الحسن التالی ویتلو تلوه ... محمد بن الحسن المفتقد ، فإنهم أئمتی وسادتی ... وإن لحانی معشر وفندوا ؛ یحیی بن سلامه در مدح اهل بیت (علیهم‌السلام) می سراید: دومین حسن [حسن العسکری] و به دنبال آن محمد بن الحسن که او اکنون در بین ما نیست. آنان امامان و سروران من هستند. هرچند عده‌ای مرا ملامت کنند و شخصیت مرا تضعیف کنند.
المنتظم فی تاریخ الملوک والأمم، ج 18، ص 130 .
نکته قابل‌توجه در این اشعار آن است که یحیی بن سلامه بعد از آنکه حضرت مهدی (عجل‌الله‌فرجه‌الشریف) را به‌عنوان فرزند امام عسکری (علیه‌السلام) معرفی می‌کند، به غیبت امام زمان (عجل‌الله‌فرجه‌الشریف) اشاره کرده و این اعتقادات راستینش که همان اعتقاد به خاندان رسالت است را عامل ملامت و سرزنش خود از سوی عده‌ای می‌داند!
اما یک سؤال مهم؛ چرا کسی که معتقد به اهل‌بیت (علیهم‌السلام) است، باید از سوی پیروان مکتب سقیفه مورد ملامت، مذمت و سرزنش قرار گیرد؟
