قبل از اين كه امام حسين (ع)، دنيا بيايد، مدال «پيشوايي عزّت و افتخار» را در«يمين عرش الهي » گرفته است ، همو مي فرمايد: «روزي محضر رسول خدا (ص) شرف ياب شدم كه «ابي بن كعب » نيز در خدمت آن حضرت بود. پيامبر (ص) خطاب به من فرمودند:

ـ اباعبدالله ! خوش آمدي ! اي زينت آسمان ها و زمين ها!

ابي بن كعب تعجب نمود و عرض كرد: اي پيامبر خدا، چگونه امكان دارد جز تو،كسي زينت آسمان ها و زمين باشد؟

پيامبر فرمود: اي پسر كعب ! سوگند به خدايي كه مرا به حق ّ به پيامبري برگزيد،همانا مقام و رتبه حسين بن علي (ع) در آسمان ها، نزد فرشتگان بسي فراتر از مقام اوست تا در نزد زمينيان و در يمين عرش خداي عزّوجل ّ نوشته شده است : «مصباح هدي ، و سفينه نجاه و أمام خير و يمن و عزّ و فخر و علم و ذخر،..؛ حسين ، چراغ هدايت كشتي نجات و رهبر خير و بركت و پيشواي عزّت و افتخار است .»

حسين هم اوست كه به پدر بزرگوارش مي گويد: «تو در نزد خداوند با فضيلت تر از من هستي اما افتخارهاي من از تو بيشتر است ..؛ يا علي َّ أنت عنداللهُ أفضل ُ مِنّي و أنا افخرَمِنك بالاباء و الامّهات و الاجْداد.»، زيرا من «حسين بن علي بن ابي طالب هستم .مادرم ، فاطمه زهرا، سرور زنان جهانيان است . جدم ، محمد مصطفي ، سرور جميع بني آدم است . اي علي جان ! مادرم زهرا از مادرت ، در نزد خدا و تمام مردم ، با فضيلت تر است ، و جدّم از جدّ تو در پيش گاه خدا و در نزد همه مردم ، برتر است .»[و پدرم ، علي است كه در محضر خدا و پيامبر خدا و تمام مردم از پدرت ، برتر است .]

بنابراين حسين شخصاً و از نظر دودمان ، از عزيزترين انسان ها در آسمان ها و زمين هاست ؛

از همين رو علامه جعفري گفته است :

«امام حسين (ع)، آن شخصيت بزرگ ، اصول و عناصر ثابت خود را از دو قلمرو دروني (طهارت و نزاهت فوق العاده سلسله نسبي )، و بروني (دودماني با مديريت محمد مصطفي (ص) معاونت علي مرتضي (ع)، مادري فاطمه زهرا (س) و برادري حسن مجتبي (ع)) و از حيث عظمت و اصالت دريافته بود.» او از منطق صريح چهار مربي بزرگ خود دريافته بود كه زندگي بدون آن هدف بالايي كه دارد، مساوي با مرگ است . بلكه ازجهاتي ، مرگ موقعي كه شرافت مندانه و با عزّت باشد، نه فقط برتر از آن زندگي است ،بلكه نجات دهنده انسان آگاه و با فضيلت از يك جنبش و جست و خيز بي اصل و پست به نام زندگي است .»

سلام و درود بر حسين (ع)، همو كه از دست رحمت محمدي (ص) تغذيه شده ، و از پستان ايمان فاطمي (س) شير خورده و در دامان اسلام علوي ، پرورش يافته است : «غَذَّتُك َ يَدُ الرَّحْمَة ِ وَ رُضِعْت َ مِن ْ ثدي الإيمان ، و رُبّيت في حجر الإسلام ».

حسين (ع) به اقتضاي چنين رشد و تربيتي مبارك ، به صورت انساني بسيار والا مرتبه در مي آيد، و به كمال انسانيت پا مي نهد. جاي شگفتي نيست ، زيرا در دامان پيامبر (ص) و در نظارت خدا، پرورش يافته است .»