِّسَاءِ: التي تُظْهِرُ نَفْسَهَا لِيَرَاهَا النَّاسُ، عن أَبي عليٍّ. وشَوَّفَهَا، تَشْوِيفاً: زَيَّنَهَا، ومنه حَدِيثُ عائشةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا: (أَنَّهَا شَوَّفَتْ جَارِيَةً، فطافَتْ بها، وقالتْ: لَعَلَّنَا نَصِيدُ بها بَعْضَ فِتْيَانِ قُرَيْشٍ).

مشوفة مانند معظمة از زنان كسي است كه خود را مي آرايد تا مردم او را ببينند؛ و «شوفها» يعني او را زينت كرد! و از همين باب است روايت عائشه كه گفت:« أنها شوفت جارية فطافت بها وقالت لعلنا نصيد بها بعض فتيان قريش»

الحسيني الزبيدي، محمد مرتضي (متوفاي1205هـ، تاج العروس من جواهر القاموس، ج23، ص534، تحقيق: مجموعة من المحققين، ناشر: دار الهداية.

نقد و بررسي: روايت مجهول السند است!

اين روايت همان طور كه از سند آن به روشني پيدا است، مرسل است و عمار بن عمران آن را از «إمرأة» نقل مي كند. هم خود عمار بن عمران فردي است مجهول و هم مشخص نيست كه اين «إمرأة» چه كسي است. پس اين روايت ارزش استدلال ندارد.

از نظر دلالي نيز اگر چه عمل زشتي را به همسر پيامبر صلي الله عليه وآله نسبت داده است، اما باز دلالت بر ارتكاب فحشا نمي كند!

روايت دوم: همسر نوح و لوط مرتكب فاحشه شدند!

مرحوم كليني در كتاب شريف كافي مي نويسد:

عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَي عَنْ يُونُسَ عَنْ رَجُلٍ عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ قَالَ: قُلْتُ لَهُ: فَمَا تَقُولُ فِي مُنَاكَحَةِ النَّاسِ؟ فَإِنِّي قَدْ بَلَغْتُ مَا تَرَاهُ وَمَا تَزَوَّجْتُ قَطُّ فَقَالَ: وَمَا يَمْنَعُكَ مِنْ ذَلِكَ فَقُلْتُ مَا يَمْنَعُنِي إِلَّا أَنَّنِي أَخْشَي أَنْ لَا تَحِلَّ لِي مُنَاكَحَتُهُمْ فَمَا تَأْمُرُنِي؟ فَقَالَ: فَكَيْفَ تَصْنَعُ وَأَنْتَ شَابٌّ أَ تَصْبِرُ؟ قُلْتُ: أَتَّخِذُ الْجَوَارِيَ قَالَ: فَهَاتِ الْآنَ فَبِمَا تَسْتَحِلُّ الْجَوَارِيَ؟ قُلْتُ: إِنَّ الْأَمَةَ لَيْسَتْ بِمَنْزِلَةِ الْحُرَّةِ إِنْ رَابَتْنِي بِشَيْ ءٍ بِعْتُهَا وَاعْتَزَلْتُهَا قَالَ: فَحَدِّثْنِي بِمَا اسْتَحْلَلْتَهَا قَالَ: فَلَمْ يَكُنْ عِنْدِي جَوَابٌ فَقُلْتُ لَهُ: فَمَا تَرَي أَتَزَوَّجُ؟ فَقَالَ مَا أُبَالِي أَنْ تَفْعَلَ قُلْتُ: أَ رَأَيْتَ قَوْلَكَ مَا أُبَالِي أَنْ تَفْعَلَ فَإِنَّ ذَلِكَ عَلَي جِهَتَيْنِ تَقُولُ لَسْتُ أُبَالِي أَنْ تَأْثَمَ مِنْ غَيْرِ أَنْ آمُرَكَ فَمَا تَأْمُرُنِي أَفْعَلُ ذَلِكَ بِأَمْرِك ؟ فَقَالَ لِي : قَدْ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ (صلي الله عليه وآله) تَزَوَّجَ وَقَدْ كَانَ مِنْ أَمْرِ امْرَأَةِ نُوحٍ وَامْرَأَةِ لُوطٍ مَا قَدْ كَانَ إِنَّهُمَا قَدْ كانَتا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبادِنا صالِحَيْنِ فَقُلْتُ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلي الله عليه وآله) لَيْسَ فِي ذَلِكَ بِمَنْزِلَتِي إِنَّمَا هِيَ تَحْتَ يَدِهِ وَهِيَ مُقِرَّةٌ بِحُكْمِهِ مُقِرَّةٌ بِدِينِهِ قَالَ: فَقَالَ لِي: مَا تَرَي مِنَ الْخِيَانَةِ فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ «فَخانَتاهُما» مَا يَعْنِي بِذَلِكَ إِلَّا الْفَاحِشَةَ. وقد زوج رسول الله (صلي الله عليه وآله) فلانا، قال: قلت: أصلحك الله ما تأمرني أنطلق فأتزوج بأمرك؟ فقال لي: إن كنت فاعلا فعليك بالبلهاء من النساء، قلت: و ما البلهاء قال: ذوات الخدور العفائف.

زراره از امام باقر عليه السلام نقل مي كند به حضرت عرض كردم:

نظر شما راجع به ازدواج با زنان مخالفين چيست؟ آيا اين كار را جايز مي دانيد؟ زيرا من تا كنون ازدواج نكرده ام.

فرمودند: چرا تاكنون ازدواج نكرده اي؟ پاسخ دادم: تنها مانع من اين است كه مي ترسم ازدواج با آنها جايز نباشد! نظر شما چيست؟

فرمودند: اگر ازدواج نكني با جواني خود چه مي كني؟ آيا صبر مي كني؟ پاسخ دادم: كنيز خواهم گرفت!

حضرت فرمودند: خوب كنيز (غير شيعه) را چگونه جايز مي داني؟

پاسخ دادم: كنيز مانند زن آزاد نيست! اگر از او ناخشنود شدم، او را طلاق مي دهم و از او كناره مي گيرم!

فرمودند: به من خبر بده كه چگونه كنيز (غير شيعه) را جايز مي داني؟ و من جوابي نداشتم!

پرسيدم: پس نظر شما چيست؟ ازدواج كنم؟

فرمود: براي من فرقي نمي كند كه ازدواج كني!

عرض كردم: مقصود شما چيست؟ آيا مقصود شما اين است كه اگر بدون اينكه از من اجازه بگيري ازدواج كني و بدين سبب مرتكب حرام شوي، براي من مهم نيست؟ (يا اين كار اشكال ندارد؟) دستور شما براي من چيست؟

فرمود: رسول خدا صلي الله عليه وآله با مخالفين ازدواج كرد، و داستان زن نوح و زن لوط (را نيز كه) ميداني چه بوده «آن دو تحت سرپرستي دو بنده از بندگان صالح ما بودند»؟

من عرض كردم: رسول خدا مانند من نبوده، همانا زني داشته كه به حكمش اقرار داشته و به دين او اعتراف مي كرد؟

آن حضرت به من فرمود: در باره آن خيانت كه در گفتار خداي عز و جل (در همان آيه است كه فرمايد): «ولي به آن دو خيانت كردند» چه نظر داري؟ (آيا خداوند) مقصودي جز فاحشه ندارد (يعني آيا اين دو زن تحت فرمان پيامبرشان بوده اند)؟

رسول خدا صلي الله عليه وآله نيز با فلاني ازدواج كرد (و او نيز مطيع دستورات پيامبر نبود).

گفتم: خدا امر شما را درست گرداند؛ آيا به من دستور مي دهيد كه بروم و طبق دستور شما (با مخالفين) ازدواج كنم؟ فرمودند اگر مي خواهي ازدواج كني، با زنان بلهاء (از مخالفين) ازدواج نما! زنان پرده نشين با عفت.

الكليني الرازي، أبو جعفر محمد بن يعقوب بن إسحاق (متوفاي328 هـ)، الأصول من الكافي، ج2، ص402، ناشر: اسلاميه ، تهران ، الطبعة الثانية،1362 هـ.ش.

نقد و بررسي:

پاسخ اجمالي:

اين روايت، هم از جهت سندي و هم از جهت دلالي اشكال دارد؛ زيرا هم از جهت سندي مرسل است و هم از جهت دلالي لفظ «فحش» در لغت عرب، در بسياري مواقع به معني بدزباني به كار رفته است؛ جداي از اينكه در روايت سخني در باره تهمت فحشاء به عائشه وجود ندارد.

پاسخ تفصيلي:

اولاً: اين روايت مرسل و ضعيف است؛ همان طور كه در سند روايت آمده است، يونس بن عبد الرحمن اين روايت را از «رجل» نقل كرده است و مشخص نيست كه اين «رجل» چه كسي است تا وضعيت او بررسي شود و روايت مرسل ارزش استدلال ندارد؛

ثانياً: حتي اگر فرض كنيم كه روايت از نظر سندي صحيح نيز باشد، اين جمله ارتباطي به عائشه ندارد؛ بلكه امام عليه السلام خيانت آن دو زن را توضيح مي دهد نه خيانت عائشه را؛

ثالثاً: با صرف نظر از آن چه گذشت، بازهم نمي توان از كلمه «الفاحشة» را به زنا ترجمه كرد؛ زيرا معناي اصلي «فاحشه» انجام هر عملي است كه خداوند از آن نهي كرده است.

بزرگان لغت نيز معاني گوناگوني براي آن نقل كرده اند؛ چنانچه ابن منظور در لسان العرب در معناي «فحش» مي گويد:

فحش: الفُحْش: معروف. ابن سيدة: الفُحْش والفَحْشاءُ والفاحِشةُ القبيحُ من القول والفعل... فالفاحِشُ ذو الفحش والخَنا من قول وفعل، والمُتَفَحِّشُ الذي يتكلَّفُ سَبَّ الناس ويتعمَّدُه، وقد تكرر ذكر الفُحْش والفاحشة والفاحش في الحديث، وهو كل ما يَشتد قُبْحُه من الذنوب والمعاصي؛ قال ابن الأَثير: وكثيراً ما تَرِدُ الفاحشةُ بمعني الزنا ويسمي الزنا فاحشةً، وقال اللَّه تعالي: «إِلَّا أَنْ يَأْتِينَ بِفاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ» قيل: الفاحشة المبينة أَن تزني فتُخْرَج لِلْحدّ، وقيل: الفاحشةُ خروجُها من بيتها بغير إِذن زوجها.

وقال الشافعي: أَن تَبْذُوَ علي أَحْمائِها بِذَرابةِ لسانها فتُؤْذِيَهُم وتَلُوكَ ذلك. في حديث فاطمة بنت قيس: أَن النبي، صلي اللَّه عليه و سلم، لم يَجْعل لها سُكْني ولا نفقةً وذَكر أَنه نَقَلها إِلي بيت ابن أُم مَكتوم لبَذاءتِها وسَلاطةِ لِسانِها ولم يُبْطِلْ سُكْناها لقوله عزّ وجل: «لا تُخْرِجُوهُنَّ مِنْ بُيُوتِهِنَّ وَلا يَخْرُجْنَ إِلَّا أَنْ يَأْتِينَ بِفاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ».

وكلُّ خَصْلة قبيحةٍ، فهي فاحشةٌ من الأَقوال والأَفعال؛ ومنه الحديث: قال لعائشة لا تقولي ذلك فإِن اللَّه لا يُحبُّ الفُحْشَ ولا التفاحُشَ . أَراد بالفُحْش التعدّي في القول والجواب لا الفُحْشَ الذي هو من قَذَعِ الكلام ورديئه ...وكلُّ أَمر لا يكون موافقاً للحقِّ والقَدْر، فهو فاحشةٌ... وأَما قول اللَّه عز و جل: «الشَّيْطانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَيَأْمُرُكُمْ بِالْفَحْشاءِ» قال المفسرون: معناه يأْمركم بأَن لا تتصدقوا، وقيل: الفحشاء هاهنا البُخْل، والعرب تسمي البَخيلَ فاحشاً.

ابن سيده گفته: فحش، فحشاء و فاحشه به معناي زشتي در گفتار و رفتار است. متفحش كسي است كه متصدي فحش دادن به مردم شده است. جمله فحش و فاحشه در روايات بسيار تكرار شده است و منظور از آن هر گناه و معصيتي است كه زشتي آن زياد باشد.

ابن اثير گفته: بسياري از اوقات كلمه «فاحشه» به معناي زنا آمده و زنا «فاحشه» نامگذاري شده است، خداوند مي فرمايد: «الا أن يأتين بفاحشة مبينة؛ مگر اينكه آنها عمل زشت آشكاري انجام دهند» فاحشه مبينه در اين آيه به معناي اين است كه اگر زنا كردند، بر آن ها حد جاري كند. برخي گفته اند كه منظور از فاحشه، خارج شدن از خانه بدون اجازه شوهر است.

اگر به شوهرش ناسزا گفت و تندزباني كرد، او را آزار دهيد و دهانش را ببنديد. در روايت فاطمه بنت قيس آمده است كه رسول خدا (ص) براي او خانه اي قرار ندارد و نفقه اي برايش معين نكرد و دستور داد كه او را به خانه ابن ام مكتوم انتقال دهند؛ چرا كه زبان تندي داشت و بد زبان بود؛ اما او را از خانه اش خارج نكرد؛ چرا كه خداوند فرموده است: « نه آنها را از خانه هايشان بيرون كنيد و نه آنها (در دوران عدّه) بيرون روند، مگر آنكه كار زشت آشكاري انجام دهند»

هر خصلت زشت؛ چه در گفتار باشد و چه در كردار، فاحشه ناميده مي شود. از جمله آن روايتي است كه رسول خدا (ص) به عائشه گفت: «اين سخن را نگو؛ چرا كه خداوند ناسزا و ناسزا گفتن به يكديگر را دوست ندارد» مراد از «فحش» در اين روايت گذشتن از حد در گفتار و جواب دادن است، نه به معناي ناسزاگوئي و كلام پست.

هر آن چه با حق و آن چه خداوند خواسته، سازگار نباشد، «فاحشه» است؛ اما اين گفتار خداوند: «شيطان، شما را (به هنگام انفاق،) وعده فقر و تهيدستي مي دهد و به فحشا (و زشتيها) امر مي كند»، مفسران گفته اند كه معناي آن اين است كه شيطان به شما دستور مي دهد كه صدقه ندهيد، برخي گفته اند كه فحشا در اين آيه به معناي بخل است و عرب به انسان بخيل «فاحش» مي گويند.

الأفريقي المصري، محمد بن مكرم بن منظور (متوفاي711هـ)، لسان العرب، ج 6، ص325، فصل الفاء، ماده «فحش»، ناشر: دار صادر ـ بيروت، الطبعة: الأولي.

مولي محمد صالح مازندراني در شرح اين روايت مي گويد:

قال المفسرون فيه إشارة إلي أن سبب القرب والرجحان عند الله تعالي ليس إلا الصلاح كائنا من كان وخيانة المرأتين ليست هي الفجور وإنما هي نفاقهما وابطانهما الكفر وتظاهرهما علي الرسولين فامرأة نوح قالت لقومه أنه مجنون وامرأة لوط دلت قومه علي ضيفانه، وليس المراد بالخيانة البغي والزنا إذ ما زنت امرأة نبي قط، وذلك هو المراد بقوله (عليه السلام): (ما تري من الخيانة في قول الله عز وجل (فخانتاهما) ما يعني بذلك إلا الفاحشة) هي كلما يشتد قبحه من الذنوب والمعاصي والمراد بها هنا النفاق والمخالفة والكفر.

مفسران در تفسير اين آيه گفته اند: اين آيه اشاره به اين دارد كه معيار نزديكي و برتري در نزد خداوند، چيزي جز كار خير نيست، هركس كه مي خواهد باشد و خيانت اين دو زن، زنا نبوده است؛ بلكه نفاق، پنهان كردن كفر در دل و دشمني با آن دو پيامبر خدا بوده است؛ پس زن نوح به قومش مي گفت كه او ديوانه است و زن لوط مردم از وجود ميهمان ها در خانه آن حضرت آگاه كرد، مقصود از خيانت زنا نيست؛ چرا كه هيچ يك از زنان پيامبران هيچگاه زنا نكرده اند و مراد امام عليه السلام از جمله «...ما يعني بذلك الا الفاحشه» نيز همين است. فاحشه، كلمه اي است كه هرگاه زشتي يك گناه و معصيت شديد شود، استفاده مي شود و مراد از آن نفاق، مخالفت (با پيامبر) و كفر است.

المازندراني، مولي محمد صالح (متوفاي1081هـ)، شرح أصول الكافي، ج10، ص107، ضبط و تصحيح: السيد علي عاشور، ناشر: دار احياء التراث العربي ـ بيروت، الطبعة: الأولي، 1421هـ ـ 2000م

در منابع اهل سنت نيز روايتي وجود دارد كه رسول خدا صلي الله عليه وآله كلمه «فاحشه» را براي عائشه به كار برده است و «فاحشه» در اين روايت به معناي بدگوئي و كلام زشت است.

ابن أبي شيبه در كتاب مصنف مي نويسد:

حدثنا أبو بكر قال حدثنا أبو معاوية عن الأعمش عن أبي الضحي عن مسروق عن عائشة أن النبي صلي الله عليه وسلم قال لها: يَا عَائِشَةُ لاَ تَكُونِي فَاحِشَةً.

از مسروق از عائشه نقل شده است كه رسول خدا (ص) به عائشه گفت: اي عائشه! «فاحشه؛ ناسزاگو» نباش.

إبن أبي شيبة الكوفي، ابوبكر عبد الله بن محمد (متوفاي235 هـ)، الكتاب المصنف في الأحاديث والآثار، ج5، ص211، ح25329، تحقيق: كمال يوسف الحوت، ناشر: مكتبة الرشد ـ الرياض، الطبعة: الأولي، 1409هـ.

و مسلم نيشابوري همين روايت را با طول و تفصيل بيشتري نقل كرده است:

حَدَّثَنَا أَبُو كُرَيْب، حَدَّثَنَا أَبُو مُعَاوِيَةَ، عَنِ الأَعْمَشِ، عَنْ مُسْلِم، عَنْ مَسْرُوق، عَنْ عَائِشَةَ، قَالَتْ أَتَي النَّبِيَّ صلي الله عليه وسلم أُنَاسٌ مِنَ الْيَهُودِ فَقَالُوا السَّامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا الْقَاسِمِ. قَالَ «وَعَلَيْكُمْ». قَالَتْ عَائِشَةُ قُلْتُ بَلْ عَلَيْكُمُ السَّامُ وَالذَّامُ. فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلي الله عليه وسلم «يَا عَائِشَةُ لاَ تَكُونِي فَاحِشَةً». فَقَالَتْ مَا سَمِعْتَ مَا قَالُوا فَقَالَ «أَوَلَيْسَ قَدْ رَدَدْتُ عَلَيْهِمُ الَّذِي قَالُوا قُلْتُ وَعَلَيْكُمْ».

از مسروق از عائشه نقل شده است: عده اي از يهوديان خدمت رسول خدا (ص) رسيدند و گفتند: سام (مرگ) بر تو اي ابوالقاسم. رسول خدا (ص) فرمود: بر شما. عائشه گويد من گفتم: بلكه بر خود شما مرگ و ملامت باد، پس رسول خدا (ص) فرمود: اي عائشه، فاحشه نباش. عائشه گفت: مگر نشنيدي كه چه گفتند؟ رسول خدا (ص) فرمود: مگر نه اين كه هر آن چه كه گفته بودند بر خود آن ها برگرداندم و گفتم بر شما باد؟

النيسابوري القشيري، ابوالحسين مسلم بن الحجاج (متوفاي261هـ)، صحيح مسلم، ج4، ص1706، ح2165، كتاب السلام (الاداب)، باب النَّهْيِ عَنِ ابْتِدَاءِ، أَهْلِ الْكِتَابِ بِالسَّلاَمِ وَكَيْفَ يَرُدُّ عَلَيْهِمْ، تحقيق: محمد فؤاد عبد الباقي، ناشر: دار إحياء التراث العربي ـ بيروت.

نووي در شرح همين روايت و روايت ديگري با همين مضمون از عائشه، مي گويد:

وأما الفحش فهو القبيح من القول والفعل وقيل الفحش مجاوزة الحد.

و اما فحش به معناي زشتي در گفتار و كردار است، برخي گفته اند كه فحش به معناي تجاوز از حد است.

النووي الشافعي، محيي الدين أبو زكريا يحيي بن شرف بن مر بن جمعة بن حزام (متوفاي676 هـ)، شرح النووي علي صحيح مسلم، ج14، ص147، ناشر: دار إحياء التراث العربي ـ بيروت، الطبعة الثانية، 1392هـ.

و ملا علي هروي مي گويد:

وفي رواية لمسلم قال: «لا تكوني فاحشة» أي قائلة للفحش ومتكلمة بكلام قبيح.

در روايت مسلم آمده است كه «فاحشه نباش» فاحشه، يعني به زبان آوردن سخن زشت.

ملا علي القاري، نور الدين أبو الحسن علي بن سلطان محمد الهروي (متوفاي1014هـ)، مرقاة المفاتيح شرح مشكاة المصابيح، ج8، ص463، تحقيق: جمال عيتاني، ناشر: دار الكتب العلمية ـ لبنان/ بيروت، الطبعة: الأولي، 1422هـ ـ 2001م.

در نتيجه: اولاً: اين روايت مرحوم كليني در كتاب كافي سندش ضعيف است؛ ثانياً: ارتباطي به عائشه ندارد؛ ثالثاً: فاحشه معاني مختلفي دارد و هميشه به معناي زنا نيامده است.

روايت سوم: عايشه چهل دينار از خيانت جمع آوري كرده بود!

حافظ رجب برسي در كتاب مشارق الأنوار نوشته است:

الفصل الرابع (في أسرار الحسن بن علي عليهما السلام): فمن ذلك: أنه لما قدم من الكوفة جاءت النسوة يعزينه في أمير المؤمنين عليه السلام، ودخلت عليه أزواج النبي صلي الله عليه وآله، فقالت عائشة: يا أبا محمد ما مثل فقد جدك إلا يوم فقد أبوك، فقال لها الحسن: نسيت نبشك في بيتك ليلا بغير قبس بحديدة، حتي ضربت الحديدة كفك فصارت جرحا إلي الآن.

فأخرجت جردا أخضر فيه ما جمعتها من خيانة حتي أخذت منه أربعين دينارا عددا لا تعلمين لها وزنا ففرقتيها في مبغضي علي صلوات الله عليه من تيم وعدي، وقد تشفيت بقتله، فقالت: قد كان ذلك.

فصل چهارم در باره اسرار حسن بن علي عليهما السلام است. از اسرار آن حضرت اين است كه وقتي آن حضرت از كوفه برگشت، زنان براي تسليت گفتن شهادت اميرمؤمنان عليه السلام خدمت آن حضرت رسيدند، همسران رسول خدا (ص) نيز به همين منظور آمده بودند؛ پس عائشه گفت: اي ابو محمد! هيچ روزي همانند روز از دست دادن جدت نبود، مگر روز از دست دادن پدرت.

امام حسن عليه السلام فرمود: آيا فراموش كردي كه مي خواستي شبانه گودالي در خانه ات با آهن بكني؛ در حالي كه چراغي نداشتي؛ پس آهن به كف دستت خورد و زخم آن تا امروز موجود است؛ پس كيسه سبزي خارج كردي كه در آن اموالي را از خيانت جمع آوري كرده بودي، تا اين كه چهل عدد دينار كه وزن آن را نمي دانستي برداشتي و آن را در بين دشمنان علي عليه السلام از قبيله تيم و عدي تقسيم كردي و از كشته شدن علي عليه السلام خوشحال شدي؟ عائشه گفت: بلي، چنين بوده است.

البرسي الحلي، رضي الدين رجب بن محمد بن رجب المعروف بالحافظ (متوفاي813هـ)، مشارق أنوار اليقين في أسرار أمير المؤمنين عليه السلام، ص129، تحقيق العلامة السيد علي عاشور، ناشر: مؤسسة الأعلمي للمطبوعات بيروت، الطبعة: الأولي ـ 1419هـ ـ 1999م.

نقد و بررسي:

اولاً: حافظ رجب برسي اين روايت را به صورت مرسل نقل كرده است و ديگران نيز كه با سند نقل كرده اند، در سند آن حسين المقري كوفي، محمد بن حليم التماري، مخول بن ابراهيم و زيد بن كثير وجود دارد كه همگي آن ها «مجهول» و بلكه «مهمل» هستند و در كتاب هاي رجالي نامي از آن ها برده نشده است؛ پس چنين روايتي ارزش استدلال ندارد.

ثانيا: با چشم پوشي از سند روايت، از كجا معلوم كه مقصود از خيانت «زنا» باشد؟ خيانت هم مي تواند خيانت مالي باشد، هم خيانت هاي ديگر.

ابن حجر عسقلاني در شرح اين روايت بخاري: «وَلَوْلَا حَوَّاءُ لم تَخُنَّ أُنْثَي زَوْجَهَا؛ اگر (اين كار) حوا نبود، هيچ زني به شوهرش خيانت نمي كرد» (صحيح البخاري، ج3، ص1212، ح31522، كِتَاب الْأَنْبِيَاءِ، بَاب خَلْقِ آدَمَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عليه وَذُرِّيَّتِهِ)،خيانت حضرت حواء عليه السلام را اين چنين معنا كرده است:

فيه إشارة إلي ما وقع من حواء في تزيينها لآدم الأكل من الشجرة حتي وقع في ذلك فمعني خيانتها أنها قبلت ما زين لها إبليس حتي زينته لآدم ولما كانت هي أم بنات آدم أشبهها بالولادة ونزع العرق فلا تكاد امرأة تسلم من خيانة زوجها بالفعل أو بالقول وليس المراد بالخيانة هنا ارتكاب الفواحش حاشا وكلا ولكن لما مالت إلي شهوة النفس من أكل الشجرة وحسنت ذلك لآدم عد ذلك خيانة له وأما من جاء بعدها من النساء فخيانة كل واحدة منهن بحسبها.

اين روايت اشاره دارد به قصه اي كه براي حوا اتفاق افتاد و او خوردن از درخت را براي آدم زيبا جلوه داد؛ تا اين كه آدم اين عمل را انجام داد. پس معناي خيانت حوا اين است كه او زيبا جلوه دادن شيطان را پذيرفت و آن را براي حضرت آدم زيبا جلوه داد. و چون حوا مادر تمام زنان عالم بود، همگي به او شبيه شدند و اين رگ را از او گرفتند؛ به همين سبب هيچ زني از خيانت به شوهر خويش در رفتار و گفتار مصون نيست! و معني از اين خيانت در اينجا ارتكاب فواحش نيست! هرگز! اما چون به شهوت نفس رو كرد و از درخت خورد و اين كار را براي آدم زينت داد، اين كار خيانت به آدم به حساب آمد؛ و زناني كه بعد از او آمدند خيانت هر كدام، به حسب خود آنان است!

العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر ابوالفضل (متوفاي852 هـ)، فتح الباري شرح صحيح البخاري، ج6، ص368، تحقيق: محب الدين الخطيب، ناشر: دار المعرفة ـ بيروت.

همچنين خداوند در آيه 10 سوره تحريم از خيانت زنان نوح و لوط خبر داده است:

ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً لِلَّذينَ كَفَرُوا امْرَأَتَ نُوحٍ وَ امْرَأَتَ لُوطٍ كانَتا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبادِنا صالِحَيْنِ فَخانَتاهُما فَلَمْ يُغْنِيا عَنْهُما مِنَ اللَّهِ شَيْئاً وَ قيلَ ادْخُلاَ النَّارَ مَعَ الدَّاخِلين .

خداوند براي كساني كه كافر شده اند به همسر نوح و همسر لوط مثَل زده است، آن دو تحت سرپرستي دو بنده از بندگان صالح ما بودند، ولي به آن دو خيانت كردند و ارتباط با اين دو (پيامبر) سودي به حالشان (در برابر عذاب الهي) نداشت، و به آنها گفته شد: «وارد آتش شويد همراه كساني كه وارد مي شوند!»

در حالي كه تمام شيعه و اكثر بزرگان سني اتفاق دارند كه مراد از «فَخانَتاهُما» فحشا و زنا نيست؛ بلكه زن نوح و لوط اخبار خانه آن دو پيامبر را به كافران مي رساند، به همين جهت خداوند آن دو را با كافران عذاب كرد.

قرطبي مفسر مشهور اهل سنت در تفسير اين آيه مي گويد:

وقوله: « فَخانَتاهُما» يعني في الدين لا في الفراش وذلك أن هذه كانت تخبر الناس أنه مجنون وذلك أنها قالت له: أما ينصرك ربك فقال لها: نعم قالت: فمتي قال: إذا فار التنور فخرجت تقول لقومها: يا قوم والله إنه لمجنون يزعم أنه لا ينصره ربه إلا أن يفور هذا التنور فهذه خيانتها وخيانة الأخري أنها كانت تدل علي الأضياف.

منظور از «فخانتاهما» خيانت در دين است نه خيانت ناموسي و اين بدان خاطر بوده است كه زن نوح به مردم مي گفت كه او مجنون است. همچنين زن نوح به ايشان گفت: آيا پروردگارت تو را ياري مي كند؟ حضرت نوح فرمود: بلي. زن گفت: چه زماني؟ حضرت نوح فرمود: زماني كه (آب از) تنور فوران كند. پس زن از خانه خارج شد و به قومش گفت: اي قوم به خدا سوگند كه نوح ديوانه است و خيال مي كند كه پروردگار او را ياري نخواهد كرد؛ مگر زماني كه (آب از) اين تنور فوران كند. اين خيانت زن نوح بود و خيانت زن لوط نيز اين بود كه مردم از وجود ميهمانان آگاه كرد.

الأنصاري القرطبي، ابوعبد الله محمد بن أحمد (متوفاي671هـ)، الجامع لأحكام القرآن، ج9، ص47، ناشر: دار الشعب - القاهرة.

بقيه مفسران شيعه و سني نيز همين ديدگاه را دارند كه در ادامه سخنان جمعي از آن ها را نقل خواهيم كرد.

از آن چه گفتيم روشن مي شود كه صدور چنين گناهاني كه در ادب عربي از آن به «خيانت» تعبير مي شود، از زنان پيامبران اشكالي ندارد؛ اما خيانت ناموسي از آن جائي كه ارتباط مستقيم با آبروي آن بزرگواران دارد، قابل پذيرش نيست و از ديدگاه جمهور علماي شيعه و سني غير ممكن است.

ثالثاً: همان طور كه از متن روايت پيدا است، مراد از خيانت در روايت حافظ رجب برسي، خيانت در بيت مال مسلمين است كه از طرف معاويه براي عائشه فرستاده مي شد و او در ميان مسلمانان به منظور ميل مردم به سوي معاويه و تنفر از اميرمؤمنان عليه السلام تقسيم مي كرد، نه خيانت به معناي زنا؛ چرا كه در ادامه روايت آمده است:

ففرقتيها في مبغضي علي صلوات الله عليه من تيم وعدي، وقد تشفيت بقتله.

تو اين اموال را در بين دشمنان علي عليه السلام از قبيله تيم و عدي تقسيم كرده و از كشته شدن آن حضرت خوشحال شدي.

اموالي كه معاويه به عائشه داده بود:

طبق مدارك موجود در منابع اهل سنت، معاوية بن أبي سفيان براي عائشه اموال فراواني مي فرستاد تا او با توجه به سابقه دشمني كه با اميرمؤمنان عليه السلام داشت، اين اموال را در جهت تقويت جبهه معاويه و تضعيف جبهه اميرمؤمنان عليه السلام مصرف نمايد. ما به صورت خلاصه به چند مدرك در اين باره اشاره مي كنيم:

أبو نعيم اصفهاني در حلية الأولياء، ابن عساكر دمشقي در تاريخ مدينه دمشق و شمس الدين ذهبي در تاريخ الإسلام مي نويسند:

عن هشام بن عروة عن أبيه أن معاوية بعث إلي عائشة رضي الله تعالي عنها بمائة ألف فوالله ما غابت الشمس عن ذلك اليوم حتي فرقتها قالت مولاة لها لو اشتريت لنا من هذه الدراهم بدرهم لحما فقالت لو قلت قبل أن أفرقها لفعلت.

هشام بن عروه از پدرش نقل كرده است كه معاويه صد هزار (درهم) براي عائشه فرستاد، به خدا قسم هنوز خورشيد غروب نكرده بود كه عائشه آن ها را تقسيم كرد. كنيز عائشه به او گفت: اي كاش با يكي از اين درهم ها براي ما گوشت مي خريدي، عائشه گفت: اگر پيش از تقسيم آن ها مي گفتي، مي خريدم.

الأصبهاني، ابونعيم أحمد بن عبد الله (متوفاي430هـ)، حلية الأولياء وطبقات الأصفياء، ج2، ص47، ناشر: دار الكتاب العربي ـ بيروت، الطبعة: الرابعة، 1405هـ؛

ابن عساكر الدمشقي الشافعي، أبي القاسم علي بن الحسن إبن هبة الله بن عبد الله،(متوفاي571هـ)، تاريخ مدينة دمشق وذكر فضلها وتسمية من حلها من الأماثل، ج59، ص192، تحقيق: محب الدين أبي سعيد عمر بن غرامة العمري، ناشر: دار الفكر ـ بيروت - 1995؛

الذهبي الشافعي، شمس الدين ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاي 748 هـ)، تاريخ الإسلام ووفيات المشاهير والأعلام، ج4، ص248، تحقيق د. عمر عبد السلام تدمري، ناشر: دار الكتاب العربي ـ لبنان/ بيروت، الطبعة: الأولي، 1407هـ ـ 1987م.

و بسياري از بزرگان اهل سنت نقل كرده اند:

عن عطاء قال: قدمت عائشة مكة، فأرسل إليها معاوية بطوق قيمته مائة ألف فقبلته.

عطا گفته است كه عائشه وارد مكه شد، پس معاويه براي او گردنبندي فرستاد كه قيمتش صد هزار (درهم يا دينار) بود و عائشه نيز قبول كرد.

ابن الأعرابي، أبو سعيد أحمد بن محمد بن زياد بن بشر بن درهم البصري (متوفاي340هـ)، معجم ابن الأعرابي، ج5، ص236، طبق برنامه الجامع الكبير؛

ابن عساكر الدمشقي الشافعي، أبي القاسم علي بن الحسن إبن هبة الله بن عبد الله،(متوفاي571هـ)، تاريخ مدينة دمشق وذكر فضلها وتسمية من حلها من الأماثل، ج59، ص192، تحقيق: محب الدين أبي سعيد عمر بن غرامة العمري، ناشر: دار الفكر ـ بيروت - 1995؛

ابن كثير الدمشقي، ابوالفداء إسماعيل بن عمر القرشي (متوفاي774هـ)، البداية والنهاية، ج8، ص137، ناشر: مكتبة المعارف - بيروت.

شمس الدين ذهبي در تاريخ الإسلام، ابن كثير سلفي در البداية والنهاية و ابن عساكر در تاريخ مدينه دمشق مي نويسند:

وقال سعيد بن عبد العزيز: قضي معاوية عن عائشة ثمانية عشر ألف دينار.

سعيد بن عبد العريز گفته: معاويه هيجده هزار دينار از بدهكاري هاي عائشه را داد.

الذهبي الشافعي، شمس الدين ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاي 748 هـ)، تاريخ الإسلام ووفيات المشاهير والأعلام، ج4، ص248، تحقيق د. عمر عبد السلام تدمري، ناشر: دار الكتاب العربي ـ لبنان/ بيروت، الطبعة: الأولي، 1407هـ ـ 1987م؛

ابن عساكر الدمشقي الشافعي، أبي القاسم علي بن الحسن إبن هبة الله بن عبد الله،(متوفاي571هـ)، تاريخ مدينة دمشق وذكر فضلها وتسمية من حلها من الأماثل، ج59، ص192، تحقيق: محب الدين أبي سعيد عمر بن غرامة العمري، ناشر: دار الفكر ـ بيروت - 1995؛

ابن كثير الدمشقي، ابوالفداء إسماعيل بن عمر القرشي (متوفاي774هـ)، البداية والنهاية، ج8، ص136، ناشر: مكتبة المعارف - بيروت.

محمد بن سعد در طبقات الكبري، ابن جوزي در المنتظم و صفوة الصفوة مي نويسند:

وروي حجاج بن محمد عن أبي معشر قال دخل المنكدر بن عبد الله علي عائشة فقالت لك ولد قال لا فقالت لو كان عندي عشرة آلاف درهم لوهبتها لك قال فما أمست حتي بعث إليها معاوية بمال فقالت ما أسرع ما ابتليت وبعثت إلي المنكدر بعشرة آلاف درهم فاشتري منها جارية فهي أم ولده محمد وعمر وأبي بكر.

حجاج بن محمد از ابومشعر نقل كرده است كه منكدر بن عبد الله بر عائشه وارد شد، عائشه از او سؤال كرد كه فرزندي داري؟ گفت: خير. پس عائشه گفت: اگر من ده هزار درهم داشتم، آن ها را به تو مي بخشيدم. آن روز تمام نشده بود كه معاويه براي عائشه مالي فرستاد؛ پس عائشه گفت: چه زود كه خدا من را امتحان كرد؛ سپس ده هزار درهم براي منكدر فرستاد و منكدر با آن كنيزي خريد و آن كنيز صاحب فرزند شد و محمد، عمر وابوبكر را به دنيا آورد.

الزهري، محمد بن سعد بن منيع ابوعبدالله البصري (متوفاي230هـ)، الطبقات الكبري، ج5، ص27، ناشر: دار صادر - بيروت؛

ابن الجوزي الحنبلي، جمال الدين ابوالفرج عبد الرحمن بن علي بن محمد (متوفاي 597 هـ)، المنتظم في تاريخ الملوك والأمم، ج7، ص281، ناشر: دار صادر ـ بيروت، الطبعة: الأولي، 1358.

ابن الجوزي الحنبلي، جمال الدين ابوالفرج عبد الرحمن بن علي بن محمد (متوفاي 597 هـ)، صفة الصفوة، ج2، ص140، تحقيق: محمود فاخوري ـ د.محمد رواس قلعه جي، ناشر: دار المعرفة ـ بيروت، الطبعة: الثانية، 1399هـ - 1979م.

و همچنين ابن سعد در طبقات، و ذهبي در تاريخ الإسلام و سير أعلام النبلاء مي نويسند:

أخبرنا أبو معاوية الضرير حدثنا هشام بن عروة عن محمد بن المنكدر عن أم ذرة قالت بعث بن الزبير إلي عائشة بمال في غرارتين يكون مائة ألف فدعت بطبق وهي يومئذ صائمة فجعلت تقسم في الناس قال فلما أمست قالت يا جارية هاتي فطري فقالت أم ذرة يا أم المؤمنين أما استطعت فيما أنفقت أن تشتري بدرهم لحما تفطرين عليه فقالت لا تعنفيني لو كنت أذكرتني لفعلت.

ام ذره گفته: (عبد الله) بن زبير براي عائشه دو جوال (گوني) مال فرستاد كه صدهزار مي شد. پس عائشه در حالي كه روزه دار بود، طبقي خواست و اموال را در ميان مردم تقسيم كرد، هنگامي كه روز تمام شد، به كنيزش گفت: افطاري من را بياور، ام ذره گفت: اي مادر مؤمنان! آيا نمي توانستي با يكي از درهم هائي كه انفاق كردي گوشت مي خريدي تا با آن افطار مي كرديم؟ عائشه گفت: بر من سخت نگيريد، اگر به يادم مي انداختيد، اين كار را مي كردم.

الزهري، محمد بن سعد بن منيع ابوعبدالله البصري (متوفاي230هـ)، الطبقات الكبري، ج8، ص67، ناشر: دار صادر - بيروت؛

الذهبي الشافعي، شمس الدين ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاي 748 هـ)، سير أعلام النبلاء، ج2، ص187، تحقيق: شعيب الأرناؤوط، محمد نعيم العرقسوسي، ناشر: مؤسسة الرسالة ـ بيروت، الطبعة: التاسعة، 1413هـ.

الذهبي الشافعي، شمس الدين ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاي 748 هـ)، تاريخ الإسلام ووفيات المشاهير والأعلام، ج4، ص250، تحقيق د. عمر عبد السلام تدمري، ناشر: دار الكتاب العربي ـ لبنان/ بيروت، الطبعة: الأولي، 1407هـ ـ 1987م.

به راستي هدف معاويه و عبد الله بن زبير از فرستادن اين همه مال و اموال براي عائشه كه فرماندهي جنگ جمل را بر عهده گرفت چه بود؟ چرا اين سرمايه به عايشه داده شد و نه به ام سلمه يا ام حبيبه كه طبق روايت صحيح بخاري، در ميان زنان رسول خدا در حزب مخالف عايشه قرار داشت؟

ما دوست داريم كه بزرگان اهل سنت جواب اين مطلب را به روشني بدهند تا ذهن جوانان شيعه و سني از هرگونه مطلب خلافي روشن شود.

از آن چه گذشت مي توان اين احتمال را داد كه منظور از روايت حافظ رجب برسي خيانت عائشه در اموال مسلمانان و مصرف بيت المال مسلمين در رواج دشمني با اميرمؤمنان عليه السلام و جمع آوري هوادار براي معاويه بوده است نه خيانت به معناي فحشاء.

روايت چهارم: يكي از همسران پيامبر، با يكي از صحابه ازدواج كرد!

در تفسير علي بن ابراهيم آمده است:

قال علي بن إبراهيم في قوله ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا ثم ضرب الله فيهما مثلا فقال: «ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذِينَ كَفَرُوا امْرَأَتَ نُوحٍ وَامْرَأَتَ لُوطٍ كانَتا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبادِنا صالِحَيْنِ فَخانَتاهُما» فقال: والله ما عني بقوله فَخانَتاهُما إلا الفاحشة وليقيمن الحد علي فلانة فيما أتت في طريق وكان فلان يحبها فلما أرادت أن تخرج إلي [البصرة] قال لها فلان لا يحل لك أن تخرجي من غير محرم فزوجت نفسها من فلان .

علي بن ابراهيم در باره آيه «ضرب الله مثلا» گفته: خداوند در باره آن دو (حفصه و عائشه) مَثَل زده و فرموده: « خداوند براي كساني كه كافر شده اند به همسر نوح و همسر لوط مثَل زده است، آن دو تحت سرپرستي دو بنده از بندگان صالح ما بودند، ولي به آن دو خيانت كردند»؛ به خدا قسم كه منظور از «فخانتاهما» چيزي جز فاحشه نيست و بايد بر فلانه (عائشه) حد جاري شود؛ به خاطر اين كه وقتي مي خواست به بصره برود، فلاني (طلحه) او را دوست داشت و به او گفت: براي تو حلال نيست كه بدون محرم خارج بشوي؛ پس خود را به ازدواج فلان (طلحه) درآورد.

القمي، أبو الحسن علي بن ابراهيم (متوفاي310هـ) تفسير القمي، ج2، ص 377، تحقيق: تصحيح وتعليق وتقديم: السيد طيب الموسوي الجزائري، ناشر: مؤسسة دار الكتاب للطباعة والنشر ـ قم، الطبعة: الثالثة، صفر 1404.

نقد و بررسي:

اولاً: علماي شيعه در اين مطلب اختلاف دارند كه آيا تفسير موجود، همان تفسير علي بن ابراهيم است، يا توسط شاگرد او عباس بن محمد بن قاسم كه از نظر رجالي فرد مجهولي است، نوشته شده؛ از اين رو اصل صحت انتساب اين جمله به علي بن ابراهيم مورد ترديد است.

عبد الرحيم رباني شيرازي، محقق كتاب بحار الأنوار در ذيل نقل اين روايت در بحار مي نويسد:

فيه شناعة شديدة، وغرابة عجيبة، نستبعد صدور مثله عن شيخنا علي بن إبراهيم بل نظن قريبا انه من زيادات غيره، لان التفسير الموجود ليس بتمامه منه قدس سره، بل فيه زيادات كثيرة من غيره، فعلي أي هذه مقالة يخالفها المسلمون بأجمعهم من الخاصة والعامة وكلهم يقرون بقداسة أذيال أزواج النبي (صلي الله عليه وآله) مما ذكر، نعم بعضهم يعتقدون عصيان بعضهن لمخالفتها أمير المؤمنين علي (عليه السلام).

در اين گفتار زشتي بسيار شگفت انگيزي وجود دارد، صدور چنين جمله اي از شيخ ما علي بن ابراهيم بعيد است؛ بلكه گمان قوي دارم كه اين جمله از اضافات ديگران است؛ زيرا تمام تفسير موجود از خود او نيست؛ بلكه اضافات بسياري از سوي ديگران در آن وارد شده است.

به هر حال اين گفتار مخالف ديدگاه تمام مسلمانان؛ چه شيعه و چه سني است و همه مسلمانان به پاك بودن دامان همسران رسول خدا از آن چه نقل شده است، اقرار كرده اند؛ بلي، برخي به عصيان و سركشي برخي از همسران رسول خدا به خاطر مخالفت با اميرمؤمنان عليه السلام قائل شده اند.

المجلسي، محمد باقر (متوفاي 1111هـ)، بحار الأنوار، ج22، ص 241، پاورقي شماره 3، تحقيق: عبد الرحيم الرباني الشيرازي، ناشر: مؤسسة الوفاء ـ بيروت ـ لبنان، الطبعة: الثانية المصححة، 1403 ـ 1983م.

ثانياً: همان طور كه از متن مطلب فوق به دست مي آيد، جمله «والله ما عني بقوله فَخانَتاهُما إلا الفاحشة و ليقيمن الحد علي فلانة...» كلام يكي از ائمه اهل بيت عليهم السلام نيست؛ بلكه اين گفته منسوب به علي بن ابراهيم است. بديهي است كه حتي بر فرض صحت انتساب تمام مطالب كتاب به علي بن ابراهيم، گفته او براي احدي جز خودش حجت نيست.

از ديدگاه ما شأن علي بن ابراهيم اجل است از اين كه چنين جمله شنيعي را بدون دليل و مدرك گفته باشد.

علامه مجلسي رضوان الله تعالي عليه در اين باره مي گويد:

بيان: المراد بفلان طلحة وهذا إن كان رواية فهي شاذة مخالفة لبعض الأصول، وإن كان قد يبدو من طلحة ما يدل علي أنه كان في ضميره الخبيث مثل ذلك لكن وقوع أمثال ذلك بعيد عقلا ونقلا وعرفا وعادة وترك التعرض لأمثاله أولي.

توضيح: مراد از «فلان» طلحه است، اگر اين جمله روايت باشد، شاذ و مخالف بعضي از اصول است؛ اگر چه از طلحه چيزهاي سر زده است كه دلالت مي كند او در باطن خبيث خود چنين قصدهايي را داشته است، ولي وقوع چنين چيزهاي از نظر عقل، نقل، عرف و عادت بعيد به نظر مي رسد و شايسته است كه چنين مطالبي مطرح نشود.

المجلسي، محمد باقر (متوفاي 1111هـ)، بحار الأنوار، ج32، ص 107، تحقيق: عبد الرحيم الرباني الشيرازي، ناشر: مؤسسة الوفاء ـ بيروت ـ لبنان، الطبعة: الثانية المصححة، 1403 ـ 1983 م.

اين سخن علامه مجلسي اشاره دارد به روايات فراواني كه در منابع اهل سنت وجود دارد كه ثابت مي كند طلحه بسيار دوست داشته است كه با عائشه ازدواج نمايد و حتي در زمان حيات پيامبر خدا صلي الله عليه وآله بارها اين آرزو را بر زبان آورده است، تا اين كه اين خبر به گوش آن حضرت مي رسد و سبب ناراحتي و غصه آن حضرت را فراهم مي كند كه خداوند با فرستادن آيه ششم سوره احزاب:

النَّبِيُّ أَوْلي بِالْمُؤْمِنينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَأَزْواجُهُ أُمَّهاتُهُمْ.

پيامبر نسبت به مؤمنان از خودشان سزاوارتر است و همسران او مادران آنها [مؤمنان ] محسوب مي شوند.

ازدواج همسران پيامبر را با ديگران حرام اعلام مي كند. ما به برخي از مدارك آن اشاره مي كنيم:

مقاتل بن سليمان كه از قديمي ترين تفسيرپردازان اهل سنت به شمار مي رود، در شأن نزول آيه 53 سوره احزاب «وَما كانَ لَكُمْ أَنْ تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ وَلا أَنْ تَنْكِحُوا أَزْواجَهُ مِنْ بَعْدِهِ أَبَداً إِنَّ ذلِكُمْ كانَ عِنْدَ اللَّهِ عَظيماً» مي نويسد:

فقال طلحة بن عبيد الله القرشي من بني تيم بن مرة: ينهانا محمد أن ندخل علي بنات عمنا، يعني عائشة، رضي الله عنها، وهما من بني تيم بن مرة، ثم قال في نفسه: والله، لئن مات محمد وأنا حي لأتزوجن عائشة، فأنزل الله تعالي في قول طلحة بن عبيد الله «وَما كانَ لَكُمْ أَنْ تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ وَلا أَنْ تَنْكِحُوا أَزْواجَهُ مِنْ بَعْدِهِ أَبَداً إِنَّ ذلِكُمْ كانَ عِنْدَ اللَّهِ عَظيماً» لأن الله جعل نساء النبي صلي الله عليه وسلم علي المؤمنين في الحرمة كأمهاتهم. فمن ثم عظم الله تزويجهن علي المؤمنين.

طلحة بن عبيد الله قرشي از بني تيم گفت: محمد ما را از اين كه به نزد دختر عمويمان يعني عائشه رويم! ـ طلحه و عائشه هر دو از بني تيم بودند- سپس در دل خويش گفت: قسم به خدا اگر محمد بميرد و من زنده باشم، با عائشه ازدواج مي كنم.

به همين سبب خداوند اين آيه را نازل كرد كه «شما حق نداريد كه رسول خدا را آزار دهيد و حق نداريد كه بعد از او با همسرانش ازدواج كنيد كه اين كار در نزد خداوند (گناه) بزرگي است».

زيرا خداوند همسران رسول خدا (ص) را در حرمت ازدواج مانند مادرانشان قرار داده است و به همين سبب خدا ازدواج با آنان را گناه كبيره براي مومنان دانسته است.

الأزدي البلخي، أبو الحسن مقاتل بن سليمان بن بشير (متوفاي150هـ)، تفسير مقاتل بن سليمان، ج3، ص 53، تحقيق: أحمد فريد، ناشر: دار الكتب العلمية ـ لبنان/ بيروت، الطبعة: الأولي، 1424هـ ـ 2003م.

و أبومظفر سمعاني مي نويسد:

وقوله: «ما كانَ لَكُمْ أَنْ تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ» قال أهل التفسير: لما نزلت آية الحجاب ومنع الرجال من الدخول في بيوت النبي، قال رجل من الصحابة: ما بالنا نمنع من الدخول علي بنات أعمامنا، والله لئن حدث أمر لأتزوجن عائشة، والأكثرون علي أن القائل لهذا طلحة بن عبيد الله، وكان من رهط أبي بكر الصديق.

اهل تفسير گفته اند كه وقتي آيه حجاب نازل شد و مردان از ورود به خانه رسول خدا (ص) منع شدند، يكي از صحابه گفت: چه شده است كه ما را از وارد شدن به دختران عموي مان، باز مي دارند؟ قسم به خدا اگر اتفاقي افتاد (رسول خدا مرد) با عائشه ازدواج مي كنم.

بيشتر علما بر اين عقيده اند كه گوينده اين سخن، طلحة بن عبيد الله بوده است كه از قبيله ابو بكر بود.

السمعاني، ابوالمظفر منصور بن محمد بن عبد الجبار (متوفاي489هـ)، تفسير القرآن، ج4، ص 301، تحقيق: ياسر بن إبراهيم و غنيم بن عباس بن غنيم، ناشر: دار الوطن ـ الرياض ـ السعودية، الطبعة: الأولي، 1418هـ- 1997م.

ابن أبوحاتم رازي در تفسير خود سه روايت در اين باره نقل كرده است:

. 17763 عن ابن عباس رضي الله، عنه في قوله: وما كان لكم ان تؤذوا رسول الله... قال: نزلت في رجل هم ان يتزوج بعض نساء النبي صلي الله عليه وسلم بعده، قال سفيان: ذكروا انها عائشة رضي الله، عنها.

17764 عن عبد الرحمن بن زيد بن اسلم قال: بلغ النبي صلي الله عليه وسلم ان رجلا يقول: ان توفي رسول الله صلي الله عليه وسلم تزوجت فلانة من بعده، فكان ذلك يؤذي النبي صلي الله عليه وسلم فنزل القران وما كان لكم ان تؤذوا رسول الله.

17765 عن السدي رضي الله، عنه قال: بلغنا ان طلحة بن عبيد الله قال: ايحجبنا محمد، عن بنات عمنا، ويتزوج نسائنا من بعدنا لئن حدث به حدث لنتزوجن نساءه من بعده. فنزلت هذه الاية

از ابن عباس روايت شده است كه در مورد آيه «وما كان لكم أن توذوا...» گفت: در مورد مردي نازل شد كه مي خواست با بعد از رحلت رسول خدا (ص) يكي از همسران آن حضرت ازدواج كند. سفيان گفته است كه چنين مي گويند كه آن زن عائشه بوده است!

از عبد الرحمن بن زيد بن اسلم روايت شده است كه گفت: به پيامبر (ص) خبر رسيد كه مردي مي گويد: اگر پيامبر از دنيا رفت من بعد از او با فلان زن ازدواج مي كنم!

سخن او سبب آزار رسول خدا (ص) شد؛ و اين آيه نازل گرديد كه «وما كان لكم أن توذوا...»

از سدي از عبد الرحمن بن زيد روايت شده است كه به ما خبر رسيد كه طلحة بن عبيد الله گفت: آيا محمد بين ما و دختران عمو مان پرده قرار مي دهد؟ و خود بعد از مردن ما با همسران ما ازدواج مي كند؟ قسم به خدا اگر براي او اتفاقي افتاد، بعد از او با همسرانش ازدواج خواهيم كرد.

به همين سبب اين آيه نازل شد!

إبي أبي حاتم الرازي، عبد الرحمن بن محمد بن إدريس (متوفاي327هـ)، تفسير ابن أبي حاتم، ج10، ص 3150، تحقيق: أسعد محمد الطيب، ناشر: المكتبة العصرية ـ صيدا.

و قرطبي مفسير شهير و پرآوازه سني مي نويسد:

وقال القشيري أبو نصر عبد الرحمن: قال بن عباس قال رجل من سادات قريش من العشرة الذين كانوا مع رسول الله صلي الله عليه وسلم علي حراء في نفسه لو توفي رسول الله صلي الله عليه وسلم لتزوجت عائشة وهي بنت عمي قال مقاتل: هو طلحة بن عبيد الله... وقال بن عطية: روي أنها نزلت بسبب أن بعض الصحابة قال: لو مات رسول الله (ص) لتزوجت عائشة فبلغ ذلك رسول الله (ص) فتأذي به هكذا كني عنه بن عباس ببعض الصحابة وحكي مكي عن معمر أنه قال: هو طلحة بن عبيد الله

ابن عباس گفته است كه يكي از بزرگان قريش از ده نفري كه با رسول خدا (ص) در غار حراء بودند در دل خويش گفت: اگر پيامبر از دنيا برود، با عائشه كه دختر عموي من است ازدواج مي كنم! مقاتل مي گويد: او طلحة بن عبيد الله است

ابن عطيه نيز گفته است: روايت شده است كه اين آيه در مورد يكي از صحابه نازل شد كه گفت: اگر رسول خدا بميرد، با عائشه ازدواج مي كنم!

اين خبر به رسول خدا (ص) رسيد! و آن حضرت نيز بدين سبب آزرده شد.

در اين روايت ابن عباس با كنايه گفته است يكي از صحابه ولي مكي از معمر روايت كرده است كه او گفته است «طلحة بن عبيد الله»

الأنصاري القرطبي، ابوعبد الله محمد بن أحمد (متوفاي671هـ)، الجامع لأحكام القرآن، ج14، ص 228، ناشر: دار الشعب - القاهرة.

ديگر دانشمندان و مفسران اهل سنت نيز بر اين مطلب تصريح كرده اند كه ما فقط به ذكر نام و آدرس كتاب آن ها اكتفا مي كنيم:

الزهري، محمد بن سعد بن منيع ابوعبدالله البصري (متوفاي230هـ)، الطبقات الكبري، ج8، ص 201، ناشر: دار صادر - بيروت؛

البلاذري، أحمد بن يحيي بن جابر (متوفاي279هـ)، أنساب الأشراف، ج3، ص 201، طبق برنامه الجامع الكبير؛

السمرقندي، نصر بن محمد بن أحمد ابوالليث (متوفاي367 هـ)، تفسير السمرقندي المسمي بحر العلوم، ج3، ص 66، تحقيق: د. محمود مطرجي، ناشر: دار الفكر - بيروت؛

البغوي، الحسين بن مسعود (متوفاي516هـ)، تفسير البغوي، ج3، ص 541، تحقيق: خالد عبد الرحمن العك، ناشر: دار المعرفة - بيروت؛

الأندلسي، ابومحمد عبد الحق بن غالب بن عطية (متوفاي546هـ)، المحرر الوجيز في تفسير الكتاب العزيز، ج4، ص 396، تحقيق: عبد السلام عبد الشافي محمد، ناشر: دار الكتب العلمية ـ لبنان، الطبعة: الاولي، 1413هـ- 1993م؛

إبن العربي، ابوبكر محمد بن عبد الله (متوفاي543هـ)، أحكام القرآن، ج3، ص 617، تحقيق: محمد عبد القادر عطا، ناشر: دار الفكر للطباعة والنشر - لبنان؛

ابن الجوزي، جمال الدين ابوالفرج عبد الرحمن بن علي بن محمد (متوفاي 597 هـ)، زاد المسير في علم التفسير، ج6، ص 416، ناشر: المكتب الإسلامي ـ بيروت، الطبعة: الثالثة، 1404هـ؛

الرازي الشافعي، فخر الدين محمد بن عمر التميمي (متوفاي604هـ)، التفسير الكبير أو مفاتيح الغيب، ج25، ص 416، ناشر: دار الكتب العلمية ـ بيروت، الطبعة: الأولي، 1421هـ ـ 2000م؛

الزيلعي، عبدالله بن يوسف ابومحمد الحنفي (متوفاي762هـ)، تخريج الأحاديث والآثار الواقعة في تفسير الكشاف للزمخشري، ج3، ص 128، تحقيق: عبد الله بن عبد الرحمن السعد، ناشر: دار ابن خزيمة ـ الرياض، الطبعة: الأولي، 1414هـ؛

العيني الغيتابي الحنفي، بدر الدين ابومحمد محمود بن أحمد (متوفاي 855هـ)، عمدة القاري شرح صحيح البخاري، ج19، ص 121، ناشر: دار إحياء التراث العربي - بيروت؛

الأنصاري الشافعي، أبويحيي زكريا (متوفاي926هـ)، أسني المطالب في شرح روض الطالب، ج3، ص 102، تحقيق: د. محمد محمد تامر، ناشر: دار الكتب العلمية ـ بيروت، الطبعة: الأولي، 1422 هـ ـ 2000

أبو القاسم خلف بن عبد الملك بن بشكوال (متوفاي578هـ)، غوامض الأسماء المبهمة الواقعة في متون الأحاديث المسندة، ج11، ص 711ـ712، تحقيق: د. عز الدين علي السيد , محمد كمال الدين عز الدين، ناشر: عالم الكتب ـ بيروت، الطبعة: الأولي، 1407هـ

بنابراين هرچند كه طلحه چنين آوزويي را در باطن خود داشته است؛ اما روايت علي بن ابراهيم رضوان الله تعالي عليه ازدواج او را با عائشه ثابت نمي كند؛ چرا كه انتساب اين مطلب به علي بن ابراهيم قطعي و روشن نيست؛ بنابراين روايت نيز ارزش استناد ندارد و چيزي را عليه شيعيان ثابت نمي كند.

تحليل نهائي روايات:

طبق آن چه گذشت نتيجه مي گيريم كه تمام اين روايات هم از نظر سندي و هم از نظر دلالي مشكلات اساسي داشته، ارزش استناد ندارند و چيزي را به اثبات نمي رسانند.

از طرف ديگر با روايات صحيح السند و اجماع امت اسلامي نيز در تعارض هستند.

نتيجه نهائي آن كه: اتهام فحشاء به عائشه و ساير همسران تمام پيامبران دليل و مدرك معتبري ندارد.

ديدگاه علماي شيعه در باره اتهام فحشاء به همسران پيامبران

از ديدگاه شيعه، زنان تمام پيامبران از تهمت زنا مبرا بوده اند؛ چرا كه اين مطلب طعن و نقص بر انبياء عليهم السلام است و با آبروي آن ها سروكار دارد و خداوند تمام انبياء خود را از هر نقص و عيبي مبرا كرده است.

شيخ طوسي رحمت الله عليه معروف به شيخ الطائفة در باره اتهام فحشا به همسرن پيامبران به نقل از ابن عباس مي نويسد:

ما زنت امرأة نبي قط، وكانت الخيانة من امرأة نوح انها كانت تنسبه إلي الجنون والخيانة من امرأة لوط انها كانت تدل علي أضيافه.

هيچ يك از زنان پيامبران هرگز زنا نكرده است، خيانت زن نوح اين بود كه آن حضرت را متهم به ديوانگي كرده بود و خيانت زن لوط نيز اين بود كه جاي مهمانان حضرت لوط به كفار نشان داد.

الطوسي، الشيخ ابوجعفر، محمد بن الحسن بن علي بن الحسن (متوفاي460هـ)، التبيان في تفسير القرآن، ج5، ص 495، تحقيق: تحقيق وتصحيح: أحمد حبيب قصير العاملي، ناشر: مكتب الإعلام الإسلامي، الطبعة: الأولي، 1409هـ..

و در جاي ديگر گفته است:

وقوله (ضرب الله مثلا للذين كفروا امرأة نوح وامرأة لوط كانتا تحت عبدين من عبادنا صالحين) قال ابن عباس: كانت امرأة نوح وامرأة لوط منافقتين (فخانتاهما) قال ابن عباس: كانت امرأة نوح كافرة، تقول للناس انه مجنون، وكانت امرأة لوط تدل علي أضيافه، فكان ذلك خيانتهما لهما، وما زنت امرأة نبي قط، لما في ذلك من التنفير عن الرسول وإلحاق الوصمة به، فمن نسب أحدا من زوجات النبي إلي الزنا، فقد أخطأ خطأ عظيما، وليس ذلك قولا لمحصل.

اما اين سخن خداوند كه: «خداوند براي كساني كه كافر شده اند به همسر نوح و همسر لوط مثَل زده است، آن دو تحت سرپرستي دو بنده از بندگان صالح ما بودند»، ابن عباس گفته: زن نوح و زن لوط منافق بودند. «فخانتاهما» ابن عباس گفته: زن نوح كافر بود و به مردم مي گفت كه آن حضرت ديوانه شده است و زن لوط جاي مهمانان آن حضرت را به كفار نشان داد، اين خيانت آن دو زن بود؛ هيچ يك از زنان پيامر هرگز زنا نكرده اند؛ زيرا سبب بدبيني و ننگ و عار نسبت به آن حضرت مي شد؛ پس هركس يكي از زنان پيامبران را متهم به زنا كند، اشتباه بزرگي مرتكب شده است و كسي كه تحصيل (تحقيق) كرده باشد، چنين سخني نمي گويد.

الطوسي، الشيخ ابوجعفر، محمد بن الحسن بن علي بن الحسن (متوفاي460هـ)، التبيان في تفسير القرآن، ج10، ص 52، تحقيق: تحقيق وتصحيح: أحمد حبيب قصير العاملي، ناشر: مكتب الإعلام الإسلامي، الطبعة: الأولي، 1409هـ.

سيد مرتضي رضوان الله تعالي عليه در كتاب امالي خود در اين باره مي نويسد:

إن سأل سائل عن قوله تعالي (وَنادي نُوحٌ رَبَّهُ فَقالَ رَبِّ إِنَّ ابْني مِنْ أَهْلي ) إلي قوله (أَنْ تَكُونَ مِنَ الْجاهِلين ). فقال ظاهر قوله تعالي (إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَهْلِكَ) يقتضي تكذيب قوله عليه السلام انه من أهلي فالنبي لا يجوز عليه الكذب فما الوجه في ذلك وكيف يصح أن يخبر عن ابنه انه عمل غير صالح وما المراد به.

الجواب قلنا في هذه الآية وجوه: أحدها: أن نفيه لان يكون من أهله لم يتناول نفي النسب وإنما نفي أن يكون من أهله الذين وعد بنجاتهم لأنه عز وجل كان وعد نوحا عليه السلام بان ينجي أهله ألا تري إلي قوله تعالي (قُلْنَا احْمِلْ فيها مِنْ كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَأَهْلَكَ إِلاَّ مَنْ سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْل ) فاستثني تعالي من أهله من أراد اهلاكه بالغرق.

ويدل عليه أيضا قول نوح عليه السلام (إِنَّ ابْني مِنْ أَهْلي وَإِنَّ وَعْدَكَ الْحَق ) وعلي هذا الوجه يتطابق الخبران ولا يتنافيان وقد روي هذا التأويل بعينه عن ابن عباس وجماعة من المفسرين.

والجواب الثاني أن يكون المراد بقوله تعالي (لَيْسَ مِنْ أَهْلِكَ) اي انه ليس علي دينك وأراد انه كان كافرا مخالفا لأبيه وكأن كفره أخرجه من أن يكون له أحكام أهله ويشهد لهذا التأويل قوله تعالي طريق التعليل (إِنَّهُ عَمَلٌ غَيْرُ صالِح ) فبين تعالي انه إنما خرج من أحكام أهله لكفره وسوء عمله وقد روي هذا التأويل أيضا عن جماعة من المفسرين.

وحكي عن ابن جريج انه سئل عن ابن نوح فسبح طويلا ثم قال لا إله إلا الله يقول الله ونادي نوح ابنه ويقول ليس منه ولكنه خالفه في العمل فليس منه من لم يؤمن.

وروي عن عكرمة أنه قال كان ابنه ولكنه كان مخالفا له في النية والعمل فمن ثم قيل إنه ليس من أهلك.

والوجه الثالث انه لم يكن ابنه علي الحقيقة وإنما ولد علي فراشه فقال عليه السلام ان ابني علي ظاهر الأمر فأعلمه الله تعالي ان الأمر بخلاف الظاهر ونبه علي خيانة امرأته وليس في ذلك تكذيب خبره لأنه إنما خبر عن ظنه وعما يقتضيه الحكم الشرعي فأخبره الله تعالي بالغيب الذي لا يعلمه غيره وقد روي هذا الوجه عن الحسن وغيره.

وروي قتادة عن الحسن قال كنت عنده فقال ونادي نوح ابنه فقال لعمر الله ما هو ابنه قال فقلت يا أبا سعيد يقول الله تعالي ونادي نوح ابنه وتقول ليس بابنه قال أفرأيت قوله ليس من أهلك قال قلت معناه انه ليس من أهلك الذين وعدتك ان أنجيهم معك ولا يختلف أهل الكتاب انه ابنه فقال أهل الكتاب يكذبون.. وروي عن مجاهد وابن جريج مثل ذلك.

وهذا الوجه يبعد إذ فيه منافاة للقرآن لأنه قال تعالي (ونادي نوح ابنه) فأطلق عليه اسم البنوة ولأنه أيضا استثناه من جملة أهله بقوله تعالي (وأهلك إلا من سبق عليه القول) ولان الأنبياء عليهم الصلاة والسلام يجب أن ينزهوا عن مثل هذه الحال لأنها تعر وتشين وتغض من القدر وقد جنب الله تعالي أنبيائه عليهم الصلاة والسلام ما هو دون ذلك تعظيما لهم وتوقيرا ونفيا لكل ما ينفر عن القبول منهم وقد حمل ابن عباس ظهور ما ذكرناه من الدلالة علي أن تأول قوله تعالي في امرأة نوح وامرأة لوط فخانتاهما علي أن الخيانة لم تكن منهما بالزنا بل كانت إحداهما تخبر الناس بأنه مجنون والأخري تدل علي الأضياف والمعتمد في تأويل الآية هو الوجهان المتقدمان.

اگر سؤال كننده اي از اين گفتار خداوند بلند مرتبه سؤال كند كه: «نوح به پروردگارش عرض كرد: «پروردگارا! پسرم از خاندان من است » تا اين كلام خداوند: « من به تو اندرز مي دهم تا از جاهلان نباشي!» و بگويد كه ظاهر اين گفته خداوند «اي نوح! او از اهل تو نيست » اقتضاء مي كند كه گفته حضرت نوح كه او از اهل من است، دروغ باشد؛ در حالي كه دروغ گفتن براي انبياء جايز نيست؛ پس حقيقت مطلب و مقصود از آيه چيست؟

در جواب مي گوئيم: در باره اين آيه ديدگاه هاي مختلفي وجود دارد: يكي از آن ها اين است كه اگر خداوند مي گويد «او از اهل تو نيست» به معناي نفي نسب آن فرزند از حضرت نوح نيست؛ بلكه منظور اين است كه اين فرزند از كساني نيست كه ما وعده نجات آن ها را به شما داديم؛ زيرا خداوند به حضرت نوح وعده داده است كه اهلش را نجات دهد؛ مگر اين سخن خداوند را نمي بينيد كه فرمود: «(به نوح) گفتيم: «از هر جفتي از حيوانات (از نر و ماده) يك زوج در آن (كشتي) حمل كن! همچنين خاندانت را (بر آن سوار كن)- مگر آنها كه قبلًا وعده هلاك آنان داده شده» پس خداوند با اين جمله كساني از خانواده آن حضرت را كه وعده هلاكتشان را داده است، استثنا كرده است.

دليل ديگر بر اين ديدگاه، اين گفته حضرت نوح عليه السلام است كه: «پروردگارا! پسرم از خاندان من است و وعده تو (در مورد نجات خاندانم) حق است »

طبق اين ديدگاه، هر دو آيه با يكديگر سازگار است و تضاد ندارد. عين اين تأويل از ابن عباس و جماعتي از مفسران نقل شده است.

جواب دوم اين است كه مقصود از اين گفته خداوند كه «او از اهل تو نيست» اين است كه دين تو را قبول ندارد؛ و مراد اين است كه او كافر و مخالف پدرش بوده و همين كفرش او را از گستره احكامي كه اهل نوح را شامل مي شده خارج كرده است.

شاهد بر اين مطلب اين استدلال خداوند است كه: «او عمل غير صالحي است». خداوند با اين جمله او را به خاطر كفر و كردار بدش از احكامي كه شامل اهل نوح مي شده خارج كرده است. اين تأويل از گروهي از مفسران نقل شده است.

از ابن جريج نقل شده كه از او از فرزند نوح سؤال شد، بعد از مكث طولاني گفت: خدائي جز خداي يكتا نيست، خداوند او را فرزند نوح خوانده است؛ ولي اين ها مي گويند كه او فرزند نوح نبوده است! فرزند نوح در كردار با پدرش مخالفت كرد؛ پس هركس كه به نوح ايمان نياورد از او نيست.

از عكرمه نقل شده است كه گفت: او فرزند نوح بود؛ اما در نيت و كردار با پدرش مخالفت كرد، به همين خاطر خداوند گفته است كه او از اهل تو نيست.

ديدگاه سوم اين است كه: او فرزند واقعي حضرت نوح نبوده است؛ بلكه در هنگام ازدواج نوح با آن زن به دنيا آمد و حضرت نوح گفته است كه او ظاهرا فرزند من است؛ ولي خداوند به او فهماند كه اين چنين نيست؛ بلكه همسرت به تو خيانت كرده است؛ پس با اين تأويل بازهم دروغگو بودن حضرت نوح از آيه استفاده نمي شود؛ چرا حضرت نوح به خيال خودش و بر مبناي اقتضاي حكم شرعي (كه فرزندي كه از زن به دنيا مي آيد، مال شوهر او است) اين سخن را گفته است؛ اما خداوند با علم غيبي كه جز خودش نمي داند، او را آگاه كرده است. اين نظريه از حسن (بصري) و ديگران نقل شده است.

قتاده از حسن (بصري) نقل كرده كه من نزد او بودم كه اين آيه را تلاوت كرد: «ونادي نوح ابنه» و سپس گفت: سوگند به خدا كه او فرزند نوح نبود. من گفتم: اي ابوسعيد! خداوند مي گويد كه او فرزندش بوده و تو مي گوئي كه فرزندش نيست؟ حسن گفت: مگر اين سخن خداوند را نديده اي كه مي گويد: «او از اهل تو نيست». قتاده مي گويد كه من گفتم: معناي آيه اين است كه او از كساني از اهل تو نيست كه من وعده نجات آن ها را داده ام، تمام اهل كتاب اختلاف ندارند كه او فرزند نوح است. حسن گفت: اهل كتاب دروغ مي گويند. از مجاهد و ابن جريج نيز همين ديدگاه نقل شده است.

اين ديدگاه بعيد به نظر مي رسد؛ چرا كه با قرآن كريم در تضاد است؛ زيرا خداوند فرموده «نوح فرزندش را صدا زد» پس اسم فرزند را بر او اطلاق كرده است. همچنين به اين دليل كه خداوند او را از اهلش استثناء كرده و فرموده: « خاندانت را (بر آن سوار كن)- مگر آنها كه قبلًا وعده هلاك آنان داده شده». و نيز به اين دليل كه واجب است انبياء عليهم السلام از چنين اموري پاك باشند؛ زيرا براي آن ها ننگ و عار است و قدر و منزلت آن ها را پايين مي آورد؛ در حالي كه خداوند انبياءش را از چيزهاي كم تر از آن به خاطر تعظيم و احترام و درو كردن هر چيزي مردم را از آن ها و پذيرش سخنشان روي گردان كند، منزه و پاك كرده است.

ابن عباس، جمله «فخانتاهما؛ آن دو خيانت كردند» را اين گونه تفسير كرده است كه خيانت آن ها زنا نبوده است؛ بلكه يكي از آن ها (زن نوح) به مردم مي گفت كه او ديوانه شده است و ديگري (زن لوط) مردم از جاي مهمانان آگاه كرد.

آن چه براي ما قابل اعتماد است، دو ديدگاه اول است.

المرتضي علم الهدي، ابوالقاسم علي بن الحسين بن موسي بن محمد بن موسي بن إبراهيم بن الإمام موسي الكاظم عليه السلام (متوفاي436هـ)، الأمالي، ج2، ص144 ـ 145، تحقيق: السيد محمد بدر الدين النعساني الحلبي، ناشر: منشورات مكتبة آية الله العظمي المرعشي النجفي ـ قم، الطبعة الأولي، 1325هـ ـ 1907م.

مرحوم شرف الدين بعد از نقل گفتار سيد مرتضي مي نويسد:

إلي آخر كلامه الدال علي وجوب نزاهة امرأة نوح وامرأة لوط من الخنا، وعلي ذلك إجماع مفسري الشيعة ومتكلميهم وسائر علمائهم.

اين گفته سيد مرتضي دلالت مي كند بر وجوب پاكي زن حضرت نوح و حضرت لوط از خيانت، و تمام مفسران، متكلمان و ديگر علماي شيعه بر اين مطلب اجماع دارند.

شرف الدين الموسوي، السيد عبد الحسين (متوفاي1377هـ)، الفصول المهمة في تأليف الأمة، ص 156، ناشر: قسم الإعلام الخارجي المؤسسة البعثة ـ قم، الطبعة: الأولي.

و شيخ طبرسي در تفسير مجمع البيان در رد گفتار حسن بصري و مجاهد مبني بر اين كه فرزند نوح، از زنا بوده است مي گويد:

وهذا الوجه بعيد من حيث إن فيه منافاة القرآن، لأنه تعالي قال: ( ونادي نوح ابنه ) ولأن الأنبياء يجب أن ينزهوا عن مثل هذه الحال، لأنها تعير وتشين، وقد نزه الله أنبياءه عما دون ذلك، توقيرا لهم، وتعظيما عما ينفر من القبول منهم. وروي عن ابن عباس أنه قال: ما زنت امرأة نبي قط، وكانت الخيانة من امرأة نوح أنها كانت تنسبه إلي الجنون، والخيانة من امرأة لوط أنها كانت تدل علي أضيافه.

اين ديدگاه بعيد به نظر مي رسد؛ چرا كه با قرآن در تضاد است؛ زيرا خداوند مي فرمايد كه حضرت نوح او را فرزند خود خطاب كرده است و همچنين به اين دليل كه واجب است انبياء از چنين اموري پاك باشند؛ زيرا براي آن ها عيب و عار است و خداوند انبياي خود را به منظور احترام و تعظيم آن ها و دور كردن هرآن چه كه پذيرش گفتار آن ها را منفور مي كند، از اموري پايين تر از آن پاك كرده است. از ابن عباس روايت شده است كه زن هيچ پيامبري هرگز زنا نكرده است و خيانت زن نوح اين بود كه آن حضرت به ديوانگي متهم كرده بود و خيانت زن لوط نيز اين بود كه جاي مهمانان را به كفار نشان داد.

الطبرسي، أبي علي الفضل بن الحسن (متوفاي548هـ)، تفسير مجمع البيان، ج5، ص285، تحقيق: لجنة من العلماء والمحققين الأخصائيين، ناشر: مؤسسة الأعلمي للمطبوعات ـ بيروت، الطبعة الأولي، 1415هـ ـ 1995م.

المجلسي، محمد باقر (متوفاي 1111هـ)، بحار الأنوار، ج11، ص 314، تحقيق: محمد الباقر البهبودي، ناشر: مؤسسة الوفاء ـ بيروت ـ لبنان، الطبعة: الثانية المصححة، 1403 ـ 1983 م.

و در تفسير جوامع الجامع مي گويد:

(فخانتاهما) بالنفاق والتظاهر علي الرسولين: فامرأة نوح قالت لقومه: إنه مجنون، وامرأة لوط دلت علي ضيفانه، وعن الضحاك: خانتاهما بالنميمة إذا أوحي الله إليهما أفشتاه إلي المشركين، ولا يجوز أن يراد بالخيانة الفجور لأنه نقيصة عند كل أحد، سمج في كل طبيعة، بخلاف الكفر لأن الكفار لا يستسمجونه، وعن ابن عباس: ما زنت امرأة نبي قط؛ لما في ذلك من التنفير عن الرسول، وإلحاق الوصمة به.

«فخانتاهما» به معناي نفاق و جبهه گيري عليه آن دو پيامبر خدا است؛ همسر نوح به قومش مي گفت كه او ديوانه است و زن لوط جاي مهمانان را نشان داد. از ضحاك نقل شده است كه خيانت آن دو سخن چيني و جاسوسي بوده و خداوند به واسطه وحي آن چه را كه افشا كرده بودند، به آن دو پيامبر خبر داد.

جايز نيست كه خيانت را به معناي فجور و زنا تفسير كنيم؛ چرا كه اين امر از ديدگاه همگان نقص به حساب مي آيد و از ديد هر انساني زشت به حساب مي آيد؛ بر خلاف كفر؛ زيرا زشتي كفر به پيامبران سرايت نمي كند. از ابن عباس نقل شده است كه زن هيچ پيامبري هيچگاه زنا نكرده است؛ چرا كه اين امر مردم را از آن پيامبر متنفر مي كند و براي آنان عيب به شمار مي رود.

الطبرسي، أبي علي الفضل بن الحسن (متوفاي548هـ)، تفسير جوامع الجامع، ج3، ص 597، تحقيق و نشر: مؤسسة النشر الاسلامي التابعة لجماعة المدرسين بقم المشرفة، الطبعة: الأولي، 1418هـ.

سيد نعمت الله جزائري رحمت الله عليه در اين باره مي گويد:

أقول قوله تعالي «إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَهْلِكَ» قيل فيه أقوال:

أحدها: أنه كان ابنه لصلبه والمعني أنه ليس من أهلك الذين وعدتك نجاتهم معك لأن الله تعالي قد استثني من أهله الذين وعده أن ينجيهم ممن أراد إهلاكهم بالغرق فقال «إِلَّا مَنْ سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ» عن ابن عباس .

وثانيها: أن المراد بقوله «إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَهْلِكَ» ليس علي دينك فكان كفره أخرجه عن أن يكون له أحكام أهله وهذا كما قال النبي (صلي الله عليه وآله): سلمان منا أهل البيت . وإنما أراد علي ديننا

ويؤيد هذا التأويل أن الله سبحانه قال علي طريق التعليل «إِنَّهُ عَمَلٌ غَيْرُ صالِحٍ» فبين أنه إنما أخرج عن أحكام أهله لكفره وشر عمله.

وثالثها: أنه لم يكن ابنه حقيقة وإنما ولد علي فراشه فقال: إنه ابنه علي ظاهر الأمر فأعلمه الله أن الأمر بخلاف الظاهر ونبهه علي خيانة امرأته عن الحسن ومجاهد.

وهذا الوجه بعيد من حيث إن فيه منافاة للقرآن لأنه تعالي قال: «وَ نادي نُوحٌ ابْنَهُ» ولأن الأنبياء يجب أن ينزهوا عن مثل هذا الحال لأنها تعيير وتشيين وقد نزه الله أنبياءه عما دون ذلك.

ورابعها أنه كان ابن امرأته وكان ربيبه ويعضده قراءة من قرأ بفتح الهاء وحذف الألف وإثباته لفظا.

والمعتمد المعول عليه في تأويل الآية القولان الأولان .

در رابطه با قول خداي متعال كه فرمود: «اين پسر از اهل تو نيست» ديدگاه هاي متفاوتي نقل شده است:

اوّل: اين كه آن پسر از نسل نوح بود؛ امّا اين كه خداوند او را از خانواده نوح نمي داند، به اين دليل است كه او به خاطر كفرش از كساني كه خدا وعده نجات آن ها را به نوح داده، نبوده است؛ بلكه از كساني بوده كه خداوند در باره آنان فرمود: «مگر آنكه قول من در باره او سبقت گرفته است»

دوّم: اينكه مراد اين است كه آن پسر بر دين نوح نيست، گويا كفر او را از احكام خانوادگي و اهل بودن خارج نموده است. و اين قول شبيه همان گفتار پيامبر صلي الله عليه وآله در باره سلمان است كه فرمود: «سلمان از ما اهل بيت است» يعني سلمان بر دين و طريقه ما است. و تأييد اين تعبير همان است كه خداوند در ادامه دليل اين مطلب را اين گونه بيان مي كند:

«او عملش غير صالح است» پس آشكار مي شود كه بدي اعمال و كفر آن پسر او را از احكام اهليّت نوح خارج كرده است.

سوّم: اينكه آن پسر، فرزند حقيقي نوح نبوده است؛ بلكه پسر همسرش بوده كه نوح او را پسر خود مي پنداشته است؛ امّا خداوند او را از خيانت همسرش آگاه مي سازد و مي فهماند كه اين پسر نامشروع همسرش بوده است.

اين قول از حسن و مجاهد نقل شده، ولي اين ديدگاه بسيار بعيد به نظر مي رسد؛ زيرا در قدم نخست با ظاهر آيات قرآن در تضاد است و قرآن او را با لفظ «ابن» ياد مي كند؛ ثانيا: واجب است كه دامان انبياء از امثال اين امور منزّه باشد؛ زيرا چنين اموري عار، ننگ و زشتي براي پيامبران است و خداوند آنان را از اموري كمتر از اين منزّه داشته است.

چهارم: اينكه آن پسر فرزند خوانده مشروع همسر نوح بوده كه در خانه نوح تربيت و رشد يافته و اين قول را قرائت كساني كه (ابنه) هاء را با فتحه و حذف الف و اثبات لفظي آن قرائت كرده اند، تأييد مي كند.

امّا دو ديدگاه اوّل قابل اعتماد تر است و با تفسير و تأويل آيه سازگاري بيشتري دارد.

الموسوي الجزائري، السيد نعمة الله بن عبد الله (متوفاي1112هـ)، النور المبين في قصص الأنبياء و المرسلين، ص71، ناشر: منشورات مكتبة آيت الله العظمي مشرعشي نجفي ـ قم، الطبعة الأولي، 1404هـ نوبت چاپ: اول

علي بن يونس عاملي در كتاب الصراط المستقيم مي نويسد:

قال ابن عباس ما زنت امرأة نبي قط.

از ابن عباس نقل شده است كه زن هيچ پيامبري، هيچگاه زنا نكرده است.

العاملي النباطي، الشيخ زين الدين أبي محمد علي بن يونس (متوفاي877هـ) الصراط المستقيم إلي مستحقي التقديم، ج1، ص 342، تحقيق: محمد الباقر البهبودي، ناشر: المكتبة المرتضوية لإحياء الآثار الجعفرية، الطبعة الأولي، 1384هـ

و ملا محمد فيض كاشاني نيز گفته است:

(عبادنا صالحين فخانتاهما) بالنفاق والتظاهر علي الرسولين. مثل الله حال الكفار والمنافقين ـ في أنهم يعاقبون بكفرهم ونفاقهم، ولا يحابون بما بينهم وبين النبي والمؤمنين، من النسبة والوصلة ـ بحال امرأة نوح وامرأة لوط. وفيه تعريض بعائشة وحفصة في خيانتهما رسول الله صلي الله عليه وآله، بإفشاء سره، ونفاقهما إياه، وتظاهرهما عليه، كما فعلت امرأتا الرسولين.

مراد از «فخانتاهما» نفاق و همدست شدن عليه آن دو پيامبر است و آن ها همانند كافران و منافقان به خاطر كفر و نفاق شان مؤاخذه خواهند شد و نسبتي كه بين آنان و بين پيامبران و مؤمنان بوده فايده اي به حالشان نخواهد داشت. اين آيه كنايه به عائشه و حفصه است در خيانتشان به رسول خدا صلي الله عليه وآله كه راز آن حضرت را فاش ساختند، نفاق ورزيدند و عليه رسول خدا همدست شدند؛ همان طوري كه زن آن دو پيامبر (نوح و لوط) انجام دادند.

الكاشاني، المولي محمد محسن الفيض (متوافاي1091هـ)، الأصفي في تفسير القرآن، ج2، ص 1325، ناشر: مركز الأبحاث والدراسات الاسلامية تحقيق: مركز الأبحاث والدراسات الاسلامية، ناشر: مركز النشر التابع لمكتب الإعلام الإسلامي ـ قم، الطبعة: الأولي، 1418هـ

و علامه طباطبائي مي نويسد:

و في التمثيل تعريض ظاهر شديد لزوجي النبي (ص) حيث خانتاه في إفشاء سره و تظاهرتا عليه و آذتاه بذلك، و خاصة من حيث التعبير بلفظ الكفر و الخيانة و ذكر الأمر بدخول النار.

در اين مثال كنايه شديدي به دو همسر رسول خدا صلي الله عليه وآله است؛ به خاطر اين كه راز آن حضرت را فاش ساخته و عليه آن حضرت همدست شدند و ايشان را اذيت كردند؛ به ويژه كه از كلمه «كفر و خيانت» استفاده كرده و وعده دخول در آتش جهنم را داده است.

طباطبايي، سيد محمد حسين (متوفاي 1412هـ)، الميزان في تفسير القرآن ، ج 19، ص343، ناشر: منشورات جماعة المدرسين في الحوزة العلمية في قم المقدسة ، الطبعة: الخامسة، 1417هـ.

بنابراين، اجماع علماي شيعه بر اين است كه هيچ زني از زنان پيامبران و حتي زن نوح و لوط كه خداوند صراحتا از خيانت آن ها سخن گفته است، در تمام عمرشان متهم به زنا نبوده اند.

آلوسي: اتهام اعتقاد شيعيان به فاحشه بودن عائشه، دروغ و تهمت است:

علامه آلوسي از مفسران شهير اهل سنت نيز با تأييد همين ديدگاه، سخن كساني را كه مي گويند شيعه اعتقاد به فاحشه بودن برخي از زنان پيامبر دارد، رد و آن را دروغ و شايعه مي داند:

ونسب للشيعة قذف عائشة رضي الله تعالي عنها بما براها الله تعالي منه وهم ينكرون ذلك أشد الإنكار وليس في كتبهم المعول عليها عندهم عين منه ولا أثر أصلاً. وكذلك ينكرون ما نسب إليهم من القول بوقوع ذلك منها بعد وفاته صلي الله عليه وسلم وليس له أيضا في كتبهم عين ولا أثر.

به شيعيان نسبت داده شده است كه به عائشه تهمت زنا كه خداوند او را از آن مبرّا كرده است، زده اند؛ در حالي كه خود آن ها چنين مطلبي را شديدا انكار مي كند؛ در كتاب هاي مورد اعتماد آن ها چنين مطلبي ديده نمي شود و اصلا اثري از آن نيست. همچنين آن ها وقوع فحشا را براي عائشه بعد از وفات رسول خدا صلي الله عليه وآله انكار مي كنند و از اين مطلب نيز در كتاب هاي آن ها اثري ديده نمي شود.

الآلوسي البغدادي الحنفي، أبو الفضل شهاب الدين السيد محمود بن عبد الله (متوفاي1270هـ)، روح المعاني في تفسير القرآن العظيم والسبع المثاني، ج18، ص 122، ناشر: دار إحياء التراث العربي ـ بيروت.

و در جائي ديگر مي گويد:

(فخانتهما) بيان لما صدر عنهما من الخيانة العظيمة مع تحقق ما ينافيهما من مرافقة النبي عليه الصلاة والسلام أما خيانة امرأة نوح عليه السلام فكانت تقول للناس: إنه مجنون وأما خيانة امرأة لوط فكانت تدل علي الضيف رواه جمع وصححه الحاكم عن ابن عباس....

ونقل ابن عطية عن بعض تفسيرها بالكفر والزنا وغيره ولعمري لا يكاد يقول بذلك إلا ابن زنا فالحق عندي أن عهر الزوجات كعهر الأمهات من المنفرات التي قال السعد: إن الحق منعها في حق الأنبياء عليهم السلام. وما ينسب للشيعة مما يخالف ذلك في حق سيد الأنبياء صلي الله تعالي عليه وسلم كذب عليهم فلا تعول عليه وكان شائعاوفي هذا علي ما قيل: تصوير لحال المرأتين المحاكية لحال الكفرة في خيانتهما لرسول الله صلي الله تعالي عليه وسلم بالكفر والعصيان مع تمكنهم التام من الإيمان والطاعة.

«فخانتاهما» بيان خيانت هاي بزرگي است كه از آن دو زن صادر شده و اين خيانت ها با دوستي آنان با اين پيامبران منافات داشته است. خيانت زن نوح اين بوده كه او به مردم مي گفت كه او ديوانه است و خيانت زن لوط اين بوده كه او جاي مهمانان را به كفار نشان مي داده ، اين روايت را گروهي از ابن عباس نقل كرده و حاكم نيشابوري نيز سند آن را تصحيح كرده است.

از ابن عطيه از برخي تفاسير او نقل شده كه «فخانتاهما» را به كفر و زنا تفسير كرده است؛ قسم به جانم كه ممكن نيست كسي چنين بگويد، مگر فرزند زنا باشد؛ پس ديدگاه حق در نزد من اين است كه اتهام زنا به همسران پيامبران، همانند اتهام امهات المؤمنين به زنا، از گفتارهاي شاذي است كه سعد در باره آن گفته: حق اين است كه متهم كردن زنان انبياء به زنا، جايز نيست و آن چه به شيعيان نسبت داده مي شود كه خلاف اين اعتقاد را در حق آقاي پيامبران صلي الله عليه وآله دارند، دروغ است، ارزش اعتماد ندارد و شايعه اي بيش نيست.

و طبق اين مطالب، اين آيه حالت دو زني را كه نشانگر حال كفار در خيانت به پيامبر صلي الله عليه وآله بودند، نشان مي دهد، با اينكه آن دو قدرت كامل بر ايمان و اطاعت داشتند!

الآلوسي البغدادي الحنفي، أبو الفضل شهاب الدين السيد محمود بن عبد الله (متوفاي1270هـ)، روح المعاني في تفسير القرآن العظيم والسبع المثاني، ج28، ص162، ناشر: دار إحياء التراث العربي - بيروت.

ديدگاه علماي اهل سنت در باره اتهام فحشاء به همسران پيامبران

اكثر بزرگان اهل سنت نيز اعتقاد دارند كه هيچ يك از زنان پيامبران، متهم به زنا فحشاء نبوده اند.

ابن كثير دمشقي سلفي در اين باره مي گويد:

وليس المراد بقوله «فخانتاهما» في فاحشة بل في الدين فإن نساء الأنبياء معصومات عن الوقوع في الفاحشة لحرمة الأنبياء كما قدمنا في سورة النور قال سفيان الثوري عن موسي بن أبي عائشة عن سليمان بن قتة سمعت ابن عباس يقول في هذه الآية ) فخانتاهما ( قال ما زنتا أما خيانة امرأة نوح فكانت تخبر أنه مجنون وأما خيانة امرأة لوط فكانت تدل قومها علي أضيافه.

منظور از اين گفته خداوند «فخانتاهما» فحشا نيست؛ بلكه خيانت در دين است؛ چرا كه زنان انبياء از انجام فحشاء معصوم هستند؛ به خاطر احترامي كه انبياء دارند؛ چنانچه پيش از اين در سوره نور در اين باره سخن گفتيم. سفيان ثوري از موسي بن أبي عائشه از سليمان بن قته از ابن عباس نقل كرده است كه در باره اين آيه گفته: آن ها زنا نكرده بودند؛ بلكه خيانت زن نوح اين بود كه به مردم مي گفت او ديوانه است و خيانت زن لوط نيز اين بود جاي مهمانان را به قوم لوط نشان داد.

ابن كثير الدمشقي، إسماعيل بن عمر ابوالفداء القرشي (متوفاي774هـ)، تفسير القرآن العظيم، ج4، ص394، ناشر: دار الفكر ـ بيروت - 1401هـ.

و در جاي ديگر مي گويد:

وقال ابن عباس وغير واحد من السلف ما زنت امرأة نبي قط قال وقوله (إنه ليس من أهلك) أي الذين وعدتك نجاتهم وقول ابن عباس في هذا هو الحق الذي لا محيد عنه فإن الله سبحانه أغير من أن يمكن امرأة نبي من الفاحشة...

عن سليمان بن قتة قال سمعت ابن عباس سئل وهو إلي جنب الكعبة عن قول الله (فخانتاهما) قال أما إنه لم يكن بالزنا ولكن كانت هذه تخبر الناس أنه مجنون وكانت هذه تدل علي الأضياف ثم قرأ (إنه عمل غير صالح).

قال ابن عيينة وأخبرني عمار الدهني أنه سأل سعيد بن جبير عن ذلك فقال كان ابن نوح إن الله لا يكذب قال تعالي «ونادي نوح ابنه» قال وقال بعض العلماء ما فجرت امرأة نبي قط وكذا روي عن مجاهد أيضا وعكرمة والضحاك وميمون بن مهران وثابت بن الحجاج وهو اختيار أبي جعفر بن جرير وهو الصواب الذي لا شك فيه.

ابن عباس و بسياري از گذشتگان گفته اند كه هيچيك از زنان پيامبران هيچگاه زنا نكرده اند، و اين گفته خداوند «او از اهل تو نيست» يعني (همسر و فرزندت) جزء كساني كه وعده نجاتش را به تو داديم نيستند. گفته ابن عباس در اين باره گفته درستي است كه چاره اي جز قبول آن نداريم؛ زيرا خداوند غيرتمندتر از آن است كه ممكن باشد زني از زنان پيامبران فاحشه باشد.

از سليمان بن قته نقل شده است كه از ابن عباس؛ در حالي كه او در كنار كعبه بود از آيه «فخانتاهما» سؤال شد، در جواب گفت: منظور از خيانت زنا نيست؛ بلكه زن نوح به مردم مي گفت كه او ديوانه است و زن لوط جاي مهمانان را به كفار نشان داد، سپس اين آيه را قرائت كرد كه «او عمل غير صالحي است».

ابن عيينه گفته كه عمار دهني به من خبر داد كه از سعيد بن جبير در باره اين آيه سؤال شد، پس گفت: او فرزند نوح بوده است، چو خداوند هيچگاه دروغ نمي گويد و خداوند فرموده كه: «نوح فرزندش را صدا زد». برخي از علما گفه اند كه هيچيك از زنان پيامبران هيچگاه فاجره نبوده اند. از مجاهد، عكرمه، ضحاك، ميمون بن مهران، ثابت بن حجاج نيز همين ديدگاه نقل شده و ابوجعفر بن جرير (طبري) نيز همين را اختيار كرده، اين سخن حقي است كه ترديدي در آن نيست.

ابن كثير الدمشقي، إسماعيل بن عمر ابوالفداء القرشي (متوفاي774هـ)، تفسير القرآن العظيم، ج2، ص449، ناشر: دار الفكر ـ بيروت - 1401هـ.

فخررازي در جواب كساني كه فرزند نوح را زنا زاده معرفي كرده اند، مي گويد:

القول الثالث: أنه ولد علي فراشه لغير رشدة، والقائلون بهذا القول احتجوا بقوله تعالي في امرأة نوح وامرأة لوط «فخانتاهما» وهذا قول خبيث يجب صون منصب الأنبياء عن هذه الفضيحة لا سيما وهو علي خلاف نص القرآن. أما قوله تعالي «فَخَانَتَاهُمَا» فليس فيه أن تلك الخيانة إنما حصلت بالسبب الذي ذكروه. قبل لابن عباس رضي الله عنهما: ما كانت تلك الخيانة، فقال: كانت امرأة نوح تقول: زوجي مجنون، وامرأة لوط تدل الناس علي ضيفه إذا نزلوا به.

ديدگاه سوم اين است كه: او (پسر نوح) فرزند نامشروعي بوده كه در خانه حضرت نوح به دنيا آمده است، دليل آن ها اين گفته خداوند در باره زنان حضرت نوح و لوط است كه فرموده: «فخانتاهما». اين گفته خبيثي است كه واجب است مقام انبياء عليهم السلام از چنين فضاحتي محفوظ بماند؛ به ويژه كه بر خلاف نص قرآن كريم است.

اما در اين گفته خداوند «فخانتاهما»، چيزي نيست كه نتيجه آن خيانتي باشد كه طرفداران ديدگاه سوم گفته اند. از ابن عباس سؤال شد كه منظور از خيانت در اين آيه چيست، پس گفت: خيانت زن نوح اين بود كه مي گفت شوهر من ديوانه است و خيانت زن لوط اين بود كه مردم را از وجود مهمانان آگاه كرد، آن زمان كه مهمانان وارد (خانه لوط) شدند.

الرازي الشافعي، فخر الدين محمد بن عمر التميمي (متوفاي604هـ)، التفسير الكبير أو مفاتيح الغيب، ج17، ص113، ناشر: دار الكتب العلمية ـ بيروت، الطبعة: الأولي، 1421هـ ـ 2000م.

و علامه شوكاني در باره نوع خيانت همسر حضرت نوح و لوط و اجماعي بودن اين مطلب كه هيچ يك از زنان پيامبر متهم به زنا نبوده اند، مي نويسد:

(فخانتاهما) أي فوقعت منهما الخيانة لهما قال عكرمة والضحاك بالكفر وقيل كانت امرأة نوح تقول للناس أنه مجنون وكانت امرأة لوط تخبر قومه بأضيافه وقد وقع الإجماع علي أنه ما زنت امرأة نبي قط وقيل كانت خيانتهما بالنفاق وقيل خانتاهما بالنميمة.

«فخانتاهما» يعني آن دو زن به آن دو پيامبر خيانت كردند، عكرمه و ضحاك گفته اند كه منظور از خيانت كفر است. برخي گفته اند كه زن نوح به مردم مي گفت كه او ديوانه است، و زن لوط جاي مهمانان را به كفار نشان داد. اين مطلب اجماعي است كه هيچيك از زنان پيامبران هيچگاه زنا نكرده اند، برخي گفته اند كه خيانت آن ها نفاقشان بوده و برخي اعتقاد دارند كه خيانت آن ها سخن چيني بوده است.

الشوكاني، محمد بن علي بن محمد (متوفاي1255هـ)، فتح القدير الجامع بين فني الرواية والدراية من علم التفسير، ج5، ص255،ناشر: دار الفكر - بيروت.

و قنوجي حنفي، از بزرگان قرن چهاردهم هجري اهل سنت، ادعاي اجماع مي كند كه هيچ يك از همسران پيامبران، زنا نكرده اند:

وقد وقعت الأدلة الإجماعية علي أنه ما زنت امرأة نبي قط.

ادله اجماعي وجود دارد كه هيچيك از زنان پيامبران، هيچگاه زنان نكرده اند.

القنوجي البخاري، أبو الطيب السيد محمد صديق خان بن السيد حسن خان (متوفاي1307هـ)، حسن الأسوة بما ثبت من الله ورسوله في النسوة، ج1، ص241، تحقيق: الدكتور- مصطفي الخن/ ومحي الدين ستو ناشر: مؤسسة الرسالة - بيروت، الطبعة: الخامسة، 1406هـ/ 1985م.

و بستي اموي در رد تهمتي كه به همسران حضرت سليمان زده شده است، مي گويد:

وحاشي وكلا من هذه الوصمة الخسيسة أن يفعلها الله تعالي مع أنبيائه عليهم السلام وكيف والأمة مجمعة علي أنه ما زنت امرأة نبي قط كانت مؤمنة أو كافرة وخيانة امرأة نوح وامرأة لوط عليهما السلام إنما كانت في إظهارهما الإيمان وإخفائهما الكفر لا غير.

هرگز، هرگز، چنين عيب زشتي را نمي توان پذيرفت كه خداوند براي انبياي خود امكان پذير كرده باشد؛ چگونه ممكن است؛ در حالي كه امت اسلام اجماع دارند كه هيچيك از زنان پيامبران هيچگاه زنا نكرده اند؛ چه آن ها كه مؤمن بوده اند و چه كافران شان. خيانت زن نوح و زن لوط عليهما السلام اين بود كه در ظاهر مي گفتند كه ما مؤمن هستيم؛ ولي كفرشان را مخفي مي كردند و خيانت ديگري نبوده است.

السبتي الأموي، أبو الحسن علي بن أحمد، تنزيه الأنبياء عما نسب إليهم حثالة الأغبياء، ج1، ص39، تحقيق: محمد رضوان الداية، ناشر: دار الفكر المعاصر ـ لبنان، الطبعة: الأولي، 1411هـ ـ 1990م.

ابن تيميه حرّاني در اين باره مي نويسد:

وأما البغايا فليس في الأنبياء، ولا الصالحين من تزوج بغيا لأن البغاء يفسد فراشه، ولهذا أبيح للمسلم أن يتزوج الكتابية اليهودية والنصرانية، إذا كان محصنا غير مسافح، ولا متخذ خدن فعلم أن تزوج الكافرة قد يجوز، وتزوج البغي لا يجوز لأن ضرر دينها لا يتعدي إليه، أما ضرر بغاها فيتعدي إليه، و الله أعلم.

اما زنان زنا كار، هيچ نبي و يا صالحي نبوده است كه با زنان زناكار ازدواج كرده باشد؛ زيرا زناي اين زنان، سبب از بين رفتن نسل او مي شود؛ و به همين دليل براي مسلمان جايز است كه با اهل كتاب يعني يهود و نصارا ازدواج كند؛ اما ازدواج با زن زناكار جايز نيست! زيرا ضرري كه در دين يهودي و مسيحي است، به مسلمان سرايت نمي كند اما ضرر زناي زن بدكار، به شوهر سرايت مي كند!

ابن تيميه الحراني الحنبلي، ابوالعباس أحمد عبد الحليم (متوفاي 728 هـ)، الفتاوي الكبري لشيخ الإسلام ابن تيمية، ج4، ص158، تحقيق: قدم له حسنين محمد مخلوف، ناشر: دار المعرفة ـ بيروت.

جصاص در احكام القرآن مي نويسد:

وقوله تعالي: (فخانتاهما)، قال ابن عباس: «كانتا منافقتين ما زنت امرأة نبي قط»، وكانت خيانتهما أن امرأة نوح عليه السلام كانت تقول للناس إنه مجنون، وكانت امرأة لوط عليه السلام تدل علي الضيف.

ابن عباس در باره اين گفته خداوند: «فخانتاهما» گفته: هر دوي آن ها منافق بودند، هيچيك از زنان پيامبران هيچگاه زنا نكرده اند، خيانت آن ها اين بود كه زن نوح به مردم مي گفت كه او ديوانه است و زن لوط جاي مهمانان را به كفار نشان داد.

الجصاص، أحمد بن علي الرازي أبو بكر (متوفاي370هـ)، أحكام القرآن، ج5، ص365، تحقيق: محمد الصادق قمحاوي، ناشر: دار إحياء التراث العربي ـ بيروت - 1405هـ.

سمرقندي در تفسير خود مي نويسد:

(فخانتاهما) يعني خالفتاهما في الدين. وروي عن ابن عباس أنه قال ما زنت امرأة نبي قط وما كانت خيانتهما إلا في الدين. فأما امرأة نوح كانت تخبر الناس أنه مجنون وأما امرأة لوط فكانت تدل علي الأضياف. وقال عكرمة الخيانة في كل شيء ليس في الزني.

منظور از «فخانتاهما» خيانت در دين است، از ابن عباس نقل شده است كه هيچيك از زنان پيامبران هيچگاه زنا نكرده اند... از عكرمه نقل شده است كه مراد از آيه خيانت در هر چيزي مي تواند باشد جز زنا.

السمرقندي، نصر بن محمد بن أحمد ابوالليث (متوفاي367 هـ)، تفسير السمرقندي المسمي بحر العلوم، ج3، ص449، تحقيق: د. محمود مطرجي، ناشر: دار الفكر ـ بيروت.

أبوالقاسم لالكائي مي گويد:

عن أبي عامر الهمداني قال سمعت الشعبي يقول ما زنت امرأة نبي قط.

ابوعامر همداني مي گويد كه از شعبي شنيدم كه مي گفت: هيچيك از زنان پيامبران هيچگاه زنا نكرده اند.

اللالكائي، أبو القاسم هبة الله بن الحسن بن منصور (متوفاي418هـ)، شرح أصول اعتقاد أهل السنة والجماعة من الكتاب والسنة وإجماع الصحابة، ج8، ص1437، تحقيق: د. أحمد سعد حمدان، ناشر: دار طيبة ـ الرياض - 14022هـ

غرناطي كلبي مي نويسد:

(فخانتاهما) * قال ابن عباس خيانة امرأة نوح في أنها كانت تقول إنه مجنون وخيانة امرأة لوط بأنها كانت تخبر قومه بأضيافه إذا قدموا عليه وكانتا مع ذلك كافرتين وقيل خانتا بالزنا وأنكر ابن عباس ذلك وقال ما زنت امرأة نبي قط تنزيها من الله لهم عن هذا النقص.

ابن عباس در باره آيه «فخانتاهما» گفته: كه خيانت زن نوح اين بود كه به مردم مي گفت كه او ديوانه است و خيانت زن لوط نيز اين بود كه مردم را از وجود مهمانان آگاه كرد در آن هنگام كه آن ها وارد (خانه لوط) شدند. در عين حال هر دوي آن ها كافر بودند. برخي گفته اند كه مراد از خيانت «زنا» است، ابن عباس اين مطلب را منكر شده و گفته: هيچيك از زنان پيامبران هيچگاه زنا نكرده اند؛ چرا كه خداوند پيامبرانش را از چنين عيب و نقصي پاك كرده است.

الغرناطي الكلبي، محمد بن أحمد بن محمد (متوفاي741هـ)، كتاب التسهيل لعلوم التنزيل، ج4، ص133، ناشر: دار الكتاب العربي ـ لبنان، الطبعة: الرابعة، 1403هـ ـ 1983م.

تهمت هائي كه بزرگان اهل سنت به عائشه زده اند:

داستان افك و تهمت صحابه به عائشه (به نظر اهل سنت)

يكي از قضاياتي اهل سنت به عائشه نسبت داده و در حقيقت به او تهمت زده اند، داستان افك است. طبق آيه قرآن كريم، گروهي از صحابه به يكي از همسران رسول خدا تهمت فحشاء زده بودند كه رسول خدا از اين كار بسيار غمگين و ناراحت شد و خداوند آيه برائت همسر ايشان را نازل و قلب رسول خدا را شادمان كرد.

برخي از بزرگان عقيده دارند كه اين تهمت به ماريه قبطيه مادر ابراهيم عليه السلام توسط يكي ديگر از همسران آن حضرت زده شد و خداوند برائت ماريه را از اين اتهام نازل كرد.

ما اين مطلب را در آدرس ذيل به صورت كامل بررسي كرده ايم:

https://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=question&id=1265

از آن جائي كه اين قضيه فضيلت بزرگي براي شخص تبرئه شده به حساب مي آمد، اهل سنت تلاش كردند كه اين ماجرا را به پاي عائشه بنويسند؛ همان طوري كه بسياري از فضائل و مناقب اهل بيت عليهم السلام را براي ديگران نقل كردند.

جالب اين است كه براي تثبيت اين مطلب چنان اغراق كردند و مطالب زشت و زننده را به آن افزودند كه عقل، انصاف و غيرت هيچ مسلماني نمي تواند آن را بپذيرد كه اگر اين مطالب ثابت شود، اصل عدالت، تقوي و كرامت رسول خدا از يك طرف و عدالت صحابه و ياران آن حضرت از طرف ديگر زير سؤال مي رود.

ما به مواردي به صورت اختصار اشاره مي كنيم:

صحابه، عائشه را سبّ كردند و به او تهمت زدند:

اهل سنت به عدالت تمام اصحاب رسول خدا صلي الله عليه وآله معتقد هستند و مي گويند همه آن ها بلا استثناء عادل هستند؛ اما مي بينيم كه همين افراد به عائشه تهمت زنا مي زنند و حتي او را سبّ مي كنند.

بخاري به نقل از خود عائشه مي نويسد:

عَنْ عَائِشَةَ، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلي الله عليه وسلم خَطَبَ النَّاسَ فَحَمِدَ اللَّهَ وَأَثْنَي عَلَيْهِ وَقَالَ مَا تُشِيرُونَ عَلَيَّ فِي قَوْمٍ يَسُبُّونَ أَهْلِي مَا عَلِمْتُ عَلَيْهِمْ مِنْ سُوءٍ قَطُّ.

عائشه از رسول خدا (ص) روايت مي كند كه براي مردم سخنراني نمودند؛ پس ستايش و ثناي خداوند كرده و فرمودند: در مورد گروهي كه خانواده من (عائشه در قضيه افك) را دشنام مي دهند و من در گذشته از ايشان هيچ بدي نديده ام، چه نظري را به من پيشنهاد مي كنيد؟

البخاري الجعفي، ابوعبدالله محمد بن إسماعيل (متوفاي256هـ)، صحيح البخاري، ج6، ص2683، ح 6936، كِتَاب الِاعْتِصَامِ بِالْكِتَابِ وَالسُّنَّةِ، بَاب قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَي « وَأَمْرُهُمْ شُورَي بَيْنَهُمْ»، تحقيق د. مصطفي ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة ـ بيروت، الطبعة: الثالثة، 1407 ـ 1987.

صحابه، عائشه را متهم كردند!

بخاري، در باره كساني كه به عائشه تهمت زدند، مي نويسد:

وقال عُرْوَةُ أَيْضًا لم يُسَمَّ من أَهْلِ الْإِفْكِ أَيْضًا إلا حَسَّانُ بن ثَابِتٍ وَمِسْطَحُ بن أُثَاثَةَ وَحَمْنَةُ بِنْتُ جَحْشٍ في نَاسٍ آخَرِينَ لَا عِلْمَ لي بِهِمْ غير أَنَّهُمْ عُصْبَةٌ كما قال الله تَعَالَي وَإِنَّ كِبْرَ ذلك يُقَالُ له عبد اللَّهِ بن أُبَيٍّ بن سَلُولَ.

عروه نقل مي كند كه كسي از اهل افك (تهمت زننده گان به عائشه) نام برده نشده؛ جز حسان بن ثابت و مسطح بن اثاثه و حمنة دختر جحش. مردم ديگري نيز بودند كه من چيزي نمي دانم؛ جز آنكه آن ها يك گروه (عصبه) بودند؛ همانگونه كه خداوند عزوجل فرموده است؛ اگر چه كسي كه اين قضيه را بزرگ جلوه داده، نامش عبد الله بن أبي سلول بوده.

البخاري الجعفي، ابوعبدالله محمد بن إسماعيل (متوفاي256هـ)، صحيح البخاري، ج4، ص1518، ح3910، كِتَاب الْمَغَازِي، بَاب حديث الْإِفْكِ، تحقيق د. مصطفي ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة ـ بيروت، الطبعة: الثالثة، 1407 ـ 1987.

اجراي حد قذف بر صحابه

در مصادر اهل سنت، رواياتي وارد شده است كه رسول خدا بعد از نزول آيه برائت عائشه، تهمت زنندگان را حد قذف زد؛ از جمله حسان بن ثابت، مسطح بن أثاثة و حمنة بن جحش.

قرطبي، مفسر پرآوازه اهل سنت در اين باره مي نويسد:

المشهور من الأخبار والمعروف عند العلماء أن الذي حد حسان ومسطح وحمنة ولم يسمع بحد لعبد الله بن أبي روي أبو داود عن عائشة رضي الله عنها قالت: لما نزل عذري قام النبي صلي الله عليه وسلم فذكر ذلك وتلا القرآن فلما نزل من المنبر أمر بالرجلين والمرأة فضربوا حدهم وسماهم: حسان بن ثابت ومسطح بن أثاثة وحمنة بنت جحش وفي كتاب الطحاوي ثمانين ثمانين قال علماؤنا وإنما لم يحد عبد الله بن أبي لأن الله تعالي قد أعد له في الآخرة عذابا عظيما فلو حد في الدنيا لكان ذلك نقصا من عذابه في الآخرة وتخفيفا عنه.

ديدگاه معروف علما اين است و روايات مشهور نيز دلالت كه رسول خدا، حسان، مسطح و حمنة را حد زده است و شنيده نشده است كه عبد الله بن أبي را نيز حد زده باشد.

ابوداود از عائشه نقل كرده است كه وقتي عذر (پاك بودن) من نازل شد، رسول خدا ايستاد، اين مطلب را ياد آور شد و قرآن خواند، وقتي از منبر پايين آمد، دستور داد كه دو مرد و يك زن را حد بزنند و حسان بن ثابت، مسطح بن أثاثة وحمنة بن ججش را نام برد.

در كتاب طحاوي آمده است كه به هر كدام هشتاد ضربه شلاق زدند، دانشمندان ما گفته اند كه عبد الله بن أبي را حد نزد؛ زيرا خداوند وعده داده است كه او را در آخرت عذاب سختي نمايد و اگر در اين دنيا حد زده مي شد، از عذاب قيامت او كاسته مي شود و تخفيفي براي او بود.

الأنصاري القرطبي، ابوعبد الله محمد بن أحمد (متوفاي671هـ)، الجامع لأحكام القرآن، ج12، ص201، ناشر: دار الشعب - القاهرة.

البته اين گفته او كه «چون قرار است در آخرت عبد الله بن أبي عذاب سختي شود؛ پس رسول خدا (ص ) او را حد نزده است» سخني است نسنجيده؛ زيرا پيامبر (ص) مامور به اجراي حدود الهي بودند و ترك حدود، خود يكي از گناهان كبيره است! و به همين جهت، پيامبر (ص) حتي رجم يهود را به خاطر زنا، ترك نكردند! چه رسد به يك منافق از مسلمانان!

بنابراين يا عبد الله بن أبي را نيز حد زده است كه اين وجه دليلي ندارد، يا او جزء تهمت زنندگان نبوده است؛ بلكه اهل سنت خواسته اند كه ثابت كنند كه تهمت زنندگان به عائشه منافق بوده اند نه از بزرگان اصحاب.

آلوسي نيز مي گويد:

وفي البحر أن المشهور حدّ حسان ومسطح وحمنة.

مشهور اين است كه رسول خدا (ص)؛ حسّان، مسطح و حمنته را حد زده است.

الآلوسي البغدادي الحنفي، أبو الفضل شهاب الدين السيد محمود بن عبد الله (متوفاي1270هـ)، روح المعاني في تفسير القرآن العظيم والسبع المثاني، ج18، ص116، ناشر: دار إحياء التراث العربي - بيروت.

و ابن حزم اندلسي مي گويد:

فَبَعْدَ نُزُولِ هذه الْآيَةِ جَلَدَ رسول اللَّهِ صلي الله عليه وسلم مِسْطَحَ بن أُثَاثَةَ وَحَسَّانَ بن ثَابِتٍ وَحَمْنَةَ بِنْتَ جَحْشٍ.

بعد از نزول اين آيه رسول خدا (ص)؛ مسطح بن أثاثه، حسّان بن ثابت، وحمنة بنت حجش را تازيانه زد.

إبن حزم الأندلسي الظاهري، ابومحمد علي بن أحمد بن سعيد (متوفاي456هـ)، المحلي، ج11، ص130، تحقيق: لجنة إحياء التراث العربي، ناشر: دار الآفاق الجديدة ـ بيروت.

حسان بن ثابت، همان كسي است كه در زمان جاهليت شاعر انصار بود و در زمان اسلام «شاعر رسول الله» لقب گرفت.

بخاري در صحيح خود مي نويسد:

حدثنا حَفْصُ بن عُمَرَ حدثنا شُعْبَةُ عن عَدِيِّ بن ثَابِتٍ عن الْبَرَاءِ رضي الله عنه قال قال النبي صلي الله عليه وسلم لِحَسَّانَ اهْجُهُمْ أو هَاجِهِمْ وَجِبْرِيلُ مَعَكَ.

براء بن عازب گفته است كه رسول خدا به حسّان گفت: هجو كن (جواب كساني را كه شعرهاي زشت در باره رسول خدا مي سرودند با شعر بده) جبرئيل با تو است.

البخاري الجعفي، ابوعبدالله محمد بن إسماعيل (متوفاي256هـ)، صحيح البخاري، ج3، ص1176، ح3041، كِتَاب بَدْءِ الْخَلْقِ، بَاب ذِكْرِ الْمَلَائِكَةِ، تحقيق د. مصطفي ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة ـ بيروت، الطبعة: الثالثة، 1407 ـ 1987.

و أبوداود در مسند خود نقل مي كند:

حدثنا محمد بن سُلَيْمَانَ الْمِصِّيصِيُّ لُوَيْنٌ ثنا بن أبي الزِّنَادِ عن أبيه عن عُرْوَةَ وَهِشَامٍ عن عُرْوَةَ عن عَائِشَةَ رضي الله عنها قالت كان رسول اللَّهِ صلي الله عليه وسلم يَضَعُ لِحَسَّانَ مِنْبَرًا في الْمَسْجِدِ فَيَقُومُ عليه يَهْجُو من قال في رسول اللَّهِ صلي الله عليه وسلم فقال رسول اللَّهِ صلي الله عليه وسلم إِنَّ رُوحَ الْقُدُسِ مع حَسَّانَ ما نَافَحَ عن رسول اللَّهِ صلي الله عليه وسلم.

عروه از عائشه نقل كرده است كه رسول خدا براي حسّان منبري در مسجد نهاده بود؛ پس او روي منبر مي نشست و كساني را كه پيامبر خدا را هجو كرده بودند، هجو مي كرد. پس رسول خدا (ص) فرمود: روح القدس (جبرئيل) با حسّان است، زماني كه از رسول خدا پشتيباني مي كرد.

السجستاني الأزدي، سليمان بن الأشعث ابوداود (متوفاي 275هـ)، سنن أبي داود، ج4، ص304، ح5015، تحقيق: محمد محيي الدين عبد الحميد، ناشر: دار الفكر؛

المزي، ابوالحجاج يوسف بن الزكي عبدالرحمن (متوفاي742هـ)، تهذيب الكمال، ج6، ص21، تحقيق: د. بشار عواد معروف، ناشر: مؤسسة الرسالة ـ بيروت، الطبعة: الأولي، 1400هـ - 1980م؛

العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر ابوالفضل (متوفاي852هـ)، الإصابة في تمييز الصحابة، ج2، ص64، تحقيق: علي محمد البجاوي، ناشر: دار الجيل ـ بيروت، الطبعة: الأولي، 1412هـ ـ 1992م.

مسطح بن أثاثه نيز از كساني كه در جنگ بدر حضور داشته و همراه پدرش در همان سال هاي نخست ايمان آورده و قطعا جزء سابقون الأولون است؛ چناچه در صحيح بخاري آمده است:

بَاب تَسْمِيَةُ من سُمِّيَ من أَهْلِ بَدْرٍ في الْجَامِعِ الذي وَضَعَهُ أبو عبد اللَّهِ علي حُرُوفِ الْمُعْجَمِ... مَعْنُ بن عَدِيٍّ الْأَنْصَارِيُّ مِسْطَحُ بن أُثَاثَةَ بن عَبَّادِ بن الْمُطَّلِبِ بن عبد مَنَافٍ مِقْدَادُ بن عَمْرٍو الْكِنْدِيُّ....

باب نام هاي كساني از اهل بدر كه ابو عبد الله (بخاري) در كتاب الجامع (صحيح بخاري) به ترتيب حروف الفبا مرتب كرده است... معن بن عدي انصاري، مسطح بن أثاثة بن عباد بن المطلب بن عبد مناف، مقداد بن عمرو كندي و...

البخاري الجعفي، ابوعبدالله محمد بن إسماعيل (متوفاي256هـ)، صحيح البخاري، ج4، ص1477، كِتَاب الْمَغَازِي، بَاب تَسْمِيَةُ من سُمِّيَ من أَهْلِ بَدْرٍ...، تحقيق د. مصطفي ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة ـ بيروت، الطبعة: الثالثة، 1407 ـ 1987.

و ابن تيميه حراني مي نويسد:

فان الذين قذفوا عائشة أم المؤمنين كان فيهم مسطح بن اثاثة وكان من أهل بدر.

از كساني به عائشه تهمت زنا زدند، مسطح بن أثاثة بود كه او در جنگ بدر نيز حضور داشته است.

ابن تيميه الحراني الحنبلي، ابوالعباس أحمد عبد الحليم (متوفاي 728 هـ)، كتب ورسائل وفتاوي شيخ الإسلام ابن تيمية، ج7، ص487، تحقيق: عبد الرحمن بن محمد بن قاسم العاصمي النجدي، ناشر: مكتبة ابن تيمية، الطبعة: الثانية.

ترديد رسول خدا (ص)، به پاكدامني عائشه:

همان طور كه پيش از اين گفتيم، اهل سنت براي تثبيت نزول آيه افك در باره عائشه، چنان در آن اغراق كرده و به قول معروف پيازداغش را زياد كرده اند كه حتي به رسول خدا صلي الله عليه وآله نيز تهمت زده اند كه آن حضرت نيز به عائشه اطمينان نداشت و حتي ايشان نيز اتهام به عائشه را باور كرده بود و مدام به عائشه مي گفت كه اگر اين كار را كرده اي، به من بگو تا از خداوند براي تو طلب استغفار كنم!!!.

يا عَائِشَةُ فإنه بَلَغَنِي عَنْكِ كَذَا وَكَذَا فَإِنْ كُنْتِ بَرِيئَةً فَسَيُبَرِّئُكِ الله وَإِنْ كُنْتِ أَلْمَمْتِ بشيء فَاسْتَغْفِرِي اللَّهَ وَتُوبِي إليه فإن الْعَبْدَ إذا اعْتَرَفَ بِذَنْبِهِ ثُمَّ تَابَ تَابَ الله عليه.

اي عايشه! از تو به من چنين و چنان رسيده (خبر رسيده كه مرتكب چنين گناهي شدي) پس اگر بي گناه باشي خدا تو را تبرئه خواهد كرد و اگر گناه كردي استغفار كن و به درگاه او توبه كن؛ چرا كه اگر بنده به گناه خود اعتراف و سپس به درگاه خدا توبه كند خدا او را مي بخشد.

البخاري الجعفي، ابوعبدالله محمد بن إسماعيل (متوفاي256هـ)، صحيح البخاري، ج2، ص945، ح2518،كتاب الشهادات، بَاب تَعْدِيلِ النِّسَاءِ بَعْضِهِنَّ بَعْضًا و ج4، ص1774، ح4473، كتاب التفسير، بَاب قوله «لَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ...»، تحقيق د. مصطفي ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة ـ بيروت، الطبعة: الثالثة، 1407 ـ 1987.

و طبراني در معجم كبير خود نقل مي كند:

يا عَائِشَةُ!إن كُنْتِ فَعَلْتِ هذا الأَمْرَ فَقُولِي حتي اسْتَغْفِرَ اللَّهَ لَكِ. قالت: وَاللَّهِ لا أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ منه أَبَدًا إن كُنْتُ فَعَلْتُهُ فَلا غَفَرَ اللَّهُ لي.

اي عائشه! اگر تو اين كار را كرده اي (اگر زنا كرده اي) به من بگو تا براي تو از خداوند طلب بخشش كنم، عائشه گفت: به خدا سوگند هرگز از خداوند طلب بخشش نمي كنم، اگر انجام داده باشم، خدا مرا نبخشد.

الطبراني، ابوالقاسم سليمان بن أحمد بن أيوب (متوفاي360هـ)، المعجم الكبير، ج23، ص128، تحقيق: حمدي بن عبدالمجيد السلفي، ناشر: مكتبة الزهراء ـ الموصل، الطبعة: الثانية، 1404هـ - 1983م.

وجاء في بعض الروايات: يا عائشة إن كنت فعلت هذا الأمر فقولي لي حتي أستغفر الله تعالي لك.

در برخي از روايات آمده است كه رسول خدا فرمود: اي عائشه! اگر تو اين كار را كرده اي (اگر زنا داده اي) به من بگو تا براي تو از خداوند طلب بخشش كنم.

الآلوسي البغدادي الحنفي، أبو الفضل شهاب الدين السيد محمود بن عبد الله (متوفاي1270هـ)، روح المعاني في تفسير القرآن العظيم والسبع المثاني، ج18، ص121، ناشر: دار إحياء التراث العربي - بيروت.

جالب است كه الباني وهابي با استناد به روايت بخاري كه پيش از اين گذشت، ارتكاب فحشاء را براي همسران انبياء عليهم السلام و رسول خدا صلي الله عليه وآله ممكن و آن ها را غير معصوم از چنين خطائي مي داند:

و قوله: «ألممت» قال الحافظ: أي وقع منك علي خلاف العادة، و هذا حقيقة الإلمام... قال الداوودي: أمرها بالاعتراف، و لم يندبها إلي الكتمان، للفرق بين أزواج النبي صلي الله عليه وسلم و غيرهنّ، فيجب علي أزواجه الاعتراف بما يقع منهنّ و لا يَكْتُمْنَه إياه، لأنه لا يحل لنبي إمساك من يقع منها ذلك بخلاف نساء الناس، فإنهن ندبن إلي الستر.

ثم تعقبه الحافظ نقلا عن القاضي عياض فيما ادعاه من الأمر بالاعتراف، فليراجعه من شاء، لكنهم سلموا له قوله: إنه لا يحل لنبي إمساك من يقع منها ذلك. و ذلك غيرة من الله تعالي علي نبيه صلي الله عليه وسلم، و لكنه سبحانه صان السيدة عائشة رضي الله عنها وسائر أمهات المؤمنين من ذلك كما عرف ذلك من تاريخ حياتهن، و نزول التبرئة بخصوص السيدة عائشة رضي الله عنها، وإن كان وقوع ذلك ممكنا من الناحية النظرية لعدم وجود نص باستحالة ذلك منهن، ولهذا كان موقف النبي صلي الله عليه وسلم في القصة موقف المتريث المترقب نزول الوحي القاطع للشك في ذلك الذي ينبئ عنه قوله صلي الله عليه وسلم في حديث الترجمة: «إنما أنت من بنات آدم، فإن كنت بريئة فسيبرئك الله، و إن كنت ألممت بذنب فاستغفري الله..»، و لذلك قال الحافظ في صدد بيان ما في الحديث من الفوائد: «و فيه أن النبي صلي الله عليه وسلم كان لا يحكم لنفسه إلا بعد نزول الوحي. نبه عليه الشيخ أبو محمد بن أبي جمرة نفع الله به ».

يعني أن النبي صلي الله عليه وسلم لم يقطع ببراءة عائشة رضي الله عنها إلا بعد نزول الوحي. ففيه إشعار قوي بأن الأمر في حد نفسه ممكن الوقوع.

حافظ (ابن حجر) در باره كلمه «الممت» گفته: يعني از تو كار خلاف عادت سر زده است، اين حقيقت المام است... داودي گفته: رسول خدا (ص) به عائشه دستور داد كه اعتراف كند و آن را كتمان ننمايد؛ چرا كه فرق است بين همسران رسول خدا و ديگر زنان، پس واجب است كه هركاري كه از زنان رسول خدا (ص) سر مي زند، اعتراف كنند و حق كتمان آن را ندارند؛ زيرا براي رسول خدا (ص) جايز نيست كه اعمال آن ها بگذرد؛ به خلاف ديگر زنان كه به آن ها دستور داده شده كارهاي كه از آن ها سرزده را بپوشانند.

حافظ (ابن حجر) در ادامه سخن قاضي عياض را نقل مي كند كه او ادعا كرده رسول خدا به عائشه دستور داد كه اعتراف نمايد اما از سوي ديگر علما اين سخن ابن حجر را نيز قبول كرده اند كه بر پيامبر (ص) جايز نيست، زني را كه زنا كرده است، در همسري خود نگاه دارد! (نشانگر تعارض بين اين دو سخن پيامبر است كه من براي تو استغفار مي كنم و نگران نباش و اينكه پيامبر بايد او را طلاق دهد) ولي خداوند همسران پيامبر و نيز بانو عائشه را از اين گناه حفظ كرد، همانطور كه هركس تاريخ را مطالعه كند و نزول آيه برائت براي عائشه را، اين مطلب را درك مي كند!

اگر چه وقوع اين عمل (فحشا) از ناحيه نظري ممكن است؛ چرا كه نصي وجود ندارد كه ثابت كند انجام فحشا براي آن ها محال است. از اين رو، رسول خدا در اين قضيه منتظر وحي بود كه شك او را در باره عائشه از بين ببرد و اين گفتار رسول خدا (ص) بر اين مطلب دلالت دارد كه فرمود: «تو فرزندي از فرزندان آدم هستي، اگر كاري نكرده باشي خداوند تو را تبرئه خواهد كرد، اگر خلافي از تو سرزده است، از خداوند طلب بخشش كن». از اين رو ابن حجر در صدد بيان فوائد اين حديث برآمده و گفته است: رسول خدا قلبا براي خودش حكم صادر نكرده بود؛ مگر بعد از نزول وحي، به اين مطلب را شيخ أبومحمد بن أبي حمزه اشاره كرده است.

يعني رسول خدا به پاكدامني عائشه اطمينان نداشت؛ مگر بعد از نزول وحي، در اين مطلب دلالت قوي دارد بر اين كه به خودي خود انجام اين كار (فحشا) براي زنان پيامبر امكان پذير است.

ألباني، محمّد ناصر (متوفاي1420هـ)، سلسة الأحاديث الصحيحة ، ج6، ص 26، ح2507، طبق برنامه المكتبة الشاملة.

و سپس در ادامه به نقد كلام ابن كثير دمشقي كه قائل به عصمت همسران پيامبران از فحشا شده مي پردازد و با استناد به همين روايت بخاري و شكي كه رسول خدا به عائشه داشته است ، ثابت مي كند كه همسران پيامبران و از جمله عائشه از عمل فحشاء معصوم نبوده و براي آنان نيز ارتكاب چنين عملي ممكن بوده است.

مشورت رسول خدا (ص) با اصحاب در باره طلاق عائشه:

بخاري در صحيح خود نوشته است كه رسول خدا صلي الله عليه وآله چنان اتهام به عائشه را باور كرده بود كه با اصحاب خود در باره طلاق دادن عائشه مشورت كرد. و جالب اين است كه ادعا مي كند اميرمؤمنان عليه السلام به طلاق دادن او رأي داد. وي به نقل از عائشه مي نويسد:

فقلت سُبْحَانَ اللَّهِ وَلَقَدْ يَتَحَدَّثُ الناس بهذا قالت فَبِتُّ اللَّيْلَةَ حتي أَصْبَحْتُ لَا يَرْقَأُ لي دَمْعٌ ولا أَكْتَحِلُ بِنَوْمٍ ثُمَّ أَصْبَحْتُ فَدَعَا رسول اللَّهِ صلي الله عليه وسلم عَلِيَّ بن أبي طَالِبٍ وَأُسَامَةَ بن زَيْدٍ حين اسْتَلْبَثَ الْوَحْيُ يَسْتَشِيرُهُمَا في فِرَاقِ أَهْلِهِ فَأَمَّا أُسَامَةُ فَأَشَارَ عليه بِالَّذِي يَعْلَمُ في نَفْسِهِ من الْوُدِّ لهم فقال أُسَامَةُ: أَهْلُكَ يا رَسُولَ اللَّهِ ولا نَعْلَمُ والله إلا خَيْرًا وَأَمَّا عَلِيُّ بن أبي طَالِبٍ فقال: يا رَسُولَ اللَّهِ لم يُضَيِّقْ الله عَلَيْكَ وَالنِّسَاءُ سِوَاهَا كَثِيرٌ.

عائشه گويد: گفتم: منزه است خدا! آيا مردم چنين سخناني گفته اند؟ عائشه مي گويد: از سر شب تا صبح بيدار بودم و اشك چشمانم قطع نمي شد و خوابم نمي برد، وقتي صبح شد، رسول خدا (ص)، علي بن أبي طالب و اسامة بن زيد را خواست، در آن هنگام كه هنوز وحي به تأخير افتاده بود، تا در باره جدائي و طلاق من مشورت كند، اسامة بن زيد به دوستي و علاقه اي كه رسول خدا به من داشت اشاره كرد و گفت: اي رسول خدا (ص) او خانواده تو است، به خدا سوگند كه ما جز خير از او چيز ديگري نديده ايم؛ اما علي بن طالب (ع) فرمود: اي رسول خدا! خداوند بر تو سخت نگرفته (دستت بسته نيست) زنان بسياري (براي ازدواج با تو) هستند.

البخاري الجعفي، ابوعبدالله محمد بن إسماعيل (متوفاي256هـ)، صحيح البخاري، ج2، ص944، ح2518،كتاب الشهادات، بَاب تَعْدِيلِ النِّسَاءِ بَعْضِهِنَّ بَعْضًا، تحقيق د. مصطفي ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة ـ بيروت، الطبعة: الثالثة، 1407 ـ 1987.

و طبراني در معجم كبير، سيوطي در الدر المنثور و آلوسي در تفسير خود مي نويسند:

فقال لِعَلِيٍّ: ما تَقُولُ في عَائِشَةَ؟ فَقَدْ أَهَمَّنِي ما قال الناس فيها. فقال له: يا رَسُولَ اللَّهِ قد قال الناس وقد حَلَّ لك طَلاقُهَا.

رسول خدا (ص) خطاب به علي عليه السلام فرمود: مردم در باره عائشه چه مي گويند، به درستي كه گفتار آن ها مرا غمگين كرده است، علي عليه السلام فرمود: اين پيامبر خدا! مردم چيزهائي مي گويند، خداوند طلاق او را برايت حلال كرده است.

الطبراني، ابوالقاسم سليمان بن أحمد بن أيوب (متوفاي360هـ)، المعجم الكبير، ج23، ص127، تحقيق: حمدي بن عبدالمجيد السلفي، ناشر: مكتبة الزهراء ـ الموصل، الطبعة: الثانية، 1404هـ - 1983م؛

السيوطي، جلال الدين عبد الرحمن بن أبي بكر (متوفاي911هـ)، الدر المنثور، ج6، ص149، ناشر: دار الفكر ـ بيروت - 1993؛

الآلوسي البغدادي الحنفي، أبو الفضل شهاب الدين السيد محمود بن عبد الله (متوفاي1270هـ)، روح المعاني في تفسير القرآن العظيم والسبع المثاني، ج18، ص117، ناشر: دار إحياء التراث العربي - بيروت.

قهر يك ماهه رسول خدا (ص) با عائشه:

جالب است كه اهل سنت نقل كرده اند، رسول خدا چنان به عائشه بي اعتماد بود و چنان اتهام به او را باور كرده بود كه تا يك ماه با عائشه قهر كرد و با او سخن نگفت. بخاري در صحيح خود مي نويسد:

ولم يَجْلِسْ عِنْدِي مُنْذُ قِيلَ ما قِيلَ قَبْلَهَا وقد لَبِثَ شَهْرًا لَا يُوحَي إليه في شَأْنِي بِشَيْءٍ.

بعد از آن كه مردم آن مطالب را در باره من گفتند، رسول خدا پيش من نيامد (با من قهر بود) يكماه وحي به تأخير افتاد و چيزي در باره من نازل نشد.

البخاري الجعفي، ابوعبدالله محمد بن إسماعيل (متوفاي256هـ)، صحيح البخاري، ج4، ص1520، ح3910، كتاب المغازي، بَاب حديث الْإِفْكِ و ج2، ص945، ح2518،كتاب الشهادات، بَاب تَعْدِيلِ النِّسَاءِ بَعْضِهِنَّ بَعْضًا، تحقيق د. مصطفي ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة ـ بيروت، الطبعة: الثالثة، 1407 ـ 1987.

تحليل عدم اعتماد رسول خدا (ص) به عائشه:

همان طور كه پيش از اين گفتيم، اهل سنت براي تثبيت اين فضيلت ساختگي براي عائشه، اين اغراق ها را نقل كرده اند وگرنه شأن رسول خدا صلي الله عليه وآله بسيار بالاتر از اين است كه به همسر خود بي اعتماد باشد و اتهام چند نفر (به قول اهل سنت چند منافق) را باور و حتي با همسرش يك ماه تمام قهر كند.

چگونه مي توان باور داشت كه رسول خدا به خاطر گفته كساني كه هيچ مدركي براي سخنان خود ندارند،به همسر خود شك كرده باشد؟

در حالي كه قرآن كريم صراحت دارد كه آن حضرت جز وحي سخن ديگري نمي گويد:

وَمَا يَنطِقُ عَنِ الهَْوَي. إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَي . النجم/3 و 4.

و هرگز از روي هواي نفس سخن نمي گويد!. آنچه مي گويد چيزي جز وحي كه بر او نازل شده نيست .

چگونه مي توان باور داشت كه پيام آور خدا قبل از نزول وحي و قبل از اطمينان از انجام عمل به همسر خود شك كرده باشد؟

آيا اين مطلب عدالت رسول خدا را زير سؤال نمي برد؟

متأسفانه اهل سنت حاضر هستند كه براي اثبات يك فضيلت براي عائشه، شخصيت و مقام رسول خدا را زير سؤال ببرند. و اين جاي تأسف بسيار دارد.

جالب است كه قرآن كريم به نقل از حضرت عيسي عليه السلام مي نويسد كه او از داخل خانه هاي مردم خبر مي داده است:

وَأُنَبِّئُكُمْ بِما تَأْكُلُونَ وَما تَدَّخِرُونَ في بُيُوتِكُمْ إِنَّ في ذلِكَ لَآيَةً لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ. آل عمران/49.

و از آنچه مي خوريد، و در خانه هاي خود ذخيره مي كنيد، به شما خبر مي دهم مسلماً در اينها، نشانه اي براي شماست، اگر ايمان داشته باشيد!.

چطور حضرت عيسي عليه السلام در درون خانه هاي مردم و آن چه آن ها مي خورند و ذخيره مي كنند، خبر مي دهد؛ اما رسول خدا از وضعيت و كردار همسرش بي خبر است و به گفته چند نفر منافق اعتماد و همسرش را متهم كرده و تا يك ماه با او قهر مي كند؟

خداوند صراحتا در آيه قرآن كريم از آگاه ساختن رسول خود از علم غيب سخن مي گويد، چگونه ممكن است كه از كردار و احوال همسر خود بي خبر باشد؟

عَلِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَليَ غَيْبِهِ أَحَدًا. إِلَّا مَنِ ارْتَضيَ مِن رَّسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِن بَينْ ِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا.الجن/27.

داناي غيب اوست و هيچ كس را بر اسرار غيبش آگاه نمي سازد، مگر رسولاني كه آنان را برگزيده و مراقبيني از پيش رو و پشت سر براي آنها قرار مي دهد.

پيامبري كه از فتح ايران و روم و به دست آوردن گنج هاي قيصر خبر مي دهد، چگونه ممكن است كه از احوال همسرش بي خبر باشد؟

بخاري در صحيح خود مي نويسد:

حدثني محمد بن الْحَكَمِ أخبرنا النَّضْرُ أخبرنا إِسْرَائِيلُ أخبرنا سَعْدٌ الطَّائِيُّ أخبرنا مُحِلُّ بن خَلِيفَةَ عن عَدِيِّ بن حَاتِمٍ قال بَيْنَا أنا عِنْدَ النبي صلي الله عليه وسلم إِذْ أَتَاهُ رَجُلٌ فَشَكَا إليه الْفَاقَةَ ثُمَّ أَتَاهُ آخَرُ فَشَكَا قَطْعَ السَّبِيلِ فقال يا عَدِيُّ هل رَأَيْتَ الْحِيرَةَ قلت لم أَرَهَا وقد أُنْبِئْتُ عنها قال فَإِنْ طَالَتْ بِكَ حَيَاةٌ لَتَرَيَنَّ الظَّعِينَةَ تَرْتَحِلُ من الْحِيرَةِ حتي تَطُوفَ بِالْكَعْبَةِ لَا تَخَافُ أَحَدًا إلا اللَّهَ قلت فِيمَا بَيْنِي وَبَيْنَ نَفْسِي فَأَيْنَ دُعَّارُ طَيِّئٍ الَّذِينَ قد سَعَّرُوا الْبِلَادَ وَلَئِنْ طَالَتْ بِكَ حَيَاةٌ لَتُفْتَحَنَّ كُنُوزُ كِسْرَي....

عدي بن حاتم گفت: در محضر رسول خدا (ص) بوديم كه مردي آمد و از مشكلات و سختي ها شكايت كرد، پس شخص ديگري آمد و از راهزني شكايت نمود؛ پس رسول خدا (ص) فرمود: آيا تا به حال حيره را ديده اي؟ گفتم: نديده ام؛ ولي برايم تعريف كرده اند. فرمود: اگر عمرت دراز شود، خواهي ديد زني در هودج از حيره براي طواف خانه كعبه حركت مي كند؛ در حالي كه از احد جز خدا نمي ترسد. در دل خود گفتم: پس دزدان طي كه سبب داغ شدن شهرها (نا امني شهرها) شده اند كجا هستند! و فرمود: اگر عمرت طولاني شود، فتح گنجهاي كسري را خواهي ديد.

البخاري الجعفي، ابوعبدالله محمد بن إسماعيل (متوفاي256هـ)، صحيح البخاري،ج 3، ص1316، ح3400، كِتَاب الْمَنَاقِبِ، بَاب عَلَامَاتِ النُّبُوَّةِ في الْإِسْلَامِ، تحقيق د. مصطفي ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة ـ بيروت، الطبعة: الثالثة، 1407 ـ 1987.

چگونه است كه عمر بن الخطاب از مدينه لشكريان مسلمان در ايران را در حال شكست خوردن مي بيند و از همان جا آن ها را هدايت مي كند؛ اما پيامبر خدا صلي الله عليه وآله از داخل خانه خود خبر ندارد و از كردار همسرش آگاه نيست؟

ابن تيميه حراني در منهاج السنة مي نويسد:

وروي ابن وهب عن يحيي بن أيوب عن ابن عجلان عن نافع عن ابن عمر أن عمر بن الخطاب بعث جيشا وأمر عليهم رجلا يدعي سارية قال فبينا عمر يخطب في الناس فجعل يصيح علي المنبر يا سارية الجبل يا سارية الجبل قال فقدم رسول الجيش فسأله فقال يا أمير المؤمنين لقينا عدونا فهزمونا فإذا بصائح يا سارية الجبل يا سارية الجبل فأسندنا ظهورنا إلي الجبل فهزمهم الله فقيل لعمر بن الخطاب إنك كنت تصيح بذلك علي المنبر.

نافع از ابن عمر نقل كرده است كه عمر بن خطاب لشكري را براي جنگ فرستاد و فرماندهي آن را به سارية واگذار كرد، روزي عمر بر بالاي منبر خطبه مي خواند كه ناگهان فرياد زد: اي ساريه! به كوه پناه ببر، به كوه پناه ببر. وقتي پيك لشكر آمد، از وضعيت لشكر از او سؤال كردند، گفت: با دشمن روبرو شديم، آن ها ما را شكست دادند، تا اين كه فريادي به گوش مان رسيد كه «اي ساريه به كوه پناه ببر»؛ پس ما نيز پشت مان را به كوه محكم كرديم و آن ها را شكست داديم، به عمر گفتند: اين تو بودي كه اين فرياد را از بالاي منبر سر دادي.

ابن تيميه الحراني الحنبلي، ابوالعباس أحمد عبد الحليم (متوفاي 728 هـ)، منهاج السنة النبوية، ج6، ص64، تحقيق: د. محمد رشاد سالم، ناشر: مؤسسة قرطبة، الطبعة: الأولي، 1406هـ.

و ابن كثير سلفي مي نويسد:

وقد ذكرنا في سيرة عمر بن الخطاب رضي الله عنه أشياء كثيرة من مكاشفاته وما كان يخبر به من المغيبات كقصة سارية بن زنيم وما شاكلها ولله الحمد والمنة.

در باره عمر، مطالب زيادي از مكاشفات (معجزات) و اخبار غيبي او نقل شده است؛ همانند قصيه سارية بن زنيم و همانند، خداوند را به خاطر آن سپاسگذاريم.

ابن كثير الدمشقي، ابوالفداء إسماعيل بن عمر القرشي (متوفاي774هـ)، البداية والنهاية، ج6، ص201، ناشر: مكتبة المعارف - بيروت.

ابن حجر هيثمي مي نويسد:

الفصل السابع في كراماته رضي الله عنه.

الأولي أخرج البيهقي وابو نعيم واللالكائي وابن الأعرابي والخطيب عن نافع عن ابن عمر بإسناد حسن قال وجه عمر جيشا ورأس عليهم رجلا يدعي سارية فبينا عمر رضي الله عنه يخطب جعل ينادي يا سارية الجبل ثلاثا ثم قدم رسول الجيش فسأله عمر فقال يا أمير المؤمنين هزمنا فبينا نحن كذلك إذ سمعنا صوتا ينادي يا سارية الجبل ثلاثا فأسندنا ظهرنا إلي الجبل فهزمهم الله قال قيل لعمر إنك كنت تصيح بذلك.

وذلك الجبل الذي كان سارية عنده بنهاوند من أرض العجم.

فصل هفتم در باره كرامات عمر:

اول: بيهقي، ابونعيم، لالكائي، ابن اعرابي و خطيب از نافع از ابن عمر با سند «حسن» نقل كرده اند كه عمر لشكري را به فرماندهي ساريه، عازم نبرد كرد، روزي ديديم كه عمر خطبه مي خواند كه ناگهان....

الهيثمي، ابوالعباس أحمد بن محمد بن علي ابن حجر (متوفاي973هـ)، الصواعق المحرقة علي أهل الرفض والضلال والزندقة، ج1، ص293، تحقيق عبد الرحمن بن عبد الله التركي ـ كامل محمد الخراط، ناشر: مؤسسة الرسالة ـ لبنان، الطبعة: الأولي، 1417هـ ـ 1997م.

و ابن حجر عسقلاني مي گويد:

وأخرجها البيهقي في الدلائل واللالكائي في شرح السنة والزين عاقولي في فوائده وابن الأعرابي في كرمات الأولياء من طريق بن وهب عن يحيي بن أيوب عن بن عجلان عن نافع عن بن عمر قال وجه عمر جيشا ورأس عليهم رجلا يدعي سارية... وهكذا ذكره حرملة في جمعة لحديث بن وهب وهو إسناده حسن.

بيهقي در دلائل، لالكائي در شرح السنة، و زين عاقولوي در فوائد، ابن اعرابي در كرامات الأولياء از طريق وهب از نافع از ابن عمر نقل كرده اند كه عمر... اين روايت را حرمله نيز در مجموعه حديث خود به همين صورت نقل كرده و سند آن «حسن» است.

العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر ابوالفضل (متوفاي852هـ)، الإصابة في تمييز الصحابة، ج3، ص6، تحقيق: علي محمد البجاوي، ناشر: دار الجيل ـ بيروت، الطبعة: الأولي، 1412هـ ـ 1992م.

از طرف ديگر علما و بزرگان اهل سنت نقل كرده اند كه رسول خدا صلي الله عليه وآله همان طوري كه از روبرو و با چشم سر مي ديد، از پشت سر نيز قادر بود كه اعمال و رفتار مردم را ببيند.

بخاري در صحيح خود مي نويسد:

عن أبي هُرَيْرَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلي الله عليه وسلم قال هل تَرَوْنَ قِبْلَتِي هَا هُنَا فَوَاللَّهِ ما يَخْفَي عَلَيَّ خُشُوعُكُمْ ولا رُكُوعُكُمْ إني لَأَرَاكُمْ من وَرَاءِ ظَهْرِي.

پيامبر (ص) فرمود: آيا من را در مقابل خود اينجا مي بينيد؟ قسم به خدا خشوع و ركوع شما بر من پنهان نيست! من شما را از پشت سر خويش مي بينم!

البخاري الجعفي، ابوعبدالله محمد بن إسماعيل (متوفاي256هـ)، صحيح البخاري، ج1، ص161، ح408، كتاب الصلاة، بَاب عِظَةِ الْإِمَامِ الناس في إِتْمَامِ الصَّلَاةِ وَذِكْرِ الْقِبْلَةِ، تحقيق د. مصطفي ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة ـ بيروت، الطبعة: الثالثة، 1407 ـ 1987.

و در صحيح مسلم آمده است كه آن حضرت فرمود:

إني والله لَأُبْصِرُ من وَرَائِي كما أُبْصِرُ من بَيْنِ يَدَيَّ.

سوگند به خدا! كه من همانطور كه از پيش رويم را مي بينم، پشت سرم را نيز مي بينم.

النيسابوري القشيري، ابوالحسين مسلم بن الحجاج (متوفاي261هـ)، صحيح مسلم، ج1، ص319، ح423، كتاب الصلاة، باب الأَمْرِ بِتَحْسِينِ الصَّلاَةِ وَإِتْمَامِهَا وَالْخُشُوعِ فِيهَا، تحقيق: محمد فؤاد عبد الباقي، ناشر: دار إحياء التراث العربي ـ بيروت.

پيامبري كه از اعمال مردم پشت سر خود با خبر است، چگونه از درون خانه خود و وضعيت همسرش آگاه نيست و به همسرش اطمينان ندارد؟

به نظر مي رسد كه اهل سنت اين مطالب را فقط براي تثبيت مطلب جعل كرده اند و به قول معروف خواسته اند پيازداغش را زيادتر كنند تا مردم بيشتر باور نمايند، غافل از اين كه با ده ها روايت ديگر در تضاد و غير قابل پذيرش است.

پدر و مادر عائشه نيز اتهام به او را باور كرده بودند:

بخاري در صحيح خود مي نويسد كه ابوبكر و ام رمان، پدر و مادر عائشه نيز سخن تهمت زنندگان را باور و حتي تصديق كرده بودند. وي در صحيح خود به نقل از عائشه مي نويسد كه او خطاب به پدر و مادرش اين چنين گفته است:

إني والله لقد عَلِمْتُ أَنَّكُمْ سَمِعْتُمْ ما يَتَحَدَّثُ بِهِ الناس وَوَقَرَ في أَنْفُسِكُمْ وَصَدَّقْتُمْ بِهِ وَلَئِنْ قلت لَكُمْ إني بَرِيئَةٌ وَاللَّهُ يَعْلَمُ إني لَبَرِيئَةٌ لَا تُصَدِّقُونِي بِذَلِكَ وَلَئِنْ اعْتَرَفْتُ لَكُمْ بِأَمْرٍ وَاللَّهُ يَعْلَمُ أَنِّي بَرِيئَةٌ لَتُصَدِّقُنِّي والله ما أَجِدُ لي وَلَكُمْ مَثَلًا إلا أَبَا يُوسُفَ إِذْ قال «فَصَبْرٌ جَمِيلٌ وَاللَّهُ الْمُسْتَعَانُ علي ما تَصِفُونَ».

به خدا سوگند مي دانم كه شما اين تهمت را شنيده ايد، و به آن اطمينان كرده و اين مطالب را تصديق كرده ايد، اگر بگويم: من مرتكب اين گناه نشده ام، خداوند مي داند كه من مرتكب نشده ام (سودي ندارد) شما سخنم را باور و مرا تصديق نخواهيد كرد؛ اما اگر به انجام آن اعتراف كنم؛ در حالي كه انجام نداده ام، مرا تصديق و اين مطلب را باور مي كنيد. هيچ مثلي را براي خود و شما نمي يابم جز كلام پدر يوسف كه گفت: (فصبر جميل والله المستعان علي ما تصفون).

البخاري الجعفي، ابوعبدالله محمد بن إسماعيل (متوفاي256هـ)، صحيح البخاري، ج2، ص945، ح2518،كتاب الشهادات، بَاب تَعْدِيلِ النِّسَاءِ بَعْضِهِنَّ بَعْضًا، تحقيق د. مصطفي ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة ـ بيروت، الطبعة: الثالثة، 1407 ـ 1987.

ديگر همسران رسول خدا (ص) نيز عائشه را متهم كرده بودند:

بخاري در صحيح خود مي نويسد كه حتي ديگر امهات المؤمنين نيز عائشه را متهم به اين عمل كرده بودند. وي به نقل از عائشه مي نويسد:

فقلت ائْذَنْ لي إلي أَبَوَيَّ قالت وأنا حِينَئِذٍ أُرِيدُ أَنْ أَسْتَيْقِنَ الْخَبَرَ من قِبَلِهِمَا فَأَذِنَ لي رسول اللَّهِ صلي الله عليه وسلم فَأَتَيْتُ أَبَوَيَّ فقلت لِأُمِّي ما يَتَحَدَّثُ بِهِ الناس فقالت يا بُنَيَّةُ هَوِّنِي علي نَفْسِكِ الشَّأْنَ فَوَاللَّهِ لَقَلَّمَا كانت امْرَأَةٌ قَطُّ وَضِيئَةٌ عِنْدَ رَجُلٍ يُحِبُّهَا وَلَهَا ضَرَائِرُ إلا أَكْثَرْنَ عليها.

به رسول خدا (ص) گفتم: به من اجازه بده تا به خانه پدر و مادرم بروم و هدف من اين بود كه به خبرهاي كه از آن ها به من رسيده بود، مطمئن شوم، رسول خدا (ص) اجازه داد، پيش پدر و مادرم رفتم و به مادرم گفتم: مردم چه مي گويند؟ مادرم گفت: نگران مباش، زني را كه شوهرش او را دوست دارد، هووهايش زياد در باره او سخن مي گويند.

البخاري الجعفي، ابوعبدالله محمد بن إسماعيل (متوفاي256هـ)، صحيح البخاري، ج2، ص944، ح2518،كتاب الشهادات، بَاب تَعْدِيلِ النِّسَاءِ بَعْضِهِنَّ بَعْضًا، تحقيق د. مصطفي ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة ـ بيروت، الطبعة: الثالثة، 1407 ـ 1987.

از ديدگاه ما نقل چنين مطالبي، بي احترامي به همسران رسول خدا و در نتيجه بي احترامي به خود آن حضرت است؛ اما اهل سنت در مصادر متعدد شان به منظور اثبات اين مطلب كه آيه اي در قرآن كريم در شأن عائشه نازل شده است، حاضر شده اند كه اين تهمت ها را به همسر رسول خدا و خود حضرت بزنند و عاقبت و نتيجه آن هرچه باشد، براي اهل سنت تفاوتي نمي كند؛ چرا كه آن ها براي آن اثبات و جعل فضيلت براي عائشه از هر چيز ديگري مهم تر است.

نقل روايات شرم آور بر زبان عائشه:

رابطه هر زني با شوهرش از محرمانه ترين مسائلي است كه هيچ كس نبايد از آن آگاه شود. اين مسأله حتي در جوامع غير مسلمان نيز رعايت مي شود و امري است كه فطرتا تمامي انسان ها همانند رازي محرمانه آن را حفظ مي كنند.

اما متأسفانه اهل سنت مطالبي از ام المؤمنين عائشه نقل كرده اند كه به هيچ وجه با موقعيت او سازگاري ندارد و در حقيقت آبروي رسول خدا صلي الله عليه وآله را نشانه رفته است.

متأسفانه برخي از فرقه ها و علماي اهل سنت براي اين كه بتوانند اعتقادات، افكار و فتواهاي خود را تثبيت كنند و آن را به كرسي بنشانند، رواياتي را از زبان همسران رسول خدا و به ويژه عائشه در تأييد افكار خود نقل كرده اند؛ در حالي كه عقل هيچ انساني نمي تواند بپذيرد كه همسر رسول خدا مطالبي را كه عرق شرم از پيشاني هر مسلمان با غيرتي سرازير مي كند؛ آن هم با مردان نامحرم در ميان گذاشته باشد و اسرار خصوصي خود و رسول خدا صلي الله عليه وآله فاش ساخته باشد.

ما به تعدادي از اين روايات اشاره مي كنيم و قضاوت را به عهده خوانندگان منصف و واقع بين مي گذاريم.

باكره بودن زنان در بهشت و گفتار خجالت آور عائشه:

يكي از مسائلي كه به كرات در روايات آمده است، باكره بودن زنان در بهشت است كه آن ها بعد از هر بار نزديكي دوباره به حالت اول بازخواهند گشت. رسول خدا صلي الله عليه وآله وقتي اين مطلب را براي اصحاب نقل مي كند و عائشه اين مطلب را مي شنود، سخني مي گويد كه عرق شرم از هر پيشاني هر انساني جاري مي شود؛ البته گفتگو در باره اين مطالب بين زن و شوهر هيچ اشكالي ندارد؛ اما نقل آن در كتاب هاي روائي، تفسير، لغت و... آن هم از زبان همسر رسول خدا صلي الله عليه وآله امر قبيحي است كه غيرت هر مسلماني را به جوش مي آورد.

قرطبي مفسر شهير اهل سنت در تفسير خود مي نويسد:

وقال المسيب بن شريك: قال النبي (ص) في قوله «إنا أنشأناهن إنشاء» [ الآية ] قال: «هن عجائز الدنيا أنشأهن الله خلقا جديداً كلما أتاهن أزواجهن وجدوهن أبكارا» فلما سمعت عائشة ذلك قالت: واوجعاه فقال لها النبي (ص): «ليس هناك وجع».

مسيب بن شريك مي گويد: رسول خدا در باره آيه «إنا انشأناهن إنشاء» فرمود: مقصود از آن پيرزن هائي كه در قيامت به آن ها آفرينش جديدي داده مي شود كه هر وقت شوهرانشان با آن ها نزديكي كنند، آن ها را باكره خواهند يافت. وقتي عائشه اين مطلب را شنيد، گفت: واي از مصيبت درد كشيدن! رسول خدا (ص) به او فرمود: در آن جا دردي نيست.

الأنصاري القرطبي، ابوعبد الله محمد بن أحمد (متوفاي671هـ)، الجامع لأحكام القرآن، ج17، ص211، ناشر: دار الشعب - القاهرة؛

البغدادي الشهير بالخازن، علاء الدين علي بن محمد بن إبراهيم (متوفاي725هـ )، تفسير الخازن المسمي لباب التأويل في معاني التنزيل، ج7، ص19، ناشر: دار الفكر ـ بيروت / لبنان ـ 1399هـ ـ 1979م؛

ابن عادل الدمشقي الحنبلي، ابوحفص عمر بن علي (متوفاي بعد 880 هـ)، اللباب في علوم الكتاب، ج18، ص401، تحقيق: الشيخ عادل أحمد عبد الموجود والشيخ علي محمد معوض، ناشر: دار الكتب العلمية ـ بيروت / لبنان، الطبعة: الأولي، 1419 هـ ـ 1998م؛

الثعالبي، عبد الرحمن بن محمد بن مخلوف (متوفاي875هـ)، الجواهر الحسان في تفسير القرآن، ج9، ص210، ناشر: مؤسسة الأعلمي للمطبوعات - بيروت؛

الثعلبي النيسابوري، ابوإسحاق أحمد بن محمد بن إبراهيم (متوفاي427هـ)، الكشف والبيان، ج9، ص210، تحقيق: الإمام أبي محمد بن عاشور، مراجعة وتدقيق الأستاذ نظير الساعدي، ناشر: دار إحياء التراث العربي ـ بيروت، الطبعة: الأولي، 1422هـ-2002م.

زمخشري، اديب، لغت شناس و مفسر پرآوازه اهل سنت در تفسير خود و زيعلي، يكي ديگر از بزرگان اهل سنت در تخريج الآثار مي نويسند:

أنّ أمّ سلمة رضي الله عنها سألته عن قول الله تعالي: «إِنَّا أَنشَأْنَاهُنَّ» فقال: «يا أم سلمة هنّ اللواتي قبضن في دار الدنيا عجائز شمطا رمصا، جعلهنّ الله بعد الكبر «أَتْرَاباً» علي ميلاد واحد في الاستواء، كلما أتاهنَّ أزواجهنّ وجدوهنّ أبكارا؛ فلما سمعت عائشة رضي الله عنها ذلك من رسول الله صلي الله عليه وسلم قالت: واوجعاه فقال رسول الله صلي الله عليه وسلم: (ليس هناك وجع).

ام سلمه كه خداوند از او راضي باد، از رسول خدا (ص) در باره آيه «إنا أنشأناهن» سؤال كرد، آن حضرت فرمود: اي ام سلمه! منظور از آن زناني هستند كه در حال پيري، موسفيد و غير باكره از دنيا مي روند كه خداوند آن ها را در آن دنيا باكره و بر آفرينش واحد و يكسان (هميشه باكره) قرار مي دهد؛ به طوري كه هر وقت شوهرانشان با آن ها نزديكي مي كنند، آن ها را باكره مي يابند، وقتي عائشه اين مطلب را از رسول خدا (ص) شنيد، گفت: واي از مصيبت درد كشيدن! رسول خدا (ص) فرمود: در آن جا دردي نيست.

الزمخشري الخوارزمي، ابوالقاسم محمود بن عمرو بن أحمد جار الله (متوفاي538هـ)، الكشاف عن حقائق التنزيل وعيون الأقاويل في وجوه التأويل، ج4، ص460، ح1122، تحقيق: عبد الرزاق المهدي، بيروت، ناشر: دار إحياء التراث العربي؛

الزيلعي، عبدالله بن يوسف ابومحمد الحنفي (متوفاي762هـ)، تخريج الأحاديث والآثار الواقعة في تفسير الكشاف للزمخشري، ج3، ص405؛ ج3، ص406، تحقيق: عبد الله بن عبد الرحمن السعد، ناشر: دار ابن خزيمة ـ الرياض، الطبعة: الأولي، 1414هـ.

آيا واقعا عائشه اين مطلب را گفته است؟ اگر هم گفته باشد، چرا دانشمندان و بزرگان اهل سنت آن را به تفصيل در كتاب هاي خود نقل كرده اند؟ هدف آن ها از انتشار گفتگوي محرمانه رسول خدا و همسرش چه بوده است؟

رسول خدا (ص) در حال روزه، زبان عائشه را مي مكيد:

امام احمد بن حنبل، رئيس مذهب حنابله در مسند خود به نقل از أبي يحيي انصاري كه بي ترديد با عائشه نامحرم بوده است نقل مي كند:

حدثنا عبد اللَّهِ حدثني أبي ثنا عَفَّانُ قال ثنا محمد بن دِينَارٍ عن سَعْدِ بن أَوْسٍ عن مِصْدَعٍ أبي يحيي الأنصاري عن عَائِشَةَ ان رَسُولَ اللَّهِ صلي الله عليه وسلم كان يُقَبِّلُهَا وهو صَائِمٌ وَيَمُصُّ لِسَانَهَا قلت سَمِعْتَهُ من سَعْدِ بن أَوْسٍ قال نعم.

از ابويحيي انصاري از عائشه نقل شده است كه رسول خدا (ص) او را در حالي كه روزه دار بود، مي بوسيد و زبانش را مي مكيد. عفان مي گويد: به محمد بن دينار گفتم كه اين روايت را از سعد بن أوس شنيده اي؟ گفت: آري.

الشيباني، ابوعبد الله أحمد بن حنبل (متوفاي241هـ)، مسند أحمد بن حنبل،ج 6، ص123، ح24960، ناشر: مؤسسة قرطبة - مصر.

و ابن خزيمه نيز همين مطلب را در صحيح خود نقل كرده است:

حدثنا بشر بن معاذ العقدي حدثنا محمد بن دينار الطاحي حدثنا سعد بن أوس عن مصدع أبي يحيي عن عائشة أن رسول الله صلي الله عليه وسلم كان يقبلها وهو صائم ويمص لسانها.

از ابويحيي از عائشه نقل شده است كه رسول خدا در حالي كه روزه داشت، عائشه را مي بوسيد و زبانش را مي مكيد.

ابن خزيمة السلمي النيسابوري، أبو بكر محمد بن إسحاق بن خزيمة (متوفاي311هـ)، صحيح ابن خزيمة، ج3 ص246، ح2003، تحقيق: د. محمد مصطفي الأعظمي، ناشر: المكتب الإسلامي ـ بيروت - 1390هـ - 1970م.

چه كسي باور مي كند كه همسر رسول خدا صلي الله عليه وآله با نامحرمان نشسته باشد و چنين مطالبي را كه اسرار بين او و پيامبر خدا بوده است، نقل كرده باشد؟

انتشار محرمانه ترين اسرار رسول خدا (ص) و عائشه:

محمد بن ادريس شافعي، رئيس شافعي ها در كتاب اختلاف الحديث اين گونه مي نويسد:

أخبرنا الثقة عن الأوزاعي عن عبد الرحمن بن القاسم عن أبيه أو عن يحيي بن سعيد عن القاسم عن عائشة قالت إذا التقي الختانان فقد وجب الغسل فعلته أنا ورسول الله فاغتسلنا.

قاسم از عائشه نقل مي كند كه گفت: وقتي دو ختنه گاه (زن و مرد) با يكديگر ملاقات كنند، غسل واجب مي شود، من و رسول خدا اين كار را انجام داديم و سپس غسل كرديم.

الشافعي، ابوعبد الله محمد بن إدريس (متوفاي 204هـ)، اختلاف الحديث، ج1، ص493، تحقيق: عامر أحمد حيدر، ناشر: مؤسسة الكتب الثقافية ـ بيروت، الطبعة: الأولي، 1405هـ - 1985م

احمد بن حنبل، رئيس مذهب حنابله و ابن ماجه قزويني در سنن خود، اين روايت را با كمي اختلاف به اين صورت نقل كرده اند:

حدثنا عبد اللَّهِ حدثني أَبِي ثنا الْوَلِيدُ بن مُسْلِمٍ ثنا الأوزاعي قال حدثني عبد الرحمن بن الْقَاسِمِ عن أبيه عن عَائِشَةَ زَوْجِ النبي صلي الله عليه وسلم قالت إذا جَاوَزَ الْخِتَانُ الْخِتَانَ فَقَدْ وَجَبَ الْغُسْلُ فَعَلْتُهُ أنا وَرَسُولُ اللَّهِ صلي الله عليه وسلم وَاغْتَسَلْنَا.

از عائشه همسر رسول خدا (ص) نقل شده است كه گفت: هر وقت ختنه گاه (مرد) از ختنه گاه (زن) عبور كرد، غسل واجب مي شود، من و رسول خدا (ص) اين كار را انجام داديم و سپس غسل كرديم.

الشيباني، ابوعبد الله أحمد بن حنبل (متوفاي241هـ)، مسند أحمد بن حنبل، ج6، ص161، ح25320، ناشر: مؤسسة قرطبة - مصر.

القزويني، ابوعبدالله محمد بن يزيد (متوفاي275هـ)، سنن ابن ماجه، ج1، ص199، تحقيق محمد فؤاد عبد الباقي، ناشر: دار الفكر ـ بيروت.

جالب اين است كه برخي از فقهاي اهل سنت، با استناد به همين روايت، فتوا داده اند:

كما أخذ الفقهاء في التقاء الختانين بحديث عائشة وقولها: فعلته أنا ورسول الله فاغتسلنا.

چنانچه فقها به در باره وجوب غسل با التقاء ختانين، به حديث عائشه و اين گفته او كه «من و رسول خدا (ص) انجام داديم و سپس غسل كرديم» استناد كرده اند.

الماوردي البصري الشافعي، علي بن محمد بن حبيب (متوفاي450هـ)، الحاوي الكبير في فقه مذهب الإمام الشافعي وهو شرح مختصر المزني، ج11، ص466، تحقيق الشيخ علي محمد معوض ـ الشيخ عادل أحمد عبد الموجود، ناشر: دار الكتب العلمية ـ بيروت ـ لبنان، الطبعة: الأولي، 1419 هـ -1999م.

و ابن حبان در صحيح خود روايت شرم آور ديگري را به عائشه نسب مي دهد:

أَخْبَرَنَا الْقَطَّانُ بِالرَّقَّةِ حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ إِبْرَاهِيمَ حَدَّثَنَا الْوَلِيدُ بْنُ مُسْلِمٍ عَنِ الأَوْزَاعِيِّ حَدَّثَنِي عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ الْقَاسِمِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَائِشَةَ أَنَّهَا سُئِلَتْ عَنِ الرَّجُلِ يُجَامِعُ أَهْلَهُ فَلا يُنْزِلُ الْمَاءَ قَالَتْ فَعَلْتُهُ أَنَا وَرَسُولُ اللَّهِ صلي الله عليه وسلم فَاغْتَسَلْنَا مِنْهُ جَمِيعًا.

از عائشه سؤال شد كه مردي با همسرش نزديكي مي كند؛ اما انزالي صورت نمي گيرد، تكليف او چيست؟ عائشه گفت: من و رسول خدا (ص) اين كار را انجام داديم و سپس هر دويمان غسل كرديم.

التميمي البستي، محمد بن حبان بن أحمد ابوحاتم (متوفاي354 هـ)، صحيح ابن حبان بترتيب ابن بلبان، ج3، ص458، ح1185، تحقيق: شعيب الأرنؤوط، ناشر:مؤسسة الرسالة ـ بيروت، الطبعة: الثانية، 1414هـ ـ 1993م.

و جالب اين است أبو الحسن آمدي نقل مي كند كه عمر كسي را فرستاد تا در باره اين مسأله از عائشه سؤال كنند، عائشه نيز جواب داد كه من و رسول خدا اين كار را انجام داده و سپس غسل كرديم!!!!

وأما من جهة الإجماع فما روي عن الصحابة أنهم لما اختلفوا في الغسل من غير إنزال أنفذ عمر إلي عائشة رضي الله عنها وسألها عن ذلك فقالت فعلته أنا ورسول الله واغتسلنا فأخذ عمر والناس بذلك.

اما از جهت اجماع: از صحابه نقل شده است كه وقتي آن ها در باره نزديكي بدون انزال اختلاف كردند، عمر شخصي را پيش عائشه فرستاد و در باره اين حكم از او سؤال كرد، عائشه گفت: من و رسول خدا اين كار را انجام داديم و هر دويمان غسل كرديم؛ پس عمر و مردم سخن عائشه را پذيرفتند.

الآمدي، ابوالحسن علي بن محمد (متوفاي 631هـ)، الإحكام في أصول الأحكام، ج1، ص233، تحقيق: د. سيد الجميلي، ناشر: دار الكتاب العربي ـ بيروت، الطبعة: الأولي، 1404هـ.

جاي سؤال دارد كه چرا عمر بن الخطاب اين سؤال را از دختر خود حفصه كه با عمر محرم بوده است نمي پرسد؟ آيا حفصه همسر پيامبر نبود؟ چرا از عائشه سؤال مي كند؟

و در جاي ديگر همين روايت را اين چنين تكرار مي كند:

وعملهم بأجمعهم في الرجوع عن سقوط فرض الغسل بالتقاء الختانين بقول عائشة فعلته أنا ورسول الله صلي الله عليه وسلم واغتلسنا.

تمام صحابه در باره عدم وجوب غسل با فرض برخورد دو ختنه گاه، از سخن خود برگشتند، در آن هنگام كه عائشه گفت: من و رسول خدا (ص) اين كار را انجام داديم و سپس هردويمان غسل كرديم.

الآمدي، ابوالحسن علي بن محمد (متوفاي 631هـ)، الإحكام في أصول الأحكام، ج2، ص77، تحقيق: د. سيد الجميلي، ناشر: دار الكتاب العربي ـ بيروت، الطبعة: الأولي، 1404هـ.

و مسلم نيشابوري كه انگار خجالت كشيده است كه اين مطالب را از زبان عائشه نقل كند، از خود رسول خدا صلي الله عليه وآله نقل كرده است:

حدثنا هَارُونُ بن مَعْرُوفٍ وَهَارُونُ بن سَعِيدٍ الْأَيْلِيُّ قالا حدثنا بن وَهْبٍ أخبرني عِيَاضُ بن عبد اللَّهِ عن أبي الزُّبَيْرِ عن جَابِرِ بن عبد اللَّهِ عن أُمِّ كُلْثُومٍ عن عَائِشَةَ زَوْجِ النبي صلي الله عليه وسلم قالت إِنَّ رَجُلًا سَأَلَ رَسُولَ اللَّهِ صلي الله عليه وسلم عن الرَّجُلِ يُجَامِعُ أَهْلَهُ ثُمَّ يُكْسِلُ هل عَلَيْهِمَا الْغُسْلُ وَعَائِشَةُ جَالِسَةٌ فقال رسول اللَّهِ صلي الله عليه وسلم إني لَأَفْعَلُ ذلك أنا وَهَذِهِ ثُمَّ نَغْتَسِلُ.

جابر بن عبد الله از ام كلثوم از عائشه همسر رسول خدا (ص) نقل كرده است كه گفت: مردي از رسول خدا سؤال مي كند در باره زني كه با همسرش نزديكي مي كند؛ اما در ادامه كسل مي شود (انزال صورت نمي گيرد) آيا بر هر دوي آن ها غسل واجب است؟ در حالي كه عائشه در مجلس بود، رسول خدا (ص) به عائشه اشاره كرد و فرمود: من و اين زن (عائشه) اين كار را انجام داديم و سپس غسل كرديم.

النيسابوري القشيري، ابوالحسين مسلم بن الحجاج (متوفاي261هـ)، صحيح مسلم، ج1، ص272، ح350، كِتَاب الْحَيْضِ، بَاب نَسْخِ الْمَاءُ من الْمَاءِ وَوُجُوبِ الْغُسْلِ بِالْتِقَاءِ الْخِتَانَيْنِ، تحقيق: محمد فؤاد عبد الباقي، ناشر: دار إحياء التراث العربي ـ بيروت.

آيا يك مسلمان با غيرت مي تواند تصور كند كه رسول خدا كه باغيرت ترين مرد عالم است، در حضور همسر خود، با مردان نامحرم از اسرار خصوصي خود صحبت و به همسر خود اشاره كند كه من و او اين كارها را انجام داده و سپس غسل كرده ايم؟

آيا علماي اهل سنت، اتفاقاتي را كه بين آن ها و همسرانشان اتفاق افتاده است ، با مردان نامحرم نقل مي كنند؟

پيامبر خدا با عائشه بازي مي كرد

محمد بن اسماعيل بخاري، در صحيح ترين كتاب اهل سنت بعد از قرآن اين چنين با آبروي رسول خدا و همسر او بازي مي كند:

حدثنا مُحَمَّدٌ أخبرنا أبو مُعَاوِيَةَ حدثنا هِشَامٌ عن أبيه عن عَائِشَةَ رضي الله عنها قالت كنت أَلْعَبُ بِالْبَنَاتِ عِنْدَ النبي صلي الله عليه وسلم وكان لي صَوَاحِبُ يَلْعَبْنَ مَعِي فَكَانَ رسول اللَّهِ صلي الله عليه وسلم إذا دخل يَتَقَمَّعْنَ منه فَيُسَرِّبُهُنَّ إلي فَيَلْعَبْنَ مَعِي.

از عائشه نقل شده است كه گفت: من با دختران در محضر رسول خدا (ص) بازي مي كردم، دوستاني داشتم كه با هم همبازي بودند، هر وقت وارد مي شد، مرا از آن بين انتخاب مي كرد، دختركان را مي فرستاد و سپس با من بازي مي كرد.

البخاري الجعفي، ابوعبدالله محمد بن إسماعيل (متوفاي256هـ)، صحيح البخاري، ج5، ص2270، ح5779، كِتَاب الْأَدَبِ، بَاب الِانْبِسَاطِ إلي الناس، تحقيق د. مصطفي ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة ـ بيروت، الطبعة: الثالثة، 1407 ـ 1987.

زنان در قيامت برهنه محشور مي شوند:

بخاري در روايت ديگر از عائشه نقل مي كند:

حدثنا قَيْسُ بن حَفْصٍ حدثنا خَالِدُ بن الْحَارِثِ حدثنا حَاتِمُ بن أبي صَغِيرَةَ عن عبد اللَّهِ بن أبي مُلَيْكَةَ قال حدثني الْقَاسِمُ بن مُحَمَّدِ بن أبي بَكْرٍ أَنَّ عَائِشَةَ رضي الله عنها قالت قال رسول اللَّهِ صلي الله عليه وسلم تُحْشَرُونَ حُفَاةً عُرَاةً غُرْلًا قالت عَائِشَةُ فقلت يا رَسُولَ اللَّهِ الرِّجَالُ وَالنِّسَاءُ يَنْظُرُ بَعْضُهُمْ إلي بَعْضٍ فقال الْأَمْرُ أَشَدُّ من أَنْ يُهِمَّهُمْ ذَاكِ.

از عائشه نقل شده است كه رسول خدا (ص) فرمود: شما در حالي وارد محشر مي شويد كه پا برهنه و بي لباس و وامانده از هر گونه پيوند و تبار هستيد، عائشه گفت: پس من گفتم: اين رسول خدا (ص) آيا زن و مرد به يكديگر نگاه خواهند كرد؛ پس رسول خدا (ص) فرمود: وضعيت قيامت سخت تر از آن است كه مردم به فكر اين چيزها باشند.

البخاري الجعفي، ابوعبدالله محمد بن إسماعيل (متوفاي256هـ)، صحيح البخاري، ج5، ص2391، ح6162، كِتَاب الرِّقَاقِ، بَاب كَيْفَ الْحَشْرُ، تحقيق د. مصطفي ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة ـ بيروت، الطبعة: الثالثة، 1407 ـ 1987.

پيامبر در حال روزه، عائشه را مي بوسيد:

و احمد بن حنبل در مسند خود، مي نويسد:

حدثنا عبد اللَّهِ حدثني أبي ثنا عَفَّانُ قال ثنا أبو عَوَانَةَ ثنا سَعْدُ بن إبراهيم عن طَلْحَةَ عن عَائِشَةَ قالت أَهْوَي إِلَيَّ رسول اللَّهِ صلي الله عليه وسلم ليقبلني فقلت اني صَائِمَةٌ قال وأنا صَائِمٌ قالت فَأَهْوَي الي فقبلني.

طلحه از عائشه نقل كرده است كه رسول خدا (ص) به طرف مي آمد تا مرا ببوسد؛ پس من گفتم كه روزه دارم، آن حضرت فرمود كه من هم روزه دار هستم. عائشه مي گويد: رسول خدا (ص) جلو آمد و مرا بوسيد.

الشيباني، ابوعبد الله أحمد بن حنبل (متوفاي241هـ)، مسند أحمد بن حنبل، ج6، ص134، ح25066، ناشر: مؤسسة قرطبة - مصر.

و در روايت ديگر نقل مي كند:

حدثنا عبد اللَّهِ حدثني أبي ثنا عَفَّانُ قال ثنا أبو عَوَانَةَ قال ثنا مُطَرِّفٌ عن عَامِرٍ عن مَسْرُوقٍ قال قالت عَائِشَةُ ان كان رسول اللَّهِ صلي الله عليه وسلم لَيَظَلُّ صَائِماً ثُمَّ يُقَبِّلُ ما شَاءَ من وجهي حتي يُفْطِرَ.

مسروق از عائشه نقل مي كند كه رسول خدا دائما روزه بود، سپس هر جائي از صورتم را كه مي خواست مي بوسيد تا افطار مي كرد.

الشيباني، ابوعبد الله أحمد بن حنبل (متوفاي241هـ)، مسند أحمد بن حنبل، ج6، ص101، ح24743، ناشر: مؤسسة قرطبة - مصر.

ابن خزيمه همين روايت را با طول و تفصيل بيشتر نقل كرده است:

ابن خزيمة السلمي النيسابوري، أبو بكر محمد بن إسحاق بن خزيمة (متوفاي311هـ)، صحيح ابن خزيمة، ج3، ص246، ح2001، تحقيق: د. محمد مصطفي الأعظمي، ناشر: المكتب الإسلامي ـ بيروت - 1390هـ - 1970م.

و ابن أبي الدنيا همين مطلب را نقل و سپس مي گويد:

حديث صحيح.

إبن أبي الدنيا القرشي البغدادي، ابوبكر عبد الله بن محمد بن عبيد (متوفاي281هـ)، العيال، ج2، ص134، ح565، تحقيق: د نجم عبد الرحمن خلف، ناشر: دار ابن القيم ـ السعودية ـ الدمام، الطبعة: الأولي، 1410هـ ـ 1990م.

ابن منده اصفهاني نيز بعد از نقل اين روايت مي گويد:

اسناده حسن والحديث صحيح.

ابن منده الأصفهاني، أبو عمرو عبد الوهاب بن محمد بن إسحاق بن محمد بن منده (متوفاي475هـ)، الفوائد لإبن منده، ج1، ص49، تحقيق: مسعد عبد الحميد، ناشر: دار الصحابة للتراث ـ طنطا، الطبعة الأولي، 1412هـ

همين روايات را ديگر علماي اهل سنت نيز نقل كرده اند كه ما به اختصار به چند مورد اشاره مي كنيم:

الدارقطني البغدادي، ابوالحسن علي بن عمر (متوفاي 385هـ)، سنن الدارقطني، ج1، ص135، ح6، تحقيق: السيد عبد الله هاشم يماني المدني، ناشر: دار المعرفة ـ بيروت ـ 1386 - 1966م.

الطحاوي الحنفي، ابوجعفر أحمد بن محمد بن سلامة (متوفاي321هـ)، شرح معاني الآثار، ج2، ص93، تحقيق: محمد زهري النجار، ناشر: دار الكتب العلمية ـ بيروت، الطبعة: الأولي، 1399م؛

الحنبلي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عبد الهادي (متوفاي744هـ)، تنقيح تحقيق أحاديث التعليق، ج1، ص146، تحقيق: أيمن صالح شعبان، ناشر: دار الكتب العلمية ـ بيروت، الطبعة: الأولي، 1998م.

هرچند كه بوسيدن همسر، امري است طبيعي؛ اما نقل آن توسط يك زن بيوه براي نامحرمان عملي است زشت و زننده.

رسول خدا (ص) ران عائشه برهنه مي كرد و صورتش را بر آن مي نهاد:

أبي داود سجستاني در سنن خود و ابن كثير دمشقي در تفسير خود نقل مي كنند:

حدثنا عبد اللَّهِ بن مَسْلَمَةَ ثنا عبد اللَّهِ يَعْنِي بن عُمَرَ بن غَانِمٍ عن عبد الرحمن يَعْنِي بن زِيَادٍ عن عُمَارَةَ بن غُرَابٍ أن عَمَّةً له حَدَّثَتْهُ أنها سَأَلَتْ عَائِشَةَ قالت إِحْدَانَا تَحِيضُ وَلَيْسَ لها وَلِزَوْجِهَا إلا فِرَاشٌ وَاحِدٌ قالت أُخْبِرُكِ بِمَا صَنَعَ رسول اللَّهِ صلي الله عليه وسلم دخل فَمَضَي إلي مَسْجِدِهِ قال أبو دَاوُد تَعْنِي مَسْجِدَ بَيْتِهِ فلم يَنْصَرِفْ حتي غَلَبَتْنِي عَيْنِي وَأَوْجَعَهُ الْبَرْدُ فقال ادْنِي مِنِّي فقلت إني حَائِضٌ فقال وَإِنْ اكْشِفِي عن فَخِذَيْكِ فَكَشَفْتُ فَخِذَيَّ فَوَضَعَ خَدَّهُ وَصَدْرَهُ علي فَخِذِي وَحَنَيْتُ عليه حتي دَفِئَ وَنَامَ.

عمارة بن غراب از عمه خودش نقل مي كند كه از عائشه سؤال كردم: برخي از ما وقتي حيض مي شود، فقط يك رخت خواب براي خود و همسرش دارد (چه كار كند؟). عائشه گفت: بگذاريد از كاري كه رسول خدا كرد براي شما بگويم، روزي رسول خدا (ص) بر من وارد شد و به محل سجده خود (ابوداود گفته منظور محل نماز آن حضرت در خانه اش بوده)، برنگشت تا خواب بر من غلبه كرد، و رسول خدا نيز سردش شد، پس به من گفت: به من نزديك شود، من گفتم: من حيض هستم، پس گفت: پس رانت را برهنه كن، من رانم را برهنه كردم؛ پس آن حضرت گونه و سينه اش بر ران من گذاشت، من دلم به حالش سوخت تا اين كه گرم شد و خواب رفت.

السجستاني الأزدي، سليمان بن الأشعث ابوداود (متوفاي 275هـ)، سنن أبي داود، ج1، ص70، ح270، تحقيق: محمد محيي الدين عبد الحميد، ناشر: دار الفكر؛

ابن كثير الدمشقي، ابوالفداء إسماعيل بن عمر القرشي (متوفاي774هـ)، تفسير القرآن العظيم، ج1، ص260، ناشر: دار الفكر ـ بيروت - 1401هـ.

هرچند كه سند اين روايت مشكل دارد؛ اما سؤال ما اين است كه چرا دانشمندان و بزرگان اهل سنت اين مطالب را كه از خصوصي ترين اسرار پيامبر خدا صلي الله عليه وآله به شمار مي رود، در صحيح ترين كتاب هاي خود نقل كرده اند؟

و دار قطني در سنن خود مي نويسد:

أخبرنا عبد الله بن محمد بن عبد العزيز نا داود بن رشيد نا علي بن هاشم نا حريث عن عامر عن مسروق عن عائشة قالت ربما أغتسل رسول الله صلي الله عليه وسلم من الجنابة ولم أغتسل بعد فجائني فضممته إلي وأدفيته.

مسروق از عائشه نقل مي كند كه هر وقت رسول خدا (ص) از جنابت غسل مي كرد و من هنوز غسل نكرده بودم، پيش من مي آمد؛ پس من او را در برمي گرفتم و با رواندازم مي پيچاندم تا گرم شود.

الدارقطني البغدادي، ابوالحسن علي بن عمر (متوفاي 385هـ)، سنن الدارقطني، ج1، ص143، ح34، تحقيق: السيد عبد الله هاشم يماني المدني، ناشر: دار المعرفة ـ بيروت ـ 1386 - 1966م.

تحليل روايات:

يا للعجب!!! آيا واقعا عائشه اين مطالب را كه خصوصي ترين اسرار پيامبر خدا بوده، با مردان نامحرم در ميان گذاشته است؟

اين مطلب را در جمع تعدادي زيادي از اصحاب نقل كرده يا در حضور يكي از آن ها بوده است؟

اگر واقعا عائشه چنين كاري كرده باشد، بايد براي مظلوميت رسول خدا صلي الله عليه وآله خون گريه كرده كه بيوه جوان او در ميان مردان نامحرم حاضر مي شده و نهفته ترين اسرارش را كه بين هر زن و شوهري وجود دارد، با نامحرمان در ميان گذاشته است.

اگر هدف عائشه از نقل اين مسائل، بيان فعل معصوم كه حجت قاطع در مسائل فقهي بر جواز و عدم حرمت است ، بوده، فقط كافي بود كه بگويد اين كار جايز است يا نيست، مسلمانان نيز با توجه به رابطه او با رسول خدا، طبيعتا مي پذيرفتند؛ اما چه ضرورتي داشت كه خصوصي ترين اسرار رسول خدا را نيز با نامحرمان در ميان بگذارد؟

اگر مثلا از «التقاء ختانين» و «جماع بدون انزال» سؤال مي شد، مي توانست حكم شرعي آن را بيان كند و بگويد كه اين كار نياز به غسل دارد، يا حديثي از زبان پيامبر گرامي بيان كند تا آبروي رسول خدا بازيچه قرار نگيرد؛ اما چه ضرورتي داشت كه در حضور نامحرم بگويد كه من و رسول خدا اين كار را كرده و سپس هر دو با هم غسل كرديم؟

يا شايد اهل سنت گمان كرده اند كه نقل اين مسائل كه بين عائشه و رسول خدا اتفاق افتاده، فضيلت و منقبت عظيمي براي او است كه بايد همه مردم جهان از آن با خبر شوند؟ غافل از اين كه اين مسائل بين تمام زن و شوهرهاي عالم اتفاق مي افتد و بين رسول خدا و ديگران همسران او نيز اتفاق افتاده است.

به همين جهت بايد براي دانشمندان، بزرگان و ائمه اهل سنت، تأسف خورد كه چرا به همسر رسول خدا چنين تهمت هائي را زده و با آبروي اشرف مخلوقات خداوند بازي كرده اند.

اگر چنين رواياتي در منابع شيعه نقل مي شد، آقايان اهل سنت و به ويژه وهابي ها چه برخوردي مي كردند؟ آيا به كمتر از ويران كردن آسمان بر سر شيعه بسنده مي كردند؟

آيا اعلام انزجار و تنفر از كساني كه خصوصي ترين اسرار خانه رسول خدا را نقل مجالس و محافل خود كرده اند، بر مسلمانان با غيرت واجب نيست؟

طبيعي است كه مسائلي همچون بوسيدن، مكيدن زبان، برهنه كردن ران و گذاشتن گونه و صورت بر آن، جماع بدون انزال و مسائلي از اين دست، بين هر زن و شوهري اتفاق مي افتد؛ اما آيا سخن گفتن از آن با نامحرمان و گفتگو در باره آن در مجالس و محافل، شرم آور نيست؟

آيا اگر همسران كساني كه اين مطالب را نقل كرده اند، همين عمل را مرتكب مي شدند، بازهم اين مردان با غيرت! تحمل و به آن مباهات مي كردند؟

پرواضح است كه اين مسائل بين تمامي پيامبران و همسران آن ها و نيز بين رسول خدا صلي الله عليه وآله و تمام همسران او اتفاق افتاده است. همه اين ها مسائل عادي و از عادات بشر است و بين هر زن و شوهري اتفاق مي افتد؛ اما چرا اين مطالب فقط از زبان عائشه نقل شده است؟ چرا از زبان هيچ يك از همسران پيامبران در طول تاريخ نقل نشده است؟ چرا از زبان حضرت خديجه، ام سلمه، زينب بنت حجش و... نقل نشده است؟

آيا جز فضيلت تراشي براي عائشه، دليل ديگري مي توان براي آن جست؟

اتهام غسل كردن عائشه در مقابل برادر رضاعي خويش!

طبق نص صريح روايت مسلم، رسول خدا صلي الله عليه وآله حتي از ورود برادر رضاعي عائشه به خانه عائشه ناراحت مي شد و به خاطر آن بر عائشه خشمگين شده است:

حَدَّثَنَا هَنَّادُ بْنُ السَّرِيِّ، حَدَّثَنَا أَبُو الأَحْوَصِ، عَنْ أَشْعَثَ بْنِ أَبِي الشَّعْثَاءِ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ مَسْرُوق، قَالَ قَالَتْ عَائِشَةُ دَخَلَ عَلَيَّ رَسُولُ اللَّهِ صلي الله عليه وسلم وَعِنْدِي رَجُلٌ قَاعِدٌ فَاشْتَدَّ ذَلِكَ عَلَيْهِ وَرَأَيْتُ الْغَضَبَ فِي وَجْهِهِ قَالَتْ: فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّهُ أَخِي مِنَ الرَّضَاعَةِ. قَالَتْ فَقَالَ «انْظُرْنَ إِخْوَتَكُنَّ مِنَ الرَّضَاعَةِ فَإِنَّمَا الرَّضَاعَةُ مِنَ الْمَجَاعَةِ».

از مسروق نقل شده است كه عائشه گفت: رسول خدا (ص) بر من وارد شد؛ در حالي مردي پيش من نشسته بود، اين مطلب بر آن حضرت گران آمد؛ تا جائي كه آثار خشم را در صورتش ديدم. عائشه گفت كه به آن حضرت گفتم: اي رسول خدا! او برادر رضاعي من است، پس آن حضرت فرمود: برادران رضاعي خود را ببيند؛ شير دادن فقط براي نجات از گرسنگي است.

النيسابوري القشيري، ابوالحسين مسلم بن الحجاج (متوفاي261هـ)، صحيح مسلم، ج2 ص1078، ح1455، كِتَاب الرِّضَاعِ، بَاب إنما الرَّضَاعَةُ من الْمَجَاعَةِ، تحقيق: محمد فؤاد عبد الباقي، ناشر: دار إحياء التراث العربي ـ بيروت.

حال در بعضي از كتب اهل سنت روايتي ذكر شده است كه مي گويد عائشه بعد از رحلت رسول خدا (ص) در مقابل برادر رضاعي خويش غسل كرده است!

ابن وهب، عن أسامة بن زيد، أن محمد بن إبراهيم بن الحارث التيمي حدثه، عن أبي سلمة بن عبد الرحمن، قالَ: دخلت علي عائشة، فقلت لها: كيف غسل رسول الله من الجنابة؟ فقالت: أدخل معك يا ابن أخي رجلاً من بني أبي القعيس ـ من بني أخيها من الرضاعة -، فأخبر أبا سلمة بما تصنع، فأخذت إناء فأكفأته ثلاث مرات علي يدها، قبل أن تدخل يدها فيهِ، فقالَ: صبت علي يدها من الإناء يا أبا سلمة ثلاث مرات قبل أن تدخل يدها. فقالت: صدق، ثم مضمضت واستنثرت، فقالَ: هي تمضمض وتستنثر. فقالت: صدق، ثم غسلت وجهها ثلاث مرات، ثُمَّ حفنت علي رأسها ثلاث حفنات، ثم قالت بيدها في الإناء جميعاً، ثم نضحت علي كتفيها ومنكبيها، كل ذَلِكَ تقول إذا أخبر ابن أبي القعيس ما تصنع: صدق. خرجه بقي بن مخلد وابن جرير الطبري. وهذا سياق غريب جداً. وأسامة بن زيد الليثي، ليس بالقوي. وهذه الرواية تدل علي أن ابن أخيها من الرضاعة اطلع علي غسلها، وهذا يتوجه علي قول من أباح للمحرم أن ينظر إلي ما عدا ما بين السرة والركبة، وهو قول ضعيف شاذ

از ابي سلمة بن عبد الرحمن روايت شده است كه گفت به نزد عايشه رفتم و به او گفتم: پيامبر صلي الله عليه وآله چگونه از جنابت غسل مي كرد؟

او گفت: اي فرزند برادرم، مردي از بني ابي القعيس ـ از فرزندان برادر رضاعي عايشه- را به همراه خود بياور تا به ابا سلامه خبر دهد كه چه مي كند! پس مشتي از آب را با دست خويش گرفت و سه بار بر روي دست خويش ريخت قبل از آنكه دست خويش را وارد ظرف كند، آن شخص نيز چنين به اباسلمه گفت؛ عايشه (براي اينكه ابا سلمة از سخن اين شخص مطمئن شود) سخن او را تاييد كرد! سپس آب را مضمضه كرد و بيرون ريخت؛ و آن شخص نيز براي اباسلمه نقل كرده و عائشه نيز تاييد كرد؛ سپس صورت خويش را سه بار شست؛ سپس سه بار آب را به روي سر خويش ريخت؛ سپس تمام دو دست خويش را وارد ظرف كرد؛ سپس آب را بر روي دو كتف و شانه خويش ريخت! و در همه اين بخش ها وقتي ابن ابي القعيس به اباسلمه خبر مي داد، عايشه مي گفت راست گفت!

اين روايت بسيار عجيب است! اسامة بن زيد ليثي قوي نيست!

و اين روايت نشان مي دهد كه فرزند برادر رضاعي عايشه، نحوه غسل كردن او را ديده است! و اين نظر تنها طبق نظر كساني قابل توجيه است كه مي گويند شخص محرم، مي تواند به غير از ما بين ناف و زانوي زنان محرم خويش نگاه كند! و اين نظر ضعيف و شاذي است!

ابن رجب البغدادي، زين الدين أبي الفرج عبد الرحمن ابن شهاب الدين (متوفاي795هـ)، فتح الباري في شرح صحيح البخاري، ج1، ص249، تحقيق: أبو معاذ طارق بن عوض الله بن محمد، ناشر: دار ابن الجوزي ـ السعودية / الدمام، الطبعة: الثانية، 1422هـ.

اگر چه سند اين روايت، ضعيف است! اما اگر يك عالم شيعي اين روايت را در كتاب خويش نقل كرده بود، چه در مورد او گفته مي شد؟! خود قضاوت كنيد!

اتهام جنب شدن مردان در خانه عائشه

يكي از اتهاماتي كه اهل سنت به عائشه همسر رسول خدا زده اند، اين است كه برخي از مردان وارد خانه عائشه مي شدند و شب در آن جا مي ماندند و صبح در حالي كه محتلم شده بودند، غسل مي كردند. همانطور كه در مورد قبل نيز گفتيم، طبق نص صريح روايت مسلم، رسول خدا صلي الله عليه وآله حتي از ورود برادر رضاعي عائشه به خانه عائشه ناراحت مي شد و به خاطر آن بر عائشه خشمگين شده است!

از اين روايت استفاده مي شود كه ورود مردان و حتي برادر رضاعي عائشه به خانه او جايز نبوده و عائشه حق نداشته است كه مردان را به خانه خود راه دهد؛ حال سؤال اين جا است كه اين مردان نامحرم در خانه عائشه كه در آن زمان بيوه و جوان بوده است، چه مي كرده اند؟

چرا شب در خانه عائشه مانده اند تا در آن جا محتلم شوند؟

ما به چند نمونه از مرداني كه به خانه عائشه وارد، شب در آن جا مانده و محتلم شده اند، اشاره مي كنيم:

عبد اللَّهِ بن شِهَابٍ الْخَوْلَانِيِّ

مسلم نيشابوري در صحيح خود مي نويسد كه عبد الله بن شهاب خولاني از كساني است كه در خانه عائشه محتلم شده است:

وحدثنا أَحْمَدُ بن جَوَّاسٍ الْحَنَفِيُّ أبو عَاصِمٍ حدثنا أبو الْأَحْوَصِ عن شَبِيبِ بن غَرْقَدَةَ عن عبد اللَّهِ بن شِهَابٍ الْخَوْلَانِيِّ قال كنت نَازِلًا علي عَائِشَةَ فَاحْتَلَمْتُ في ثَوْبَيَّ فَغَمَسْتُهُمَا في الْمَاءِ...

از عبد الله بن شهاب خولاني نقل شده است كه من بر خانه عائشه وارد شدم؛ پس در لباس خود محتلم شدم و سپس لباسم در آب فروبردم...

النيسابوري القشيري، ابوالحسين مسلم بن الحجاج (متوفاي261هـ)، صحيح مسلم، ج1، ص239 ح 290، كِتَاب الطَّهَارَةِ، بَاب حُكْمِ الْمَنِيِّ، تحقيق: محمد فؤاد عبد الباقي، ناشر: دار إحياء التراث العربي ـ بيروت.

هَمَّامِ بن الحرث

ابوداود سجستاني در سنن خود كه يكي از صحاح سته اهل سنت به شمار مي رود، مي نويسد كه همام بن الحرث نيز از كساني است كه در خانه عائشه محتلم شده است:

حدثنا حَفْصُ بن عُمَرَ عن شُعْبَةَ عن الْحَكَمِ عن إبراهيم عن هَمَّامِ بن الحرث أَنَّهُ كان عِنْدَ عَائِشَةَ رضي الله عنها فَاحْتَلَمَ فَأَبْصَرَتْهُ جَارِيَةٌ لِعَائِشَةَ وهو يَغْسِلُ أَثَرَ الْجَنَابَةِ من ثَوْبِهِ....

از همام بن حرث نقل شده است كه او در نزد عائشه بود كه محتلم شد؛ پس كنيزي او ديد كه اثر جنابت را از لباسش مي شويد....

السجستاني الأزدي، ابوداود سليمان بن الأشعث (متوفاي 275هـ)، سنن أبي داود، ج1، ص101، ح371، كِتَاب الطَّهَارَةِ، بَاب الْمَنِيِّ يُصِيبُ الثَّوْبَ، تحقيق: محمد محيي الدين عبد الحميد، ناشر: دار الفكر.

مردي از قبيله نخع

احمد بن حنبل مي نويسد كه مردي از قبيله نخع بر عائشه وارد و در خانه او محتلم شد:

ان رَجُلاً مِنَ النخغ كان نَازِلاً علي عَائِشَةَ فَاحْتَلَمَ فَأَبْصَرَتْهُ جَارِيَةٌ لِعَائِشَةَ وهو يَغْسِلُ أَثَرَ الْجَنَابَةِ من ثَوْبِهِ أو يَغْسِلُ ثَوْبَهُ....

مردي از قبيله نخع بر عائشه وارد و سپس محتلم شد؛ پس كنيز عائشه او در حال شستن اثر جنابت ديد...

الشيباني، ابوعبد الله أحمد بن حنبل (متوفاي241هـ)، مسند أحمد بن حنبل، ج6، ص125، ح24983، ناشر: مؤسسة قرطبة - مصر.

مردي گمنام

مسلم نيشابوري در روايت ديگر مي نويسد كه مردي در خانه عائشه محتلم شد؛ اما از بردن نام او خودداري كرده است:

وحدثنا يحيي بن يحيي أخبرنا خَالِدُ بن عبد اللَّهِ عن خَالِدٍ عن أبي مَعْشَرٍ عن إبراهيم عن عَلْقَمَةَ وَالْأَسْوَدِ أَنَّ رَجُلًا نَزَلَ بِعَائِشَةَ فَأَصْبَحَ يَغْسِلُ ثَوْبَهُ فقالت عَائِشَةُ: إنما كان يُجْزِئُكَ إن رَأَيْتَهُ أَنْ تَغْسِلَ مَكَانَهُ...

ابومشعور از علقمه و أسود نقل كرده است كه مردي بر عائشه وارد (و جنب شد) صبح در حال شستن لباسش بود كه عائشه به او گفت: همين كه جاي مني را بشويي كفايت مي كند....

النيسابوري القشيري، ابوالحسين مسلم بن الحجاج (متوفاي261هـ)، صحيح مسلم، ج1، ص238 ح288، كِتَاب الطَّهَارَةِ، بَاب حُكْمِ الْمَنِيِّ، تحقيق: محمد فؤاد عبد الباقي، ناشر: دار إحياء التراث العربي ـ بيروت.

مهمان عائشه كه ملحفه زرد بر روي خود انداخته بود

ترمذي در مسند خود مي نويسد كه مهماني در خانه عائشه وارد شد، عائشه ملحفه زردي بر روي او انداخت و او در خواب محتلم شد:

حدثنا هَنَّادٌ حدثنا أبو مُعَاوِيَةَ عن الْأَعْمَشِ عن إبراهيم عن هَمَّامِ بن الحرث قال ضَافَ عَائِشَةَ ضَيْفٌ فَأَمَرَتْ له بِمِلْحَفَةٍ صَفْرَاءَ فَنَامَ فيها فَاحْتَلَمَ فَاسْتَحْيَا أَنْ يُرْسِلَ بها وَبِهَا أَثَرُ الِاحْتِلَامِ فَغَمَسَهَا في الْمَاءِ ثُمَّ أَرْسَلَ بها فقالت عَائِشَةُ لِمَ أَفْسَدَ عَلَيْنَا ثَوْبَنَا إنما كان يَكْفِيهِ أَنْ يَفْرُكَهُ بِأَصَابِعِهِ وَرُبَّمَا فَرَكْتُهُ من ثَوْبِ رسول اللَّهِ e بِأَصَابِعِي قال أبو عِيسَي هذا حَدِيثٌ حَسَنٌ صَحِيحٌ.

همام بن حرث گفت: شخصي مهمان عائشه شد، عائشه دستور داد كه ملحفه زردي بر روي او بيندازند، پس مهمان خوابيد و محتلم شد؛ مرد خجالت كشيد كه ملحفه را بفرستد؛ در حالي كه اثر جنابت در آن ديده مي شود؛ پس آن را در آب فرو كرد؛ سپس آن را فرستاد. پس عائشه گفت: لباس ما را از بين بردي، كافي بود كه اثر جنابت را با ناخن هاي مي خراشيدي؛ گاهي من آن را از لباس رسول خدا (ص) با انگشتانم مي تراشيدم. ابوعسي (ترمذي) گويد: اين روايت «حسن» و «صحيح» است.

الترمذي السلمي، ابوعيسي محمد بن عيسي (متوفاي 279هـ)، سنن الترمذي، ج1، ص199، ح116، كِتَاب أبواب الطَّهَارَةِ، بَاب ما جاء في الْمَنِيِّ يُصِيبُ الثَّوْبَ، تحقيق: أحمد محمد شاكر وآخرون، ناشر: دار إحياء التراث العربي ـ بيروت.

آيا واقعا عائشه بعد از رسول خدا مردان را به خانه خود راه مي داده و آن ها شب در خانه او كه در آن زمان بيوده بوده مي مانده اند و محتلم مي شده اند؟

اگر اين مطلب واقعيت داشته باشد، بايد به مظلوميت پيامبر (ص) گريه كرد كه چگونه همسر او با سفارشات پيامبر خدا مخالفت و مردان نامحرم را به خانه خود راه مي داده است.

اما اگر واقعيت نداشته، چرا اهل سنت چنين تهمت هاي زشت را به همسر رسول خدا زده و اين مطالب را در صحيح ترين كتاب هاي خود نقل كرده اند؟

عائشه به خواهرش دستور مي داد به مرداني كه او دوست دارد بر او وارد شوند، شير دهد:

يكي از مسائل بسيار زشتي كه به عائشه نسبت داده شده است و عقل و شعور هر انساني؛ حتي آن ها كه كافر هستند آن را تقبيح مي كند، مسأله شيرخوردن مردان از زنان و محرم شدن آنان به يكديگر است.

اين مطلب به صورت گسترده در كتاب هاي اهل سنت به عائشه نسبت داده شده است كه عائشه دوست داشت مرداني بر او وارد شوند و با او همنشين باشند؛ اما از آن جائي كه آن ها نامحرم بودند و ممكن بود كه با مخالفت و تقبيح مردم و اصحاب روبرو شود، به خواهر خود دستور مي داد كه به اين مردان شير دهد تا آن ها به او و خود عائشه محرم شوند!!

احمد بن حنبل و أبو عوانه در مسند شان نقل مي كنند:

كانت عَائِشَةُ تَأْمُرُ أَخَوَاتِهَا ان يُرْضِعْنَ من أَحَبَّتْ عَائِشَةُ ان يَرَاهَا وَيَدْخُلَ عليها وان كان كَبِيراً خَمْسَ رَضَعَاتٍ ثُمَّ يَدْخُلُ عليها وَأَبَتْ أُمُّ سَلَمَةَ وَسَائِرُ أَزْوَاجِ النبي صلي الله عليه وسلم ان يُدْخِلْنَ عَلَيْهِنَّ بِتِلْكَ الرَّضَاعَةِ أَحَداً مِنَ الناس حتي يَرْضَعَ في الْمَهْدِ.

عائشه، به خواهرانش دستور مي داد به مرداني كه او دوست دارد آن ها را ببيند و بر او وارد شوند، پنج بار شير دهد؛ اگر چه مردان بزرگ باشند، سپس بر او وارد شوند؛ اما ام سلمه و ساير زنان پيامبر (ص) با اين كار مخالف بودند كه با اين نوع شير خوردن، احدي بر آن ها وارد شود؛ مگر اين كه در گهواره شيرخورده باشند.

الشيباني، ابوعبد الله أحمد بن حنبل (متوفاي241هـ)، مسند أحمد بن حنبل، ج6، ص270، ح26373، ناشر: مؤسسة قرطبة - مصر؛

الاسفرائني، أبو عوانة يعقوب بن إسحاق (متوفاي316هـ)، مسند أبي عوانة، ج3، ص122، ناشر: دار المعرفة - بيروت؛

السجستاني الأزدي، ابوداود سليمان بن الأشعث (متوفاي 275هـ)، سنن أبي داود، ج2، ص223، ح2061، كِتَاب النِّكَاحِ، بَاب فِيمَنْ حَرَّمَ بِهِ، تحقيق: محمد محيي الدين عبد الحميد، ناشر: دار الفكر؛

الطبراني، ابوالقاسم سليمان بن أحمد بن أيوب (متوفاي360هـ)، مسند الشاميين، ج4، ص192، تحقيق: حمدي بن عبدالمجيد السلفي، ناشر: مؤسسة الرسالة ـ بيروت، الطبعة: الأولي، 1405هـ - 1984م؛

الحميدي، محمد بن فتوح (متوفاي488هـ)، الجمع بين الصحيحين البخاري ومسلم،ج 4، ص192، تحقيق د. علي حسين البواب، ناشر: دار ابن حزم ـ لبنان/ بيروت، الطبعة: الثانية، 1423هـ ـ 2002م؛

المقدسي الحنبلي، ابومحمد عبد الله بن أحمد بن قدامة (متوفاي620هـ)، المغني في فقه الإمام أحمد بن حنبل الشيباني، ج8، ص142، ناشر: دار الفكر ـ بيروت، الطبعة: الأولي، 1405هـ.

ابن حجر عسقلاني بعد از نقل اين روايت مي گويد:

وإسناده صحيح وهو صريح فأي ظن غالب وراء هذا والله سبحانه وتعالي أعلم وفي الحديث أيضا جواز دخول من اعترفت المرأة بالرضاعة معه عليها وأنه يصير أخا لها وقبول قولها فيمن اعترفت به وأن الزوج يسأل زوجته عن سبب إدخال الرجال بيته والاحتياط في ذلك والنظر فيه.

سند اين روايت صحيح و معناي صريحي دارد؛ پس چه گماني برتر از اين وجود دارد؛ خداوند پاك و بلند مرتبه بهتر مي داند. همچنين اين حديث دلالت دارد بر جواز وارد شدن كساني كه زنان اعتراف كنند با آن ها شير خورده اند و آن ها برادر او مي شوند و گفته اين زنان كه به اين مطلب اعتراف كنند، پذيرفته مي شود. و نيز دلالت مي كند بر اين كه شوهر مي تواند از زنش از دليل وارد شدن مردان به خانه اش سؤال كنند و در اين باره احتياط نمايند.

العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر ابوالفضل (متوفاي852 هـ)، فتح الباري شرح صحيح البخاري، ج9، ص149، تحقيق: محب الدين الخطيب، ناشر: دار المعرفة ـ بيروت.

الباني وهابي، بعد از نقل اين روايت مي گويد:

والسياق لمالك، وظاهر إسناده الارسال، ولكنه في حكم الموصول، فإنه عند الآخرين عن عروة عن عائشة. وزاد أبو داود: " وأم سلمة ". وصحح إسناده الحافظ (9/122) وكذا رواه النسائي كما يأتي، ولم يسقه البخاري والنسائي بتمامه، وإنما دون قوله: أرضعيه... القصة. ولفظه في أوله كما أورده المصنف. وقد أخرج القصة وحدها مسلم (4/168 ـ 169) وابن ماجة (1943) والدارمي (2/158) وأحمد أيضا (6/255) من طرق أخري عن عائشة.

اين روايت را مالك نقل كرده و ظاهرا سند مرسل است؛ ولي اين مرسل در حكم موصول است؛ چرا كه ديگران همين روايت را از عروه از عائشه نقل كرده اند و ابوداود روايت از ام سلمه نيز نقل كرده است. ابن حجر عسقلاني گفته كه سند اين روايت صحيح است، همچنين اين روايت را نسائي نقل كرده است؛ اما بخاري و نسائي به صورت كامل نقل نكرده اند و جمله «ارضعيه...» را تا آخر داستان نقل نكرده اند و اولش به همان صورتي نقل كرده اند كه در كتاب المصنف آمده است. همچنين اين داستان را مسلم، ابن ماجه، دارمي و احمد با سند هاي ديگر از عائشه نقل كرده اند.

ألباني، محمد ناصر (متوفاي1420هـ)، إرواء الغليل في تخريج أحاديث منار السبيل، ج6 ص 264، تحقيق: إشراف: زهير الشاويش، ناشر: المكتب الإسلامي ـ بيروت ـ لبنان، الطبعة: الثانية، 1405 ـ 1985 م.

محمد بن ادريس شافعي در كتاب الأم و مالك بن أنس در كتاب الموطأ و ابن حبان بستي در صحيح خود مي نويسند:

فَكَانَتْ تَأْمُرُ أُخْتَهَا أُمَّ كُلْثُومٍ وَبَنَاتِ أَخِيهَا يُرْضِعْنَ لها من أَحَبَّتْ أَنْ يَدْخُلَ عليها من الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وأبي سَائِرُ أَزْوَاجِ النبي صلي اللَّهُ عليه وسلم أَنْ يَدْخُلَ عَلَيْهِنَّ بِتِلْكَ الرَّضَاعَةِ أَحَدٌ من الناس.

عائشه به خواهرش ام كلثوم و دختران برادرش دستور مي داد مراداني را كه او دوست بر او وارد شوند، شير دهد؛ اما ساير زنان رسول خدا اجازه نمي دادند كه با اين نوع شيرخوردن كسي بر آن ها وارد شوند.

الشافعي، ابوعبد الله محمد بن إدريس (متوفاي 204هـ)، الأم، ج5، ص28، ناشر: دار المعرفة ـ بيروت، الطبعة: الثانية، 1393هـ.

مالك بن أنس ابوعبدالله الأصبحي (متوفاي179، موطأ الإمام مالك، ج2، ص605، تحقيق محمد فؤاد عبد الباقي، ناشر: دار إحياء التراث العربي ـ مصر.

التميمي البستي، محمد بن حبان بن أحمد ابوحاتم (متوفاي354 هـ)، صحيح ابن حبان بترتيب ابن بلبان، ج10، ص28، تحقيق: شعيب الأرنؤوط، ناشر:مؤسسة الرسالة ـ بيروت، الطبعة: الثانية، 1414هـ ـ 1993م.

آيا واقعا عائشه دوست داشت كه مردان نامحرم بر او وارد شوند و اين علاقه به حدي بود كه به خواهرش دستور مي داد به اين مردان بزرگ سال شير دهد تا آن ها به عائشه محرم و اين رابطه ها مستحكمتر شود؟

با اين كه گذشت كه رسول خدا از ورود برادر رضاعي عائشه بر او خشمگين شده بود و عائشه را از اين كار باز داشته بود؛ اما چرا عائشه بعد از رسول خدا صلي الله عليه وآله بر خلاف گفته آن حضرت عمل كرده است؟

و اگر اين مطلب واقعيت ندارد، چرا ائمه و بزرگان اهل سنت آن را با آب و تاب فراوان نقل كرده اند؟ چرا به همسر رسول خدا صلي الله عليه وآله چنين تهمت زشتي زده اند؟

ما انتظار داريم كه علما و دانشمندان اهل سنت جوابگوي اين مسائل باشند و ذهن جوانان سني را از اين شبهات پاكسازي نمايند.

اتهام برخي از دانشمندان اهل سنت به زنان ساير پيامبران:

متأسفانه برخي از دانشمندان سني همسران حضرت نوح و حضرت لوط عليهما السلام را متهم به فحشاء كرده اند، بي آنكه توجه نمايد اين اتهام مستقيما به آبروي خود آن پيامبران بزرگ الهي ضربه مي زند و مقام و منزلت آن بزرگواران را زير سؤال مي برد.

محمد بن جرير طبري در تفسير خود چندين روايت در اين زمينه نقل كرده است:

حدثني محمد بن عمرو قال ثنا أبو عاصم قال ثنا عيسي عن بن أبي نجيح عن مجاهد فلا تسألن ما ليس لك به علم قال تبين لنوح أنه ليس بابنه.

حدثني المثني قال ثنا أبو حذيفة قال ثنا شبل عن بن أبي نجيح عن مجاهد فلا تسألن ما ليس لك به علم قال بين الله لنوح أنه ليس بابنه

حدثني المثني قال ثنا إسحاق قال ثنا عبد الله عن ورقاء عن بن أبي نجيح عن مجاهد مثله.

حدثنا القاسم قال ثنا الحسين قال ثني حجاج عن بن جريج عن مجاهد مثله.

قال بن جريج في قوله ونادي نوح ابنه قال ناداه وهو يحسبه أنه ابنه وكان ولد علي فراشه.

از مجاهد در باره آيه «فَلا تَسْئَلْنِ ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْم؛ از سر ناآگاهي از من چيزي مخواه » سؤال شد، جواب داد: براي نوح مشخص شد كه او پسرش نيست.

ابن جريج در باره آيه « وَ نادي نُوحٌ ابْنَهُ؛ نوح پسرش را صدا زد» نقل شده است كه گفت: او خيال مي كرد كه اين فرزند پسر او است؛ در حالي كه در خانه او متولد شده بود (زنش در زماني كه همسر او بوده، از شخص ديگري باردار شده بود).

الطبري، أبو جعفر محمد بن جرير بن يزيد بن كثير بن غالب (متوفاي310)، جامع البيان عن تأويل آي القرآن، ج12، ص50، ناشر: دار الفكر، بيروت - 1405هـ

ابن أبي حاتم نيز در تفسير خود روايتي را در اين زمينه نقل كرده است:

10896 حدثنا الحسن بن عرفة ثنا علي بن ثابت الجزري عن جعفر بن برقان عن ثابت بن الحجاج الكلابي في قول الله: ونادي نوح ابنه قال: ولد علي فراشه.

از ثابت بن حجاج كلابي در باره آيه « وَنادي نُوحٌ ابْنَهُ» نقل شده است كه آن فرزند در خانه نوح متولد شد.

إبن أبي حاتم الرازي، عبد الرحمن بن محمد بن إدريس (متوفاي327هـ)، تفسير ابن أبي حاتم، ج6، ص2034، تحقيق: أسعد محمد الطيب، ناشر: المكتبة العصرية ـ صيدا.

والثاني أنه ولد علي فراشه من لغير رشدة ولم يكن ابنه روي ابن الأنباري باسناده عن الحسن أنه قال لم يكن ابنه إن امرأته فجرت وعن الشعبي قال لم يكن ابنه إن امرأته خانته وعن مجاهد نحو ذلك وقال ابن جريج ناداه نوح وهو يحسب أنه ابنه وكان ولد علي فراشه.

ديدگاه دوم اين است كه اين فرزند در زماني كه آن زن، همسر نوح بوده، از شخص ديگري و نامشروع متولد شده و در حقيقت فرزند نوح نبوده، ابن انباري با سند خود از حسن (بصري) نقل كرده است كه او فرزند نوح نبود؛ بلكه زنش فاحشه بود، و از شعبي نقل شد است كه او فرزند نوح نبود؛ بلكه زنش به آن حضرت خيانت كرد و از مجاهد نيز همانند آن نقل شده است، ابن جريج در باره «ناداه نوح» گفته كه نوح خيال مي كرد كه آن فرزند، پسر او است؛ در حالي كه در خانه او متولد شده بود (زنش در زماني كه همسر او بوده، از شخص ديگري باردار شده بود).

ابن الجوزي الحنبلي، جمال الدين ابوالفرج عبد الرحمن بن علي بن محمد (متوفاي 597 هـ)، زاد المسير في علم التفسير، ج4، ص113، ناشر: المكتب الإسلامي ـ بيروت، الطبعة: الثالثة، 1404هـ.

قرطبي، مفسر شهير اهل سنت نيز همين مطلب را از ابن جريج نقل كرده است:

وقال بن جريج: ناداه وهو يحسب أنه ابنه وكان ولد علي فراشه وكانت امرأته خانته فيه ولهذا قال: فخانتاهما.

نوح خيال مي كرد كه آن پسر، فرزند او است؛ در حالي كه فقط در خانه او متولد شده بود، زنش به آن حضرت خيانت كرد و به همين خاطر خداوند فرموده است كه «فخانتاهما؛ آن دو زن به آن دو پيامبر (نوح و لوط) خيانت كردند».

الأنصاري القرطبي، ابوعبد الله محمد بن أحمد (متوفاي671هـ)، الجامع لأحكام القرآن، ج9، ص46، ناشر: دار الشعب - القاهرة.

أبوجعفر نحاس همين مطلب را از حسن بصري و مجاهد نقل كرده است:

قال الحسن: لم يكن ابنه وإنما ولد علي فراشه فنسب إليه.

وقال مجاهد: ليس هو ابنه، ويبين ذلك قول الله تبارك وتعالي فلا تسألني ما ليس لك به علم.

حسن (بصري) گفته: آن پسر، فرزند نوح نبود؛ بلكه فقط در خانه او متولد شده بود؛ پس به او نسبت داده شد. مجاهد گفته: آن پسر، فرزند او نبود؛ خداوند با آيه «فلا تسألني ما ليس لك به علم» اين مطلب را بيان كرده است.

النحاس المرادي المصري، أبو جعفر أحمد بن محمد بن إسماعيل (متوفاي338هـ)، معاني القرآن الكريم، ج3، ص351، تحقيق: محمد علي الصابوني، ناشر: جامعة أم القري ـ مكة المرمة، الطبعة: الأولي، 1409هـ.

ابن عطيه اندلسي در تفسير خود مي نويسد:

وأن امرأته الكافرة خانته فيه هذا قول الحسن وابن سيرين وعبيد بن عمير.

زن نوح، كافر بود و به آن حضرت خيانت كرد، اين ديدگاه حسن (بصري) ابن عسير و عبيد بن عمير است.

الأندلسي، ابومحمد عبد الحق بن غالب بن عطية (متوفاي546هـ)، المحرر الوجيز في تفسير الكتاب العزيز، ج3، ص 176، تحقيق: عبد السلام عبد الشافي محمد، ناشر: دار الكتب العلمية ـ لبنان، الطبعة: الاولي، 1413هـ- 1993م.

نتيجه:

به اتفاق تمام علماي شيعه و اكثر علماي اهل سنت تمام زنان پيامبران، حتي آن ها كه طبق نص صريح قرآن كريم كافر بوده اند، از اتهام فحشاء مبرا هستند.

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

مؤسسه تحقيقاتي حضرت ولي عصر (عج)



Share
81 | مجيد م علي | United Arab Emirates - Dubai | ٢٠:١٦ - ٠٨ آبان ١٣٨٩ |
با سلام
جناب مجيد اينو خوب امدي خوشم امد گفتي " هر حديثي که با عقل وقرآن متناسب نباشد ياطل است."
منهم موافقم .
اما اين قسمت دو متون نه با عقل جوره و نه با قران .
=========================================================
اما شما جناب يلمه بجاي فرار از بحث سعي كن و اينكه بخواهي دوستان را از حقايق دور كني بهتر از جواب بدهي .
در ضمن مگر ميشود در جهل ديني باشي و خودت را با دنياي امروز تطبيق بدهي , امروزه دنيا بحث و گفته گفتگو عصر ارتباطات ميباشد . پس خيلي راحتتر از قديم ميتواني بحقايق دست پيدا كني .

يا علي


82 | عبدالستار يلمه | United States - Cheyenne | ٠٩:٠٠ - ٠٩ آبان ١٣٨٩ |
نوشتن نظر كار بيهوده اي است براي شما. اما اين ترفند شما كه سعي ميكنيد ابتدا نظر از علماي اهل سنت بياوريد(بدون اين كه ربط به موضوع مزخذف شما داشته باشد) نخ نما شده است. بنده الحمدالله تا كنون ارزش بحث را تا اين حد پايين نياوردم كه بخواهم در مورد اين مسائل مانند بالا بحث كنم. همان طور كه اين كارها فقط از امثال شما بر مي آيد! امروزه مشكل اسلام اين ها نيست. اين مسائل مانند بالاف مشكل همان آنجاي شماست كه گفتم !. علم را به هم تمسخر گرفته ايد. و باز خدا را شكر تا كنون در مجامع و دانشگاههاي دنياي اسلام كه امثال شما و تمام آن آيت .. هاي شما را راه هم نمي دهند شركت و بحث كرده ام. آب بريزين اونجاتون درست شه!!!! راستي كمي فونت جوابتان را كوچك تر كنيد. مگر شيعيان شما اين قدر كور هستند!!!؟

پاسخ:

عليکم السلام

اولا جاي تشکر از شما وجود دارد که نشستيد اين همه زحمت کشيد مطالب اين سايت را از جاي هاي مختلف کپي برداري کرديد و از پاسخ هاي ما چند اصلاح براي خود جور کرده و در اين پاراگراف از آن استفاده کرده ايد .....

ثانيا در مورد مجامع و دانشگاه هاي دنياي اسلام نيز بهتر است به نظرات رئيس الازهر در مورد مذهب شيعه و يا ملاقات با آيت الله سيستاني و ... توجه مي کرديد بعد چنين اعتراضي مي نموديد

ثالثا آب خوب است ، روشنايي است ، ما مشکلي با آب ريختن نداريم ولي گويا شما در موضوع مورد اشاره خودتان مسبوق به سابقه هست مخصوصا زماني که از شدت عصبانيت پاسخ هاي شيعيان دچار سوزش مي شويد ....

رابعا اين که ما فونت پاسخ به نظرات را به خاطر اين بزرگ گذاشتيم تا شايد برادران اهل سنت پاسخ هاي ما را ببينند و اين همه حرف هاي خود را تکرار نکنند ولي باز با اين حال هم جوابيه هاي ما رو هم نمي بينند لذا تصميم داريم فونت را از ايني هم که هست بزرگتر کنيم شايد توفيقي حاصل شود

والسلام علي من التبع الهدي

معاونت اطلاع رساني

83 | مجيد م علي | United Arab Emirates - Dubai | ٢٠:٤٤ - ٠٩ آبان ١٣٨٩ |
با سلام
از دوستان و برادران دانشگاه ديده ( هوضح الميه تالبان ) رفته خواهش ميكنم تفسير نظر 82 را انهم با فونت ريز برايم انجام بدهيد .
يا علي
84 | عبدالستار يلمه | Iran - Tehran | ٠٨:١٤ - ١٠ آبان ١٣٨٩ |
شما و تمام كساني كه با قصد و غرض اين چنين به اسلام واقعي مي تازند به خدا مي سپارم، خدا هدايت کند شما را!
85 | محمدعمر | Iran - Tehran | ٢١:٥٨ - ٢٣ آبان ١٣٨٩ |
واقعاً کار شما مانند خرتازي در ميداني خالي ميباشد و از اينکه اول ميشويد به خود ميباليد اگر به ساير احاديث پيامبر رجوع کنيد ميبينيد که ايشان بسياري از مسايل غليظ تر را نيز در حضور زنان و مردان شرح فرموده اند و اين هم هيچگاه مغاير با غيرت رسول الله نيست.بلکه آن حضرت با بيان بي تعارف اين مسائل هم حکم خدا را صريحاً شرح داده و هم مسلمانان را به دوري از تعصبات بي مورد(که امروز شما مانند يهوديان و زرتشتيان زمان رسول الله-رجوع شود به کتاب حجاب جناب مطهري- دچار آن شدند) و خجالت کشيدن هاي بيخودي در اين زمينه ها(که نياز هر انسانيست بداند)دعوت ميفرمودند. حال چه ميشود اگر اين سخنان را در رابطه با غسل جنابت حضرت عايشه(رض)گفته باشد؟ مشکل شما اينست که ميگرديد در ميان کتب اهل سنت تا مطلبي را در بياوريد و از آن با تحريک احساسات جوانان به اسم غيرت سو استفاده کنيد، بي آنکه به اين مطلب توجه داشته باشيد که در آن زمان(و حتي اکنون)نياز بر اين بوده که اين چنين مسايل به واضح ترين شکل شرح داده شود. در ضمن اگر بيان اين مسايل مغاير با غيرت مسلملني است، پس بفرماييد امروزه کلاس هاي آموزش مسايل جنسي براي زوج ها و کلاس هاي تنظيم خانواده دانشگاه ها، سي دي هاي آموزشي و سمينار ها و ... را هم جمع کنند.زيرا بسياري از آنان در حضور زنان و مردان نا محرم برگذار ميشود. امان از تعصبات فرهنگ کش-و ما علينا الا البلاغ
86 | momen abdullah | Malaysia - Kuala Lumpur | ١٠:٥٩ - ٢٤ آبان ١٣٨٩ |
جناب سفيان عمر
شما چند حديث از حضرت محمد مصطفي (صلي الله عليه و آله) درباره چگونگي مسائل زناشويي داريد؟
چند حديث در باب راه و روش حکومت کردن داريد؟
کدام يک مهمتر است؟
آيا با عقل سازگار است که ايشان به طرز حکومت پس از خود بي‌اعتنا بوده اند؟
آيا حکومت اسلامي از مسائل زناشويي کم ارزش تر است؟

يا علي
87 | زهرا | Iran - Tehran | ١٩:٣٩ - ٢٥ آبان ١٣٨٩ |
با سلام خدمت گروه پاسخ به شبهات و خسته نباشيد جدي به خاطر بحث با افراد بي منطق...واقعا کار دشواريست بحث با افرادي که يا واقعا جاهلند و يا خود را به جهالت ميزنند...
آقاي عبدالستار يلمه،آقاي محمد عمر
با مطالعه نظرهايي که گذاشتيد متوجه شدم شما دستورات قرآن و پيامبر را جدي نميگيريد و ناسزا نگفتن را در قدم اول زير پا گذاشتيد و بعد هم ادعاي مومن بودن را کرديد.ابتدا تعجب کردم که يک مسلمان واقعي چگونه ميتواند به صراحت از دستورات اسلام سرپيچي کند و از اين کار پشيمان هم نشود...ولي بعد ياد مطلبي در مورد سرورتان عايشه افتادم...
عايشه درباره خويش ميگويد:
«به پيامبر عرض کردم:
بس است،اينقدر از صفيه کذا و کذا(ناسزا گفتم)تعريف مکن!!پيامبر به من فرمود:سخني گفتي که آب دريا آن را نميشويد.»[صحيح ترمذي-ج4-ص660 و زرکشي،ص73]
عايشه از اخلاق اسلامي فاصله ميگيرد (کمترين حقوقي را که اسلام بر او واجب کرده و ناسزا گويي و غيبت را که تحريم نموده است ناديده ميگيرد) و آنقدر عبارت عايشه بد بوده که راويان احاديث -طبق معمول-عبارتش را با کذا و کذا جايگزين کرده اند
شما هم پيرو اوييد و شيعه راه او ؛ پس انتظار بيجاييست بدزبان نبودن شما
اگر با مطالعه مطالب اين سايت و هر سايت ديگري تحت فشار قرار ميگيريد کسي شما را مجبور نکرده و ميتوانيد سايتهاي خودتان را گلباران کنيد
والسلام
88 | محمدعمر | Iran - Tehran | ١٥:٣٥ - ٢٦ آبان ١٣٨٩ |
با سلام اولاً جناب مؤمن عبدالله،چرا بحث را عوض ميکنيد؟ اين که من گفته ام رسول الله به بيان مسايل غليظ تر از غسل جنابت پرداخت، کجايش معنيش اينست که در باره حکومت بعد از خود امر نفرموده اند؟ صرفاً براي اطلاعتان ميگويم (زيرا که باور هم نکنيد مهم نيست) که بسياري از قوانين کشور داري و حکومت کردن(نظير تاسيس بخشداري ها و استانداري ها و روش هاي جمع آوري ماليات) در زمان خليفه دوم اميرالمؤمنين عمر بن الخطاب(رض) و توسط اين بزرگوار وضع شد.چرا که در آن زمان وسعت بلاد اسلامي گسترش يافت و نياز به قوانين جامع تر از زمان پيامبر بود که بعد ها خود حضرت اميرالمؤمنين علي(کرم الله وجهه) نيز به همين روش ها عمل کرده و استانداري ها را گسترش دادند.بريد از علمايتان بپرسيد. در ثاني زهرا خانم کجاي حرف من بي احترامي بود؟من شما را نه ديده ام و نه ميشناسم که بخواهم بي احترامي کنم و بد نيست بدانيد که خود من خيلي زياد از دوستان هم مذهب شما دارم و نه تنها به هم بي احترامي نميکنيم،بلکه از بحث کردن لذت هم ميبريم و با بعضي از آنها آنقدر برادر هستم که وقتي تنها باشم به خانمان ميآيند تا تنها نباشم.چرا حرف در دهان ما ميگذاريد؟ اگر منظورتان واژه خرتازيست که استفاده کردم، بايد بگويم معني اين واژه و مفهوم کلامم اين بوده که تا ميدان را خالي يبينيد،خر خود را پيش ميبريد و فکر ميکنيد حريفي نداريد که جواب سؤال هايتان را برهد؟ در ضمن من نميخواهم با گذاشتن نظر در سايت هاي اهل سنت به آتش تفرقه دامن بزنم، بلکه ميخواهم با بحث(منطقي) با شما هم شما را آگاه کنم و هم خود آگاه شوم و از طرفي شما هم بدانيد که چهار نفر اهل سنت هم اين نوشته ها را ميخوانند و بنا بر اين افراطي هاي شما هم نتوانند هر حرفي را که دلشان ميخواهد بزنند.
89 | مجيد م علي | United Arab Emirates - Dubai | ١٧:٤١ - ٢٦ آبان ١٣٨٩ |
با سلام
جناب عمر بنده متوجه نشدم , ايا منظورتان اين است كه :
1 ) خداي ناكرده اسلام بوسيله حضرت رسول اكرم كامل نشده بود و نواقص انرا جناب عمر بر طرف كرد !!!!
2 ) يا خداي ناكرده اينها هم از زمره بدعتهاي عمر بود كه بمثل بدعت در متعه نساء و حج :
عن جابر قال: متعتان كانتا على عهد النبي (ص)، فنهانا عنهما عمر فانتهين ( مسند أحمد 3/325.أحكام القرآن للجصاص 2/152)
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ولي چون فرموديد كه حضرت علي عليه تاسلام به اين روش ادامه دادند باز هم اين دو معنا دارد :
1 ) اين از سنتهاي حضرت رسول اكرم بوده و در زمان ايشان به ان عمل ميكردند .
2 ) با مشكلات زيادي كه در عهد خلافت ظاهري نتوانسته بودند اين بدعت را لغو كنند .
وقتي امير مومنان علي عليه السلام خلافت را در کوفه به دست گرفتند خواستند يکي از بدعت هاي عمر ـ نماز تراويح ـ را ريشه کن نمايند؛ لذا به امام حسن عليه السلام دستور دادند که به مسجد رفته و مانع مردم شوند اما تا حضرت با اين عمل مخالفت نمودند، مردم صدا به اعتراض بلند کرده که:«وا عمراه، وا عمراه» به دنبال آن حضرت امير عليه السلام فرمودند: «قل لهم صلوا» به آنان بگوييد به هرنحوي که مي خواهند نماز بخوانند .

شرح نهج البلاغة ابن أبي الحديد از علماي اهل سنت، ج 12، ص 283 ـ وسائل الشيعة (الإسلامية) حر عاملي از علماي شيعه، ج 5، ص 192، ح 2.

لبيك يا علي

90 | momen abdullah | Malaysia - Johor Bahru | ٢١:١٩ - ٢٦ آبان ١٣٨٩ |
جناب سفيان عمر گذشت آن زماني که در بيابانهاي جهالت، مشتي کور و کر را گرد خود مي‌آورديد و ادا و اطواري بروز مي‌داديد و در عالم خيال خود را عالمي جا مي‌زديد!!! امروزه قرن تحقيق است و تجربه علمي!!! آخر اي پيرو عمر!!! آخر اي مادر عائشه!!! به سادگي کليک کردن بر روي يک لينک دنيا متوجه تفاوت عظيم بين حکومت شيطاني عمر پسر کافر و حکومت الهي حضرت امير المومنين علي ابن ابيطالب (عليهما السلام) مي‌شود. حيرت بنده از اين است که از سويي شعار قرآن ما را بس است سر مي‌دهيد و از سوي ديگر دين اسلام حضرت محمد مصطفي (صلي الله عليه و آله) را ديني ناقص که محتاج جاهلي به نام عمر است معرفي مي‌کنيد!!! ***************************** ******** جمع آوري ماليات در حکومت ولي الله و حکومت ولي الشيطان ******** 1)) «««حکم قرآن مجيد»»» «خذ من اموالهم صدقه تطهرهم وتزكيهم بها وصل عليهم ان صلاتك سكن لهم والله سميع عليم» زکات عباد است. زکات براي تقرب به الله متعال است. زکات باعث آرامش روح زکات دهنده است. اي پيامبر!!! زکات بگير و آنها را طاهر و زکي کن با آن عبادت!!! و بر آنها نماز و دعا بخوان!!! همانا دعاي تو آرمش دهنده قلوب آنها است!! و خداوند سميع و عليم است!!! ---- آري. اي مشرکان عمري!!! الله عليم است!!! باور کنيد الله متعال عليم است و حکم هر چيزي را مي‌داند و به نبي اکرم محمد مصطفي (صلي الله عليه و آله) آموزش داده بود. ****** 2)) «««سنت نبوي»»»» آيا هيچ داستان «ثعلبه بن حاطب» را شنيده ايد؟ خداوند متعال درباره او مي‌فرمايد: «ومنهم من عاهد الله لين آتانا من فضله لنصدقن ولنكونن من الصالحين» «فلما آتاهم من فضله بخلوا به وتولوا وهم معرضون» آيا حضرت محمد مصطفي (صلي الله عليه و آله) ثعلبه را گردن زدند؟ آيا ايشان قاتلي را سوي ثعلبه بن حاطب روان کردند و تا به زن او تجاوز کند؟ آيا ايشان ثعلبه را زنداني کردند؟ شلاق زدند؟ ******** 3)) «««سنت نبوي»»»» http://www.al-eman.com/hadeeth/viewchp.asp?BID=1&CID=42#s5 «صحيح مسلم: کتاب زکات» «>>>>>>>>>> باب في تقديم زکات و منعها <<<<<<<<» قال بعث رسول الله صلى الله عليه وسلم عمر على الصدقة فقيل منع ابن جميل وخالد بن الوليد والعباس عم رسول الله صلى الله عليه وسلم فقال رسول الله صلى الله عليه وسلم ‏"‏ ما ينقم ابن جميل إلا أنه كان فقيرا فأغناه الله وأما خالد فإنكم تظلمون خالدا قد احتبس أدراعه وأعتاده في سبيل الله وأما العباس فهي على ومثلها معها ‏"‏ ‏.‏ ثم قال ‏"‏ يا عمر أما شعرت أن عم الرجل صنو أبيه» خيلي خيلي جالب است!!! پس عمر سنت نبوي را اينگونه خبردار شده بود!!! او مي‌دانست که فرق است بين جزيه و زکات!!! ************** 4)) ««««توحش بکري و عمري»»»» http://www.al-eman.com/hadeeth/viewchp.asp?BID=13&CID=190#s4 « قال عمر يا أبا بكر، كيف تقاتل الناس، وقد قال رسول الله صلى الله عليه وسلم ‏"‏ أمرت أن أقاتل الناس حتى يقولوا لا إله إلا الله‏.‏ فمن قال لا إله إلا الله‏.‏ عصم مني ماله ونفسه، إلا بحقه، وحسابه على الله ‏"‏‏.‏ قال أبو بكر والله لأقاتلن من فرق بين الصلاة والزكاة، فإن الزكاة حق المال، والله لو منعوني عناقا كانوا يؤدونها إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم لقاتلتهم على منعها‏.‏ قال عمر فوالله ما هو إلا أن رأيت أن قد شرح الله صدر أبي بكر للقتال فعرفت أنه الحق» 20 هزار قرباني!!! 20 هزار کشته خراج گيري ابوبکر!!! و ابوبکر کشت و برد و غارت به نام زکات!!! و ابوبکر زنان و کودکان اسير کرد به نام زکات!! اين است توحش و درندگي راه ابوبکر!!! ---- http://www.islamweb.net/ver2/archive/showHadiths2.php?BkNo=17&KNo=29&BNo=2235 "19185:أخبرنا عبد الرزاق عن ابن جريج و ابن عيينة عن عمرو بن دينار عن محمد بن طلحة بن يزيد بن ركانة قال : قال عمر : : (لأن أكون سألت النبي صلى الله عليه وسلم عن ثلاثة أحب إلي من حمر النعم : عن الكلالة ، وعن الخليفة بعده ، وعن قوم قالوا : نقر بالزكاة في أموالنا ولا نؤديها إليك ، أيحل قتالهم أم لا ؟ قال : وكان أبو بكر يرى القتال .)." ----------- نمي‌دانست؟ مردک جاهل نمي‌دانست؟ نمي‌دانست و ادعاي جانشيني داناترين انسان را کرد؟ بيجا کرد نمي‌دانست. عذاب خداوند بر او که نمي‌دانست و ادعاي خلافت دانا را کرد. نمي‌دانست پس چرا کشت؟ نمي‌دانست پس چرا نپرسيد؟ نمي‌دانست پس چرا از منبر پائين نيامد؟ ---------- http://www.al-eman.com/Islamlib/viewchp.asp?BID=251&CID=103&SI=q9 «وجعلت وفود العرب تقدم المدينة يقرُّون بالصَّلاة، ويمتنعون من أداء الزَّكاة، ومنهم من امتنع من دفعها إلى الصِّديق، وذكر أنَّ منهم من احتج بقوله تعالى‏:‏ ‏(‏‏(‏خذ من أموالهم صدقة تطهِّرهم وتزكِّيهم بها وصلِّ عليهم إن صلاتك سكن لهم‏)‏‏)‏‏.‏ قالوا‏:‏ فلسنا ندفع زكاتنا إلا إلى من صلاته سكن لنا، وأنشد بعضهم‏:‏ أَطعنا رسولَ اللهِ إذْ كانَ بيننا * فواعجبا ما بال ملْكِ أَبي بَكْرِ وقد تكلَّم الصَّحابة مع الصِّديق في أن يتركهم وما هم عليه من منع الزكاة ويتألَّفهم حتى يتمكن الإيمان في قلوبهم، ثمَّ هم بعد ذلك يزكُّون فامتنع الصديق من ذلك وأباه‏.‏ وقد روى الجماعة في كتبهم سوى ابن ماجه عن أبي هريرة أنَّ عمر بن الخطَّاب قال لأبي بكر‏:‏ علام تقاتل النَّاس وقد قال رسول الله صلَّى الله عليه وسلَّم‏:‏ ‏(‏‏(‏أُمرت أن أقاتل النَّاس حتَّى يشهدوا أن لا إله إلا الله وأنَّ محمَّداً رسول الله فإذا قالوها عصموا منِّي دماءهم وأموالهم إلا بحقها‏)‏‏)‏‏.‏ فقال أبو بكر‏:‏ والله لو منعوني عناقاً، وفي رواية‏:‏ عقالاً كانوا يؤدُّونه إلى رسول الله صلَّى الله عليه وسلَّم لأقاتلنَّهم على منعها، إنَّ الزَّكاة حقَّ المال، والله لأقاتلنَّ من فرَّق بين الصَّلاة والزَّكاة‏.‏» ******************** 5)) ««« سنت الهي و نبوي و علوي »»»»» http://www.imamalinet.net/per/nahj-al/tar/nameh/ayat/kh0025.htm نامه «25 سفارشى از آن حضرت ( عليه السلام ) آن را براى كسى مى‏نوشت كه به گرفتن زكاتش مى‏فرستاد . جمله‏هايى از آن را در اينجا مى‏آوريم تا همگان بدانند كه على ( عليه السلام ) ستون حق را برپاى مى‏داشت و نشانه‏هاى عدالت را در كارهاى خرد و كلان و كلى و جزئى آشكار مى‏نمود . در حركت آى ، با پرهيزگارى و ترس از خداوندى كه يگانه است و او را شريكى نيست . زنهار ، مسلمانى را مترسانى و اگر خود نخواهد به سراغش مروى و بيش از آنچه حق خداوند است ، از او مستانى . چون به قبيله‏اى برسى بر سر آب آنها فرود آى و به خانه‏هايشان داخل مشو . آنگاه با آرامش و وقار به سوى ايشان رو تا به ميانشان برسى . سلامشان كن و تحيّت گوى و در سلام و تحيّت امساك منماى . سپس ، بگوى كه اى بندگان خدا ، ولىّ خدا و خليفه او مرا به نزد شما فرستاده تا سهمى را كه خدا در اموالتان دارد بستانم . آيا خدا را در اموالتان سهمى هست ، كه آن را به ولىّ خدا بپردازيد ؟ اگر كسى گفت : نه ، به سراغش مرو و اگر كسى گفت : آرى ، بى‏آنكه او را بترسانى يا تهديدش كنى ، يا بر او سخت گيرى ، يا به دشواريش افكنى ، به همراهش برو و آنچه از زر و سيم دهد ، بستان و اگر او را گاو و گوسفند و شتر باشد ، جز به اجازت صاحبانش به ميان رمه مرو ، زيرا بيشتر آنها از آن اوست و چون به رمه چارپايان رسيدى ، مانند كسى مباش كه خود را بر صاحب آنها مسلط مى‏شمارد يا مى‏خواهد بر او سخت گيرد . چارپايى را رم مده و مترسان و صاحبش را در گرفتن آن مرنجان . پس مال را هر چه هست به دو بخش كن و صاحب مال را به گزينش يكى از آن دو بخش مخيّر گردان و در آنچه براى خود برمى‏گزيند ، متعرضش مشو . سپس ، باقى را باز به دو بخش كن و باز او را در گرفتن يكى از آن دو بخش مخير نماى و در آنچه براى خود برمى‏گزيند سرزنش منماى . و پيوسته چنين كن تا آن قسمت ، كه حق خداوند در آن است ، بر جاى ماند . پس سهم خدا را از او بستان و اگر پنداشت كه مغبون شده و خواست آنگونه قسمت كردن را بر هم زند ، از او بپذير و بار ديگر دو قسمت را يكى كن و باز قسمت از سر گير . تا سهم خدا را از مال او معين كنى و بستانى ....» ****************************** آن خدايي که سرنوشت دينش را به عمر سپرده باشد خدا نيست و توهم يهود است. آن خدايي که حکومت دينش را عمر قانون گذارد خدا نيست و صنم ذهن بيمار يهود است. سفيان عمر!!! اي مادر عائشه!!! اي پيرو عمر و ابوبکر!!! پس فرق جزيه و زکات چيست؟ عليا ولي الله عليا حجة الله عليا وصي رسول الله
91 | محمدعمر | Iran - Tehran | ١٠:٥٤ - ٢٧ آبان ١٣٨٩ |
با عرض سلام جناب مجيد علي شما هم که بدتر ميخواهيد حرف در دهانمان بگذاريد برادر! اکنون مجدداً توضيح ميدهم و اميدوارم اين دفعه خاطر عزيزتان را متوجه کنم اين که بنده عرض کردم بسياري از قوانين کشور داري اسلامي(بعد نبي ص) توسط حضرت عمر فاروق(رض) وضع شده است، کجايش بدين معناست که دين محمد مصطفي(ص) ناقص است؟ مگر امروز که ما بحمدالله کشور اسلامي داريم، و قوه ي قضاييه و مجريه و شوراي نگهبان و ... داريم از دين محمد مصطفي خارج شديم؟يا در زمان پيامبر هم اين ارگان ها وجود داشتند؟آيا اگر پيامبر مؤسس اين ارگان هاييکه امروز ما براي کشور داري استفاده ميکنيم نبوده باشد(که نيست)به معني اينست که رسالتش ناقص بوده است؟ اين ارگان ها يک سيستم است،يک نظام است براي کشور داري و هرکس مطابق اين ها عمل کند نه به سنت عمل کرده و نه از سنت خارج شده است! بنده عرض کردم نظام استانداري و بخشداري در زمان خليفه دوم اميرالمؤمنين عمر بن الخطاب(رض) و توسط ايشان وضع شد و شکل گرفت و اين تنها يک سيستم کشور داريست و قطعاً هرکس که به آن عمل کند نه به سنت عمل کرده و نه از سنت خارج شده است! و اما شما جناب مؤمن عبدالله چند نکته را رعايت کنيد وگرنه اگر بخواهيد اينگونه متعصبانه و توهين آميز صحبت کنيد از شما رو بر خواهم گرداند و جواب شما را نخواهم داد. آنوقت خودتان ميدانيد که براي چه کسي بد ميشود. ما در اينجا وقت نميگذاريم تا به يکديگر نشان دهيم که چقدر فحش و ناسزا بلد هستيم بگوييم. بنده سعي ميکنم خوشبين باشم و اينگونه فکر کنم که شما طور ديگري سخن کفتن بلد نيستيد که اينگونه سخن رانديد. به هر حال من اشتباهات شما را يکي يکي گوشزد ميکنم و تا از اين عملکرد خود عذر خواهي نکنيد با شما حرفي نخواهم زد. 1- نام مرا درست خطاب کنيد، چراکه به نام شما بي احترامي نکردم و آنرا کامل و صحيح خطاب کردم. 2- من بحث ميکنم و ادا و اطواري در نميآورم، شايد درست متوجه نشديد! 3- به پيشواي ديني ما حضرت عمر فاروق(رض) توهين نکنيد و اورا کافر خطاب نکنيد. 4- حضرت عمر فاروق(رض) را با لقب جاهل خطاب نکنيد. 5- ما اهل سنت را مشرکان عمري خطاب نکنيد. 6- به حضرت ابوبکر صديق(رض) توهين نکنيد و ايشان را مردک جاهل خطاب نکنيد. 7- از سوي خودتان فتوي ديني ندهيد که چه خدايي خدا هست و چه خدايي خدا نيست. شماييکه تنها در يک کامنت اين همه ايراد داشتيد چگونه ادعا ميکنيد که ميتوانيد از خلفاي راشدين(رضي الله تعالي عنهم)ايراد بگيريد؟؟؟هيهات که هرگز نتوانيد!!!! مع السلام و رحمت الله
92 | مجيد م علي | United Arab Emirates - Dubai | ١٤:١٦ - ٢٧ آبان ١٣٨٩ |
با سلام
جناب عمر .
قبل از همه چيز اين سوال را از شما ميكنم :
1 ) نظر شما در مورد كسي كه علناً به حضرت محمد صلي الله عليه و اله و سلم توهين بكند چيست ؟
2 ) نظر شما در مورد كسي كه علناً اعلام كند كه به نبوت حضرت محمد صلي الله عليه و اله و سلم چيست ؟؟؟
3 ) نظر شما در مورد غاضبان اموال يتيم چيست ؟؟؟
4) حال كه بحث از حكومت شده نظر شما در مورد رژيمهاي كودتائي چيست؟؟ خصوصاً در مملكتي كه منتخب صالحي وجود داشته باشد ؟؟؟
ايا كساني كه يكي از اعمال فوق را انجام دهد چه موقعيتي در پيشگاه حضرت حق خواهد داشت ؟؟؟؟ حتي اگر قصد خدمت داشته باشد .
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
براي اطلاع شما بايد عرض كنم كه حكومت اسلامي در زمان خود حضرت محمد صلي الله عليه و اله و سلم وجود داشته كه وسعت خوبي هم برخوردار بوده .
در اين شهرها و دهات منتخبين خود حضرت محمد صلي الله عليه و اله و سلم وجود داشتند بعنوان مثال شخصيتي بمانند مالك نوبره كه از بزرگان قبيله بني تيم و بني يربوغ بود در موردش ميگويند كه در بين اعراب از مقامي والا برخوردار بود و چون اسلام اورد به نزد قبيله خويش امد و انها را به اسلام دعوت كرد و تمامي مردم قبيله خود را مسلمان كرد , اين امر باعث خوشنودي حضرت رسول اكرم صلوات الله عليه شد و ايشان مالك را از طرف خويش مامور به جمع كردن خمس و زكات و حتي تقسيم اين مال در بين فقر كردند .
اين يك نمونه از استاندار يا بخشدار و يا ممثل حكومت اسلامي است .
بنابراين نمي توانيد انرا به عمر و يا كس ديگري منصوب كرد .
==================================================================================
فرموديد كه : مگر امروز که ما بحمدالله کشور اسلامي داريم، .... بله تقريبا و خود اين افراد ( البته فقط و فقط ايران و نه در جايي ديگر ) خود را در مقام معصوم قرا نداده اند و تنها توانسته اند بدليل عدم وجود ظاهري معصوم عليه السلام به اين ايه عمل ميكنند ,
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
... وَأَمْرُهُمْ شُورَى بَيْنَهُمْ .. ( الشوري 38 )

و با اينهمه هرچه سعي ميكنند ان نمشود كه بايد بشود .
حال اگر معصوم صلوات الله عليه و اله و سلم وجود داشته باشد هر كس را بعنوان بخشدار و استاندار و دهدار قرار بدهد ما او را قبول ميكنيم .
و در غير اين صورت چه ميشود ؟؟؟ همان ميشود كه در زمان ابوبكر , و عمر و عثمان و حتي در زمان حضرت علي عليه السلام انهم بخاطر نواقص ان 3 نفر و انهم در سرزمينهاي كه تحت سلطه ايشان قرار نداشت ( يعني بخاطر وجود معاويه و عوامل شرورش ) كه ديديم كه شبهه مسلمانان خلخال از ياي كنيز يهودي در مياورند ,و يا صحابه جليل قدر و بزرگواري بمثل ابوذر بخاطر وجود كثيف يك مبلغ يهوديت در لباس اسلام ان ميكنند كه من انسان عادي از عمل كردشان شرمنده ام .
پس لطف كنيد كجروي هاي اين اقايان را كه جنايت بسياري بدنبال داشت و تا اكنون هر ظلمي كه بمن و شما ميشود به پاي اين اقايون نوشته ميشود.
حال ميخواهيد قبول كنيد يا نه .
========================================================================

اما جداُ منتظرم جواب شما را راجع به سوالات فوق ببينم

لبيك يا علي
93 | زهرا | Iran - Tehran | ١٩:١١ - ٢٧ آبان ١٣٨٩ |
با سلام جناب آقاي محمد عمر بنده يک سوال از شما دارم: چطور با اين همه تناقضي که در دينتان وجود دارد کنار مي آييد؟واقعا اين سواليست که برايم مطرح است!عجيب است که شما خود مدعي هستيد که ناسزا گويي کار ناپسنديست و اين طبق قوانين اسلاميست- پس کار کسي را که از او پيروي ميکنيد چگونه توجيح ميکنيد؟! وهمچنين کار معاويه را،که حضرت علي را بر منبر لعن ميکرد و به مامورين خود نوشت که آن حضرت را لعن کنند و آنان هم چنين کردند...[ابن عبد ربه ج4 ص396]در حالي که در مستدرک حاکم ج3ص 121 و کنزالعمال ج11 ص602 از پيامبر نقل شده:«هر که علي را ناسزا گويد مرا ناسزا گفته و هر که مرا ناسزا گويد خدا را ناسزا گفنه است»؟در واقع طبق احاديث خودتان معاويه لعنت الله عليه خدا را دشنام ميداد...اينطور نيست؟ و اين کوچکترين مثاليست که ميشد زد.من در تعجبم چگونه همه احاديثي که در صحاحتان و کتب معتبرتان آمده را ميپذيريد در حالي که تضاد را گويا هستند؟اين کار از خردمندان بعيد است... يکجا از فضايل علي ميگويد و از قول پيامبر:«يا علي!جز مومن تو را دوست ندارد و جز منافق تو را دشمن ندارد »[صحيح مسلم ج1 ص61-صحيح ترمذي ج5 ص653-سنن نسائي ج8 ص 116]و جايي ديگر از کينه عايشه نسبت به علي ميگويد تا جايي که توان شنيدن نام علي را نداشت[صحيح بخاري ج1 ص162 و ج2 ص135 و ج5 ص140]. يکجا از قول پيامبر ميگويد:«فاطمه پاره تن من است،هر که او را به خشم آورد مرا به خشم آورده و هر که مرا به خشم آورد خدا را به خشم آورده است»[صحيح بخاري ج4 ص210-صحيح مسلم ج4 ص 1902-ترمذي ج5 ص698] و جايي ديگر ميگويد:فاطمه از دنيا رفت در حالي که بر ابوبکر خشمگين بود و با او حرف نزد تا روزيکه از دنيا رفت[صحيح بخاري ج5 ص82 و ج8 ص8]آيا اين گواهي از خودتان نيست که خدا و رسولش از ابو بکر خشمگينند؟ اينها چند نمونه ايرادي بودند که به راحتي ميشد از «خلفاي راشدين» شما گرفت...و چه پر است کتابهايتان از اين ايرادها و تناقضها... اينکه اين افراد از دستورات الهي رويگردانند برايم عجيب نيست؛تعجب من از آنست که شما اين ها را ميدانيد و از آنها پيروي ميکنيد... «انا هديناه السبيل،اما شاکرا و اما کفورا»
94 | momen abdullah | Malaysia - Johor Bahru | ٢١:١٦ - ٢٧ آبان ١٣٨٩ |
جناب عمر
شما يک هفته فرصت داريد که در همين سايت از فحاشي زننده خود به ساحت حضرت محمد مصطفي (صلي الله عليه و آله) و ناميدن وي با لقب زشت و کريه «عمر» رسما از سوي جامعه اهل سنت معذرت خواهي کنيد.
براستي که حکم شما، حکم مرتدين است.

يا علي
95 | مجيد م علي | United Arab Emirates - Dubai | ١٨:٤٠ - ٢٨ آبان ١٣٨٩ |
با سلام
نظر اخرم را تصيحيح ميكنم
2 ) نظر شما در مورد كسي كه علناً اعلام كند كه به نبوت حضرت محمد صلي الله عليه و اله و سلم "" شك دارد "" چيست ؟؟؟
:
:
پس لطف كنيد كجروي هاي اين اقايان را كه جنايت بسياري بدنبال داشت و تا اكنون هر ظلمي كه بمن و شما ميشود به پاي اين اقايون نوشته ميشود"" تائيد نفرمائيد .

لبيك يا علي
96 | محمدعمر | Iran - Tehran | ١٣:٢٠ - ٢٩ آبان ١٣٨٩ |
با سلام جناب آقاي مجيد علي لطفاً ابتدا راجع به سؤال هاي فوق توضيح بيشتري دهيد و سپس نظرتان را راجع به کسانيکه مرتکب اين کارها ميشوند بيان فرماييد. در ثاني زهرا خانم،بنده منکر تناقض ها نيستم(شايد اهل سنتي باشد که انکار کند)اما بنده منکر تناقضات نيستم.اما تناقضات هم در شيعه وجود دارد و هم در سني و تا بخواهيم دنبال کشف حقيقت مطلب در اين تناقض ها بگرديم و تاريخ را حلاجي کنيم اصل هدف زندگاني و عمرخود را از دست داده ايم. و شما آقاي مؤمن عبدالله، با خود عهد کرده بودم که هيچگاه تا عذر خواهي نکرده ايد جوابتان را ندهم ولي اکنون سکوت نميکنم که مرا متهم به توهين به ساحت رسول الله کرده ايد!!!!! اولاً قرائت خود را درست کنيد چون عمر صفتي نيست که در ادامه نام محمد آورده باشم و بايد بر روي حرف "دال" در اسم محمد، سکون قرار دهيد و سپس کلمه عمر را بخوانيد مانند مجيدعلي ثانياً اگر عمر را لقب کريه گفته ايد حتماً خبر نداريد که اسم سه تا از فرزندان حضرت اميرالمؤمنين علي(کرم الله وجهه) ابوبکر، عمر و عثمان بوده است؟! و اگر هم خبر داريد که خودتان ميدانيد چه توهيني به خليفه چهارم ما کرده ايد و باز هم بايد هم از سني و هم از شيعه عذر خواهي کنيد ثالثاً محمد عمر نام سنگ سياحيست که در يمن يافت شده و روي آن با رنگ نارنجي اسامي محمد و عمر حک شده است و من نام اين سنگ را نام مستعار خود در اين سايت انتخاب کرده ام وگرنه اسم خود من معين است رابعاً اگر هم اسم من محمد بود و انسان گنه کاري هم بودم(نميگويم که نيستم) بازهم اين توهين به ساحت محمدمصطفي(ص) نبوده و نيست و منظور از اسم من، خود شخص حضرت محمد(ص) نيست. خامساً سعي نکنيد با اين کارها به کسي افترا ببنديد.من کارهاي زشت شما را بطور واضح نوشته ام(شايد لازم باشد دوباره بخوانيد)و مثل شما بهانه نگرفتم تا به شما افترا ببندم و شما را متهم به کاري کنم که نکرده ايد. از ساير دوستان(بخصوص آقاي مجيدعلي و زهرا خانم، که الحق و الانصاف از بحث کردن با آنها لذت ميبرم) هم خواهشمندم قضاوت منصفانه خود را پيش بکشيد و شخص خاطي را کنترل کنيد(چرا که ما نيامده ايم وقت بگذاريم تا به هم اهانت کنيم) و گرنه من همينجا از همه دوستان عذر خواهي ميکنم و سايت را ترک خواهم کرد.
97 | momen abdullah | Malaysia - Kuala Lumpur | ١٩:٤٥ - ٢٩ آبان ١٣٨٩ |
جناب عمر
نيازي نيست خودت را مشغول کارهاي زشت ديگران کني!!!!
کمي به خودت برس!!! کمي به دين و ناموست برس!!! اندکي تفکر و تدبر کن تا بلکه از اين درياي عمريت و جهالت خلاص يابي!!! سعي‌ات را کن!!!
براي يکبار هم شده در زندگي ات براي دقايقي چشمانت را باز کن و متون را کامل بخوان:
1)) به بنده ايراد گرفته‌ايد که چرا عمر را کافر ناميده ام.
بنده نوشته ام: عمر پسر کافر.
ولي خوب شما آنچه را دلتان مي‌خواهد مي‌بينيد و مي‌خوانيد نه حقايق را.
2)) يک دروغ ديگر ساخته‌اي که حضرت امير المومنين علي (عليه السلام) نام فرزندش را عمر ناميد:
http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=question&id=437
«...ذهبى در سير اعلام النبلاء مى‌نويسد:
ومولده في أيام عمر. فعمر سماه باسمه.
در زمان عمر متولد شد و عمر، نام خودش را براى وى انتخاب كرد.....»
*****************
ولي براستي شما از چه رنج مي‌بريد؟
چرا شما بدين شدت سعي در تخريب چهره انساني خود داريد؟
چرا با اين حرارت ، اصرار بر خوار و ذليل کردن خود داريد؟
مشکل شما چيست؟
مگر خداوند شما را يک انسان آزاد و صاحب شخصيت نيافريده است؟
پس چرا خود را اينقدر خرد و کوچک مي‌کنيد و خود را «عمر» مي‌ناميد؟
******************
آيا شما خبر نداريد که قرآن مجيد کتاب الله متعال شهادت به «کافر» و «فاسق» و «ظالم» بودن عمر داده است؟
«ومن لم يحكم بما انزل الله فاوليك هم الكافرون»
«ومن لم يحكم بما انزل الله فاوليك هم الظالمون»
«ومن لم يحكم بما انزل الله فاوليك هم الفاسقون»
پس چرا عمر پسر کافر بر خلاف حکم خداوند حکم مي‌داد؟
«... ولم يكن عمر اخذ الجزية من المجوس حتى شهد عبد الرحمن بن عوف أنّ رسول اللّه صلى‏الله‏عليه‏و‏سلم اخذها من مجوس هجر».
( صحيح بخارى، باب فضل الجهاد والسير، باب الجزية والموادعة...)
آرى عمر نمى‏دانست كه از مجوس بايد جزيه گرفت اين نيز از مواردى است كه بايد از عبد الرحمن شاهد مى‏خواست و نخواست!
********
اين عمر پسر کافر به چه اجازه اي خود را حاکم مسلمين کرده بود؟
اين عمر پسر کافر به چه اجازه اي حکم مي‌داد؟
پسر کافري که از حکم اسلام خبر نداشت چرا حکم مي‌داد؟
براستي که او «ومن لم يحكم بما انزل الله فاوليك هم الفاسقون» است.
*************
البته جهالت عمر به حکم خداوند به يک يا دو مورد محدود نمي‌شود:
«ثمّ انى لا أدع بعدى شيئا أهم عندى من الكلالة. ما راجعت رسول اللّه صلى‏الله‏عليه‏و‏سلم في شى‏ء ما راجعته في الكلالة. وما اغلظ لى في شى‏ء ما اغلظ لى فيه. حتى طعن باصبعه في صدرى فقال: «يا عمر ألا تكفيك آية الصيف التى في آخر سورة النساء؟» وانى إن اعش اقض فيها بقضية يقضى بها من يقرأ القرآن ومن لا يقرأ القرآن...»
«صحيح مسلم، كتاب المساجد ومواضع الصلاة»
«... آنگاه مهمترين چيز برايم كلاله است. آنقدر كه من درباره كلاله به رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله رجوع كردم درباره هيچ چيز آنقدر رجوع نكردم و آنقدر كه آن حضرت در مورد اين مسأله با من تند شد در مورد هيچ چيز ديگر نشد (معلوم مى‏شود كه در مسائل متعددى مراجعات متعدد داشت و آن حضرت از زيادى رجوع و ياد نگرفتنش به او تند مى‏شد و در مسأله كلاله بيشتر از همه رجوع مى‏كرد و تند شدن حضرت به او -به علت ياد نگرفتن- نيز بيشتر بود!) تا آنجا كه با انگشت به سينه‏ام زد و گفت: «اى عمر! آيا آيه صيف -كه در آخر سوره نساء مى‏باشد- ترا كافينيست؟» («صيف» يعنى تابستان و به اين علت به اين آيه «صيف» اطلاق مى‏شود كه در تابستان نازل شده. در مقابلِ آيه «شتاء» يعنى زمستان كه دوازدهمين آيه از همان سوره است و در آن هم از كلاله صحبت شده كه در زمستان نازل شده و چون آيه صيف معناى كلاله را روشن نموده حضرت او را بدان ارجاع مى‏داد).
و اگر من زنده ماندم درباره آن حكمى خواهم كرد كه دانستن يا ندانستن قرآن تأثيرى در آن حكم نداشته باشد»
*******************
اين تخريب وجود خدادادي از سوي شما خود چيز غريبي نيست. هندوان هم در برابر گاوي سجده مي‌کنند. ولي حداقل آنها کلمه «گاو» را بعد از نام خير البشر نمي‌آورند!!!
خواهشا ساحت مقدس اسلام و رسول گرامي اسلام را با اراجيف عمري و جهالت او خدشه دار نفرماييد.
شما تا دلتان مي‌خواهد در برابر عمر و ابوبکر و يزيد سجده کنيد و آنها را بر سر خود بگذاريد.
لطفا کاري به کار دين شريف اسلام نداشته باشيد و مشغول اوهامات خود در بيابانها باشيد.

يا علي
98 | مجيد م علي | United Arab Emirates - Dubai | ٢١:٠٠ - ٢٩ آبان ١٣٨٩ |
با سلام

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

وَ الّذين يُؤْذُونَ رَسُول اللّه لَهُم عَذابٌ أَليم)(توبه / 61).

«آنان كه رسول خدا را آزار دهند، براى آنان عذاب دردناكى است».


جناب عمر سوالات من كاملاً واضح و روشن ميباشد خواهشمندم يكبار ديگر انها را بخوانيد .

1 ) ) نظر شما در مورد كسي كه علناً به حضرت محمد صلي الله عليه و اله و سلم توهين بكند چيست ؟

2 ) نظر شما در مورد كسي كه علناً اعلام كند كه به نبوت حضرت محمد صلي الله عليه و اله و سلم چيست ؟؟؟

3 ) نظر شما در مورد غاضبان اموال يتيم چيست ؟؟؟

4) حال كه بحث از حكومت شده نظر شما در مورد رژيمهاي كودتائي چيست؟؟ خصوصاً در مملكتي كه منتخب صالحي وجود داشته باشد ؟؟؟

اميدوارم كه جواب انها را بدهيد , اگر جوابهاي صادقانه بدهيد بسيار از مسائل را راحتر ميشود شرح داد .

لبيك يا علي
99 | محمدعمر | Iran - Tehran | ٠٨:٢٤ - ٠١ آذر ١٣٨٩ |
با سلام خدمت جناب مجيدعلي 1-توهين به هيچ شخصي و در هيچ زماني پسنديده نيست و اگر منظرتان زمانيست که حضرت عمر(رض) پيامبر را اواخر عمر در بستر بيماري ملاقات نمود و فرمود که اين شخص(از شدت بيماري)هزيان ميگويد خدمتتان عرض کنم که اولاً معلوم نيست اين روايت تا چه اندازه صحيح باشد،در ثاني اگر شما يکروز مريض باشيد و دکتر تشخيص دهد که حالتان خوب نيست اين را توهين به خود قلمداد ميکنيد؟؟؟در آن لحظه هم حضرت عمر(رض) تشخيص داد که حضرت رسول الله(ص) ممکن است از شدت بيماري رنج ميبرد و گفتارش(تا زمان سلامت کامل)بايد محفوظ شود. که اين هم توهين نيست! عرض کردم از توهين به هيچ شخصي و در هيچ زماني خشنود نيستم.اما ميشود شما جواب اين سؤال من را بدهيد که حضرت حسين(رض)در کربلا زماني که حضرت حر رياحي(رض)جلوي وي را گرفت، چرا حضرت حسين او را "مادر...و ولدالزنا" لقب داد؟(اين را که ديگر ما نميگوييم!بلکه نوشته شده در متن مقتل عربي خودتان است؟)همچنين حضرت حسين(رض) به چند نفر ديگر نيز اين را فرمودند و چون ما آنها را کافر ميدانيم از بحث پيرامونشان ميگذريم(هرچند که توهين به کافر هم پسنديده نيست)اما حر رياحي که خود از شهيدان کربلا شد و در زمره پاکان قرار گرفت. آيا اينکه کسي را در بستر بيماري بگويي گفتارش جاي درنگ دارد و هزيان ميگويد توهين است يا به کسي نسبت حرامزاده بودن داده شود؟ معاذالله اگر کسي مرا متهم به آن کند که بخواهم به ساحت مقدس حضرت حسين بن علي(رض) خدشه اي داشته باشم!بنده خيلي کمتر از آنم که همچين خطايي بتوانم بکنم.فقط جناب مجيدعلي اين واقعاً برايم سؤالي بود که ميخواهم معني اين عمل(تدبير) حضرت حسين(رض) را بفهمم و راستش را بخواهيد اصلاً دوست نداشتم از شما بپرسم(زيرا احتمال ميدهم نتوانيد جواب دهيد يا جوابي دهيد که درخور آن امام بزرگوار نباشد)بنابراين اگر واقعاً جواب کاملي نداريد خواهشمندم بگذاريد خودم از ماموستا،مولوي يا آخوندي ميپرسم. 2- کسي که علناً اعلام کند که به رسالت محمد مصطفي ايمان ندارد(و کارهايي مغاير با فرمايشات آن حضرت)انجام دهد،چنانچه زير شکنجه نباشد و از روي اختيار چنين کاري کرده باشد به نظر بنده کار ناشاستي مرتکب شده است اما جناب مجيد علي، چه کسي بيشتر از شاه عباس ميرزا(که مذهب شيعه را در ايران رسمي کرد و شما شيعيان خود را مديون وي ميدانيد)بيشتر آزادانه فساد کرد؟و بازهم طبق خبر هاي خودتان(همانگونه که در سريال روشن تر از خاموشي هم نشان داده شد-البته با سعي مضاعف در هرچه پاکتر نشان دادن چهره شاه عباس- که دست هيچ اهل سنتي در ساخت آن دخيل نبود) وي مردي زن باز بود و هر چقدر که ميخواست زن اختيار ميکرد و تا جايي که گاهي شوهرانشان را مجبور ميکرد که زنانشان را به حرمسرا ببخشند و حرمسراي شاه عباس ميرزا که اصلاً معروف است! اين شخص فاسد،فاسق و ديوانه اي که علناً شراب ميخورد خود را پيرو و حامي حيدر کرار مرتضي علي(رض) ميدانست؟آيا منتقم خون حضرت حسين(رض) چنين کساني بوده اند؟ آيا واقعاً باور داريد چنين شخصي براي حضرت علي و اولادش(رضي الله تعالي عنهم) دلسوزي کرده باشد و مذهب شيعه را رسمي کرده باشد؟بنده به شما عرض ميکنم که نخير،اين شخص به خاطر شکستي که در دشت چالدران از امپراطوري عثماني خورد،براي خريدن توپ و تفنگ از انگليسي ها،به جاي پرداخت مبلغ آن ها که توان آن را هم نداشت،به درخواست انگليسي ها مذهب شيعه را رسمي کرد!!برويد تاريخ را حلاجي کنيد 3-خوردن مال يتيم هم از شاهکار هاي ديگر همين شاه عباس بود،البته فراموش کردم که خدمتتان عرض کنم که بسياري از به ظاهر عالمان شيعه ي آن زمان نظير شيخ بهايي،مير فندرسکي،ملاصدرا(که بعداً تبعيد شد و هنوز هم نظريه جوهري ايشان بوي کفر ميدهد)هم از درباريان همين شاه بودند و در دربار وي ميخوردندو ميخوابيدند. 4- اگر منظورتان از رژيم کودتايي لشکر کشي معاويه به قصد خلافت در زمان اميرالمؤمنين علي(کرم الله وجهه)ميباشد که بايد خدمتتان عرض کنم که فرمايش حضرت علي(رض)چنين بود که فرمود: "اي معاويه،من با دو کس ميجنگم،يکي آنکس که چيزي براي وي نباشد و بخواهد به زور به دست آورد و ديگري کسي که مسؤوليتي به گردنش باشد و بخواهد آن را قبول نکند" خود اين فرمايش نيز خلافت حقه حضرات ابوبکر و عمر و عثمان(رضي الله تعالي عنهم)را تصديق ميکند،چرا که اگر آن ها ميخواستند(نعوذ با الله) به زور خلافت را به دست بگيرند قطعاً حضرت علي(رض) با آنان هم ميجنگيد،همانگونه که با معاويه جنگيد. بنده حرف هايم را زدم جناب مجيدعلي،و در آخر خدمتتان عرض کنم که انسان بودن و درستکار بودن در اين زمانه خيلي از اين بحث ها مهم تر است و شخصاً اصلاً اين بحث ها را کاري عبث ميدانم(چراکه نه من ميتوانم شما را قانع کنم و نه شما ميتوانيد بنده را قانع کنيد)بلکه قصد بنده اين بود که با وقت گذاشتن و آمدن در اين سايت قدمي(هرچند کوچک)در وحدت شيعه و سني بردارم.اما به جز توهين و نا سزا متاسفانه چيزي نشنيدم و چون از شما خواستم در مساله توهين ها عادلانه قضاوت کنيد(و خودتان هم ميدانستيد حق با کي بود) و اغماض کرديد،بنده که وعده داده بودم در صورت چيزي نگفتن شما به فرد خاطي سايت را ترک کنم،اکنون اين کار را خواهم کرد. و همين الآن که جواب دادم به اين خاطر بود که يک وقت خدايي نکرده گمان نکنيد جواب سؤال هايتان را نميدانم و برهان شما پيروز بوده است!فقط جواب شما را در مورد سؤال مطرح شده ام جويا خواهم بود. مع السلام و رحمت الله
100 | جيگول | Iran - Tehran | ٠٨:٥٠ - ٠١ آذر ١٣٨٩ |
با سلام
اقاي محمدعمر شما چرا همه چيز رو يه طرفه مي بيني چرا توهين هاي اهل سنت رو در اين سايت مطالعه نمي کني فقط توهين هاي شيعه را مي بيني ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
اين هم نمونش :
http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=shobheh&id=72
از اين نمونه ها هم در سايت خيلي هست يه سرچ کني پيدا مي کني پس بيخودي با بحث توهين و ... ميدان را خالي نکن اين شکلي معلوم ميشه که حرفي براي گفتن نداري
يه کم از شيعه ها ياد بگيريد با اين که اين همه بهشون توهين ميشه ولي ميدان رو خالي نمي کنن
101 | مجيد م علي | United Arab Emirates - Dubai | ١١:٠٩ - ٠١ آذر ١٣٨٩ |
با سلام بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ أَرَأَيْتَ الَّذِي يُكَذِّبُ بِالدِّينِ **** آيا كسى را كه [روز] جزا را دروغ مى‏خواند ديدى فَذَلِكَ الَّذِي يَدُعُّ الْيَتِيمَ *****اين همان كس است كه يتيم را بسختى مى‏راند وَلَا يَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ***** و به خوراك‏دادن بينوا ترغيب نمى‏كند جناب عمر : 1 ) توهين به حضرت محمد صلي الله عليه و اله و سلم در هر حالت كه باشند عين كفر ان شخص است . مگر شما به ايات قراني اعتقاد نداريد , الله سبحان تعالي در قران كريم ميفرمايند : بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى**** سوگند به اختر [= قرآن] چون فرود مى‏آيد مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَى **** [كه] يار شما نه گمراه شده و نه در نادانى مانده وَمَا يَنطِقُ عَنِ الْهَوَى **** و از سر هوس سخن نمى‏گويد إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى **** اين سخن بجز وحيى كه وحى مى‏شود نيست پس هر حرف ايشان در هر حالت حرف خداست و مگر شما به اين مسئله اعتقاد نداريد كه الله سبحان تعالي به غيب اگاه است پس بخوبي معلوم ميشود كه حضرت رسول اكرم از نيت قلبي ان توهين كننده اگاه بود . پس اين شخص توهين كننده شامل ايه ذيل ميشود . بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ وَ الّذين يُؤْذُونَ رَسُول اللّه لَهُم عَذابٌ أَليم)(توبه / 61). «آنان كه رسول خدا را آزار دهند، براى آنان عذاب دردناكى است». ============================================================================= اما در مورد سخنان حضرت امام حسين عليه السلام با حر ابن رياحي , من به انچه كه شما نقل كرديد اعتقاد ندارم اصل مطلب را براي شما تحريف كرده اند ماجرا از اين قرار است : حر با لشكر خود سر راه گرفته و طريق مراجعت را حاجز و مانع شدند حضرت با حر خطاب كرد كه <<<<<<< ثَكَلَتَكَ اُمُّكَ ما تُريدُ مادرت به عزايت بنشيند از ما چه مي‌خواهي؟>>>>> حر گفت اگر ديگري غير از نام تو نام مادر مرا مي‌برد البته معترض مادر او مي‌شدم و جواب او را به همين نحو مي‌دادم هر كه خواهد باشد اما در حق مادر تو به غير از تعظيم و تكريم سخني بر زبان نمي‌توانم آورد، ايا اين جمله حضرت " مادرت به عزايت بنشيند از ما چه مي‌خواهي؟ " ايا اين همان معناي نقل شماست يا ...... ============================================================================== بنده فعلاً در مسئله صفويه نمي خواهم وارد بشوم , اما اينكه انها مذهب شيعه را در ايران رسمي كردند حقي بود كه مي بايست انجام شود و در ثاني اينكه انها مدهب شيعه را مذهب رسمي ايران كردند دليل بر عدم حقانيت مذهب شيعبان كه در زمان حضرت محمد صلي الله عليه و اله بودند نمي شود . قال تعالى بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ إن الذين آمنوا وعملوا الصالحات أولئك هم خير البرية سورة البينة 7 . لما نزلت هذه الآية قال الرسول لعلي يا علي ( ع ) هم أنت و شيعتك .زماني که آيه ( إن الذين آمنوا وعملوا الصالحات أولئك هم خير البرية ) نازل شد رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم به علي امير المؤمنين فرمودند : منظور از اين آيه تو و شيعيانت هستيد . والصواعق المحرقة لابن حجر ص 96 ؛ شواهد التنزيل للحاكم الحسكاني ج 2 ، ص 356 - 66 ح 1125 - 1148؛كفاية الطالب للكنجي الشافعي ص 244 و 245 و 246 ؛ المناقب للخوارزمي ص 62 و 187؛ الفصول المهمة لابن الصباغ المالكي ص 107 ؛ ينابيع المودة ـ قندوزي الحنفي ـ ص 62؛ نور الأبصار ص 71 و 102 ؛ الدرالمنثورـ سيوطي ـ ج 6 ، ص 379؛ تفسير الطبري ج 3 ، ص 146؛ تذكرة الخواص لابن الجوزي ص 18؛ فتح القدير للشوكاني ج 5 ، ص 477؛ فرائد السمطين ج 1 ، ص 156 . ================================================================================ اما اي كاش به همين فسق و فجورها در حكومت ال شجره ملعونه و عباسيون و عثمانيون نيز نظري مي افكنديد . ما كه شاهان صفوي را خليفه امام و يا مرجع خود نمي دانيم اما شما چطور كه بيشتر انها را به ناحق با واژه رباني رضي الله عنه نام مي بريد . خوردن مال يتيم " منظور و مقصود غضب فدك بود , به هر دليل انهايي كه اقدام به اين كار كردند غاضب بودند و هركس ديگر كه اين كار را بكند حركتي خلاف رضايت الله سبحان تعالي كرده است . ================================================================================ منظور از رژيم كودتا همان رژيم كودتاي سقيفه بود كه گروهي كوچك بر عليه راي الله سبحان تعالي كودتا كردند . آيا تاكنون از خود پرسيده ايد كه چرا در واپسين لحظات سقيفه، وقتى چشم عمر به قبيله اسلم افتاد، فرياد برآورد كه: ديگر پيروزى ما قطعى شد: "فكان عمر يقول : ما هو إلّا أن رأيت أسلم، فأيقنت بالنصر"......... ...... چه تفاوتى است ميان توده مردم مدينه كه به زور كتك چماقداران، بايد بيعت كنند و ميان قبيله اسلم كه تمام كوچه و خيابانهاى مدينه از آنان مملوّ گرديده و از هر سو براى بيعت با ابوبكر ازدحام ميكنند: "أنّ أسلم أقبلت بجماعتها حتّى تضايق بهم السكك فبايعوا أبابكر". تاريخ الطبرى: ج 2، ص 458، الشافى في الامامة: ج 3، ص 190، سفينة النجاة سرابي تنكابنى: ص 68 و بحار الأنوار: ج 28، ص 335. =========================================================================== در اينكه عدم جنگ كردن حضرت علي عليه السلام با ابي قحافه و ابن حطاب تائيد كودتاي انها را داشت خير اين چنين نيست بلكه براي اين بود كه براي سلامت ماندن اسلام ايشان مامور به اجراي وصيت حضرت رسول اكرم صلي الله عليه و اله و سلم بودند كه همان امر الهي است مي بود و بس . اشعث بن قيس كه از سخن علي عليه السّلام خشمگين بود گفت: اى پسر ابوطالب! چرا هنگامى كه افرادى از تيم بن مرّة و بنى عدى بن كعب و پس از آنان بنو اميه با ابوبكر بيعت كردند، نجنگيدى و شمشير نزدى؟ و از هنگامى كه به عراق آمده‏اى در هر سخن و خطبه‏اى كه با ما داشته‏اى نبوده كه در پايان آن پيش از به زير آمدن از منبر نگويى كه: «به خدا سوگند! من از خود مردم به آنان سزاوارترم، از پگاه درگذشت رسول خدا همواره به من ستم شده است»؛ پس چرا در دفاع از حقت شمشير نزدى؟! علي عليه السلام فرمود: اى پسر قيس! گفتى و حال پاسخ را بشنو؛ اين ترس و فرار از مرگ نبود كه مرا از آن بازداشت، من بيش از هر كسى مى‏دانم كه آنچه نزد خداوند است برايم از دنيا و آنچه در آن است بهتر مى‏باشد؛ ولى آنچه مرا از شمشير كشيدن بازداشت وصيت و پيمان رسول خدا با من بود. رسول خدا صلّى اللَّه عليه و اله و سلّم مرا از آنچه امّت پس از حضرتش با من خواهند كرد خبر داده بود؛ بنابراين هنگامى كه كردار امت را با خود ديدم بيش از آنچه از پيش مى‏دانستم كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله و سلّم به من گفته بود، نبود. گفتم: اى رسول خدا! آنك كه چنان شود چه وصيت و سفارشي به من داريد؟ فرمود: «اگر يارانى يافتى با آنان جهاد كن و اگر نيافتى دست نگهدار و خون خويش حفظ كن تا كه براى برپايى دين و كتاب خدا و سنت من يارانى بيابى». رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله و سلّم مرا خبر داد كه به زودى امّت مرا رها خواهند كرد و با فردى جز من بيعت خواهند نمود و جز مرا پيروى خواهند كرد. رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله و سلّم مرا خبر داد كه من نسبت به او مانند هارونم نسبت به موسى، و اندكى پس از حضرتش سرنوشت امّت همانند هارون و پيروانش و گوساله و گوساله پرستان خواهد شد آنك كه موسى به هارون گفت: اى هارون! چرا هنگامى كه ديدى گمراه شدند، از آنان جدا نشدى، آيا مى‏خواستى مرا نافرمانى كنى؟! «گفت: اى برادر! اين قوم مرا ناتوان ساختند و نزديك بود مرا بكشند» و گفت: اى برادر! مرا سرزنش مكن، ترسيدم كه بگويى ميان بنى اسرائيل جدائى انداختى و وصيتم را بكار نبستى! يعنى هنگامى كه موسى هارون را به جاى خود بر آنان گمارد، به وى فرمود اگر گمراه شدند و يارانى يافت با آنان جهاد كند و اگر نيافت دست نگهدارد و خون خويش را حفظ كند و پراكنده‏شان نسازد. و من ترسيدم كه برادرم رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله و سلّم به من چنين گويد كه: چرا ميان امت پراكندگى افكندى و وصيتم را به كار نبستى، به تو گفتم كه اگر يارانى نيافتى دست نگهدارى و خون خود و اهل بيت و پيروانت را حفظ كنى؟ پس از درگذشت رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله و سلّم مردم به ابوبكر روى آوردند و با وى بيعت كردند، در حالى كه من سرگرم غسل و دفن رسول خدا بودم. سپس به قرآن پرداختم و با خود عهد بستم كه جز براى انجام نماز ردايى برنگيرم و پاى بيرون ننهم تا كه قرآن را در كتابى گرد آورم و چنين كردم، سپس فاطمه را برداشتم و دست پسرانم حسن و حسين را گرفتم و به خانه يكايك مجاهدان بدر و پيشگامان در اسلام از مهاجران و انصار رفتم و آنان را در باره حقّم به خدا سوگند دادم و آنان را به يارى خويش فراخواندم، از همه آنان تنها چهار نفر به دعوتم پاسخ دادند: سلمان، ابوذر، مقداد، و زبير. از خاندانم نيز كسى نبود تا از من پشتيبانى كند؛ حمزه در نبرد احد كشته شده بود و جعفر در نبرد موته، من بودم و دو عامى تندخوى بدبخت ناتوان خوار؛ عباس و عقيل كه تازه از كفر به اسلام روى آورده بودند. مردم مرا ناخوش داشتند و رها كردند، آن گونه كه هارون به برادرش گفت، گفتم: اى برادر! همانا كه اين قوم مرا ناتوان ساختند و نزديك بود مرا بكشند»، هارون برايم الگوى نيكويى است و عهد و پيمان رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله و سلّم برايم حجّتى نيرومند!. الهلالي، سليم بن قيس (متوفاي80هـ)، كتاب سليم بن قيس الهلالي، ص666، ناشر: انتشارات هادى‏ ـ قم‏، الطبعة الأولي، 1405هـ. المجلسي، محمد باقر (متوفاي 1111هـ)، بحار الأنوار، ج 29، ص 468، تحقيق: محمد الباقر البهبودي، ناشر: مؤسسة الوفاء - بيروت - لبنان، الطبعة: الثانية المصححة، 1403 - 1983 م. ============================================================================= پس جناب عمر حقايق مي تواند غير از انچه كه بشما گفته اند باشد و عدم متابعت خودتان با حقيقت تنها و تنها در اخرت گريبان گير خودتان خواهد شد . مسئله اينكه كي به كي توهين كرده و ايا ان اشخاص توهين شوند لياقت دفاع ميباشند از نظر اهميت در مرحله بعدي قرار ميگيرد . ما كه نبايد براي دفاع از اشخاص اخرت خود را بخطر بياندازيم . لبيك يا علي
102 | زهرا | Iran - Tehran | ١٦:٢٤ - ٠٢ آذر ١٣٨٩ |
باسلام
جناب آقاي عمر
=>در دين خدا تناقض وجود ندارد.
من واقعا متاسفم که شما به جاي حل مساله صورت سوال را پاک ميکنيد.بعضي افراد با روايتهاي ساختگي و شيعه نشان دادن خود سعي در تضعيف مذهب شيعه را داشتند که ما صدالبته آنها را قبول نداريم بنابراين اين موجب ايجاد تناقض نميشود.اما شما صحاحتان را قبول داريد،تمام و کمال و بعد از قرآن صحيحترين کتاب شما ميباشد و هرچه در آن باشد حق است (از نظر شما).(نگوييد اين اعتقاذ را نداريد که اين اقرار علماي خودتان است!)با توجه به موارد فوق،لطفا يک نمونه از تناقضاتي که در مذهب ما وجود دارد را نام ببريد.(از منابع معتبر،با صداقت،بي تصرف!)
در ضمن،شما فرموديد:«تا بخواهيم دنبال کشف حقيقت مطلب در اين تناقض ها بگرديم و تاريخ را حلاجي کنيم اصل هدف زندگاني و عمرخود را از دست داده ايم.»از نظر شما اصل هدف زندگاني ما چيست؟آيا هدفمان جز جلب رضايت ذات مقدس احديت و عاقبت به خير شدن است؟آيا براي عاقبت به خير شدن نبايد راه حق را شناخت؟آيا براي شناخت راه حق نمي ارزد زمان صرف کنيم؟به نظر من در جستجوي راه حق بودن تا آخرين لحظات عمر صدبرابر بهتر از يک عمر در جهالت بودن و اصرار ورزيدن بر راه باطل است.مگر دين خدا بيش از يک دين است؟
يا علي
103 | شاه عباس صفوي كبير (رضي الله عنه) | Iran - Bushehr | ٢٠:٤٩ - ٠٢ آذر ١٣٨٩ |
بسم رب الحيدر سخني با جناب محمد عمر گرچه جواب سوالات و نيز پاسخ هاي شما به طور مکرر در همين سايت آمده است ولي بنده نيز چند کلامي را عرض مي کنم 1 – در صحت روايت شکي نيست خودت رو به خواب نزن ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 2 – خودت ميگي اگه دکتر تشخيص بده . آخه عمر چيش به پزشکي . اون که حتي به ناداني خودش هم اعتراف کرده حالا تو مياي اونو ميکني دکتر . اين هم سند ناداني او http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=question&id=2143 البته در رسم اهل بدعت همه ميتونن دکتر باشن مثل دکتر عمر و دکترملا زاده و ............. --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 3 – اگر منظورت از ؟؟؟ زاده بودن به عمر برميگردد اثباتش در کتابهاي خودتان هم هست . ميتوني به اين صفحه مراجعه کني http://omar-obe.blogfa.com/post-1.aspx اگر هم هر کس ديگري است بگو تا دوستان برات اثباتش کنن . --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 4 – به نظر شما چه کسي آزادانه تر از عمر فساد کرد . ( تهمت هذيان به پيامبر (ص) – غصب جانشيني پيامبر (ص) – غصب حق علي (ع) در عين اقرار به ناداني خود در برابر ايشان – بدعت گذاري هاي فراوان در دين پيامبر (ص) – حمله به خانه بانوي دو عالم و گرفتن بيعت زوري - کشتار فجيع ايرانيان در زمان حمله به ايران و .................... ) ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 5- به نظر شما چه کسي بيشتر از عمر از زنان خوشش مي آمد محمد بن سعد در الطبقات الكبرى مى‌نويسد: أَنَّ عَاتِكَةَ بِنْتَ زَيْدٍ كَانَتْ تَحْتَ عَبْدِ اللَّهِ بنِ أَبي بَكْرٍ، فَمَاتَ عَنْهَا وَاشْتَرَطَ عَلَيْهَا أَلاَّ تَزَوَّجَ بَعْدَهُ، فَتَبَتَّلَتْ وَجَعَلَتْ لاَ تَزَوَّجُ، وَجَعَلَ الرجَالُ يَخْطِبُونَهَا وَجَعَلَتْ تَأْبَى، فَقَالَ عُمَرُ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ لِوَلِيهَا: اذْكُرْنِي لَهَا، فَذَكَرَهُ لَهَا فَأَبَتْ عَلى عُمَرَ أَيْضَاً، فَقَالَ عُمَرُ: زَوجْنِيهَا: فَزَوَّجَهُ إِيَّاهَا، فَأَتَاهَا عُمَرُ فَدَخَلَ عَلَيْهَا فَعَارَكَهَا حَتَّى غَلَبَهَا عَلى نَفْسِهَا فَنَكَحَهَا، فَلَمَّا فَرَغَ قَالَ: أُفَ أُفَ أُفَ، أَفَّفَ بها ثُمَّ خَرَجَ مِنْ عِنْدِهَا وَتَرَكَهَا لاَ يَأْتِيهَا، فَأَرْسَلَتْ إِلَيْهِ مَوْلاَةً لَهَا أَنْ تَعَالَ فَإِني سَأَتَهِيَّأُ لَكَ. علي بن زيد مى‌گويد: عاتكه دختر زيد، همسر عبد الله بن ابوبكر بود،‌ و عبد الله با او شرط كرده بود كه اگر او مُرد، شوهر نكند. عاتكه پس از مرگ عبد الله بدون شوهر مانده بود و هر كس از وى خواستگارى مى‌‌كرد، نمى‌پذيرفت، عمر به كسى كه ولايت بر عاتكه داشت گفت كه براى من از او خواستگارى كن، آن زن عمر را نيز قبول نكرد. عمر به سرپرست او گفت: تو او را به همسرى من دربياور. مراسم ازدواج انجام شد، عمر بر او وارد و با وى درگير شد تا سرانجام با زور با وى همبستر شد. هنگامى كه كارش تمام شد، عاتكه با اظهار نفرت چندين مرتبه گفت: اُف اُف... سپس عمر خارج شد و نزد وى بازنگشت تا آن كه عاتكه كنيزش را فرستاد و به عمر گفت: بيا من در اختيار تو هستم. الزهري، محمد بن سعد بن منيع أبو عبدالله البصري (متوفاي230هـ)، الطبقات الكبرى، ج 8، ص 265، ناشر: دار صادر - بيروت. ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 6 – به نظر شما چه کسي بيشتر از عمر حق يتيم را خورد ( غصب فدک يعني مال يتيمان آل محمد عليهم السلام ) ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 7- آيا اين شخص فاسد،فاسق و ترسو و نادان و ؟؟؟ زاده و ديوانه اي که شرابخوار هم بوده و به پيامبر خدا توهين مي کند مي تواند خود را پيرو پيامبر ( ص) بنامد . آيا اين ميتواند يک مسلمان واقعي باشد . ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 8 - آيا واقعاً باور داريد چنين شخصي براي حضرت پيامبر ( ص) و اسلام دلسوزي کرده باشد و ياريگر اسلام باشد .بنده به شما عرض ميکنم که نخير -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 9 – اگر علماي شيعه چند صد سال است که ميتوانند راحت تر معارف ناب شيعه را گسترش دهند ولي تمامي به ظاهرعلماي اهل بدعت 1400 سال است که در دربار تمامي شاهان فاسق ميخورند و ميخوابند و دستور قتل شيعه را مي دهند . ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 10– براي پي بردن به وجود اوهام و کفريات و اسرايليات ميتواني به کتاب صحيح بخاري مراجعه کني . ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 11- براي پي بردن به علت ارادت شيعيان يا حد اقل بنده حقير به صفحه http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=question&id=1748 و نظر شماره 179 خود بنده مراجعه کن . الحمدلله الذي جعلنا من المتمسکين بولايت علي ابن ابيطالب عليه السلام
104 | جيگول | Iran - Tehran | ٢١:٥٨ - ٠٢ آذر ١٣٨٩ |
جناب محمد عمر

1- به نظر من دوباره شما داريد بهانه گيري مي کنيد براي اينکه امروزه فن اوري امده به نام adsl که به نظر شخص بنده هزينه ان بسيار به صرفه بوده و از اينترنت dialup هم خيلي به صرفه تر هست در ضمن شما که اينقدر تعصبي هستيد و به دين خود افتخار مي کنيد فکر نکنم اين هزينه براي شما اهميت داشته باشد در دين يا بايد پول اهميت داشته باشد يا اخرت
2 - من از لحاظ اطلاعات مذهبي انچنان قوي نيستم مثلا بزرگواران ديگر در اين سايت وقتي اين سايت رو ديدم بسيار برام جالب بود و بحث ها را به صورت روزانه پيگيري مي کنم و بايد خدمت شما عرض کنم که من هم با اهانت به بزرگان دين مخالف هستم من هم تصميم گرفتم در دين خود تحقيق کنم و يه دين کامل رو انتخاب کنم در مورد دين بهائيت تحقيق کردم به نظر من واقعا يه دين خنده دار و مزحکي بود و الان هم مي خوام در مورد اهل سنت مطالعه کنم و از شما يک خواهش عاحزانه دارم شما که مي گوييد در دين خود تحقيق کرده ايد و اطلاعات کاملي داريد لطف کنيد به اين سوال هايي که اين چند روز براي من پيش امده است با سند و مدرک و به قول معروف يه جواب دندان شکن مي خواهم بشنوم تا شايد ما هم به دين شما گرايش پيدا کرديم
سوال ها به شرح زير مي باشد
1- در جاهاي مختلف در اين سايت ديدم که شما (منظور از شما اهل تسنن هست ) گفتيد که هيچ ايه اي بر خلافت امير المومنين علي (ع) نازل نشده است من هم به قران اشنايي ندارم سالي يه بار هم لاي ان را باز هم نمي کنم شما که تحقيق کرده ايد بگوييد ايا ايه بر خلافت ابوبکر و عمر نازل شده است يا خير ؟
2- در جاي ديگر در اين سايت خواندم که جناب عمر (رضي الله عنه ) تشخيص دادند که پيامبر در بستر بيماري هستند و شايد کلام درستي از زبان ايشان جاري نشود براي همين از وصيت پيامبر اکرم جلوگيري کردند حال براي من اين سوال پيش امده که مگر پيامبر در غدير خم در سلامت جسماني کامل به سر نمي بردند مگر در غدير خم پيامبر نفرمودند هر کس که من مولاي اويم علي مولاي اوست ؟؟؟؟؟
3 - سوال ديگري که مطرح است اين است که شما حضرت علي (ع) را به عنوان خليفه چهارم قبول داريد من مي خواهم بدانم که اگر ابوبکر و عمر و ... بر علي (ع) افضل و برتر هستند در حکومت و دين مداري پس چرا وقتي که در کار حکومت باز مي ماند به سراغ حضرت علي (ع) مي امدند ؟؟؟؟؟

لطف کنيد به اين سوال ها جواب با منبع و سند بدهيد با مثال هاي مختلف هم سعي بر لا پوشاني موضوع نکنيد
105 | فاروق | Iran - Tehran | ٢٣:٢٧ - ٠٢ آذر ١٣٨٩ |
با سلام و خسته نباشيد خدمت تمامي دوستان

از خداوند متعال و كريم و رحيم خواستارم كه به همه (اول خودم ) را به راه راست هدايت نمايد .
از تمامي دوستاني كه اين مطالب را با استفاده از اسناد جعلي و گفتاري پوچ مي نويسند خواهشمندم يك بار يك مروري بر نوشته هاي خود بياندازند آيا خودشان اين مطالب را باور دارند ؟
آنهايي كه مي گويند ياران پاك رسول الله صلى اللَّه عليه و آله و سلّم بجز حضرت علي (رض) و فرزندانش همه بد ،‌قاتل ،‌ فرصت طلب و مال اندوز بوده اند دارند بصورت مستقيم و يا غير مستقيم به رسول الله صلى اللَّه عليه و آله و سلّم نيز توهين مي كنند . باز توهين به رسول الله صلى اللَّه عليه و آله و سلّم توهين به خدا عز و جل مي شود .
شايد برادران بگويند كه دارم اغراق و يا افراط مي كنم ولي :
آيا اين سئوالات را تا حالا از خود پرسيده ايم ؟
1- اين چه پيامبري است كه با فردي سفر مي كند كه جز خيانتكاري بيش نيست ؟
2- اين چه پيامبري است كه زني دارد كه در حق او خيانت مي كند ؟
3- قرآن چه كتابي است كه در سوره نور براعت شخصي را ذكر مي كند در حالي اشتباه است ؟
4- اين چه پيامبري است كه از دشمن خدا و اسلام همسر بر مي گزيند ؟
5- نعوذبالله اين چه خدايي است كه به پيامبرش مي فرمايد با يك زن خلافكار ازدواج كند ؟
6- وقتي كه حضرت فاطمه س را به قتل مي رساندند غيرت حضرت علي رض(شير خدا ، فاتح خيبر) كجا رفت ؟
7- وقتي حضرت عمر رض دشمن اسلام شد چرا حضرت علي رض از او دخترش (همسر حضرت عمر رض) پس نگرفت ؟
8- اين چه پيامبري است كه دشمنان را محب ترين دوستان خود معرفي مي كرد ؟ وقتي از آن حضرت پرسيدند از بين زنان چه كسي را بيشتر دوست داري . فرمودند : عايشه . پرسيدند از ميان مردان : فرمودند پدرش . گفتند ديگر . فرمودند : عمر بن خطاب .
9- نعوذبالله اين چه خدايي است كه در قرآن از ياران رسوال الله ص با خشنودي ياد مي كند ؟
10-چرا حضرت علي رض با آن همه مردانگي در برابر چند تا خائن سكوت كردند ؟

آيا خداوند آگاه تر از همه ي ما ها نيست ؟
آيا خداوند اجازه مي دهد چند تا فرصت طلب دينش را در دست بگيرند ؟
آيا خداوند در زمان ظلم و ستم آنان حاضر نبودند ؟
آيا اين همه جان فشاني ،‌ آن همه از خودگذشتگي فقط براي خلافت بود ؟

برادران اين اشتباه ماست كه فكر مي كنيم چون حضرت ابوبكر رض بعد از حضرت رسول الله صلى اللَّه عليه و آله و سلّم به خلافت رسيد پس فاسد است و دختر ايشان ام المومنين عايشه چون دختر ابوبكر رض است فاسد است .
حضرت عمر رض چون ايران را گرفتند پس حضرت عمر رض نيز فاسد است .
حضرت عثمان چون بعد از حضرت عمر رض خليفه شدند پس او نيز فاسد است .

كاش مي فهميدم در بين آن برزگواران (رسول الله صلى اللَّه عليه و آله و سلّم و يارانش و اهل بيتش) چيزي جز صميمت ،‌دوستي ،‌عفاف و از خود گذشتگي نبود

قضاوت با شماست .

الهم صل علي محمد و آل محمد و صحبي و سلم
والسلام عليكم و رحمه الله و بركاته.
106 | محمد عمر | Iran - Tehran | ٢٤:٠٨ - ٠٢ آذر ١٣٨٩ |
با سلام دوست عزيزي که با نام جيگول پيغام گذاشته اي... خدمت شما عرض کنم بنده سعي در يکطرفه ديدن حقايق نداشته ام، منکر آن هم نميشوم که آل رسول الله مظهر مظلوميت تاريخ بوده اند و هيچگاه به ايشان ظلم و توهين نشده است! اما اينکه اين توهين ها و خيانت ها را به خلفاي راشدين نسبت ميدهند جاي تامل دارد.قطعاً بعد از صدر اسلام زمانيکه بني اميه و بني عباس به پادشاهي رسيدند،بعضي از آن هاخود را مسلمان جا زده و به اسم اسلام بسياري از خيانت ها را کرده اند!ما هرگز يزيد را پيشواي خود نميدانيم و به جاي معاويه(با وجود اينکه حکومت را گرفت)حضرت حسن(رض)را خليفه خود ميدانيم.افراطيون در هر دو جبهه حظور دارند و همواره با گفتار هاي بيهوده شان بيشتر باعث گمراهي بنده و شما ميشوند.شما گمان ميکنيد به اهل سنت و بزرگان آنها توهين نشده است؟و يا خلفاي راشدين همواره بدون آزار و اذيت دشمنان اسلام حکومت کرده اند؟ بنده ميخواهم عرض کنم که نخير، دشمن علي(رض)دشمن عمر(رض) هم بوده و اصلاً علي(رض) و عمر(رض) با هم در يک جبهه بودند.اينکه آنها را از هم جدا کنيم اصلاً کار درستي نيست. ""حضرت اميرالمؤمنين علي(کرم الله مجهه) در کلام219 ج 4 نهج البلاغه ميفرمايد: خدا نيکي هاي عمر(رض) را پاداش داد که کجي ها را راست نمود و بيماري ها را دوا کرد-کفر و نفاق را ريشه کن نمود-و سنت پيغمبر را بر پا داشت و تبهکاري ها را پشت سر انداخت-در زمان او فتنه اي روي نداد-پاکدامن و کم عيب از دنيا رفت.نيکويي خلافت را دريافت و از شر آن پيشي گرفت.طاعت خدا را به جاي آورد و آنچنانکه سزاوار بود از خدا ترسيد. الله اکبر-چه کسي اکنون حضور دارد که ميتواند ادعا کند که اگر در زمان حضرت علي(رض)حضور داشت،آن حضرت از رفتار و کردارش ايرادي نميگرفت؟آيا کسي از شيعيان يا اهل سنت هست که بتواند ايمان خود را با اسلام علي(رض)محک بزند؟آن کسي که بيشترين انقاد را از خودش ميکرد و سر خود را تا گردن در تنور روشن فرو ميکرد و به نفس خود ميفرمود بچش اي علي، اينست جزاي کسي که ايتام و مسکين ها را فراموش کند. و در خطبه شقشقيه اين چنين عليه مردم و حکومت آن زمان ميتازد،اکنون در اينجا و پس از فوت عمر(رض) هم اين چنين او را ميستايد.آري، به راستي که علي(رض) راستگو بود و هم خوبي ها و کرامات را ميگفت و هم بدي ها را فرياد ميزد تا جاييکه نفس خود را هم متهم ميکند!!! حق با شماست،اگر همينگونه سايت را ترک کنم ميگويند حتماً جوابي نداشته،اما شما مطمئن باشيد جز کج فهم ها اين خيال باطل را نخواهند کرد و من چون با دايل آپ کانکت ميشوم،و وقتم هم تنگ است و بايد خيلي وقت بگذارم تا کانکت شوم و مطلبي بنويسم آمدن در سايت برايم سخت است.کما اينکه آن بهره اي را هم که مد نظرم بود نتوانستم از اينجا بگيرم. و شما جناب مجيد علي اينکه آيات قرآن را چنين تعبير کرده ايد حتماً دليل موثقي داشته ايد،اما اي برادر بدان که ما نيز معتقديم که در قرآن آياتي نازل شده است که دلالت بر شان والاي مقام حضرات ابوبکر و عمر و عايشه(رضي الله تعالي عنهم)دارند.ما نيز اين چنين تعبير ميکنيم که در قرآن اين بزرگان ستايش شده اند. حال نه من ميتوانم به شما بگويم که تعبيرتان اشتباه است و نه شما ميتوانيد به بنده اين چنين بگوييد! بنده خود مقتل عربي را نه خوانده ام و نه ديدهام(يعني به دنبال آن گشتم اما نسخه اصلي را گير نياوردم)، اما آن را در روز عاشورا حسينيه کربلايي ها در چهار راه گلو بندک به زبان عربي بلند پخش ميکند و زمانيکه ديدم چند نفر از اعراب با هم در مورد اين مساله بحث ميکنند و علت را از آنان جويا شدم آن ها به من اين چنين گفتند که در مقتل اين چنين نوشته!و هرچه من قبول نميکردم آن ها اصرار ميکردند!!!شايد هم حق با شما باشد،البته بنده از منبع موثقي آن را نشنيده ام و براي خود من هم جاي شک دارد.اگر آدرسي از متن اصل مقتل را داريد و به من هم بدهيد بسيار ممنون ميشوم. پس جناب عمر حقايق مي تواند غير از انچه كه بشما گفته اند باشد و عدم متابعت خودتان با حقيقت تنها و تنها در اخرت گريبان گير خودتان خواهد شد . به نظر بنده خداوند مارا در آخرت به خاطر نداشتن منابع دقيق تاريخي مؤاخذه نخواهد کرد،بلکه تا کتابي همچون قرآن داريم همگي بايد به اين کتاب تمسک بجوييم تا گمراه نشويم و در آخرت نيز توشه اي جمع کرده باشيم! من کلمه لا اله الا الله/محمد رسول الله را بارها در قرآن خوانده ام.اما هيچ کجاي آن نديدم که نوشته باشد علي ولي الله در قرآن خوانده ام که روي گرداندن از رسالت محمد کفر است اما هيچ کجاي آن نخواندم روي گرداندن از ولايت علي گمراهيست اصل توحيد(الله)،نبوت(محمد)و معاد(قيامت) را در قرآن خوانده ام، اما آيه اي از امامت و ولايت(علي)نديدم که بخواهم به آن ايمان داشته باشم و آن را همچون شيعيان به عنوان يک اصل ديني بپذيرم.چون اگر اصلي ديني بود حتماً آيه اي صريح و روشن در قرآن از آن وجود داشت و مانند آيه محمد رسول الله صريحاً مينوشت علي ولي الله تا هر خواننده اي در کوره راه ترين بيابان هم که باشد،تنها با خواندن قرآن مانند اصل نبوت به آن ايمان آورد و اينکه شيعيان ميگويند در قرآن به ولايت علي(رض) اشاره شده است را هم قبول ندارم زيرا اصل دين بايد در کتاب خدا صريح بيان شده باشد نه با اشاره!!پس امامت و ولايت علي(رض) از اصول و واجبات دين نيست که اعتقاد نداشتن به آن مستوجب عذاب و عقاب آخرت باشد. مع السلام و رحمة الله
107 | مجيد م علي | United Arab Emirates - Dubai | ١٤:٣٩ - ٠٣ آذر ١٣٨٩ |
با سلام فرغ خان برو كشكتو بساب قبلاً جوابتو داديم برو بخوان تا بفهمي : اما جواب كوتاه . 2- اين چه پيامبري است كه زني دارد كه در حق او خيانت مي كند ؟ ( خيانت ( جنسي نه ولي كافر حضرت لوط , حضرت نوح و حضرت .... صلي الله عليه و اله و سلم ) 3- قرآن چه كتابي است كه در سوره نور براعت شخصي را ذكر مي كند در حالي اشتباه است ؟ 4- اين چه پيامبري است كه از دشمن خدا و اسلام همسر بر مي گزيند ؟ حضرت لوط , حضرت نوح و حضرت .... صلي الله عليه و اله و سلم ) 5- نعوذبالله اين چه خدايي است كه به پيامبرش مي فرمايد با يك زن خلافكار ازدواج كند ؟ ( خلافكار جنسي نه ولي كافر حضرت لوط , حضرت نوح و حضرت .... صلي الله عليه و اله و سلم ) 6- وقتي كه حضرت فاطمه س را به قتل مي رساندند غيرت حضرت علي رض(شير خدا ، فاتح خيبر) كجا رفت ؟ ( اول تو بگو چرا حضرت ابراهيم عليه السلام در مورد قرباني كردن فرزندش حضرت اسماعيل از خداوند تقاضاي برائت از اين كار را نكرد بعد سوال كن ) لبيك يا علي
108 | رزمنده | Kazakhstan - Shymkent | ١٥:٢٢ - ٠٣ آذر ١٣٨٩ |
الحمدلله الذي جعلنا من المتمسکين بولاية اميرالمؤمنين علي ابن ابي طالب والائمة المعصومين عليهما السلام

عيد غدير بر تمامي شيعيان اميرالمؤمنين مبارک باد
109 | momen abdullah | | ٢١:١٢ - ٠٣ آذر ١٣٨٩ |
جناب فاروق فرموده‌ايد «اسناد جعلي». لطفا مشخص فرمائيد کدام سند جعلي است. در غير اين صورت تودهني ما را پذيرا باشيد. ******** «1- اين چه پيامبري است كه با فردي سفر مي كند كه جز خيانتكاري بيش نيست ؟» >>> حضرت عيسي (عليه السلام) و حضرت محمد مصطفي (صلي الله عليه و آله). که با خيانتکاراني چون پطرس و يهودا و ابوبکر سفر کردند. ***** «2- اين چه پيامبري است كه زني دارد كه در حق او خيانت مي كند ؟» >>>«ضرب الله مثلا للذين كفروا امراه نوح وامراه لوط كانتا تحت عبدين من عبادنا صالحين فخانتاهما» ***** «3- قرآن چه كتابي است كه در سوره نور براعت شخصي را ذكر مي كند در حالي اشتباه است ؟» >>> قرآن کتابي است خالي از اشتباه که برائت حضرت ماريه قبطي (رحمة الله عليها) از تهمت زشت عائشه ذکر مي‌کند. ***** «4- اين چه پيامبري است كه از دشمن خدا و اسلام همسر بر مي گزيند ؟» >>>«...وقالوا لا تخف ولاتحزن انا منجوك واهلك الا امراتك كانت من الغابرين» ***** «5- نعوذبالله اين چه خدايي است كه به پيامبرش مي فرمايد با يك زن خلافكار ازدواج كند ؟» >>>«...قالوا نحن اعلم بمن فيها لننجينه واهله الا امراته كانت من الغابرين» ***** «6- وقتي كه حضرت فاطمه س را به قتل مي رساندند غيرت حضرت علي رض(شير خدا ، فاتح خيبر) كجا رفت ؟» >>> بر بالاي سر عمر رفت. و سپس آن را در هوا چرخانيده و بر زمين کوفت. ***** «7- وقتي حضرت عمر رض دشمن اسلام شد چرا حضرت علي رض از او دخترش (همسر حضرت عمر رض) پس نگرفت ؟» >>> ايشان دختر ابوبکر را به همان دليل پس نگرفت که مزاحم دخترش آسيه (رحمة الله عليها) را از فرعون پس نگرفت. ***** «8- اين چه پيامبري است كه دشمنان را محب ترين دوستان خود معرفي مي كرد ؟ وقتي از آن حضرت پرسيدند از بين زنان چه كسي را بيشتر دوست داري . فرمودند : عايشه . پرسيدند از ميان مردان : فرمودند پدرش . گفتند ديگر . فرمودند : عمر بن خطاب .» >>> از آنجا كه دروغگو كم حافظه مى‏شود مى‏بينيم وقتى عمر سهم اسامة‏بن زيد را بيشتر از پسرش عبد اللّه مى‏دهد و او اعتراض مى‏كند و علت را مى‏پرسد، مى‏گويد: «... لأنّ زيدا كان احب إلى رسول اللّه صلى‏الله‏عليه‏و‏سلم من ابيك وكان اسامة احب إلى رسول اللّه صلى‏الله‏عليه‏و‏سلم منك فآثرت حب رسول اللّه صلى‏الله‏عليه‏و‏سلم على حبى»(سنن ترمذي، ج 5 ص 634، كتاب المناقب، باب 40، ح 3813.) دليل عمر اين است كه چون زيد نزد رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله از پدرت محبوبتر بود و اسامه نزد آن حضرت از تو. لذا محبت او را بر محبت خودم برگزيدم. ***** «9- نعوذبالله اين چه خدايي است كه در قرآن از ياران رسوال الله ص با خشنودي ياد مي كند ؟» همان خداوندي است که ما را سفارش به الگوگيري از ياران حضرت عيسي(عليه السلام) مي‌کند: «يا ايها الذين آمنوا كونوا انصار الله كما قال عيسي ابن مريم للحواريين من انصاري الي الله قال الحواريون نحن انصار الله...» >>> راستي مگر پطرس و يهودا هم از حواريون نبودند؟ ***** «10-چرا حضرت علي رض با آن همه مردانگي در برابر چند تا خائن سكوت كردند ؟» >>>به همان دليل که حضرت هارون (عليه السلام) با آن همه مردانگي سکوت کردند: «...قال ابن ام ان القوم استضعفوني وكادوا يقتلونني...» ***** +++يا خداوند آگاه تر از همه ي ما ها نيست ؟ ---> آري. و همان خداوند آگاه ما را امر به استفاده از عقلمان کرده است. +++آيا خداوند اجازه مي دهد چند تا فرصت طلب دينش را در دست بگيرند ؟ ---> پس با اين حساب شاهان و حاکمان کنوني جهان اسلام همگي صالح و متدين هستند!!! +++آيا خداوند در زمان ظلم و ستم آنان حاضر نبودند ؟ ---> حاضر بود. شکي داري؟ +++آيا اين همه جان فشاني ،‌ آن همه از خودگذشتگي فقط براي خلافت بود ---> فرار از احد جان فشاني بود يا فرار از حنين؟ ********** «كاش مي فهميدم در بين آن برزگواران (رسول الله صلى اللَّه عليه و آله و سلّم و يارانش و اهل بيتش) چيزي جز صميمت ،‌دوستي ،‌عفاف و از خود گذشتگي نبود»!!!! *** «عايشه مى‏گويد: همسران پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله شبها براى قضاى حاجت به بيابان مى‏رفتند. عمر به پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله مى‏گفت: زنهايت را در حجاب كن ولى رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله چنين نمى‏كرد (گوش به حرف عمر نمى‏داد!). شبى از شبها سودة دختر زمعه، همسر پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله كه زنى بلند قد بود بيرون رفت. عمر فرياد زد: اى سوده ترا شناختيم - به جهت حرصى كه براى نزول آيه حجاب داشت (اين كار را كرد). آنگاه آيه حجاب نازل شد.» (الف - صحيح بخارى، ج 1 ص 49، كتاب الوضوء، باب خروج النساء إلى البراز، و مشابه آن در ج 8 ص 66، كتاب الاستئذان، باب آية الحجاب.) **** چقدر عمر با عفت بود!!! جناب فاروق مجبوري از يک جاهل پيروي کني؟ يا علي
110 | thaniashar | | ١٥:٠٥ - ٠٤ آذر ١٣٨٩ |
با سلام و تبريك عيد سعيد غدير
بخشهايي از اين مقاله علمي رو مطالعه كردم و واقعا لذت بردم
موفقيت
111 | زهرا | | ١٦:٢٨ - ٠٤ آذر ١٣٨٩ |
باسلام
جناب آقاي فاروق
فرموديد:«آنهايي كه مي گويند ياران پاك رسول الله صلى اللَّه عليه و آله و سلّم بجز حضرت علي (رض) و فرزندانش همه بد ،‌قاتل ،‌ فرصت طلب و مال اندوز بوده اند دارند بصورت مستقيم و يا غير مستقيم به رسول الله صلى اللَّه عليه و آله و سلّم نيز توهين مي كنند »ميشود بگوييد اين حرف را از کجا آورده ايد؟ما به هيچ وجه به اين موضوع اعتقاد نداريم!پس ياران با وفايي چون سلمان فارسي و مقداد و ابوذر و ياسر و ... -که درود خداوند بر آنان باد-چه ميشوند؟اعتقاد ما درمورد عدالت اصحاب اين است که اطراف پيامبر رحمت (ص) افرادي منافق هم حضور داشتند و تمام اصحاب معصوم نبوده اندو عده اي از آنان حتي در قرآن هم مورد تذکر واقع گرفته اند و صدالبته خود شخص پيامبر هم از آنها آگاه بودند.حال کجاي اين اعتقاد به معناي قاتل و بد و فرصت طلب و مال اندوز بودن همه اصحاب بجز امام علي عليه السلام و فرزندانشان است؟
فرموديد:«برادران اين اشتباه ماست كه فكر مي كنيم چون حضرت ابوبكر رض بعد از حضرت رسول الله صلى اللَّه عليه و آله و سلّم به خلافت رسيد پس فاسد است و دختر ايشان ام المومنين عايشه چون دختر ابوبكر رض است فاسد است .
حضرت عمر رض چون ايران را گرفتند پس حضرت عمر رض نيز فاسد است .
حضرت عثمان چون بعد از حضرت عمر رض خليفه شدند پس او نيز فاسد است . »باز هم سخت در اشتباهيد!دلايل ما بر ناحق بودن ابوبکر و عمر و عثمان و عايشه چيزي فراتر از اينهاست...مگر صرفا نسبت فاميلي موجب فساد و يا برحق بودن يک فرد ميشود؟اگر کتب تاريخي و صحاحتان را هم به دقت مطالعه کنيد ميتوانيد از لابه لاي آن کلمات هزاران خصوصيت بد از خلفايتان دربياوريد!نميتوان تک تک آنها را نام برد ولي اگر واقعا فرد منطقي باشيد ميتوانيد به اين آدرسها مراجعه کنيد:
طبقات الکبري ابن اسعد-ج8-ص212
طبقات الکبري ابن اسعد-ج1-ص37
صحيح مسلم-ج3-ص64
مسند امام احمدبن حنبل-ج6-ص115
صحيح بخاري-ج7-ص8
صحيح بخاري-ج6-ص46
صحيح مسلم-ج5-ص155
مناقب الخوارزمي-ص39
صحيح بخاري-ج1-ص88 و سپس صحيح مسلم-ج1-ص193
صحيح ترمذي-ج4-ص660 و زرکشي-ص73
.
.
.
و من اميدوارم که شما با چشم باز و دلي آماده پذيرش صراط مستقيم و به دور از تعصبات به اين آدرسها مراجعه کنيد که کافي هستند براي نقض خلفايتان...
و به آقا/خانم جيگول هم پيشنهاد ميکنم مطالعاتي پيرامون وهابيت هم انجام بدهند که در واقع هم مذهبي مضحک و هم گريه دار است...آن وقت است که قدر مذهب شيعه را به مراتب بيشتر ميدانيم و اين جمله پيوسته بر زبانمان خواهد بود
الحمد لله الذي هدانا لهذا و ما کنا لنهتدي لو لا ان هدانا الله
يا علي
112 | نويد از مشهد | | ٠٦:٢٠ - ٠٥ آذر ١٣٨٩ |
با تشكر از زحمات استاد حسيني قزويني و دست اندركاران اين مجموعه.
بزرگترين اشتباه كساني كه نميخواهند بپذيرند اين است كه به جاي اينكه اول گوش كنند بعد بررسي و تدبر و بعد نتيجه گيري اول ميگويند فلان مطلب قطعاَ اينگونه است بعد هر چه كه با گفته شان تناقض داشته باشد پس يا سند ندارد يا سندش مخدوش مجعول موضوع و ضعيف و ... است.
من پيشنهاد ميكنم هرچند اين مطالب در ابتدا به كامتان شيرين نيايد ولي به آدرسها مراجعه بفرماييد شايد گروه محترم پاسخ به سوالات راست گفته باشند" و منهم الذين يستمعون القول فيتبعون احسنه" .
در ضمن بنده هم در دانشگاه دوستان زيادي از برادران اهل سنت دارم كه در هر بار ديدار يكديگر را در آغوش گرفته و مصافحه ميكنيم.
113 | محمدعمر | Iran - Tehran | ١١:٥٨ - ٠٥ آذر ١٣٨٩ |
با سلام ابتدا براي بحث اخيري که اين مساله پيش آمده است که اين چه پيامبريست و آن چه خداييست و آن چه علي ايست؟خدمت دوستان اهل تشيع عرض کنم که : حضرت عيسي ناصري(ع)که به انتخاب بهترين دوست و حضرت نوح(ع) و لوط(ع) که به انخاب بهترين همسر، امت خويش را امر نکرده بودند(زيرا ما معتقديم در آن زمان دين خداوند بسيار کلي تر بيان ميشد و هنوز به بحث خانواده طيبه و احسن نرسيده بود)،همه ميدانيم که بحث خانواده در اسلام مطرح شد. اما آيا ميشود که حضرت محمد(ص) که مظهر کامل اسلام بود و امت خويش را به انتخاب بهترين دوست و همسر امر ميکند(کسيکه تا خودش در آن روز خرما خورده باشد، کس ديگري را به نخوردن خرما منع نميکند) بيايد کاري را کند که خودش وصيت کرده انجام ندهيد؟ خداييش جاي شک کردن ندارد ديگر!!!! و دوستاني که ميفرمايند عمر(رض)به خانه علي هجوم برد و در خانه را شکست(با يک حساب دودوتا چهارتا) عرض ميکنم که حضرت عمر(رض) در سن 63 سالگي شهيد شد در حاليکه ده سال و شش ماه و چهار روز خلافت فرمود. يعني در آن زمان که به خانه حضرت علي هجوم برد 53سال داشت(يعني يک ريش سفيدي که ده سال بيشتر به آخر عمرش نمانده است) در حاليکه حيدر کرار(رض) در زمان فوت رسول الله سي و سه سال داشت (محمد-ص- در چهل سالگي پيامبر شد و علي-رض-در ده سالگي مسلمان شد،سي سال اختلاف سني با رسول الله) حال اگر به قول شما حضرت علي(رض) و حضرت عمر(رض) با هم درگير شده اند، چگونه است که علي(رض)که قاتل امربن عبدود هاست در سن سي و سه سالگي نتوانسته است يک ريش سفيد را با ضربه اي بکشد؟ ممکن است بگوييد تعداد آنها زيادتر بود،خوب، اولاً خود شما اعتقاد داريد که حضرت علي(رض) در دره اي پايين ميرود و تا غروب خورشيد لشکر جنيان کافر را ميکشد،چرا از پس چند نفر بر نيامد؟چرا بعداً که حضرت عمر(رض) خليفه شد و با وي تنها در يک اتاق راجع به مسايل سياسي آن زمان مشورت ميکردند به عمر(رض) نفرمود تو همسر مرا شهيد کردي و اکنون ميخواهم تورا بکشم و انتقام بگيرم، برخيز و دست به شمشير ببر تا با هم تسويه حساب کنيم؟ چرا علي(رض) زمانيکه عمر(رض)ميخواهد به مصر لشکر کشي کند درخطبه 134نهج البلاغه(چاپ دفتر نشر و فرهنگ اسلامي/جلد سبز رنگ/ترجمه محمدتقي جعفري/ترجمه علي جعفري) به او ميفرمايد: هرگاه خود به سوي دشمن حرکت کني و روياروي خصم قرارگيري و شکست بخوري، براي مسلمانان پناهي در هيچ جايي از شهر هايشان نخواهد ماند. و بعد از تو مرجعي براي آنان نيست که به او رجوع کنند. پس مردي دلاور به طرف دشمن بفرست و کساني را به همراه او بسيج کن که آزمايش شده و سختي ها ديده و خيرخواه باشند. اگر خدا وند تورا بر دشمن پيروز ساخت، اين مقصود تو است و اگر به اين مقصود نرسيدي باز تکيه گاه و پناهگاه مسلمين خواهي بود. در اين جا خط به خط کلام فوق را با هم مرور ميکنيم : هرگاه خود به سوي دشمن حرکت کني : يعني قطعاً حضرت علي(رض) مصريان را دشمنان دين خدا و پيروان اين دين ميدانستند. روياروي خصم قرارگيري و شکست بخوري، براي مسلمانان پناهي در هيچ جايي از شهر هايشان نخواهد ماند : يعني حضرت علي(رض) خليفه وقت(رض) را پناه مسلمين ميدانست و پيروانش را مسلمان ميدانست(نه به قول شما که ميگوييد "مشرکان عمري") و در آن زمان تمامي شهر ها و بلاد خليفه وقت را قبول داشتند(حال نميدانيم شيعيان-که ادعا ميکنيد از خود زمان رسول الله وجود داشتند-و خليفه دوم را قبول نداشتند)در کدام شهر هاي اسلامي زندگي ميکردند؟ و بعد از تو مرجعي براي آنان نيست که به او رجوع کنند : يعني علي(رض)،عمر(رض)را مرجع مسلمانان ميدانست الله اکبر. مگر مسلمانان به جز قرآن و سنت و اهل بيت(رض) مرجع ديگري دارند که از رسول الله به ارث برده باشند؟ و مگر ميشود که علي(رض) کسي را مرجع مسلمانان بداند در حاليکه نه قرآن ميدانست نه سنت و نه حرمت اهل بيت را حفظ کرده باشد؟ پس بنا به فرمايش حضرت علي(رض)، عمر(رض) هم مطابق قرآن بود و هم سنت و هم دوست و يار شفيق اهل بيت(رض) پس مردي دلاور به طرف دشمن بفرست و کساني را به همراه او بسيج کن که آزمايش شده و سختي ها ديده و خيرخواه باشند : چرا حضرت علي(رض) از کسيکه نعوذ بالله نه ميداند مردي چيست و نه ميداند دلاوري چيست و خير خواه امت هم نبوده و در آزمايش هاي آن زمان رد شده باشد ميخواهد سر لشکري با اين صفات براي ياري دين خدا و جنگ با دشمنان(که دليل دشمن بودن آن ها را هم گفتيم) انتخاب کند و به جاي خود بفرستد؟ و از طرف ديگر معناي فرمايش حضرت علي(رض) چنين است که او را به جاي خود بفرست ،يعني او نيز مانند تو باشد و بتواند کاري را که تو ميخواهي انجام دهي انجام دهد. پس بنا به فرمايش حضرت علي(رض)، عمر(رض) مردي دلاور،آزمايش شده و خير خواه مسلمين بود. اگر خدا وند تورا بر دشمن پيروز ساخت، اين مقصود تو است : يعني مقصود عمر(رض) پيروزي (دين) خداوند بر دشمنان(همان مصريان) است و مقصود عمر(رض) مقصود خداوند و مورد پسند خداوند هم هست . و اگر به اين مقصود نرسيدي باز تکيه گاه و پناهگاه مسلمين خواهي بود. : يعني اي عمر اگر لشکر تو(بدون رفتن خودت)شکست هم ميخورند، باز تو زنده مانده اي و براي مسلمانان تکيه گاه و سرپناه باقي خواهي ماند، يعني اي عمر تو چه پيروز شوي و چه شکست بخوري بازهم تکيه گاه و سرپناه مسلمين هستي. پس بنا به فرمايش حضرت علي(رض)،عمر(رض) تکيه گاه و سر پناه مسلمين(نه بازهم به قول شما "مشرکان عمري") است. (اين هم گوشه اي از روش تحقيق بنده و منطق دودوتا چهارتا براي پذيرش مذهب اهل سنت و همانطور که عرض کردم بنده در تاريخ دست و پا نزدم و کلاف تاريخ را به دور خود نپيچاندم) اما برادر فاروق، شما فرموديد : آيا خداوند اجازه مي دهد چند تا فرصت طلب دينش را در دست بگيرند ؟ به نظر بنده خداوند اجازه اين کار را نميدهد، اما اگر خود مردم ساکت بنشينند و به هرکس که عمامه اي سر خود گذاشت و دم از اسلام و حضرت محمد(ص) زد، کور کورانه نداي لبيک بدهند و بدون اينکه ريش اورا بکشند و اورا مورد بازخواست قرار دهند هرچه گفت بپذيرند، خداوند آن ها در جهل خود نگاه ميدارد. با استناد به آيه شريفه ان "الله لا يغير قوماً الا يغير ما بانفسهم" (خداوند سرنشت هيچ قومي را تغيير نميدهد مگر اينکه آن قوم خودشان بخواهند و تغيير کنند)از اينگونه پادشاهان در تاريخ بلاد اسلامي کم نبوده و کم نيست! و اما دوست عزيزم جناب آقاي جيگول... اولاً احسنت به شما که قبل از هرچيز به رعايت اخلاق اسلامي تاکيد داشتيد(زيرا که در صدر اسلام زمانيکه پيامبر(ص) سفيرانش را به مناطق گوناگون ميفرستادند اولين چيزي که مردم را به سوي آنان جذب ميکرد اخلاق نيک و گفتار شايسته بود و هرچند که مورد توهين و طرد شدن قرار ميگرفتند بيشتر اکرام و محبت ميکردند) البته اميدوارم که اين محبت مانع آن نباشد که شما از مطرح کردن سؤالاتتان صرف نظر کنيد و با عقايد ما نجنگيد و مارا مورد بازخواست قرار ندهيد! و بسيار هم خوشحالم که ميخواهيد راجع به اسلام تحقيقات بيشتري داشته باشيد! باور کنيد من بهانه نميآورم و منظورم از تلف شدن وقت تنها اينترنت دايل آپ نيست! زيرا که همين تايپ کردن و گشتن دنبال مطالبي که قبلاً خوانده ام نيز وقتم را ميگيرد و باور بفرماييد همين الآن که در مقابل کامپيوتر نشسته ام چندين کتاب از جمله نهج البلاغه(علامه جعفري) و کتاب علامه شيخ عمر نسفي، علامه مولوي کرد و ماموستا ملا محمد ربيعي را جلوي خود گذاشته ام و از آنها مطلب ميآوم. جيگول جان، خداييش من تعصبي نيستم، اتفاقاً خيلي هم دوست دارم عقايد و استدلالات شما شيعيان را بشنوم. اما خوب طبيعيست که دوست ندارم به ابوبکر و عمر و عثمان(رضي الله تعالي عنهم)توهين کنند. دوست دارم فرهنگ بحث کردن چنان باشد که در نهايت احترام و استفاده از کلمات مناسب با عقايد هم مناظره کنيم!(هدف من از آمدن به اين سايت اينست) اما اينکه فرموديد اطلاعات دينيتان کامل نيست و راجع به دين بهاييت تحقيق کرده ايد و حالا ميخواهيد راجع به اهل سنت هم تحقيق کنيد، بايد خدمتتان عرض کنم که به نظر بنده کارتان بسيار خطرناک است!!! شما تا زمانيکه مذهب شيعه را دقيق نشناخته ايد چگونه ميخواهيد راجع به مذهب ديگري تحقيق کنيد؟ جيگول جان، داداش من، عزيز من اين کار شما مانند اين است که بدون اينکه هيچ توشۀ راهي برداشته باشيد بخواهيد خود را در بياباني بي انتها از استدلالات و عقايد سر در گم کنيد و در اين حالت خيلي سخت و تقريباً محال است که جان سالم به در ببريد و بدتر گمراه نشويد! شايد شما ندانيد، ولي خود من هم کم تحقيق نکردم (ولي باز احساس ميکنم کافي نيست) و با تحقيق مذهب اهل سنت را پذيرفتم و با اينکه در خانواده اي شيعه به دنيا آمده ام و پدر و مادرم و همۀ کس و کارم هم شيعه هستند، سني شده ام و هم اکنون در حالي در کنار پدرم نماز ميخوانم که او نماز شيعه ميخواند و من نماز سني(هرچند کسي باور نکرد). زيرا اعتقاد دارم که عقايد موروثي نيست، زيرا قرآن کريم استدلال مشرکان را"...ولقد وجدنا آبائنا..."(همانا پدران خود را بر اين راه(دين) يافتيم) معرفي ميکند و اين بدترين استدلال است و هرکس مسلمان هم که باشد،اما تا خود به دنبال حقيقت اسلام نرفته باشد و تنها نام مسلمان را از پدر خود به ارث برده باشد، از او پذيرفته نخواهد بود! همان موقع هم که ميخواستم راجع به مذهب اهل سنت بدانم همۀ استادان اهل سنت از من ميپرسيدند آيا ابتدا مذهب شيعه را کاملاً ميشناسي ؟ و من هم اکنون مطابق فرمايش ايشان به شما ميگويم ابتدا مسايل مذهب شيعه را کاملاً بشناسيد! و به نظر من بهتر است ابتدا به نزد يکي از علماي دينتان(که تحقيقات کاملي در اين زمينه داشته) برويد و او را در جريان بگذاريد که ميخواهيد به چنين سفري برويد! چرا که کم نديده ام کساني را که ميخواهند راجع به مذاهب ديگر تحقيق کنند و در آخر نه تنها چيزي عايدشان نميشود، بلکه مذهب خود را هم از دست ميدهند و بي خيال همه چيز ميشوند! طي اين مرحله بي همرهي خضر نکن ظلماتست بترس از خطر گمراهي من هم ابتدا راجع به مسيحيت خواندم ولي به زودي همۀ سؤالاتشان را جواب دادم و وقت زيادي نگذاشتم، اما بهائيت که دين نيست عزيز من که فرموديد دين بهاييت!پيشنهاد ميکنم اگر هم زماني دين اسلام(و مذهب شيعه) را شناختيد،اگر خواستيد راجع به اديان ديگر تحقيق کنيد لا اقل راجع به اديان آسماني ديگر(نظير مسيحيت و يهوديت)تحقيق کنيد نه بهاييت!!! اکنون هم جواب تمامي سؤالات شمارا دارم و فقط بطور مختصر عرض ميکنم که انشائالله تا تحقيقات خود را(هرجند مختصر) راجع به مذهب شيعه کرديد خدمتتان بطور مفصل عرض خواهم کرد.فرموديد: 1-آيا در قرآن آيه اي راجع به خلافت خلفاي راشدين هست؟ نخير،اصلاً ما براي خلافت خلفاي راشدين به قرآن استناد نميکنيم و اساساً معتقديم پيامبر براي خود جانشيني تعين نکرد،بلکه جانشين پيامبر را انصار و مهاجرين تعيين کردند.ما خلافت را از نقطه نظر هاي عقلي و نقلي و با اصولي سيستماتيک اثبات ميکنيم.اما شيعيان که به قرآن استناد ميکنند چرا آيه اي ندارند؟ 2- آيا پيامبر در غدير خم نفرمود هرکس مولاي او هستم علي هم مولاي اوست؟بله، به راستي که اين چنين فرمودند!اما اين دليل بر جا نشيني نيست. زيرا پيامبر بسيار مدير تر و مدبر تر از آن بود که (به قول شيعيان مهمترين) مسالۀ دين را زماني بيان کند که همه از هم خداحافظي کرده و جدا شده اند، آنگاه پيامبر بگويد بازگرديد! بازگرديد! همين الآن مساله اي به خاطرم آمد که بايد به شما بگويم.و اينکه شيعيان ميگويند در آن لحظه به وي وحي شد هم دليل ضعيفيست، زيرا ما اعتقاد داريم قرآن پس از آنکه بصورت خرده خرده بر پيامبر نازل شد در شب قدر هم به يکباره بر پيامبر نازل شده و حادثۀ غدير خم بعد از نزول يکبارۀ کتاب بوده است و بنابر اين در غدير خم آيه اي نازل نشد و قرآن در آن زمان کامل شده بود(مگر اينکه-نعوذباالله- اعتقاد به ناقص بودن قرآن داشته باشيم) و اينکه ميگويند خود اين ماجرا که رفتگان را باز گرداند، نشنان دهندۀ اهميت موضوع است هم دليلي ضعيفتر از وحي است!!! چرا پيامبر در زمان حج،زمانيکه زائران را سرو سامان ميدهد و مسايل حج را براي آنها توضيح ميدهد و همه هم حضور دارند چنين مساله اي را براي مردم بيان نفرمود؟ و نگفت اي مردم مساله ايکه اکنون ميخواهم برايتان تشريح کنم از همۀّ مسايل ديني قويتر است و ... و اين هم که ميگويند خداوند به حضرت محمد وحي کرد که تا اين مساله را متذکر نشوي رسالتت را ناقص گذاشته اي از دو دليل قبل هم ضعيفتر است! اولاً معتقديم که هر وحي اي که به پيامبر نازل شد در قرآن نوشته شده اشت،بنابر اين آيه اي که ميگويد "تا اين کار را انجام ندهي رسالتت را ناقص گذاشته اي" کجاست؟ در ثاني مضمون اين آيه چنين است که يعني پيامبر(ص) ابتدا نميخواست و قصد نداشت که اين مساله را بيان کند،اما زمانيکه خداوند ديد که انگار راست راستي محمد(ص) نميخواهد به مردم بگويد و همه دارند به خانه هايشان ميروند، آنگاه خداوند گفت اگر به مردم ابلاغ نکني رسالتت ناقص است!يعني نعوذ بالله حضرت محمد ابتدا نميخواست فرمايش خداوند را انجام دهد و خداوند منتظر بود تا ببيند محمد(ص) بالاخره ميخواهد چکار کند و چه تصميمي بگيرد!!!! همچنين فلسفۀ اين ماجرا و پيدايش غديرخم در نظر اهل سنت چيز ديگريست که به نظرم بسيار هم منطقي تر است و به موقعش(پس از آنکه راجع به مذهب شيعه تحقيقتان را کامل کرديد) خدمتتان عرض خواهم کرد. 3- سوال ديگري که مطرح است اين است که شما حضرت علي (ع) را به عنوان خليفه چهارم قبول داريد من مي خواهم بدانم که اگر ابوبکر و عمر و ... بر علي (ع) افضل و برتر هستند در حکومت و دين مداري پس چرا وقتي که در کار حکومت باز مي ماند به سراغ حضرت علي (ع) مي امدند؟ اعتقاد ما به برتري و افضليت آن چيزي نيست که شما فرموديد، همانطور که معتقديم پيامبر(ص)از سلمان فارسي افضل است اما در جنگ خندق در حل مسايل نظامي و سياسي و حکومتي از اصحابش کمک خواسته و نظر سلمان فارسي را مبني بر کندن خندق ميپذيرد و اين هيچگاه ارزش و احترام حاکم شرع را پايين نميآورد،بلکه تدبير و درايت اورا نشان ميدهد. از طرف ديگر در زمينه هاي بخصوصي حضرت علي(رض) را برتر از ابوبکر و عمر و عثمان(رضي الله تعالي عنهم) ميدانيم. که بازهم چنين اعتقادي از مقام سه خليفۀ اول چيزي کم نميکند. مثلاً همانطور که برادر فاروق هم اشاره کردند، اينکه اعتقاد داريم پيامبر(ص) از سلمان فارسي(رض) افضل بود، به اين معني نميباشد که سلمان فارسي انسان بدي بود! مع السلام و رحمة الله
114 | امير كبير | | ١٧:٣٧ - ٠٥ آذر ١٣٨٩ |
با سلام خدمت دوستان گرامي بنده همان جيگول هستم چون اول نمي خواستم زياد در اين سايت باشم اين نام رو انتخاب کردم ولي حالا که وارد بحث و گفتگو شدم ديگر اين نام شايسته نيست براي همين نام خودم رو عوض کردم اول مي خواستم يک نکته را براي دوستان روشن کنم اون هم اين هستش که من به طور مثال گفتم که هيچي از دين اسلام نمي دانم يعني در اصل مي خواستم به جناب محمد عمر بفهمانم که انگار با يک ادم بي سواد طرف است و بايد اين فرد را قانع کند و حال مي خواهم بروم سراغ جناب محمد عمر !!! 1- (را بعداً که حضرت عمر(رض) خليفه شد و با وي تنها در يک اتاق راجع به مسايل سياسي آن زمان مشورت ميکردند به عمر(رض) نفرمود تو همسر مرا شهيد کردي و اکنون ميخواهم تورا بکشم و انتقام بگيرم، برخيز و دست به شمشير ببر تا با هم تسويه حساب کنيم؟) بايد خدمت شما عرض کرد به قول خودتان با يک حساب 2*2تا 4 تا ميشه به اين مسائل هم جواب داد حال من خود با علم ناقص خودم چيزهايي را خدمت شما عرض مي کنم که در آن زمان جناب عمر به قول گفتني يک پادشاهي بود مگر مي شود کسي که بخواهد به ملاقات يک پادشاه برود با شمشير برود و با هم خلوت کنند ؟؟؟؟ اين جواب از نظر امنيتي بود حال جواب دوم اينکه اگر حضرت علي (ع) با شمشير خدمت عمر(رض) رسيدند پس عمر(رض) خيلي به بخشش و کرم حضرت علي (ع) اطمينان خاطر داشته اند حال از همه اين ها که بگذريم يکي از احاديث حضرت علي (ع) اين است که مي فرمايند (وَاحْلُمْ عِنْدَ الْغَضَبِ.(218))***(هنگام خشم ، خويشتن دار باش .)***(نهج البلاغه ح 69، ص 1067.) نکند مي خواهيد بگوييد حضرت علي به سخنان خود هم پاي بند نيست 2- (دوست دارم فرهنگ بحث کردن چنان باشد که در نهايت احترام و استفاده از کلمات مناسب با عقايد هم مناظره کنيم!) جناب محمد عمر همه شيعيان بر اين عقيده هستند ولي کاش همه اهل سنت هم عقيدشان مثل شما بود مي خواهيد يک مثال از همين سايت براي شما بياورم 3- (همان موقع هم که ميخواستم راجع به مذهب اهل سنت بدانم همه استادان اهل سنت از من ميپرسيدند آيا ابتدا مذهب شيعه را کاملاً ميشناسي ؟) در اين مورد بايد خدمت شما عرض کنم که يعني هر کس که مي خواهد به دين اسلام (مذهب سني) گرايش پيدا کند بايد با شيعه اشنايي داشته باشد ؟؟؟ به نظر شما همين موضوع تمسخر کردن ندارد ؟؟؟ تا به حال هر پيامبري که امده است دين خود را گفته است نگفته است که بريد اول اين دين رو خوب بشناسيد و بعد بياييد دين من را قبول کنيد !!! و اگر هم بالفرض هم اين چنين نباشد شما در حواب سوالتان ايا اطلاعات کافي داشتيد ؟؟؟؟ ايا شما پيش علماي شيعي رفتيد يا خير گذاشتيد انها مثل يک فرد نادان(ببخشيد لفظي بهتر از اين پيدا نکردم مجبور شدم از اين کلمه استفاده کنم ) به شما نگاه کنند ؟؟؟ شما که نصيحت و شعر بلدي چرا خودت به اين دين گرايش پيدا کردي ؟؟(يا تو که لالايي بلدي چرا خودت خوابت نمي بره ؟؟؟؟) 4- و در مورد اين که چرا نام ائمه در قران نيامده است بهتر است اين سايت را خوب مطالعه کنيد چون جوابش در همين سايت هست 5- در اين که قران کتاب کاملي است شکي نيست ولي دليل بر اين که هر وحي که نازل مي شد بايد در قران هم نوشته شود هم وجود ندارد قران يک کتاب الهي است و در ان شکي نيست ولي وجود قران دليل بر اين نمي شود که پيامبر اسلام (ص) همه کارهاي خود را مثل يک سرمشق تعيين شده از روي ان کتاب انجام دهد ناسلامتي اسم پيامبر روي ايشان هست اگر غير از اين بود اصلا چه لزومي داشت که حضرت محمد(ص) به پيامبري مبعوث شوند چرا ابوبکر يا عمر يا هر شخص ديگر هم مي توانست پيامبر باشد !!!!! 6-(در ثاني مضمون اين آيه چنين است که يعني پيامبر(ص) ابتدا نميخواست و قصد نداشت که اين مساله را بيان کند،اما زمانيکه خداوند ديد که انگار راست راستي محمد(ص) نميخواهد به مردم بگويد و همه دارند به خانه هايشان ميروند، آنگاه خداوند گفت اگر به مردم ابلاغ نکني رسالتت ناقص است!يعني نعوذ بالله حضرت محمد ابتدا نميخواست فرمايش خداوند را انجام دهد و خداوند منتظر بود تا ببيند محمد(ص) بالاخره ميخواهد چکار کند و چه تصميمي بگيرد!!!!) قرار شد به بزرگان دين توهين نکنيم اخه مردک خودتان هم به پيامبر بودن حضرت محمد (ص) شک داربد اگر اين چنين بود که شما مي گوييد بود پس چرا پيامبر اسلام در بين مردم به محمد امين معروف بود به خاطر اين که هم صداقت در گفتار داشت و هم کردار و هم امانت دار خوبي بود تو اشکارا داري مي گي که پيامبر اسلام با خدا سر به لجبازي دارد نعوذ بالله ؟؟واقعا که 7- و اما در مورد سوال 3 من که شما جواب داديد مي خواهم جواب سوال خودتان رو به خودتان بگوييم که شما که اين جور اعتقادي داريد در مورد خطبه 134 نهج البلاغه هم ميشود همچين جوابي داد ولي چون من در اين مورد اطلاعات چنداني ندارم فعلا سکوت برقرار مي کنم تا اطلاعاتم تکميل شود الحمد لله الذي جعلنا من المتمسّكين بولاية أميرالمؤمنين و الأئمة عليهم السلام
115 | momen abdullah | Malaysia - Kuala Lumpur | ١٨:٤٩ - ٠٥ آذر ١٣٨٩ |
اول به خودش مي‌گفت «التحقيق». بعد از يک مدتي کشف کرد که نامش «عمر» است. از فحاشي بدش مي‌آيد. براي همين اولين جمله اش فحاشي بود!!! >>>«کار شما مانند خرتازي در ميداني خالي ميباشد»<<<< اين است ادب او!!! اين است اخلاق اسلامي او!!! مگر شما ابوبکر را شريک خداوند در جعل خليفة خداوند نمي‌دانيد؟ مگر شما سجده به معبودي که در آسمان است نمي‌کنيد؟ مگر شما پرستش خدايي که در قيامت به ميان مردم مي‌آيد و صورت عوض مي‌کند نمي‌کنيد؟ مگر شما قوانين جعل شده توسط عمر را به قوانين خداوند متعال ترجيح نمي‌دهيد؟ خوب الله را بپرست تا مشرک عمري نباشي سجده الله وحيد و واحد را کن تا مشرک عمري نخوانند تو را. سفيان عمر نگفتي چطور به اين نتيجه درخشان رسيدي که در سال 63 هجري حضرت امام سجاد (عليه السلام) خليفه رسول الله (صلي الله عليه و آله) نبود؟ يا علي
116 | منتظر منتقم فاطمه | Iran - Isfahan | ١٣:٥٨ - ٠٦ آذر ١٣٨٩ |
سني ها يه چيز از عايشه براتون تو اين صفحهhttp://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=question&id=6091 گذاشتم.در رديف 126.
برادر هاي شيعه شما هم بريد ضرر نداره.
117 | فاروق | Iran - Tehran | ٢٠:٤٦ - ٠٦ آذر ١٣٨٩ |
با سلام و خسته نباشيد خدمت همه .
بنظر من اين داستان پوچ و تهي بيشتر شبيه افسانه ي جومونگ هستش تا حقايق تاريخ اسلام .
چشم ها را بايد شست . جور ديگر بايد نگريست .
برادراني که مي گويند خلفا بد بودند و حضرت علي (رض) و فرزندانش همواره آنها را رد مي کردند انگار تا حالا نشنيده اند و نديده اند محبت بين خلفا (علي چهارمين خليفه ي مسلمين است) ، ارتباط خويشاوندي بين فرزندان ، زندگي سالم ، فضاي دلنشين بين آنها .
قرآن کتابي است که حقيت آن مثل خورشيد بر حق جويان طلوع مي کند .
ان شاالله روزي همه حقيقت را در يابند .
و کورکورانه به تاريخ ننگرند و نقل ننمايند .
118 | momen abdullah | | ١١:٤٦ - ٠٧ آذر ١٣٨٩ |
جناب فاروق آيات قرآن را افسانه مي‌پنداري؟ مگر قرآن کريم و مجيد با شما چه کرده است که چنين بي‌شرمانه آن را افسانه معرفي مي‌کني؟ چند سوال کردي و همگي با قرآن کريم پاسخ داده شد. حال به جاي تنبه و توبه به درگاه الهي آيات قرآن را «افسانه» مي‌نامي؟ براستي که از شما ظالم تر چه کسي است؟ «فمن اظلم ممن افتري علي الله كذبا او كذب بآياته» **** مگر ادعاي جعلي بودن اسناد را نداشتي؟ کدام سند جعلي است؟ آيا سخنان شما همگي پوچ و افتري و تهمت است؟ ***** حال به جاي توجه به آيات قرآني که پاسخ شم است مشتي دروغ را تحويل مي‌دهي!!! «محبت بين خلفا (علي چهارمين خليفه ي مسلمين است)» خلفا؟؟؟ خلفاي چه کسي؟ شما ابوبکر و عمر و عثمان را خليفه چه کسي مي‌دانيد؟ آقا محمد مصطفي (صلي الله عليه و آله)؟؟؟!!!! ابوبکر خليفه ايشان بود؟ ************** خداوند منان در قرآن کريم چنين رسول و رسالت و شغل و جايگاه او را معين فرموده است: «هو الذي بعث في الاميين رسولا منهم يتلو عليهم آياته ويزكيهم ويعلمهم الكتاب والحكمه» پس رسول الله کسي است که: 1)) تزکيه نفس کند. 2)) تعليم کتاب خدا را کند. 3)) تعليم حکمت کند. 4)) آيات قرآن را براي مردم بخواند و روشن کند. *********** بر اساس عقل سليم و منطق روشن و برهان واضح «جانشين» و «خليفه» چنين شخصي هم بايد «مزکي» و «معلم کتاب» و «معلم حکمت» و «خواننده قرآن» باشد. ********* لطف کنيد براي ما 20 صفحه از «علم» آموزش داده شده ابوبکر را بيان کنيد. لطف کنيد براي ما 20 صفحه از «حکمت» آموزش داده شده توسط عمر را بيان کنيد. لطف کنيد براي ما 20 صفحه از سواد قرآني عثمان را بيان کنيد. لطف کنيد گوشه اي از تزکيه نفس مردم توسط عثمان و عمر و ابوبکر را بيان کنيد. ********** مگر ابوبکر و عمر و عثمان حافظ قرآن بودند؟ پس چگونه مي‌توانستند «يتلو عليهم آياته» کنند؟ ********* بزي را خليفه اديسون دانستن هزار هزار بار معقولانه تر است از اينکه عمر را خليفه حضرت محمد مصطفي (صلي الله عليه و آله) بدانيم. گربه‌اي را خليفه نيوتون دانستن ميليونها ها بار منطقي تر است از اينکه ابوبکر را خليفه حضرت محمد مصطفي (صلي الله عليه و آله) بدانيم. ************* بنده نمي‌دانم تا کي بايد توهين و هتاکي و فحاشي شما را به ساحت مقدس حضرت محمد مصطفي (صلي الله عليه و آله) تحمل کنيم؟ تا کي با معرفي جهال و بي‌سوادها و باج گيرها و فاسق ها و خانه آتش زنها و .... به عنوان خليفه و جانشين و نائب ايشان به ايشان توهين مي‌کنيد؟؟؟ يا علي
119 | محمد عمر | | ١١:٣٦ - ٠٨ آذر ١٣٨٩ |
با سلام جناب آقاي امير کبير، از اينکه به بحث وارد شديد بسيار خوشحالم. بنابر اين بگذاريد مطالبي را که بيان فرموديد برايتان روشن کنم: (اول مي خواستم يک نکته را براي دوستان روشن کنم اون هم اين هستش که من به طور مثال گفتم که هيچي از دين اسلام نمي دانم يعني در اصل مي خواستم به جناب محمد عمر بفهمانم که انگار با يک ادم بي سواد طرف است و بايد اين فرد را قانع کند) جسارت مرا ببخشيد ولي شما که از همان ابتدا به بنده نفرموديد چنين تصميمي داريد!! بنده در مورد شما گمان کردم که همانطور که از پدر خود مذهب شيعه را آموخته ايد به نماز و روزه و واجبات و محرمات ميپردازيد در حاليکه چيز زيادي از مباني شيعه نميدانيد!! جناب آقاي امير کبير،خدمتتان عرض کردم که بنده از دوستاني که ابتدا نماز خوان بوده اند و روزه ميگرفتند و حتي در ماه محرم بيشترين عزاداري را ميکردند، کم نداشته ام. اما باور بفرماييد که تا تحقيق کردند و تناقضات را ديدند و استدلال ها را شنيدند،نتوانستند تحمل کنند و کلاً به اين نتيجه شيطاني رسيدند که هر دو مذهب دروغ ميگويند و حتي ديگر نمازشان را هم نميخوانند!!!(به نظر بنده چنين کساني مباني مذهب خود را نميشناختند) منظورم شما نيست، اما به من حق بدهيد که بخواهم بحث را اين گونه انجام دهم، که علي رغم اينکه هيچ مذهبي را در نظر هيچ کسي تخريب نکرده باشم، حقانيت سنت را هم نشان دهم تا خدايي نکرده کسي تارک الصلاة نشود! اينکه کسي نمازش را به روش شيعه يا سني ميخواند گمراهي نيست، بلکه نماز نخواندن گمراهيست!! اما در مورد کسيکه هيچ ديني ندارد عرض کنم که به نظر بنده چنين کسي هم بايد هر دو مذهب شيعه و سني را(هرچند مختصر) بشناسد و سپس با اختيار يکي از اين دو را انتخاب کند. بنابراين گمان نفرماييد که چنين کسي اگر سني هم شود به وي نخواهم گفت که مذهب شيعه را هم بشناسد(اما فرقي که چنين کسي دارد به نظر بنده اينست که مهم نيست ابتدا کدام مذهب را بشناسد).پس شما که ابتدا خود را شيعه معرفي کرديد ازتان خواستم تا ابتدا شيعه را خوب بشناسيد. (جناب محمد عمر همه شيعيان بر اين عقيده هستند ولي کاش همه اهل سنت هم عقيدشان مثل شما بود مي خواهيد يک مثال از همين سايت براي شما بياورم) اولاً همه شيعيان هم مانند شما و آقاي مجيد علي نيستند! در ثاني من که از همان اول هم گفتم که افراطيون در هر دو مذهب حضور دارند، اما ما چکار به آنها داريم؟ خودتان که در همين سايت هم ميبينيد که من اصلاً جواب آنها را هم نميدهم! پس به عقيده من شما هم اصلاً لازم نيست جواب سني هاي افراطي را بدهيد! (تا به حال هر پيامبري که امده است دين خود را گفته است نگفته است که بريد اول اين دين رو خوب بشناسيد و بعد بياييد دين من را قبول کنيد !!!) نه، اينطور هم نيست! خود حضرت محمد(ص) زمانيکه ميخواست دين اسلام را گسترش دهد با خبره ترين يهوديان و مسيحيان مطابق با عقايد خودشان مناظره ميکرد. اما با عقايد مشرکان مناظره هم نکرد، بلکه فقط با آن عقايد مبارزه کرد. شايد به اين خاطر که اصلاً منشا آسماني نداشت! به اين خاطر گفتم که اصلاً راجع به بهاييت تحقيق هم نکنيد! ايا شما پيش علماي شيعي رفتيد يا خير گذاشتيد انها مثل يک فرد نادان(ببخشيد لفظي بهتر از اين پيدا نکردم مجبور شدم از اين کلمه استفاده کنم ) به شما نگاه کنند ؟؟؟ بله، بنده با کساني از علماي شيعه صحبت و مشورت کردم که اگر نامشان را بگويم همه شما خواهيد شناخت، ولي استدلال هاي آنها بنده را قانع نساخت! شما که نصيحت و شعر بلدي چرا خودت به اين دين گرايش پيدا کردي ؟؟(يا تو که لالايي بلدي چرا خودت خوابت نمي بره ؟؟؟؟) بنده به اين مذهب گرايش پيدا کردم چون بسياري از سؤالاتم را پاسخ داد(عرض کردم بسياري-نه همه آنها-مثلاً قضيه اما زمان را پاسخ نداد) - و در مورد اين که چرا نام ائمه در قران نيامده است بهتر است اين سايت را خوب مطالعه کنيد چون جوابش در همين سايت هست لطفاً بفرماييد دقيقاً کجاي همين سايت؟ در ثاني مضمون اين آيه چنين است که يعني پيامبر(ص) ابتدا نميخواست و قصد نداشت که اين مساله را بيان کند،اما زمانيکه خداوند ديد که انگار راست راستي محمد(ص) نميخواهد به مردم بگويد و همه دارند به خانه هايشان ميروند، آنگاه خداوند گفت اگر به مردم ابلاغ نکني رسالتت ناقص است!يعني نعوذ بالله حضرت محمد ابتدا نميخواست فرمايش خداوند را انجام دهد و خداوند منتظر بود تا ببيند محمد(ص) بالاخره ميخواهد چکار کند و چه تصميمي بگيرد!!!!) قرار شد به بزرگان دين توهين نکنيم اخه مردک خودتان هم به پيامبر بودن حضرت محمد (ص) شک داربد اگر اين چنين بود که شما مي گوييد بود پس چرا پيامبر اسلام در بين مردم به محمد امين معروف بود به خاطر اين که هم صداقت در گفتار داشت و هم کردار و هم امانت دار خوبي بود تو اشکارا داري مي گي که پيامبر اسلام با خدا سر به لجبازي دارد نعوذ بالله ؟؟واقعا که واقعاً چنين برداشتي کردي يا خداييش خواستي حرف تو دهنم بذاري؟ اين کار شما مرا ياد داستان جالبي انداخت که روزي پيامبر(ص) از شخصي که ادعاي مسلماني ميکرد پرسيد چرا نماز نميخواني؟ آن شخص پاسخ داد در قرآن نوشته است نماز نخوانيد "و لا تقم الصلاة..."(نماز نخوانيد) پيامبر هم فرمود ادامه آيه را هم بخوان"و لا تقم الصلاة انتم سکارا"(در حاليکه مست هستيد نماز نخوانيد) پيشنهاد ميکنم باز گرديد و اين بارکل پاسخ سؤال 2 را با دقت بخوانيد(نه فقط از اينجا- در ثاني ...- که در پيغام خود گذاشته ايد). اگر هم متوجه نشديد خواهش ميکنم دوباره با دقت بيشتري بخوانيد تا اينگونه اشتباه برداشت نکنيد!!! وگرنه پيشنهاد ميکنم بي خيال تحقيق در مذهب اهل سنت بشويد!
120 | momen abdullah | | ١٤:١٥ - ٠٨ آذر ١٣٨٩ |
عمر
تو را هفته اي چندبار سني مي‌کنندت؟ دوبار يا سه بار؟
بازهم سني بشو. اصولا سر هرماه يک بار سني بشو. آنهم سنت عمر!!!
«حتي در ماه محرم بيشترين عزاداري را ميکردند، کم نداشته ام»
ولي اکنون ديگر عزاداري نمي‌کني!!!
آري. اکنون ديگر غمي از شهادت سرور شهدا امام حسين (عليه السلام) نداري!!!
چرا؟
چطور شده مگر؟
چون به اين نتيجه رسيده‌اي که يزيد سگباز خليفه بوده است!!!

يا علي
  بعدی [1] [2] [3] [4]   قبلی
* نام:
* پست الکترونیکی:
* متن نظر :
  

آخرین مطالب
پربحث ترین ها
پربازدیدترین ها