بسم الله الرحمن الرحيم

تاریخ : 87/09/24

پاسخ به سؤالات

توجه: سؤالات حضار، از طرف مجري برنامه، آقاي محسني ارائه مي شود و استاد حسيني قزويني نيز به آنها پاسخ مي دهد.

سؤال:

چگونه مي توان دانست كه آيه تبليغ، درباره انتخاب اميرالمؤمنين (عليه السلام) و جانشيني پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) است؟ اين را براي ما تبيين و روشن بفرماييد.

جواب:

يكي از قوي ترين ادله شيعه بر حقانيت اميرالمؤمنين (عليه السلام)، قضيه غدير است كه يك قضيه آسماني بوده و اراده پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) هم در آن دخيل نبوده است. نبي مكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) به امر خداوند، بعد از نزول آيه 67 سوره مائده:

يا أيها الرسول بلغ ما أنزل إليك من ربك و إن لم تفعل فما بلغت رسالته و الله يعصمك من الناس إن الله لا يهدي القوم الكافرين

حضرت علي (عليه السلام) را به عنوان خليفه و امام و جانشين معين كرد.

در اين آيه، صراحت دارد كه:

اي پيامبر! آنچه را كه بر تو نازل شده، بيان كن و اين امري كه امروز - در روز هجدهم ذي الحجه - براي تو دستور داده شده، نه تنها با تمام تلاش تو در طول بيست و سه سال برابري مي كند، بلكه بالاتر از اين، اگر اين امر امروز محقق نشود، زحمات بيست و سه ساله تو به ثمر نمي نشيند و رسالت حق انجام نمي شود.

قول مفسرين اهل سنت را داريم كه صراحتا مي گويند اين آيه، درباره حديث غدير و ولايت حضرت علي (عليه السلام) نازل شده است.

فخر رازي مي گويد:

نزلت الآية في فضل علي بن أبي طالب عليه السلام و لما نزلت هذه الآية أخذ بيده و قال: من كنت مولاه فعلي مولاه. فلقيه عمر رضي الله عنه فقال: هنيئا لك يا ابن طالب أصبحت مولاي و مولي كل مؤمن و مؤمنة وهو قول ابن عباس و البراء بن عازب و محمد بن علي.

وقتي اين آيه نازل شده، نبي مكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) دست حضرت علي (عليه السلام) را گرفت و او را به عنوان خليفه معرفي كرد. به دنبال آن، خليفه دوم با حضرت علي (عليه السلام) ملاقات كرد و به او تبريك گفت. فخر رازي مي گويد: اين سخن ابن عباس و براء بن عازب و محمد بن علي (امام باقر عليه السلام) است.

تفسير فخر رازي، ج12، ص49

همچنين جناب سيوطي نقل مي كند از ابن ابي حاتم و ابن مردويه و ابن عساكر از ابو سعيد خدري كه مي گويد:

نزلت هذه الآية يا أيها الرسول بلغ ما أنزل إليك من ربك علي رسول الله صلي الله عليه و سلم يوم غدير خم في علي بن أبي طالب.

تفسير ابن ابي حاتم، از تفاسيري است كه مورد تأييد اهل سنت است و حتي ابن تيميه مي گويد:

تفسير ابن ابي حاتم تفسير معتبر است. روايات ضعيف و جعلي در اين تفسير نيست.

ابن مردويه هم از علماي بزرگ اهل سنت و مورد وثوق است.

ابن عساكر، صاحب كتاب تاريخ دمشق و از شخصيت هاي برجسته است.

ابو سعيد خدري، صحابي جليل القدر پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) هست.

جالب اينكه سيوطي مي گويد:

و أخرج ابن مردويه عن ابن مسعود، قال: كنا نقرأ علي عهد رسول الله صلي الله عليه و سلم: يا أيها لرسول بلغ ما أنزل إليك من ربك أن عليا مولي المؤمنين و أن لم تفعل فما بلغت رسالته و الله يعصمك من الناس.

ابن مسعود - عبد الله مسعود مفسر گرانقدر و صحابي - مي گويد: ما در زمان پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) اين آيه را اين گونه مي خوانديم: يا أيها لرسول بلغ ما أنزل إليك من ربك أن عليا مولي المؤمنين.

يعني اين آيه قرآن را اين طوري قرائت مي كرديم، يعني برسان رسالت حق را كه حضرت علي (عليه السلام) مولاي مؤمنين است.

الدر المنثور للسيوطي، ج2، ص298 - فتح القدير للشوكاني، ج2، ص60 - روح المعاني للآلوسي، ج6، ص193

در خانه اگر كس است يك حرف بس است

اما اينكه از كجا تشخيص بدهيم اين آيه درباره حضرت علي (عليه السلام) نازل شده است؟

چهار تن از مفسران پر آوازه اهل سنت - كه دو تن از آنها از هواداران وهابيت هستند - مي گويند اينچنين بوده است. پس اين مسأله، مسأله قطعي و مسلّم و محرز است.

* * * * * * *

سؤال:

شما فرموديد كه ابو هريره، بيش از 5 هزار حديث در كتب اهل سنت دارند و فرموديد كه آقايان اهل سنت فقط پنجاه تا از آنها را صحيح مي دانند و مابقي را صحيح نمي دانند. اين را شما از كجا مي فرماييد؟

جواب:

آقاي ابن حزم اندلسي كتابي دارد به نام اسماء الصحابة الرواة و ما لكل واحد من العدد و تمام صحابه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) را كه از پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) روايت نقل كرده اند و حدود 999 نفر است - در اين كتاب آورده است. طبق عدد احاديث و در ذيل هر يك از اسامي صحابه، اعلام كرده كه مثلا ابوهريره چقدر روايت دارد و انس بن مالك و عبد الله بن عمر و سلمان هم چقدر روايت دارند. كتابي است كه مورد تأييد آقايان اهل سنت، حتي وهابي ها است. اين كتابي كه من دارم، با تحقيق سيد كسروي از مكه مكرمه و دانشگاه ام القري خريده ام. ايشان مي گويد:

له خمسة آلاف حديث و ثلاث مئة و أربع و سبعون حديثا.

ابو هريره، 5374 حديث نقل كرده است.

اسماء الصحابة الرواة و ما لكل واحد من العدد، ص37

بعد مي گويد:

از علي بن ابي طالب ، 536 روايت در جميع مصادر روائي دارد.

اسماء الصحابة الرواة و ما لكل واحد من العدد، ص44

باز ابن حزم نقل مي كند:

لم يصح منها الا خمسون حديثا.

از تمام رواياتي كه از علي بن ابي طالب نقل شده - يعني 536 روايت - ، فقط 50 روايت صحيح است، ما بقي ضعيف و غير معتبر است

أضواء علي السنة المحمدية، ص225 ، شيخ المضيرة ابو هريرة، ص128

در صحيح بخاري از ابو هريره 446 روايت نقل شده است.

مقدمه فتح الباري، ص477

از علي بن ابي طالب (عليه السلام) فقط 29 روايت نقل شده است.

مقدمه فتح الباري، ص476

براي اينكه ثابت شود كه چرا شيعه به روايات امثال ابو هريره عمل نمي كند، ما يك سؤال داريم:

با توجه به سابقه ابو هريره، 5374 روايت از او نقل شده است. يعني تقريبا بخش عظيمي از روايات عزيزان اهل سنت از ابو هريره هست. در تمام صحاح سته، حدود 9800 روايت است، ولي ابو هريره به تنهايي، 5374 روايت دارد. اين آماري است كه آقايان اهل سنت دارند مي دهند. با اينكه در كتاب تأويل مختلف الحديث، آقاي ابن قتيبه مي گويد:

أكذبه عمر و عثمان و علي و عائشه رضوان الله عليهم.

عمر، عثمان، علي و عايشه، ابوهريره را دروغگو مي دانستند.

تأويل مختلف الحديث، لإبن قتيبة، ص17

روايتي كه در جلسات قبل هم عرض كردم كه ابوهريره حديثي از پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) نقل كرد و مردم گفتند:

يا ابا هريرة! سمعت هذا من رسول الله صلي الله عليه و سلم؟ قال لا، هذا من كيس ابي هريرة.

اين را از پيغمبر شنيدي؟ گفت: نه، اين از كيسه ابو هريره بود.

صحيح بخاري، ج6، ص190، حديث 5355

همچنين نسبت به اينكه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) مي گويد:

يقطع الصلاة المرأة و الحمار و الكلب.

عبور زن، الاغ و سگ از جلوي نمازگزار، نماز را باطل مي كند.

صحيح مسلم، ج2، ص60، حديث1026 - صحيح بخاري، ج1، ص130، حديث514

پناه به خداي عالم مي بريم. اگر اين روايات را امروز در سراسر جهان منتشر كنيم، تمام جوانان را به اسلام و قرآن و پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) بدبين مي كنيم. اينكه مي بينيم در ميان بعضي از كشورهاي آنچناني مثل دانمارك و غيره، كاريكاتورهايي مي كشند، نتيجه برخي از روايات نادرست و اسرائيلياتي است كه در كتاب ها وارد شده است.

وقتي اين خبر را به عايشه دادند، گفت:

شبهتمونا بالحمير و الكلاب.

فقط همين مانده بود كه ما زنان را به الاغ و سگ تشبيه بكنيد و در رديف آنها قرار بدهيد؟

بعد هم مي گويد اين حديث دروغ است و بارها بوده كه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) نماز مي خواند و من مثل جنازه افتاده بودم بين پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) و قبله.

صحيح مسلم، ج2، ص60، حديث1026 - صحيح بخاري، ج1، ص130، حديث514

ابو هريره گفت:

اگر كسي مي خواهد به مسافرت برود، اگر يك حيوان، جلوي انسان بيايد، نشانه اين است كه اين سفر، سفر شوم و بد يمن است و اگر در اول سفر يك اسب جلوي چشم انسان بيايد، نشانه شومي سفر است و اگر چشم انسان به زن بيفتد، اين هم نشانه شومي سفر است.

اين را هم از پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) نقل مي كند. وقتي اين خبر را به عايشه دادند، فريادش درآمد:

فغضبت فطارت شقة منها في السماء و شقة في الأرض و قالت: و الذي أنزل الفرقان علي محمد ما قالها رسول الله صلي الله عليه و سلم قط إنما قال كان أهل الجاهلية يتطيرون من ذلك.

(به تعبير فارسي) عصباني شد و پرپر زد و گفت قسم به خداوندي كه قرآن را به پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) نازل كرد، ابو هريره دروغ مي گويد، بلكه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) فرمود: در زمان جاهليت، مردم اگر مسافرت مي رفتند و اولين دفعه، چشمشان به اسب والاغ و زن مي افتاد، اين را نشانه شومي مي دانستند.

مسند احمد، ج6، ص240

اينها نمونه است و اگر عزيزان بخواهند در اين زمينه اطلاعي داشته باشند، ما فايلي در سايت قرار داديم به نام آشنايي با چهره واقعي ابوهريره و در آنجا حدود 60 ، 70 صفحه مطلب درباره ابو هريره از منابع هل اسنت آورده ايم.

* * * * * * *

سوال:

بعضي از تندروان اهل سنت به ما اين گونه مي گويند: شما كه خود را پيرو حضرت علي (عليه السلام) مي دانيد، چرا از او يك چهره بي غيرت ساخته ايد؟ چون مي گوييد خليفه دوم آمد و حضرت حضرت فاطمه زهراء (سلام الله عليها) را كشته است و حضرت علي (عليه السلام) فقط نگاه مي كرد. در صورتي كه حضرت علي (عليه السلام) مي فرمايد:

هر كس غيرت نداشته باشد، هيچ خيري در او نيست.

اگر واقعا عمر چنين كرده، چرا حضرت علي (عليه السلام) دختر خود را به عمر داد و عمر را داماد خودش كرد؟ و چرا اسم فرزندش را به نام عمر نامگذاري كرده است؟ چرا اين توهين ها را به عمر وارد مي كنيد؟

جواب:

شما سه شبهه را مطرح كرديد و اگر بخواهيم در اين مورد مفصل بحث كنيم، هر كدام دو ساعت وقت لازم دارد، ولي به صورت خلاصه عرض مي كنم:

جواب اول:

مي گويند: چرا حضرت علي (عليه السلام) از همسرش دفاع نكرد؟

در كتاب هاي شيعه و سني آمده كه اميرالمؤمنين (عليه السلام) از همسرش دفاع كرد.

در كتاب سليم بن قيس - از كتب شيعه - مي گويد:

وقتي كه عمر دستور داد و آتش آوردند كنار خانه حضرت فاطمه زهراء (سلام الله عليها) و حضرت فاطمه زهراء (سلام الله عليها) بين در و ديوار قرار گرفت، حضرت فاطمه زهراء (سلام الله عليها) ناله كرد و پدرش را صدا كرد و عمر شمشير را كشيد و به پهلوي حضرت فاطمه زهراء (سلام الله عليها) زد. اميرالمؤمنين (عليه السلام) از اتاق درآمد و كمربند عمر را گرفت و بلند كرد و بر زمين كوبيد و گردن و دماغ عمر را محكم كوبيد و تصميم گرفت كه او را بكشد. اما وقتي يادش آمد كه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) وصيت كرده بود بر اينكه دست به عمل نظامي و خشونت نزند، برگشت گفت: عمر! اي فرزند صحاك! قسم به خدايي كه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) را گرامي داشته! اگر وصيت پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) نبود، مي دانستي كه تو توانايي ورود به منزل من را نداشتي.

كتاب سليم بن قيس، ص586

آقاي آلوسي سني وهابي - از علماي بزرگ اهل سنت - همين تعبير را در تفسير آلوسي، ج3، ص124 نقل مي كند و هيچ نقدي هم به اين ندارد.

پس اين كه مي فرماييد اميرالمؤمنين (عليه السلام) دفاع نكرد، دروغ است و دفاع كرد، ولي احساس كرد كه هرگونه دفاع از خود و دفاع از همسرش، موجب نابودي اسلام و قرآن و دين پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) مي شود.

همانطوري كه در روايات ديروز هم از نهج البلاغه عرض كرديم، حضرت فرمودند:

اگر ترس از كشتار داخلي و نابودي دين پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) نبود، مي دانستيد كه عكس العمل من با شما چگونه خواهد بود.

چون امير المؤمنين احساس كرد اگر دست به برخورد فيزيكي بزند، تعدادي از حضرت علي (عليه السلام) و تعدادي از حكومت حمايت مي كنند. منافقين دنبال فرصتي مانند جنگ داخلي بودند. قدرت روم غربي، ايران شرقي، يهودي ها و مسيحي هاي سيلي خورده، دنبال اين بودند كه اسلام را از بيخ و بن ريشه كن كنند. اميرالمؤمنين (عليه السلام) خودش و فرزندش و همسرش را فداي اسلام كرد. همانطوري كه امام حسين (عليه السلام) فرزند حضرت فاطمه زهراء (سلام الله عليها) هم خودش و اهل بيتش را براي احياي اسلام فدا كرد.

حضرت علي و فاطمه زهراء (عليهما السلام) عزيز هستند، ولي اسلام از اين دو عزيزتر است.

اگر چنانچه اميرالمؤمنين (عليه السلام) در اين وسط دفاع مي كرد، آنها هم در برابر اميرالمؤمنين (عليه السلام) با آن تعدادي كه بودند، حمله مي كردند و حضرت فاطمه زهراء (سلام الله عليها) در اين گير و دار، زير دست و پا از بين مي رفت، آيا نمي گفتند حضرت علي (عليه السلام)، قاتل حضرت فاطمه زهراء (سلام الله عليها) شد؟ و براي رسيدن به خلافت، دختر پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) را كشت؟

مگر ما يادمان رفت كه وقتي عمار را در صفين كشتند، معاويه گفت:

أو نحن قتلناه؟ إنما قتله علي و أصحابه، جاؤوا به حتي ألقوه بين رماحنا أو قال: بين سيوفنا.

مگر ما عمار را كشتيم؟ قاتل عمار، علي و صحابه او بودند. علي بن ابي طالب، عمار را از خانه كشيد بيرون، آورد در برابر شمشير ما شاميان قرار داد و كشته شد.

مسند احمد، ج4، ص199

وقتي قرطبي اين روايت را نقل مي كند، مي گويد:

وقتي علي بن ابي طالب، توجيه معاويه را شنيد، فرمود:

فأجابه علي بأن رسول الله صلي الله عليه و سلم إذن قتل حمزة حين أخرجه.

پس قاتل حمزه هم پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) بوده است، چون پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم)، حمزه را از خانه بيرون آورد و در جنگ احد در برابر شمشير و نيزه هاي مشركين مكه قرار داد.

كتاب فيض القدير، ج6، ص474

اين آقايان كه دم از شجاعت حضرت علي (عليه السلام) مي زنند، بله، ما هم همين را مي گوييم. حتي خود خليفه دوم گفت:

والله! لولا سيفه لما قام عمود الاسلام.

به خدا قسم! اگر شمشير علي نبود، پرچم اسلام برافراشته نمي شد.

شرح نهج البلاغه ابن ابي الحديد، ج12، ص82

ما از شما سؤال مي كنيم:

در اين دوران ابوبكر، عمر، عثمان اين همه فتوحات انجام شد. شجاعت حضرت علي (عليه السلام) كجا رفته بود؟ چرا در هيچ يك از جنگ ها از حضرت علي (عليه السلام) استفاده نشد؟ چرا در هيچ يك از فتوحات حضرت علي (عليه السلام) شركت نكرد؟

يا بايد بگوييد علي بن ابي طالب (عليه السلام) شجاعتش را از دست داده بود يا اينكه شجاعت داشته، بلكه حكومت اينها را مشروع نمي دانست و فتوحات را هم عمل شرعي نمي دانسته است. حالا شما جواب بديد ؟

دفاع از ناموس، دفاع از خود، دفاع از مال، مشروط به قدرت است. پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) جلوي چشمش، عمار و سميه و ياسر را شكنجه مي كنند. ياسر و عمار جلوي چشم پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) پرپر مي زنند و شهيد مي شوند، ولي پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) هيچگونه دفاعي نمي كند. از همه بالاتر، شما جواب بدهيد وقتي كه براي كشتن عثمان، به خانه عثمان ريختند، همسر عثمان را جلوي عثمان كتك زدند و انگشتش را قطع كردند و حتي يك تعبير وقيحي به كار بردند و:

فغمز اوراكها و قال إنها لكبيرة العجيزه و ضرب عثمان و قتله.

بعد از جسارت وقيحي كه به همسر عثمان كردند، حمله كردند و عثمان را كشتند. عثمان كه مي ديد دارد كشته مي شود، چرا از زنش دفاع نكرد؟ اضافه بر اينكه دست او را قطع كردند، جسارت خيلي وقيح هم به همسرش كردند؟

تاريخ طبري، ج3، ص421

ما در برابر، سؤالات شما كه پاسخ آن را داديم، سؤالاتي از شما داريم كه بايد به آن جواب دهيد.

جواب دوم:

اما در رابطه با ازدواج ام كلثوم. يكي از اساسي ترين شبهات اهل سنت، به ويژه در داخل كشور - در جزوات و روزنامه ها و كتاب هايشان، حتي در بعضي از ماهواره ها در اين دو سه سال اخير - قضيه شبهه ازدواج ام كلثوم است. مي گويند اگر شما مي گوييد علي بن ابي طالب (عليه السلام) ميانه اش با خلفا به ويژه با عمر، تيره بود، چرا دختر به او داد و او را به دامادي پذيرفت؟

اولاً:

هيچ دليل و روايت صحيحي وجود ندارد كه أم كلثوم كه همسر عمر بوده، دختر حضرت فاطمه زهراء (سلام الله عليها) بوده است. ما هم رواياتي داريم بر اينكه اين ام كلثوم، دختر ابوبكر از اسماء بنت عميس بوده و در خانه علي بن ابي طالب (عليه السلام) بزرگ شده بود و ربيبه علي بوده است و اين را به خليفه دوم دادند.

البته من خودم هم زياد به اين جواب معتقد نيستم.

ثانيا:

اين ازدواج، با تهديد صورت گرفته است. اميرالمؤمنين (عليه السلام) هم بناي درگيري با اينها را نداشت. و لو بلغ ما بلغ (هرچه مي خواهد بشود، بشود). يعني اگر علي بن ابي طالب هزار تا دختر داشت، نه تنها به عمر، حتي به بدترين و فاسق ترين افراد هم مي داد، ناراحتي و مصيبتش، يك ميلياردم زجرهايي كه حضرت فاطمه زهراء (سلام الله عليها) در هجوم به خانه اش كشيد، برابري نمي كند. همانطوري در جلسات قبل گفتيم، اميرالمؤمنين (عليه السلام) در خطبه شقشقيه فرمود:

صبرت و في العين قذي و في الحلق شجي.

صبر كردم در حالي كه خار در چشم و استخوان در گلو داشتم.

اين جملات، اشاره به همين قضاياست.

در كتاب هاي شيعه آمده كه:

خليفه دوم آمد براي خواستگاري ام كلثوم و حضرت فرمود:

إنها صبية.

دختر من، كوچك است.

يعني وقت شوهر دادنش نيست.

- عزيزان بدانند كه اين خواستگاري، در سال 17 هجرت انجام شد و جناب خليفه دوم هم 57 سالش بوده و چون در سال 23 از دنيا رفت، 63 ساله بود. ام كلثوم هم - بنا بر نقلي - آخرين فرزند حضرت علي (عليه السلام) بوده و در سال 17 هجرت، 7 يا 8 ساله بوده و خواستگار 57 ساله -

خليفه دوم رفت پيش آقاي عباس - عموي پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) - و گفت:

قسم به خداوند! اگر چنانچه علي، دختر به من ندهد:

لأقيمن عليه شاهدين بأنه سرق و لأقطعن يمينه.

دو شاهد درست مي كنم و مي آورم كه علي دزدي كرده و دستش را قطع مي كنم.

عباس آمد نزد حضرت علي (عليه السلام) و گفت: او اين چنين تصميمي گرفته است. اميرالمؤمنين (عليه السلام) هم قضيه تزويج را به عهده عباس گذاشت.

كافي، ج5، ص346

اين قضيه، در كتاب هاي اهل سنت هم آمده است.

الطبقات الكبري لإبن سعد، ج8، ص464 - معجم الكبير للطبراني، ج3، ص45 - مجمع الزوائد للهيثمي، ج4، ص272

و اشاره دارند كه اين ازدواج، با تهديد صورت گرفت است. يعني ازدواج، ازدواج طبيعي نبوده است.

از اميرالمؤمنين (عليه السلام) سؤال مي كنند:

و لكن درّة عمر أحرجته ألي ما تري.

چرا تن به اين ازدواج دادي؟ مي گويد: خشونت و شلاق عمر، مرا وادار به اين كار كرد.

شايد در ذهن بعضي از عزيزان بيايد كه مگر شلاق و خشونت عمر چگونه بوده است؟

آقايان اگر خواستند در رابطه با خشونت بشتر بدانند، در كتاب هاي متعدد اهل سنت آمده است، مثل وفيات الأعيان ابن خلكان كه آقاي شعبي مي گويد:

كانت درّه عمر أحيب من سيف الحجاج.

شلاق عمر بن خطاب، ترسناك تر و وحشتناك تر از شمشير حجاج بود.

أنساب الأشراف بلاذري، ج10، ص418 نقل مي كند:

فإن رأي رجلا متقدما من الصف أو متأخرا ضربه بالدرة.

وقتي عمر مي خواست نماز جماعت بخواند، صف اول را نگاه مي كرد. اگر يكي از صحابه، مقداري جلوتر ايستاده بود يا عقب تر، نمي گفت كه صف ها را ميزان كنيد، بلكه با شلاق، محكم مي كوبيد به سر و گردنش، كه چرا صف ها را مساوي و برابر نكردي.

وفيات الأعيان ابن خلكان، ج3، ص14 - فتح الباري لإبن حجر، ج7، ص49 - الطبقات الكبري لإبن سعد - ج 3 ص 341

اين در كجاي دنياست؟ آيا پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) اينچنين بود؟ آيا علماي شما اينچنين هستند؟

جالب تر اينكه:

عمر گفته بود كه بعد از نماز عصر، كسي حق نماز خواندن ندارد. هر كس بعد از نماز عصر نماز مي خواند، با شلاق مي زند.

آقاي عبد الرزاق - استاد بخاري - در المصنف مي گويد:

رأيت عمر بن الخطاب يضرب علي الصلاة بعد العصر.

عمر شلاق به دست گرفته، وارد مسجد مي شد و هر كس بعد از نماز عصر نماز مي خواند با شلاق مي زد.

المصنف لعبد الرزاق، ج2، ص429

الآن هم در مدينه، اگر بعد از نماز صبح نماز بخوانيد، فورا اين شرطه ها مثل جلاد، بالاي سر شما حاضرند و مي گويند: بعد از نماز صبح، نماز قدغن است. يعني درب خانه خدا بسته شد و ملائكه مرخصي رفتند.

آقاي عبد الرزاق مي گويد:

خليفه دوم، عروة بن زبير و تميم داري و ... را زد.

ابو ايوب انصاري مي گويد:

ما در زمان عمر، جرأت نمي كرديم بعد از نماز عصر، نماز مستحبي يا نماز واجب بخوانيم و:

فلما توفي ركعهما.

وقتي عمر از دنيا رفت صحابه نفس راحتي كشيدند و شروع كردند به نماز خواندن بعد از نماز عصر.

المصنف لعبد الرزاق، ج2، ص433

خود مسلم نقل مي كند از حذيفه كه مي گويد:

حتي جعل الرجل منا ما يصلي إلا سرا.

در دوران عمر، گرفتار شده بوديم. اگر كسي مي خواست بعد از نماز عصر، نماز بخواند، مي رفت پشت درهاي بسته و مخفيانه نماز مي خواند.

وقتي هم امير المؤمنين مي فرمايد:

لكن درّة عمر أحرجته الي ما تري

كاملا مشخص است كه قضيه چيست.

وقتي ابوبكر، عمر را براي خلافت انتخاب كرد، تمام مردم اعتراض كردند. صحابه، مهاجرين و انصار اعتراض كردند. حضرت علي (عليه السلام)، طلحه و زبير و مردم اعتراض كردند به آقاي ابوبكر و گفتند:

تستخلف علينا فظا غليظا؟ فما تقول لربك إذا لقيته و قد استخلفت علينا عمر؟

يك آدم خشن و بد اخلاق تند را براي ما خليفه مي كني؟! آقاي ابي بكر جواب خدا را چه خواهي داد فرداي قيامت كه عمر را براي ما خليفه مي كني؟

المصنف لإبن أبي شيبة الكوفي - ج 8 ص 574

روايت هم صحيح است.

طلحه و حضرت علي (عليه السلام) مي آيند اعتراض مي كنند و - با روايت صحيح - خود عايشه نقل مي كند:

آمدند گفتند: تو كه مي خواهي عمر را خليفه كني، جواب خدا را چه خواهي داد؟

الطبقات الكبري لإبن سعد، ج3، ص193

خود ابن تيميه حراني - تئوريسين وهابيت - مي گويد:

و قد تكلموا مع الصديق و قالوا: ماذا تقول لربك و قد وليت علينا فظاً غليظاً؟

عموم صحابه آمدند در رابطه با ولايت عمر با ابوبكر صديق سخن گفتند و گفتند: جواب خدا را چه خواهي داد كه يك آدم بد اخلاق و بد خو را بر ما خليفه كني؟

منهاج السنه لإبن تيمية، ج6، ص155

اما جواب نقضي:

حضرت لوط (عليه السلام) نسبت به كفار - كفاري كه مبتلا به عمل شنيع بودند - فرمود:

هؤلاء بناتي هن أطهر لكم. هود /78

اين دختران من هستند، با هر كدام كه مي خواهيد ازدواج كنيد.

آيا شما مي توانيد بگوييد كه رابطه حضرت لوط (عليه السلام) با كفار رابطه دوستي بوده است؟

نبي مكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) دو تا از دختران خودشان را به دو تن از كفار ازدواج دادند. يكي از آنها را به ابو العاص بن ربيع ازدواج داد، يعني زينب را به عقد او درآورد و رقيه را هم - يا ام كلثوم - به پسر ابو لهب - عتبه - داد. شما در اينجا چي مي گوييد؟ آيا اعتراض داريد؟ آيا اين دليل بر روابط حسنه بين رسول اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) و عتبة بن ابي لهب است؟

جالب اينكه وقتي سوره شريفه تبّت نازل شد، به عتبه و ابو العاص گفتند:

دختر پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) را طلاق بدهيد تا پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) در فشار قرار بگيرد و دست از مخالفت با ما بردارد.

ابو العاص چنين كاري را نكرد، ولي عتبه گفت:

من حرفي ندارم، به شرط اينكه بهترين و زيباترين دختران قريش را براي من بگيريد.

دختر يكي از بزرگان قريش را براي او گرفتند و رقيه، دختر پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) را طلاق داد. پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) بعد از طلاق، او را به عقد عثمان درآورد.

حتي گفته بودند كه چرا پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) دو دخترش را به عثمان داد؟ خير، فقط يك دختر بود و آن هم داستان مفصلي دارد. بسياري از محققين ما، مثل سيد جعفر مرتضي (ره)، معتقد هستند اين دختر پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) كه به عثمان داده بوده - نه زينب، نه رقيه و نه كلثوم - دختر خود پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) از خديجه نبوده، بلكه دختر خواهر حضرت خديجه (سلام الله عليها) بوده و بعد از ازدواج با پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) در خانه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) بزرگ شدند و در حقيقت، ربيبه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) بودند.

جواب سوم:

نامگذاري حضرت علي (عليه السلام) اسامي فرزندانش را به نام عمر و ابابكر و عثمان، از شبهات شايع روز ماست و حتي اين آقايان اهل سنت، اين مسئله را هم به بلوتوث كشانده اند و پخش مي كنند.

اولا:

خود خليفه دوم، نام فرزند علي را عمر گذارده بود واز قدرت حكومتش استفاده كرده است. بلاذري مي گويد:

و كان عمر بن الخطاب سمي عمر بن علي باسمه.

أنساب الاشراف لبلاذري، ج2، ص413

ذهبي مي گويد:

و مولده في أيام عمر، فعمر سماه باسمه.

سير اعلام النبلاء للذهبي، ج4، ص134

جالب اينكه آقايان مي گويند: نه تنها اين اسم را، بلكه جناب خليفه دوم، اسامي تعدادي از افراد را عوض مي كرده است. مثلا اگر نام كسي به نام پيامبران بوده، اجازه نمي داد كه آن نام، براي او باشد. مثل اسم ابراهيم بن حارث را كه گفت:

مادرت چه حقي داشت كه اسم تو را ابراهيم گذاشته است؟ من اسم تو را بعد از اين عبد الرحمن مي گذارم.

خب، اين مادر مرده با شرايط آن زمان، جرأت نمي كرد كه قبول نكند.

الإصابه لإبن حجر، ج5، ص23

نام آقاي طحيل بن رباح را به خالد بن رباح تغيير داد.

مصنف لإبن ابي شيبة، ج1، ص61

نام آقاي ابو مفروغ را كه اجدع بود، به عبد الرحمن تغيير داد.

الطبقات الكبري لإبن سعد، ج6، ص76

نام آقاي قليل بن صلت را به كثير تغيير داد.

تهذيب الكمال للمزي،ج24، ص128

پس در رابطه با اسم عمر بن علي بن ابي طالب، نه تنها مدحي و رابطه اي نيست، بلكه يك مقدار سؤال برانگيز هم هست.

در رابطه با نامگذاري فرزندش به ابوبكر اينكه اسمش محمد بوده و ابوبكر كنيه است. معمولا كنيه، بعدها، يا توسط مادر يا توسط همسايه ها يا در بعضي از مناسبت ها، لقب را انتخاب مي كنند. اسم او ابوبكر نبوده بلكه محمد اضعر بوده است.

الارشاد للشيخ المفيد، ج1، ص354 - فصول المهمه لإبن الصباغ المالكي، ص141

در رابطه با نامگذاري به عثمان هم اميرالمؤمنين (عليه السلام) خودش فرمود:

إنما سميته بإسم أخي عثمان بن مظعون.

من از روي علاقه اي كه به پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم)، عثمان بن مظعون داشتم، اسم پسرم را عثمان گذاشتم.

مقاتل الطالبيين، ص55، تقريب المعارف، ص294

پس اينكه اين آقايان با اين همه جار و جنجال مي گويند:

اگر رابطه حضرت علي (عليه السلام) با خلفاء بد بود، چرا اسم فرزندانش را به اسم ابوبكر و عمر و عثمان گذاشت؟

اين تاريخ است. يك دانه اش را هم از منابع شيعه نخوانديم و همه را از منابع اهل سنت خوانديم.

ثانيا:

مگر در آن زمان، اسم ابوبكر و عمر و عثمان، فقط منحصر به اين سه نفر بود؟

در ميان اصحاب پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم)، ده ها و صدها نفر بودند به نام ابوبكر، عمر و عثمان. ابن حجر در الإصابه، ج4، ص483، نام 21 نفر از صحابه را نام مي برد كه نامشان عمر بوده است. شايد اميرالمؤمنين (عليه السلام) اين نام عمر را به خاطر او انتخاب كرده است. 26 نفر از صحابه را كه نامشان عثمان بوده را نام مي برد. 38 نفر از صحابه را كمه نامشان ابوبكر بوده نام مي برد.

اينها همه مشخص است كه در آن زمان، اسامي ابوبكر و عمر و عثمان، يك اسم شايعي بوده است. مثلا در زمان شاه، اگر كسي اسم بچه اش را مي گذاشت محمد رضا، يعني فوري متهم مي كردند كه اين آقا شاه دوست است؟ يك اسم شايعي بوده است. اينها چيزي نيست كه بخواهيم بخاطر آن، اين همه مسئله به پا بكنيم. اضافه بر اين، مي بينيم كه حتي در ميان بعضي از اصحاب أئمه (عليهم السلام)، نام ابوبكر، عمر و عثمان بوده است. حتي اسم يكي از صحابه امام سجاد (عليه السلام)، يزيد بن حاتم بوده است. آيا بايد اين نتيجه را گرفت كه چون اين آقا علاقه اي به يزيد داشته، پدرش اسم يزيد روي او گذاشته است. صدها نفر به نام يزيد داريم از اصحاب امام صادق (عليه السلام) بودند. حتي بعضي از افراد بودند در ميان اصحاب امام صادق (عليه السلام)، كه اسمش شمر است و اسم پدرش هم يزيد است. آيا اين دليل بر اين است كه اين آقا، علاقه اي به شمر بن ذي الجوشن داشت است؟ علاقه اي به يزيد بن معاويه داشته است؟ اين اسامي در آن زمان، يك اسامي رايج بوده و مردم و پدران و مادران اينها را انتخاب مي كردند.

* * * * * * *

سوال:

چون لفظ «مولا»، چندين معنا دارد، لفظ متعين آن، مجمل مي شود و براي اصلي از اصول دين، نمي توان به كلام مجمل تمسك كرد و بايد سراغ ادله ديگر رفت. هر چند كه قرائن بياوريم، لفظ «مولا» را از مجمل بودن خارج نمي سازد. در اين مورد توضيح دهيد.

جواب:

ما، آن حديثي كه كلمه «مولا» در آن هست را مي بوسيم و كنار مي گذاريم و به آن استدلال نمي كنيم.

رواياتي است كه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) در حديث غدير فرمود:

علي بن ابي طالب ولي كسي است كه من ولي اويم.

شما در اينجا چه مي فرماييد؟

ابن ماجه با سند صحيح از براء بن عازب نقل مي كند كه حضرت فرمود:

ألست أولي بالمؤمن من أنفسهم.

جمله ألست أولي بالمؤمنين، اشاره به بالاترين مقام نبي مكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) است كه ولايت مطلقه بر تمام نفوس و جان و مال و عِرض و دين و آخرت مسلمان ها دارد: النبي أولي بالمؤمنين من أنفسهم. اول اعتراف مي گيرد، وقتي همه مردم گفتند: بله، مي فرمايد:

هذا ولي من أنا مولاه.

اين علي، ولي كسي است كه من مولاي او هستم.

درباره «ولي» كه ديگر صحبتي نداريم. در صحيح مسلم، ج5، ص152، خود خليفه دوم، كلمه «ولي» را، هم در حق خودش و هم در حق ابوبكر اطلاق مي كند. همچنين، عمر مي گويد:

لو كان سالم مولي حذيفه حيا لوليته.

اگر سالم، مولاي حذيفه زنده بود، او را ولي قرار مي دادم.

در برخي از روايات صحيح هم آمده و الباني هم در ذيل روايت مي گويد صحيح است و همچنين در حديث مسند بزار آمده كه:

من كنت وليه، فإن عليا وليه.

هر كس من ولي او هستم، علي ولي اوست.

هيثمي مي گويد: روايت صحيح است.

مجمع الزوائد للهيثمي، ج9، ص107 - مستدرك الصحيحين للحاكم النيشابوري، ج2، ص130

آقاي نسائي در خصائص با سند صحيح نقل مي كند كه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) در غدير فرمود:

من كنت وليه فهذا وليه.

خصائص امير المؤمنين، ص93 - السنن الكبري للنسائي، ج5، ص45 - مستدرك الصحيحين للحاكم النيشابوري، ج3، ص109

حاكم نيشابوري مي گويد: اين روايت صحيح است به شرط شيخين.

همچنين ابن كثير در روايت صحيحي نقل مي كند كه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) فرمود:

أيها الناس إني وليكم؟ قالوا: صدقت! فرفع يد علي فقال هذا وليي و المؤدي عني و إن الله موالي من والاه، و معادي من عاداه.

آيا من ولي شما هستم؟ مردم گفتند: راست مي گويي، تو ولي ما هستي. پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) دست علي را گرفت و بلند كرد و گفت: اين علي، ولي از طرف من است و أدا كننده آنچه كه مربوط به رسالت من است.

جالب اينكه ابن كثير دمشقي مي گويد: استاد ما ذهبي گفته كه اين روايت، روايت درستي است.

البداية و النهاية لإبن كثير، ج5، ص232

البته ده ها جواب ديگر هم هست و لغويين و مفسرين گفته اند كه مراد، ولي امر است. شخصيت هاي برجسته اهل سنت صراحت دارند كه مراد از «مولا» در اينجا، عبارت از امامت و ولايت و خلافت صريح علي بن ابي طالب است.

* * * * * * *

سؤال:

پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم)، بارها ولايت حضرت علي (عليه السلام) را تأييد كردند. پس چرا بعد از پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم)، بيشتر مسلمانان، ولايت حضرت علي (عليه السلام) را قبول نكردند؟

جواب:

مسأله مهم در اينجا، اين است كه عزيزان اهل سنت، از صحابه، يك قداست فوق عصمت انبياء درست كرده اند و مي گويند هر آنچه كه صحابه انجام بدهند، وحي منزل است. ما بحث امامت حضرت علي (عليه السلام) را مطرح مي كنيم مي گويند: چرا صحابه امامت او را قبول نكردند؟ عصمت أئمه (عليهم السلام) را مطرح مي كنيم، صحابه را جلو مي اندازند. قضيه حضرت فاطمه زهراء (سلام الله عليها) را مطرح مي كنيم، صحابه را جلو مي كشند. يعني اين آقايان آمدند از صحابه، يك سنگر فولاديني درست كرده اند و هر كجا با مشكل مواجه مي شوند، در اين سنگر فولادين صحابه، سنگر مي گيرند، هم مي خواهند جواب بدهند و هم حمله كنند.

من به دو سه نمونه اشاره مي كنم تا اين آقايان يقين كنند كه عدالت و عصمت صحابه، سراب و خيالي بيشتر نيست. در زمان دودمان بني اميه اين مسائل را منتشر كردند تا مردم را از اهل بيت (عليهم السلام) جدا كنند.

در خود صحيح مسلم و صحيح بخاري، عايشه مي گويد:

يا رسول الله! آيا حجر اسماعيل، جزء خانه خداست يا نه؟ مي فرمايد: بله. عايشه مي گويد: پس چرا داخل خانه خدا نمي كنيد؟ مي فرمايد:

و لو لا أن قومك حديث عهدهم بالجاهلية فأخاف أن تنكر قلوبهم أن أدخل الجدر في البيت.

بخاطر اينكه قوم تو، هنوز آثار جاهليت از دلشان بيرون نرفته است. اگر من حجر اسماعيل را داخل خانه خدا كنم، آنان از اسلام فرار مي كند و قلب آنان، ايمان را انكار مي كند.

صحيح بخاري، ج2، ص156

در روايت ديگر فرمود:

يا عائشه! لولا قومك حديث عهد بكفر.

قوم تو، هنوز آن آثار كفر از روحيه شان بيرون نرفته است و اگر من خاطر جمع بودم، مي آمدم حجر اسماعيل را داخل خانه مي كردم و براي خانه خدا دو تا درب قرار مي دادم.

صحيح البخاري، ج1، ص40

اين مشخص است و شوخي بردار نيست. اين كتاب كافي نيست، بلكه صحيح بخاري و صحيح مسلم و ساير صحاح سته است.

وقتي پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) در مورد قوم عايشه اين جملات را مي گويد، تكليف ديگران روشن است. شما معتقديد كه أول من آمن بالرسول، پدر عايشه، ابوبكر بوده است.

به عنوان نمونه، قرآن را ورق مي زنيم:

آيه 11 سوره جمعه، اينچنين است:

و إذا رأوا تجارة أو لهوا انفضوا إليها و تركوك قائما قل ما عند الله خير من اللهو و من التجارة و الله خير الرازقين.

پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) در مسجد مدينه، در اواخر عمر خود، نماز جمعه مي خواند. وقتي مردم صداي طبل و دهل شنيدند و متوجه شدند كه از طرف شام، قبيله اي براي فروختن خواروبار آمده اند، پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) را در مسجد، در حال نماز، تنها گذاشتند و براي تجارت و لهو و لعب، از مسجد بيرون رفتند.

جالب اين است كه بخاري از جابر بن عبد الله انصاري نقل مي كند:

مسجدي كه مملو از جمعيت بود، غير از 12 نفر، همه از مسجد رفتند بيرون.

جالب اينكه در صحيح بخاري، ج6، ص63

حالا سؤال مي كنيم:

اگر يكي از علماي شما مانند عبد الحميد يا قرضاوي نماز جمعه بخواند و صداي دهل و طبل و آواز از بيرون بيايد و مردم فرار كنند و دنبال خريد و لهو و لعب بروند، شما اسم اينها را چه مي گذاريد؟ چه تعبيري درباره آنها مي كنيد؟ هر تعبيري كه كرديد، ما با سه درجه تخفيف، در رابطه با اين صحابه مي گوييم.

در روايت آمده كه:

بينما نحن نصلي مع النبي صلي الله عليه و سلم، إذ أقبلت من الشام عير تحمل طعاما، فالتفتوا إليها، حتي ما بقي مع النبي صلي الله عليه و سلم إلا إثني عشر رجلا؛ فنزلت "و إذا رأوا تجارة أو لهوا انفضوا إليها".

ما مشغول نماز بوديم كه قافله اي از شام رسيد و خواروبار آورده بود. تمام مردم نماز را شكستند و پريدند بيرون، غير از دوازده نفر.

صحيح البخاري، ج3، ص6

خب! اين صحابه اي كه تا اين اندازه با مسائل اسلامي أنس نگرفتند و روحيه اسلامي در كالبدشان دميده نشده، حتي به اين اندازه هم متوجه نيست كه پشت سر پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) نماز مي خوانند، نماز را بشكنند و سراغ خريد بروند، علاوه بر اينكه خلاف شرع است، حرام و گناه است، جسارت و اهانت به پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) است، پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) را كه ايستاده در حال نماز بود، رها كردند و سراغ خريد و لهو و لعب رفتند، شما مي خواهيد بگوييد اين صحابه اي كه جلوي پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) اينگونه هستند، اينها بعد از پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) بيايند درباره مسأله خلافت حضرت علي (عليه السلام) بگويند: يا رسول الله! سمعاً و طاعةً؟! حضرت علي (عليه السلام) ولي و خليفه ماست؟

اين صحابه اي كه در قضيه حج عمره كه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) فرمود از احرام بيرون بيايند و آن صحابه، تعبير وقيح را نسبت به پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) بكار بردند و گفتند كه ما از احرام بيرون بياييم و:

أمرنا ان نفضي إلي نسائنا فنأتي عرفة تقطر مذاكيرنا المني.

برويم با زنانمان همبستر شويم و در حالي كه مني از ما سرازير است، به طرف عرفات بريم.

صحيح مسلم، ج4، ص37

در آخرين لحظه، پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) مي خواهد وصيت بنويسد. شما ببينيد در رابطه با قضيه وصيت، پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) مي گويد:

قلم و كاغذي بياوريد تا من چيزي بنويسم كه هرگز گمراه نشويد.

تمام شارحين صحيح مسلم و صحيح بخاري گفته اند كه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم):

أراد أن يصرح باسم خلفاء من بعده.

پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) مي خواهد نام خلفاء را در آنجا بنويسد.

خب، صحابه چه گفتند؟ گفتند:

إن الرجل ليهجر.

پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) هذيان مي گويد.

پس مخالفت صحابه يا موافقت صحابه، نمي تواند ملاك مشروعيت براي ما باشد و ما بايد تابع سنت پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) باشيم نه سنت صحابه. آقايان اهل سنت به ما اعتراض مي كنند كه شما قول أئمه (عليهم السلام) را مثل قول پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) مي دانيد. ائمه ما، پشتوانه آيه تطهير دارند، پشتوانه آيه إنما وليكم الله دارند، پشتوانه حديث ثقلين، حديث سفينه دارند و عصمت أئمه (عليهم السلام) با هزار و يك دليل ثابت است. مضافا به اينكه أئمه (عليهم السلام) مي گويند كه ما هر چه مي گوييم از پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) است. يك نفر در طول اين 250 سال، نتوانسته است كوچكترين نقطه ضعفي بر ائمه شيعه بگيرد. در اينجا من تحدّي مي كنم كه اگر كسي از علماي اهل سنت بتواند يك نقطه ضعف از امام حسن (عليه السلام) گرفته تا امام عسكري (عليه السلام) بياورد، ما جايزه مي دهيم. حال آنكه مخالفين، دنبال اين بودند كه از اهل بيت (عليهم السلام) يك نقطه ضعف بگيرند تا اين را به رخشان بكشند.

آقاي ذهبي، وقتي به تك تك أئمه (عليهم السلام) مي رسد، تعابير خيلي بلند بكار مي برد. به امام رضا (عليه السلام) كه مي رسد، مي گويد:

شايسته ترين فرد براي خلافت بوده است.

به امام صادق (عليه السلام) كه مي رسد، مي گويد:

شايسته تر از منصور براي خلافت بوده است.

به امام كاظم (عليه السلام) مي رسد، مي گويد:

شايسته تر از هارون براي خلافت بوده است.

و بهترين افراد روي زمين بودند، در زهد و عبادت و تقوا بي نظير بودند و ... .

اينها با اين پشتوانه، به ما اعتراض مي كنند، ولي خود آقايان، كنار سنت پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم)، سنت صحابه را درست كردند. حتي در بعضي از موارد، نظر مي دهند كه اگر چنانچه سنت صحابه با سنت پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) معارضه كرد، سنت صحابه مقدم بر سنت پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) است! در اينجا فقط بايد گفت: إنا لله و إنا اليه راجعون.

* * * * * * *

سؤال:

قبل از اسلام، حجت روي زمين چه كسي بود؟ آيا آيه اي در قرآن هست كه خداوند فرمودند زمين از حجت خالي نخواهد شد؟

جواب:

در اينجا، هم آقايان اهل سنت جواب دادند و هم شيعيان بر اينكه اوصياي انبياي گذشته، حجت قبل از ظهور اسلام بوده اند.

علامه مجلسي صراحت دارد بر اينكه:

و أما أبو طالب فإنه كان من أوصياء إبراهيم و إسماعيل (عليهما السلام).

بحار الانوار للمجلسي، ج17، ص142

احمد بن حنبل با سند صحيح نقل مي كند:

ما خلت الأرض من بعد نوح من سبعة يدفع الله بهم عن أهل الأرض.

بعد از حضرت نوح (عليه السلام) تا الآن، همواره بر روي كره زمين، هفت نفر از اولياء خدا هستند كه اگر اين اولياء خدا نباشند، زمين ساكنانش را در خود مي بلعد. خدا به بركت اين هفت نفر، بلاها را از زمين برمي دارد.

الدر المنثور للسيوطي، ج1، ص321 - سبل الهدي للصالحي الشامي، ج1، ص256

و همچنين آقايان معتقد هستند بر اينكه:

أربعة من الأنبياء احياء أمان لأهل الأرض اثنان في الأرض الخضر و إلياس و إثنان في السماء إدريس و عيسي.

چهار تن از انبياء (عليهم السلام) زنده اند و مايه امنيت اهل زمين هستند. دو نفر در آسمان هستند حضرت خضر و إلياس (عليهما السلام) و دو نفر هم در زمين هستند حضرت ادريس و عيسي (عليهما السلام).

الدر المنثور للسيوطي، ج4، ص239 - فتح الباري لإبن حجر، ج6، ص310

خود قرطبي مي گويد:

إن الخضر و إلياس لا يزالان حيين في الأرض ما دام القرآن علي الأرض، فإذا رفع ماتا.

حضرت خضر و الياس (عليهما السلام) زنده و در روي كره زمين هستند. مادامي كه قرآن روي زمين است، حضرت خضر و الياس (عليهما السلام) هم در روي زمين زنده و باقي هستند.

تفسير القرطبي، ج11، ص43

* * * * * * *

سؤال:

هنگامي كه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) در آخر عمر خود فرمودند:

قلم و كاغذ بياوريد تا من براي شما چيزي بنويسم كه بعد از من گمراه نشويد.

چرا عمر با اين كار مخالفت كرد و چرا حضرت علي (عليه السلام) با عمر مخالفت نكرد و مانع كارش نشد؟

جواب:

آقايان خودشان نقل كردند كه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) فرمود:

قلمي و كاغذي بياوريد بنويسم چيزي كه شما بعد از من ديگر دچار گمراهي نشويد.

فاختلف اهل البيت فاختصموا.

اختلاف در خانه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) آغاز شد و با هم به خصومت برخاستند.

منهم من يقول قربوا يكتب لكم النبي صلي الله عليه و سلم كتابا لن تضلوا بعده و منهم من يقول ما قال عمر، فلما أكثروا اللغو و الاختلاف عند النبي صلي الله عليه و سلم، قال رسول الله صلي الله عليه و سلم: قوموا.

تعدادي كه علي و طرفدارانش بودند، مي گفتند: قلمي و كاغذي بياوريد كه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) چيزي بنويسد و طرفداران عمر هم مي گفتند: نبايد قلم و كاغذ بياوريد. وقتي حرفهاي چرت و پرت و اختلاف و داد و بيداد زياد شد، پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) غمناك شد و فرمود: از خانه من برويد بيرون.

پيامبري كه مفتخر به:

و إنك لعلي خلق عظيم (سوره قلم/آيه4)

است، به قدري از اين درگيري و اختلاف جلوي چشم او ناراحت شد كه فرمودند از خانه من برويد بيرون.

ابن عباس مي گفت:

سر چشمه مصيبت، از روزي آغاز شد كه مانع شدند پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) اين وصيت نامه را بنويسد.

صحيح البخاري، ج7، ص9 - مسند احمد، ج1، ص324

در روايت ديگري آمده است كه:

فاختلفوا و كثر اللغط قال قوموا عني و لا ينبغي عندي التنازع.

اختلاف و سر و صدا زياد شد و پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) فرمود: از خانه من بيرون برويد، شايسته نيست كه نزد من تنازع كنيد.

صحيح بخاري، ج1، ص37

جالب اينكه آقاي طبراني نقل مي كند كه وقتي پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) فرمودند:

قلم و كاغذ بياوريد ... و عمر و طرفدارانش گفتند: نياوريد،

فقالت النسوة من وراء الستر: ألا تسمعون ما يقول رسول الله صلي الله عليه و سلم؟ فقلت: إنكن صواحبات يوسف، إذا مرض رسول الله صلي الله عليه و سلم عصرتن أعينكن و إذا صح ركبتن عنقه، فقال رسول الله صلي الله عليه و سلم: أحزنتني فإنهن خير منكم.

زن ها از پشت پرده صدا كردند: آيا نمي شنويد كه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) چه مي گويد؟ چرا قلم و كاغذ نمي آوريد؟ عمر گفت: شما جزء همان زنان فتنه اطراف يوسف هستيد - آنهايي كه به خاطر يوسف به فتنه افتادند - وقتي پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) مريض مي شود، از چشمتان اشك مي ريزد و وقتي سالم مي شود، بر گردنش سوار مي شويد. پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) گفت: اين زنها را رها كنيد، اينها بهتر از شما هستند.

معجم الاوسط للطبراني، ج5، ص288 - مجمع الزوائد للهيثمي، ج9، ص34 - كنزالعمال للمتقي هندي، ج5، ص644 - إمتاع الاسماع مقريزي، ص 546

چقدر عبارت زشتي است؟ اگر چنين تعبيري را، حتي پسر به مادر خودش بكند، برادر به خواهر خودش بكند، او را مذمت مي كنند. جلوي چشم پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) به زنان اينگونه مي گويد.

يكي از زنان در آن مجلس، زينب بنت جحش بوده است. اين نشان مي دهد كه نه تنها حضرت علي (عليه السلام) و طرفدارانش مخالفت كردند، ولي آنها نگذاشتند، حتي زنها هم اعتراض كردند و اينها برخوردشان اين شكلي بود و نبي مكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) هم صلاح نديد در آخرين لحظه، با درگيري و خشونت صحابه در جلوي چشمش مواجه شود و همه را از خانه بيرون كرد.

در بعضي از روايات آمده كه ابن عباس - عموي پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) - بعد از اينكه آنها رفتند بيرون، گفت:

يا رسول الله! اجازه مي دهيد من كاغذ و قلمي بياورم تا بنويسيد. حضرت فرمود:

أبعد ما قال الرجل.

بعد از اينكه به من اتهام زدند كه دارم هذيان مي گويم؟

يعني الان نوشتن، چه فايده اي دارد؟ چون مي گويند پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) اين را در حال هذيان نوشته است. ساير نامه هاي من هم زير سؤال مي رود. لذا نبي مكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) بعدا هم با اينكه عباس، اعلام آمادگي كرد، اقدام ننمود.

* * * * * * *

سؤال:

مي گويند: عثمان، قرآن را جمع آوري كرده است و شيعه معتقد است كه قرآن تحريف شده است. آيا اين درست است؟

در روايات آمده كه حضرت علي (عليه السلام) براي اينكه فدك را بگيرد، قيام كرده است؛ ولي از اينكه در قرآن تحريف ايجاد شده، قيام ننموده است. در حالي كه بر او واجب بود از قرآن دفاع كند؟

جواب:

اينكه مي گويند عثمان، قرآن را جمع كرد، دروغ محض و شايعه است. قرآن در زمان پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) جمع شده بود. پيامبري كه دستور مي دهد مردم قرآن بخوانند و بعضي ها شب تا صبح قرآن تلاوت مي كردند، در قضيه جنگ بئر معونه، نزديك هفتاد نفر از حافظان قرآن شهيد شدند، و وقتي مي فرمايد:

إني تارك فيكم الثقلين كتاب الله و سنتي (بر فرض اين كه اهل بيتي نباشد)

اگر كتاب نوشته نشده بود، پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) به چه چيزي توصيه مي كرد؟

وقتي فرمودند:

إني اوصيكم بكتاب الله.

يعني كتاب قرآني كه در زمان عثمان نوشته خواهد شد؟ آيا اين قبول است؟

بزرگان اهل سنت مفصل در اين زمينه آورده اند كه قرآن توسط پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) و در عهد پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) جمع آوري شده است.

كتاب الإتقان سيوطي، ج1، ص62 روايات متعددي نقل مي كند كه قرآن زمان خود پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) جمع آوري شده است. همچنين در تفسير البيان، ج1، ص63 و 64 و إعجاز القرآن، ص36.

اما در زمان عثمان چه كردند؟

در صحيح بخاري آمده است از شبعه از قتاده از أنس، قال:

جمع القرآن علي عهد رسول الله صلي الله عليه و سلم أربعة كلهم من الأنصار أبي و معاذ بن جبل و أبو زيد و زيد ابن ثابت.

در زمان پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم)، چهار نفر قرآن را جمع كردند كه همگي از انصار بودند: أُبي بن كعب، معاذ بن جبل، ابو زيد و زيد بن ثابت.

صحيح البخاري، ج4، ص229 و ج6، ص103

پس، قرآن در زمان پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) جمع شده است. نيازي هم نبود كه بعدها جمع شود.

اين شايعات را در زمان بني اميه درست كردند تا فضايلي براي آقاي ابوبكر و عمر و عثمان درست كنند. وگرنه آنچه كه در رابطه با عثمان است، در صحيح بخاري آمده كه از حذيفه نقل مي كند:

ما آمديم نزد عثمان و گفتيم: رفته بوديم به شام و آذربايجان و ارمنستان و غيره. هر كدام از اين بلاد، قرآن را به يك لحن و قرائتي مي خواندند و ما مي ترسيم كه در نتيجه اين اختلاف قرائات، دچار مشكل بشويم و قرآن هم مثل تورات و انجيل، گرفتار تحريف بشود. عثمان شخصي را فرستاد به دنبال حفصه و گفت: قرآنتان را بدهيد، لازم داريم:

حتي إذا نسخوا الصحف في المصاحف، رد عثمان الصحف إلي حفصة.

قرآن را از حفصه - دختر عمر - گرفت و از روي آن استنساخ كرد و قرآن را به حفصه پس داد.

فأرسل إلي كل أفق بمصحف مما نسخوا و أمر بما سواه من القرآن في كل صحيفة أو مصحف أن يحرق.

گفت: فقط قرآن خانم حفصه بايد خوانده بشود و غير از او هر كس، هر قرآني دارد، بايد آتش بزند. تمام قرآن هايي كه در خانه هاي مردم بود، به دستور آقاي عثمان، آتش زدند. فقط يك قرآن ماند، آن هم به قرائت أم المؤمنين حفصه.

صحيح البخاري، ج6، ص99

اين در صحيح بخاري است و از كتاب هاي دست دوم و سوم شما نيست و از كتب شيعه هم نيست.

لطفا ديگر اينگونه سؤال نكنيد. اگر كسي آمد اينچنين شبهه اي كرد، ما نظرمان اين است كه شما جوان سني آگاه باشيد و آن حقائقي كه در كتاب هاي معتبر شما بيان شده، اين حقايق را منتشر كنيد، نه موهومات و مطالب سرابي را و نه مطالب خلافي را كه در زمان بني اميه مطرح كردند.

اما در رابطه با اينكه شيعه معتقد به تحريف قرآن است، اين بهتان به شيعه هست. بزرگان ما از زمان شيخ مفيد (ره) تا امام راحل (ره)، همه معتقد هستند قرآني كه در ميان مردم هست، همان قرآن نازل شده بر نبي مكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) است.

علامه حلي (ره) مي گويد:

كسي كه بگويد قرآن تحريف شده، در حقيقت تشكيك در تنها معجزه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) مي كند؛ يعني معجزه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) را انكار مي كند.

حضرت آيه الله العظمي خويي (ره) مي فرمايد:

القول بتحريف القرآن قول خرافة و خيال.

هر كس بگويد قرآن تحريف شده اين گفتارش خيال و خرافات است.

حضرت امام (رضوان الله تعالي عليه) مي فرمايد:

كسي كه داراي ذره اي عقل باشد، به طرف اعتقاد به تحريف قرآن نمي رود.

در جاي ديگر هم سؤال شده بود كه شما در كافي روايتي داريد كه مي گويد:

قرآن 17000 آيه دارد، در حاليكه قرآن موجود، 6236 آيه دارد.

اينكه اين نسخه اي كه در كافي آمده، نسخه مُصحّف است و اشتباه چاپي است. در نسخه هاي قبل، نسخه مرحوم علامه مجلسي، به جاي «سبعة عشر ألف»(17000)، «سبعة ألف»(7000) است. اين «عشر»، اين اشتباه چاپي است.

ولي شما جواب بدهيد:

جناب سيوطي در كتاب الاتقان، ج1، ص121 از قول عمر بن خطاب با سند موثق مي گويد:

قرآني كه بر پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) نازل شد، يك ميليون و صد و بيست و هفت هزار حرف داشته است.

اما قرآني كه الآن دست شماست، چند تا حرف دارد؟ آقاي امام قرطبي در تفسيرشان، ج1، ص124، مي گويد:

در زمان حجاج بن يوسف ثقفي دستور دادند و قراء و حفاظ را جمع كردند و آيات و كلمات و حروف قرآن را شمردند. تمام حروف قرآن سيصد و چهل هزار و هفتصد و چهل و هفت حرف شد.

تفسير قرطبي، ج1، ص64

خب! به تعبير خليفه دوم، دو سوم قرآن تحريف شده است. اين دو سوم كجا رفته است؟ جواب بدهيد.

روايات متعددي از خود عمر، از عايشه، أبي بن كعب، ابو سعيد خدري، مي گويند:

اين سوره احزاب كه شما مي خوانيد و 72 آيه بيشتر ندارد، در زمان پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) كه ما مي خوانديم، به اندازه سوره بقره بود

يعني 280 آيه داشت. اين 200 آيه كجا رفته است؟ به ما نشان بدهيد.

عايشه ام المؤمنين مي گويد:

و لقد كان في صحيفة تحت سريري. فلما مات رسول الله صلي الله عليه و سلم و تشاغلنا بموته، دخل داجن فأكلها.

وقتي كه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) از دنيا رفت، من بعضي از تكه هاي قرآن را زير متكاي خودم گذاشته بودم و يك بزغاله اي آمد همه را خورد. قرآن و آيه اش رفت در شكم بزغاله، كسي هم خبردار نشد.

سنن ابن ماجه، ج1، ص626 - معجم الاوسط للطبراني، ج8، ص12 - الدر المنثور للسيوطي، ج2، ص135 -

اگر بنا است كسي سؤال طرح كند، ما از شما أولي به طرح سؤال هستيم. ولي ما مي گوييم صلاح نيست، نه شما به ما بگوييد قائل به تحريف قرآن هستيم، نه ما به شما بگوييم كه قائل به تحريف قرآن هستيد. هم بزرگان شما منكر تحريف قرآن هستند و هم بزرگان ما. روزي كه بحث تحريف قرآن مطرح شد، در كليساها جشن گرفتند. كه الحمدلله قرآن اهل مسلمانان هم تحريف شده. اينها به صلاح نيست. ما نياييم آبروي همديگر را ببريم، نه شما عليه شيعه و نه شيعه عليه شما. بيائيم اگر روايات ضعيف و جعلي و دروغيني وجود دارد، هم شما رسما اعلام كنيد كه اين روايات مورد تأييد ما نيست و علماي ما هم بايد جمع بشوند و روايات ضعيف، جعلي و ساختگي را معين كنند و بگويند كه اين روايات مورد تأييد ما نيست.

* * * * * * *

سؤال:

آيا ابوبكر و عمر در تشييع و تدفين پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) شركت كردند يا نه؟ از كتب اهل سنت لطفا جواب دهيد.

جواب:

پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) روز دوشنبه از دنيا رفتند و شب چهارشنبه هم دفن شدند. در اين دو سه روز، صحابه از مدينه و اطراف مي آمدند بر جنازه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) نماز مي خواندند و مي رفتند. پيامبر اكرم (صلي الله عليه وآله و سلم) تشييع نشد. در همانجايي كه از دنيا رفته بود، همانجا هم دفن شد.

البته اين را آقايان اهل سنت آورده اند كه خود عايشه گفت:

والله ما علمنا بدفن رسول الله صلي الله عليه و سلم حتي سمعنا صوت المساحي في جوف ليلة الأربعاء.

ما نفهميديم چه زماني پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) را دفن كردند. ديديم صداي كلنگ براي كندن قبر مي آيد.

مسند احمد، ج6، ص62 - السنن الكبري للبيهقي، ج3، ص409 - البداية و النهاية لإبن كثير، ج5، ص291

اينها در مراسم دفن حضور نداشتند. از خود ابوبكر هم سؤال كردند:

پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) را در چند تا كفن پوشاندند؟ گفت: من نمي دانم، برويد از علي سؤال كنيد.

كنزالعمال للمتقي هندي، ج3، ص140

* * * * * * *

سوال:

آيا كساني كه مورد لعن خداوند قرار گرفته اند، آيا ما و ديگران هم حق لعن آنها را داريم؟

جواب:

در بعضي از روايات اهل سنت داريم:

ما لي لا ألعن من لعنه رسول الله؟

چرا ما لعنت نكنيم كسي را كه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) لعنت كرده است؟

صحيح البخاري، ج7، ص63 - دعاي طبراني، ص587 - رياض الصالحين نووي، ص647

در قرآن، مجموعاً 37 آيه داريم در رابطه با لعن: لعن شيطان، لعن نصاري، لعن يهود، لعن ظالم، لعن دروغگو. هم چنين در كتاب موسوعة اطراف الحديث النبوي، در مادة لعن، 300 روايت آورده كه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) افراد يا قبايلي يا صاحبان حرفه اي را لعنت كرده است.

اين قضيه، در كتاب و سنت است؛ ولي اگر براي ما محرز بشود كه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) و يا معصوم (عليهم السلام) كسي را عينا لعنت كرده، ما هم لعنت مي كنيم. ولي به تعبير امام راحل (رضوان الله تعالي عليه):

اگر درباره كسي، لعن از معصوم (عليهم السلام) نرسيده باشد، ما او را لعن نمي كنيم.

اگر اشتباه نكنم، اين عبارت را در آخر كتاب شرح دعاي سحر امام (ره) ديدم.

به صورت كلي، لعن كردن، لعن بر اعداء اهل بيت عصمت و طهارت (عليهم السلام)، لعن بر دودمان بني اميه كه در قرآن الشجرة الملعونة هستند و همه مفسرين گفته اند كه اين آيه مربوط به بني اميه است.

البته من احساس مي كنم كه اين عزيزمان، مطلبي را مي خواست برساند، ولي نتوانست.

اهل سنت، روايتي درست كردند كه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) فرمود:

أللهم! إنما أنا بشر، فأي المسلمين لعنته أو سببته فاجعله له زكاة و أجرا.

هر كس را كه من لعنت كردم، خدايا! لعنت مرا مايه تزكيه و أجر او قرار بده.

صحيح مسلم، ج8، ص24

يك روز، من در مكه مهمان آقاي دكتر غامدي - از اساتيد دانشگاه أم القري - بودم. بحث لعن پيش آمد و ايشان اين روايت را براي من خواندند. حتي ذهبي مي گويد:

لعن پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) براي معاويه، يكي از فضايل معاويه است.

گفتم خب، پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) فرموده:

لعن الله الراشي و المرتشي.

خدا لعنت كند رشوه گيرنده و رشوه دهنده.

مسند احمد، ج2، ص190 - مستدرك الصحيحين للحاكم النيشابوري، ج4، ص102

يعني رشوه حلال است؟

پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) فرموده:

خدا لعنت كند آن زناني را كه زنا مي كنند.

پس زنا كردن، عين رحمت است؟

پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) فرموده:

خدا لعنت كند قمار بازها را.

پس قمار بازي، بايد عين رحمت باشد؟

پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) فقط معاويه را كه لعنت نكرده، 300 مورد لعن از پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) ثبت شده است. بنابراين، ما نياييم يك شعري بگوييم كه در قافيه اش گير كنيم.

پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) ديد كه ابو سفيان سوار شتر است. معاويه در جلو، برادرش يزيد هم عقب. پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) فرمود:

لعن الله الراكب و السائق و الماشي.

خدا لعنت كند كسي كه بالاي شتر است، كسي كه جلوي شتر است و كسي كه دنبال آنها مي رود.

اينها ديدند كه اين حديث در ميان مردم آمده است. آمدند حديث درست كردند كه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) فرموده:

خدايا هر كسي را من لعن كردم و فحش دادم، لعن و فحش من، براي او من رحمت باشد.

از آن طرف پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) فرمود:

المومن لا يكون سبابا و لا فحاشا.

مؤمن حق فحش دادن ندارد.

حتي در كتاب هاي اهل سنت نوشته اند كه اگر كسي به كسي فحش بدهد و به او بگويد كافر يا منافق، حتي فحش هاي مؤدبانه، حاكم شرع او را تعزيز مي كند و شلاق مي زند.

* * * * * * *

سؤال:

اگر غدير خم در تاريخ اتفاق افتاده است، پس چرا الآن شيعيان در جهان كم هستند؟

جواب:

اين هم يكي از مشكلات ماست. چنانچه آقاي قرضاوي در مصاحبه اي كه در هشتم ماه رمضان امسال داشت، حديث:

ستفترق امتي علي ثلاث و سبعين فرقة، كلها في النار إلا فرقة واحدة.

پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) فرمود: امت من به 73 فرقه منشعب مي شوند و 72 فرقه اهل هلاكت و آتش هستند و يك فرقه اهل نجات هستند.

مجمع الزوائد هيثمي، ج6، ص226 - تفسير رازي، ج1، ص4 - تفسير ابن كثير، ج2، ص482 - تاريخ مدينة دمشق ابن عساكر، ج24، ص53 - ميزان الاعتدال ذهبي، ج2، ص430 - لسان الميزان ابن حجر، ج3، ص291 - إمتاع الأسماع مقريزي، ج14، ص98

را مطرح كرد و گفت:

هيچ شكي نيست كه ما اهل سنت، أكثريت هستيم و حق هم با ماست و شيعه در اقليت است و اينها باطل هستند.

اگر ما اين را در نظر بگيريم، پس بنابراين حق با مسيحي هاست. چون آمار مسيحي ها بيشتر از مسلمانان است و 33 % جمعيت جهان را تشكيل مي دهند و مسلمانان 21 % را. پس حق با مسيحي هاست. اگر يك مسيحي با يك مسلمان بحث كند و بگويد كه ما اكثريت هستيم، بنابراين ما به حقيم و شما مسلمان ها باطل هستيد.

آماري كه بنده دارم، مربوط به يك سال قبل است، 14/04/1386. در سايت هاي مختلف هم اين آمار آمد. آماري را كه مراكز آمارگيري گرفته بودند، اين بود:

33% : مسيحيان

21% : مسلمانان (شيعه و اهل سنت و ...)

16% : مردمان بي دين و لائيك

14% : هندوئيسم

6% : بودائي

33/0 % : سيك ها در هند (كمتر از نيم درصد)

22/0% : يهوديان (يك پنجم يك درصد)

و ... .

پس اگر ما اينطور فكر كنيم، كلاهمان پس معركه است.

قرآن صراحت دارد كه اكثر جمعيت، از حق اعراض مي كنند. اگر ما همين آيه را بخوانيم و از شما سؤال كنيم:

أكثرهم لا يعلمون الحق فهم معرضون (سوره انبياء/آيه24)

اكثريت مردم حق را نمي فهمند و از حق اعراض مي كنند.

پس آقايان اهل سنت طبق اين آيه، در اكثريت هستند. آيا از ما مي پذيريد؟

و اكثرهم للحق كارهون (سوره مؤمنون/آيه70)

اكثر مردم، از حق كراهت دارند و بدشان مي آيد.

ما مي گوييم شيعه هستيم و در اقليتيم و اكثريت كه شما هستيد، از حق شيعه فراري هستيد؟ آيا شما اين را مي پذيريد؟

لقد حق القول علي أكثرهم فهم لا يؤمنون (سوره يس/آيه7)

حق براي اكثر آنها آشكار شد، ولي زير بار نمي روند.

و قليل من عبادي الشكور (سوره سبأ/آيه13)

خداي عالم همواره تعداد كم را تجليل كرده است. همچنين:

كم من فئة قليلة غلبت فئة كثيرة بإذن الله (سوره بقره/آيه249)

حضرت نوح (عليه السلام) 950 سال تبليغ كرد:

و ما كان أكثرهم مؤمنين (سوره شعراء/آيه 121)

و ما آمن معه إلا قليل (سوره هود/ آيه40)

جز تعداد اندكي، به حضرت نوح (عليه السلام) ايمان نياوردند.

و نيز اين روايت را نيز اهل سنت آورده اند كه رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلّم فرمودند:

عن ابن عمر قال قال رسول الله صلي الله عليه وسلم ما اختلفت أمة بعد نبيها إلا ظهر أهل باطلها علي أهل حقها.

رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلّم فرمودند: هيچ امتي بعد از پيامبر شان اختلاف نكردند الا اين كه اهل باطل در آن مورد بر اهل حق پيروز گرديد.

المعجم الأوسط ، طبراني، ج 7، ص 370.

پس نه اكثريت ملاك حقانيت است، نه اقليت ملاك باطل. آنچه با گفتار خدا و پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) تطبيق كند، ولو يك نفر در كره زمين باشد، آن حق است و اگر كسي بخواهد با قرآن و سنت مخالف باشد و لو كل جمعيت كره زمين هم باشد، باطل است:

حضرت علي (عليه السلام) مي فرمايد:

إن الحق لا يعرف بالرجال، فاعرف الحق تعرف اهله.

حق، با شخصيت ها و اكثريت شناخته نمي شود. اول حق را بشناس، سپس اهل حق را شناسائي كن.

فيض القدير شرح الجامع الصغير مناوي، ج1، ص28 و 272- تفسير قرطبي، ج1، ص340

وسائل الشيعة، ج27، ص135 - أمالي شيخ مفيد، ص5

و نيز آن حضرت در نهج البلاغه مي فرمايند:

أيها الناس لا تستوحشوا في طريق الهدي لقلة أهله

در راه حق و هدايت به خاطر كمي اهل آن به وحشت نيافتيد!

نهج البلاغة، خطب الإمام علي عليه السلام ، ج 2، ص 181.

* * * * * * *

سؤال:

اگر در كتب اهل سنت در مورد كيفيت بيعت گرفتن از حضرت علي (عليه السلام) براي ابوبكر، مطلبي هست، لطفا بيان كنيد. آنچه را هم كه شيعه قبول دارد، لطفا بيان كنيد.

جواب:

اين بحث يك مقدار بحث عريض و طويلي است. اميرالمؤمنين (عليه السلام) در نهج البلاغه مي فرمايد:

إني كنت أقاد كما يقاد الجمل المخشوش حتي أبايع.

من را از خانه ام كشان كشان به مسجد بردند، همانطوري كه شتر را مهار مي زنند تا فرار نكند و او را مي برند.

نهج البلاغه، نامه28، در جواب معاويه

همچنين ابن قتيبه دينوري در كتاب الامامة و السياسة مي نويسد:

علي را كشان كشان به مسجد آوردند و گفتند: با ابوبكر بيعت كن.

فقال: إن أنا لم أفعل فمه؟ قالوا: إذا والله الذي لا إله إلا هو! نضرب عنقك.

فرمود: اگر بيعت نكنم چه مي شود؟ گفتند: به خدا قسم! اگر بيعت نكني، گردنت را مي زنيم.

فقال: إذا تقتلون عبد الله و أخا رسوله، قال عمر: أما عبد الله فنعم و أما أخو رسوله فلا.

فرمود: پس يك بنده خدا و برادر پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) را كشته ايد. خليفه دوم گفت: بنده خدا آري، ولي برادر پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) نه.

الامامة و السياسة لإبن قتيبة الدينوري، تحقيق الزيني، ج1، ص20

در كتاب اثبات الوصية مسعودي از علماي اهل سنت آمده است كه:

وقتي علي را به مسجد آوردند:

فراموا بأجمعها فتحها فلم يقدروا فمسحوا عليها ابو بكر و هي مضمومة.

با كمك تمام افرادي كه آنجا بودند، هرچه خواستند براي بيعت، دست علي را در دست ابوبكر بگذارند، نتوانستند. ابوبكر گفت: حالا كه علي با من بيعت نمي كند، من دستم را روي دست علي به عنوان بيعت مي كشم.

اثبات الوصية، مسعودي، ص146

در كجاي دنيا داريم كه يك حاكم به عنوان بيعت با شهروند، بيايد دست خود را روي دست شهروند بكشد. اگر بيعت اين است، بله، حضرت علي (عليه السلام) بيعت كرده است.

اين يك رقم بيعت بود. يك رقم بيعت هم در صحيح بخاري و مسلم آمده است كه:

اميرالمؤمنين (عليه السلام)، مادامي كه حضرت فاطمه زهراء (سلام الله عليها) بود، بيعت نكرد. هيچ كس هم از بني هاشم بيعت نكردند. بعد از شش ماه آمد بيعت كرد.

اين از نظر آقايان اهل سنت بود.

ولي از نظر شيعه، مرحوم شيخ مفيد (ره) در كتاب الفصول المختارة، ص56 مي گويد:

و المحققون من اهل الامامة يقولون: لم يبايع ساعة قط.

محققين شيعه بر اين عقيده هستند كه حضرت علي (عليه السلام) يك ساعت هم با ابوبكر و عمر و عثمان بيعت نكرد.

* * * * * * *

سؤال:

آيا قضيه كتك خوردن و شهادت حضرت فاطمه زهراء (سلام الله عليها) و سقط فرزندش، در كتب اهل سنت هم هست يا فقط كتاب هاي شيعه دارند؟

جواب:

ما 4 روايت صحيح از منابع اهل سنت داريم در خصوص هجوم به خانه حضرت فاطمه زهراء (سلام الله عليها) و شهيد كردن ايشان. علماي بزرگ اهل سنت هم معتقدند كه هجوم به خانه حضرت فاطمه زهراء (سلام الله عليها)، صورت گرفته است.

بلاذري در انساب الاشراف، طبري و ذهبي، با سند صحيح نقل مي كنند.

آقاي شهرستاني - متوفاي 548 - نقل مي كند از نظام و مي گويد:

ان عمر ضرب بطن فاطمة يوم البيعة حتي القت الجنين من بطنها و كان يصيح أحرقوا دارها بمن فيها و ما كان في الدار غير علي و فاطمة و الحسن و الحسين.

عمر در روز بيعت، به شكم فاطمه ضربه زد و آن كودكي كه رحم او بود ، سقط شد و عمر فرياد كشيد كه خانه را با اهل خانه اش آتش بزنيد و در خانه، غير از علي و فاطمه و حسن و حسين، كس ديگري نبود.

الملل و النحل للشهرستاني، ج1، ص57

نه آقاي شهرستاني شيعه است و نه نظام. هر دو از بزرگان اهل سنت هستند. ابن ابي شيبه اين قضيه را آورده است. ابن تيميه، قضيه هجوم به خانه حضرت فاطمه زهراء (سلام الله عليها) را دارد.

در رابطه با شهادت حضرت فاطمه زهراء (سلام الله عليها)، امام الحرمين جويني - استاد ذهبي است و ذهبي از او اين گونه تعبير مي كند:

امام المحدث الأوحد الأكمل.

پيشوا و محدث يگانه و كمال يافته.

او از پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) نقل مي كند:

در حاليكه از دنيا مي رفت، به حضرت فاطمه زهراء (سلام الله عليها) نگاه كرد و اشك از چشمان پيامبر سرازير شد و فرمود:

و إني لما رأيتها ذكرت ما يصنع بها بعدي، كأني بها و قد دخل الذل بيتها و انتهكت حرمتها و غصبت حقها و منعت إرثها و كسر جنبها و أسقطت جنينها و هي تنادي: يا محمداه! فلا تجاب و تستغيث فلا تغاث، فتكون أول من يلحقني من أهل بيتي، فتقدم علي محزونة مكروبة مغمومة مغصوبة مقتولة. فأقول عند ذلك: أللهم العن من ظلمها و عاقب من غصبها و أذل من أذلها و خلد في نارك من ضرب جنبها حتي ألقت ولدها، فتقول الملائكة عند ذلك: آمين.

وقتي چشمم به زهراء افتاد، به يادم افتاد مصائبي كه بعد از من بر سر زهراء خواهد آمد. گويا مي بينم كه ذلت وارد خانه او شده، احترام او را هتك كردند، حق او را غصب كردند، ارث او را جلوگيري كردند، پهلوي دخترم را شكسته اند، جنين او را سقط كرده اند، دخترم را مي بينيم كه فرياد يا محمدا مي زند، ولي كسي او را جواب نمي دهد، هر چه ناله مي كند و فريادرسي مي خواهد، كسي به فريادش نمي رسد. دخترم زهراء، اول كسي است كه از اهل بيت من پيش من خواهد آمد. زهراء پيش من خواهد آمد، در حاليكه محزون و غمناك و حقش غصب شده و او را به شهادت رسانده اند.

فرائد السمطين لإمام الحرمين الجويني، ج2، ص35-34

* * * * * * *

* * * * * * *

* * * * * * *

««« و السلام عليكم و رحمة الله و بركاته »»»