(جلسه شصتم 01 12 1400)

موضوع:  روایات (متناقض) اهل سنت در مقابله با ظلم ظالم  

اللهم صل علی محمدٍ وآل محمد وعجل فرجهم اعوذ بالله من الشیطان الرجیم بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین و هو خیر ناصر و معین الحمدلله والصلاة علی رسول الله وعلی آله آل الله لاسیما علی مولانا بقیة الله واللعن الدائم علی اعدائهم اعداء الله إلی یوم لقاء الله، وَ أُفَوِّضُ أَمْری إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصیرٌ بِالْعِباد حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکیل‏ نِعْمَ الْمَوْلى‏ وَ نِعْمَ النَّصیر

پرسش:

استاد یکی سوال کرده بود چرا جلوی قبر امام معصوم (علیهم السلام) نماز خواندن باطل است ما داریم رو به قبله برای خدا نماز می خوانیم مگر اهل البیت (علیهم‌السلام)  واسطه فیض الهی نیستند؟

پاسخ:

اهل بیت (علیهم السلام) احترام خودشان را دارند.

(یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُقَدِّمُوا بَینَ یدَی اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ)

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! چیزی را بر خدا و رسولش مقدم نشمرید (و پیشی مگیرید)، و تقوای الهی پیشه کنید که خداوند شنوا و داناست!

سوره حجرات (49): آیه 1

شما جلوتر از خدا و پیغمبر نمی توانید بایستید و مقدم بشوید. در حقیقت ائمه (علیهم السلام) به خاطر آن مقام بالایی که دارند یا همین واسطه فیضی که هستند این ها احترام خاص خودشان را دارند. به خاطر جایگاه خاص ائمه و احترام خاصی که دارند ما جلوتر از قبر ائمه نمی توانیم نماز بخوانیم.

مهم‌ تر از همه این است که خودشان امر کرده اند ما تابع دستورات خودشان هستیم و وقتی می فرمایند که جلوتر از قبر ما نماز نخوانید، این ها کلام شان کلام خدا است و بر گرفته از وحی است. لذا مسئله کاملا واضح و روشن است.

ائمه (علیهم السلام) نه تنها واسطه فیض الهی هستند این عبارت را شما خیلی خوب دقت کنید و در زندگی تان پیاده کنید:

«إِرَادَةُ الرَّبِّ فِی مَقَادِیرِ أُمُورِهِ تَهْبِطُ إِلَیْکُمْ وَ تَصْدُرُ مِنْ بُیُوتِکُم‏»

الکافی (ط - الإسلامیة)، نویسنده: کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، محقق/ مصحح: غفارى على اکبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الکتب الاسلامیة، ج4، ص577، بَابُ زِیَارَةِ قَبْرِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ (علیه السلام)، ح2

اصلا ارادة الله در تدبیر عالم هستی بر قلب مقدس ائمه (علیهم السلام) نازل می شود و از آن جا صادر می شود. یعنی تدبیر عالم هستی به اذن الله تبارک و تعالی است این بزرگواران هستند.

اصلا عالم ماسوی الله غیر از این ها چیز دیگری نیست به تعبیر مرحوم محمدرضا قمشه ای که امام در کتاب مصباح الهدایه در صفحه 57 نقل می کند:

«فالحقیقة المحمّدیّة هی الَّتی تجلَّت فی صورة العالم»

این حقیقت محمدیه است که در عالم تجلی کرده است.

 «والعالم من الذرّة إلى الدرّة ظهورها وتجلَّیها»

مصباح الهدایة إلى الخلافة والولایة؛ مؤلف: امام خمینى- تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینى، ص57

امام در حقیقت روح عالم هستی است. همان طوری که در جسم ما روح نباشد این جسم هیچ ارزشی ندارد، حرکتی نمی تواند انجام بدهد، در عالم هم اگر یک لحظه امام نباشد عالم نیست.

 همان تعبیری هم که خود آقای آلوسی سلفی دارد که می گوید انسان کامل روح عالم هستی اگر یک لحظه این روح عالم هستی از عالم برداشته شود عالم نابود می شود اصلا نیست می شود دیگر اصلا عالمی نیست نه این که عالم خراب و نابود می شود بلکه اصلا عالمی نیست.

این مثل صور ذهنیه ما است. خدا آیت الله شاه آبادی را رحمت کند، ما هشت سال در بحث هایشان شرکت داشتیم، ایشان خیلی این مثال را می زد می گفت صور ذهنیه شما مخلوق شما است. رابطه صور ذهنی شما با شما چگونه است؟

الان صورت پدرتان، مادرتان، برادرتان، فرزندتان را در ذهن تان تصور می کنید مادامی که شما به این صور ذهنی توجه دارید صور ذهنی وجود دارد. به مجرد این که فکر تان از این صور ذهنی کنار می رود این صور ذهنی اصلا نیست و وجود ندارد.

بحث امام (علیه السلام) نسبت به عالم هستی همین است. یا به تعبیر مرحوم آقای شیخ محمد اصفهانی معروف به کمپانی دارد:

«لهم الولایة المعنویة والسلطنة الباطنیة على جمیع الأمور التکوینیة والتشریعیة»

حاشیة کتاب المکاسب؛ تألیف : الشیخ محمد حسین الأصفهانی، تحقیق : الشیخ عباس محمد آل سباع، الطبعة : الأولى / 1418 ه‍ ق، الناشر : أنوار الهدى، المطبعة : علمیة، ج 2، ص 379

لذا ما یک مقدار در رابطه با امام شناسی مشکل داریم حوزه های ما به تعبیر اقای طباطبایی امام شناسی روزیشان نشده است!

توحید واقعی هم همین است تا مادامی که ما امام را نشناسیم نمی توانیم خدا را بشناسیم این ها مظهر تجلی تمام اسماء و صفات حق هستند. ذات حق که برای احدی معین نیست.

«یَا مَنْ لَا یَعْلَمُ مَا هُوَ إِلَّا هُو»

إقبال الأعمال (ط - القدیمة)؛ ابن طاووس، على بن موسى، محقق/ مصحح: ندارد ناشر: دار الکتب الإسلامیه، ج1، ص343

«یَا مَنْ لَا یَعْلَمُ کَیْفَ هُوَ إِلَّا هُو»

بحار الأنوارالجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (ط - بیروت)؛ نویسنده: مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، ناشر: دار إحیاء التراث العربی، محقق/ مصحح: جمعی از محققان، ج88، ص189

آن ذات اقدس ربوبی از اذهان حتی از اذهان ائمه (علیهم السلام) هم فراتر هستند اصلا قابل تصور نیستند. باز به تعبیر علامه طباطبایی (رضوان الله تعالی علیه) ذات اقدس ربوبی بی حد است، ما هرچه داریم محدودیم یک محدود نمی تواند غیر محدود را تصور کند اصلا نمی توان نامحدود را تصور کرد.

 

«أَنْتَ کَمَا أَثْنَیْتَ عَلَى نَفْسِک‏»

الکافی (ط - الإسلامیة)؛ نویسنده: کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، محقق/ مصحح: غفارى على اکبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الکتب الاسلامیة، ج3، ص324، بَابُ السُّجُودِ وَ التَّسْبِیحِ وَ الدُّعَاءِ فِیهِ فِی الْفَرَائِضِ وَ النَّوَافِلِ وَ مَا یُقَالُ بَیْنَ السَّجْدَتَیْن‏، ح12‏

نامحدود هست که خودش را می تواند توصیف کند. که نبی مکرم می گوید:

«مَا عَبَدْنَاکَ حَقَّ عِبَادَتِکَ وَ مَا عَرَفْنَاکَ حَقَّ مَعْرِفَتِکَ.‏»

بحار الأنوارالجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (ط - بیروت)؛ نویسنده: مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، ناشر: دار إحیاء التراث العربی، محقق/ مصحح: جمعی از محققان، ج68، ص23

ذات حق در دسترس کسی نیست.

عنقا شکار کس نشود دام باز چین ** کانجا همیشه باد به دست است دام را

شما هرچه بخواهید از ذات اقدس عبور کنید.

«کلّما میّزتموه بأوهامکم فی أدقّ معانیه مخلوق مصنوع مثلکم مردود إلیکم‏»

بحار الأنوارالجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار (ط - بیروت)؛ نویسنده: مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، ناشر: دار إحیاء التراث العربی، محقق/ مصحح: جمعی از محققان، ج110، ص104

این ذات اقدس است ولی آن که ما می توانیم به ذهن مان تصور کنیم چه است؟ اسماء و صفات حق است. اعظم اسماء الله و اعظم صفات الله آن که خدا تجلی کرده به اسمه و صفته وجود مقدس ائمه (علیهم السلام) سلسله جلیله محمدیین (صلوات الله علیهم اجمعین) هستند.

اگر ما این ها را شناختیم:

«مَنْ أَرَادَ اللَّهَ بَدَأَ بِکُمْ بِکُم‏»

الکافی (ط - الإسلامیة)؛ نویسنده: کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، ناشر: دار الکتب الإسلامیة، محقق/ مصحح: غفارى على اکبر و آخوندى، محمد، ج‏4 ؛ ص576

«بِنَا عُرِفَ اللَّهُ وَ بِنَا وُحِّدَ اللَّه‏‏»

الکافی (ط - الإسلامیة)، نویسنده: کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، محقق/ مصحح: غفارى على اکبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الکتب الاسلامیة، ج1، ص145، بَابُ النَّوَادِر، ح10

«بِکُمْ یُنَزِّلُ الْغَیْثَ وَ بِکُمْ یُمْسِکُ السَّماءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ‏ إِلَّا بِإِذْنِهِ وَ بِکُمْ یُنَفِّسُ الْهَمَّ وَ یَکْشِفُ الضُّر بِکُمْ فَتَحَ اللَّهُ، وَ بِکُمْ یَخْتِمُ اللَّه‏»

المزار الکبیر (لابن المشهدی)؛ نویسنده: ابن مشهدى، محمد بن جعفر، ناشر: دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، محقق/ مصحح: قیومى اصفهانى، ص532

  اگر کسی توحید واقعی را بخواهد برسد هیچ راه چاره ای ندارد جز شناختن این ها امام صادق (سلام الله علیه) در روایت صحیح فرمود:

«نَحْنُ وَاللَّهِ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى‏ الَّتِی لَایَقْبَلُ اللَّهُ مِنَ الْعِبَادِ عَمَلًا إِلَّا بِمَعْرِفَتِنَا»

نام کتاب: الشافی فی شرح الکافی ( للمولى خلیل القزوینی)؛ نویسنده: قزوینى، ملا خلیل بن غازى‏، (تاریخ وفات مؤلف: 1089 ق‏)، محقق / مصحح: درایتى، محمد حسین‏، ناشر: دار الحدیث‏، ایران؛ قم‏: 1429 ق / 1387 ش، ج2، ص401

جز به معرفت ما نمی شود ما به فرض صدا می زنیم یا ابا صالح المهدی در حقیقت اسم اعظم الهی را صدا می زنیم. یا فاطمة اغیثنی اسم اعظم الهی را. یا علی یا محمد ادرکنی در حقیقت اسم اعظم الهی را ما صدا می زنیم.

حتی به تعبیر حضرت امام (رضوان الله تعالی علیه) در مصباح الهدایه خود اسم الله و اسم رحمان و اسم رحیم تابع وجود مقدس اهل بیت (علیهم السلام) هستند.

در هر صورت...

باید یک مقدار دقت کنیم. در قرآن است که صدایتان را نزد پیامبر بالا نبرید، نسبت به امامان هم همینطور.

«کل ما فوض الله تبارک و تعالی الی النبی قد فوض الی علی و کل ما فوض الی علی قد فوض الینا»

اصلا این ها یک نور هستند.

در زیارت جامعه کبیره است که ارواح و وجود شما یک چیزی بیشتر نیست.

« خَلَقَکُمُ اللَّهُ أَنْوَاراً فَجَعَلَکُمْ بِعَرْشِهِ مُحْدِقِین‏»

من لا یحضره الفقیه؛ نویسنده: ابن بابویه، محمد بن على، ناشر: دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم مصحح: غفاری، علی اکبر، ج2، ص613

این ها به صورت چهارده نور برای هدایت ما تجلی کردند همه این ها یک نور واحد هستند اولین نورشان نبی شده و دومین نورشان وصی شده انوار بعدی هم وصی اوصیاء الوصی شدند این ها در حقیقت هیچ تفاوتی باهم دیگر ندارند.

پرسش:

حضرت استاد  دلالت آیه (وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِمَاتٍ ...) بر امامت اهل بیت (علیهم السلام)  چگونه است؟ و چگونه از این آیه برتری امامان بر انبیاء و مخصو صا بر حضرت ابراهیم ثابت می شود؟

پاسخ:

من سوال عزیزمان را متوجه نشدم.

(وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِنْ ذُرِّیتِی قَالَ لَا ینَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ)

(به خاطر آورید) هنگامی که خداوند، ابراهیم را با وسایل گوناگونی آزمود. و او به خوبی از عهده این آزمایشها برآمد. خداوند به او فرمود: «من تو را امام و پیشوای مردم قرار دادم!» ابراهیم عرض کرد: «از دودمان من (نیز امامانی قرار بده!)» خداوند فرمود: «پیمان من، به ستمکاران نمی‌رسد! (و تنها آن دسته از فرزندان تو که پاک و معصوم باشند، شایسته این مقامند)»

سوره بقره (2): آیه 124

حضرت ابراهیم اگر به یک مقامی رسید واسطه فیض شان اهل بیت (علیهم السلام) بودند.

«وَ أَنَّ أَرْوَاحَکُمْ وَ نُورَکُمْ وَ طِینَتَکُمْ وَاحِدَةٌ طَابَتْ وَ طَهُرَتْ بَعْضُها مِنْ بَعْض‏»

من لا یحضره الفقیه؛ نویسنده: ابن بابویه، محمد بن على، ناشر: دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم مصحح: غفاری، علی اکبر، ج2، ص613

همان تعبیری هم که آلوسی در ذیل آیه شریفه:

(الَّذِینَ یدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ)

(به معبود) کسانی که غیر خدا را می‌خوانند دشنام ندهید!

سوره انعام (6): آیه 108

می گوید واسطه تمام انبیاء در صلب آبائشان و ارحام مادرانشان نبی مکرم بوده است. بعد می گوید نه تنها انبیاء بلکه تمام ائمه.

پرسش:

برای  روایاتی که در فضیلت ابوبکر و عمر آمده است، چه پاسخی داریم؟

پاسخ:

همه این روایت ها جعلی است. نسبت به ابوبکر و عمر از قول ائمه (علیهم السلام) اورده اند همه از دم پنجاه بار به لفظ جلاله قسم می خوریم که این ها جعلی است اگر یکی از این فضائل که در صحاح برای ابوبکر آمده درست بود این ها در ضروری ترین وقتی که نیاز داشتند استفاده می کردند.

آن ضرورتی ترین وقت در کجا بود؟ در سقیفه بود. که انصار و مهاجرین با هم بحث و دعوا و زد و خورد داشتند ولی هیچ دلیلی و هیچ روایتی از پیامبر برای اثبات خودشان نداشتند تنها دلیل و روایتی که آوردند این بود  که گفتند:

«إنّ الائمة من قریش»

 اگر این روایت هایی که در فضیلت ابوبکر و عمر و این ها است یک مورد ان را در سقیفه نقل می کردند، مسئله حل بود و کسی اعتراض نمی کرد. وقتی ابوبکر عمر را انتخاب می کند تمام مهاجرین و انصار می گویند:

«ولیت علینا رجلا فظاً غلیظاً ماذا تقول لربک إذا لاقیته»

تاریخ المدینة المنورة؛ اسم المؤلف:  أبو زید عمر بن شبة النمیری البصری الوفاة: 262هـ ، دار النشر: دار الکتب العلمیة - بیروت  - 1417هـ-1996م، تحقیق: علی محمد دندل ویاسین سعد الدین بیان، ج1، ص355، ح1098

اگر یکی از این فضائل مطرح بود. ابوبکر می گفت بله پیامبر اکرم گفته اگر از کوچه ای عمر برود شیطان از آن کوچه عبور نمی کند. یا

 «لو لم أبعث فیکم لبعث عمر بن الخطاب»

فضائل الصحابة؛ اسم المؤلف: أحمد بن حنبل أبو عبد الله الشیبانی الوفاة: 241، دار النشر: مؤسسة الرسالة - بیروت - 1403 - 1983، الطبعة: الأولى، تحقیق: د. وصی الله محمد عباس، ج1، ص428، ح 676

ابوبکر نتوانست هیچ سخنی بگوید فقط گفت از دیدگاه من عمر آدم خوبی است. اگر این ها درست بود در همان ابتدای امر این ها را مطرح می کردند. یا حداقل خودشان نقل می کردند ابوبکر سه سال خطبه خوانده البته از خطبه هایش ما هیچ خبری نداریم.

خطبه نماز جمعه ایشان را یک مورد هم نقل نکردند که چه گفته و چه نگفته است. عمر دوازده سال خطبه نماز جمعه خوانده شما ببینید در این خطبه ها چیزی در فضیلت خودش گفته غیر از ان آخرین جلسه که گفت ما به سقیفه رفتیم:

«أَنَّ الْأَنْصَارَ خَالَفُونَا ... وَخَالَفَ عَنَّا عَلِیٌّ وَالزُّبَیْرُ وَمَنْ مَعَهُمَا»

الجامع الصحیح المختصر؛ اسم المؤلف: محمد بن إسماعیل أبو عبدالله البخاری الجعفی الوفاة: 256، دار النشر: دار ابن کثیر , الیمامة - بیروت - 1407 - 1987، الطبعة: الثالثة، تحقیق: د. مصطفى دیب البغا، ج6، ص2505، ح6442

غیر از این چیز دیگری نیست که آورده باشند.

امروز خیلی به پاسخ به سوالات پرداختیم البته سوالات خیلی سوالات قشنگ و خوبی بود خدا جزای خیرتان بدهد. این سوالات، سوالات ارزشی است. و ارزش دارد که این ها مطرح و خوب حلاجی بشود و در حوزه متأسفانه این حرف ها مطرح نیست.

آغاز بحث...

ما دیروز روایتی را در رابطه با همکاری با ظلم از کتاب کافی خواندیم و تحلیل هم کردیم. این را عزیزان دقت کنند من بارها خدمت شان عرض کردم خواندن روایت و رد شدن هنر نیست، هنر تحلیل روایت است. پیام روایت باید توجه کرد.

«عَلَیْکُمْ بِالدِّرَایَاتِ لَا بِالرِّوَایَاتِ هِمَّةُ السُّفَهَاءِ الرِّوَایَةُ وَ هِمَّةُ الْعُلَمَاءِ الدِّرَایَة»

کنز الفوائد؛ نویسنده: کراجکى، محمد بن على، محقق / مصحح: نعمة، عبد الله‏، ناشر:  دارالذخائر، ج2، ص31

درایات را هم اگر خلاصه اش را بگوییم یعنی بعد از آن بررسی سندی و این ها که در اصطلاح درایه می گویند فهم روایت و پیام روایت است. ما از این روایت حدود هفت تا پیام و نکته استفاده کردیم.

بخش اول مطالب ما روایاتی از اهل سنت بود. همکاری با حکومت ظالم، توجیه کردن حکومت ظالم، سر فرود آوردن در برابر ظالم که اگر آمد در داخل خانه ات برو، و او هم داخل خانه شد در آشپزخانه برو اگر آمد گردنت را کج کن بگذار با شمشیر بزند. شمشیرت را هم خرد کن و شمشیر چوبی اسباب بازی هم درست کن.

بخش دوم آیات مبارزه با ظلم بود. بخش سوم روایات ائمه (علیهم السلام) در رابطه با مبارزه با ظلم بود. در بخش چهارم حرمت ظلم و اعانت ظالم عند اهل سنت است. این ها با روایات اهل بیت تطبیق می کند با قرآن تطبیق می کند. و با تمام روایاتی که این ها در همکاری با ظالم و ظلم او نقل کرده اند کاملا منافات دارد.

در کتاب جامع الاحادیث که برای سیوطی است ایشان در جلد 7 صفحه 131 می گوید پیغمبر اکرم فرمود:

«مَنْ أَعَانَ ظَالِماً عَلَى ظُلْمِهِ جَاءَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَعَلَى جَبْهَتِهِ مَکْتُوبٌ آیِسٌ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ»

جامع الاحادیث (الجامع الصغیر وزوائده والجامع الکبیر)؛ اسم المؤلف: الحافظ جلال الدین عبد الرحمن السیوطی الوفاة: 19/جمادى الاولى / 911هـ، دار النشر، ج7، ص131

هرکس ظالمی را در ظلمش مساعدت کند حالا مساعدت اعم است یک مرتبه مساعدت این است که در سپاهش برود با دشمنان او بجنگد. یا در دیوانش برود نویسنده بشود و در اخذ مالیات کمکش کند. یا در قنوتش برای او دعا کند. تمام این ها جزء اعانت بر ظلم است.

حالا شاید این استفاده را از روایات بکنیم آن کسی هم که اعتراض نمی کند این هم بخشی از اعانت بر ظلم است. یعنی وقتی در برابر ظلم ظالم ساکت است سکوت مسلمان ها ظالم را در ظلمش جری می کند. و در ظلم کردن با این وضع که جلویش را نمی گیرد کمک کرده است.

یک بچه امده چوب به دستش گرفته شیشه را می شکند شما اگر آن جا بنشینید و هیچ نگویید نشستن شما در حقیقت کمک است که این بچه تمام شیشه و استکان را بشنکند.

نسبت به ظالم هم کلمه اعانت را باید یک مقداری معنایش را توسعه بدهیم هرکس ظالم را اعانت کند فردای قیامت بر پیشانیش نوشته شده «آیِسٌ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ»؛ این از رحمت خدا مأیوس است.

حالا چرا «آیِسٌ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ»؛ می گوید؟ این هم یک نکته جالبی دارد. کسی که در برابر ظالم سکوت می کند ظالم را کمک می کند حالا یا به خاطر پول و درآمدی است که از این کانال دارد. یا به خاطر ترسش است.

در هر دو صورت این اقا در زندگیش ظالم را مؤثر می داند نه خدا را «لا حول ولا قوة الا بالله العلی العظیم» اگر:

اگر تیغ عالم بجنبد زجای *** نبرد رگی گر نخواهد خدای

یکی از مشکلات ما هم این است که  ما هنوز «لا حول ولا قوة الا بالله العلی العظیم» که بالاترین مرتبه توحید است که هیچ حول و قوه ای در عالم نیست مگر او «ما شاء الله کان و ما لم یشأ لم یکن» اگر خدای عالم بخواهد به من یک ظلمی برسد تمام مردم بخواهند جلویش را بگیرند نمی توانند.

اگر بخواهد به من تفضلی بکند تمام دنیا بیاید مانع بشود این فضل الهی به من نرسد امکان پذیر نیست. آن آیه شریفه دارد:

 

 

(قُلْ فَمَنْ یمْلِکُ لَکُمْ مِنَ اللَّهِ شَیئًا إِنْ أَرَادَ بِکُمْ ضَرًّا أَوْ أَرَادَ بِکُمْ نَفْعًا)

بگو: «چه کسی می‌تواند در برابر خداوند از شما دفاع کند هرگاه زیانی برای شما بخواهد، و یا اگر نفعی اراده کند (مانع گردد)؟!

سوره فتح (48): ایه 11

اگر خداوند اراده کند به شما رحمتی برسد کسی نمی تواند جلوگیری بکند و اگر بر شما غضبی را اراده کند هیچ احدی نمی تواند جلوی غضب الهی را بگیرد. لذا «آیِسٌ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ» این است.

از یکی از عرفای بزرگ جمله ای برای ما نقل کردند که اگر واقعا می خواهید بدانید به خدا ایمان دارید یانه؟ خدا را مؤثر می دانید یانه؟ اگر در یک کوچه خلوتی یک آدم لاتی آمد چاقو را روی قلب شما گذاشت در ان حال این را ایمان داشته باشید که اگر خدای عالم نخواهد این آقا با این چاقویش هیچ کاری نمی تواند بکند چاقو در بدن شما فرو نمی رود. او نمی تواند اراده کند اراده او تحت اراده الله است.

اگر یک چنین حالی برایتان پیدا شد، و در همان حال توجه تان به خدا بود و یقین کردید تمام امور:

«أزمة الأمور طرا بیده»

من لا یحضره الفقیه؛ نویسنده: ابن بابویه، محمد بن على، ناشر: دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم مصحح: غفاری، علی اکبر، ج4، ص386

«لا حول ولا قوة الا بالله العلی العظیم» اگر یک چنین روحیه ای داشتید شما به منزله توحید و ایمان رسیده اید در غیر این صورت هنوز در شرک هستید تصور می کنید که این آقایی که چاقو دستش است این مؤثر است این چاقو مؤثر است.

در آخرین آیه سوره یوسف می خوانیم:

(وَمَا یؤْمِنُ أَکْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلَّا وَهُمْ مُشْرِکُونَ)

و بیشتر آنها که مدعی ایمان به خدا هستند، مشرکند!

سوره یوسف (12): آیه 106

اکثر مؤمنینی که دم از ایمان می زنند مشرک هستند؛ یعنی غیر خدا را در زندگی شان مؤثر می دانند. لذا اگر ما به این مرحله برسیم: (قُلْ فَمَنْ یمْلِکُ لَکُمْ مِنَ اللَّهِ) چه کسی است که می تواند در زندگی شما تأثیر بگذارد؟ (إِنْ أَرَادَ بِکُمْ ضَرًّا)، چه کسی است می تواند ضر و ضرر را بر طرف کند. (أَوْ أَرَادَ بِکُمْ نَفْعًا)؛ خدای عالم بخواهد نمی شود.

ما فقط وظیفه مان بندگی کردن است، برای خدا نمی توانیم تعیین تکلیف کنیم به تعبیر علامه طباطبایی خدا می گوید:

(یا أَیهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِی الْحَمِیدُ)

ای مردم شما (همگی) نیازمند به خدائید؛ تنها خداوند است که بی‌نیاز و شایسته هر گونه حمد و ستایش است!

سوره فاطر (35): آیه 12

ما فقر محض هستیم چون فقر محض هستیم از خدا سوال می کنیم از خدا طلب رحمت می کنیم، طلب مغفرت می کنیم. حالا می خواهد بدهد یا ندهد.

لذا در روایات کافی هم است وقتی شما دعا می کنید بعد از دعا اصرار هم می کنید خدای عالم:

«فَإِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ إِلْحَاحَ الْمُلِحِّینَ مِنْ عِبَادِهِ الْمُؤْمِنِین‏»

الکافی (ط - الإسلامیة)، نویسنده: کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، محقق/ مصحح: غفارى على اکبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الکتب الاسلامیة، ج4، ص316

«إِنَّ اللَّهَ- عَزَّ وَ جَلَّ- یُحِبُّ مِنْ عِبَادِهِ الْمُؤْمِنِینَ کُلَّ عَبْدٍ دَعَّاءٍ»

الکافی (ط - الإسلامیة)؛ نویسنده: کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، محقق/ مصحح: غفارى على اکبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الکتب الاسلامیة، ج4، ص322

خدا دوست دارد که این که فقر محض است خدا را صدا بزند. رسول اکرم می  فرماید:

«الْفَقْرُ فَخْرِی‏»

بحار الأنوار (ط - بیروت)؛ نویسنده: مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، ناشر: دار إحیاء التراث العربی، محقق/ مصحح: جمعی از محققان، ج69، ص49

این فقر، فقر ناداری نیست. اصلا کلا وجود ما ربط محض به خدا است مثل صور ذهنی ما چطور ربط محض به ما است وجود ما هم کمالات وجود ما هم آن چه که از ما صادر می شود و بر سر ما می آید همه این ها عین ربط به خدا است. ما فقر محض هستیم.

این یکی از اوصاف متقین است که خودشان را در هر حال فقیر می دانند چون ما  فقر محض هستیم از خدای عالم سوال می کنیم، اصرار هم می کنیم گریه هم می کنیم ولی روایت دارد بعد از هر دعا و سوالی که کردید بگویید خدایا به خودت واگذار می کنم چه بسا:

(وَعَسَى أَنْ تَکْرَهُوا شَیئًا وَهُوَ خَیرٌ لَکُمْ وَعَسَى أَنْ تُحِبُّوا شَیئًا وَهُوَ شَرٌّ لَکُمْ وَاللَّهُ یعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ)

چه بسا چیزی را خوش نداشته باشید، حال آن که خیر شما در آن است. و یا چیزی را دوست داشته باشید، حال آنکه شر شما در آن است. و خدا می‌داند، و شما نمی‌دانید.

سوره بقره (2): آیه 16

در هر صورت...

یکی از مراحل توحید هم همین است. البته الفردوس بمأثور الخطاب اثر اقای دیلمی که متوفای 509 است همین تعبیر را دارد. این جا البته مستقیم از انس نقل کرده نرفته از پیامبر نقل کند. این هم یک منبعی است.

کنز العمال متقی هندی هم همین روایت را دارد هم اسم پیغمبر را حذف کرده و هم اسم انس را حذف کرده است. در آخرش می گوید الدیلمی عن انس. این یک روایت. این با قرآن تطبیق می کند.

(وَلَا تَرْکَنُوا إِلَى الَّذِینَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّکُمُ النَّارُ)

و بر ظالمان تکیه ننمایید، که موجب می‌شود آتش شما را فرا گیرد.

سوره هود (11): آیه 113

روایت دوم را اقای ابن جوزی در کتاب العلل المتناهیه آورده در جلد 1 متوفای 597 است.

«من اعقد لواء ضلالة أو کتم علما أو اعان ظالما وهو یعلم انه ظالم فقد برىء من الإسلام»

العلل المتناهیة فی الأحادیث الواهیة؛ اسم المؤلف: عبد الرحمن بن علی بن الجوزی الوفاة: 597، دار النشر: دار الکتب العلمیة - بیروت - 1403، الطبعة: الأولى، تحقیق: خلیل المیس، ج1، ص100

این دیگر خیلی عبارت تندی است. (وَلَا تَرْکَنُوا إِلَى الَّذِینَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّکُمُ النَّارُ)؛ هرکس پرچم ضلالتی را پیوند بدهد، (یا ظالمی را یاری کند از اسلام بری است)

ما به دوستان قول دادیم آن روایتی که:

«کُلُّ رَایَةٍ تُرْفَعُ قَبْلَ قِیَامِ الْقَائِمِ فَصَاحِبُهَا طَاغُوت‏»

الکافی (ط - الإسلامیة)؛ نویسنده: کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، محقق/ مصحح: غفارى على اکبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الکتب الاسلامیة، ج8، ص295.

را ان شاء الله وقتی بحث مان تمام شد، بیان کنیم. چون دوستان خیلی دارند سوال می کنند و الان در سطح کشور بعضی این را مطرح می کنند برای زیر سوال بردن مشروعیت نظام جمهوری اسلامی به نظر من خیلی ضروری است که آن را هم ما جلو بیندازیم.

ببینیم که اصلا این روایت صحیح است یا صحیح نیست، سندا درست است دلالتا درست است این را هم به دوستان قول می دهیم که رویش کار کنیم.

«من اعقد لواء ضلالة أو کتم علما أو اعان ظالما وهو یعلم انه ظالم» ظالمی را کمک کند در حالی که می داند او ظالم است. عرض کردیم اعان ظالما مراحل مختلفی دارد هم مرحله اثباتی دارد و هم مرحله ای سلبی دارد.

اثباتی آن کمک کردن به ایشان است و این برنامه هایی که است بیاید یک نوعی این ها را رویش مانور بدهد و بیاید نسبت به ظالم یک بحث هایی را مطرح کند خلاصه کمکش کند و یک بحث دیگری هم هست که نه ساکت باشد فقط این نشود که کمکش کند.

طرف با سکوتش ظالم را مساعدت کند، با عدم اعتراضش ظالم را جری بکند «وهو یعلم انه ظالم فقد برىء من الإسلام»؛ همچنین فردی از اسلام کاملا بیزار است. این عبارت خیلی تندتر از آن ها است.

همین تعبیر را کنز العمال متقی هندی دارد از ابن جوزی نقل می کند:

«من أعتقد لواء ضلالة، أو کتم علما، أو أعان ظالما وهو یعلم أنه ظالم فقد برئ من الإسلام»

این از اسلام مبراء است.

کنز العمال فی سنن الأقوال والأفعال؛ اسم المؤلف: علاء الدین علی المتقی بن حسام الدین الهندی الوفاة: 975هـ، دار النشر: دار الکتب العلمیة - بیروت - 1419هـ-1998م، الطبعة: الأولى، تحقیق: محمود عمر الدمیاطی، ج16، ص27

یعنی آمده مساعدت با ظالم را با مسلمان بودن کاملا مورد تقابل قرار داده است. شما این روایت ها را ببینید البته روایت هم زیاد است ما این روایت هایی که را که آقایان آورده اند در حد توان و گنجایش بحث مان خواهیم اورد.

شما این روایت ها را بیاورید در کنار روایات صحیح مسلم، روایت دیگر صحاح آقایان که آقا شما در برابر ظالم باید سر تسلیم فرود بیاورید.

«وإن حرمک فاصبر، وإن ظلمک فاصبر، وإن أراد أن ینقص من دینک فقل: دمی دون دینی ولا تفارق الجماعة»

السنة؛ اسم المؤلف: أبو بکر أحمد بن محمد بن هارون بن یزید الخلال الوفاة: 311 هـ، دار النشر: دار الرایة - الریاض - 1410هـ - 1989م، الطبعة: الأولى، تحقیق: د.عطیة الزهرانی، ج1، ص111

 

این ها کاملا با این روایات در تضاد است. متأسفانه امروز علمای اهل سنت بویژه وهابیت برای جلوگیری از هرگونه قیام برای حکومتی که خودشان دوست دارند مثل حکومت آل سعود و حکومت فلان کشور و غیره می آیند آن دسته از روایات را می خوانند.

 ولی اگر قیام در برابر یک حاکم اسلامی عراقی شد، سوریه ای شد، ایرانی شد، یا افغانی شد نه دیگر در آن جا روایت ها هیچ تأثیری ندارد. یعنی این برخورد دو گانه با این روایات است.

روایت بعدی خیلی روایت تندی است:

«من أعان ظالما بباطل لیدحض بباطله حقا فقد برئ من ذمة الله وذمة رسوله»

المعجم الأوسط؛ اسم المؤلف: أبو القاسم سلیمان بن أحمد الطبرانی الوفاة: 360، دار النشر: دار الحرمین - القاهرة - 1415، تحقیق: طارق بن عوض الله بن محمد ,‏عبد المحسن بن إبراهیم الحسینی، ج3، ص2100

این نیاز به توضیح دارد و این که پیام این روایت چه است ان شاء الله برای جلسه بعدی بماند و در خدمت دوستان هستیم. همه عزیزان مان موفق و مؤید باشند التماس دعا خدا حافظ همه عزیزان!

«والسلام علیکم ورحمة الله و برکاته»