ابن ماجه قزوینی یکی از علمای مشهور اهل سنت در کتاب سنن، به دعای رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در حق دوستداران امام مجتبی (علیه‌السلام) اشاره می کند و می نویسد:

«حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ عَبْدَةَ قَالَ: حَدَّثَنَا سُفْیَانُ بْنُ عُیَیْنَةَ، عَنْ عُبَیْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِی یَزِیدَ، عَنْ نَافِعِ بْنِ جُبَیْرٍ، عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ، أنّ النَّبِیِّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ لِلْحَسَنِ: «اللَّهُمَّ إِنِّی أُحِبُّهُ فَأَحِبَّهُ، وَأَحِبَّ مَنْ یُحِبُّهُ»

«خدایا! من حسن را دوست دارم؛ پس او را دوست بدار و عاشقان او را دوست بدار.»

ابن ماجه قزوینی، سنن ابن ماجه، ج1، ص100.