2024 March 29 - جمعه 10 فروردين 1403
نصب حاکمیت توسط خداوند
کد مطلب: ١٥٣٦٩ تاریخ انتشار: ٢٥ دي ١٤٠١ - ١٨:١١ تعداد بازدید: 1153
خارج فقه الحکومه » فقه
نصب حاکمیت توسط خداوند

(جلسه چهاردهم 02 08 1401)

 بسم الله الرحمن الرحیم

درس خارج فقه آیت الله حسینی قزوینی (دام عزه) - سال نوزدهم

 (جلسه چهاردهم  02 08 1401)

موضوع:  نصب حاکمیت توسط خداوند  

اللهم صل علی محمدٍ وآل محمد وعجل فرجهم اعوذ بالله من الشیطان الرجیم بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین و هو خیر ناصر و معین الحمدلله والصلاة علی رسول الله وعلی آله آل الله لاسیما علی مولانا بقیة الله واللعن الدائم علی اعدائهم اعداء الله إلی یوم لقاء الله، الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی هَدانا لِهذا وَ ما کُنَّا لِنَهْتَدِیَ لَوْ لا أَنْ هَدانَا اللَّه‏، وَ أُفَوِّضُ أَمْری إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصیرٌ بِالْعِباد حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکیل‏ نِعْمَ الْمَوْلى‏ وَ نِعْمَ النَّصیر

آغاز بحث...

بحث مان در رابطه با خطبه 40 حضرت علی (سلام الله علیه) بود که این در حقیقت دستمایه بعضی از مخالفین حکومت علوی شده و می گویند حضرت امیرالمومنین علیه السلام در این جا بحث حکومت مردمی را مطرح کرده است.

 می گوید مردم هستند که باید تکلیف جامعه را روشن کنند. اگر چنانچه مردم آمدند یک فاجری را انتخاب کردند که امور حکومت را به دست گرفت، امیر المؤمنین (سلام الله علیه) این را تأیید کرده است.

شما در فضای مجازی بگردید خطبه 40 را ببینید رویش خیلی حرف و حدیث زیاد است حتی بعضی از خودی های ما هم می بینیم پای شان لغزیده است.

 یا همان اول روایتی که از سلیم ابن قیس خواندیم که حضرت می گوید اگر حاکمی از دنیا برود ظالم باشد یا عادل مردم قبل از این که او را دفن بکنند تکلیف حکومت بعدی را باید روشن بکنند وحاکم را انتخاب بکنند.

این دستمایه یک عده ای شده ومی گویند حکومت در اسلام، مردمی است. انتصابی نیست بلکه انتخابی است. در همان جا هم عرض کردیم حضرت امیرالمومنین علیه السلام می فرماید این حکم در صورتی است که انتخاب حاکم به عهده مردم گذاشته شود و حال آن که خدای عالم حکومت را به عهده نبی مکرم گذاشته ونبی مکرم هم من را به عنوان حاکم معرفی کرده و من را مسئول سیاسی جامعه معرفی کرده است.

افراد مخالف اول خطبه را می گویند اما ذیل خطبه را که بیانگر مراد حضرت امیرالمومنین  (سلام الله علیه) هست را بیان نمی کنند.

یا همین آقایی که نمی خواهم نامش را ببرم می گوید حضرت امیرالمومنین علیه السلام برای بعد از خودش خلیفه معین نکرد بلکه به مردم واگذار کرد. ببینید در حقیقت یک نوع هنجار شکنی فرهنگی است.

ابن کثیر دمشقی سلفی شاگرد ابن تیمیه به صراحت می گوید:

«إن علی ابن ابی طالب اوصى إلى الحسن ابنه»

حدود 50 تا مصدر در شیعه و سنی داریم. 300 تا روایت داریم شیعه و سنی نقل کردند که رسول اکرم گفت بعد از من خلیفه امیر المؤمنین، امام حسن، امام حسین تا حضرت مهدی  سلام الله علیهم نام برده است که حدودا در 300 تا روایت موجود است.

 این ها را آقایان به هیچ وجه نمی گویند یا سوادش را ندارند یا سوادش را دارند ولی عناد دارند.

پرسش:

این سیصد تا روایت در منابع اهل سنت هم است؟

پاسخ:

هم در منابع شیعه و هم در منابع اهل سنت است. بیش از سیصد تا است. ما ان شاء الله در دائرة المعارفی که داریم در موضوع امامت می نویسیم احتمالا جلد دوم یا سوم آن همین روایات است.

روایات زیادی در این زمینه است که ما بررسی سندی هم کرده ایم. یعنی اگر در یک مورد ده تا روایت بوده است تلاش کردیم دو_سه روایت مان را تصحیح بکنیم ولی تا به حال کسی چنین کاری نکرده است.

پرسش:

استاد! حکومت را خداوند به عهده نبی مکرم اسلام قرار داد و ائمه اثنی عشر را به تبع آنها یا این که مردم یا متخصصین حاکم جمهور را انتخاب بکنند؟

پاسخ:

نه.

(إِنَّا جَعَلْنَاکَ خَلِیفَةً فِی الْأَرْضِ فَاحْکُمْ بَینَ النَّاسِ)

ما تو را خلیفه و (نماینده خود) در زمین قرار دادیم؛ پس در میان مردم بحق داوری کن،

سوره ص (38): آیه 26

(وَإِذْ قَالَ رَبُّکَ لِلْمَلَائِکَةِ إِنِّی جَاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلِیفَةً)

(به خاطر بیاور) هنگامی را که پروردگارت به فرشتگان گفت: «من در روی زمین، جانشینی [= نماینده‌ای‌] قرار خواهم داد.»

سوره بقره (2): آیه 30

(وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِنْ ذُرِّیتِی قَالَ لَا ینَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ)

(به خاطر آورید) هنگامی که خداوند، ابراهیم را با وسایل گوناگونی آزمود. و او به خوبی از عهده این آزمایشها برآمد. خداوند به او فرمود: «من تو را امام و پیشوای مردم قرار دادم!» ابراهیم عرض کرد: «از دودمان من (نیز امامانی قرار بده!)» خداوند فرمود: «پیمان من، به ستمکاران نمی‌رسد! (و تنها آن دسته از فرزندان تو که پاک و معصوم باشند، شایسته این مقامند)»

سوره بقره (2): آیه 124

این ها کاملا مشخص است.

(إِنَّا أَنْزَلْنَا إِلَیکَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ لِتَحْکُمَ بَینَ النَّاسِ بِمَا أَرَاکَ اللَّهُ وَلَا تَکُنْ لِلْخَائِنِینَ خَصِیمًا)

ما این کتاب را بحق بر تو نازل کردیم؛ تا به آنچه خداوند به تو آموخته، در میان مردم قضاوت کنی؛ و از کسانی مباش که از خائنان حمایت نمایی!

سوره نساء (4): آیه 105

(لِتَحْکُمَ بَینَ النَّاسِ بِمَا أَرَاکَ اللَّهُ) نسبت به نبی مکرم مشخص است. یا عبارت های عبارت هایی که از حضرت امیر هست  ما قبلا همین جا مطرح کردیم که حضرت امیر می‌فرماید:

«إنّ رَسُولُ‏ اللَّهِ‏ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ أمَّرَنی»

پیامبر من را امیر و حاکم مردم قرار داده است.

ما از این دسته روایات الی ما شاء الله داریم. یعنی این تعبیر «أمّرَنی» را در نرم افزارهای علوم اسلامی جست وجو بکنید فراوان می آورد.

پرسش:

استاد!  تنفیذ رهبری مشکل را حل می کند.

پاسخ:

ببینید آن یک بحث دیگری است. توده مردم با آن شرایطی که قانون معین کرده است و شورای نگهبان با شریعت تطبیق کرده می آیند رأی می دهند. بعد رأی این ها را رهبری تنفیذ می کند.

می گوید:

«مَنْ کَان‏ مِنَ الْفُقَهَاءِ صَائِناً لِنَفْسِهِ حَافِظاً لِدِینِهِ، مُخَالِفاً لِهَوَاهُ، مُطِیعاً لِأَمْرِ مَوْلَاهُ فَلِلْعَوَامِّ أَنْ یُقَلِّدُوه‏»

تفصیل وسائل الشیعة إلى تحصیل مسائل الشریعة؛ شیخ حر عاملى، محمد بن حسن، ناشر: مؤسسة آل البیت علیهم السلام،  محقق/ مصحح: مؤسسة آل البیت علیهم السلام، ج27، ص131

«فَلِلْعَوَامِّ أَنْ یُقَلِّدُوه‏» این نص روایت است. «فَلِلْعَوَامِّ أَنْ یُقَلِّدُوه‏» ایا این تشخیص مرجع، تشخیص ولی فقیه از دست همه ساخته است؟ نه، می گوید شما افرادی را معین کنید که فقیه شناس است مرجع شناس است باشند ولی امر شناس است باشند.

 اول رساله هم همه آقایان آورده اند راه شناختن مرجع و اعلمیت سه راه دارد. یا خود انسان اهل تشخیص باشد یا دو نفر شاهد، شهادت بدهد به شرط این که کسی بر ضد او شهادت ندهند. دیگر این که افراد خبره بگویند این آقا مرجع و اعلم است.

این چیزی است که ما از متن روایات فهمیدیم. ما روایات را کنار نگذاشتیم و یک سری مسائل را مثل اروپا امروز قانون کنیم بعد از دو ماه سه ماه دوباره عوض کنیم و بعد از پنج سال دوباره تبصره بزنیم اصل قانون دو سطر ولی تبصره هایش دویست صفحه بشود!

شما ببینید در این 43 سال چند مورد قانون های مصوب تبصره خورده است؟ ما نمی گوییم نخورده شاید فهم اقایان متفاوت باشد یک مرجع می آید از روایات یک مطلبی می فهمد بعد از دو سال سه سال مدارک جدیدی پیدا می کند از نظر خودش برمی گردد.

این در حقیقت ضعف مرجع نیست بلکه این دلیل بر این است که این مرجع همواره در پیشرفت است یعنی موارد جدیدی از کتاب و سنت به دست می آورد. اگر دید در یک جایی هم اشتباه کرده است اشتباه خودش را اصلاح می کند. اصلاح دوم هم بیانگر کتاب و سنت است.

لذا این را عزیزان ملاحظه کنند من قبلا این ها را مفصل مطرح کردم.

پرسش:

استاد در سایت موسسه هم آمده هم ابن کثیر هم الاغانی و هم عقد الفرید دارند.

پاسخ:

بله ما این را قبلا مفصل همین جا مطرح کردیم. ببینید در کتاب کافی که روایتش صحیح هم است دارد:

«ِ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَدَّبَ نَبِیَّهُ فَأَحْسَنَ أَدَبَهُ فَلَمَّا أَکْمَلَ لَهُ الْأَدَبَ قَالَ- إِنَّکَ لَعَلى‏ خُلُقٍ عَظِیمٍ ثُمَّ فَوَّضَ إِلَیْهِ أَمْرَ الدِّینِ وَ الْأُمَّةِ لِیَسُوسَ عِبَادَهُ‏»

الکافی (ط - الإسلامیة)، نویسنده: کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، محقق/ مصحح: غفارى على اکبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الکتب الاسلامیة، ج1، ص216، بَابُ التَّفْوِیضِ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ ص وَ إِلَى الْأَئِمَّةِ ع فِی أَمْرِ الدِّین‏، ح4

سیاست بندگان را به دست بگیرد. ببینید «لِیَسُوسَ عِبَادَهُ‏» پیغمبر سیاست امور را به دست بگیرد. این آقایانی که شعار می دهند مثل مصطفی طباطبایی و این ها که پیغمبر وظیفه اش فقط این بود که انذار کند.

(مَا عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَاغُ وَاللَّهُ یعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا تَکْتُمُونَ)

پیامبر وظیفه‌ای جز رسانیدن پیام (الهی) ندارد؛ (و مسؤول اعمال شما نیست). و خداوند آنچه را آشکار، و آنچه را پنهان می‌دارید می‌داند.

سوره مائده (5): آیه 99

(فَإِنَّمَا عَلَیکَ الْبَلَاغُ الْمُبِینُ)

تو فقط وظیفه ابلاغ آشکار داری.

سوره نحل (16): آیه 82

(لَسْتَ عَلَیهِمْ بِمُصَیطِرٍ)

تو سلطه‌گر بر آنان نیستی که (بر ایمان) مجبورشان کنی.

سوره الغاشیه (88): آیه 22

ما جواب این ها مفصل خواهیم داد برای اقایانی که به این آیات استناد می کنند. ما شاید یک تا دو هفته روی همین آیاتی که این ها استدلال می کنند ما این ها را بحث کنیم و جواب بدهیم.

ولی این جا روایت دارد: «لِیَسُوسَ عِبَادَهُ‏» یا مثلا در روایت کافی جلد 1 صفحه 216 دارد:

«إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فَوَّضَ إِلَى نَبِیِّهِ (صلی الله علیه واله وسلم) أَمْرَ خَلْقِه‏»

امورات خلق را به پیامبر واگذار کرده است.

الکافی (ط - الإسلامیة)، نویسنده: کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، محقق/ مصحح: غفارى على اکبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الکتب الاسلامیة، ج1، ص216، بَابُ التَّفْوِیضِ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه واله وسلم) وَ إِلَى الْأَئِمَّةِ (علیهم السلام) فِی أَمْرِ الدِّین‏، ح4

باز در روایت دیگر در کافی: «أَمْرَ خَلْقِه‏» دارد. یا در کتاب الامالی دارد:

«مَعَاشِرَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ بَعَثَنِی إِلَیْکُمْ رَسُولًا وَ أَمَرَنِی أَنْ أَسْتَخْلِفَ عَلَیْکُمْ عَلِیّاً أَمِیراً أَلَا فَمَنْ کُنْتُ نَبِیَّهُ فَإِنَّ عَلِیّاً أَمِیرُهُ تَأْمِیرٌ أَمَّرَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَیْکُم‏»

تَأْمِیرٌ این چه امیری است أَمَّرَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَیْکُم.

«وَ أَمَرَنِی أَنْ‏ أُعْلِمَکُمْ ذَلِک‏»

خداوند به من دستور داده است علی ابن ابی طالب که سیاست مردم به دست او است به شما اعلام بکنم

«لِتَسْمَعُوا لَهُ وَ تُطِیعُوا»

الأمالی (للصدوق)؛ ابن بابویه، محمد بن على، محقق/ مصحح: ندارد. ناشر: کتابچى، ص407

یا مثلا بعد از آیه ولایت دارد:

«سَلِّمُوا عَلَى عَلِیٍّ بِإِمْرَةِ الْمُؤْمِنِین‏»

علی به عنوان امیر مؤمنین. بعد روای می گوید

«فَقَالُوا: أَ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ»

خود خلیفه اول و دوم گفتند این که بِإِمْرَةِ الْمُؤْمِنِین می گویید خدا گفته علی امرة المومنین است یا پیغمبر گفته است.

 «فَقَالَ لَهُمْ نَعَمْ حَقّاً مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ فَقَالَ إِنَّهُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ وَ إِمَامُ الْمُتَّقِینَ- وَ قَائِدُ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِینَ- یُقْعِدُهُ اللَّهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَلَى الصِّرَاطِ- فَیُدْخِلُ أَوْلِیَاءَهُ الْجَنَّةَ وَ یُدْخِلُ أَعْدَاءَهُ النَّارَ وَ أَنْزَلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لا تَنْقُضُوا الْأَیْمانَ بَعْدَ تَوْکِیدِها ... إلخ‏ »

تفسیر القمی؛ قمى، على بن ابراهیم، محقق/ مصحح: : موسوى جزائرى، طیّب‏، ناشر: دار الکتاب، ج1، ص389

دیگر از این واضح تر و روشن تر. ؟!

پرسش:

استاد پس این لقب امیر المؤمنین بار سیاسی دارد تا بار مذهبی هم دارد.

پاسخ:

بله بار سیاسی دارد. یا مثلا شما ببینید در منابع اهل سنت دیلمی متوفای 509 دارد:

«حذیفة بن الیمان لو علم الناس متى سمی علی أمیر المؤمنین ما أنکروا فضله سمی أمیر المؤمنین وآدم بین الروح والجسد»

الفردوس بمأثور الخطاب؛ اسم المؤلف: أبو شجاع شیرویه بن شهردار بن شیرویه الدیلمی الهمذانی الملقب إلکیا الوفاة: 509 هـ، دار النشر: دار الکتب العلمیة - بیروت - 1406 هـ - 1986م، الطبعة: الأولى، تحقیق: السعید بن بسیونی زغلول، ج3، ص354، ح5066

وهمچنین روایات متعدد دیگر ما داریم یعنی شاید بیش از سی - چهل تا روایت داریم:

«إِنَّ عَلِیّاً أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ بِوَلَایَةٍ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَقَدَهَا لَهُ فَوْقَ عَرْشِهِ»

الأمالی (للصدوق)؛ ابن بابویه، محمد بن على، محقق/ مصحح: ندارد. ناشر: کتابچى، ص131

این دسته از روایاتی که این بحث را دارد یا مثلا:

«أُوحِیَ إِلَیَّ فِی عَلِیٍّ أَنَّهُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ وَ سَیِّدُ الْمُسْلِمِینَ وَ قَائِدُ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِینَ.»

بحار الأنوارالجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (ط - بیروت)؛ نویسنده: مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، ناشر: دار إحیاء التراث العربی، محقق/ مصحح: جمعی از محققان، ج27، ص233

«سَمَّاهُ اللَّهُ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ لَا یُسَمَّى بِهِ أَحَدٌ قَبْلَهُ وَ لَا بَعْدَه‏»

بحار الأنوارالجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (ط - بیروت)؛ نویسنده: مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، ناشر: دار إحیاء التراث العربی، محقق/ مصحح: جمعی از محققان، ج52، ص373

یکی دو تا روایت نیست. یعنی روایت اگر نگوییم متواتر است از مستفیض قطعا بالاتر است. همه این روایات نشان می دهد که قضیه ای قضیه ی امارت: «امرنی رسول الله» یا «ان الله امرنی» «اُ امر علی علیکم» «تامیرٌ امره الله» مربوط به سیاست وحکومت است.

اگر این واژه امره و امیرالمؤمنین را در روایات اهل سنت و شیعه جستجو کنید یعنی شاید بیش از 50 تا روایت در این قضیه مطرح شده است.

من این مباحث را که دیدم قلبم به درد آمد دو سه مرتبه هم مطالعه کردم که اولش جناب اقای دکتر رفیعی حفظه الله که ما واقعا به ایشان ارادت داریم ولایی تمام عیار است الان از دست این آقایانی که در المصطفی هستند و مطالب خلاف ولایت دارند مطرح می کنند آن روز زنگ زده بود با بغض به من می گفت.

گفت ایشان دارد رسما سر کلاس و سخنرانی می گوید اصلا برای غدیر بیعتی ثابت نشده است، بیعت تنها در تاریخ برای یزید ثابت شده که معاویه از مردم گرفته است غیر از بیعت برای یزید در تاریخ ما بیعتی نداریم. و همه این ها کسانی که می گویند در غدیر بیعت شده دروغ است چون اگر بیعت شده بود باید یک روایتی به عنوان نقض بیعت داشتیم.

حالا ما به جای یک روایت بیست تا روایت می آوریم که واژه نقض و نقص بیعت آمده است. در کلمات امیر المؤمنین در کلمات صحابه و در کلمات ائمه (علیهم السلام) نقض البیعه و یا نقص البیعه آمده است. این کار بی سواد ها است که این طور مطالب را می گویند.

سوال جدی دیگری که مطرح است این است که چرا امام علی بعد از سقیفه از جریان غدیر دفاع نکرد؟

ملاحظه بفرمایید در اصول کافی در رابطه با غدیر روایتی هست که سند آن هم صد در صد صحیح است روایت دارد:

«لَمَّا قُبِضَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه واله وسلم) وَ صَنَعَ النَّاسُ مَا صَنَعُوا وَ خَاصَمَ أَبُو بَکْرٍ وَ عُمَرُ وَ أَبُو عُبَیْدَةَ بْنُ الْجَرَّاحِ....»

تا آن جایی که دارد:

«قَالَ سَلْمَانُ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ فَأَتَیْتُ عَلِیّاً (علیه السلام) وَ هُوَ یُغَسِّلُ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه واله وسلم...»

یعنی همان لحظه که دارد  پیغمبر را غسل می دهد. یعنی همان لحظاتی که سقیفه شروع شده هنوز سقیفه تمام نشده است.

«فَأَخْبَرْتُهُ بِمَا صَنَعَ النَّاسُ»

حضرت در همین جا دارد که البته تعبیر خیلی تندی است

«أَنَّ إِبْلِیسَ وَ رُؤَسَاءَ أَصْحَابِهِ شَهِدُوا نَصْبَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه واله وسلم) إِیَّایَ لِلنَّاسِ بِغَدِیرِ خُمٍّ بِأَمْرِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَأَخْبَرَهُمْ أَنِّی أَوْلَى بِهِمْ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ أَمَرَهُمْ أَنْ یُبَلِّغَ الشَّاهِدُ الْغَائِبَ ... قَدْ أُعْلِمُوا إِمَامَهُمْ وَ مَفْزَعَهُمْ بَعْدَ نَبِیِّهِمْ»

الکافی (ط - الإسلامیة)، نویسنده: کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، محقق/ مصحح: غفارى على اکبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الکتب الاسلامیة، ج8، ص343 و 344

می گوید حضرت امیرالمومنین علیه السلام قبل از خلافتشان به غدیر استناد نکرده است. خیلی واقعا مایه تأسف است.

پرسش:

استاد سندش مشکل ندارد؟

پاسخ:

سندش هم صد در صد صحیح است.

پرسش:

مثل حدیث مناشده است.

پاسخ:

نه، حدیث مناشده زمان خلافت است. کلمه ناشده را نیاورید و کار را خراب نکنید. مناشده حضرت امیر در رَحْبَه یا رُحْبه و روی رحبه هم اختلاف است که حیات مسجد کوفه بوده یا سه چهار کیلومتری کوفه بوده است.

آن جایی که حضرت بعد از این که خلیفه می شود می آید مناشده و احتجاج می کند بحث جدایی است. دوران خلافتش را اصلا پرونده اش را جدا می کنیم.

پرسش:

در مدینه هم بود و مناشده شد؟

پاسخ:

بله در مدینه هم است. آن مناشده ای که مطرح می کنند مناشده و احتجاج برای بعد از خلافت شان است. این روایتی که از کتاب کافی عرض کردم کافی جلد 8 صفحه 343 و 344 است و روایت هم صد در صد صحیح است.

این را دقت کنید استدلال عقیب بیعت ابی بکر

«عَنْ أَبِی الْمُفَضَّلِ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الشَّیْبَانِیِّ بِإِسْنَادِهِ الصَّحِیحِ عَنْ رِجَالٍ ثِقَةٍ أَنَّ النَّبِیَّ (صلی الله علیه واله وسلم) خَرَجَ فِی مَرَضِهِ الَّذِی تُوُفِّیَ فِیهِ...»

تا آن جا که حضرت امیر بیعت کردند مسجد آمد. همان که کشان کشان ایشان را آوردند. خطبه حضرت امیر روز اول یا دوم بیعت ابوبکر است فرمود:

«یَا مَعَاشِرَ الْمُهَاجِرِینَ وَ الْأَنْصَارِ اللَّهَ اللَّهَ لَا تَنْسَوْا عَهْدَ نَبِیِّکُمْ إِلَیْکُمْ فِی أَمْرِی وَ لَا تُخْرِجُوا سُلْطَانَ مُحَمَّدٍ مِنْ دَارِهِ وَ قَعْرِ بَیْتِهِ إِلَى دُورِکُمْ وَ قَعْرِ بُیُوتِکُمْ... وَ لَا عَلِمْتُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه واله وسلم) تَرَکَ یَوْمَ غَدِیرِ خُمٍّ لِأَحَدٍ حُجَّةً وَ لَا لِقَائِلٍ مَقَالًا»

این روز دوم بیعت ابوبکر است.

حضرت همان جا یا روز اول یا دوم خلافت ابوبکر است می گوید:

«فَأَنْشُدُ اللَّهَ رَجُلًا سَمِعَ النَّبِیَّ یَوْمَ غَدِیرِ خُمٍّ یَقُولُ مَنْ کُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِیٌّ مَوْلَاهُ اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ»

هرکس شنیده

«أَنْ یَشْهَدَ الْآنَ بِمَا سَمِعَ قَالَ زَیْدُ بْنُ أَرْقَمَ فَشَهِدَ اثْنَا عَشَرَ رَجُلًا بَدْرِیّاً بِذَلِکَ وَ کُنْتُ مِمَّنْ سَمِعَ الْقَوْلَ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه واله وسلم) فَکَتَمْتُ الشَّهَادَةَ یَوْمَئِذٍ فَدَعَا عَلِیٌّ عَلَیَّ فَذَهَبَ بَصَرِی»

زید ابن ارقم می گوید من جزء آن ها بودم کتمت الشهاده. علی نفرین کرد چشمم نابینا شد. این برای چه زمانی است؟  برای «فی قضیة دعوة علی الی بیعة ابی بکر».

پرسش:

استاد در مورد مالک ابن انس هم ظاهرا همین است که حضرت نفرین کرد

پاسخ:

نفرین مالک ابن انس و افراد دیگر برای دوره خلافت حضرت امیر است. این را مرحوم طبرسی می آورد با این تعبیر:

«بِإِسْنَادِهِ الصَّحِیحِ عَنْ رِجَالٍ ثِقَة»

الإحتجاج علی أهل اللجاج؛ نویسنده: طبرسی، احمد بن علی، ناشر: نشر مرتضی، محقق / مصحح: خرسان، محمد باقر،ج1، ص70- 74

مرحوم طبرسی هم آدم ملا و با سواد است. ان شاء الله باقی باشد برای جلسه بعد

«والسلام علیکم ورحمة الله و برکاته»



Share
* نام:
* پست الکترونیکی:
* متن نظر :
  

آخرین مطالب
پربحث ترین ها
پربازدیدترین ها