2024 March 28 - پنج شنبه 09 فروردين 1403
تبیین مسئله خمس در اسلام (31) – مراد از «ذوی القربی» در آیه خمس چه کسانی هستند!؟
کد مطلب: ٦٤٣٦ تاریخ انتشار: ٢٠ ارديبهشت ١٣٩٣ تعداد بازدید: 3611
خارج فقه مقارن » تبیین مسئله خمس در اسلام
تبیین مسئله خمس در اسلام (31) – مراد از «ذوی القربی» در آیه خمس چه کسانی هستند!؟

1393/02/20

بسم الله الرحمن الرحیم

1393/02/20

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین و هو خیر ناصر و معین الحمدلله و الصلاة علی رسول الله و علی آله آل الله لا سیما علی مولانا بقیة الله و اللعن الدائم علی أعدائهم أعداء الله الی یوم لقاء الله.

بحث ما در رابطه با خمس بود که پس از رحلت نبی گرامی اسلام به چه سرنوشتی گرفتار شد. ما آیه شریفه:

(وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَی‌ءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِی الْقُرْبی وَ الْیتامی وَ الْمَساکینِ وَ ابْنِ السَّبِیلِ إِنْ کنْتُمْ آمَنْتُمْ بِاللَّهِ وَ ما أَنْزَلْنا عَلی عَبْدِنا یوْمَ الْفُرْقانِ یوْمَ الْتَقَی الْجَمْعانِ وَ اللَّهُ عَلی کلِّ شَی‌ءٍ قَدِیر)

و بدانید آنچه را که سود می‌برید برای خدا است پنج یک آن و برای رسول و خویشاوند او و یتیمان و مسکینان و در راه ماندگان، اگر به خدا و آنچه را که در روز فرقان روزی که دو گروه یکدیگر را ملاقات کردند بر بنده‌مان نازل کردیم ایمان آورده‌اید، و خداوند بر هر چیز توانا است.

سوره أنفال (8): آیه 41

دقت داشتیم که در اینجا به صراحت پس از اینکه بحث خمس را مطرح کند، می‌فرماید: اگر به خداوند ایمان آورده‌اید حکم الهی این است.

همچنین در اینجا سهم (لِذِی الْقُرْبی) و (یتامی) و (مَساکینِ) و (ابْنِ السَّبِیلِ) را مشخص کرده است. همچنین روایات متعددی در کتب متعددی از جمله «تفسیر طبری» دارند که مراد از (یتامی) و (مَساکینِ)، همان (یتامی) و (مَساکینِ) ما هستند.

در کتاب «سنن أبی داوود» که یکی از صحاح سته اهل سنت است، از «جبیر بن مطعم» نقل کرده است. «جبیر بن مطعم» همسر سابق عایشه بوده است؛ زمانی که پیغمبر اکرم خواستند ازدواج کنند، ابوبکر از «مطعم» خواست که به پسرش بگوید دختر او را طلاق بدهد تا او را به عقد پیغمبر اکرم درآورد.

در واقع «جبیر بن مطعم» کم سن و سال بود و عایشه هم 6 یا 7 سال بیشتر نداشتند. پدران این دو نفر، آن‌ها را به عقد هم درآورده بودند؛ زمانی که پیغمبر اکرم به خواستگاری او رفت ابوبکر طلاق عایشه را از «جبیر بن مطعم» گرفت.

البته در اینجا سؤالی پیش می‌آید و آن این است که چگونه است که پیغمبر اکرم به خواستگاری یک دختر شوهردار رفتند تا او مجبور شود از شوهر خود طلاق بگیرد!! واقعاً این عجیب است!

بنابراین عایشه مطلّقه بوده است و تنها یکی از همسران پیغمبر اکرم دوشیزه بود که آن هم صفیّه بود که از تمام همسران پیغمبر اکرم زیباتر بوده است. البته بحث حضرت خدیجه کاملاً جداست و قضیه ایشان فرق می کند.

در مورد عایشه هم ما با دلیل محکم ثابت کردیم که عایشه به هنگام ازدواج با پیغمبر اکرم 19 سال داشت، نه 7 سال. پس از رحلت پیغمبر اکرم روایاتی توسط عایشه یا دودمان بنی امیه ساخته شده است تا بتوانند در برابر فضایلی که در رابطه با حضرت خدیجه و حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیهما) وجود دارد، نسبت به عایشه هم فضیلت‌تراشی کنند.

طبق آنچه مورخین خودشان از جمله «ابن اثیر» در کتاب «أسد الغابه» و «ابن حجر» در کتاب «الاصابه» و دیگران دارند، با دلیل قطعی ثابت شده است که عایشه در زمان ازدواج با پیغمبر اکرم 19 سال داشته است.

اگر این ازدواج در سال دوم هجری صورت گرفته باشد، عایشه 19 ساله بوده است. همچنین زمانی که پیغمبر اکرم از دنیا رفتند، عایشه 28 سال داشته است.

مراد از «ذوی القربی» در آیه خمس چه کسانی هستند!؟

ابی داود در سنن خودش نقل می کند:

«لَمَّا کان یوْمُ خَیبَرَ وَضَعَ رسول اللَّهِ سَهْمَ ذِی الْقُرْبَی فی بَنِی هَاشِمٍ وَبَنِی الْمُطَّلِبِ وَتَرَک بَنِی نَوْفَلٍ وَبَنِی عبد شَمْسٍ»

در زمان خمس خیبر پیغمبر اکرم سهم ذوی القربی را میان فرزندان بنی هاشم و فرزندان بنی مطلب تقسیم کرد و به فرزندان بنی نوفل و بنی عبد شمس چیزی ندادند.

«فَانْطَلَقْتُ أنا وَعُثْمَانُ بن عَفَّانَ حتی أَتَینَا النبی فَقُلْنَا یا رَسُولَ اللَّهِ هَؤُلَاءِ بَنُو هَاشِمٍ لَا نُنْکرُ فَضْلَهُمْ»

من و عثمان بن عفان نزد پیغمبر اکرم رفتیم و عرض کردیم: یا رسول الله! ما منکر فضایل بنی هاشم نیستیم،

«لِلْمَوْضِعِ الذی وَضَعَک الله بِهِ منهم»

همین افتخار برای بنی هاشم بس که شما از بنی هاشم هستید.

«فما بَالُ إِخْوَانِنَا بَنِی الْمُطَّلِبِ أَعْطَیتَهُمْ وَتَرَکتَنَا وَقَرَابَتُنَا وَاحِدَةٌ»

چه تفاوتی میان ما و میان بنی المطلب وجود دارد که از سهم ذوی القربی به آن‌ها دادید اما به ما ندادید، در حالی که همه با هم پسرعمو هستیم.

«فقال رسول اللَّهِ أنا وَبَنُو الْمُطَّلِبِ لَا نَفْتَرِقُ فی جَاهِلِیةٍ ولا إِسْلَامٍ وَإِنَّمَا نَحْنُ وَهُمْ شَیءٌ وَاحِدٌ»

رسول اکرم فرمودند: من و بنی مطلب نه در زمان جاهلیت و نه در زمان اسلام از همدیگر جدا نبودیم و همانند انگشتان یک دست بودیم.

سنن أبی داود، اسم المؤلف: سلیمان بن الأشعث أبو داود السجستانی الأزدی، دار النشر: دار الفکر --، تحقیق: محمد محیی الدین عبد الحمید، ج 3، ص 146، ح 2980

همچنین در کتاب «سنن نسائی» این روایت با تعبیر دیگری آمده است. دوستان در این زمینه به کتاب «مشکل الآثار» اثر «طحاوی» توجه کنند. این‌ها طوری روایت ساختند که اصلاً از ظاهر روایت مشخص است که ساخته و پرداخته دشمنان اهلبیت (علیهم السلام) است.

در این کتاب مطالبی از محاجه حضرت زهرا (سلام الله علیها) با ابوبکر وجود دارد که واقعاً امروز از خواندن این مطالب قلبم به درد آمد. گاهی مواقع اگر یک شخص عوام در مورد مسئله‌ای توجیه یا تأویلی کند، کسی گلایه نمی‌کند. ولی «ابو جعفر طحاوی» از استوانه‌های علمی و مغز متفکر اهل سنت است، همچنین کتب ایشان کتاب درسی تمام مذاهب اسلامی است.

تمام مذاهب از جمله «شافعی»، «مالکی»، «حنفی»، «حنبلی»، و حتی «وهابی» کتاب «عقیده» اثر «طحاوی» را به عنوان کتاب درسی قبول دارند و شاید تاکنون حدود 12 شرح بر کتاب «ابوجعفر طحاوی» آورده باشند.

در بعضی از موارد انسان مشاهده می‌کند تعصب چکار می‌کند که این افراد اینطور برخورد می‌کنند!! یکی از نعمت‌های بزرگ الهی این است ما شیعه به دنیا آمدیم. ما بابت این نعمت باید قدر پدران و اجدادمان را بدانیم که زمینه‌ای فراهم کردند که ما شیعه به دنیا آمدیم.

معلوم نبود اگر پدران و مادران ما این مسیر را نرفته بودند و ما سنی، مسیحی و یا وهابی به دنیا می‌آمدیم، چکار می‌کردیم. از طرف دیگر پدران و مخصوصاً مادران ما تلاش کردند تا ما را از لقمه پاک به دنیا بیاورند.

لقمه پاک پدران و مادران ما باعث شد که ما محبت و ولایت اهلبیت عصمت و طهارت را به عنوان زمینه اولیه در دلمان داشته باشیم. ما همانند ماهی که در دریا هست و قدر آب را نمی‌داند، قدر ولایت اهلبیت عصمت و طهارت را نمی‌دانیم!

ما گاهی اوقات که به مناطق اهل سنت از جمله عربستان می‌رویم و شب و روز خود را با این افراد می‌گذرانیم، واقعاً قدر و ارزش ولایت امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) را لمس می‌کنیم.

زمانی که چند روز با این افراد هستیم و با فرهنگ و روایات و برخورد این افراد سروکار داریم، آنجا می‌فهمیم که نعمت ولایت چه نعمت بزرگی است که خداوند متعال به ما داده است و متأسفانه ما قدر آن را نمی‌دانیم.

بنابراین در کتاب «شرح معانی الآثار» هم این روایت با کمی تفاوت وارد شده است. این روایت در کتاب «سنن نسائی» به این صورت وارد شده است:

«یا رَسُولَ اللَّهِ، هَؤُلَاءِ بَنُو هَاشِمٍ لَا نُنْکرُ فَضْلَهُمْ لِمَکانِک الَّذِی جَعَلَک اللَّهُ بِهِ مِنْهُمْ، أَرَأَیتَ بَنِی الْمُطَّلِبِ أَعْطَیتَهُمْ»

سپس می‌گوید:

«وَمَنَعْتَنَا، فَإِنَّمَا نَحْنُ وَهُمْ مِنْک بِمَنْزِلَةٍ،»

همانگونه که آن‌ها پسرعموی شما هستند، ما هم پسرعموی شما هستیم.

«فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَسَلَّمَ: «إِنَّهُمْ لَمْ یفَارِقُونِی فِی جَاهِلِیةٍ وَلَا إِسْلَامٍ، إِنَّمَا بَنُو هَاشِمٍ، وَبَنُو الْمُطَّلِبِ شَیءٌ وَاحِدٌ»

رسول گرامی اسلام فرمودند: بنی هاشم و بنی مطلب همواره با هم بوده‌اند.

المجتبی من السنن = السنن الصغری للنسائی، المؤلف: أبو عبد الرحمن أحمد بن شعیب بن علی الخراسانی، النسائی (المتوفی: 303 هـ)، تحقیق: عبد الفتاح أبو غدة، الناشر: مکتب المطبوعات الإسلامیة – حلب، الطبعة: الثانیة، 1406 – 1986، ج 7، ص 130، ح 4137

در کتاب «شرح معانی الآثار» ذیل همین آیه شریفه از «زهری» که آخوند درباری و از تقویت کنندگان دربار بنی امیه بوده است، روایتی نقل می‌کند. و او از «عکرمه» در رابطه با صدقات پیغمبر اکرم روایتی نقل می‌کند. در این روایت وارد شده است:

امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) و «عباس» عموی پیغمبر اکرم نزد ابوبکر آمدند و «عباس» گفت:

«أَعْطِنِی نَصِیبِی مِنْ ابْنِ أَخِی»

ارث من از پسر برادرم را بده

همچنین امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) فرمودند:

«أَعْطِنِی نَصِیبِی مِنْ امْرَأَتِی مِنْ أَبِیهَا وَقَدْ عَلِمَ { أَنَّ نَبِی اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَسَلَّمَ لَا یورَثُ مَا تَرَک صَدَقَةً }»

سپس می‌گوید:

«وَفِی حَدِیثِ عَمْرٍو، عَنْ الزُّهْرِی، إنِّی سَمِعْت رَسُولَ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَسَلَّمَ یقُولُ: { إنَّا لَا نُورَثُ مَا تَرَکنَا صَدَقَةً }»

در حدیث عمر، از زهری نقل شده است که شنیدم رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند: "ما پیامبران ارثی از خود به یادگار نمی‌گذاریم، و آنچه از ما بماند باید به عنوان صدقه در راه خدا مصرف شود."

«فَهَذَا عُمَرُ رَضِی اللَّهُ عَنْهُ قَدْ تَلَا فِی هَذَا الْحَدِیثِ { وَاعْلَمُوا أَنَّ مَا غَنِمْتُمْ مِنْ شَیءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِی الْقُرْبَی } إلَی آخِرِ الْآیةِ»

سپس عمر آیه { وَاعْلَمُوا أَنَّ مَا غَنِمْتُمْ مِنْ شَیءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِی الْقُرْبَی } را تا آخر تلاوت کرد،

سپس گفت:

«ثُمَّ قَالَ: وَهَذِهِ لِهَؤُلَاءِ»

خمس مربوط به کسانی هست که در این آیه وجود دارند.

«فَدَلَّ ذَلِک أَنَّ سَهْمَ ذَوِی الْقُرْبَی قَدْ کانَ ثَابِتًا عِنْدَهُ لَهُمْ بَعْدَ وَفَاةِ النَّبِی صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَسَلَّمَ کمَا کانَ لَهُمْ فِی حَیاتِهِ»

در ادامه بیان کردند:

«قِیلَ لَهُ: لَیسَ فِیمَا ذَکرْت، عَلَی مَا ذَهَبْت إلَیهِ، وَکیفَ یکونُ لَک فِیهِ دَلَالَةٌ عَلَی مَا ذَهَبْت إلَیهِ»

به او گفتند: اینطور که تو می‌گویی رفتار و گفتارت با عملت تطبیق نمی‌کند.

«وَقَدْ کتَبَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عَبَّاسٍ رَضِی اللَّهُ عَنْهُمَا إلَی نَجْدَةَ حِینَ کتَبَ، یسْأَلُهُ عَنْ سَهْمِ ذَوِی الْقُرْبَی (قَدْ کانَ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ دَعَانَا إلَی أَنْ ینْکحَ مِنْهُ أَیمُنَا وَیکسُو مِنْهُ عَارِینَا»

سپس عبدالله بن عباس می‌گوید: روزی عمر ما را خواست، و خواست مقدمات ازدواج مجردهای ما را فراهم کند.

چند روز پیش در روزنامه نوشته بود: آمار مجردهای دم بخت در ایران از مرز یازده میلیون بالاتر است. یعنی ما 11 میلیون نفر جوان داریم که آماده ازدواج هستند، اما امکان ازدواج برای آنان فراهم نیست.

بعد می گوید:

«فَأَبَینَا عَلَیهِ إلَّا أَنْ یسَلِّمَهُ لَنَا کلَّهُ،»

ما به عمر گفتیم: ما حاضر نیستیم که شما مقدمات ازدواج مجردهای ما را فراهم کنی و کسانی که پوشاک ندارند را بپوشانی، الا اینکه حق مسلم ما را به ما بدهی.

«فَأَبَی ذَلِک عَلَینَا»

عمر از پرداخت حق ما ابا کرد.

عمر گفت: من حاضر نیستم حق شما را بدهم، اما اگر بخواهید تنها می‌توانم مجردهای شما را از سهم خمس سروسامان بدهم تا ازدواج کنند. معنای اولیه کلمه «عَارِینَا» این است که اگر کسانی پوشاک ندارند، برای آنان پوشاک تهیه می‌کنم.

در روایت هم از امام سجاد (علیه السلام) نقل شده است که می‌فرمایند: وضع مالی زندگی ما طوری بود که زنان ما لباسی نداشتند تا بتوانند همگی در یک زمان نماز بخوانند. به طور مثال یکی از زنان نماز می‌خواند، سپس لباس خود را به دیگری می‌داد.

البته اهلبیت پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) لباس در حد پوشاک معمولی داشتند و لخت و عریان نبودند، اما احتمالاً چادر نماز یا چادری که بخواهند با آن نماز بخوانند، در هر خانه یکی بیشتر وجود نداشت.

اگر مراد از «وَیکسُو مِنْهُ عَارِینَا» این باشد، باز هم دور از ذهن نیست. ظاهر قضیه این است. اما باید مقداری به روایات با دید باز نگاه کنیم. وضع و موقعیت اقتصادی بنی هاشم پس از قضیه رحلت نبی گرامی اسلام اوضاع خوبی نبود.

بنی امیه به دنبال این بودند که امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) امکانات مالی آنچنانی نداشته باشند تا فردا بتوانند از این امکانات مالی خودشان علیه هیئت حاکمه استفاده کنند. تمام تلاش این افراد این بود تا اهلبیت (علیهم السلام) از نظر معیشت در سطح پایین باشند.

سپس «طحاوی» در عبارتی می‌گوید:

«فَهَذَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عَبَّاسٍ رَضِی اللَّهُ عَنْهُمَا یخْبِرُ أَنَّ عُمَرَ أَبَی عَلَیهِمْ دَفْعَ السَّهْمِ إلَیهِمْ، لِأَنَّهُمْ لَمْ یکنْ عِنْدَهُ لَهُم»

ظاهراً عمر نمی‌دانست که سهم ذوی القربی متعلق به بنی هاشم است، اگر می‌دانست از پرداخت آن ابا نمی‌کرد.

«فَکیفَ یتَوَهَّمُ عَلَیهِ فِیمَا رَوَی عَنْهُ مَالِک بْنُ أَوْسٍ غَیرَ ذَلِک؟ وَلَکنْ مَعْنَی مَا رَوَی عَنْهُ مَالِک بْنُ أَوْسٍ فِی هَذَا الْحَدِیثِ مِنْ قَوْلِهِ (فَهَذِهِ لِهَؤُلَاءِ) أَی: فَهِی لَهُمْ عَلَی مَعْنَی مَا جعل‌ها اللَّهُ لَهُمْ فِی وَقْتِ إنْزَالِهِ الْآیةَ عَلَی رَسُولِ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَسَلَّمَ فِیهِمْ، وَعَلَی مِثْلِ مَا عَنَی بِهِ عَزَّ وَجَلَّ، مَا جَعَلَ لِرَسُولِ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَسَلَّمَ فی‌ها مِنْ السَّهْمِ الَّذِی أَضَافَهُ إلَیهِ.»

سپس می‌گوید:

«فَلَمْ یکنْ ذَلِک السَّهْمُ جَارِیا لَهُ صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَسَلَّمَ فِی حَیاتِهِ وَبَعْدَ وَفَاتِهِ غَیرَ مُنْقَطِعٍ إلَی یوْمِ الْقِیامَةِ»

او معتقد است که این روایت دلالت می‌کند بر اینکه اصلاً از خود آیه ثابت نشده است که سهم پیغمبر اکرم در زمان نزول آیه برای پیغمبر اکرم ثابت بوده و سهم ذوی القربی برای ذوی القربی ثابت بوده است.

از توجیه او مشخص است که پرده‌های تعصب آنچنان جلوی ذهن و فکر و عقل او را گرفته است و برای اینکه به کار خلیفه دوم را توجیه کند و به فعل او مشروعیت بدهد، می‌گوید:

"معلوم نیست این آیه در زمان نزول حتی برای پیغمبر اکرم چه در زمان حیات و چه بعد از وفات تا قیام قیامت ثابت بوده است."

«وَکذَلِک مَا أَضَافَهُ فیها إلَی ذَوِی قُرْبَاهُ کذَلِک أَیضًا وَاجِبًا لَهُمْ فِی حَیاتِهِ، یضَعُهُ عَلَیهِ السَّلَامُ فِیمَنْ شَاءَ مِنْهُمْ، مُرْتَفِعًا بِوَفَاتِهِ، کمَا لَمْ یکنْ قَوْلَ عُمَرَ فَهَذِهِ لِهَؤُلَاءِ، لَا یجِبُ بِهِ بَقَاءُ سَهْمِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَسَلَّمَ إلَی الْوَقْتِ الَّذِی قَالَ فِیهِ»

این روایت را مفصل در بخش سرنوشت خمس در زمان «عمر بن خطاب» مفصل عرض می‌کنم.

سپس او قضیه محاجه حضرت زهرا (سلام الله علیها) با ابوبکر را مطرح می‌کند و آن را شدیداً متعصبانه بیان می‌کند و می‌گوید:

«أَنَّ فَاطِمَةَ رَضِی اللَّهُ عَنْهَا قَالَتْ لِأَبِی بَکرٍ: (مَنْ یرِثُک إذَا مِتَّ؟)»

حضرت زهرا (سلام الله علیها) خطاب به ابوبکر فرمودند: زمانی که تو از دنیا بروی چه کسی از تو ارث می‌برد؟!

«قَالَ: وَلَدِی وَأَهْلِی»

ابوبکر گفت: فرزندان و اهل خانواده‌ام.

«قَالَتْ: (فَمَا لَک تَرِثُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَسَلَّمَ دُونَنَا)»

حضرت زهرا فرمودند: چطور زمانی که تو از دنیا بروی، فرزندانت از تو ارث می‌برند؛ اما زمانی که پیغمبر اکرم از دنیا برود فرزندانش از او ارث نمی‌برند و تو از آن‌ها ارث می‌بری؟!

«قَالَ: یا ابْنَةَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَسَلَّمَ، مَا وَرَّثَ أَبُوک دَارًا، وَلَا مَالًا، وَلَا غُلَامًا، وَلَا ذَهَبًا، وَلَا فِضَّةً»

ابوبکر در جواب گفت: ای دختر رسول خدا پدرت نه خانه‌ای به ارث گذاشت، نه مالی، نه غلامی، نه طلایی و نه نقره‌ای.

اگر رسول گرامی اسلام از خود خانه‌ای به ارث نگذاشتند، سرنوشت حجراتی که مربوط به زنان پیغمبر بود چه شد؟! چگونه تمام زنان پیغمبر اکرم از ایشان ارث بردند و مالک خانه شدند!؟

آیا همسر پیغمبر اکرم که یک هشتم ارث می‌برد مالک خانه شد، اما دختر پیغمبر اکرم که هفت هشتم ارث به ایشان تعلق می‌گیرد، چیزی به ارث نمی‌برد؟!

«قَالَتْ: (فَدَک الَّتِی جعلها اللَّهُ لَنَا، وَصَافِیتَنَا الَّتِی بِیدِک لَنَا)»

حضرت زهرا (سلام الله علیها) فرمودند: آیا سهم الله که خداوند عالم برای ما و ملک ما قرار داده است را هم پیغمبر اکرم بعد از خود باقی نگذاشتند؟!

«قَالَ: سَمِعْت رَسُولَ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَسَلَّمَ یقُولُ { إنَّمَا طُعْمَةٌ أَطْعَمَنِیهَا اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ، فَإِذَا مِتَّ، فَهِی بَینَ الْمُسْلِمِینَ }»

او در جواب گفت: شنیدم که رسول الله می‌گوید: اموالی که در دست من است، لقمه نانی است که خداوند متعال در اختیار من قرار داده است و زمانی که از دنیا رفتم در میان مسلمانان قرار می‌گیرد.

خیلی عجیب است! در روایتی «ابن عباس» یا «عباس» می‌گوید: پیغمبر اکرم که ما ورثه او هستیم و از نزدیکان او هستیم، حکم الهی را برای ما نگفته است، اما به تو که اصلاً ارتباطی با ارث نداری گفته است؟! خیلی عجیب است!

ایشان شروع می‌کند و چندین روایت مطرح می‌کنند و می گوید:

«أَفَلَا یرَی أَنَّ أَبَا بَکرٍ رَضِی اللَّهُ تَعَالَی عَنْهُ قَدْ أَخْبَرَ فِی هَذَا الْحَدِیثِ عَنْ النَّبِی صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَسَلَّمَ أَنَّ مَا کانَ یعْطِیهِ ذَوِی قُرْبَاهُ، فَإِنَّمَا کانَ مِنْ طُعْمَةٍ أَطْعَمَهَا اللَّهُ إیاهُ وَمَلَّکهُ إیاهَا حَیاتَهُ، وَقَطَعَهَا عَنْ ذَوِی قَرَابَتِهِ بِمَوْتِهِ»

این اموال در اختیار پیغمبر اکرم بود، پیغمبر اکرم در حیاتش از این اموال به ذوی القربی می‌داد. ولی با مرگ پیغمبر، این سهم ذوی القربی قطع شد.

شرح معانی الآثار، المؤلف: أبو جعفر أحمد بن محمد المعروف بالطحاوی (المتوفی: 321 هـ)، ج 4، ص 385

اگر این اموال ملک پیغمبر اکرم بوده است، چطور با رحلت پیغمبر اکرم از ملک ایشان خارج شد؟! آیا با رحلت یک مالک ملکیت او از مملوکاتش سلب می‌شود یا به ورثه او منتقل می‌شود؟!

بنابراین این مطالب، بحث‌هایی است تنها از هوای نفس صادر می‌شود و تعصبات باطل انسان را وادار می‌کند به جهت اینکه مشروعیت کار خلیفه را ثابت کنند، عملکرد پیغمبر اکرم و صحابه و حتی آیه قرآن را زیر سؤال ببرند!!

آیه شریفه به صراحت می‌فرماید: «سهم الله» و «سهم النبی» و «سهم ذوی القربی» را از خمس پرداخت کنید، اگر به خداوند ایمان آورده‌اید.

آیا اگر فرض بگیریم تمام آیاتی که نازل شده است، مخصوص زمان حیات پیغمبر اکرم باشد، آیا تنها همین وجود دارد که با رحلت پیغمبر اکرم این آیه دلالتش را از دست می‌دهد؟!

اگر واقعاً اموال و مایملک پیغمبر اکرم با رحلت پیغمبر اکرم از میان می‌رفت، حداقل پیغمبر اکرم یک آیه یا یک حدیث یا یک روایت به صراحت بیان می‌فرمودند و یا حداقل به وراث خودشان می‌فرمودند که "پس از من اموالی که از من به جای می‌ماند متعلق به عموم مسلمانان است، مبادا آن اموال را تصرف کنید!!"

آیا صدیقه طاهره با آن عصمت کبری و با آن آیه تطهیر و حدیث «بضعة النبی» این مطلب را خبر ندارند و از ابوبکر حقی را که خلاف است، مطالبه می‌کنند و زمانی که او ممانعت کرد، با او غضب می‌کند و تا آخر عمر هم با او حرف نمی‌زند؟!

صدیقه طاهره (سلام الله علیها) باید عصمت و صداقتشان زیر سؤال برود و این روایات به این معنی است که حضرت زهرا (سلام الله علیها) مال غیر را ادعا کرده است و به ایشان نداده‌اند قهر کرده و وصیت کرده است که این افراد حق ندارند در تشییع جنازه من حاضر شوند!

اگر تمام این مسائل زیر سؤال برود هیچ اشکالی ندارد، اما اگر عملکرد خلیفه زیر سؤال برود آسمان به زمین می‌آید!!

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته



Share
* نام:
* پست الکترونیکی:
* متن نظر :
  

آخرین مطالب