اي ابرها! بباريد كه هر كجا قطرات بارانتان ببارد، چه شرق و چه غرب بر زمينهاي تحت حكومت من خواهد باريد و خراج و ماليات آن سرزمين را به نزد من خواهند آورد.
روزي پيشواي هفتم عليه السلام به كاخ هارون رفته بود. هارون از او پرسيد: اين دنيا چيست؟ امام فرمود: اين دنيا سراي فاسقان است. سپس با تلاوت آيه 146 سوره اعراف به وي هشدار داد كه:
«سَاَصْرِفُ عَنْ آياتِي الَّذينَ يتَكَبَّرُونَ فِي الاَْرْضِ بِغَيرِ الْحَقِّ وَاِنْ يرَوْا كُلَّ آيةٍ لا يؤْمِنُوا بِها وَاِنْ يرَوْا سَبيلَ الرُّشْدِ لا يتَّخِذُوهُ سَبيلاً وَاِنْ يرَوْا سَبيلَ الْغَي يتَّخِذُوهُ سَبيلاً»؛(1)
«به زودي از آيات خود دور خواهم نمود كساني را كه به ناحق در روي زمين ادعاي بزرگي مي كنند و اگر آنان هر آيه اي را ببينند، به آن ايمان نمي آورند و اگر راه رشد و كمال را ببينند، به سوي آن حركت نمي كنند، ولي اگر راه ضلالت و گمراهي را ببينند، به سوي آن خواهند رفت.»
هارون پرسيد: دنيا خانه كيست؟ حضرت فرمود: دنيا براي شيعيان ما مايه آرامش و براي ديگران آزمايش است.
در آخر اين گفتگو، هارون با درماندگي تمام پرسيد: آيا ما كافريم؟ پيشواي هفتم عليه السلام پاسخ داد: نه، ولي چنان هستيد كه خداوند متعال فرموده است:
«الَّذينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللّه ِ كُفْرا وَاَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دارَ الْبَوارِ»؛(2)
«كساني كه نعمت خدا را به كفر تبديل كردند و قوم خود را در محل تباهي فرود آوردند.»(3)
پي نوشت:
1. اعراف/146.
2. ابراهيم/28.
3. هدايتگران راه نور، ص700
امامت به قاتلش نميگويد کافر.
بعد اين تکفيريون مدام دشمن خود را به سادگي کافر ميخوانند.