2024 March 28 - پنج شنبه 09 فروردين 1403
آيا عائشه بعد از شنيدن خبر شهادت اميرمؤمنان (ع) سجده كرده است؟
کد مطلب: ٤٩٦٦ تاریخ انتشار: ٢٥ تير ١٣٩٣ تعداد بازدید: 37859
پرسش و پاسخ » امام علي (ع)
آيا عائشه بعد از شنيدن خبر شهادت اميرمؤمنان (ع) سجده كرده است؟

سؤال كننده: كاظم

پاسخ:

ابوالفرج إصفهاني، دانشمند پرآوازه و مقبول نزد اهل سنت، در كتاب مقاتل الطالبيين با سند صحيح نقل كرده است:

حدثني محمد بن الحسين الأشناني، قال: حدثنا أحمد بن حازم، قال: حدثنا عاصم بن عامر، وعثمان بن أبي شيبة، قالا: حدثنا جرير، عن الأعمش، عن عمرو بن مرة، عن أبي البختري، قال:

لما أن جاء عائشة قتل علي عليه السلام سجدت.

أبوالبختري گفته: وقتي خبر شهادت علي عليه السلام به عائشه رسيد، سجده كرد.

الاصفهاني، مقاتل الطالبيين، اسم المؤلف: أبو الفرج علي بن الحسين (متوفاي356هـ)، ج1، ص11، طبق برنامه الجامع الكبير.

سند اين روايت كاملا صحيح و تمام راويان آن ثقه هستند.

عكس جلد كتاب

عكس صفحه مورد نظر

بررسي سند روايت:

محمد بن الحسين:

ذهبي در باره او مي گويد:

الخثعمي. الإمام الحجة المحدث أبو جعفر محمد بن الحسين بن حفص الخثعمي الكوفي الأشناني قدم بغداد

قال الدارقطني أبو جعفر ثقة مأمون.

خثمي، پيشوا، حجت (كسي كه سي صد هزار حديث را با سند و متن آن حفظ است) و محدث، ابوجعفر محمد بن الحسين... دارقطني گفته: ابوجعفر مورد اعتماد و امانت دار بود.

الذهبي الشافعي، شمس الدين ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاي 748 هـ)، سير أعلام النبلاء، ج14، ص302، تحقيق: شعيب الأرناؤوط , محمد نعيم العرقسوسي، ناشر: مؤسسة الرسالة - بيروت، الطبعة: التاسعة، 1413هـ.

أحمد بن حازم:

ذهبي در باره او مي گويد:

ابن أبي غرزة الامام الحافظ الصدوق أحمد بن حازم بن محمد بن يونس بن قيس بن أبي غرزة أبو عمرو الغفاري الكوفي صاحب المسند ولد سنة بضع وثمانين ومئة

وله مسند كبير وقع لنا منه جزء وذكره ابن حبان في الثقات وقال كان متقنا.

إبن أبي غزرة، پيشوا، حافظ (كسي كه يك صد هزار حديث حفظ بوده) و بسيار راستگو بود.

او مسند بزرگي داشت كه يك جزء از آن به من رسيد، ابن حبان او را در زمره افراد ثقه آورده و گفته: در نقل حديث بي غلط بود.

سير أعلام النبلاء ج13، ص239

عثمان بن أبي شيبة:

از روات بخاري، مسلم و ساير صحاح سته؛ ذهبي در باره او مي گويد:

عثمان بن أبي شيبة أبو الحسن العبسي مولاهم الكوفي الحافظ عن شريك وجرير وأبي الأحوص وعنه البخاري ومسلم وأبو داود وابن ماجة وابنه محمد وأبو يعلي والبغوي مات في محرم 239 خ م د ق.

عثمان بن أبي شيبه، حافظ بود، بخاري مسلم، ابوداود و ابن ماجه از او روايت نقل كرده اند.

الذهبي الشافعي، شمس الدين ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاي 748 هـ)، الكاشف في معرفة من له رواية في الكتب الستة، ج2، ص12، رقم: 3735، تحقيق محمد عوامة، ناشر: دار القبلة للثقافة الإسلامية، مؤسسة علو - جدة، الطبعة: الأولي، 1413هـ - 1992م.

جرير بن عبد الحميد:

از روات بخاري، مسلم و ساير صحاح سته؛ ابن حجر در باره او مي نويسد:

جرير بن عبد الحميد بن قرط بضم القاف وسكون الراء بعدها طاء مهملة الضبي الكوفي نزيل الري وقاضيها ثقة صحيح الكتاب قيل كان في آخر عمره يهم من حفظه مات سنة ثمان وثمانين وله إحدي وسبعون سنة ع

جرير بن عبد الحميد اهل كوفه، ساكن ري و قاضي آن جا بود. او مورد اعتماد و صحيح الكتاب بود. برخي گفته اند كه در آخر عمر از توانائي حافظه او كاسته شده بود.

العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر ابوالفضل (متوفاي852هـ)، تقريب التهذيب، ج1، ص139، رقم: 916، تحقيق: محمد عوامة، ناشر: دار الرشيد - سوريا، الطبعة: الأولي، 1406 - 1986.

سليمان بن مهران:

از روات بخاري، مسلم و ساير صحاح سته ؛ ابن حجر در باره او مي نويسد:

سليمان بن مهران الأسدي الكاهلي أبو محمد الكوفي الأعمش ثقة حافظ عارف بالقراءات ورع لكنه يدلس.

سليمان بن مهران، ثقه، حافظ (كسي كه يك صد هزار حديث حفظ است)، آگاه به قرائت هاي مختلف و پرهيزگار بود؛ ولي تدليس مي كرد.

تقريب التهذيب ج1، ص254، رقم: 2615

عمرو بن مرة:

از روات بخاري، مسلم و ساير صحاح سته؛ ابن حجر در باره او مي نويسد:

عمرو بن مرة بن عبد الله بن طارق الجملي بفتح الجيم والميم المرادي أبو عبد الله الكوفي الأعمي ثقة عابد كان لا يدلس ورمي بالإرجاء من الخامسة مات سنة ثماني عشرة ومائة وقيل قبلها ع

عمر بن مره، مورد اعتماد و اهل عبادت بود. تدليس نمي كرد؛ ولي به مذهب مرجئه نسبت داده مي شد.

تقريب التهذيب ج1، ص246، رقم: 5112

أبي البختري، سعيد بن فيروز:

از روايت بخاري، مسلم و ساير صحاح سته؛ ذهبي در باره او مي گويد:

سعيد بن فيروز أبو البختري الطائي مولاهم الكوفي... قال حبيب بن أبي ثابت كان أعلمنا وأفقهنا توفي 83 ع.

سعيد بن فيروز، حبيب بن أبي ثابت گفته: او از همه عالم تر و فقيه تر بود.

الكاشف ج1، ص442، رقم: 1946

و ذهبي در شرح حال او مي نويسد:

سعيد بن فيروز أبو البختري بفتح الموحدة والمثناة بينهما معجمة بن أبي عمران الطائي مولاهم الكوفي ثقة ثبت فيه تشيع قليل كثير الإرسال من الثالثة مات سنة ثلاث وثمانين ع.

سعيد بن فيروز، مورد اعتماد و ثابت قدم بود. در او تشيع كمي وجود داشت و روايات مرسل زياد نقل كرده است.

تقريب التهذيب ج1، ص240، رقم: 2380

علاوه بر اين، تعدادي از علماي سني ، يا مقبول نزد اهل سنت؛ از جمله: ابن سعد در الطبقات الكبري، طبري در تاريخ، ابوالفرج اصفهاني در مقاتل الطالبيين، إبن سمعون بغدادي در الأمالي، إبن أثير جزري در الكامل في التاريخ، دميري در حيات الحيوان الكبري، ابن الدمشقي در جواهر المطالب و... نقل كرده اند كه وقتي خبر شهادت اميرمؤمنان عليه السلام به عائشه رسيد، براي نشان دادن شادي خود اين شعر را خواند:

وذهب بقتل علي عليه السلام إلي الحجاز سفيان بن أمية بن أبي سفيان بن أمية بن عبد شمس فبلغ ذلك عائشة فقالت:

فأَلقتْ عَصاها واستقرَّ بها النَّوي كما قرَّ عيناً بالإيابِ المُسافِرُ

سفيان بن أميه، خبر كشته علي عليه السلام را به حجاز برد، وقتي اين خبر به عائشه رسيد گفت:

عصايش را انداخت و سرجاي خودش آرام گرفت

همچنان كه چشم ها در هنگام بازگشت مسافر روشن مي شود.

الزهري، محمد بن سعد بن منيع ابوعبدالله البصري (متوفاي230هـ)، الطبقات الكبري، ج3، ص40، ناشر: دار صادر - بيروت؛

الطبري، أبو جعفر محمد بن جرير بن يزيد بن كثير بن غالب (متوفاي310)، تاريخ الطبري، ج3، ص159، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت.

الاصفهاني، أبو الفرج علي بن الحسين (متوفاي356هـ)، مقاتل الطالبيين، ج1، ص11، طبق برنامه الجامع الكبير

ابن سمعون البغدادي، أبو الحسين محمد بن أحمد بن إسماعيل بن عنبس (متوفاي387هـ)، أمالي ابن سمعون، ج1، ص43، طبق برنامه الجامع الكبير.

ابن أثير الجزري، عز الدين بن الأثير أبي الحسن علي بن محمد (متوفاي630هـ) الكامل في التاريخ، ج3، ص259، تحقيق عبد الله القاضي، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة الثانية، 1415هـ.

الدميري المصري الشافعي، كمال الدين محمد بن موسي بن عيسي (متوفاي808 هـ)، حياة الحيوان الكبري، ج1، ص75، تحقيق: أحمد حسن بسج، ناشر: دار الكتب العلمية - بيروت / لبنان، الطبعة: الثانية، 1424 هـ - 2003م.

الدمشقي الباعوني الشافعي، أبو البركات شمس الدين محمد بن أحمد (متوفاي871 هـ)، جواهر المطالب في مناقب الإمام علي بن أبي طالب ( ع )، ج2 ص 104، تحقيق: الشيخ محمد باقر المحمودي، ناشر: مجمع إحياء الثقافة الاسلامية ـ قم، الطبعة: الأولي، 1412هـ

اين بيت از شعر كه از زمان جاهليت بر جاي مانده، زماني استفاده مي شود كه بعد از سختي، اندوه و مشكلات زياد، گشايش، راحتي و شادي نصيب انسان شود.

خود «انداخت عصا» كنايه نيز از اطمينان قلب و آسودگي خاطر است كه وقتي شخصي در مكان معيني قلبش آرام و فكرش آسوده شود، گفته مي شود «القي عصاه».

مقصود عايشه از گفتن اين شعر آن بود كه در حقيقت مي خواست بگويد از بابت علي خيالم آسوده شد، دلم آرام گرفت، و سينه ام باز و فكرم راحت شد، چون هميشه منتظرچنين خبري بود، مانند كسي كه انتظار مسافري را داشته باشد كه به آمدن مسافر چشم هايش روشن و قلبش آرام گردد؟!

كينه عائشه نسبت به اميرمؤمنان عليه السلام منحصر به جنگ جمل و بعد از آن نمي شود، در صحيح بخاري و ديگر صحاح اهل سنت آمده است كه عائشه، حتي دوست نداشت كه نام اميرمؤمنان عليه السلام را ببرد:

حَدَّثَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ مُوسَي قَالَ أَخْبَرَنَا هِشَامُ بْنُ يُوسُفَ عَنْ مَعْمَرٍ عَنِ الزُّهْرِيِّ قَالَ أَخْبَرَنِي عُبَيْدُ اللَّهِ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ قَالَتْ عَائِشَةُ لَمَّا ثَقُلَ النَّبِيُّ - صلي الله عليه وسلم - وَاشْتَدَّ وَجَعُهُ اسْتَأْذَنَ أَزْوَاجَهُ أَنْ يُمَرَّضَ فِي بَيْتِي فَأَذِنَّ لَهُ، فَخَرَجَ بَيْنَ رَجُلَيْنِ تَخُطُّ رِجْلاَهُ الأَرْضَ، وَكَانَ بَيْنَ الْعَبَّاسِ وَرَجُلٍ آخَرَ. قَالَ عُبَيْدُ اللَّهِ فَذَكَرْتُ ذَلِكَ لاِبْنِ عَبَّاسٍ مَا قَالَتْ عَائِشَةُ فَقَالَ لِي وَهَلْ تَدْرِي مَنِ الرَّجُلُ الَّذِي لَمْ تُسَمِّ عَائِشَةُ قُلْتُ لاَ. قَالَ هُوَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ.

عبيد الله بن عباس از عائشه نقل كرده است كه: وقتي بيماري رسول خدا (ص) شدت گرفت، از همسرانش اجازه گرفت كه در خانه من دوران نقاهت را بگذراند و آن ها اجازه دادند؛ پس در حالي كه پاهاي حضرت بر زمين كشيده مي شد، و دو مرد كه يكي از آن ها عباس و ديگري مردي ديگري بود، خارج شد.

عبيد الله گفت: من سخن عائشه را براي ابن عباس نقل كردم؛ پس ابن عباس گفت: آيا مي داني آن مردي كه عائشه نامش را نبرد چه كسي بود؟ گفتم خير. گفت: او علي بن أبي طالب بود.

البخاري الجعفي، ابوعبدالله محمد بن إسماعيل (متوفاي256هـ)، صحيح البخاري، ج 1 ص 83، ح195، كِتَاب الْوُضُوءِ، بَاب الْغُسْلِ وَالْوُضُوءِ في الْمِخْضَبِ وَالْقَدَحِ وَالْخَشَبِ وَالْحِجَارَةِ ؛ ج 1 ص 236، ح634، كتاب الْجَمَاعَةِ وَالْإِمَامَةِ، بَاب حَدِّ الْمَرِيضِ أَنْ يَشْهَدَ الْجَمَاعَةَ ؛ ج 2 ص 914، ح2448، كِتَاب الْهِبَةِ وَفَضْلِهَا، بَاب هِبَةِ الرَّجُلِ لِامْرَأَتِهِ وَالْمَرْأَةِ لِزَوْجِهَا ؛ ج 5 ص 2160، ح5384، كِتَاب الطِّبِّ، بَاب اللَّدُودِ، تحقيق د. مصطفي ديب البغا، ناشر: دار ابن كثير، اليمامة - بيروت، الطبعة: الثالثة، 1407 - 1987.

النيسابوري القشيري، ابوالحسين مسلم بن الحجاج (متوفاي261هـ)، صحيح مسلم، ج 1 ص 312، ح418، كِتَاب الصَّلَاةِ، بَاب اسْتِخْلَافِ الْإِمَامِ إذا عَرَضَ له عُذْرٌ من مَرَضٍ وَسَفَرٍ، تحقيق: محمد فؤاد عبد الباقي، ناشر: دار إحياء التراث العربي - بيروت.

ابن حجر عسقلاني در فتح الباري و بدر الدين در عمدة القاري در شرح اين روايت مي گويند:

قوله قال هو علي بن أبي طالب زاد الإسماعيلي من رواية عبد الرزاق عن معمر ولكن عائشة لا تطيب نفسا له بخير ولابن إسحاق في المغازي عن الزهري ولكنها لا تقدر علي أن تذكره بخير.

اين جمله بخاري «قال هو علي بن أبي طالب» اسماعيلي به از عبد الرزاق از معمر نقل كرده است كه:

چون عايشه از علي دل خوشي نداشت.

و ابن اسحاق در مغازي از زهري نقل كرده است كه:

چون عائشه نمي توانست از علي (عليه السلام) به نيكي ياد كند.

العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر ابوالفضل (متوفاي852 هـ)، فتح الباري شرح صحيح البخاري، ج 2 ص 156، تحقيق: محب الدين الخطيب، ناشر: دار المعرفة - بيروت.

العيني الغيتابي الحنفي، بدر الدين ابومحمد محمود بن أحمد (متوفاي 855هـ)، عمدة القاري شرح صحيح البخاري، ج 5 ص 192، ناشر: دار إحياء التراث العربي - بيروت.

احمد بن حنبل نيز ادامه روايت را اين گونه نقل كرده است:

وَلَكِنَّ عَائِشَةَ لاَ تَطِيبُ له نَفْساً.

چرا كه عائشه، دلش نسبت به او پاك نبود (از او خوشش نمي آمد).

مسند الإمام أحمد بن حنبل، ج 6، ص 228، ح25956

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات




Share
41 | جعفر الصادق | | ٢٤:٢٦ - ١٥ ارديبهشت ١٣٩٠ |
خب الحمدلله كه جمله:
(علاوه بر اين، تعدادى از علماى سني از جمله: ابن سعد در الطبقات الكبرى، طبرى در تاريخ، ابوالفرج اصفهانى در مقاتل الطالبيين)
را به جمله:
(علاوه بر اين، تعدادى از علماى سني ، يا مقبول نزد اهل سنت؛ از جمله: ابن سعد در الطبقات الكبرى، طبرى در تاريخ، ابوالفرج اصفهانى در مقاتل الطالبيين)تغيير داديد.ان شاء الله به فضل الهي در جوابيه بعدي حديث ابوالفرج وساير وارد اين مقاله را به چالش خواهم كشاند.در ضمن مطلبي كه در مورد حديث من فارق عليا گذاشته بودن يعني آخرين مطلب با نام جعفر صادق بود كه شما آن را ناقص ارائه داديد تا بينندگان كل مطلب وتضعيف روايت را نخوانند.
وفقكم الله
وصلي الله تعالي علي محمد وآله الطاهرين
آمين.



42 | جعفر الصادق | | ١٨:٣٧ - ١٩ ارديبهشت ١٣٩٠ |
با سلام: امروز اومديم جوابيه بذاريم ديديم تمام جواباي قبلي ما وشما پريده چرا؟؟؟؟والله اعلم قبلا هم گفته بودم بگذاريد مناظره روند طبيعي خود را طي کند وچيزي را حذف ، کم يا زياد نکنيد بينندگان جديد ممن است از مناظره ما وشما در اين چند ماهه بي اطلاع باشند لذا از زحمتي نيست پيام هاي من خودتان وديگران را بدون سانسور بگذاريد تا مناظره را ادامه دهم. امروز خيلي تو پرمون خورد ديدم زحمت کشيد چند ماهه من در مناظره با شما يک روزه حذف شده.اگر جواب مي خواهيد از سانسور بازي دست برداريد تا جواب حديث ابوالفرج را بدهم.

پاسخ:

با سلام

دوست گرامي

هيچ يک از نظرات شما حذف نشده است ، و تنها به صفحه دوم رفته است ! بهتر است با کليک بر روي شماره يک ، به صفحه اول نظرات برويد و همه نظرات خود را ببينيد ! اميدواريم که ساير اشکالات و بهانه هاي شما مثل اين اشکال نباشد !

البته ما از ابتدا منتظر پاسخ شما در مورد حديث ابوالفرج بوديم ! که تا کنون جوابي نگرفتيم .

گروه پاسخ به شبهات

43 | جعفر الصادق | | ١٨:٠٢ - ٢١ ارديبهشت ١٣٩٠ |
السلام عليکم وعلي من اتبع الهدي وصلي الله علي افضل البشر محمد وآله الطيبين الطاهرين. وبعد: بنا به قول الکريم اذا وعد وفي، عهد کرده بودم بعد از اعتراف شما به شيعه بودن ابوالفرج اصفهاني جواب شما راجع به صحت حديث کتاب مقاتل الطالبين بگذارم لذا بتوفيق الهي جواب را محضرتان ارائه مي دهم اميد است سودمند افتد. سوال:آيا ام مومنان عائشه بعد از شنيدن خبر شهادت اميرمؤمنان علي سجده كرده است؟ جواب شما:بله:ابوالفرج إصفهانى، دانشمند پرآوازه و مقبول نزد اهل سنت، در كتاب مقاتل الطالبيين با سند صحيح نقل كرده است: حدثني محمد بن الحسين الأشناني، قال: حدثنا أحمد بن حازم، قال: حدثنا عاصم بن عامر، وعثمان بن أبي شيبة، قالا: حدثنا جرير، عن الأعمش، عن عمرو بن مرة، عن أبي البختري، قال:لما أن جاء عائشة قتل علي عليه السلام سجدت. أبوالبخترى گفته: وقتى خبر شهادت على عليه السلام به عائشه رسيد، سجده كرد. الاصفهاني، مقاتل الطالبيين، اسم المؤلف: أبو الفرج علي بن الحسين (متوفاى356هـ)، ج1، ص11، طبق برنامه الجامع الكبير. حال جواب اهل سنت وجماعت: اولا فرضا كه نقل قول شيعه را قبول كنيم و هفت راوي اين روايت را آدم هاي درستي بدانيم(که البته بازهم يک اشکال حديثي نيز در روايت وجود دارد که بعدا به آن اشاره خواهد شد) اما يک مشکل اساسي هنوز حل نشده، مشکل راوي هشتم ، راوي آخري يعني خود نويسنده کتاب مقاتل الطالبين است كه شيعه بوده است. با اين حساب چون نويسنده کتاب ؛مقاتل طالبين؛ خودش شيعه است پس سند کتابش زير سوال ميرود! يعني شايد که تعصب شيعه گريش سبب شده ، او روايت را جعل کرده و بعد آنرا به راويان خوشنام نسبت داده باشد. گذشته از اين دو محقق عاليقدر ( ابن حجر و ذهبي ) نوشته اند که ابوالفرج اصفهاني آخر عمرش خرفت شده بود ، پس اين خود نيز اعتبار او را زير سوال ميبرد.وفرق است بين روايت راوي شيعه در كتب حديث سني با روايت راوي سني در كتب شيعه واين روايت در مقاتل الطالبين از نوع دوم است و قطعا زير سوال است چون در كتب سني چنين روايتي به اين شكل نقل نشده است ولي طرق ديگري كه خود شما آن را در همين مقاله آورده ايد نيز جاي بحث دارد وبعد از اين حديث توضيح آنها نيز خواهد آمد. دوما:متن حديث نيز اشکال دارد، زيرا تصور کنيد روايتي باشد با اين مضمون: {وقتي خبر وفات رسول الله مثلا به ملحدين رسيد ، آنها سجده شکر بجا آوردند}اگر سجده شکر بجا بياورند که ديگر ملحد نيستند!! حالا شيعه ميگويد وقتي خبر شهادت علي به عايشه رسيد ام مومنين سجده شکر بجاي آورد، اين بر وزن اين است که بگوييم فلاني وقتي شراب را نوشيد سجده شکر بجاي آورد!! يکجاي اين سخن غلط است يا شراب نبوده و نوشابه بوده يا سجده شکر بجاي نياورده بلکه نعره مستي زده. پس تضاد در متن حديث، خود دليل ديگريست بر اينکه متن حديث اشكال دارد. سوما: گيرم همه اين مسائلي كه شيعه ميگويد(به ويژه در باب بد بودن ذات و شخصيت خلفاي اسلام و ام مومنان عايشه) به فرض كه صحيح باشد، آيا اين سوال پيش نمي‌آيد كه پيامبر عظيم الشان اسلام كه فخر كائنات و سرور عالميان هستند از ميان آن همه انسان هاي پاك و وارسته‌اي كه دور و برشان بودند (و مي‌توانستند تاثيرات بزرگي بر تاريخ اسلام بگذارند) چرا اين آدم‌هاي به زعم شما بد را انتخاب كردند؟ مگر ايشان از سرّ درون اين افراد و خطرات آنها براي دين اسلام خبر نداشتند؟ اگر خبر داشتند و اين كار را كردند كه هيچ كس از جمله شما حق اعتراض نداريد بايد به ولايت پيامبر اسلام سر بسپاريد. اگر خبر نداشتند و همين طوري اين افراد را به عنوان همنشين و يار خود انتخاب كردند كه ديگر وامصيبتا بر اسلام! بر اسلامي كه پيامبر آن كه قرار است عالم بشريت را هدايت كند از انتخاب صحيح همسر و همنشين عاجز باشد.وباز اگر مثال زن لوط ونوح را بياوريد جواب اين است كه: آنها مثل زنان نبي اكرم صلواة الله مادر مومنان نيستند بلكه رفيق كافرانند، حال اينكه زنان محمد مصطفي صلي الله عليه وآله ومن جمله عايشه مادر ما مومنان (سني ها) بنا به نص آيه قرآن است ومادر شيعيان نيست چون شيعه او را مادر خودش نمي داند ومعترض به مادر بودن اوست و نيزمعتقد است خداوند براي مومنان زن كافره وفاسقي چون عايشه را بعنوان مادر انتخاب كرده واين مقام را به او داد غافل از آنكه العياذ بالله خدا خبر نداشت كه او بعد از پيامبر كافر مي شود و انتخاب خدا براي مومنان چيزي جز يك زن كافره از آب در نيامد.البته اين نظر شيعيان تندرو غالي رافضي است وسائر علماء منصف شيعه اين عقيده را در مورد عايشه ندارند و درترجمه كلمه ي حرمت ،آن را هميشه حرمت ازدواج ترجمه نكرده اند واين حرمتي كه شيعه مي گويد حرمت ازدواج است فقط نگاه از يك بعد قضيه است، ولي آن بعد حرمت يا احترام شخصيتي را بعضي اهل تشييع نمي خواهد بپذيرد كه حرمت عايشه يعني احترام به او، وهمين طور مدام بي حرمتي به ناموس پيامبر را سبب افتخار خود در دنيا وآخرت مي دانند وسب ولعن به عايشه را وسيله قربة الي الله مي دانند.اما باز براي بار دوم ارائه دو ترجمه از كتب شيعه كه حرمت را احترام ترجمه كرده است: وَلَهَا بَعدُ حُرمَتُهَا الأُولَي ، وَالحِسَابُ عَلَي اللهِ(تَعَالي). به هر حال احترام نخست او برقرار است وحسابرسي اعمال او با خداي بزرگ است. نهج البلاغه محمد دشتي رحمة الله.خطبه156ص204 وترجمه فيض الاسلام: وَ لَهَا بَعدُ حُرمَتُهَا الأُولَي(يعني عايشه)، وَالحِسَابُ عَلَي اللهِ. حرمت وبزرگي پيش از اين براي او(عايشه)باقي است(به جهت همسري با پيغمبر اکرم وچون از امهات المومنين است وما کردار او را کيفر نمي دهيم)وامّا در آخرت حساب وبازپرسي با خداست. نهج البلاغه فيض الاسلام خطبة155.ص488 حال بشنويم نظر آندسته شيعيان رافضي غالي كه عايشه را زني كافره معرفي مي كنند و درموردش مي گويند: ومما يدل على كفرها وكفر حفصة: أنهما تظاهرها على رسول الله صلى الله عليه وآله، وشبههما الله بامرأة نوح وامرأة لوط، وهما كافرتان . كتاب الأربعين - محمد طاهر القمي الشيرازي - ص 626 أبو جعفر الطوسي في (كتابه الاقتصاد فيما يتعلق في الاعتقاد ص 36):"عائشة كانت مصرة على حربها لعلي، ولم تتب وهذا يدل على كفرها وبقائها عليه".(وذكر ذلك البياضي في الصراط المستقيم 1/187). ولي گاهي برخي از همين رافضيان و نيزتمامي شيعيان راستين پيرو علي عيه السلام انصاف بخرج مي دهند واو را حبيبه ومحبوبه رسول الله مي دانندبطوري كه در كتب خود معترفند كه رسول الله اشد حب ومهر را به مادرعايشه داشته اند من جمله در منابع ذيل: أم المؤمنين(عايشه) هذه حبيبة رسولنا صلى الله عليه وسلم ، التي يحبها أشد الحب وأول من كان يعلم ذلك هو بقية أزواجه أمهات المؤمنين رضوان الله عليهن أجمعين ، فكن يهبن لياليهن لها كما فعلت سودة بنت زمعة بعد نزول آية التخيير. إعلام الورى 88 ، مجمع البيان 8/366 ، البحار 22/182،205 وعايشه هم متقابلا احاديثي بسيار در فضائل وحب پيامبر به اهل بيت روايت كرده كه در كتب شيعه موجود است كه من فقط به يك مورد از ده ها مورد از آنها اشاره مي كنم: وقالت عايشه: ما رأيت رجلا كان أحب إلى رسول الله منه(علي عليه السلام) وما رأيت إمرأة كانت أحب إلى رسول الله من امرأته(فاطمه عليها السلام). أمالي الطوسي 254 ، البحار 37/40 پس اگر عايشه عدو علي بوده بايد اين صحبت ها را پنهان مي كرد تا مردم نسبت به فضائل علي وفاطمه در جهل بمانند واگر كسي فضايل آنها را روايت مي كرد بايد عايشه مي گفت دروغ است پيامبر چنين حرفي در مورد آنها نزده حداقل كتمان مي كرد ولي مي بينيم عايشه چنين نكرده وبا كمال خلوص فضائل اهل بيت را روايت كرده طوري كه خود شيعه هم به آنها استناد مي كند.

پاسخ:

با سلام
جناب جعفر صادق
1- فرموده ايد« بعد از اعتراف شما به شيعه بودن ابوالفرج اصفهاني»
اگر مقصود شما تشيعي مانند حاکم نيشابوري و نسائي وابن عبد ربه است ، اين را قبول داريم ، اما اگر مقصود شما اثنا عشري است ، قبلا نيز گفته ايم که چنين مطلبي صحيح نيست .
2- گفته ايد «با اين حساب چون نويسنده کتاب ؛مقاتل طالبين؛ خودش شيعه است پس سند کتابش زير سوال ميرود! يعني شايد که تعصب شيعه گريش سبب شده ، او روايت را جعل کرده و بعد آنرا به راويان خوشنام نسبت داده باشد»
همانطور که قبلا گفته ايم از شما تقاضا داريم اشکالات تکراري نکنيد !اين اشکال شما در همان نظرات اوليه شما جواب داده شد :
ا. ابوالفرج حتي اگر يهودي هم باشد ، باز به اقرار علماي اهل سنت از جمله ذهبي صدوق است ، و صدوق يعني از خود چيزي جعل نمي کند ! آيا منکر صدوق بودن او به اقرار ذهبي مي شويد ؟
ب. اگر بناست روايات شيعه را از کتب اهل سنت پاک کنيد ، چون شايد دروغ گفته باشند ، بايد صحيح بخاري و مسلم و... را بسوزانيد ! چون همانطور که قبلا نيز کلمات علماي اهل سنت را آورديم ، اين کتاب ها پر از احاديث رافضه ( و نه شيعه) است ! و در صورتي که احاديث رافضه و شيعه صدوق به نظر اهل سنت را کنار بگذاريد بيشتر روايات اهل سنت از بين مي رود !
البته مشخص است که شما به خاطر نداشتن بنيه علمي ، و استعجال در نوشتن جوابيه ، هنوز جوابيه هاي ابتدايي ما را نخوانده و بدون خواندن آنها دوباره کلام اول خود را تکرار کرديد ،که اين کار از افراد تازه کار نيز بعيد است ! و ظاهرا نشان مي دهد که شما هيچ تلاشي در فهميدن حقيقت از خود نشان نمي دهيد !
3- گفته ايد «. گذشته از اين دو محقق عاليقدر ( ابن حجر و ذهبي ) نوشته اند که ابوالفرج اصفهاني آخر عمرش خرفت شده بود ، پس اين خود نيز اعتبار او را زير سوال ميبرد.»
اين اشکال نيز جز از افراد تازه کار ، يا کساني که جوابي براي گفتن ندارند و به هر بهانه اي تمسک مي جويند ، گفته نمي شود !
آخر عمر ابوالفرج در سال 356 بود ، اما کتاب مقاتل به گفته خود او در انتهاي کتاب در « جمادى الأولى من سنة ثلاث عشرة وثلثمائة» (سال 313) يعني 43 سال قبلا از مرگ او بوده است ! شايد در جايي که شما زندگي مي کنيد 43 سال قبل از مردن را آخر عمر شخص مي دانند !
4- گفته ايد : «دوما:متن حديث نيز اشکال دارد، زيرا تصور کنيد روايتي باشد با اين مضمون:{وقتي خبر وفات رسول الله مثلا به ملحدين رسيد ، آنها سجده شکر بجا آوردند}اگر سجده شکر بجا بياورند که ديگر ملحد نيستند!!حالا شيعه ميگويد وقتي خبر شهادت علي به عايشه رسيد ام مومنين سجده شکر بجاي آورد، اين بر وزن اين است که بگوييم فلاني وقتي شراب را نوشيد سجده شکر بجاي آورد!! يکجاي اين سخن غلط است يا شراب نبوده و نوشابه بوده يا سجده شکر بجاي نياورده بلکه نعره مستي زده.»
پاسخ اين نکته نيز واضح است :
ا. عائشه و حفصه که دائما چهره ديني داشتند ، يکبار چنين اشتباهي کردند و اين تجربه اي شد که ديگر چنين نکنند :
ولما نزل علي عليه السلام ذا قار ، كتبت عائشة إلى حفصة بنت عمر : أما بعد ، فإني أخبرك أن علياً قد نزل ذا قار ، وأقام بها مرعوباً خائفاً لما بلغه من عدتنا وجماعتنا ، فهو بمنزلة الأشقر ، إن تقدم عقر ، وإن تأخر نحر ، فدعت حفصة جواري لها يتغنين ويضربن بالدفوف ، فأمرتهن أن يقلن في غنائهن : ما الخبر ما الخبر ، علي في السفر ، كالفرس الأشقر ، إن تقدم عقر ، وإن تأخر نحر .
وقتي علي به ذي قار رسيد عائشه به حفصه نامه نوشت که : به تو خبر مي دهم که علي در ذي قار است ، و در آنجا با ترس و وحشت اقامت مي کند ، زيرا خبر نيرو و قدرت ما به او رسيده است ! او مانند اسبي است که اگر جلو رود پي مي شود و اگر عقب برود او را ذبح مي کنند !
حفصه کنيزان خود را خوانده و دستور داد که شروع به آوازه خواني کنند و با دف بزنند ، و در آواز خود بگويند : چه خبر است ؟ چه خبر است ؟ علي در سفر است ، مانند اسبي که اگر جلو رود پي مي شود و اگر عقب برود ، گردنش زده مي شود !

شرح نهج البلاغة ج 14 ص 8، اسم المؤلف: أبو حامد عز الدين بن هبة الله بن محمد بن محمد بن أبي الحديد المدائني الوفاة: 655 هـ ، دار النشر : دار الكتب العلمية - بيروت / لبنان - 1418هـ - 1998م ، الطبعة : الأولى ، تحقيق : محمد عبد الكريم النمري
اين تجربه سبب شد که عائشه در ماجراي رسيدن خبر شهادت حضرت ، ديگر چنين اشتباهي نکند وشادي خود را در ظاهر ديني نشان دهد !
ج. اگر خوارج از خبر شهادت حضرت با خبر مي شدند ، آيا آنها نيز فرياد مستانه مي زدند ؟ و يا اينکه براي خدا سجده مي کردند ؟!
د. آيا سجده تنها براي خدا صورت مي گيرد ؟ ايا کفار براي بت ها سجده نمي کردند؟ آيا اتباع شيطان براي شيطان سجده نمي کنند ؟
بنا بر اين هيچ تضادي هم در متن روايت نيست ! و برعکس نظر شما اگر روايت از جهت سندي معتبر باشد (که هست) ، بايد ديد که عائشه براي چه و که سجده کرده است ؟ چون واقعا چنين سجده اي براي خدا که معقول نيست ، مگر اينکه عائشه را هم راي با خوارج بدانيد ! يا بايد بگوييد ريائا بوده است ، و يا ....
5- به جاي اينكه به متن بپردازيد به سراغ استبعادات رفته ايد و گفته ايد چرا پيامبر با آن دو ازدواج کرد !
اين مطلب دقيقا شبيه علت ازدواج نوح و لوط با همسرانشان است ؛ آيا منکر اين هستيد که خداوند در قرآن حفصه و عائشه را مورد توبيخ قرار داده است و آن دو مصداق آيه «وان تظاهرا عليه» هستند ؟ (روايت بخاري را ببينيد که من اللتان تظاهرتا علي رسول الله)
6- راجع به روايت «ولها بعد حرمتها الاولي» قبلا نيز پاسخ داده ايم ! ظاهرا شما اصلا نگاهي به مطالب قبلي ما نداشته ايد !
البته شما با تقطيع خواستيد به مقصود خود برسيد :
وأما فلانة فأدركها رأي النساء ، وضغن غلا في صدرها كمرجل القين ، ولو دعيت لتنال من غيري ما أتت إلي لم تفعل ، ولها بعد حرمتها الأولى والحساب على الله تعالى
اما فلاني (عائشه) تصورات زنانه او را فرا گرفت ، و كينه‌اي كه در سينه او بود مثل ديگي كه در آن آهن را ذوب مي‌كنند مي‌جوشيد ! و اگر من خلافت را رها مي‌كردم تا به غير من برسد ، او چنين نمي‌كرد ! اما هنوز هم ازدواج با او حرام است ، و حساب او با خدا است (ام المومنين است و ازدواج با او حرام است -حرمت همسران پيامبر همانطور كه در مقاله مفصلي از خود عائشه ثابت كرده‌ايم ، به معني حرمت ازدواج است و لا غير ، در اين زمينه به آدرس ذيل مراجعه كنيد :
http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=question&id=8434
7- راجع به نظر ساير علماي شيعه ، يا کساني که کلام آنها را مطرح کرده ايد ما نبايد پاسخگو باشيم ، همانطور که شما راجع به نظر علماي اهل سنت در مورد قتيلة همسر رسول خدا (ص) که مي گويند او مرتد شده است ، پاسخگو نيستيد !
8- در پايان از شما تقاضا داريم براي اينکه اختلاف تمام شود و مناظره به پايان برسد ، حکم راوي شيعه و يا يهودي و يا مجوسي صدوق و اعتبار روايت او در نظر اهل سنت را بيان كنيد، تا مشخص شود آيا روايت از جهت سندي صحيح است يا خير (البته ما خود قبلا چنين کرده ايم ولي چون شما جواب هاي قبلي ما را نمي خوانيد ، از شما تقاضا مي کنيم خود به اين اشکال پاسخ دهيد ، تا مشخص شود آيا روايت از جهت سندي براي اهل سنت معتبر است يا خير؟
گروه پاسخ به شبهات

44 | جعفر الصادق | | ١٩:٤١ - ٢٤ ارديبهشت ١٣٩٠ |
الحمد لله رب العالمين، والصلاة والسلام على قائد وهادي الأمة إلى الصراط المستقيم. وعلى آله وأصحابه أجمعين وأزواجه. وبعد: 1- فرموديد ابوالفرج را به عنوان شيعه اثني عشري نمي پذيريد.ما هم مي گوييم بسيار خوب نپذيريد ولي قبول داريد كه او شيعه زيدي بوده وصدوق بودن ابوالفرج در هاله اي از ابهام است زيرا بنا به مطلبي كه خودتان نقل كرده ايد يعني اين مطلب : 5831 [ 5841 ] علي بن الحسين أبو الفرج الأصبهاني الأموي صاحب كتاب الأغاني شيعي وهذا نادر في أموي كان إليه المنتهى في معرفة الأخبار وأيام الناس والشعر والغناء والمحاضرات يأتي بأعاجيب بحدثنا وأخبرنا وكان طلبه في حدود الثلثمائة فكتب ما لا يوصف كثرة حتى قد اتهم والظاهر أنه صدوق ميزان الاعتدال في نقد الرجال ج 5 ص 151 ، اسم المؤلف: شمس الدين محمد بن أحمد الذهبي الوفاة: 748 ، دار النشر : دار الكتب العلمية - بيروت - 1995 ، الطبعة : الأولى ، تحقيق : الشيخ علي محمد معوض والشيخ عادل أحمد عبدالموجود اين شخص صدوق صددرصد نيست بلكه از يك بعد ظاهرا صدوق است(چون برخي تفكرات شيعه زيدي نزديك اهل سنت است) اما از جانب ما اهل سنت از بعد مذهبش نيز در مظان اتهام قرار دارد آنهم بدليل اينكه سني نبودنش وزيدي بودنش بر ما وشما آشكار است ولي تاكييد مي كنم مادامي كه حرفش بر اساس كتاب وسنت ونقل صحيح سيره رسول الله واصحاب وتابعين باشد پذيرش كلامش بلا اشكال است و اصلاخود فرآيند شيعه گري يا رفض رافضي در ميان علماء رجال اهل سنت نقص محسوب مي شود . پس خواهشا ديگر در مورد مذهب او شبهه پراكني نكنيد چون در جايي ديگر در جوابيه هاي خود تناقضي ديگر بكار برده ايد و ديگر از حوصله من خارج است كه مدام تناقض گويي هاي شما را گوشزد وتكرار كنم. 2-اما اينكه گفته بوديد:( اگر بناست روايات شيعه را از کتب اهل سنت پاک کنيد ، چون شايد دروغ گفته باشند ، بايد صحيح بخاري و مسلم و... را بسوزانيد !) جواب آن را در جوابيه هاي قبلي خود داده بودم و باز دوباره تكرار مي كنم كه فرق روايت صحيح راويان شيعه در كتب سني را با رواياتي كه از راويان سني در كتب شيعه نقل مي شود را توضيح دادم ومعلوم است شما برادران ولي عصري اصول اوليه مطالعه را نمي دانيد زيرا در تمام جوابيه هاي خود بارها بوده كه يك جمله را بدليل عدم دقت شما در نگارش متن يا خواندن جوابيه چند بار تكرار كردم ولي شما باز از كنار آن بي توجه مي گذشتيد. و نيز نظر شما در مورد آتش زدن بخاري ومسلم در واقع حاكي از درون مشتعل شما نسبت به اين دو كتاب اصلي سنت نبوي در جهان اسلام است و در واقع اين جمله شما ما را به ياد دوران جنگ جهاني دوم و قصّه كتاب سوزي فاشيسم ها در تفكر آلمان نازي مي اندازد .ولي باز هم براي چندمين بار تكرار مي كنم كه اگر در بخاري و مسلم يا سائر كتب حديث سني از راويان شيعه يا ناصبي حديث صحيحي وجود دارد اين احاديث صحيحه از طريق فنون علم حديث توسط ائمه حديث تصحيح وسپس وارد كتب اهل سنت شده كما اينكه خود شيعه هم اين كار را كرده است و از راويان ثقه سني ويا ناصبي در كتب حديث شيعه نيز غير قابل اغماض است. همچنين براي روشن شدن موضوع به زبان ساده بايد گفت: حديث صحيح يا همان سخن راست را از هر كس، با هر تفكري مي شود اخذ كرد زيرا به قول شاعر: چه از زبان برهمن چه از لسان كشيش به هر كجا سخن نغز بشنوي بنيوش ويا به قول حضرت علي عليه السلام: اَلحِكمَةُ ضَآلَّةُ المُومِنِ،فَخُذِ الحِكمَةَ وَ لَومِن أَهلِِ النِّفاقِ . ترجمه حكمت77 امام عليه السّلام مانند همين بيان (نيز درباره حكمت) فرموده است:حكمت گمشده مومن است(هميشه بايد در پي آن باشد) پس آنرا فراگير اگر چه از مردم دورباشد(اهل نفاق). نهج البلاغه فيض الاسلام.حكمت77/ص1122 واينكه مي گوييد سني ها اساس روايت هايش را بر نواصب قرار داده وشيعه خيلي كم اين كار كرده است مي گوييم: در درجه اول مسلم وبخاري ناصبي نبوده اند ودر فضائل اهل بيت روايت هايي دارند كه گاهي خود شيعه نيز به اين روايات استناد مي كند. ضمنا اگر فرضا اين كار مسلم وبخاري زشت است شيعه هم مشابه كار آنها را در روايت هاي خود كرده كه تكرار مجدد آن از حوصله بحث ما خارج است پس اين كار كم وزيادش فرق ندارد و مثل اين مي ماند كه بگوييم من زياد شراب خوردم وشما كم ،بهرحال شراب خوري، شراب خوريست كم وزيادش فرق ندارد وعمل زشت عمل زشت است. 3- اين كه ما گفته ايم شايد او اين روايت را جعل كرده و اينكه متن حديثش نيز اشكال دارد سخني به گزاف نگفتيم زيرا: الف-چه كسي ودر كجا (حداقل دررجال حديث مورد بحث) ديده كه عايشه صديقه بعد از مرگ حضرت علي عليه السلام سجده كرده است؟ ب- آيا آن فردي كه چنين روايتي را نقل مي كند مي تواند ثابت كند كه در حضور عايشه بوده وديده كه او اين كار را كرده؟لطفا اسم او را بگوييد!!! ج-اين فرد آخري در حديث مورد بحث ما يعني أبي البختري(بنا به قول ذهبي: ثبت فيه تشيع قليل كثير الإرسال) اين حرف را از چه كسي نقل كرده است؟ اگر شخصا اين واقعه را نديده پس حتما اين سخن را از پيش خود جعل كرده است. د- ضمنا اين حديث در طبله عطاري هيچ محدث سني مذهب نمي تواند بود مگر در طبله فردي شيعي زيدي مثل ابوالفرج اصفهاني كه قطعا چنين سند ومتن مضطربي را از پيش خود بهم بافته است. 4-در جوابيه قبلي فرموديد(به جاي اينكه به متن بپردازيد به سراغ استبعادات رفته ايد و گفته ايد چرا پيامبر با آن دو ازدواج کرد ! اين مطلب دقيقا شبيه علت ازدواج نوح و لوط با همسرانشان است) بسيار تعجب آور است!!!!!باز هم متن جوابيه بنده را درست نخوانده بوديد چون همين اشكال شما در آنجا مفصل جواب داده شده است لطفا رجوع كنيد به پيام قبلي.متاسفانه به نظر مي رسد كه كار ما شده تكرار مكررات جهت رفع نقايص نوشتاري شما وعدم مطالعه درست شما از جوابيه ها. 5- بحث آيه تخيير را دوباره پيش كشيديد.من در طول مناظره به توصيه شما عمل مي كنم ويك بحث را ادامه مي دهم تا روشن شدن كامل آن بعد سراغ بحث بعدي مي روم.آيه تخيير وساير رواياتي كه نقل كرده ايد بماند براي بعد از اين قضيه، البته براي سائر مقالاتتان نظر خواهم گذاشت چون مربوط به اين مبحث نيست. 6- در پايان يك سوال مطرح مي كنم ومي خواهم جواب آن را بدهيد: با توجه به مطالبي كه گفته شد از نظر شما حكم ودرجه اين حديث از نظر علمي چيست؟ صحيح است؟حسن است؟مرسل است؟يا ضعيف؟يا موضوع؟ حدثني محمد بن الحسين الأشناني، قال: حدثنا أحمد بن حازم، قال: حدثنا عاصم بن عامر، وعثمان بن أبي شيبة، قالا: حدثنا جرير، عن الأعمش، عن عمرو بن مرة، عن أبي البختري، قال:لما أن جاء عائشة قتل علي عليه السلام سجدت.

پاسخ:

با سلام
دوست گرامي
از آنجا که بحث ، در صورتي که صحت و يا حسن سند روايت ابوالفرج ثابت شود ، پايان خواهد رفت ، بحث را به صورت دقيق در اين زمينه پي مي گيريم :
1- گفته ايد :« صدوق بودن ابوالفرج در هاله اي از ابهام است زيرا بنا به مطلبي كه خودتان نقل كرده ايد ... اين شخص صدوق صددرصد نيست بلكه از يك بعد ظاهرا صدوق است(چون برخي تفكرات شيعه زيدي نزديك اهل سنت است)
اما پاسخ ما واضح است ، طبق مباني علماي اهل سنت ، در توثيقاتي بسيار پايين تر از اين ، روايت صحيح به حساب مي آيد ، چه رسد که آقاي ذهبي در مورد او گفته باشد «والظاهر انه صدوق»
اما شواهد اين کلام :
1- اسامة بن زيد ليثي : ذهبي در مورد او گفته است : والظاهر انه ثقة !
ذكر من تكلم فيه وهو موثق ج 1 ص 41، اسم المؤلف: محمد بن أحمد بن عثمان بن قايماز الذهبي أبو عبد الله الوفاة: 748 ، دار النشر : مكتبة المنار - الزرقاء - 1406 ، الطبعة : الأولى ، تحقيق : محمد شكور أمرير المياديني
و الباني 8 روايت را که او در سند آن قرار دارد ، يا صحيح مي داند و يا حسن (البته ظاهرا مشکل موارد حسن از جاي ديگر است و نه او)!
2- عمر (راوي مبهم يک روايت)
ابن کثير مي گويد :
وهذا إسناد جيد لكن راويه عن عمر مبهم لم يسم والظاهر أنه ثقة جليل فقد رواه الشافعي عن سفيان بن عيينة عن أبي يعفور العبدي واسمه وقدان سمعت رجلا من خزاعة حين قتل ابن الزبير وكان أميرا على مكة يقول قال رسول الله لعمر يا أبا حفص إنك رجل قوي فلا تزاحم على الركن فإنك تؤذي الضعيف ولكن إن وجدت خلوة فاستلمه وإلا فكبر وامض
البداية والنهاية ج 5 ص 159 ، اسم المؤلف: إسماعيل بن عمر بن كثير القرشي أبو الفداء الوفاة: 774 ، دار النشر : مكتبة المعارف - بيروت
3- يکي از عبارات رايج توثيق در کلام ابوحاتم «أرجو أنه لا باس به» است ! و ذهبي و ديگر علماي اهل سنت با همين عبارت وثاقت راوي را مي پذيرند ! جايي که اميد ابو حاتم کارگر است ، آيا استنباط ذهبي از ظاهر حال موثر نيست ؟!
البته اين را قبول داريم که اصل مبناي رجال اهل سنت بر اجتهادات مستنبط از مضمون روايات حاصل شده است و نه از بررسي راستگويي يا دروغگويي راوي !

2- در پاسخ به اشکال ما در مورد پر بودن صحيح بخاري و صحيح مسلم از روايات شيعيان و اثبات اين مطلب که شيعه بودن راوي ، بعد از اثبات وثاقت او ضرري به صحت روايت نمي زند گفته ايد « جواب آن را در جوابيه هاي قبلي خود داده بودم و باز دوباره تكرار مي كنم كه فرق روايت صحيح راويان شيعه در كتب سني را با رواياتي كه از راويان سني در كتب شيعه نقل مي شود را توضيح دادم ومعلوم است شما برادران ولي عصري اصول اوليه مطالعه را نمي دانيد زيرا در تمام جوابيه هاي خود بارها بوده كه يك جمله را بدليل عدم دقت شما در نگارش متن يا خواندن جوابيه چند بار تكرار كردم ولي شما باز از كنار آن بي توجه مي گذشتيد»!
3- گفته ايد « نيز نظر شما در مورد آتش زدن بخاري ومسلم در واقع حاكي از درون مشتعل شما نسبت به اين دو كتاب اصلي سنت نبوي در جهان اسلام است و در واقع اين جمله شما ما را به ياد دوران جنگ جهاني دوم و قصّه كتاب سوزي فاشيسم ها در تفكر آلمان نازي مي اندازد »!
جالب است رواياتي که با چند واسطه که حال آنها معلوم نيست ، از پيامبر ، اگر آتش زده بشود ، ياد جنگ جهاني دوم و کتاب سوزي فاشيسم مي افتيد ! اما وقتي ابوبکر رواياتي را که خود از پيامبر (ص) شنيده است آتش مي زند ، اين حاکي از درون مشتعل او نسبت به سنت نبويه نيست !
4- خود در تناقضي آشکار با صدر کلامتان گفته ايد «اگر در بخاري و مسلم يا سائر كتب حديث سني از راويان شيعه يا ناصبي حديث صحيحي وجود دارد اين احاديث صحيحه از طريق فنون علم حديث توسط ائمه حديث تصحيح وسپس وارد كتب اهل سنت شده»
يا علماي اهل سنت، با موازين علمي چنين تصحيحي کرده اند ، که دقيقا همين موازين (همانطور که با شواهد از کلام الباني و ذهبي و... ثابت کرديم) در مورد روايت مورد بحث ما نيز موجب حجيت روايت مي شود .
يا اين کار آنها از روي موازين نبوده است و تنها هر روايتي که به ضرر اهل سنت نبوده است را به عنوان صحيح انتخاب کرده اند ، در اين صورت قبول داريم که روايت ما را نمي توانيد صحيح بدانيد (نه اينکه صحيح نباشد)
5- گفته ايد « آيا آن فردي كه چنين روايتي را نقل مي كند مي تواند ثابت كند كه در حضور عايشه بوده وديده كه او اين كار را كرده؟لطفا اسم او را بگوييد!!!» آيا صحابه اي که از پيامبر (ص) حرکات و يا اقوالي نقل کرده اند مي توانند ثابت کنند که خود شاهد و حاضر بوده اند ؟! اين اشکال شما در واقع زير سوال بردن مبناي اهل سنت ، در پذيرش کلام افراد ثقه است ، و در حقيقت نشانگر عدم قدرت پاسخگويي شما و دست گرفتن به هر خار و خاشاکي است که بتواند شما را حفظ کند .
6- ادعا کرده ايد که روايت به خاطر ابوالبختري «سعيد بن فيروز» ضعيف است ، چون او شايد اين واقعه را از خود جعل کرده است !
بهتر است بدانيد که اين شخص ، راوي بخاري و مسلم است (متفق عليه) ! نه وضاع ! همچنين به کلام الباني در مورد او دقت کنيد :
نعم ؛ قد صح الحديث موقوفاً على علي رضي الله عنه من طرق عنه ؛ فها أنا أذكرها إن شاء الله تعالى .
الطريق الأولى : عن أبي البختري قال : قالوا لعلي : أخبرنا عن سلمان ، قال أدرك العلم الأول ، والعلم الآخر ، بحر لا ينزح قعره ، هو منا أهل البيت .

أخرجه ابن أبي شيبة في "المصنف" (12/ 148/ 12380) ، وابن سعد (2/ 346 و 4/ 85) ، وأبو نعيم في "الحلية" (1/ 187) ، وابن عساكر (7/ 411 و 415) .
وإسناده صحيح على شرط الشيخين ، واسم أبي البختري سعيد بن فيروز .
7- گفته ايد «بحث آيه تخيير را دوباره پيش كشيديد» اولا آيه مورد استدلال ما آيه تخيير نيست و آيه «تظاهر» است . ثانيا ، پاسخ شما قبلا داده شده است و لذا نيازي به پاسخ گويي نيست .
8- اين روايت طبق مباني اهل سنت ، صحيح است ، و حد اکثر در سخت گيرانه ترين حالت ، سند آن جيد است .
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات

45 | سيد مصطفي | | ١٤:٥٩ - ٢٥ ارديبهشت ١٣٩٠ |
با سلام و آرزوي تعجيل در ظهور ولي عصر (ع) من امروز ساعات زيادي وقت گذاشت و مناظرات بين جناب جعفر الصادق و وب سايت را خواندم. بنده اعتقاد دارم که مناظره و مباحثه بسيار خوب و عالي است. ولي ابتدايي ترين مسئله هر مناظره رعايت شئون مناظره است. بنا ندارم به شرح آن بپردازم ولي خلاصه بايد بگويم: رعايت احترام، عفت کلام براي هر مسلماي واجب است چه شيعه چه سني وسابل مناظرات علمي در مذهب ما قرآن و سنت است و علوم حديث و رجال براي دستيابي به اين دو مستمسک ناب و بي خطا انسان ها از نظر عقل، سواد و دانش با هم متفاوت هستند، به همين دليل وقتي در مقابل منطق و ادله محکم و درست قرار مي گيرند بايد عقل و يا دانش و يا منيت خويش را کنار بگذارند و نظر مورد نظر را بپذيرند مگر آنکه شخص يا اشخاص و يا مدارک مناسبي براي رد آن وجود داشته باشد (مثل مرکزيت خورشيد و گردش زمين بدور آن و نيز غير همسطح بودن زمين و مدور بودن آن که قطعا سير آنرا امروزه هر نوجواي براحتي با ادله ارايه شده تشخيص مي دهد.) حال خوب است دوستان ضمن رعايت حيا و حريم و احترام همديگر در جهت روشن شدن مطلب گام بردارند نه در جهت بايکوت کردن يا محکوم کردن همديگر عقل سليم حکم مي کند که هر قسمت از مسئله که روشن شد پذيرفته شود و مجددا براي گل آلود کردن استفاده نشود به نظر من هر چند دوستان وب سايت ممکن از در برخي موارد اشتباهاتي در اين زمينه کرده باشند ولي با توجه به کل موضوع و نوع پيشرفت بحث انصافا دوست عزيز آقاي جعفر الصادق به سمت مجادله اي نا ثواب رفتند و خصوصا در آخرين نظرشان ثابت مي کنند که فقط براي خداي نا کرده کم نياوردن بحث مي کنند. قرار بر پيروزي نيست ولي حداکثر انسان مي تواند بگويد من در اين مسئله بيش از اين اطلاعي ندارم خدا همه ما را به صراط خويش رهنمون سازد و انشاالله همه مجادلات در جهت آشنايي بيشتر با دين مبين اسلام باشد.

پاسخ:

46 | محمد | | ١٤:٤٢ - ٢٨ ارديبهشت ١٣٩٠ |
احتمالا خود علي سجده كرده است نه ام المومنين عائشه ( رضي الله عنها ) چون شيعيان معتقدند وقتي با شمشير به علي ضربت زدند وي گفته : فزت و رب الكعبه .
47 | حسن | | ١١:٠١ - ٠٣ خرداد ١٣٩٠ |
با سلام از کي ابو الفرج اصفهاني عالم مشهور ونامدار اهل سنت شده است. کسي که ابن جوزي در موردش گفته است(ومثله لا يوثق بروايته، يصح في كتبه بما يوجب عليه الفسق، ويهون شرب الخمر، وربما حكى ذلك عن نفسه، ومن تأمل كتاب الأغاني، رأى كل قبيح ومنكر):المنتظم (7/41،40) وعلامه ذهبي درکتاب ميزان الاعتدال در باره وي مي نويسد(رأيت شيخنا تقي الدين ابن تيمية يضعفه، ويتهمه في نقله ويستهول ما يأتي به). کسي که خطيب بغدادي درمورد ش نوشته است(كان أبو الفرج الأصفهاني أكذب الناس، كان يشتري شيئًا كثيرًا من الصحف، ثم تكون كل روايته منها). نويسنده کتاب مشکل دارد شما افتاديد دنبال روايان که ثقه هستند يا نيستند! موثق بودن نويسنده کتاب اولويت دارد. لطفا بفرماييد که اين نويسنده نامدار اديب بوده است نه تاريخ نويس ويا محدث. بهتر است يه مراجعه اي به کتاب السيف اليماني في نحر الأصفهاني ازشاعر معروف عراقي وليد الاعظمي داشته باشيد تا ماهيت اين نويسنده و حکايات دروغين وي در قالب ادب دروغين وکاذب برايتان بيشتر معلوم شود

پاسخ:

با سلام

دوست گرامي

بهتر است يکبار ديگر متن مقاله را بخوانيد : ابوالفرج عالم مشهور و مقبول نزد اهل سنت ؛ نه اينکه خود او عالم سني است ، زيرا در اين مساله اختلاف است ؛ اما در هر صورت هر مذهبي هم داشته باشد ، خود ذهبي در مورد او گفته است ، والظاهر انه صدوق ؛ و همين مقدار براي قبول و صحت روايت او کفايت مي کند .

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

48 | عليرضا اويسي | | ١٨:١٧ - ٠٤ خرداد ١٣٩٠ |
اهلسنت ظاهرا فقط بخاري و مسلم را قبول دارند با اينحال بايد بقيه كتبشون رو به دريا بريزند
49 | به برادر عليرضا اويسي ! | | ٠٩:٥٦ - ٠٨ خرداد ١٣٩٠ |
اگر اهل سنت عمر و جماعت معاويه . خود را به دريا بيندازند . خيلي بهتر ازين است كه كتابهايشان را به دريا بريزند !!!

هههههههههههههههههههههههههههههه
50 | سيد محمد حسيني | | ١٥:٠٧ - ١٨ خرداد ١٣٩٠ |
جناب ----------جعفر الصادق------------
لطفا اگر شرايط سفر به تهران براي مناظره را داري به ما اعلام كن.
اگر هم ممكن باشه شايد تلفني اين مناظره برگزار بشه.
آمادگيش رو داريد؟
51 | سيد محمد حسيني | | ١٥:١٨ - ١٨ خرداد ١٣٩٠ |
سلام عليكم
آقاي جعفر الصادق انصافا بس كن
بس كن بابا.يا جواب بده و اشكال سندي روايت را مشخص كن يا حداقل دست و پاي بيخودي نزن.
52 | سارا زكاني | | ١١:٢٣ - ٢١ خرداد ١٣٩٠ |
سلام من اولين باره که سايت شمارو مي بينم انگار همه با هم دعوا دارند اين خوب نيست.همه دعا مي کنيم امام زمان بياد تا جنگ و دعوا ها حتي تو کلمات از بين بره .ايشالا
53 | سيد محمد حسيني | | ٢٠:٠٠ - ٢٣ خرداد ١٣٩٠ |
جواب نظر
----------------------------سارا زکاني---------------------------
ظاهرا شما كمتر در مباحث علمي شركت كرده ايد كه اين بحث هارا دعوا ميدانيد!
اتفاقا اين بحث ها براي اين است كه جلوي بسياري از دعواها گرفته شود.
ماهم براي فرج حضرت صاحب الزمان دعا ميكنيم اما تلاش را كنار نميگذاريم.
يا حق
54 | جوادي نسب | | ١٣:٥٠ - ٢٤ خرداد ١٣٩٠ |
سلام خدمت همه دوستان
جناب جعفر صادق يا همون جناب انصار خوشبختم حضور سبزتون رو ميبينم
ببخشيد من کل مطالب شما رو خوندم با اجازه چند نکته هست:
الف: شما همانگونه که تو بيلوکس سعي ميکنيد با جنگ رواني بحث را عوض کنيد. اينجا هم دقيقا همين ماجرا را وسط مي کشيد. ميدانيد کجا رو مي گويم؟
همانجا که قرار هست جواب دوستان سايت وليعصر را بدهيد ولي يک دفعه نظري يکي از کاربران سايت را مي دهيد. و بحث را عوض ميکنيد. البته اين بزرگواري دوستان عزيزمون در سايت وليعصر هست که همونجا مچ نگرفتند وگرنه اگر يه ادم غير بزرگوار مثل من باشه همونجا بهتون تذکر ميداد که اين فرافکني و فرار رو به جلو هست.
پس جناب جعفر صادق برادر من سعي کن جنگ رواني رو هر جايي وسط نکشيد.
پيشنهاد من به عزيزان و اساتيد خودم در سايت وليعصر اينه. بحث جنگ رواني توسط اهل سنت و وهابيت رو جدي بگيرن و هر جا جنگ رواني شد. همانگونه که اونا يه سوتي شيعه رو علم ميکنند. علم کنند
ب: شما زياد سعي ميکنيد با بحث هاي احساسي بحث رو به حاشيه بکشيد
مطلب شما:
((امروز اومديم جوابيه بذاريم ديديم تمام جواباي قبلي ما وشما پريده چرا؟؟؟؟والله اعلم)))
برادر گرامي اين مطلب از دو حالت خارج نيست
يا شما واقعا اشتباه کرديد. که قطعا بايد در پست بعدي عذرخواهي ميکرديد که نکرديد
يا عمدي اين مطلب رو گفتيد که همون جنگ رواني است که دستتون رو شد.
ج: چرا برخي از بزرگان متشيع مي شوند؟
ببخشيد جناب جعفر صادق من زياد سواد ندارم فقط يک سوال؟
تا حالا فکر کرديد چرا برخي از علماي شما برخي از بزرگان را متشيع و ضعيف معرفي ميکنند؟
مثلا اجازه هست يه نمونه نشون بدم؟
در ميزان الاعتدال علوان بن داود را غير ثقه معرفي ميکنند؟ دليلش به نظر شما چيست؟ بخاطر بيان روايت: پشيماني ابوبکر --- راستي جناب جعفر سعي کن براي فرار رو به جلو باز به اين روايت نپردازي
خب علوان بخاطر روايت پشيماني ضعيف ميشه. بعد زمان بررسي روايت پشيماني ابوبکر ميگن توش علوان هست و ضعيفه.... خب اين تسلسل نيست؟
نظر شما چيه؟
د: فرارهاي متعدد:
شما بارها از جواب دادن به سوالات پيش امده به حساب خودتون با تيز هوشي فرار کردين... مثلا اونجايي که شرط تعيين ميکنيد که مديران سايت قبول کنند. من اطمينان دارم شما جوابي نداشتيد و از يک طرف هم قصد نداشتيد کم بياريد و اومديد چيزي بنويسيد. قبول داريد؟
ي: بيسوادي شما
متاسفانه شما بزرگوار آنچنان که ادعا ميکنيد در مسنجر بيلوکس و اينجا از علم زياد چيزي نداريد. نمونه هاي اشتباهات شما اينقدر تو همين بحث زياده که اگر بخوام همه رو ذکر کنم واويلا هست
فقط برخي از نمونه ها:
در بحث لمکان و جناب عايشه ادعايي کرديد که مخالف ادبيات عرب بود. اما اصلا گندش رو بالا نياورديد
در بحث عليه السلام ادعايي کرديد که واقعا جذاب بود اما جز يک خط ديگر پيرامونش ننوشتيد
هر گاه خواستيد مستند حرف بزنيد آخر سوادتون سايت عقيده بود. بهتر نيست کمي به علم خودتون اتکا کنيد و اينقدر کپي پيس نکنيد. چون اگر بخواهيم وارد دروغگويي هاي سايت عقيده بشيم رسوايي به بار مياد. مثل افسانه مرتضي رادمهر ميشه که کتابخانه عقيده کتابهاي متعدد در باره افسانه او دارند.
در انتها:
ببخشيد زياد وقتتون رو گرفتم.
اينها رو به عنوان يه دوست گفتم. فقط
55 | بي اسم | | ٠٦:١٨ - ٢٥ خرداد ١٣٩٠ |
لطفا دوستان اهل سنت با دقت مطالعه نموده و بي تعصب و لجاجت نظر دهند.

سوالي طرح کردم که از آنجاييكه عايشه با حضرت علي دشمني كرد وجنگيد وحتي پس از شهادت ايشان سجده شكر كرد. اهل سنت جواب دهد امام زمان عايشه كه بود؟
اما چون پاسخي دريافت نکردم ،خودم با توجه به تمامي احتمالات ،پاسخ مي دهم.(منتظر نظرات دوستان هم خواهم بود.)

1-يا امام زمان عايشه حضرت علي بود اما عايشه در مقابل ايشان خروج کرد که بر اساس حديث شريف پيامبر که در صحيحين هم آمده است نامبرده در جاهليت و پستي از دنيا رفته است.( من خرج عن الطاعة وفارق الجماعة فمات، مات ميتة جاهليّة » صحيح مسلم )

2- يا امام زمان عايشه کسي غير از حضرت علي بود. که اين عين دورويي و نفاق است . چراکه زمانيکه جماعت وشورا راي به پدرش مي دهند، همه از جمله جگرگوشه هاي پيامبر مي بايست حتي به اجبار با او بيعت کنند. ليکن زماني که نوبت خلافت حضرت علي مي رسد عايشه از حکم شورا و جماعت سر پيچي مي کند و فرد ديگري را به خلافت و امامت برمي گزيند.

3- يا عايشه خودش امام زمان خود بود. چون صحابه همگي پاک بوده وقابليت اجتهاد داشته اند. در اين صورت بازاين سوال مطرح مي شود که پس جماعت و شورا براي انتخاب خلبفه مسلمين و گرفتن بيعت چه معنايي داشت. و چرا اين حق براي حضرت علي و فاطمه شناخته نشد. ضمنا ديگر اصحاب مثل طلحه و زبير و خالد و عمار و......نيز مي توانستند خود را امام خود بدانند. بدين ترتيب آيا سنگ روي سنگ بند مي شد؟

4- آخرين پاسخ که در واقع فرار از جواب دادن است اينکه ، اصلا موضوع امامت وخلافت براي عايشه مهم نبود مگر او مثل شيعيان رافضي است. ولي بايد توجه داشت که اين موضوع براي پيامبر اکرم بسيار مهم بود که چنين حديثي مي فرمايند پس چرا نبايد براي عايشه مهم باشد.
البته خلافت و امامت براي عايشه زماني که پدرش ابوبکر، خليفه بود بسيار مهم بود. ليکن زماني که عمر جانشين ابوبکر شد کم اهميت تر شد. زماني که عثمان خليفه شد باز هم کم اهميت تر شد تا جايي که بارها به او دشنام داد. و زماني که حضرت علي خليفه شد کاملا فراموش شد طوري که با ايشان جنگيد.

دوستان اهل سنت ايمان بياوريم که جانشينان پيامبر نمي توانستند انتخابي باشند .بلکه اين بزرگواران منصوب شده از جانب خدايند.به آنها معرفت پيدا کنيم. و بي راهه نرويم.

والسلام
56 | جعفر الصادق | | ١١:٠٥ - ٢٨ خرداد ١٣٩٠ |
الحمدلله السلام والصلوة علي رسول الله آله وبعد: 1-من از زماني که مناظره با سايت را شروع کردم تقريبا هر هفته سه بار به سايت شما سر مي زدم تا نتايج پيام هاي خود رو ببينم ولي گاهي آنقدر در گذاشتن پيام ها تعلل مي شد که شبهه سانسور را ايجاد مي کرد.اگر هر کس بجاي ما بود اين انديشه برايش تداعي مي شد چرا که پيامي که من در24ارديبهشت گذاشتم در25خرداد سر وا کرد .يعني يک ماه طول کشيده بود تا اين پيام جواب داده شود؟ 2-پيشنهاد مي کنم به دوستان عزيزم اعم از شيعه وسني که در طول مسير تبيين يک مقاله قضياياي جانبي را وارد نکنند ،کما اينکه در همين مقاله يک عده بحث صديق وفاروق ويا غدير و کفر صحابه و فسق عمر را پيش کشيدند .حال اگر ما جواب داديم در واقع خواستيم در مقام دفاع از عقايد خودبر بياييم 3-پيشنهاد مي کنم دوستان توهين وفحاشي ولعاني به مقدسات اهل سنت را در طول مسيرمناظره کنار بگذارند وعمر عمر الکي نکنندچون ما هم جواب داريم که به اين غاليان بي ترمز بدهيم ولي در اين مقاله جايش نيست.چون خود دوستان شيعه هم ،هم نظر با من هستند که غير اين مقاله سراغ مسائل بي ربط نروم ونرويم.ولي اگر ديدم کسي خواست به مسائل جانبي جهت تخريب ما بپردازد حتما جوابش را خواهم دادتا سرجايش بنشيند.مطمئن باشيد اين را. 4-لطفا خواهش مي کنم براي داشتن يک مناظره خوب ، نه شما ونه ما عجله وکم حوصله اي به خرج ندهيم . بنده هيچ وقت نگفتم صحت حديث را توضيح نمي دهم... بنده هيچ وقت نگفتم ساير موارد موجود در اين مقاله اعم از آيات وروايات مربوطه را توضيح نمي دهم... بلکه بنا به توصيه خود برادران ولي عصري که فرمودند اولين قضيه اين حديث را روشن کنيد بعد سراغ مسائل ديگر برويد عمل کردم.... در آخر دوستان در چند روز آتي منتظر باشند تا مفصل راجع به درجه اين حديث جواب خود را بگذارم فقط ان شاء اله برادران ولي عصري در گذاشتن جوابيه تاخير نفرمايند. من نيامدم اينجا تا مثل بعضي شبکه هاي مزخرف و تند روي سني مقدسات دوستان شيعه را يک طرفه به ريشخند بگيرم وبنشينم وبخندم چون هميشه معتقد بودم طرفين هميشه حرف براي گفتن دارندولي وما اريد الا الاصلاح ما استطعت. والسلام عليکم ورحمة الله وبرکاته
57 | سجاد | | ١٣:٢٤ - ٢٩ خرداد ١٣٩٠ |
با سلام
اللهم اهدنا الصراط المستقيم صراط الذين انعمت عليهم من النبيين والصديقين والشهداء والصالحين

سروران عزيز من فقط يك جمله ميگم وبس
براي برائت ام المونين عائشه همين آيه كافي هست
الخبيثات للخبيثين والخبيثون للخبيثات والطيبت للطيبين والطيبون للطيبات اولائك مبرئون مما يقولون لهم مغفره و رزق كريم
58 | بي اسم | | ٢٤:٠٨ - ٣٠ خرداد ١٣٩٠ |
منظور اصلى از ((خباثت ))درآيه خـبـيـثـات للخـبـيثين و الخبيثون للخبيثات و الطيبات للطيبين و الطيبون للطيبات(سوره نورآيه26) آلودگى به اعمال منافى عفت است و ((طيب )) بودن نقطه مقابل آن مى باشد. شرح آيات قبلي اين آيه نيز مويد همين است .

اين آيه همانند ((الزانى لا ينكح الا زانية او مشركة )) مى باشد.

در خود قرآن آمده است كه همسر نوح و همسر لوط زنان بدى بودند و به آنها خيانت كردند (سوره تحريم آيه 10) و در مقابل ، همسر فرعون از زنان با ايمان و پاكدامنى بود كه گرفتار چنگال آن طاغوت بى ايمان گشته بود (سوره تحريم آيه 11). به اين ترتيب آيا نوح بد وفرعون خوب بود.

در واقع هيچيك از همسران پيامبران به طور قطع انحراف و آلودگى جنسى نداشتند، و منظور از خيانت در داستان نوح و لوط جاسوسى كردن به نفع كفار است نه خيانت ناموسى .

اصولا اين عيب از عيوب تنفر آميز محسوب مى شود و مى دانيم محيط زندگى شخصى پيامبران بايد از اوصافى كه موجب نفرت مردم است پاك باشد تا هدف نبوت كه جذب مردم به آئين خدا است عقيم نماند.

جناب سجاد عايشه قطعا از اتهام فحشا مبرا بود . همين .

59 | بي اسم | | ٠٧:٤٩ - ٠١ تير ١٣٩٠ |
جناب سجاد در خود قرآن آمده است كه همسر نوح و همسر لوط زنان بدى بودند و به آنها خيانت كردند (سوره تحريم آيه 10) و در مقابل ، همسر فرعون از زنان با ايمان و پاكدامنى بود كه گرفتار چنگال آن طاغوت بى ايمان گشته بود (سوره تحريم آيه 11). به اين ترتيب آيا مي توان گفت فرعون خوب و لوط بد بود. منظور اصلى از ((خباثت )) در آيه الخبيثات للخبيثين و الخبيثون للخبيثات آلودگى به اعمال منافى عفت است و ((طيب )) بودن نقطه مقابل آن مى باشد، زيرا هيچيك از همسران پيامبران به طور قطع انحراف و آلودگى جنسى نداشتند،آيات ماقبل اين آيه نيز مويد همين است. آيه بالا همانند آيه ((الزانية لاينكحها الا زان او مشرك )) مي باشد.

پاسخ:

با سلام

دوست گرامي

اگر چنين باشد ، يعني اگر زني زنا كرد ، بايد شوهر او را نيز حد زد ، زيرا معني خبيث بودن زن طبق نظر شما ، خبيث بودن مرد (يعني زناكار بودن او ) است !

بهتر است كمي به كتب تفسيري اهل سنت مراجعه كنيد و ببينيد كه معني صحيح اين آيه چيست !

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

60 | جعفر الصادق | | ١١:١٩ - ٠٢ تير ١٣٩٠ |
الحمدالله رب العالمين، والصلاة و السلام علي سيدالمرسلين سيدنا محمد و آله و صحبه أجمعين و من تبعهم باحسان الي يوم الدين. وبعد: فرموده بوديد بحث صحت حديث را بيان كنيد.بتوفيق حق إن شاء الله از دو حيث پاسخ داده مي شود: 1-قبل از همه چيز اشاره داشته بوديد به اينكه بنده گفته بودم سعيد بن فيروز ضعيف است. نه چنين نبوده بلكه اشاره به علّت كلام ذهبي داشتم كه در موردش گفته است(ثبت فيه تشيع قليل كثير الإرسال).و ما با توجه به اين اصل كه او فردي كثير الارسال است گفتيم اين مساله را ابي البختري ارسال كرده( البته دلائل آن ذيلاً خواهد آمد) زيرا به هيچ وجه معلوم نيست كه او اين واقعه ازقول چه كسي گفته است؟ 2-فرموده بوديد كه ابي البختري راوي بخاري و مسلم است (متفق عليه) ! نه وضاع ! واينكه آلباني گفته: موقوفاً على علي رضي الله عنه من طرق عنه ؛ فها أنا أذكرها إن شاء الله تعالى . الطريق الأولى : عن أبي البختري قال : قالوا لعلي : أخبرنا عن سلمان ، قال أدرك العلم الأول ، والعلم الآخر ، بحر لا ينزح قعره ، هو منا أهل البيت. جواب: اولاً موضوعي كه شما در بالا نقل كرده بوديد،كل موضوع راجع به حديث 3704 ازكتاب سلسلة الأحاديث الضعيفة والموضوعة وأثرها السيئ في الأمة بوده يعني:(سلمان منا أهل البيت) كه شيخ آلباني گفته است اين روايت به شكل موقوف صحابي از حضرت علي (رض) نيز نقل شده كه أبي البختري گفت:به علي رض گفتند از احوال سلمان رض ما را خبر بده،ايشان گفتند :سلمان رض علم اول وعلم آخر را درك كرد،دريايي بود كه به قعرآن كس را نتواند رسيد و او از ما اهل بيت است. براي كسب اطلاعات بيشتر به اين سايت مراجعه شود. البته اگر فيلتر نشود! http://sh.rewayat2.com/albany/Web/2144/013.htm اما عبارت: (موقوفاً على علي رضي الله عنه من طرق عنه) يعني در كجا؟ دركدام روايت؟اصلا چرا شيخ آلباني رحمة الله اين حرف زده است؟آري اين حرف را زده كه بگويد: فها أنا أذكرها إن شاء الله تعالى ومطلب مورد نظرش را ذكر هم مي كند يعني: الطريق الأولى : عن أبي البختري قال : قالوا لعلي : أخبرنا عن سلمان ، قال أدرك العلم الأول ، والعلم الآخر ، بحر لا ينزح قعره ، هو منا أهل البيت. در ضمن اين روايت چه ربطي دارد به : عن أبي البختري، قال: لما أن جاء عائشة قتل علي عليه السلام سجدت. آيا در اينجا هم ابي البختري از حضرت علي روايت كرده است مثل بالا؟ والله اعلم. ثانيا:اگر مي خواستيد از اين طريق ثابت كنيد كه اين روايت را ابي البختري از حضرت علي رض روايت كرده وسعيد بن فيروز اين روايت را از قول مولي علي رض شنيده كاري بس عبث بوده زيرا اين حديث به آن حديث چه ربطي دارد و از كجا معلوم كه سعيد بن فيروز اين روايت را از قول خود حضرت علي رض نقل كرده است؟ در ضمن در روايت بالا كه شما بخشي از توضيحات اوليه آن را مقراض نموده بوديد واضح است كه ابي البختري روايت سلمان منّا اهل البيت را از قول خود حضرت علي نقل كرده است وآلباني گفته ان شاء الله توضيح خواهم داد كه اين روايت به چه شكلي موقوف روايت شده است. پس با اين حساب اين روايت از اين حيث مرسل است. 3- راجع به اينكه سعيد بن فيروز جزء راويان صحاح است شكي نيست و قطعا شيخين يعني بخاري ومسلم نيز از او روايات صحيح را نقل كرده اند.اما آنچه بنده در بررسي رجال احاديث مختلف از كتب اهل سنت توسط برادران ولي عصري احساس كرده بودم اين بود كه به محض اينكه در يك كتاب رجال الحديث راجع به كسي ويا كساني گفته اند ثقه، سريعا سلسله روايت را دال بر صحت مي دهند ومي گويند اين روايت صحيح است. اما: الف-آيا فقط ثقه بودن در طول سلسله سند كافي است؟ ب-آيا همين راويان ثقه در كتابي ديگر در مورد آنها مذمتي وارد نشده؟ ج-آيا درسند راويان ثقه ارسال در سند وجود دارد يا نه؟ د-آياجرح مقدم است يا تعديل؟ ه-اين روايت در كدام كتاب ذكر شده بعنوان مثال در صحيحين آمده يا در كتابي درجه2يا3مثل مقاتل الطالبيين ابوالفرج اصفهاني شيعه زيدي. و- آيا حديث محض ثقه بودن افراد پذيرفته مي شود و نيازي به توجه در بافت رجال سند ومتن وچهارچوب حديث نيست؟ ح-آيا اگر يك محدث، شخصي يا حديثي را تصحيح كرد وآن محدث فردي متساهل يا متشيع بود وجمهورعلماء نظر او را با سند رد كرده باشند نبايد جرح جمهور را بر تعديل متساهل ترجيح داد؟ اينها مواردي است كه اصلا راجع به آنها در بررسي اسناد ورجال در مقالات سايت ولي عصر توجه نمي شودوهدف اصلي اثبات يك مطلب به هرنحوي است. اما سواي از ثقه بودن سعيد بن فيروز با اين جمله ذهبي بايد چه كرد؟ (ثبت فيه تشيع قليل كثير الإرسال) (در او تشيع كمى وجود داشت و روايات مرسل زياد نقل كرده است). تقريب التهذيب ج1، ص240، رقم: 2380 آيا غير اين است كه شايد اين عيوبي را كه ذهبي آنها را برشمرده است يعني 1-حس تشيع گرايانه و2-كثير الارسال بودن در سعيد بن فيروز سبب شده اين روايت را ارسال نمايد.پس از اينجاست كه مي فهميم كلام ذهبي بي ربط نبوده است.واگر ساده از كنار اين كلام ذهبي بگذريم مي شود گفت كه ذهبي اين جمله را بي دليل گفته كه قطعا اين حرف پشت سر ذهبي شايسته نيست. كجاست دليل بر اينكه سعيد بن فيروز اين روايت را به صورت موقوف از حضرت علي رض نقل كرده؟پس اگر نقل نكرده پس حتما از نزدخود قطعا ارسال كرده واگر ارسال كرده پس حديث مذكور مرسل است.البته مرسل بودن روايت از قول سعيد بن فيروز اظهر من الشمس است ولي نقل موقوف او از حضرت علي در پرده ابهام است وربطي ندارد به اينكه كه هر چه ابي البختري گفته هميشه از قول مولي علي رض نقل شده باشد. 4-اما شايد بپرسيد اگر سعيد بن فيروز شيعه است چرا بخاري ومسلم از او روايت نقل كرده اند؟ جواب: شيخين( بخاري ومسلم) علاوه بر اينكه از افراد شيعي نظير سعيد بن فيروز روايت نقل كرده اند از ضعفا ومجروحين ونواصب نيز روايت نقل كرده اند اما روايت آنها يا صحيح بوده يا اگر رجال آن ثقه نبوده توانسته انداز طرق ديگردر همان كتاب يا نقلي ديگرروايت را تصحيح كنند(متابعات وشواهد)ولي اين روايت مورد بحث ما به اين صورت در هيچ كتاب سني نيامده مگر در كتاب مقاتل الطالبين ابوالفرج شيعي كه اين روايت را نقل كرده است. 5-اما دوباره باز مي گرديم سر بررسي سند حديث از حيث دوم.در سند حديث آمده است: حدثني محمد بن الحسين الأشناني، قال: حدثنا أحمد بن حازم، قال: حدثنا عاصم بن عامر، وعثمان بن أبي شيبة، قالا: حدثنا جرير، عن الأعمش، عن عمرو بن مرة، عن أبي البختري الخ. همانطور كه مي دانيد بافت حديث مذكور معنعن مي باشد ومعنعن حديثى است كه در تمام سلسله سند هر يك از ناقلين تصريح به لفظ(عن فلان) نموده باشد، بدون اين كه راوى لفظ (سمعت) و مانند آن رادر روايت‏بياورد.مانند آنچه ابن ماجه روايت كرده وگفته است: حدثنا عثمان ابن ابي شيبه،ثنا معاوية بن هشام،ثنا سفيان،عن اسامة بن زيد،عن عروة بن عثمان،عن عروة،عن عايشة قالت:قال رسول الله(ص) ان الله وملائكته يصلون علي ميامن الصفوف. حال سوال: آيا معنعن از نوع خبر متصل است يا خير منقطع؟ جمهور علماء در شرط قبول معنعن گفته اند: الف)فرد معنعن مدلس نباشد. ب)شبهه عدم اتصال در ميان نباشد.(يعني با لفظ صريح بيان شده باشد) اما وقتي در سند گفته مي‌شود: «فلان عن رجل» و يا «فلان عن شيخ عن فلان» و يا عباراتي از اين قبيل [حکم آن چيست]؟ حاکم در کتاب شناخت علوم حديث آن را مرسل نمي‌خواند، بلکه اين نوع سند را منقطع مي‌داند . در اينجا از لفظ «عن» يا مانند آن استفاده مي کند. البته صراحتا هم نمي گويد که از او شنيده است، چرا که او در حقيقت حديثش را از او نشنيده است. در حالت وجود اين نوع تدليس، حديث و روايت مورد نظر پذيرفته نمي شود. ولي آنچه در اين حديث معنعن مشاهده مي شود فردي مدلس بنام سليمان بن مهران است كه در موردش آمده است: سليمان بن مهران الأسدي الكاهلي أبو محمد الكوفي الأعمش ثقة حافظ عارف بالقراءات ورع لكنه يدلس. سليمان بن مهران، ثقه، حافظ (كسى كه يك صد هزار حديث حفظ است)، آگاه به قرائت‌هاى مختلف و پرهيزگار بود؛ ولى تدليس مى‌كرد. تقريب التهذيب ج1، ص254، رقم: 2615 همچنين در كتاب التدليس والمدسلون حماد الانصاري در موردش آمده است: (ع.ب.س) سليمان بن مهران - بكسر الميم - الملقب بالأعمش: مشهور بالتدليس. وفي الميزان: كان يدلس على الحسن البصري وغيره ما لم يسمعه. وفيه أيضا: يدلس وربما دلس عن ضعيف ولا يدري به. فمتى قال : حدثنا فلا كلام ومتى قال عن تطرق إليه احتمال التدليس إلا في شيوخ أكثر عنهم كإبراهيم النخعي وأبي وائل وأبي صالح السمان فإن روايته عن هذا الصنف محمولة على الاتصال. ذكرته في فتح الوهاب في الألقاب. من الثانية توفي سنة 148 هـ. التدليس والمدلسون لفضيلة الشيخ حماد الأنصاري رحمه الله. كه در آن اشاره شده زماني كه أعمش لفظ عن را بكار مي برد در او احتمال تدليس وجود دارد. اما ابن حجر شرط صحت را در نزد ابن حبان چنين آورده است: «أن يكون راوي الحديث عدلاً مشهوراً بالطلب غير مدلس سمع ممن فوقه إلى أن ينتهي، فإن كان يروي من حفظه فليكن عالماً بما يحيل المعنى»؛ [يعني راوي حديث عدل و مشهور به طلب حديث [روايت حديث] باشد، مدلس نباشد [اگر حديث معنعن است] . همچنين ابن خزيمه کتابش را اين چنين نامگذاري کرده است [که در واقع در بر گيرنده‌ي شرطش در پذيرش حديث مي‌باشد]: المسند الصحيح المتصل بنقل العدل عن العدل من غير قطع في السند ولا جرح في النقلة [مسند صحيح متصل، به نقل از راوي عادل از راوي عادل و بدون انقطاع سند (راوي مدلس نباشد) و بدون جرح [شديد راوي در روايت]. همچنين بعضي از اهل حديث و فقها فرد مدلس را به دليل تدليس مجروح خوانده‌اند و گفته‌اند: روايت مدلس در مواردي که مشخص نباشد خود شخصاً شنيده است مورد قبول واقع نمي‌شود و [مذهب] درست اين است که آنچه فرد مدلس با الفاظ مشتبه و غيرصريح روايت مي‌کند و در آن‌ها شبهه‌ي اتصال و شنيدن وجود دارد در حکم مرسل و انواع آن است، ولي اگر با الفاظ واضح و صريح مانند «سمعت» و «حدّثنا» و «أخبرنا» و مانند اين‌ها، حديث را روايت بکند روايتش پذيرفته مي‌شود و قابل استناد است در غير اين صورت حديث فرد مدلس پذيرفته نيست. ولي در سندهاي صحيحين (صحيح بخاري و مسلم) و غيره از کتاب‌هاي قابل اعتماد و معتبر، از اين نوع احاديث بسيارند و از اين رجال مي‌توان، قتاده، اعمش، سفيان ثوري و سفيان بن عيينه و هشام بن بشير و غيره را نام برد.ليكن باتفاق علماءو همچنين بنا به نظر قطب حلبي حديث هاي معنعن درج شده در صحيحين، از قبيل روايات شنيده شده اند. پس با توجه به قواعد علم حديث روايت مورد بحث ما بدليل : 1-معنعن بودن حديث. 2-عنعنه أعمش از عمر بن مرة. 3-شبهه اتصال بدليل عدم بكارگيري لفظ صريح. 4-ثبوت تدليس در أعمش. 5-عدم نقل آن در كتب حديث اهل سنت . منقطع وضعيف مي باشد والله اعلم. درآخر از تمام بينندگان تقاضا دارم اين مذهب گرايي را از سر خود پاك كنند و هنگامي كه مقاله اي ارائه مي شود وجوابي برآن داده مي شود،صرف ارائه جواب توسط گروه محترم پاسخ، قضيه را فيصله ندانند وخوشحال نشوند كه جواب داده شد واز مذهبشان دفاع شد بلكه جوابيه ها را بخوانندو نترسند از اينكه براي آنها شبهه ايجاد مي شودوكشف حقيقت را بعهده گروه پاسخ نگذارند زيرا شروع كشف حق از شك آغاز مي شود واين كه همه چيز را همگان دانند.پس سعي كنيد مقلدمحض نباشيد و خودتان حقيقت را كشف كنيد تا وضع مملكت ما بهتر از اين شود.ان شا’ الله اي برادر تو همه انديشه اي مابقي خود استخوان وريشه اي گر بود انديشه ات گل گلشني ور بود خاري به هيمه گلخني

پاسخ:

با سلام
دوست گرامي
1- يک شخص ممکن است هزاران عيب و ايراد داشته باشد ، کچل و يا کور باشد و يا دهان او بوي بد بدهد ، اما وقتي اين خصوصيات ، ربطي به بحث نداشته باشد ، ذکر کردن آنها نشان تمسک به هر خس و خاشاکي است . شما هر عيبي در راوي مي بينيد فورا ذکر مي کنيد بلکه شايد به نفع شما باشد !
حال از شما سوال مي کنيم :
ا. آيا او راستگو است يا خير؟
ب. آيا براي او ممکن است که خود اين ماجرا را ديده باشد يا خير؟
ج. بر فرض که روايت مرسل باشد ، آيا روايت مرسل تابعي حجت است يا خير؟ (پاسخ اين مطلب نيز به صورت مفصل در سايت آمده است و اگر مرسل تابعي حجت است چرا اينقدر اصرار داريد که بگوييد روايت مرسل است ، ايا فرقي در نتيجه حاصل مي شود)
اما پاسخ به اين سوالات :
ا. شما خود «ثبت» بودن او را قبول داريد
ب. الباني گفته است که روايت ابوالبختري از خود اميرمومنان علي عليه السلام در زمان حيات آن حضرت صحيح است و هيچ اشکالي ندارد (موقوف است يعني روايت به صحابي رسيده و به پيامبر نمي رسد اما اين به معني ضعيف بودن روايت نيست). وقتي او بتواند در زمان حيات آن حضرت شاهد ماجرا و روايتي از خود حضرت باشد آيا نمي تواند ماجرايي در زمان شهادت حضرت را ديده باشد ؟!
با توجه به اين کلام ، پاسخ اشکال شما که «در ضمن اين روايت چه ربطي دارد به : عن أبي البختري، قال: لما أن جاء عائشة قتل علي عليه السلام سجدت. آيا در اينجا هم ابي البختري از حضرت علي روايت كرده است مثل بالا؟» مشخص مي شود .
2- گفته ايد «از كجا معلوم كه سعيد بن فيروز اين روايت را از قول خود حضرت علي رض نقل كرده است؟»
بهتر است اين مطلب را در پاسخي که چند ماه قبل به شما داديم ، جستجو کنيد ؛ که وقتي يک راوي مطلبي را نقل مي کند و ثقه نيز هست ، اين مطلب حمل بر دريافت مستقيم اين مطلب است (مبناي مسلم نيشابوري) ؛ و البته آقاي الباني با توجه به همين مبناي ساده ، حکم به صحت سند روايت ابوالبختري از اميرمومنان کرده است ، و همين مبنا در تصحيح روايت ابوالبختري از عائشه نيز کفايت مي کند .
3- فرموده ايد «اما آنچه بنده در بررسي رجال احاديث مختلف از كتب اهل سنت توسط برادران ولي عصري احساس كرده بودم اين بود كه به محض اينكه در يك كتاب رجال الحديث راجع به كسي ويا كساني گفته اند ثقه، سريعا سلسله روايت را دال بر صحت مي دهند ومي گويند اين روايت صحيح است»
و سپس هفت سوال مطرح کرده ايد !
اما از آنجا که اين روش ، در واقع روش مغالطه و فرار از پاسخ است و نه بحث علمي ، به بيان مغالطه شما مي پردازيم ؛ در آداب مغالطه و فرار از پاسخ آمده است که وقتي ديديد پاسخي براي اشکال طرف مقابل نداريد ، با مطرح کردن چند سوال کلي ، او را مشغول به پاسخ آنها کنيد و در ميانه راه ، هر بار اشکالي به او بگيريد تا بحث از اصل منحرف شود ! مثلا گفته ايد «آيا جرح مقدم است يا تعديل»! ولي آيا اين اصلا به بحث ما مربوط مي شود ؟! نتيجه تقديم جرح بر تعديل ، خروج راوي از درجه عدالت است ، اما آيا سند روايت از درجه حسن بودن نيز خارج مي شود؟ قبلا سوالي در مورد راوي مختلف فيه کرده بوديد ، که نشاني از عدم آگاهي شما به مباني رجالي داشت ؛ دوباره نيز اشکالي شبيه آن را مطرح کرديد ؛ تنها يک نکته در پاسخ شما مي گوييم و آن اين است که اگر ائمه جرح يا تعديل او را توثيق کنند ، ديگر به کلام سايرين اعتباري نيست .
پاسخ به سوالات شما در ضمن بحث هاي قبل به صورت مفصل آمده است .
ساير مطالبي نيز که مطرح کرديد ، نشانه عدم قبول علم رجال توسط علماي اهل سنت است که هر جا سند صحيح بود و مطلبي بر ضد آنها با ادعاي مخالفت با مباني اهل سنت آن را منکر مي شوند !
4- دوباره به اشکالات قبل بازگشته ايد و گفته ايد ، بعضي از راويان حس تشيع و ... داشته اند ؛ ما بارها از شما سوال کرده ايم ، اين حس و احساس و... آيا طبق مباني علم رجال اهل سنت براي تضعيف يک روايت به درد مي خورد و يا خير؟!
5- گفته ايد «ولي اين روايت مورد بحث ما به اين صورت در هيچ كتاب سني نيامده مگر در كتاب مقاتل الطالبين ابوالفرج شيعي كه اين روايت را نقل كرده است» از شما سوال مي کنيم اگر اين روايت در صحاح نيز آمده بود آيا آن را قبول مي کرديد ؟ يا مثل مجموعه بزرگي از روايات بخاري و مسلم که به مذاق شما خوش نمي آيد آن را به کناري گذاشته و چنين وانمود مي کرديد که اصلا چنين روايتي نداريد ؟!
6- به معنعن بودن حديث اشکال گرفته ايد !
وكيف يسلم لمسلم ذلك وهو يرى على ما ذكره من بعد في خطبة كتابه أن الحديث المعنعن وهو الذي يقال في إسناده فلان عن فلان ينسلك في سلك الموصول الصحيح بمجرد كونهما في عصر واحد مع إمكان تلاقيهما وإن لم يثبت تلاقيهما وسماع أحدهما من الآخر
صيانة صحيح مسلم من الإخلال والغلط وحمايته من الإسقاط والسقط ج 1 ص 69، اسم المؤلف: عثمان بن عبد الرحمن بن عثمان الكردي الشهرزوري أبو عمرو الوفاة: 643 ، دار النشر : دار الغرب الإسلامي - بيروت - 1408 ، الطبعة : الثانية ، تحقيق : موفق عبدالله عبدالقادر
اگر متوجه ترجمه عربي نشديد ، بنويسيد تا ترجمه شود !
البته جالب است که گفته ايد روايت معنهن چند شرط براي قبول دارد ! و يکي از آنها عدم تدليس است ؛ جالب است که خود مي گوييد :
« ولي در سندهاي صحيحين (صحيح بخاري و مسلم) و غيره از کتاب‌هاي قابل اعتماد و معتبر، از اين نوع احاديث بسيارند و از اين رجال مي‌توان، قتاده، اعمش، سفيان ثوري و سفيان بن عيينه و هشام بن بشير و غيره را نام برد.ليكن باتفاق علماءو همچنين بنا به نظر قطب حلبي حديث هاي معنعن درج شده در صحيحين، از قبيل روايات شنيده شده اند.» !
الف. قبول داريد که دقيقا همين نوع عنعنه در صحيحين موجود است !
2ب. گفته ايد که به اتفاق علما همين نوع عنعنه در بخاري و مسلم مقبول است اما در غير آن خير ! آيا فرقي مي کند که راوي در بخاري بگويد «عن فلان» يا در کتابي ديگر ؟ آيا بخاري يا مسلم علم غيب دارد که معنعن اين شخص قطعا از روي شنيدن است و ديگران خير ؟!
پس در واقع اين فرقي که شما بين بخاري وديگر کتب از اين جهت ذکر کرديد اشکال به بخاري است و نه اشکال به ما (شما اقرار کرده ايد که بخاري رواياتي ضعيف طبق مبناي رجالي اهل سنت دارد)
ج. آيا اتفاق اهل سنت است يا نظر قطب حلبي؟! از يک سو مي گوييد «اتفاق علما» و از سوي ديگر مي گوييد « وهمچنين بنا به نظر قطب حلبي»!
بهتر است براي اين اتفاق علماي خويش منبعي ذکر کنيد !

7- براي هيچ يک از ادعاهاي رجالي خويش مدرک ذکر نکرده ايد !
8- شما ادعا کرده بوديد که کلمه «والظاهر انه ثقة يا صدوق» کفايت نمي کند ؛ از شما که ادعاي بحث منصفانه داريد ، تقاضا منديم بعد از اينکه در پاسخ قبل ثابت شد علماي اهل سنت به کمتر از اين مقدار حکم به صحت سند روايات کرده اند ، صريحا اين ادعاي خود را پس بگيريد (همانطور که از ما توقع داريد که اشتباهات لفظي خود را نيز جبران کنيم ، و البته ما نيز اين توقع را ضروري مي دانيم و خود نيز از آن تبعيت مي کنيم)
9- آيا علماي اهل سنت در مورد تمامي روايات فضائل ابوبکر و عمر و عائشه نيز اينطور علم رجال را خرج مي کنند ؟! البته مناسب است بعد از تمام شدن اين بحث اشاره اي به تصحيحات بي در و پيکر علماي اهل سنت براي رواياتي که به نفع آنها است و تضعيفاتي اينچنيني براي رواياتي که به ضرر آنها است داشته باشيم .
گروه پاسخ به شبهات

61 | كهنسال | | ٢٤:١٧ - ٠٣ تير ١٣٩٠ |
اي بابا!!!! آقاي صادق عزيز يك جواب خشك خالي مي خاي بدي؟؟؟
آيا اين سند معتبر هست يانه؟؟؟
اين همه طفره رفتن نداره كه؟؟؟
كه البته هر جوابي بدي به تناقض به خودت مي رسي و مي فهمي كه نه راه پيش داري نه راه پس.
62 | Momen Abdullah | | ٠٧:٥٥ - ٠٥ تير ١٣٩٠ |
جناب عبدالعمر (شماره 59)
شما دقيقا از چه بيماري رنج مي‌بريد كه بعد از نام منحرفي چون آلباني (رحمة الله) مي‌نويسيد؟
مگر حب عمر با شما چه كرده است كه براي چنين فرد ضال و خبيثي درخواست رحمت مي‌كنيد؟

مگر اين آلباني هماني نبود كه سالها امامت پرستش وهم در آسمان را بر عهده داشت؟
راستي اين خرافات و شركيات چيست كه از ناحيه او منتشر شده است؟
http://majles.alukah.net/showthread.php?t=16221

««ابن باز والعثيمين والألباني (الهرولة صفة من صفات الله سبحانه وتعالى)»»»!!!!!

آري. اين است عقل و شعور امام طاغوتيان يا همان اهل عمر!!!
معبود آنها هروله مي‌كند!!!
اين است نشان دهنده ميزان تفكر يك عمري!!

جناب عبدالعمر
آيا زمان آن نيامده است كه به اصنام اوهامت كافر شوي و از پيروي از ابلهانين كه براي خداوند متعال صفت هروله مي‌تراشند خودداري كني؟
آيا زمان آن نيامده است كه به الله سبحان ايمان آوري و به امامت آلباني ها و ابن تيميه‌ها كافر شوي؟

البته وقتي كه «کتاب‌هاي قابل اعتماد و معتبر» شما يهودنامه بخاري و مسلم باشد نبايد جز اين هم از شما انتظار داشت!!!
***********
نگاهي به اين كتب «قابل اعتماد و معتبر» شما بياندازيم:
http://www.islamweb.net/newlibrary/display_book.php?idfrom=5600&idto=5600&bk_no=53&ID=872
««« صحيح مسلم » كتاب الإمارة » باب في طاعة الأمراء وإن منعوا الحقوق »»»
اين از احاديثي است كه «روايت آنها يا صحيح بوده يا اگر رجال آن ثقه نبوده توانسته انداز طرق ديگردر همان كتاب يا نقلي ديگرروايت را تصحيح كنند(متابعات وشواهد)»

البته كتب «درجه 1» اهل طاغوت مملو است از چنين احاديث!!! ولي با كتاب خداوند عظيم و اعلي چه مي‌كنند كه چنين در باره صنمه آنها عايشه نوشته است:
«فقد صغت قلوبكما»
كه همين دل منحرف است كه « وَلَكِنَّ عَائِشَةَ لاَ تَطِيبُ له نَفْساً.»

يا علي
63 | سجاد | | ١٢:٠٦ - ٠٥ تير ١٣٩٠ |
با سلام مجدد در جواب آقاي بي اسم که ايشان ام المونين عايشه را تشبيه کردن به زنان حضرات لوط و نوح عليهما السلام بايد عرض کنم که ابتدا سوال مي کنيم از منصفين طيب وخبيث يکي هستند؟ خداوند در سوره تحريم ايه 10 مي فرمايد ( ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً لِّلَّذِينَ كَفَرُوا اِمْرَأَةَ نُوحٍ وَاِمْرَأَةَ لُوطٍ كَانَتَا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبَادِنَا صَالِحَيْنِ فَخَانَتَاهُمَا فَلَمْ يُغْنِيَا عَنْهُمَا مِنَ اللَّهِ شَيْئاً وَقِيلَ ادْخُلَا النَّارَ مَعَ الدَّاخِلِينَ ) [التحريم : 10] معني ايه خدا براى كسانى كه كفر ورزيده‏اند آن نوح و آن لوط را مثل آورده [كه] هر دو در نكاح دو بنده از بندگان شايسته ما بودند و به آنها خيانت كردند و كارى از دست [شوهران] آنها در برابر خدا ساخته نبود و گفته شد با داخل شوندگان داخل آتش شويد به زور وبهتان مي گويند که عائشه رضي الله عنها هم داخل اين آيه است مي گويم اگر عائشه وحفصه رضي الله عنهما مانند اينها هستند وکافرند پس چرا خداوند در قرآن کفرشان را بيان نکرده در حالي که در جاهاي مختلف خداوند کفر زن نوح ولوط را بيان واثبات کرده به عنوان مثال وَإِنَّ لُوطاً لَّمِنَ الْمُرْسَلِينَ (133) إِذْ نَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ (134) إِلَّا عَجُوزاً فِي الْغَابِرِينَ (135) "" سورة الصافات ودر مورد اثبات کفر همسر نوح مي گويد حَتَّى إِذَا جَاء أَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّورُ قُلْنَا احْمِلْ فِيهَا مِن كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَأَهْلَكَ إِلاَّ مَن سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ وَمَنْ آمَنَ وَمَا آمَنَ مَعَهُ إِلاَّ قَلِيلٌ (40) وَقَالَ ارْكَبُواْ فِيهَا بِسْمِ اللّهِ مَجْرَاهَا وَمُرْسَاهَا إِنَّ رَبِّي لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ (41) هود تا آنگاه كه فرمان ما دررسيد و تنور فوران كرد فرموديم در آن [كشتى] از هر حيوانى يك جفت با كسانت مگر كسى كه قبلا در باره او سخن رفته است و كسانى كه ايمان آورده‏اند حمل كن و با او جز [عده] اندكى ايمان نياورده بودند سوال مي کنيم از اماميه اگر سيده عائشه و سيده حفصه مانند همسران نوح هستند چرا در آيه اي از قرآن خداوند از کفرشان صحبتي نکرده بلکه برعکس ادعاي شما گفته الله تعالي در قرآن در مورد همسران نبي مي فرمايد جالب اينکه خداوند وقتي نوح دعا مي کند براي فرزندش خداوند مي گويد او کافر است از اهل تو نمي باشد الله تعالي مي فرمايد ( قَالَ يَا نُوحُ إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَهْلِكَ إِنَّهُ عَمَلٌ غَيْرُ صَالِحٍ فَلاَ تَسْأَلْنِ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنِّي أَعِظُكَ أَن تَكُونَ مِنَ الْجَاهِلِينَ ). فرمود اى نوح او در حقيقت از كسان تو نيست او [داراى] كردارى ناشايسته است پس چيزى را كه بدان علم ندارى از من مخواه من به تو اندرز مى‏دهم كه مبادا از نادانان باشى اما خداوند در مورد همسران رسول الله انها را بخشي از رسول الله صلي الله عليه وسلم و مادران مومنين مي داند النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنفُسِهِمْ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ وَأُوْلُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ إِلَّا أَن تَفْعَلُوا إِلَى أَوْلِيَائِكُم مَّعْرُوفاً كَانَ ذَلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُوراً "" [الأحزاب : 6] پيامبر به مؤمنان از خودشان سزاوارتر [و نزديكتر] است و همسرانش مادران ايشانند و خويشاوندان [طبق] كتاب خدا بعضى [نسبت] به بعضى اولويت دارند [و] بر مؤمنان و مهاجران [مقدمند] مگر آنكه بخواهيد به دوستان [مؤمن] خود [وصيت‏يا] احسانى كنيد و اين در كتاب [خدا] نگاشته شده است چطور است که خداوند همسران نوح ولوط را کافر ميداند واز اهل دوزخ و آنها از اهل بيت نوح ولوط نمي داند اما در مورد همسران رسول الله مي گويد مادر مومنان هستند واز اهل بيت محمد؟!آيا عقلاني است که عائشه وحفصه با زن نوح ولوط مقايسه شوند؟ اينها اگر کافرند چطور مادر مومنان شدند؟ الله تعالي در شان امهات مي فرمايد وَاذْكُرْنَ مَا يُتْلَى فِي بُيُوتِكُنَّ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ وَالْحِكْمَةِ إِنَّ اللَّهَ كَانَ لَطِيفاً خَبِيراً "" [الأحزاب : 34] و آنچه را كه از آيات خدا و [سخنان] حكمت[آميز] در خانه‏هاى شما خوانده مى‏شود ياد كنيد در حقيقت‏خدا همواره دقيق و آگاه است وما از اين دوايه مي فهميم که امهات مومنين مومنه وصادقه هستند در ايمانشان ودر ايه 34 خداوند انها را به تزکيه وامر مي کند به ياد خدا وتلاوت قران وعمل به سنت اين است احوال ازواج محمد صلي الله عليه وآله وسلم و احوال زنان نوح ولوط در آخر مي گويم به کساني که عقولشان را بکار نمي گيرند "" أَفَلاَ يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ وَلَوْ كَانَ مِنْ عِندِ غَيْرِ اللّهِ لَوَجَدُواْ فِيهِ اخْتِلاَفاً كَثِيراً "" [النساء : 82]

پاسخ:

با سلام
دوست گرامي
1- آيا در قرآن در سوره تحريم خطاب به زنان پيامبر (ص) آنها را توبيخ نکرده است ؟!
2- راجع به ام المومنين بودن نيز اهل سنت «قتيله» را همسر پيامبر مي دانند و مي گويند او مرتد شده است !
اما وقتي نوبت به حفصه و عائشه برسد مي گويند حتي جنگ آنها با حضرت علي عليه السلام اشکال نداشته است !
3- راجع به معني ام المومنين بهتر است نگاهي به کلام علماي اهل سنت در مورد معناي آن داشته باشيد :
http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=question&id=8434
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات

64 | جعفر الصادق | | ١١:٥٨ - ٠٦ تير ١٣٩٠ |
با سلام: فرموديد بنده اين حرف ها از خودم در مي آورم اما در مورد حجيت معنعن به سايت هاي زير مي توان مراجعه نمود: حديث معنعن عبارتست از حديثي که در سندش چنين گفته مي شود: "عن فلان عن فلان.." بدون آنکه تصريح شده باشد که آن حديث از طريق تحديث يا سماع يا اخبار رسيده باشد. مثلا حديثي که ابن ماجه روايت کرده: حدثنا عثمان بن أبي شيبة حدثنا معاوية بن هشام حدثنا سفيان عن أسامة بن زيد عن عثمان بن عروة عن عروة عن عائشة قالت: قال رسول الله صلي الله عليه وسلم: إن الله و ملائکته يصلون علي ميامِن الصفوف.(ابن ماجه 1005) يعني: رسول خدا صلي الله عليه وسلم فرمود: براستي که خداوند و فرشتگانش بر سمت راست صفوف (نماز) صلوات مي فرستند. نکته: برخي از علما و محدثين اين حديث را ضعيف دانسته اند و علامه ناصرالدين الباني رحمه الله در "ضعيف سنن أبي داود" (رقم 104) علت ضعف را بيان کرده است، و در "تمام المنة" آورده است: چنانکه بيهقي گفته، حديث با اين لفظ از عائشه رضي الله عنها غير محفوظ است. و صواب اينست که روايت محفوظ با اين سند لفظ "يَصِلون الصفوف" (يعني«إن الله وملائكته يصلون على الذين يَصِلون الصفوف») است. علما گفته اند که اگر حديث معنعن سه شرط زير را داشته باشد مي توان آنرا بعنوان حديث متصل بشمار آورد: 1- راوي حديث سالم از تدليس باشد. 2- عدالت راوي مشخص شود. 3- ملاقات راوي و کسي که از او روايت مي کند ثابت شود. اما بعضي از علما گفته اند که حديث معنعن بدليل احتمال انقطاع در آن حجت نيست، مگر آنکه اتصال آن از طريق ديگري مشخص شود و راوي از مروي عنه سماع کرده باشد، امام نووي گفته که اين رأي بنا به اجماع سلف مردود است. (صحيح مسلم به شرح نووي، 1/128). http:
aheraastin.blogfa.com/post-328.aspx معنعن ـ حديثي است که در سند آن گفته شده باشد که اين حديث را فلاني از فلاني تا معصوم نقل کرده بدون اينکه مشخص شود که آيا اينها از هم ديگر شنيده‌اند يا اجازه داشته‌اند از کتابشان گرفته‌اند . http://lib.hadith.ac.ir/default.aspx?page=showarticle&articleid=1227 اما در مورد اجماع علماء بر صحت احاديث صحيحين که فرموده بوديد بايد گفت: شاہ ولي اللہ دہلوي رحمہ اللہ نے بھي صحيحين کي صحت پر اجماع نقل کيا ہے ۔شاہ صاحب فرماتے ہيں: أما الصحيحان فقد اتفق المحدثون علي أن جميع ما فيھما من المتصل المرفوع صحيح بالقطع و أنھما متواتران الي مصنفيھما و أنہ کل من يھون أمرھما فھو مبتدع متبع غير سبيل المؤمنين۔(حجة اللہ البالغة' شاہ ولي اللہ محدث دہلوي' جلد١' ص٢٩٧' أصح المطابع کراچي) محدث العصر مولانا عبد الرحمن مبارکپوري رحمہ اللہ فرماتے ہيں: أما الصحيحان فقد اتفق المحدثون علي أن جميع ما فيھما من المتصلالمرفوع صحيح بالقطع و انھما متواتران الي مصنفيھما و أنہ کل من يھون أمرھما فھو مبتدع متبع غير سبيل المؤمنين۔(مقدمة تحفة الأحوذي'ص٤٧'دار الکتب العلمية' بيروت) http://www.kitabosunnat.com/forum/%D8%B9%D9%84%D9%88%D9%85-%D9%88-%D8%A7%D8%B5%D9%88%D9%84-%D8%AD%D8%AF%DB%8C%D8%AB-47/%DA%A9%DB%8C%D8%A7-%D8%B5%D8%AD%DB%8C%D8%AD%DB%8C%D9%86-%DA%A9%DB%8C-%D8%B5%D8%AD%D8%AA-%D9%BE%D8%B1-%D8%A7%D8%AC%D9%85%D8%A7%D8%B9-%DB%81%DB%92%D8%9F-776/ پس اين جمله بيانگر قبول علماء از تمام احاديث صحيحين من جمله احاديث معنعن هم مي باشد که علماء اجماع(تاکييد مي کنم اجماع) بر اتصال آن دارند، اما آيا در مورد روايت مرسل معنعن ،ضعيف ابوالفرج جايي سراغ داريد که علماء آن را تصحيح کرده باشند؟

پاسخ:

با سلام
دوست گرامي
1- نگفته ايم شما از خودتان در مي آوريد ، بلکه گفته ايم آدرس نمي دهيد !
البته آدرس دادن به سايت ها از جهت علمي اعتبار ندارد ؛ مگر اينکه استشهاد به کلام سايت باشد !
2- اشکال ما اين بود که اگر معنعن اشکال داشته باشد ، چه فرقي بين بخاري و مسلم و ديگر کتب است ، در واقع اشکال ما اشکال به اصل ادعاي شما بود ، شما گفته ايد اين روايت به خاطر عنعنه ضعيف است و دقيقا همين عنعنه در بخاري و مسلم وجود دارد ؛ سوال اين بود که چرا عنعنه آنها اشکال ندارد ؟!
3- در پاسخ ما اجماع علماي اهل سنت بر قبول روايات بخاري و مسلم را مطرح کرده ايد که اين باز اشکال به همه علماي اهل سنت است که چرا با وجود اين اشکال رجالي روايات آنها را قبول کرده اند ؟ آيا علماي اهل سنت علم غيب به اتصال در معنعنات بخاري دارند ؟! اگر ندارند چه فرقي بين آن دو است !
در واقع پاسخ شما رجوع به همان جواب هاي ابتدايي است که علماي اهل سنت ، با وجود يکي بودن ارزش دو سند ، يکي را صحيح و ديگري را ضعيف مي دانند ! و اين پاسخ علمي نيست !
4- اما چون شما علاقه زيادي به تضعيف روايات معنعن داريد ، بهتر است نگاهي به متن ذيل بکنيد :
6 بَاب صِحَّةِ الِاحْتِجَاجِ بِالْحَدِيثِ الْمُعَنْعَنِ
وَهَذَا الْقَوْلُ يَرْحَمُكَ الله في الطَّعْنِ في الْأَسَانِيدِ قَوْلٌ مُخْتَرَعٌ مُسْتَحْدَثٌ غَيْرُ مَسْبُوقٍ صَاحِبُهُ إليه ولا مُسَاعِدَ له من أَهْلِ الْعِلْمِ عليه وَذَلِكَ أَنَّ الْقَوْلَ الشَّائِعَ الْمُتَّفَقَ عليه بين أَهْلِ الْعِلْمِ بِالْأَخْبَارِ وَالرِّوَايَاتِ قَدِيمًا وَحَدِيثًا أَنَّ كُلَّ رَجُلٍ ثِقَةٍ رَوَى عن مِثْلِهِ حَدِيثًا وَجَائِزٌ مُمْكِنٌ له لِقَاؤُهُ وَالسَّمَاعُ
منه لِكَوْنِهِمَا جميعا كَانَا في عَصْرٍ وَاحِدٍ وَإِنْ لم يَأْتِ في خَبَرٍ قَطُّ أَنَّهُمَا اجْتَمَعَا ولا تَشَافَهَا بِكَلَامٍ فَالرِّوَايَةُ ثَابِتَةٌ وَالْحُجَّةُ بها لَازِمَةٌ إلا أَنْ يَكُونَ هُنَاكَ دَلَالَةٌ بَيِّنَةٌ أَنَّ هذا الرَّاوِيَ لم يَلْقَ من رَوَى عنه أو لم يَسْمَعْ منه شيئا فَأَمَّا وَالْأَمْرُ مُبْهَمٌ على الْإِمْكَانِ الذي فَسَّرْنَا فَالرِّوَايَةُ على السَّمَاعِ أَبَدًا حتى تَكُونَ الدَّلَالَةُ التي بَيَّنَّا

صحيح مسلم ج 1 ص 29 ، اسم المؤلف: مسلم بن الحجاج أبو الحسين القشيري النيسابوري الوفاة: 261 ، دار النشر : دار إحياء التراث العربي - بيروت ، تحقيق : محمد فؤاد عبد الباقي
در واقع همانطور که در مقدمه صحيح مسلم آمده است و جناب مسلم گفته اند ، اين نظرات شما ، نظراتي جديد است که نشات گرفته از مشکلات موجود در متن بعضي از روايات است و راهي براي توجيه آن جز تمسک به معنعن بودن حديث و ... پيدا نکرده ايد ! حال طبق گفته شما آيا مي توان اين نظر را من در آوردي دانست يا خير؟
5- راجع به ساير مطالب نيز پاسخ نداده ايد !
گروه پاسخ به شبهات

65 | جعفر الصادق | | ٢٠:٤٧ - ١٣ تير ١٣٩٠ |
(إنَّ الحمدَللهِ، نحمدُهُ، و نستعينهُ، وَ نسغفرهُ، وَ نعوذُ باللهِ مِنْ شرورِ أنفسناْ و من سيئاتِ أعمالناْ، مَن يهدهِ اللهُ فلاْ مُضلَّ لهُ، وَ من يضللْ فلاَهاديَ لهُ، وَأشهدُ أنْ لاَ إلهَ إلا اللهُ وحدهُ لاشريکَ لهُ وَ أشهدَ أنَّ محمداً عبدهُ وَ رسولُهُ). (يَأْ أَيُّهَا الَّذِيْنَ آمَنُوْاْ اتَّقُوا اللهَ وَ قُوْلُوْاْ قَوْلاً سَدِيْداً يُصْلِح لَکُمْ أعْمَاْلَکُمْ وَ يَغْفِرْلَکُم ذُنُوبَکُم وَمَن يُّطِعَ اللهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ فَاْزَ فَوْزاً عَظِيْماً). (احزاب : 70 - 71). در بيان حديث معنعن واشاره شما به مقدمه ي امام مسلم رحمه الله در خصوص] بَاب صِحَّةِ الِاحْتِجَاجِ بِالْحَدِيثِ الْمُعَنْعَنِ[ بايد گفت ،باب مذكور در بيان امام مسلم رحمه الله در مقام ردّ بر يكي از معاصران وي ايراد شده كه سخني بر خلاف نظر اجماعي درميان افكنده است به اين مضمون كه:با حديث معنعن حجت اقامه نگرديده وروايت معنعن بر اتصال سند حمل نمي شود مگر آنكه ثابت شود راوي وشيخش در طول عمر خود يكبار يا بيشتر از آن با يكديگر ملاقات كرده اند وفقط بحث از امكان ديدار آنها با يكديگر بسنده نيست. ليكن امام مسلم رحمه الله سخن آن شخص را بي اعتبار،اختراعي ومن درآوردي دانسته لذا فرموده اند: أَنَّ كُلَّ رَجُلٍ ثِقَةٍ رَوَى عَنْ مِثْلِهِ حَدِيثًا وَجَائِزٌ مُمْكِنٌ لَهُ لِقَاؤُهُ وَالسَّمَاعُ " - ص 30 -" مِنْهُ لِكَوْنِهِمَا جَمِيعًا كَانَا فِي عَصْرٍ وَاحِدٍ وَإِنْ لَمْ يَأْتِ فِي خَبَرٍ قَطُّ أَنَّهُمَا اجْتَمَعَا وَلَا تَشَافَهَا بِكَلَامٍ. ترجمه:هر فرد ثقه كه از شخص ثقه همانند خود حديثي را روايت كرده در حالي كه ملاقات وسماع ميان آنها بدليل موجوديت شان در يك عصر نيز جائز وممكن بوده است-هرچند كه در مورد اجتماع وروبرو شدن كلامي آن دو هيچ نقل وخبري در دست نيست. آدرس اينترنتي كتاب صحيح مسلم/ بَاب صِحَّةِ الِاحْتِجَاجِ بِالْحَدِيثِ الْمُعَنْعَنِ . http://hadith.al-islam.com/Page.aspx?pageid=192&TOCID=8&BookID=25&PID=75 امّا جالب توجه اينجا بود كه شايد دوستان گروه پاسخ به شبهات با خواندن يك بخش گزينشي،نصفه نيمه وقيچي شده از مقدمه كتاب تصور كرده اند كه امام مسلم رحمه الله هر حديث معنعني را پذيرفته است ،ولي از اين نكته غافل بوده اند كه امام مسلم رحمه الله سواي از قبول ثقه بودن افراد موجود در سند حديث در چند صفحه ي بعد همين مقدمه به نقل از بزرگان ائمه حديث روايت فرد مدلس را بعنوان علتي قادح بر حديث معنعن ذكر مي كند كما اينكه خود ما هم قبلاً از كتب رجالي شيعه وسني در تعريف حديث معنعن شرط مدلس نبودن را قيد كرديم . امّا ببينيم امام مسلم رحمه الله راجع به اين علّت قادح در مقدمه خود در همين باب چه مي فرمايد: وَمَا عَلِمْنَا أَحَدًا مِنْ أَئِمَّةِ السَّلَفِ مِمَّنْ يَسْتَعْمِلُ الْأَخْبَارَ وَيَتَفَقَّدُ صِحَّةَ الْأَسَانِيدِ وَسَقَمَهَا مِثْلَ أَيُّوبَ السَّخْتِيَانِيِّ وَابْنِ عَوْنٍ وَمَالِكِ بْنِ أَنَسٍ وَشُعْبَةَ بْنِ الْحَجَّاجِ وَيَحْيَى بْنِ سَعِيدٍ الْقَطَّانِ وَعَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ مَهْدِيٍّ وَمَنْ بَعْدَهُمْ مِنْ أَهْلِ الْحَدِيثِ فَتَّشُوا عَنْ مَوْضِعِ السَّمَاعِ فِي الْأَسَانِيدِ كَمَا ادَّعَاهُ الَّذِي وَصَفْنَا قَوْلَهُ مِنْ قَبْلُ " - ص 33 -" وَإِنَّمَا كَانَ تَفَقُّدُ مَنْ تَفَقَّدَ مِنْهُمْ سَمَاعَ رُوَاةِ الْحَدِيثِ مِمَّنْ رَوَى عَنْهُمْ إِذَا كَانَ الرَّاوِي مِمَّنْ عُرِفَ بِالتَّدْلِيسِ فِي الْحَدِيثِ وَشُهِرَ بِهِ فَحِينَئِذٍ يَبْحَثُونَ عَنْ سَمَاعِهِ فِي رِوَايَتِهِ وَيَتَفَقَّدُونَ ذَلِكَ مِنْهُ كَيْ تَنْزَاحَ عَنْهُمْ عِلَّةُ التَّدْلِيسِ فَمَنْ ابْتَغَى ذَلِكَ مِنْ غَيْرِ مُدَلِّسٍ. ترجمه: ما در روش ائمه سلف كه اخبار وروايات را به كار مي بندند واز صحّت وسقم اسانيد واكاوي وكنكاش مي كنند چنين دريافتي نداريم كه از جايگاه استماع در اسانيد جويا گشته واز آن پرس وجو كرده باشند.آري ائمه ي چون ايوب سختياني،ابن عوف ،مالك بن انس ،شعبة بن حجاج ،يحيي بن سعيد القطان ،عبدالرحمن بن مهدي وكسان ديگر بعد از ايشان از امامان حديث همچو شرطي را مطرح نكرده اند بلكه واكاوي وپرس وجوي بعضي از آنان از موضوع استماع راوي از شيخش فقط در صورتي بوده كه آن راوي به تدليس معروف بوده است.صرفاً در اين هنگام است كه ايشان در مورد استماع راوي از شيخش پرس وجو مي كنند تا بدينوسيله علت تدليس از ايشان زدوده شود.پس اين كار بدان سان كه گوينده اين سخن مي پندارد، از راوي غير(معروف)به تدليس خواسته نشده است(چه كسي آنرا از غير مدلس طلب كرده است).(يعني در مورد راوي مدلس موضوع استماع بايد بررسي شود). #(لطفا به جمله آخر خوب دقت كنيد)# كتاب صحيح مسلم/ بَاب صِحَّةِ الِاحْتِجَاجِ بِالْحَدِيثِ الْمُعَنْعَنِ . http://hadith.al-islam.com/Page.aspx?pageid=192&TOCID=8&BookID=25&PID=77 امّا اينكه فرموده بوديد:( اگر معنعن اشکال داشته باشد ، چه فرقي بين بخاري و مسلم و ديگر کتب است)؟ جواب نه از خودمان بلكه از همين مقدمه ي خود صحيح مسلم واز قول ساير ائمه حديث وفقها ارائه مي گردد: در اينجا بايد گفت امام بخاري ومسلم رحمهما الله براي اثبات سماع معنعن هر كدام علاوه بر استفاده از شرط صحت خود در پذيرش حديث معنعن، از متابعات وشواهد نيز براي اثبات يك حديث چه سندا وچه متنا استفاده مي كنند،مثلاً در همين بابي كه ذكر فرموديد امام مسلم در جواب آن شخص مورد خطاب خود گفته : فَإِنْ كَانَتْ الْعِلَّةُ فِي تَضْعِيفِكَ الْخَبَرَ وَتَرْكِكَ الِاحْتِجَاجَ بِهِ إِمْكَانَ الْإِرْسَالِ فِيهِ لَزِمَكَ أَنْ لَا تُثْبِتَ إِسْنَادًا مُعَنْعَنًا حَتَّى تَرَى فِيهِ السَّمَاعَ مِنْ أَوَّلِهِ إِلَى آخِرِهِ. ترجمه: اگر علت ضعيف پنداشتن آن خبر وحجت قرار ندادن آن از سويت ،امكان ارسال آن مي باشد در اين صورت بر تو لازم شده است تا هيچ اسناد معنعني را اثبات نكني وتا آنگاه كه به استماع در آن اسناد از اول تا آخرش علم حاصل نكني. كتاب صحيح مسلم/ بَاب صِحَّةِ الِاحْتِجَاجِ بِالْحَدِيثِ الْمُعَنْعَنِ . http://hadith.al-islam.com/Page.aspx?pageid=192&TOCID=8&BookID=25&PID=75 اما امام مسلم در ادامه نمونه هاي از اسناد معنعن مورد قبول خود را بهمراه علّت مقبوليت آن با وجود ارسال در سند شرح مي دهد.بعنوان نمونه در همين مقدمه آمده است: وَسَنَذْكُرُ مِنْ رِوَايَاتِهِمْ عَلَى الْجِهَةِ الَّتِي ذَكَرْنَا عَدَدًا يُسْتَدَلُّ بِهَا عَلَى أَكْثَرَ مِنْهَا إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَى فَمِنْ ذَلِكَ أَنَّ أَيُّوبَ السَّخْتِيَانِيَّ وَابْنَ الْمُبَارَكِ وَوَكِيعًا وَابْنَ نُمَيْرٍ وَجَمَاعَةً غَيْرَهُمْ رَوَوْا عَنْ هِشَامِ بْنِ عُرْوَةَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا قَالَتْ كُنْتُ أُطَيِّبُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لِحِلِّهِ وَلِحِرْمِهِ بِأَطْيَبِ مَا أَجِدُ فَرَوَى هَذِهِ الرِّوَايَةَ بِعَيْنِهَا اللَّيْثُ بْنُ سَعْدٍ وَدَاوُدُ الْعَطَّارُ وَحُمَيْدُ بْنُ الْأَسْوَدِ وَوُهَيْبُ بْنُ خَالِدٍ وَأَبُو أُسَامَةَ عَنْ هِشَامٍ قَالَ أَخْبَرَنِي عُثْمَانُ بْنُ عُرْوَةَ عَنْ عُرْوَةَ عَنْ عَائِشَةَ عَنْ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ . ترجمه: واينك ما از روايات ايشان (يعني از روايات ائمه ي ثقه محدث) شماري را كه بر وجه ياد شده مورد استدلال واقع تواند شد ،ان شاء الله تعالي ذكر مي كنيم (تا بيان نمونه ها وشواهد،موضوع را روشن تر گرداند) پس مي گوييم: از آن جمله است روايت ايوب سختياني،ابن مبارك،وكيع،ابن نمير وگروهي ديگر از هشام بن عروه از پدرش از عايشه كه گفت:((من بر بدن رسول خدا (ص) در حالت حل واحرامشان از بهترين خوشبو كننده هايي كه مي يافتم مي افشاندم)) ، كه عين اين روايت را ليث بن سعد،داوود عطار،حميد بن اسود،وهيب بن خالد وابواسامه نيز از هشام نقل كرده اند كه گفت:عثمان بن عروة از پدرش عروة واو از عايشه و او از رسول خدا (ص) روايت كرده است (يعني هشام وپدرش عروه درميانه ي راه از واسطه ي ديگر نيز نام برده اند كه عثمان است است.پس ثابت شد كه روايت قبلي روايتي مرسل است). كتاب صحيح مسلم/ بَاب صِحَّةِ الِاحْتِجَاجِ بِالْحَدِيثِ الْمُعَنْعَنِ . http://hadith.al-islam.com/Page.aspx?pageid=192&TOCID=8&BookID=25&PID=76 همچنين ابن صلاح بر اين باور است که تقريبا، تمامي حديث هاي مدلس که به صحيحين-و حتي ديگر کتاب هاي مورد اعتماد-راه يافته است، دليل شنيده شدن را با خود دارند و همگي حجت و پذيرفتني اند. (ابو عمرو شهرزوري، مقدمه ابن الصلاح، تحقيق صلاح بن محمد بن عويضه، بيروت، دار الکتب العلميه، چاپ اول، 1416 ه ق.، ص 60 و محمد بن عبد الرحمن سخاوي) ولي ابن حجر در مورد اين كلام ابن صلاح تبييني دارد که با هم مي‌خوانيم: ابن صلاح اين مطلب را عنوان مي كند تا توسط آن ثابت کند که وقتي فرد مدلس، لفظ روايتش صريح باشد از او پذيرفته مي‌شود. او در اين مطلبش چنان مي‌رساند که انگار آنچه از حديث مدلسين که در صحيح بخاري و مسلم و ساير کتب معتبر وجود دارد تمامي آن‌ها با لفظ صريح عنوان شده‌اند در حالي که اين چنين نيست، بلکه در صحيحين و ساير مراجع معتبر، احاديث معنعن بسياري، از مدلسين وجود دارند و ابن صلاح در جاي ديگر به قطع مي‌گويد (که نووي و ديگران هم از او تبعيت کرد‌‌ه‌اند) آنچه از مدلسين در صحيحين و ديگر مراجع معتبر وارد شده است بر ثبوت شنيدن حديث [اتصال حديث] اما از جهت ديگر [با توجه به سند ديگر] حمل مي‌شود. ابن حجر در ادامه انتقادهاي امام صدرالدين ابن المرحل و علامه ابن دقيق العيد و امام تقي الدين سبکي را بر اين گفته‌ي ابن صلاح مي‌آورد و در آخر اين چنين نتيجه‌گيري مي‌کند: هر چند که از گفته‌هاي [منتقدين و خود نظر ابن صلاح] چنين برداشت مي‌شود که همه‌ي سندهاي معنعن مدلسين در صحيحين قابل استناد هستند اما چنين نيست و تمامي سندهاي معنعن مدلسين، در صحيح بخاري و مسلم براي استناد نقل نشده بلکه آن‌هايي که در متابعات نقل شده‌اند همچون ساير احاديث آن‌ها كه در صحيحين وارد شده است در يک مرتبه نيستند، بلکه به چند دسته تقسيم مي‌شوند: 1-آن‌ها که بسيار اندک مرتکب تدليس شده‌اند و در اکثر رواياتشان به سماع تصريح کرده‌اند و اکثر آن‌ها که اين گروه را متهم به تدليس کرده‌اند يا از روي گمان بوده و يا اين که مواردي از ارسال [و يا تسويه] را در نزد آن‌ها، به تدليس تعبير کرده‌اند. مثلا بخاري را در قسمت احاديث معلق، به تدليس متهم کرده‌اند و يا شعبه را با وجود موضع شديدش به نسبت تدليس، به آن متهم کرده‌اند که صحيح نمي‌باشد. اين گروه مدلسين [در صحيحين] شامل ايوب سختياني، حرير بن حازم، حسين بن واقد، حفص بن غياث، سليمان التميمي، طاووس، ابوقلابه، عبدالله بن وهب، عبد ربه بن نافع ابو شهاب، فضل بن دکين ابو نعيم، موسي بن عقبه، هشام بن عروة، ابو مجلز لاحق بن حميد، يحيي بن سعيد الأنصاري رحمة‌الله عليهم مي‌باشند. 2-کساني که اکثر ائمه، احاديث آن‌ها را روايت کرده‌اند خواه به خاطر امامت آن‌ها يا به خاطر تدليس اندک در برابر روايت بسيار آن‌ها و يا اين که چون آن‌ها فقط از راويان معتبر (ثقه) تدليس کرده‌اند که ابراهيم بن يزيد النخعي، اسماعيل بن ابي خالد، بشير بن المهاجر، حسن بن ذکوان، حسن البصري، حکم بن عتيبه، حماد بن اسامه، زکريا بن أبي زائدة، سالم بن أبي الجعد، سعيد بن أبي عروبة، سفيان الثوري، سفيان بن عيينة، شريک القاضي، عبدالله بن عطاء المکي، عکرمه بن خال المخزومي، محمد بن خازم أبو معاوية الضرير، مخرمة بن بکير، يونس بن عبيد رحمة‌الله تعالي عليهم را شامل مي‌شود. 3- آن‌ها که بسيار مرتکب تدليس شده و به آن شناخته شده‌اند شامل بقية بن الوليد، حبيب بن أبي ثابت، حجاج بن أرطأة، حميد الطويل، سليمان الأعمش، سويد بن سعيد، أبوسفيان المکي، عبدالله بن أبي نجيح، عباد بن منصور، عبدالرحمن المحاربي، عبدالمجيد بن عبدالعزيز بن أبي رواد، عبدالملک بن عبدالعزيز بن جريج، عبدالملک بن عمير، عبد الوهاب بن عطاء الخفاف، عکرمة بن عمار، عمر بن عبيد الطنافسي، عمر بن علي المقدمي، عمرو بن عبدالله أبو إسحاق السبيعي، عيسي بن موسي غنجار، قتادة، مبارک بن فضالة، محمد بن إسحاق، محمد بن عبدالرحمن النقاري، محمد بن عجلان، محمد بن عيسي بن الطباع، محمد بن مسلم بن تدرس أبو الزبير، محمد بن مسلم بن عبيدالله بن عبدالله بن شهاب الزهري، مروان بن معاوية الفزاري، مغيرة بن مقسم، مکحول الشامي، هشام بن حسان، هشام بن بشير، وليد بن مسلم الدمشقي، يحيي بن أبي کثير، أبو حرة الرقاشي رحمة‌الله تعالي عليهم أجمعين مي‌باشد. اين‌ها [تمامي] نام‌هاي راويان مدلسي هستند که در صحيح بخاري و مسلم و يا يکي از آن دو، احاديث آن‌ها در زمر‌ه‌ي احاديث اصلي و يا از جهت استشهاد و يا در ميان تعليقات [صحيحين] آورده شده است که تعداد کل آن‌ها 67 نفر مي‌باشد. [البته آن‌ چنانکه از گفته‌هاي بعدي ابن حجر پيداست احتمالا اين افراد کساني از رجال صحيحين هستند که مرتکب تدليس در سند شده‌اند و مدلسين اساتيد [مدلسين شيوخ] را شامل نمي‌شود]. ق. النکت. ابن حجر . (اين هم سايت كتاب مقدمه ابن صلاح در علم حديث كه البته فيلتر شده است). http://www.google.com/url?q=http://www.islamhouse.com/document.php%3Ff%3Ddata/fa/ih_books/single2/fa_moqaddameh_ibn_salah_dar_hadith.doc&sa=U&ei=uhMOTv-eFYyXOuqTkbgL&ved=0CBIQFjAC&usg=AFQjCNHIrWV9mg7ZeS2xM0uRCfrTlzas8Q در پايان بايد گفت بنا به قول فرقين ،شيعه وسني اسناد معنعن در درجه ومرتبه ي خود حكم روايت مرسل را دارد .اما آنچه صحيح است وعمل بر آن جاري است اين است كه اسناد معنعن به دو شرط حديث متصل است: 1-راوي حديث معنعن مدلس نباشد 2-شبهه ي اتصال وملاقات وجود نداشته باشد. والسلام عليكم ورحمة الله.

پاسخ:

با سلام
دوست گرامي
1- ظاهرا شما حتي متن صحيح مسلم را نيز درست نخوانده‌ايد ؛ اين مقدار از كلام شما صحيح است كه «از معاصران وي ايراد شده كه سخني بر خلاف نظر اجماعي درميان افكنده است به اين مضمون كه:با حديث معنعن حجت اقامه نگرديده وروايت معنعن بر اتصال سند حمل نمي شود مگر آنكه ثابت شود راوي وشيخش در طول عمر خود يكبار يا بيشتر از آن با يكديگر ملاقات كرده اند»
سپس ما را متهم به گزينش كرده‌ايد ! و بعد خود مطلبي آورده‌ايد كه مي‌دانيم خود شما معني آن را نفهميده‌ايد !! در حالي كه دقيقا مطلب ذكر شده توسط ما را تاييد مي‌كند !
2- اما كلام مسلم نيشابوري :
وَمَا عَلِمْنَا أَحَدًا مِنْ أَئِمَّةِ السَّلَفِ مِمَّنْ يَسْتَعْمِلُ الْأَخْبَارَ وَيَتَفَقَّدُ صِحَّةَ الْأَسَانِيدِ وَسَقَمَهَا مِثْلَ أَيُّوبَ السَّخْتِيَانِيِّ وَابْنِ عَوْنٍ وَمَالِكِ بْنِ أَنَسٍ وَشُعْبَةَ بْنِ الْحَجَّاجِ وَيَحْيَى بْنِ سَعِيدٍ الْقَطَّانِ وَعَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ مَهْدِيٍّ وَمَنْ بَعْدَهُمْ مِنْ أَهْلِ الْحَدِيثِ فَتَّشُوا عَنْ مَوْضِعِ السَّمَاعِ فِي الْأَسَانِيدِ كَمَا ادَّعَاهُ الَّذِي وَصَفْنَا قَوْلَهُ مِنْ قَبْلُ " - ص 33 -" وَإِنَّمَا كَانَ تَفَقُّدُ مَنْ تَفَقَّدَ مِنْهُمْ سَمَاعَ رُوَاةِ الْحَدِيثِ مِمَّنْ رَوَى عَنْهُمْ إِذَا كَانَ الرَّاوِي مِمَّنْ عُرِفَ بِالتَّدْلِيسِ فِي الْحَدِيثِ وَشُهِرَ بِهِ فَحِينَئِذٍ يَبْحَثُونَ عَنْ سَمَاعِهِ فِي رِوَايَتِهِ وَيَتَفَقَّدُونَ ذَلِكَ مِنْهُ كَيْ تَنْزَاحَ عَنْهُمْ عِلَّةُ التَّدْلِيسِ فَمَنْ ابْتَغَى ذَلِكَ مِنْ غَيْرِ مُدَلِّسٍ.
ترجمه:
ما در روش ائمه سلف كه اخبار وروايات را به كار مي بندند واز صحّت وسقم اسانيد واكاوي وكنكاش مي كنند چنين دريافتي نداريم كه از جايگاه استماع در اسانيد جويا گشته واز آن پرس وجو كرده باشند.آري ائمه ي چون ايوب سختياني،ابن عوف ،مالك بن انس ،شعبة بن حجاج ،يحيي بن سعيد القطان ،عبدالرحمن بن مهدي وكسان ديگر بعد از ايشان از امامان حديث همچو شرطي را مطرح نكرده اند بلكه واكاوي وپرس وجوي بعضي از آنان از موضوع استماع راوي از شيخش فقط در صورتي بوده كه آن راوي به تدليس معروف بوده است.صرفاً در اين هنگام است كه ايشان در مورد استماع راوي از شيخش پرس وجو مي كنند تا بدينوسيله علت تدليس از ايشان زدوده شود.پس اين كار بدان سان كه گوينده اين سخن مي پندارد، از راوي غير(معروف)به تدليس خواسته نشده است(چه كسي آنرا از غير مدلس طلب كرده است).(يعني در مورد راوي مدلس موضوع استماع بايد بررسي شود). #(لطفا به جمله آخر خوب دقت كنيد)#
متن ، متن صحيح مسلم ، و ترجمه شما تقريبا صحيح است ؛ اما دو اشتباه در برداشت داشته‌ايد :
ا. مسلم نيشابوري گفته است معنعن بودن روايت هيچ ضرري نمي‌زند و هيچ يك از علماي سلف چنين اشكالي نگرفته‌اند ! (دقيقا طرف مقابل مستشكل معاصر مسلم)
ب. اگر كسي در باب احتمال ملاقات ، بخواهد اشكال بگيرد (كه به اقرار مسلم همه اينچنين نيستند) به روايت مدلس اشكال مي‌گيرد (چه معنعن باشد و چه نباشد) ، و نه به معنعن (مسلم تصريح كرده است كه هيچ كس به معنعن بودن اشكالي ندارد) !
بنا بر اين ، اگر بخواهيد اشكال بگيريد ، نبايد بگوييد علما روايت معنعن را تقسيم به دو دسته كرده و مدلس آن را اشكال گرفته و غير مدلس را خير !‌ مطلق روايت مدلس (طبق نظر برخي) مورد اشكال است ، چه معنعن باشد و چه نباشد !
حال مشخص شد كه اولا ما كلام مسلم را قيچي نكرده‌ايم ؛ ثانيا ، شما كلام مسلم را نفهميده‌ايد !
3- اگر اشكال شما به مدلس بودن راوي باشد ( و نه معنعن بودن) ديگر فرقي بين مسلم و ساير كتب نيست ! چون احتمال ملاقات و بررسي ساير روايات و... نمي تواند موجب رفع اشكال از مدلس شود .
و علماي اهل سنت به اين مطلب تصريح كرده اند كه تدليس از زنا بدتر است و... و علت اين امر علم آنها به اشكال مدلس است !
بنابر اين يا صحيح مسلم و بخاري و ساير روايات صحيحه را زير سوال ببريد ؛ و يا اينكه اين روايت را نيز قبول كنيد ؛ همانطور كه الباني روايتي دقيقا مشابه اين روايت (از جهت سندي) را قبول كرده و شبهه تدليس و... را در آن نياورده بود !
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات

66 | جعفرالصادق | | ١٠:٣١ - ٣٠ تير ١٣٩٠ |
السلام عليكم: 1-فرموديد(اگر بخواهيد اشكال بگيريد ، نبايد بگوييد علما روايت معنعن را تقسيم به دو دسته كرده و مدلس آن را اشكال گرفته و غير مدلس را خير !‌ مطلق روايت مدلس (طبق نظر برخي) مورد اشكال است ، چه معنعن باشد و چه نباشد ! ) جواب اين جمله شما در جوابيه هاي قبلي آمده از كتب شيعه وسني و اينكه وجودمدلس در معنعن علت قادحي بر روايت است اگر قبول نداريد خود يك بحثي ديگر است.اما روايت مدلس چه در معنعن چه در غير معنعن از طرق ديگر بايد ثابت شود. 2-فرموديد( اگر اشكال شما به مدلس بودن راوي باشد ( و نه معنعن بودن) ديگر فرقي بين مسلم و ساير كتب نيست ! چون احتمال ملاقات و بررسي ساير روايات و... نمي تواند موجب رفع اشكال از مدلس شود .) جواب اين مورد شما باز هم در جوابيه قبلي بنده آمده بود به اين صورت: (در اينجا بايد گفت امام بخاري ومسلم رحمهما الله براي اثبات سماع معنعن هر كدام علاوه بر استفاده از شرط صحت خود در پذيرش حديث معنعن، از متابعات وشواهد نيز براي اثبات يك حديث چه سندا وچه متنا استفاده مي كنند،مثلاً در همين بابي كه ذكر فرموديد امام مسلم در جواب آن شخص مورد خطاب خود گفته : فَإِنْ كَانَتْ الْعِلَّةُ فِي تَضْعِيفِكَ الْخَبَرَ وَتَرْكِكَ الِاحْتِجَاجَ بِهِ إِمْكَانَ الْإِرْسَالِ فِيهِ لَزِمَكَ أَنْ لَا تُثْبِتَ إِسْنَادًا مُعَنْعَنًا حَتَّى تَرَى فِيهِ السَّمَاعَ مِنْ أَوَّلِهِ إِلَى آخِرِهِ. ترجمه: اگر علت ضعيف پنداشتن آن خبر وحجت قرار ندادن آن از سويت ،امكان ارسال آن مي باشد در اين صورت بر تو لازم شده است تا هيچ اسناد معنعني را اثبات نكني وتا آنگاه كه به استماع در آن اسناد از اول تا آخرش علم حاصل نكني. كتاب صحيح مسلم/ بَاب صِحَّةِ الِاحْتِجَاجِ بِالْحَدِيثِ الْمُعَنْعَنِ . http://hadith.al-islam.com/Page.aspx?pageid=192&TOCID=8&BookID=25&PID=75 اما امام مسلم در ادامه نمونه هاي از اسناد معنعن مورد قبول خود را بهمراه علّت مقبوليت آن با وجود ارسال در سند شرح مي دهد.بعنوان نمونه در همين مقدمه آمده است:) 3-در مورد پذيرش حديث, هر محدثي روشي خاص خود را دارد اما تدليس راهمه علماء حديث وفقها در نظر داشته اند واين ادعاي شما مبني بر اينكه امام مسلم رح از مدلسين روايت قبول كرده درست وبجا, ولي ازشما سوال مي كنيم تحت چه شرايطي روايت فرد مدلس را پذيرفته اند؟ هرچند كه من باب اين قضيه هم قبلا توضيح داده ام.

پاسخ:

با سلام
دوست گرامي جناب جعفر صادق
شما هميشه تلاش داريد بدون بررسي كامل جواب‌هاي قبلي تنها مطالبي سربسته يا جديد مطرح كنيد كه شايد به نفع شما باشد ! و از مطرح كردن مطالبي كه به ضرر شما است ، به صورت كامل پرهيز مي‌كنيد
1- آيا مسلم به صراحت ، اشكال نداشتن عنعنه در روايت را مطرح نكرده است ؟! چرا با وجود تصريح مسلم نيشابوري و متني كه خودتان آن را ذكر كرديد ، از اقرار به اين حقيقت فرار مي‌كنيد ؟!
2- آيا مدلس بودن ربطي به معنعن بودن دارد ؟ فرض بگيريد يك مدلس ، روايتي را بدون عنعنه ذكر كند ، نظر علماي اهل سنت در اين زمينه چيست ؟ همانطور كه خود شما كلام مسلم را آورديد ، مسلم نيشابوري صريحا مي‌گويد اگر گروهي از علما اشكال گرفته باشند (نه همه آنها و البته خود او نيز چنين اعتقادي ندارد) بايد به روايت مدلس اشكال گرفت و نه معنعن ! حال شما اشكالي مي‌گيريد كه حتي مسلم نيشابوري نيز قبول ندارد و وي روايت معنعن ثقه را بدون بررسي قبول مي‌كند !
3- فرموده‌ايد «جواب اين جمله شما در جوابيه هاي قبلي آمده از كتب شيعه وسني و اينكه وجودمدلس در معنعن علت قادحي بر روايت است اگر قبول نداريد خود يك بحثي ديگر است.اما روايت مدلس چه در معنعن چه در غير معنعن از طرق ديگر بايد ثابت شود.»!
اينكه فرموده‌ايد در جوابيه‌هاي قبلي آمده است ، ظاهرا شما فراموش كرده‌ايد كه جوابيه‌هاي قبلي كه ذكر كرديد ، دقيقا عكس كلام شما را مي‌رساند ( و ما با مشخص كردن دقيق متن ، پاسخ شما را داديم ) و البته اين فرار شما از تكرار مجدد مطالب ، نشانگر عدم قدرت پاسخگويي شما به اين اشكال است
4- فرموده‌ايد «جواب اين مورد شما (اشكال به حديث مدلس) باز هم در جوابيه قبلي بنده آمده بود به اين صورت:(در اينجا بايد گفت امام بخاري ومسلم رحمهما الله براي اثبات سماع معنعن هر كدام علاوه بر استفاده از شرط صحت خود در پذيرش حديث معنعن، از متابعات وشواهد نيز براي اثبات يك حديث چه سندا وچه متنا استفاده مي كنند،مثلاً در همين بابي كه ذكر فرموديد امام مسلم در جواب آن شخص مورد خطاب خود گفته : فَإِنْ كَانَتْ الْعِلَّةُ فِي تَضْعِيفِكَ الْخَبَرَ وَتَرْكِكَ الِاحْتِجَاجَ بِهِ إِمْكَانَ الْإِرْسَالِ فِيهِ لَزِمَكَ أَنْ لَا تُثْبِتَ إِسْنَادًا مُعَنْعَنًا حَتَّى تَرَى فِيهِ السَّمَاعَ مِنْ أَوَّلِهِ إِلَى آخِرِهِ»!
ظاهرا شما حتي ترجمه عربي كه خود مي‌نويسيد ، نمي خوانيد ! چه رسد به متني كه ما مي‌آوريم ؛ زيرا :
ا. اشكال ما به تدليس است و نه عنعنه ! ظاهرا شما هنوز فرق بين اين دو را متوجه نشده‌ايد و به همين علت بهتر است يكبار كتب اصطلاحات درايه را مطالعه كنيد !
ب. اين متن ، رفع اشكال از معنعن به صورت مطلق است ! چطور شما معنعن را اشكال مي‌گيريد ؟! همچنين اين متن چه ربطي به تدليس دارد ؟!
اگر مي خواهيد بحث علمي كنيد ، بهتر است واقعا كمي مطالعه داشته باشيد و بدون مطالعه پاسخ ندهيد! همانطور كه ما تمامي متن شما را با دقت مطالعه مي‌كنيم و با دقت پاسخ مي‌دهيم
5- فرموده‌ايد «در مورد پذيرش حديث, هر محدثي روشي خاص خود را دارد اما تدليس راهمه علماء حديث وفقها در نظر داشته اند واين ادعاي شما مبني بر اينكه امام مسلم رح از مدلسين روايت قبول كرده درست وبجا, ولي ازشما سوال مي كنيم تحت چه شرايطي روايت فرد مدلس را پذيرفته اند؟ هرچند كه من باب اين قضيه هم قبلا توضيح داده ام»!!!
دوباره با مبهم گويي ، سعي در فرار از جواب داريد ، البته در اين كلام شما تناقضاتي در يك پاراگراف وجود دارد :
ا. «تدليس را همه علما در نظر داشته‌اند» اين عبارت يعني چه ؟ يعني همه تدليس را اشكال گرفته‌اند ؟! بخاري خود جزو مدليس است ! نام بسياري از راويان بزرگ اهل سنت جزو مدلسين آمده است ! اگر چنين است شما بايد تمامي روايات را ترك كنيد !
ب. گفته‌ايد «امام مسلم از مدلسين روايت قبول كرده‌ است درست و بجا ولي ...» ما كه قبلا گفته‌ايم ، مسلم عنعنه را اشكال نمي‌داند ! بنا بر اين معنعن بودن روايت ضرري به ما نمي‌زند ؛ همچنين به اقرار شما مسلم از مدلس روايت نقل كرده است ، و تنها شرطي كه مي‌داند وثاقت او است ؛ چون براي نقل از مدلس نمي‌توان شرطي ديگر گذاشت !‌ آيا با علم غيب مي‌خواهد سماع در اين روايت را ثابت كند ؟! اگر حتي روايتي ديگر با همين مضمون با سند صحيح آمده است ، چرا آن روايت را نقل نمي‌كند و روايت مدلس را مي آورد ؟! بنا بر اين ،‌همانطور كه صريحا گفتيم ، مسلم حتي مدلس بودن را اشكال نمي‌داند و روايتي كه ما ذكركرده‌ايم ، طبق شرط مسلم نيشابوري ، صحيح به حساب مي‌آيد و حد اكثر از جهت سندي حسن است !
در پايان به شما توصيه مي‌كنيم در صورتي كه مي‌خواهيد مثل اين بار ، نظر كارشناسي نشده و مبهم بنويسيد ، از اين كار پرهيز كنيد ، زيرا اين كار نه به آبروي شما ، و بلكه به آبروي اهل سنت ضربه مي‌زند ! البته اين كار براي ما مساله‌اي ندارد ، زيرا ما هر بار نظرات شما را جواب داده و خطاهاي فراوان شما را گوشزد مي‌كنيم ،‌و دوستان نيز تصديق مي كنند ! (و حتي خود شما نيز ضمنا به برخي از آنها اقرار مي‌كنيد)
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات

67 | جعفر الصادق | | ١٩:١٢ - ٠٢ مرداد ١٣٩٠ |
سلام عليکم: 1-فرموديد:( آيا مدلس بودن ربطي به معنعن بودن دارد ؟ ) جواب:رک به کتب مصطلح الحديث شيعه وسني.البته توصيه مي شود کتب خود را بيشتر مطالعه کنيد ومذهب خود را از کتب خود بگيريد.چون با اين روالي که شما طي مي کنيد مذهبي جديد به نام شيسني بوجود خواهد آمد(شيعه+سني) 2-فرموديد:(ا. اشكال ما به تدليس است و نه عنعنه ! ظاهرا شما هنوز فرق بين اين دو را متوجه نشده‌ايد و به همين علت بهتر است يكبار كتب اصطلاحات درايه را مطالعه كنيد ! ب. اين متن ، رفع اشكال از معنعن به صورت مطلق است ! چطور شما معنعن را اشكال مي‌گيريد ؟! همچنين اين متن چه ربطي به تدليس دارد ؟!) جواب:در مورد الف توصيه مي شود رک به کتب مصطلح الحديث تا ارتباط تدليس در عنعنه برايتان واضح تر شود. در مورد ب جواب سوال شما در اين مورد بود که(اگر اشكال شما به مدلس بودن راوي باشد ( و نه معنعن بودن) ديگر فرقي بين مسلم و ساير كتب نيست ! چون احتمال ملاقات و بررسي ساير روايات و... نمي تواند موجب رفع اشكال از مدلس شود ) شما متوجه نبوديد که بايد از جايي که متن را برايتان ارجاع دادم تا آخر همان قسمت مي خوانديد که چطور امام مسلم با شواهد مختلف حديثي را ثابت مي کرد.گويا شما ادامه اين قسمت در جوابيه را نديده بوديد يعني: (اما امام مسلم در ادامه نمونه هاي از اسناد معنعن مورد قبول خود را بهمراه علّت مقبوليت آن با وجود ارسال در سند شرح مي دهد.بعنوان نمونه در همين مقدمه آمده است:) 3- بايد گفت از ضعيف ترين طلبه دريک حوزه علميه بپرسيد سماع در معنعن مدلس چگونه است جوابتان را خواهد داد!!!! 4-اما اينکه معتقديد امام مسلم اصلا برايش تدليس ومدلس مهم نبوده بسيار جالب وخنده آور است.زيرا امام مسلم در همان مقدمه مي گويد: وَمَا عَلِمْنَا أَحَدًا مِنْ أَئِمَّةِ السَّلَفِ مِمَّنْ يَسْتَعْمِلُ الْأَخْبَارَ وَيَتَفَقَّدُ صِحَّةَ الْأَسَانِيدِ وَسَقَمَهَا مِثْلَ أَيُّوبَ السَّخْتِيَانِيِّ وَابْنِ عَوْنٍ وَمَالِكِ بْنِ أَنَسٍ وَشُعْبَةَ بْنِ الْحَجَّاجِ وَيَحْيَى بْنِ سَعِيدٍ الْقَطَّانِ وَعَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ مَهْدِيٍّ وَمَنْ بَعْدَهُمْ مِنْ أَهْلِ الْحَدِيثِ فَتَّشُوا عَنْ مَوْضِعِ السَّمَاعِ فِي الْأَسَانِيدِ كَمَا ادَّعَاهُ الَّذِي وَصَفْنَا قَوْلَهُ مِنْ قَبْلُ " - ص 33 -" وَإِنَّمَا كَانَ تَفَقُّدُ مَنْ تَفَقَّدَ مِنْهُمْ سَمَاعَ رُوَاةِ الْحَدِيثِ مِمَّنْ رَوَى عَنْهُمْ إِذَا كَانَ الرَّاوِي مِمَّنْ عُرِفَ بِالتَّدْلِيسِ فِي الْحَدِيثِ وَشُهِرَ بِهِ فَحِينَئِذٍ يَبْحَثُونَ عَنْ سَمَاعِهِ اين بدان معني است که واکاوي در مورد استماع مدلس امري ايجابي است ونيز امام مسلم وقتي بحث استماع شده گفته: فَمَنْ ابْتَغَى ذَلِكَ مِنْ غَيْرِ مُدَلِّسٍ./از غير مدلس چه کس استماع را مي طلبد/ پس با اين حساب بحث استماع از مدلس منتفي نيست ولي سايرين غير امام مسلم من جمله خود بخاري در بحث استماع سختگيرتر بوده اند و فقها در مورد معنعن بيشتر از ساير احاديث حساسيت بخرج مي دادند در آخر سوال ما اين است آيا در کتب مصطلح الحديث راجع به ضرورت سماع فرد مدلس در عنعنه مطلبي آمده يا اينکه نه بنده اين حرف را از خودم به هم بافته ام؟

پاسخ:

با سلام

دوست گرامي

ارجاع دادن به ناكجا آباد و... روش هميشگي شما است ، و قطعا با اين روش ، بحث بي نتيجه خواهد بود؛ ما نيز مثل شما مي‌دانيم كه گروهي از علماي اهل سنت (در قرون جديد) مثل شما مطالب را اشتباه متوجه شده و كلام صريح مسلم نيشابوري را قبول نكرده‌اند كه اين در واقع زير سوال رفتن مبناي مسلم در صحيح است ؛ همانطور كه خود اعتراف كرده‌ايد ، مسلم نيشابوري حديث معنعن را قبول كرده است و آن را بدون اشكال مي‌داند ! بعد از اين مطلب مي‌گويد :

وَإِنَّمَا كَانَ تَفَقُّدُ مَنْ تَفَقَّدَ مِنْهُمْ سَمَاعَ رُوَاةِ الْحَدِيثِ مِمَّنْ رَوَى عَنْهُمْ إِذَا كَانَ الرَّاوِي مِمَّنْ عُرِفَ بِالتَّدْلِيسِ فِي الْحَدِيثِ وَشُهِرَ بِهِ فَحِينَئِذٍ يَبْحَثُونَ عَنْ سَمَاعِهِ

و شما چنين نتيجه گرفته‌ايد كه : «اين بدان معني است که واکاوي در مورد استماع مدلس امري ايجابي است»

آيا واقعا متن اين را مي‌گويد؟ به شما توصيه مي‌كنيم از يك عرب زبان استفاده كنيد :

و تنها گروهي از ائمه سلف (نه همه آنها - من تفقد منهم) كه بررسي سماع پرداخته‌اند ، در باب مدلس بوده است ! (نه در باب عنعنه) شما چطور اين را به همه علما در باب تدليس گسترش مي‌دهيد با اينكه خود مسلم صريحا اين كار را از گروهي از ائمه نفي كرده و آن را تنها نظر برخي از آنها مي‌داند ؟! آيا اين متني نيست كه خود شما چند بار آن را ديده‌ايد !

جناب جعفر صادق ، از شما تقاضا منديم بي‌جهت براي اينكه به خيال خود كسب آبرويي كنيد ، حقيقت را زير سوال ببريد !

الفاظ مسلم واضح و صريح است ؛ و اگر اين متن را قبول نداريد و مي‌گوييد ديگر علماي ما هم نظري ديگر دارند ، باز تاييد حرف ما را كرده‌ايد !

از اين عجيب‌تر در ادامه گفته‌ايد «ونيز امام مسلم وقتي بحث استماع شده گفته: فَمَنْ ابْتَغَى ذَلِكَ مِنْ غَيْرِ مُدَلِّسٍ./از غير مدلس چه کس استماع را مي طلبد»
و نتيجه گيري اشتباه كرده‌ايد (البته با تعمد متن را تقطيع كرده‌ايد و كاري كه به دروغ يا اشتباه به ما نسبت داديد خود انجام داديد) آيا اين جمله به اين معني است كه پس بايد در مدلس تحقيق كرد ؟!:

فَمَنْ ابْتَغَى ذلك من غَيْرِ مُدَلِّسٍ على الْوَجْهِ الذي زَعَمَ من حَكَيْنَا قَوْلَهُ فما سَمِعْنَا ذلك عن أَحَدٍ مِمَّنْ سَمَّيْنَا ولم نُسَمِّ من الْأَئِمَّةِ

چه كسي در باب سماع ، در غير از مدلس (مقصود از غير مدلس معنعن است) به صورتي كه اين شخص ادعا كرده است به دنبال سماع رفته است ؟! هيچ يك از ائمه اي كه نام برديم و نام نبرديم چنين نكرده است !

يعني :

1. هيچ يك از ائمه به معنعن بودن سند اشكال ندارد (كه شما اين مطلب را قبول نداريد)

2. شما از اين استفاده‌ كرده‌ايد كه پس بايد در باب مدلس تحقيق كرد ، اما صريحا خود مسلم در خط قبل گفته است بعضي از علما اين تحقيق را كرده‌اند و نه همه (و خود او نيز جزو آنها نيست)

اگر نقد علمي داريد مطرح كنيد و گرنه ، به شما توصيه مي‌كنيم به جاي اينكه بيشتر اشتباه خود را توجيه كنيد ، به حقيقت امر اعتراف كنيد .

گروه پاسخ به شبهات

68 | طاهر العلوي | | ١٧:٣٥ - ٠٨ مرداد ١٣٩٠ |
باسلام وتشكر از اينهمه سعه صدري كه داريد واينهمه تلاش وكوششي كه درراه احياي راه حق كه همان راه پيامبر اكرم واهل بيتش ميباشد انجام ميدهيد بنده به عنوان برادر كوچك شما كمال قدر داني وتشكر رادارم ودست شما را ميبوسم ؟؟؟؟ والله كه من از اين نواصب نجس اينقد متنفرم كه حتي شنيدن اسمشان برايم سخت است انشا الله الله هدايتشان كند اگر قابل هدايت باشند واگر نباشند به عزت وجلالش هلاكشان كند متشكرم
69 | عالم مقدس ملكوت | | ١١:٠٨ - ٣٠ شهریور ١٣٩٠ |
سلام .... ببخشيد دوست عزيز يک سوال ؟ شما تو دو پست قبل که تحت عنوان آيا عائشه بعد از شنيدن خبر شهادت اميرمؤمنان (ع) سجده شکر كرده است؟ خواستيد ثابت کنيد عايشه براي قتل امير المومنين نعوذ بالله سجده شکر کرد ..... و اسکن چاپ شده کتاب اورديد .... ولي يک ضايعگي در کار است که از دروغ بودن اين اسکن چاپ شده حکايت ميکند .... و ان اينکه اگر به متن عربي که داخل اين عکس گذاشتيد دقت کنيد جلوي نام امير المومنين عليه السلام گذاشته ! در حالي که اهل سنت هميشه رضي الله عنه يا کرم الله وجهه مي گذارند ..... پس معلوم ميشه اين اسکن دروغين بوده و نسخه اصلي کتاب نيست ..... اميدوارم متذکر شويد ....

پاسخ:

!!!

دوست گرامي

در نظر شماره هفت ، به اين اشكال پاسخ مقتضي داده شده است ، لطفا قبل از مطرح كردن اشكالات ، نگاهي به بخش نظرات داشته باشيد !

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

70 | مهدي ذ | | ٢٢:٠٥ - ١٩ آبان ١٣٩٠ |
با سلام خدمت دوستان
جناب جعفر الصادق بنده را بياد بهانه گيري هاي کودکانه مي اندازد ، هر چه مي گوئيم و دليل مي آوريم انگار که با ديوار سخن گفته ايم . ايشان فقط حرف خود را زده و اصلا به سخنان طرف مقابل گوش نمي دهد ، نمي بيند ، نمي خواهد ببيند و بشنود ! علماي شيعه و سني داد ميزنند که روز است ولي ايشان مي گويد فقط من درست مي گويم و الان شب است . خدا همه را هدايت کند .
يا علي
71 | kanadayi | | ١٥:٣٣ - ٠٥ ارديبهشت ١٣٩١ |
سلام آقاي استاد وهابيها مي گويند كه ابن ابي حاتم در المراسيل مي نويسد كه ابي البختاري حيچ وقت با عائشه ملاقاتي نداشته (و ايشان را حيچ وقت نديده) پس روايت مرسل است و علاوه بر اين مي گويند كه در اين سند (عبارت عن الأعمش، عن) الأعمش تدليس مي كند و او قالبا مدلس است پس مورد اعتماد نيستند... آيا امكاني است به اين شبهه جواب بدهيد؟

پاسخ:
باسلام
دوست گرامي
ابن ابي حاتم در مورد ابي البختري چنين سخني نمي گويد تمام سخنان ابي حاتم اين است:
سعيد بن فيروز أبو البختري
حدثنا علي بن الحسن الهسنجاني نا أحمد يعني ابن حنبل نا حجاج بن محمد الأعور عن شعبة قال كان أبو إسحق أكبر من أبي البختري ولم يدرك عليا ولم يره
سمعت أبي يقول أبو البختري كوفي قتل في الجماجم لم يسمع من علي ولم يدركه
ابو اسحاق از ابوالبختري بزرگتر بوده و علي عليه السلام را نديده و او را درك نكرده و ابوالبختري اهل كوفه است و در جماجم كشته شده و از علي عليه السلام حديثي نقل نكرده و روايت هم نشنيده است.
المراسيل ، اسم المؤلف: عبد الرحمن بن محمد بن إدريس الرازي الوفاة: 327 ، دار النشر : مؤسسة الرسالة - بيروت - 1397 ، الطبعة : الأولى ، تحقيق : شكر الله نعمة الله قوجاني ج 1 ص 74
آنچه وي گفته در مورد سعيد بن جبير بوده كه بعد از ابوالبختري آمده .
در ثاني همين روايت دليل اين است كه عايشه را ديده است.
و اعمش هم همچنانكه گذشت بخاري و مسلم از او نقل مي كرده اند ديگر براي آنها جاي سخن نمي ماند
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
72 | mahdijan | | ١٧:٤٨ - ٠٨ ارديبهشت ١٣٩١ |
سلام وهابيها چندتا اعتراض دارند در مورد سند اين حديث و حرفهاي كه شما زديد 1) درست كه تعداد عنعنهاي الاعمش در بخاري زياد هستند, ولي همه عنعنه هاي الاعمش با شواهد آمدند يا در خد كتاب بخاري يا در منابعي ديگر ولي در اينجا حيچ شاهدي نداريم ... و وهابيها ميگويند كه تمام شواهد بخاري براي عنعنه الاعمش در كتاب رواية المدلسين في صحيح البخاري آمده است ... در اين كتاب نويسنده تمام شواهد مدلسين بخاري را نشان مي دهد 2) شما از شعبة نقل قول كرديد كه: عن شعبة قال: ما رأيت أحدا من أصحاب الحديث إلا يدلس إلا عمرو بن مرة، وابن عون ... وهابيها ميگوند كه شعبة بيش از حد واقع شرح داده و حيچ كدام از محدثين به اين حرف شعبة اهميت ندادند و علاوه بر اين يك بار ارسال كردن آدم را مدلس نمي كند و به اين دليل است كه ابن حجر مدلسين را در طبقات مختلفي تقسيم كرده 3) در مورد ارسال ابو بختاري, وهابيها مي گويند كه ارسال ايشان فقط با ادراك حادثه قابل قبول است (حجت) و چون ايشان عائشه را حيچ وقت نديده بود پس ايشان در اين مورد ادراك حادثه را نداشتند و به اين صورت ارسال ايشان حجت نيست 4) وهابيها مي گويند كه درست نيست كه معني شيعه يا تشيع در كتب رجالي اهل سنت فقط منحصر به شيعه هاي غير اماميه است بلكه شامل اماميه هم است. مثلا ذهبي شيعه به عناوين مختلف تقسيم كرده است و روافض را جز شيعه دانسته , وهابيها مي گويند كه اين اطلاعات را زير اسم أبان بن تغلب مي توانيد پيدا كنيدد

پاسخ:
باسلام
دوست گرامي
اولا چنين كه شما مي فرماييد در مورد بخاري قبول نداريم، چون در برخي بابها روايت معنعن اعمش، تنها روايت باب است در ثاني معنعنهاي اعمش در ديگر صحاح سته همچون مسلم و مسند احمد و... چه مي شود؟ سخن مسلم در مورد روايت معنعن را چه جواب مي دهيد؟
در مورد سخن دوم شما: يعني چه كه اهل سنت به سخن شعبه اهميت نداده اند؟ بسياري از افراد را اهل سنت برچسب تدليس زده اند ولي او را توثيق هم كرده اند در ثاني ابن حجر هم اين سخن را ذكر كرده است.
در مورد سخن سوم هم چه دليلي داريد كه ابوالبختري عايشه را نديده است لطفا به جواب نظر قبلي مراجعه كنيد .
منظور شما را از سخن چهارم متوجه نشديم! كجا ما چنين ادعايي داشته ايم؟
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
73 | kanadayi | | ٠٩:٠٧ - ١٢ ارديبهشت ١٣٩١ |
سلام خيلي ممنون از جواب بسيار عالي تان ولي شما فرموديد كه <<آنچه وي گفته در مورد سعيد بن جبير بوده كه بعد از ابوالبختري آمده . در ثاني همين روايت دليل اين است كه عايشه را ديده است.>> از كجا معلوم مى شود كه ابوالبختري عائشه را ديده است اگر روايت مرسل است? شما خدتان در جواب به <<حعفر الصادق>> اعتراف كرديد كه روايت مرسل است. ايشان اهل كوفه بودند و عائشه اهل مدينه بودند و اگر امام علي را نديده بودند احتمال زيادي است كه عائشه را هم نديده بود.

پاسخ:
باسلام
دوست گرامي
ما نگفتيم مرسل است بلكه گفتيم اگر مرسل باشد هم به گفته شما مرسل تابعي حجه است و مشكلي به استدلال وارد نمي كند. و احتمال دارد به مدينه آمده باشد و عايشه را ديده باشد چنانكه زياد اتفاق مي افتاده كه افراد براي روايت شنيدن، مسافرت مي كرده اند. يا عايشه به كوفه رفته باشد. و عايشه در حدود 15 سال بعد از امام علي عليه السلام زنده بوده است لذا احتمال شما ضعيف است ظاهر روايت اين است كه خودش شنيده است مگر اينكه قرينه اي برخلاف ظاهر باشد يا دليلي از خارج باشد.
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
74 | kan | | ١٦:٥٦ - ٢٦ ارديبهشت ١٣٩١ |
سلام, خيلي ممنون! 1) شما فرموديد <<چون در برخي بابها روايت معنعن اعمش، تنها روايت باب است در ثاني معنعنهاي اعمش در ديگر صحاح سته همچون مسلم>> ... دكتر عواد الخلف تمام شواهد معنعنهاي اعمش را در كتاب "روايات المدلسين في صحيح البخاري" جمع آوري كرده و آن روايات معنعن كه در خد صحيح بخاري شاهد نيامده در كتابهاي ديگر (ترمذي...) شواهد را براي قبول كردن عنعنه نشان داده. هدف دكتور الخلف اين بوده كه نشان دهد بخاري فقط با شاهد عنعنه را قبول كرده و اين را با نشان دادن تمام شواهد بخاري ثابت مي كند (كه يا در خد كتاب آمدند يا در منابع ديگر). هم اين كار را با صحيح مسلم كرده در كتاب "روايات المدلسين في صحيح مسلم" (!!!) ... اگر خواستيد مي توانم فايل PDF كتاب "روايات المدلسين في صحيح البخاري" را براي شما بفرستم. در نتيجه منظورم اين است كه وهابيها مي گويند معنعنهاي اعمش به صورت مطلق قابل قبول نيستند (و بخاري و مسلم هم چنين معنعنهاي اعمش را به صورت مطلق قبول نداشتند و با شواهد دروني يا بيروني قبول كردند) بلكه فقط با شرط و شروط مي شود آنها را قبول كرد. 2) منظور مسلم را در مورد صحت عنعنه درست نفهميدم, آيا ميشود بيشتر آن را توضيح دهيد? از تمام زحماتتون سپاسگزارم

پاسخ:

باسلام

كاربر گرامي

مسلم در صحيح خود مي گويد:

وَهَذَا الْقَوْلُ يَرْحَمُكَ الله في الطَّعْنِ في الْأَسَانِيدِ قَوْلٌ مُخْتَرَعٌ مُسْتَحْدَثٌ غَيْرُ مَسْبُوقٍ صَاحِبُهُ إليه ولا مُسَاعِدَ له من أَهْلِ الْعِلْمِ عليه وَذَلِكَ أَنَّ الْقَوْلَ الشَّائِعَ الْمُتَّفَقَ عليه بين أَهْلِ الْعِلْمِ بِالْأَخْبَارِ وَالرِّوَايَاتِ قَدِيمًا وَحَدِيثًا أَنَّ كُلَّ رَجُلٍ ثِقَةٍ رَوَى عن مِثْلِهِ حَدِيثًا وَجَائِزٌ مُمْكِنٌ له لِقَاؤُهُ وَالسَّمَاعُ
منه لِكَوْنِهِمَا جميعا كَانَا في عَصْرٍ وَاحِدٍ وَإِنْ لم يَأْتِ في خَبَرٍ قَطُّ أَنَّهُمَا اجْتَمَعَا ولا تَشَافَهَا بِكَلَامٍ فَالرِّوَايَةُ ثَابِتَةٌ وَالْحُجَّةُ بها لَازِمَةٌ إلا أَنْ يَكُونَ هُنَاكَ دَلَالَةٌ بَيِّنَةٌ أَنَّ هذا الرَّاوِيَ لم يَلْقَ من رَوَى عنه أو لم يَسْمَعْ منه شيئا فَأَمَّا وَالْأَمْرُ مُبْهَمٌ على الْإِمْكَانِ الذي فَسَّرْنَا فَالرِّوَايَةُ على السَّمَاعِ أَبَدًا حتى تَكُونَ الدَّلَالَةُ التي بَيَّنَّا

عدم قبول روايات معنعن سخن جديد و غير قابل قبولي براي اهل علم مي باشد و اهل علم سخن كسي را كه ثقه است و از ثقه اي نقل كرده و امكان دارد كه همديگر را بلحاظ زماني ديده باشند هر چند در هيچ خبري نيامده باشد كه اينها همديگر را ديده اند قبول مي كنند و به آن استدلال مي كنند مگر اينكه دليل مشخصي آمده باشد كه وي راوي را نديده است يا از او سخني نشنيده است به هرحال اگر امكان مشاهده يا استماع باشد مي گوييم شنيده است مگر اينكه بينه اي بر عدم آن اقامه شود.

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

75 | kanadayi | | ٠٨:٤٦ - ٢٩ ارديبهشت ١٣٩١ |
سلام, (ببخشيد اگر فارسي من ضعيف است .. زبان اول من انگليسي است) در پاسخ وهابيها اين را به شما فرمودند: شما فرموديد که 1) <<<<بن ابي حاتم در مورد ابي البختري چنين سخني نمي گويد تمام سخنان ابي حاتم اين است: سعيد بن فيروز أبو البختري حدثنا علي بن الحسن الهسنجاني نا أحمد يعني ابن حنبل نا حجاج بن محمد الأعور عن شعبة قال كان أبو إسحق أكبر من أبي البختري ولم يدرك عليا ولم يره سمعت أبي يقول أبو البختري كوفي قتل في الجماجم لم يسمع من علي ولم يدركه ابو اسحاق از ابوالبختري بزرگتر بوده و علي عليه السلام را نديده و او را درك نكرده و ابوالبختري اهل كوفه است و در جماجم كشته شده و از علي عليه السلام حديثي نقل نكرده و روايت هم نشنيده است. المراسيل ، اسم المؤلف: عبد الرحمن بن محمد بن إدريس الرازي.... آنچه وي گفته در مورد سعيد بن جبير بوده كه بعد از ابوالبختري آمده . در ثاني همين روايت دليل اين است كه عايشه را ديده است.>>>> وهابيها ميگويند كه اگر نگاه كنيد به اسم "سَعِيدُ بْنُ عُبَيْدٍ أَبُو البخْترِي" ميبينيد كه روايات ابو البختري از عائشه مرسل هستند: - سَعِيدُ بْنُ عُبَيْدٍ أَبُو البخْترِي ... .273 - وَقَالَ أَبِي أَبُو الْبَخْتَرِيِّ عَنْ عَائِشَةَ مُرْسَلٌ ابن حبان در ثقات ميگويد كه كه سَعِيدُ بْنُ عُبَيْدٍ أَبُو البخْترِي همان سَعِيدُ بْنُ فَيْرُوزَ أَبُو الْبَخْتَرِيِّ است: 2935 - سَعِيد بْن فَيْرُوز الطَّائِي مولى لَهُم أَبُو البخترى وَقد قِيلَ سَعِيد بْن أَبِي عمرَان عداده فِي أهل الْكُوفَة يروي عَن بن عَبَّاس وابْن عمر روى عَنهُ الْكُوفِيُّونَ قتل بالجماجم سنة ثَلَاث وَثَمَانِينَ وَقد قيل سعيد بن عبيد مولى بنى نَبهَان ابن حجر در تهذيب التهذيب هم قول ابن ابي حاتم را زير اسم سَعِيد بْن فَيْرُوز ذكر ميكند: وكان كثير الحديث يرسل حديثه ويروي عن الصحابة ولم يسمع من كثير أحد فما كان من حديثه سماعا فهو حسن وما كان غيره فهو ضعيف وقال ابن أبي حاتم في المراسيل عن أبيه لم يدرك أبا ذر ولا أبا سعيد ولا زيد بن ثابت ولا رافع بن خديج وهو عن عائشة مرسل 2) ذهبي در ميزان الاعتدال ميگويد كه مرسل (عن) ابو البختري ضعيف است: وسألت سلمة بن كهيل فقال: أبوالبخترى كثير الحديث، يرسل حديثه. ويروي عن الصحابة، ولم يسمع من كبير أحد. فما كان من حديثه سماعا فهو حسن، وما كان عن فهو ضعيف. در جامع التحصيل في أحكام المراسيل نوشته شده است كه: 242 - سعيد بن فيروز أبو البختري الطائي كثير الإرسال عن عمر وعلي وابن مسعود وحذيفة وغيرهم رضي الله عن هم قال شعبة كان أبو إسحاق يعني السبيعي أكبر من أبي البختري ولم يدرك أبو البختري عليا ولم يره وكذلك قال البخاري وأبو زرعة وغيرهما وقال البخاري أيضا لم يدرك أبو البختري سلمان رضي الله عن ه وقال أبو حاتم لم يدرك أبا ذر ولا زيد بن ثابت ولا رافع بن خديج ولا أبا سعيد الخدري ولم يلق سلمان قال وقول أبي البختري أنهم حاصروا نهاوند يعني أن المسلمين حاصروا وأبو البختري عن عائشة مرسل ابن سعد در طبقات مينويسد : وَكَانَ أَبُو الْبَخْتَرِيِّ كَثِيرَ الْحَدِيثِ يُرْسِلُ حَدِيثَهُ وَيَرْوِي عَنْ أَصْحَابِ رَسُولِ اللَّهِ - صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ - ولم يَسْمَعْ مِنْ كَبِيرِ أَحَدٍ. فَمَا كَانَ مِنْ حَدِيثِهِ سَمَاعًا فَهُوَ حَسَنٌ. وَمَا كَانَ عَنْ فَهُوَ ضَعِيفٌ. 3) در كنار اين خدم يك سوال دارم, حدس ميزنم كه منظور وهابيها اينجا اين است كه اگر تمام رويات ابو البختري از عائشه مرسل هستند ميتوانيم نتيجه بگيريم كه ابو البختري حيچ وقت از عائشه چيزي نشنيده است...يعني سماع نكرده و يا شايد او را هم درك نكرده .. و در هر دو صورت اين ارسال قابل قبول نيست طبق معيارهاي علم رجال اكثر علماي اهل سنت بدين دليل كه در ارسال راوي بايد از آن كسي كه نقل ميكنه حد اقل يك بار حرف او را مستقيما شنيده باشد (سماع) ... اگر منظورشان اين است در جواب چي بايد بديم?? خيلي ممنون!!

پاسخ:
باسلام
دوست گرامي
در سند روايت مي گويد عايشه چنين كرده است و اين فرق مي كند كه بگويد عايشه چنين گفت يا من از عايشه چنين شنيدم يعني خبر مي دهد از يك واقعه كه به طريقي برايش قطعي است يا خودش ديده و يا از شيوع آن بين مردم استفاده كرده است در ثاني روايات ديگري در مورد اينكه عايشه از اميرالمؤمنين ع خوشش نمي آمده است ذكر شده است و شعري كه حكايت از خوشحالي عايشه از شهادت حضرت امير عليه السلام دارد در كتب ديگري هم آمده مانند طبقات ابن سعد و... كه آدرسها ذكر شده واضح تر از همه رويارويي آنها در جنگ جمل است و...
در ثاني به اعتقاد اهل سنه مرسل تابعي حجه است كه مشروح آن در اين آدرس آمده است
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
76 | kanadayi | | ٢٠:٢٥ - ١١ خرداد ١٣٩١ |
سلام مگر در اين صورت نبايد گفته شود "رأيت..." (من ديدم كه عائشه...) ... و آيا عدم "رأيت" در مقام <<عن>> نيست؟؟؟

پاسخ:
باسلام
خير
چرا جنابعالي به «عن» گير داده ايد و ديگر سخنان و جوابها را ناديده مي گيريد؟ برادر گرامي دوباره به جوابهايي كه به سؤالات قبليتان داده شده دقت كنيد و منصفانه تصميم بگيريد.
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
(1)
77 | karaj | | ١٩:٣٤ - ٢٥ خرداد ١٣٩١ |
سلام, شما فرموديد كه عائشه براى نشان دادن شادى خود اين شعر را خواند: وذهب بقتل علي عليه السلام إلى الحجاز سفيان بن أمية بن أبي سفيان بن أمية بن عبد شمس فبلغ ذلك عائشة فقالت: فأَلقتْ عَصاها واستقرَّ بها النَّوى كما قرَّ عيناً بالإيابِ المُسافِرُ در جواب به مؤسسه تحقيقاتى ولى عصر , عبدالرحمن الدمشقيه اين را نوشته: الرد على زعم الرافضة أن عائشة أظهرت الشماتة بموت علي [دمشقية] لا يترك الرافضة مجالا لسوء الظن والطعن في عائشة إلا ارتكبوه. وها هو موقف من مواقفهم. لقد اعترضوا على قول منسوب إلى عائشة رضي الله عنها مع أنه لا مطعن فيه ولا يعتبر طعنا في علي كما زعموا لو أنه ثبت سندا. هذا الشعر هو: فألقت عصاها واستقرت بها النوى كما قر عينا بالاياب المسافر قال الحافظ ابن عبد البر " وروي أن عائشة تمثلت بهذا البيت حين اجتمع الأمر لمعاوية" (التمهيد لابن عبد البر19/162). تأمل أولا كيف رواه الحافظ بصيغة التمريض مما يشعر بضعف الرواية. ثم إن هذا الشعر قديم يتمثل به العرب عند استقرار الأمر على رجل بعد النزاع أو نحو ذلك. وليس كما زعموا في أنه يعتبر نوعا من إظهار الشماتة بموت علي رضي الله عنه. والعرب أيضا تسمي قرار الظاعن عصا وقرار الأمر واستواءه عصا فإذا استغنى المسافر عن الظعن قالوا قد ألقى عصاه وقال الشاعر فألقت عصاها واستقرت بها النوى كما قر عينا بالاياب المسافر وقال الحافظ ابن عساكر (تاريخ دمشق40/313) " يقال للإنسان إذا اطمأن بالمكان واجتمع له أمره قد ألقى بوانيه وكذلك يقال ألقى أرواقه وألقى عصاه قال الشاعر: فألقت عصاها واستقرت بها النوى ثم إن هذا يروى من غير سند عن عائشة كما ورد في الطبقات الكبرى هكذا: " قالوا وذهب بقتل علي عليه السلام إلى الحجاز سفيان بن أمية بن أبي سفيان بن أمية بن عبد شمس فبلغ ذلك عائشة فقالت: (فألقت عصاها واستقرت بها النوى...) الطبقات الكبرى(3/40) فإذا اجتمع الناس بعد فرقة وهدأت الأمور بعد فتنة كني عن ذلك باستقرار العصا. وقال يزيد بن عبد الملك ما تقر عيني بما أوتيت من الخلافة حتى أشتري سلامة جارية مصعب بن سهيل الزهري وحبابة جارية اللاحقي المكية فلما اشتراهما واجتمعتا عنده قال أنا الآن كما قال القائل من الطويل فألقت عصاها واستقرت بها النوى (الوافي بالوفيات 11/216). قال الذهبي " وصل خلق من المنهزمين إلى الكوفة وتهيأ المنصور وأعد السبق للهرب إلى الري فقال له نوبخت المنجم الظفر لك فما قبل منه فلما كان الفجر أتاه الرأس فتمثل بقول معقر الباقري " فألقت عصاها واستقرت بها النوى" (سير اعلام النبلاء6/223) وجاء في مجمع الأمثال تحت مادة (شق فلان عصا المسلمين) إذا فرق جمعهم قال أبو عبيد معناه فرق جماعتهم قال والأصل في العصا الاجتماع والائتلاف وذلك أنها لا تدعى عصا حتى تكون جميعا فإن انشقت لم تدع عصا ومن ذلك قولهم للرجل إذا أقام بالمكان واطمأن به واجتمع له فيه أمره قد ألقى عصاه قال معقر البارقي فألقت عصاها واستقرت بها النوى كما قر عينا بالإياب المسافر قالوا وأصل هذا أن الحاديين يكونان في رفقة فإذا فرقهم الطريق شقت العصا التي معهما فأخذ هذا نصفها وهذا نصفها يضرب مثلا لك فرقة قال صلة بن أشيم لأبي السليل إياك أن تكون قاتلا أو مقتولا في شق عصا المسلمين (مجمع الأمثال1/364) قال أيضا: إذا استقر من سفر أو غيره قال جرير فلما التقى الحيان ألقيت العصا ومات الهوى لما أصيبت مقاتله وحكى أنه لما بويع لأبي العباس السفاح قام خطيبا فسقط القضيب من يده فتطير من ذلك فقام رجل فأخذ القضيب ومسحه ودفعه غله وأنشد فألقت عصاها واستقرت بها النوى كما قر عينا بالإياب المسافرآ(مجمع الامثال2/101). ومنه قيل للرجل إذا أقام بالمكان واطمأن به واجتمع إليه أمره قد ألقى عصاه وقال الشاعر الطويل فألقت عصاها واستقرت بها النوى كما قر عينا بالإياب المسافر غريب الحديث لابن سلام1/344 فهذا البيت صار من جملة الأمثال التي تضرب ويقصد استقرار الأمر بعد تنازع. والمقصود اجتماع الناس على رجل بعد نزاع بينهم حول ذلك. وليس فيه شماتة بعلي رضي الله عنه بل هو لم يثبت سندا أصلا وإنما يحكى ويروى بصيغة التمريض كما فعل الحافظ بن عبد البر في التمهيد. الشيخ عبدالرحمن الدمشقية من مقالات الشيخ في منتدى الدفاع عن السنة http://www.al-sunna.net/articles/file.php?id=2043 ****** آيا مؤسسه تحقيقاتى ولى عصر به اين پاسخ دارند؟

پاسخ:
باسلام
دوست گرامي
ادامه شعر و ادامه روايت اين ادعا ها را رد مي كند و ادعاي بدون سند بودن هم مردود است ؛ چنانكه در روايت نقل شده، سند مذكور، و طبق بررسي سندي صورت گرفته، صحيح السند ميباشد. و اعتراض افراد به عايشه كه در ادامه روايت آمده، حاكي از اين است كه وي از شهادت حضرت علي عليه السلام خوشحال بوده است و همچنانكه در ادامه مطلب آمده كينه عايشه نسبت به امام علي عليه السلام قابل رد شدن نيست.
در ثاني اگر براي اجتماع مسلمين به اين شعر تمثل جسته چرا دقيقا بعد از شنيدن شهادت حضرت علي عليه السلام چنين كاري كرد و حال آنكه هنوز معلوم نبود كه ياران علي عليه السلام معاويه را بپذيرند كما اينكه چنين هم شد و با امام حسن عليه السلام بيعت كردند و حدود 6 ماه بعد اجبارا چنين اجتماعي صورت گرفت!!!.
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
(1)
78 | حسين | | ١٢:٤٥ - ١٢ شهریور ١٣٩١ |
چون او دشمن درجه ي يک امير المومنين بوده است کاملا درست است
79 | علي | | ١٨:٢٨ - ١٢ شهریور ١٣٩١ |
دوستان به اين بسنده كنيد كه عايشه به خود خدا نيز دروغ بسته كه در بخاري موجود است و مي گويد آيه اي در قرآن كريم بود و پيامبرآن را به من گفته بود و من بعد از رحلت پيامبر يادم رفت و آمدم ديدم بز آن را خورده است و آنهم محرميت زنان به مردان نامحرم توسط سينه دادن است خوب كسي كه قرآن خواند و مي داند كه خداوند خوش قرآن را حافظ است چطور چنين جملاتي مي گويد چرا عايشه هنگام قتل عثمان به مردم مي گويد بكشيد اين كفتار را شايد بدليل شركت كردن طلحه و زبير در قتل عثمان بود شما اهل سنت يك نمونه از فضايل عايشه را بيان كنيد تا او را از ديگر مردم متمايز كند ما اينهمه فضايل از امامان خود و حضرت زهرا و حضرت زينب و اهل بيت مي گوييم شما نيز بياييد كمي از فضايل اباكر و عمر و عثمان و معاويه و عمر عاص و ديگر صحابه بگوييد تا مانيز مثل شما صحابه را دوست داشته باشيم ما فقط چند نفر از صحابه را كه با علي بودند دوست داريم و بقيه هيچ فضايلي ندارند كه ما دوست داشته باشيم شما فضايلي براي همه صحابه بفرماييد تا مانيز قبول كنيم با تشكر
80 | حسين | | ١٩:١٤ - ١٥ شهریور ١٣٩١ |
او با اين کار به شيطان سجده کرده
  بعدی [1] [2] [3]   قبلی
* نام:
* پست الکترونیکی:
* متن نظر :
  

آخرین مطالب