2024 April 19 - جمعه 31 فروردين 1403
خلافت عثمان و خلافت شورايي
کد مطلب: ٥٤٢٩ تاریخ انتشار: ١٧ تير ١٣٩٠ تعداد بازدید: 6281
حبل المتین » عمومی
خلافت عثمان و خلافت شورايي

اعضای شوری، علت طرح خلافت شورایی، وقایع شوری و انتخاب عثمان
حبل المتين 90/04/17

بسم الله الرحمن الرحيم


تاریخ : 17 / 04 / 90

آقاي محسني

در جلسات قبل، بحث در مورد خلافت و ملاك هاي خلافت از ديدگاه أهل سنت بود و چند جلسه را پيرامون خلافت أبو بكر و عمر بحث كرديم و يك جلسه هم به خاطر رحلت حضرت أبو طالب (عليه السلام)، پيرامون ايشان بحث كرديم و در اين جلسه هم قصد داريم بحث خلافت را ادامه بدهيم و به بحث خلافت عثمان هم برسيم. ولي در اينجا بحث خلافت شورايي پيش مي آيد كه توسط عمر طراحي شد و ما هم از شما مي پرسيم و مورد نقد و بررسي قرار مي دهيم.

آيا عمر بن خطاب كه طراح خلافت شورايي بود، خودش معتقد به شورا بود يا خير؟

استاد حسيني قزويني

همان طور كه بينندگان عزيز ما در جريان هستند، كليپي در يكي از شبكه هاي وهابي از بنده پخش شده بود كه بنده عرض كردم:

خلافت أبو بكر و عمر و عثمان، هيچ كدام متكي بر إجماع نيست، بلكه خلافت أبو بكر توسط عمر و أبو عبيده جراح منعقد شد و در خلافت عمر هم عده زيادي اعتراض و مخالفت كردند.

كارشناس اين شبكه هم با عبارات درشت و ركيك بيان كرد كه اينها بي انصافي است.

ما با مدارك از منابع أهل سنت، در خيلي از مواقع با بررسي سندي ثابت كرديم كه هيچ نصي بر خلافت أبو بكر وجود ندارد و بزرگان أهل سنت هم بر اين قضيه اعتراف دارند و خلافت أبو بكر هم إجماعي نبوده است و خود عمر و ديگران هم در صحيح بخاري اعتراف مي كنند كه تعداد زيادي از مهاجرين و انصار مخالفت كردند و أمير المؤمنين (عليه السلام) و بني هاشم هم تا 6 ماه با أبو بكر بيعت نكردند و بيعت أبو بكر هم متكي بر ايجاد رعب و وحشت و استفاده از زور صورت گرفت. مدارك متعددي هم آورديم كه در خلافت جناب عمر، انصار و مهاجرين اعتراض كردند و توده مردم اعتراض كردند و آقا أمير المؤمنين (عليه السلام) اعتراض كردند و طلحه و زبير هم اعتراض كردند و در پايان هم عبارتي را از إبن تيميه حراني كه شيخ الإسلام آقايان وهابي هاست آورديم بر اين كه در خلافت عمر كه توسط أبو بكر نصب شد، عده زيادي بر او اعتراض كردند و به أبو بكر گفت:

فرداي قيامت پاسخ خدا را چه خواهي داد كه يك فرد تند و بد اخلاق و خشن را بر ما مسلط كردي؟!

اين خلاصه مطالب ما بود كه در بحث هاي گذشته آورديم.

امروز طبق وعده اي كه به دوستان داده بوديم، در رابطه با خلافت عثمان بحث مي كنيم. آقايان أهل سنت خيلي عنايت دارند بر اين كه ثابت كنند خلافت عثمان شورايي و در نهايت دمكراسي بوده است.

عمر بن خطاب معتقد به شورا نبود

نكته اول:

آقاي إبن عبد البر (متوفاي 463 هجري) مي گويد:

عن عمر أنه قال: لو كان سالم حيا ما جعلتها شوري.

عمر گفت: اگر آقاي سالم (مولي أبي حذيفه) زنده بود، من به هيچ وجه خلافت را شورايي نمي كردم.

الإستيعاب في معرفة الأصحاب لإبن عبد البر، ج 2، ص 568 ـ أسد الغابة في معرفة الصحابة لإبن الأثير الجزري، ج 2، ص 246 ـ عمدة القاري شرح صحيح البخاري للعيني، ج 16، ص 245 ـ الأعلام لخير الدين الزركلي، ج 3، ص 73 ـ الوافي بالوفيات للصفدي، ج 15، ص 58 ـ البداية و النهاية لإبن كثير الدمشقي، ج 6، ص 370 ـ السيرة الحلبية للحلبي، ج 2، ص 186

اين نشان مي دهد كه آقاي عمر اصلاً معتقد به شورا نبود.

آقاي عمر بن شبة النميري (متوفاي 262 هجري) مي گويد:

قال عمر بن خطاب: لو ادركت أبا عبيدة بن الجراح لوليته.

عمر بن خطاب گفت: اگر أبو عبيدة بن جراح زنده بود، من او را ولي و خليفه قرار مي دادم.

تاريخ المدينة المنورة لإبن شبة النميري، ج 3، ص 886 ـ المستدرك علي الصحيحين للحاكم النيشابوري، ج 3، ص 268 ـ كنز العمال للمتقي الهندي، ج 13، ص 216 ـ الطبقات الكبري لمحمد بن سعد، ج 3، ص 413 ـ تاريخ مدينة دمشق لإبن عساكر، ج 16، ص 241 ـ سير أعلام النبلاء للذهبي، ج 1، ص 372 ـ الإمامة و السياسة لإبن قتيبة الدينوري، تحقيق الزيني، ج 1، ص 28

و لو أدركت معاذ بن جبل ثم وليته.

اگر معاذ بن جبل زنده بود، من او را ولي و خليفه قرار مي دادم.

تاريخ المدينة المنورة لإبن شبة النميري، ج 3، ص 887 ـ الطبقات الكبري لمحمد بن سعد، ج 3، ص 590 ـ تاريخ مدينة دمشق لإبن عساكر، ج 58، ص 403 ـ الإمامة و السياسة لإبن قتيبة الدينوري، تحقيق الزيني، ج 1، ص 28 ـ كنز العمال للمتقي الهندي، ج 5، ص 738

و لو أدركت خالد بن الوليد ثم وليته.

اگر خالد بن وليد زنده بود، من او را ولي و خليفه قرار مي دادم.

تاريخ المدينة المنورة لإبن شبة النميري، ج 3، ص 887 ـ الآحاد و المثاني للضحاك، ج 2، ص 26 ـ تاريخ مدينة دمشق لإبن عساكر، ج 16، ص 241 ـ سير أعلام النبلاء للذهبي، ج 1، ص 372 ـ الامامة و السياسة لإبن قتيبة الدينوري، تحقيق الزيني، ج 1، ص 28 ـ كنز العمال للمتقي الهندي، ج 5، ص 739

اين خالد بن وليد، همان است كه عمر بن خطاب قسم خورد به خاطر تجاوز به همسر مالك بن نويره سنگسارش مي كنم.

در كتاب تخريج الأحاديث و الآثار آقاي زيلعي، جلد 2، صفحه 250 آمده است:

لو كان أبو عبيدة حيا لأستخلفته و لو كان معاذ حيا لأستخلفته و لو كان سالم حيا لأستخلفته.

اگر أبو عبيده بن جراح زنده بود، من او را خليفه قرار مي دادم و اگر معاذ بن جبل زنده بود، من او را خليفه قرار مي دادم و اگر سالم مولي أبو حذيفة زنده بود، من او را خليفه قرار مي دادم

هم چنين احمد بن حنبل نقل مي كند:

قال عمر: لو أدركني أحد رجلين، ثم جعلت هذا الامر إليه لوثقت به سالم مولي أبي حذيفة و أبو عبيدة بن الجراح.

عمر گفت: اگر اين دو نفر در قيد حيات بودند و من آنها را خليفه مي كردم، مورد وثوق من بودند: سالم مولي أبو حذيفة و أبو عبيدة بن جراح.

مسند احمد للإمام احمد بن حنبل، ج 1، ص 20 ـ مجمع الزوائد و منبع الفوائد للهيثمي، ج 4، ص 220 ـ كنز العمال للمتقي الهندي، ج 5، ص 732 ـ تاريخ مدينة دمشق لإبن عساكر، ج 44، ص 427 ـ الطبقات الكبري لمحمد بن سعد، ج 3، ص 343 ـ سير أعلام النبلاء للذهبي، ج 1، ص 170 ـ تاريخ الإسلام للذهبي، ج 3، ص 56 ـ تأويل مختلف الحديث لإبن قتيبة، ص 115 ـ المحصول للرازي، ج 4، ص 322

نتيجه اين كه خود جناب عمر بن خطاب معتقد به شورا نبود. يعني: «اگر خالد بن وليد و معاذ بن جبل و سالم و أبو عبيدة بن جراح زنده بودند، خلافت را شورايي نمي كردم. ولي چون اينها زنده نيستند، مجبور هستم خلافت را شورايي كنم».

نكته دوم:

ما از آقايان أهل سنت و كارشناسان شبكه هاي وهابي سؤال مي كنيم:

اين آقايان معتقدند كه خلافت در قريش است و خلفاء بايد از قريش انتخاب شوند. به ما بگويند كه از اين 4 نفر، كدام شان قريشي هستند؟

در مسند احمد آمده است:

الأئمة من قريش.

مسند احمد للإمام احمد بن حنبل، ج 3، ص 129 ـ المستدرك علي الصحيحين للحاكم النيشابوري، ج 4 ص 76 ـ السنن الكبري للبيهقي، ج 8، ص 143 ـ مجمع الزوائد و منبع الفوائد للهيثمي، ج 5، ص 192 ـ مسند أبي داود الطيالسي، ص 125 ـ المصنف لعبد الرزاق الصنعاني، ج 11 ص 58 ـ المصنف لإبن أبي شيبة الكوفي، ج 7، ص 545 ـ كتاب السنة لعمرو بن أبي عاصم، ص 517 ـ السنن الكبري للنسائي، ج 3، ص 467 ـ مسند أبي يعلي، ج 6، ص 321 ـ المعجم الكبير للطبراني، ج 1، ص 252 ـ الدر المنثور لجلال الدين السيوطي، ج 6، ص 399

در صحيح بخاري از عبد الله بن عمر نقل شده است كه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) فرمود:

لا يزال هذا الأمر في قريش ما بقي منهم إثنان.

مادامي كه از قريش دو نفر روي كره زمين باشند، خلافت براي آنهاست و غير از قريش، كسي نبايد خليفه شود.

صحيح البخاري لمحمد بن اسماعيل البخاري، ج 4، ص 155، ح 3501، كتاب المناقب، باب مناقب قريش ـ صحيح مسلم لمسلم بن حجاج النيشابوري، ج 6، ص 3، ح 4597، كتاب الإمارة، باب الناس تبع لقريش و الخلافة في قريش

جالب اين است كه صحيح بخاري از معاويه نقل مي كند و مي گويد كه از پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) شنيدم:

إن هذا الأمر من قريش لا يعاديهم أحد إلا كبه الله علي وجهه.

خلافت از آنِ قريش است و اگر كسي خلافت قريش را دوست نداشته باشد، خداوند او را با سر وارد آتش جهنم مي كند.

صحيح البخاري لمحمد بن اسماعيل البخاري، ج 4، ص 155، ح 3500، كتاب المناقب، باب مناقب قريش

اين آقايان به ما جواب بدهند كه از اين 4 نفري كه جناب عمر مي گويد اگر اينها در قيد حيات بودند، من آنها را خليفه مي كردم، كدام شان از قريش بودند؟ آيا اينها با اين حديث هم خواني دارند يا ندارند؟

نتيجه اين كه براي بينندگان عزيز ما ثابت شد كه خليفه دوم به هيچ وجه معتقد به خلافت شورايي نبوده است و از باب ضرورت و نبودن چاره، خلافت را شورايي كرده است.

* * * * * * *

آقاي محسني

اعضاي شورا چه كساني بودند؟ چرا عمر بن خطاب از ميان اين همه صحابه، اين 6 نفر را براي خلافت كانديد كرد؟

استاد حسيني قزويني

اعضاي اين شورا 6 نفر بودند: أمير المؤمنين (عليه السلام)، طلحه، زبير، عبد الرحمن بن عوف، سعد بن أبي وقاص و عثمان.

علت اين كه چرا جناب عمر اينها را كانديداي خلافت كرد؟ مسلم نقل مي كند از معدان بن أبي طلحه و مي گويد:

إن عمر بن الخطاب خطب يوم الجمعة ... فإن عجل بي أمر فالخلافة شوري بين هؤلاء الستة الذين توفي رسول الله صلي الله عليه و سلم و هو عنهم راض.

در يك روز جمعه اي عمر بن خطاب خطبه خواند و گفت: ... اگر براي من اتفاقي بيفتد، خلافت بايد از ميان اين شوراي 6 نفره انتخاب شود و روزي كه رسول الله (صلي الله عليه و سلم) از دنيا رفت، از اين 6 نفر راضي بود.

صحيح مسلم لمسلم بن حجاج النيشابوري، ج 2، ص 81، ح 1145، كتاب المساجد و مواضع الصلاة، باب نهي من أكل ثوما أو بصلا أو كراثا أو نحوها عن حضور المسجد

در صحيح بخاري هم اين گونه نقل شده است كه عمر گفت:

إني لا أعلم أحدا أحق بهذا الامر من هؤلاء النفر الذين توفي رسول الله صلي الله عليه و سلم و هو عنهم راض، فمن استخلفوا بعدي فهو الخليفة، فاسمعوا له و أطيعوا، فسمي عثمان و عليا و طلحة و الزبير و عبد الرحمن بن عوف و سعد بن أبي وقاص.

من سراغ ندارم كسي را كه شايسته أمر خلافت باشد غير از اين افرادي كه وقتي رسول الله (صلي الله عليه و سلم) از دنيا رفت، از اينها راضي بود و هر كدام از اينها خليفه شود، خليفه است و بايد از او حرف شنوي داشته باشيد و اطاعت كنيد. سپس نام برد: عثمان و علي و طلحه و زبير و عبد الرحمن بن عوف و سعد بن أبي وقاص.

صحيح البخاري لمحمد بن اسماعيل البخاري، ج 2، ص 108، ح 1392، كتاب الجنائز، باب 95، باب موت الفجأة البغتة

پس كاملاً واضح و روشن است كه علت كانديد شدن اينها براي خلافت، اين بود كه عمر بن خطاب مي گويد رسول الله (صلي الله عليه و آله) از اينها راضي بود.

شايد اين سؤال براي شما مطرح شود كه آيا رسول الله (صلي الله عليه و آله) از ديگر صحابه راضي نبود و فقط از اين 6 نفر صحابه راضي بود؟! پس قضيه اين مهاجرين و انصار چه مي شود؟ آيا رسول الله (صلي الله عليه و آله) از آنها راضي نبود؟

* * * * * * *

آقاي محسني

آيا طرح خلافت شورايي عمر، واقعاً مظهر دموكراسي بود يا ديكتاتوري؟

استاد حسيني قزويني

حدود 7 سال قبل شما به من زنگ زديد كه يكي از دانشجويان يكي از دانشگاه هاي بين المللي كه در قم هستند، سؤالاتي دارند و به منزل شما بيايد و سؤالات خود را بپرسد. ايشان آمد و حدود 2 ساعت با ايشان بحث داشتم و خيلي هم مؤدب بود و متمايل به وهابيت بود. من از ايشان سؤال كردم:

شما در مذهب أهل سنت چه ويژگي هايي يافتيد كه آن را در مذهب شيعه نيافتيد؟

اولين بحث ايشان اين بود:

من در انتخاب خلافت از ديدگاه أهل سنت، يك دموكراسي تمام عيار ديدم، ولي در مذهب شيعه آن را نديدم و پيامبر (صلي الله عليه و سلم) حضرت علي (عليه السلام) را معين كرد و حضرت علي (عليه السلام) هم امام حسن (عليه السلام) را و او امام حسين (عليه السلام) را و به همين شكل ادامه يافت.

گفت:

واقعاً خلافت خلفاء بر اساس دموكراسي بود؟

گفت:

بله.

من به ايشان حرفي را گفتم كه بسيار منقلب شد و گفت:

تا به حال كسي مرا اين گونه در بن بست قرار نداده بود.

من اين روايت را براي ايشان خواندم كه جناب عمر بن شبة النميري (متوفاي 262 هجري) ـ كه معاصر با محمد بن سعد (متوفاي 230 هجري) صاحب الطبقات الكبري است و مقدم بر خيلي از مورخين أهل سنت مانند طبري است ـ مي گويد:

قال عمر بن الخطاب للمقداد بن الأسود: إذا وضعتموني في حفرتي فاجمع هؤلاء الرهط في بيت حتي يختاروا رجلا منهم و قال لصهيب: صل بالناس ثلاثة أيام و أدخل عليا و عثمان و الزبير و سعدا و عبد الرحمن بن عوف و طلحة ـ إن قدم ـ و أحضر عبد الله بن عمر ـ و لا شئ له من الامر ـ و قم علي رؤوسهم، فإن اجتمع خمسة و رضوا رجلا و أبي واحد فاشدخ رأسه ـ أو اضرب رأسه ـ بالسيف و إن اتفق أربعة فرضوا رجلا منهم و أبي اثنان فاضرب رؤوسهما، فإن رضي ثلاثة رجلا منهم و ثلاثة رجلا منهم، فحكموا عبد الله بن عمر، فأي الفريقين حكم له فليختاروا رجلا منهم، فإن لم يرضوا بحكم عبد الله بن عمر، فكونوا مع الذين فيهم عبد الرحمن بن عوف و اقتلوا الباقين إن رغبوا عما اجتمع عليه الناس.

عمر بن خطاب به مقداد بن أسود گفت: وقتي مرا داخل قبر گذاشتيد، اين 6 نفر را در يك خانه اي جمع كنيد تا اينها يك نفر را از ميان خودشان براي خلافت انتخاب كنند. به صُهيب هم گفت: تو 3 روز براي مردم نماز بخوان و علي و عثمان و زبير و سعد بن أبي وقاص و عبد الرحمن بن عوف و طلحه ( اگر بود) را جمع كنيد و عبد الله بن عمر (پسر مرا) هم حاضر شود (و او حق رأي ندارد) و با شمشير، بالاي سر اين 6 نفر بايست. اگر 5 نفر اتفاق نظر داشتند و يك نفر را براي خلافت انتخاب كردند و نفر ششم آن را قبول نكرد، سر او را با شمشير بشكافت (يا سرش را با شمشير بزن). اگر 4 نفر اتفاق نظر داشتند و 2 نفر مخالفت كردند، سر آن 2 نفر را بزن و اگر 3 نفر روي يك نفر اتفاق نظر داشتند و 3 نفر ديگر روي يك نفر ديگر اتفاق نظر داشتند، عبد الله بن عمر حَكَم است و نظر هر كدام را قبول داشت، حُكْم همان است. اگر آن 3 نفر ديگر با نظر عبد الله بن عمر مخالفت كردند، نظر آن گروهي مورد قبول است كه عبد الرحمن بن عوف در آن گروه است و اگر بقيه مخالفت كردند، آنها را بكشيد.

تاريخ المدينة لإبن شبة النميري، ج 3، ص 924 ـ تاريخ الطبري، ج 3، ص 294 ـ الكامل في التاريخ لإبن الأثير، ج 3، ص 67 ـ تاريخ إبن خلدون، ج 2، ق 1، ص 125 ـ الطبقات الكبري لمحمد بن سعد، ج 3، ص 340 ـ تاريخ مدينة دمشق لإبن عساكر، ج 42، ص 427 ـ أنساب الأشراف للبلاذري، ج 6، ص 120

عزيزان بيننده اين روايت را ديدند و شنيدند و ما آدرس را هم ذكر كرديم. بارها هم گفته ايم كه هر كس يكي از اين آدرس هايي را كه ما مي دهيدم پيدا نكرد و ثابت كرد كه ما اشتباه گفته ايم، براي هر يك مورد، 100 هزار تومان جايزه مي دهيم. چون غالب اين آدرس ها را تا زماني كه شخصاً با چشم خودم نبينم، إعلام نمي كنم. البته يكي از اين كارشناسان شبكه هاي وهابي مي گفت:

بعضي ها هستند كه تند تند مثل بلبل آدرس مي دهند و مردم هم حوصله ندارند بروند نگاه كنند و معلوم نيست كه درست است يا نادرست است.

ما تحدّي مي كنيم. اگر واقعاً مردانگي و شجاعت داريد، شما هم بياييد آدرس بدهيد و يك كتابي را بياوريد و در آنجا باز كنيد! اين آقايان يك ساعت مطالعه مي كنند و 50 ساعت حرف مي زنند. ولي بنده بارها گفته ام كه چه بسا براي يك ساعت يا يك ساعت و نيم برنامه، گاهي 30 تا 40 ساعت مطالعه مي كنم. با اين كه حدود 28 سال است كه در اين زمينه كار مي كنم و تخصص دارم، ولي باز هم مطالعه مي كنم و آدرس ها را چك مي كنم تا اشتباه نشود. اين آقا كه مي گويد «هيچ كس مراجعه نمي كند به آدرس ها»، بارها شده است كه دوستان مراجعه كرده اند و حتي چندي پيش ايميل زده بودند كه «يكي از آدرس هايي كه از صحيح بخاري داده بوديد را پيدا نكرديم» و من هم عين همان حديث را با جلد و صفحه برايش فرستادم و گفتم كه اين كتاب هم مثلاً در سايت سني آنلاين وجود دارد. در يك مورد هم من گفته بودم كه مثلاً تاريخ مدينة دمشق، جلد 72، صفحه 200 ، ولي ايشان گفت «در جلد 27 بوده است» و من هم گفتم كه چون غالب برنامه هاي ما با نرم افزار زرنگار بوده، در هنگامي كه به آفيس تبديل شده، بعضي از شماره ها جابه جا شده است. شايد عدد 27 تبديل به 72 شده باشد، يا 23 تبديل به 32 شده باشد، عادي و طبيعي است و در اين چند ماه، يك مورد را پيدا كرده اند كه اين اشتباه صورت گرفته است. ولي بينندگان ما مانند شما نيستند كه بي خيال باشند و الآن هم خيلي از عزيزان، حتي در خود دانشگاه تهران و دانشگاه هاي ديگر تدريس دارند و بحث هايي را كه بنده دارم را يادداشت مي كنند و در چند جلسه تدريس مي كنند. حتي وقتي من در مشهد بودم، چند نفر از آقايان كه از لندن آمده بودند، گفتند كه «ما در آنجا تدريس داريم و بحث هاي شما را از سايت يا خود شبكه دريافت مي كنيم و اينها را پياده مي كنيم و در چند جلسه تدريس مي كنيم». الحمد لله بحث هايي را كه ما داريم، مستند و مستدل است. البته بنده ادعاي عصمت ندارم و معصوم هم نيستم و چه بسا در جايي هم اشتباه شده باشد. ولي با تمام توان تلاش مي كنيم كه دقيق، مستند، مستدل حرف بزنيم.

در اين روايتي كه خوانديم در مورد خلافت شورايي، نهايت دموكراسي و آزادي لحاظ شده است!!! آيا جناب عمر بن خطاب كه اين گونه مطرح مي كند، دموكراسي را به إجراء گذاشته است؟! اگر اين گونه است، «علي الإسلام السلام»

* * * * * * *

آقاي محسني

يكي از شبهاتي كه مطرح مي شود، مي گويند:

الآن در حكومت اسلامي ايران، بحث خبرگان رهبري و شورا است و عمر هم آمد از همين شوراي خبرگان استفاده كرد و يك نفر را به عنوان خليفه مطرح كرد.

آيا طرح شوراي عمر همانند خبرگان رهبري است يا خير؟

استاد حسيني قزويني

يكي از آقايان اساتيد أهل سنت كتابي نوشته به نام خلافت و انتخاب از ديدگاه أهل سنت و روي آن نوشته عبد الرحمن سليمي. البته اين آقا اين قدر جرأت نداشت اسم خودش را بنويسد و اين كتاب را به نام برادرش چاپ كرد. ما هم چند سال پيش كه در دانشگاه فردوسي مشهد جلساتي داشتيم، رسماً إعلام كرديم كه حاضريم با اين بزرگوار در حضور دانشجويان و اساتيد مناظره كنيم. خيلي از دوستان و حتي دانشجويان أهل سنت با ايشان تماس گرفتند و ايشان گفت «من أهل مناظره نيستم». من هم گفتم كه عدم حضور ايشان در مناظره، إعلام شكست ايشان است و حتي فرصت هم داديم كه اگر نيامد، ما به اين شكل تلقي كنيم.

نقد كتاب انتخاب و خلافت از ديدگاه أهل سنت عبد الرحمن سليمي

ايشان در اوائل اين كتاب، صفحه 5 مي گويد:

اين 6 نفري كه جناب عمر در 1400 سال قبل انتخاب كرد، جمهوري اسلامي تازه به اين نتيجه رسيده است كه بايد خبرگان رهبري تشكيل بدهند و از ميان آنها، رهبر انتخاب شود.

من در اينجا چند نكته را عرض مي كنم:

نكته اول:

خبرگان رهبري بايد توسط ملت انتخاب شود، ولي اين شوراي 6 نفره توسط عمر بن خطاب انتخاب شد و براي آراء ملت هيچ ارزشي قائل نشد.

نكته دوم:

چرا از ميان اين 6 نفر، هيچ يك از چهره هاي انصار، با آن همه تلاشي كه براي اعتلاي اسلام و ياري پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) داشتند، به چشم نمي خورد؟ با اين كه اينها مي گفتند:

منا امير و منكم وزير.

خلافت از آن ما و وزارت از آن شما.

ولي به هيچ وجه در اينجا، كسي از انصار ديده نمي شود.

نكته سوم:

هدف از تشكيل خبرگان رهبري، حاكميت دموكراسي است كه هر يك از مخالفين و موافقين، آزادانه نظر خود را إرائه دهند و سپس رأي گيري شود و هر كس بالاترين رأي را كسب كرد، او انتخاب مي شود. ولي در شوراي 6 نفره، عمر دستور كشتن مخالف يا مخالفان را صادر كرد. اين چه دموكراسي است كه اگر كسي رأي مخالف داد، بايد كشته شود؟! اين چه نوع دموكراسي و آزادي است؟! اين 6 نفر چه گناهي كرده بودند كه بايد بيايند و رأي بدهند و اگر رأي مخالف دادند، بايد كشته شوند؟! نام اين را دموكراسي نمي گذارند.

نكته چهارم:

چگونه عمر دستور قتل كساني را داد كه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) از آنها راضي بود و شايستگي خلافت داشتند. در صحيح بخاري و صحيح مسلم آمده است علت اين كه جناب عمر اينها را براي خلافت كانديد مي كند، اين بود كه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) از اينها راضي است. اگر پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) از ايشان راضي هستند، اگر رأي مخالف بدهند، آيا بايد كشته شوند؟! شما كه بحث «عدالت صحابه» را مطرح مي كنيد و مي گوييد خداوند نسبت به كساني كه در جنگ بدر بودند مي فرمايد «إعملوا ما شئتم : هر كاري مي خواهيد بكنيد» و خداوند هيچ گناهي از آنها را ثبت نمي كند و تمام گناهان شان بخشيده مي شود، آيا يك زنا و دزدي و شراب خوري گناهش بالاتر است يا اين كه بيايد رأي مخالف بدهد؟ اگر يكي از اين 6 نفر بگويد كه مثلاً آقاي عثمان مورد تائيد نيست، چرا عبد الرحمن بن عوف به حضرت علي (عليه السلام) مي گويد كه مراقب باش گردنت بر باد نرود؟!

نكته پنجم:

مگر خود جناب عمر نگفته بود كه فرزندش عبد الله، حتي شايستگي طلاق دادن همسر خود را هم ندارد؟ پس چطور شد كه نظر او را فصل الخطاب يك أمر حساس جامعه اسلامي قرار داده است؟! آقاي محمد بن سعد نقل مي كند كه عمر گفت:

من أستخلف؟ لو كان أبو عبيدة بن الجراح، فقال له رجل: يا أمير المؤمنين! فأين أنت من عبد الله بن عمر؟ فقال: قاتلك الله! والله! ما أردت الله بهذا، أستخلف رجلا ليس يحسن يطلق إمرأته؟!

من چه كسي را خليفه كنم؟ اگر أبو عبيدة بن جراح بود، او را خليفه مي كردم. مردي به او گفت: اي امير المومنين! چرا پسرت عبد الله را خليفه نمي كني؟ عمر گفت: خداوند تو را بكشد! اين چه حرفي است كه مي زني؟! به خدا قسم! خداوند را با اين سخنت در نظر نگرفته اي. آيا مردي را خليفه كنم كه نمي تواند همسرش را طلاق بدهد؟!

الطبقات الكبري لمحمد بن سعد، ج 3، ص 343 ـ تاريخ الخلفاء للسيوطي، ج 1، ص 125 ـ الصواعق المحرقة لإبن حجر الهيثمي، ج 1، ص 304، نشر مؤسسة الرسالة بيروت ـ تاريخ الطبري، ج 3، ص 292 ـ الكامل في التاريخ لإبن الأثير، ج 3، ص 65 ـ تاريخ المدينة المنورة لإبن شبة النميري، ج 3، ص 923 ـ تاريخ اليعقوبي، ج 2، ص 160 ـ كنز العمال للمتقي الهندي، ج 12، ص 681 ـ فتح الباري في شرح صحيح البخاري لإبن حجر العسقلاني، ج 7، ص 54 ـ شرح نهج البلاغة لإبن أبي الحديد المعتزلي، ج 1، ص 190

آقاي عمر كه رسماً إعلام كرده «پسر من شايستگي طلاق دادن زنش را ندارد»، پس چرا گفته است كه اگر 3 نفر يك نظر داشتند و 3 نفر ديگر نظر ديگري داشتند، نظر عبد الله بن عمر با هر كدام بود، نظر آن طرف قبول است؟!

اينها، نكاتي بود كه به ذهن ما رسيد و إن شاء الله اميدواريم اين شبكه ها، به جاي اين كه كسي را به عنوان متهم معرفي كنند و موارد اتهامي را رديف كنند، بيايند به اين سؤالات جواب بدهند كه آيا دعوت كنندگان به آتش جهنم ما هستيم يا ... ؟

* * * * * * *

آقاي محسني

نظر عمر بن خطاب نسبت به چهره واقعي اعضاي شورا چه بود؟

استاد حسيني قزويني

سؤال زيبايي است! جناب عمر بن خطاب اصلاً معتقد به شورا نبود و از طرفي هم گفت كه «پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) از همه اينها راضي است» و از طرفي هم گفت كه «هر كس مخالفت كرد، گردنش را بزنيد» و از طرف ديگر در منابع أهل سنت مي بينيم كه عمر بن خطاب نسبت به اعضاي شورا عباراتي را به كار برده كه اگر اين عبارات را علماء شيعه در كتاب هاي شيعه مي آوردند، آن عالم شيعي را در ماهواره وهابيت در أسفل السافلين قرار مي دادند.

آقاي شهاب الدين زهري نقل مي كند:

عمر بن خطاب به أهل شورا كه نشسته بودند، نگاه كرد و گفت: همه شما طمع در خلافت داريد؟ گفتند: بله، چرا خليفه نشويم؟

و ما الذي يبعدنا منها؟! وليتها أنت فقمت بها و لسنا دونك في قريش و لا في السابقة و لا في القرابة.

چه چيزي ما را از خلافت دور مي كند؟ ما از تو چه چيزي را كم داريم؟ آيا سوابق اسلامي ما كمتر از تو است؟ آيا قرابت ما نسبت به پيامبر (صلي الله عليه و سلم) كمتر از تو است؟

جواب اين شورا، در حقيقت طعنه اي بود به عمر بن خطاب. چون كساني كه در سقيفه حاكم شدند، به اين استدلال كردند كه به رسول الله (صلي الله عليه و آله) قرابت بيشتري دارند و خود را شايسته خلافت دانستند و انصار را بايكوت كردند و بر سر آنها كلاه گذاشتند و بعد هم متوسل به زور شدند. زبير در اينجا طعنه مي زند به عمر و به سقيفه اعتراض مي كند كه نه سوابق اسلامي ما كمتر از تو است و نه قرابت ما به پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) كمتر از تو است.

أفلا أخبركم عن أنفسكم! قال: قل، فإنا لو استعفيناك لم تعفنا. فقال: أما أنت يا زبير، فوعق لقس، مؤمن الرضا، كافر الغضب، يوما إنسان و يوما شيطان و لعلها لو أفضت إليك ظلت يومك تلاطم بالبطحاء علي مد من شعير! أفرأيت إن أفضت إليك، فليت شعري، من يكون للناس يوم تكون شيطانا و من يكون يوم تغضب؟! و ما كان الله ليجمع لك أمر هذه الأمة و أنت علي هذه الصفة.

عمر گفت: آيا شما را از خودتان و اعمال تان آگاه كنم؟ گفتند: بگو، اگر ما هم نخواهيم، تو چهره ما را معرفي خواهي كرد. عمر گفت: اما تو اي زبير، تو يك آدم جاهل و خبيثي هستي و روزي كه حالت خوب است، مؤمن هستي و روزي كه در غضب هستي، كافر هستي. روزي انسان هستي و روزي شيطان هستي و اگر خلافت به تو برسد، به خاطر مقداري گندم، تمام حجاز را زير و رو مي كني. اگر خلافت به تو برسد، روزي كه تو شيطان باشي و غضبناك باشي، چه كسي مي خواهد خليفه مردم باشد؟! اين طور نيست كه روزي مؤمن و خوب باشي و روزي كافر و شيطان باشي و خداوند أمر اين أمت را به تو واگذارد.

ثم أقبل علي طلحة فقال له: أقول أم أسكت؟ قال: قل، فإنك لا تقول من الخير شيئا، قال: أما إني أعرفك منذ أصيبت إصبعك يوم أحد وائيا بالذي حدث لك و لقد مات رسول الله صلي الله عليه و آله ساخطا عليك بالكلمة التي قلتها يوم أنزلت آية الحجاب. ثم قال: أفأقول أم أسكت؟ قال: بالله أسكت.

سپس رو كرد به طلحه و گفت: بگويم يا ساكت باشم؟ طلحه گفت: بگو، من مي دانم كه هيچ خيري نسبت به من از دهان تو خارج نمي شود. عمر گفت: روزي كه انگشت تو در جنگ أحد از بين رفت، دچار تكبر شدي و رسول الله (صلي الله عليه و سلم) از دنيا رفت در حالي كه از دست تو غضبناك بود به خاطر حرفي كه تو درباره حجاب گفتي وقتي آيه حجاب نازل شد (چون وقتي آيه حجاب آمد، طلحه گفت: رسول الله (صلي الله عليه و سلم) با دختران ما ازدواج مي كند و اگر از دنيا برود، من با عايشه ازدواج مي كنم و اين موجب ايذاء رسول الله (صلي الله عليه و سلم) شد). سپس عمر گفت: باز هم بگويم يا ساكت باشم؟ طلحه گفت: تو را به خدا قسم! ساكت باش و ديگر چيزي نگو.

ثم أقبل علي سعد بن أبي وقاص فقال: إنما أنت صاحب مقنب من هذه المقانب، تقاتل به و صاحب قنص و قوس و أسهم و ما زهرة و الخلافة و أمور الناس!

سپس رو كرد به سعد بن أبي وقاص و گفت: كار تو قتل و كشتار است و أهل صيادي و تيراندازي هستي. قبيله بني زهره كجا و خلافت و امور مردم كجا؟!

ثم أقبل علي عبد الرحمن بن عوف فقال: و أما أنت يا عبد الرحمن، فلو وزن نصف إيمان المسلمين بإيمانك لرجح إيمانك به و لكن ليس يصلح هذا الامر لمن فيه ضعف كضعفك و ما زهرة و هذا الامر!

سپس رو كرد به عبد الرحمن بن عوف و گفت: اگر ايمان همه مسلمين در يك كفه ترازو باشد و ايمان تو در كفه ديگر باشد، ايمان تو سنگين تر است، ولي تو ضعيف هستي و أمر خلافت براي كسي كه مانند تو ضعيف است، شايسته نيست و قبيله بني زهره كجا و خلافت و امور مردم كجا؟!

ثم أقبل علي علي عليه السلام، فقال: لله أنت لولا دعابة فيك! أما والله! لئن وليتهم لتحملنهم علي الحق الواضح و المحجة البيضاء.

سپس رو كرد به علي و گفت: اگر تو آدم شوخ طبعي نبودي، هيچ عيبي در تو نبود. به خدا قسم! اگر تو خليفه شوي، مردم را به راه حق و آشكار و راه روشن هدايت مي كني.

برخي مي گويند كه «اگر حضرت علي (عليه السلام) خليفه مي شد، چه مي شد؟ حال كه خليفه نشده، چه شده است؟». اگر خليفه مي شد، اين سخن جناب عمر به حقيقت مي پيوست.

ثم أقبل علي عثمان، فقال: ... فحملت بني أمية و بني أبي معيط علي رقاب الناس و آثرتهم بالفئ، فسارت إليك عصابة من ذؤبان العرب، فذبحوك علي فراشك ذبحا، والله! لئن فعلوا لتفعلن و لئن فعلت ليفعلن، فقال: فإذا كان ذلك فاذكر قولي، فإنه كائن.

سپس رو كرد به عثمان و گفت: اگر تو خليفه شوي، مي دانم كه بني أميه و بني معيط را بر گردن مردم سوار مي كني و بر مردم تحميل مي كني و بيت المال را حيف مي كني. اگر اين كار را كردي، بدان كه گرگ هاي عرب جمع مي شوند و تو را در رختخوابت ذبح مي كنند. به خدا قسم! اگر تو اين كار را بكني، عرب هم هم چنين كاري را خواهد كرد. وقتي جمع شدند و تو را در رختخوابت ذبح كردند، به ياد اين حرف من باش؛ اين قطعاً اتفاق خواهد افتاد.

نثر الدرر لأبي سعد منصور بن الحسين الآبي (متوفاي 421 هجري)، ج 2، ص 33، چاپ دار الكتب العلمية بيروت ـ تذكرة الحمدونية لإبن حمدون، ج 9، ص 147، نشر دار صادر بيروت ـ السقيفة و فدك للجوهري، ص 89 ـ شرح نهج البلاغة لإبن أبي الحديد المعتزلي، ج 1، ص 186 ـ تمهيد الأوائل و تلخيص الدلائل للباقلاني، ص 510

جناب إبن قتبية دينوري شبيه اين مطلب را الإمامة و السياسة مي آورد و اين را اضافه مي كند كه عمر به عبد الرحمن بن عوف گفت:

ما يمنعني منك يا عبد الرحمن إلا أنك فرعون هذه الأمة.

اين كه من تو را خليفه نمي كنم به اين دليل است كه تو فرعون أمت اسلامي هستي.

الامامة و السياسة لإقتيبة الدينوري، تحقيق الزيني، ج 1، ص 29

اما در رابطه با عبارتي كه آقاي عمر نسبت به طلحه گفت، آقاي بَغَوي كه از مفسران بنام أهل سنت است، در رابطه با آيه شريفه:

وَ لَا أَنْ تَنْكِحُوا أَزْوَاجَهُ مِنْ بَعْدِهِ أَبَدًا

سوره أحزاب / آيه 53

مي گويد:

نزلت في رجل من أصحاب النبي (صلي الله عليه و سلم) قال: لئن قبض رسول الله (صلي الله عليه و سلم) لأنكحن عايشة.

اين آيه در مورد مردي از أصحاب رسول الله (صلي الله عليه و سلم) نازل شد كه گفت: اگر رسول الله (صلي الله عليه و سلم) از دنيا برود، من با عايشه ازدواج مي كنم.

قال مقاتل بن سليمان: هو طلحة بن عبيد الله.

مقاتل بن سليمان مي گويد: اين شخص، طلحة بن عبيد الله بود.

تفسير البغوي، ج 3، ص 541 ـ تفسير الرازي، ج 25، ص 225

* * * * * * *

آقاي محسني

پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) در مورد أمير المؤمنين (عليه السلام) فرموده بود:

اگر شما او را ولي خود قرار دهيد، او شما را به راه راست هدايت خواهد كرد، ولي شما اين كار را نمي كنيد.

در مورد اين روايت توضيح بفرماييد.

استاد حسيني قزويني

بله، اين عبارتي از خليفه دوم نقل كرديم كه گفت:

اگر علي را خليفه كنم، مردم را به راه راست مي كند و مي دانم اين كار را نمي كنند.

در منابع متعدد أهل سنت آمده است از قول پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) كه صراحتاً فرمودند:

وان وليتموها عليا فهاد مهتد يقيمكم علي صراط مستقيم.

اگر علي را خليفه كنيد، او را هدايت شده و هدايت گر خواهيد يافت كه شما را به راه راست هدايت مي كند.

شواهد التنزيل للحاكم الحسكاني، ج 1، ص 85 ـ الكامل لعبد الله بن عدي، ج 5، ص 313 ـ تاريخ بغداد للخطيب البغدادي، ج 4، ص 70 ـ أنساب الأشراف للبلاذري، ص 102

آقاي حاكم نيشابوري مي گويد:

هذا حديث صحيح علي شرط الشيخين و لم يخرجاه.

المستدرك علي الصحيحين للحاكم النيشابوري، ج 3، ص 142

هم چنين احمد بن حنبل در مسند احمد، جلد 1، صفحه 109 آورده است كه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) فرمود:

إن تؤمروا عليا رضي الله عنه و لا أراكم فاعلين، تجدوه هاديا مهديا يأخذ بكم الطريق المستقيم.

اگر علي را امام و امير خودتان قرار بدهيد، گرچه مي دانم اين كار را نمي كنيد، او را هدايت شده و هدايت گر خواهيد يافت كه شما به راه مستقيم هدايت خواهد كرد.

مجمع الزوائد و منبع الفوائد للهيثمي، ج 5، ص 176 ـ كنز العمال للمتقي الهندي، ج 5، ص 799 ـ شواهد التنزيل للحاكم الحسكاني، ج 1، ص 82 ـ روح المعاني للآلوسي، ج 6، ص 170 ـ تاريخ مدينة دمشق لإبن عساكر، ج 42، ص 420 ـ أسد الغابة في معرفة الصحابة لإبن الأثير الجزري، ج 4، ص 31 ـ ميزان الإعتدال للذهبي، ج 3، ص 363 ـ الإصابة في تمييز الصحابة لإبن حجر العسقلاني، ج 4، ص 468 ـ البداية و النهاية لإبن كثير الدمشقي، ج 7، ص 397 ـ سبل الهدي و الرشاد للصالحي الشامي، ج 11، ص 250

در كنز العمال متقي هندي آمده است:

و إن تستخلفوا عليا و ما أراكم فاعلين، تجدوه هاديا مهديا يحملكم من المحجة البيضاء.

اگر علي را خليفه خودتان قرار دهيد، گرچه مي دانم اين كار را نمي كنيد، او را هدايت شده و هدايت گر خواهيد يافت و شما را به راه روشن هدايت خواهد كرد.

كنز العمال للمتقي الهندي، ج 11، ص 630، ح 33072

اينها تعابيري است كه در منابع أهل سنت آمده است.

* * * * * * *

سؤالات بينندگان

سؤال 1 :

در مورد اين آيه:

سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ

سوره معارج / آيه 1

توضيح بفرماييد:

جواب 1 :

بعد از اين كه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) أمير المؤمنين (عليه السلام) را در غدير براي خلافت معرفي فرمودند، يكي از صحابه به نام حارث بن نعمان آمد نزد پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) و گفت:

به ما گفتي نماز بخوانيد، خوانديم و گفتي روزه بگيريد، گرفتيم و گفتي حج برويد، رفتيم. الآن هم آمده اي پسر عمويت را به عنوان خليفه بعد از خود بر ما معين مي كني؟! آيا اين كار از جانب خودت بود يا از جانب خداوند؟

پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) فرمود:

و الذي لا إله إلا هو! إن هذا من الله.

قسم به خدايي كه هيچ شريكي ندارد، اين كار به أمر خداوند بوده است.

بعد هم اين صحابه ناراحت و عصباني شد و گفت:

أللهم! إن كان ما يقول محمد حقا فأمطر علينا حجارة من السماء أو ائتنا بعذاب أليم.

خدايا! اگر آنچه را كه محمد مي گويد حق است، سنگي از آسمان بر ما فرو فرست يا عذابي دردناك بر ما نازل كن.

فما وصل إلي راحلته، حتي رماه الله بحجر، فسقط علي هامته و خرج من دبره فقتله و أنزل الله تعالي: «سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ / لِلْكَافِرينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ».

قبل از اين كه اين صحابه به شترش برسد، خداوند سنگي را از آسمان فرستاد كه از سرش وارد شد و از پايينش درآمد و مُرد و خداوند اين آيه را نازل كرد: « ... »

السيرة الحلبية للحلبي، ج 3، ص 337 ـ تفسير الثعلبي، ج 10، ص 35 ـ الجامع لأحكام القرآن للقرطبي، ج 18، ص 278 ـ مناقب علي بن أبي طالب لإبن مردويه الأصفهاني، ص 248 ـ ينابيع المودة لذوي القربي للقندوزي، ج 2، ص 370 ـ فيض القدير شرح الجامع الصغير للمناوي، ج 6، ص 282 ـ تفسير أبي السعود، ج 9، ص 29 ـ روح المعاني للآلوسي، ج 29، ص 55 ـ الفصول المهمة في معرفة الأئمة لإبن الصباغ، ج 1، ص 244 ـ التذكرة لسبط إبن الجوزي، ص 30 ـ تفسير أبي السعود، ج 9، ص 29

* * * * * * *

سؤال 2 :

منظور از كلمه «أَنْفُسَنَا» در آيه مباهله چيست؟

جواب 2 :

جناب آقاي إبن كثير دمشقي مي گويد:

قال جابر «أَنْفُسَنَا وَ أَنْفُسَكُمْ» رسول الله صلي الله عليه و سلم و علي بن أبي طالب و «أَبْنَاءَنَا» الحسن و الحسين و «نِسَاءَنَا» فاطمة.

جابر بن عبد الله انصاري مي گويد: منظور از «أَنْفُسَنَا»، رسول الله (صلي الله عليه و سلم) و علي بن أبي طالب هستند و منظور از «أَبْنَاءَنَا» حسن و حسين هستند و منظور از «نِسَاءَنَا» فاطمه است.

آقاي إبن كثير دمشقي اين روايت را مي آورد و مي گويد:

حاكم نيشابوري اين روايت را آورده و مي گويد: صحيح است و شرايط صحيح بخاري و صحيح مسلم را دارد.

تفسير القرآن العظيم لإبن كثير الدمشقي، ج 1، ص 379 ـ الدر المنثور لجلال الدين السيوطي، ج 2، ص 39 ـ فتح القدير الجامع بين فني الرواية و الدراية من علم التفسير للشوكاني، ج 1، ص 347

* * * * * * *

سؤال 3 :

در بعضي از شبكه ها شنيده ام كه از قول عمر گفته اند:

من متعه را از خودم حرام نكرده ام، بلكه اين دستور پيامبر (صلي الله عليه و سلم) بوده است.

با اين كه جمله معروفي دارد كه مي گويد:

متعتان كانتا في زمن رسول الله (صلي الله عليه و سلم) و أنا أحرمهما و أعاقب عليهما.

به قول اينها كه آقاي أبو بكر، يار غار پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) بوده و به او نزديك بوده، چطور او اين مطلب را نگفته و آقاي عمر اين مطلب را بعد از مدتي گفته است؟

جواب 3 :

من إبتداء يك كليپي را پخش مي كنيم و سپس جواب آن را مي دهيم:

پخش كليپ

كارشناس:

ربطي به عمر هم ندارد كه بگويند عمر آمده هم چنين را آورده. آن مسئله متعه حج است، حج تمتع است جناب آقاي هاشمي.

هاشمي:

در متعه نكاح آمده است.

كارشناس:

اگر درباره متعه نكاح باشد، عمر نمي تواند. عمر يك حديث ثابت را بازگو مي كند، نه اين كه مشرّع است جناب آقاي هاشمي. فرق بين اين است كه يك نفر بگويد من حرام مي كنم يا نقل قول بكند از فرمايش حضرت علي كه از رسول الله (صلي الله عليه و سلم) حديث روايت مي كند كه:

رسول الله متعه را، صيغه را حرام كرده است.

فرق اين دو واضح و روشن است. ناقل حديث با مشرّع و كسي كه بگويد من حرام مي كنم، دو تاست. حضرت عمر نفرمود من حرام مي كنم. اگر هم هست، اگر در رابطه با متعة النكاح است، حضرت عمر ناقل حديث رسول الله است.

[پايان كليپ]

اين آقا مي گويد:

عمر مشرّع نيست، نقل قول مي كند و مي گويد رسول الله (صلي الله عليه و سلم) حرام كرده است.

يعني اگر عمر بگويد «من حرام كرده ام»، مشرّع است. اين آقايان هم مي گويند تشريع فقط براي پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) است و مشرّع را كافر و مرتدّ مي دانند.

برادران عزيز أهل سنت! من كاري ندارم كه اين آقايان چقدر مطالعه مي كنند يا مطالعه نمي كنند يا چه حرف هايي مي زنند! در جلسات قبل هم كليپي را نقل كرديم كه ايشان مي گفت: «علامه مجلسي هيچ حرفي را در رابطه با سحر النبي نزده است» و ما هم ثابت كرديم كه علامه مجلسي (ره) هم خودش حرف دارد و هم از بزرگان ديگري مانند شيخ طبرسي (ره) نقل كرده است كه «اگر كسي بگويد پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) سحر شده است، عقلش را از دست داده است و ديوانه است». ما فكر مي كرديم كه اينها فقط درباره علامه مجلسي (ره) و بزرگان ما دروغ مي بافند، ولي اين آقايان حتي نسبت به عمر هم رحم نمي كنند و صراحتاً مي گويند كه «عمر نقل قول كرده و حرام نكرده است». من از عزيزان تقاضا مي كنم كه مسند احمد را نگاه كنند كه در جلد 3، صفحه 325 از جابر بن عبد الله انصاري نقل مي كند:

متعتان كانتا علي عهد النبي صلي الله عليه و سلم، فنهانا عنهما عمر رضي الله تعالي عنه.

دو متعه (متعة النساء و متعة الحج) در زمان نبي (صلي الله عليه و سلم) بود و عمر (رضي الله عنه) ما را از آن دو نهي كرد.

آقاي سرخسي كه از فقهاء بزرگ احناف است، در كتاب فقهي المبسوط، جلد 4، صفحه 27 مي گويد:

و قد صح أن عمر رضي الله عنه نهي الناس عن المتعة، فقال: متعتان كانتا علي عهد رسول الله صلي الله عليه و سلم و أنا أنهي الناس عنهما: متعة النساء و متعة الحج.

در حديث صحيح ثابت شده است كه عمر (رضي الله عنه) مردم را از متعه نهي كرد و گفت: دو متعه در زمان رسول الله (صلي الله عليه و سلم) بود و من مردم را از آن دو نهي مي كنم: متعه زنان و متعه حج.

اصول السرخسي، ج 2، ص 6

آقاي إبن قدامه مقدسي كه از فقهاء نامي حنابله است و آقايان وهابي ها هم ارادت ويژه اي به او دارند، در كتاب فقهي المغني، جلد 7، صفحه 572 همين عبارت را مي آورد.

أحكام القرآن للجصاص، ج 1، ص 354 ـ الجامع لأحكام القرآن للقرطبي، ج 2، ص 392 ـ تذكرة الحفاظ للذهبي، ج 1، ص 366 ـ تفسير الرازي، ج 5، ص 167 ـ علل الدارقطني، ج 2، ص 156 ـ تاريخ بغداد للخطيب البغدادي، ج 14، ص 202 ـ تاريخ مدينة دمشق لإبن عساكر، ج 64، ص 71 ـ تهذيب الكمال في أسماء الرجال للمزي، ج 31، ص 214 ـ تاريخ الإسلام للذهبي، ج 15، ص 418 ـ شرح معاني الآثار لأحمد بن محمد بن سلمة، ج 2، ص 146 ـ معرفة السنن و الآثار للبيهقي، ج 5، ص 345 ـ الاستذكار لإبن عبد البر، ج 4، ص 95 ـ التمهيد لإبن عبد البر، ج 10، ص 113 ـ كنز العمال للمتقي الهندي، ج 16، ص 521 ـ بداية المجتهد لإبن رشد الآندلسي، ج 1، ص 346

آقاي إبن حزم آندلسي كه مورد تائيد إبن تيميه است و در اين شبكه هاي وهابيت هم به كرات مطالبي از او نقل مي كنند، در كتاب المحلي كه كتاب فقهي ظاهري هاست، جلد 7، صفحه 107 مي گويد كه عمر گفت:

متعتان كانتا علي عهد رسول الله صلي الله عليه و سلم و أنا أنهي عنهما و أضرب عليهما: متعة النساء و متعة الحج.

دو متعه در زمان رسول الله (صلي الله عليه و سلم) مشروع بود و من از آن دو نهي مي كنم و هر كس اين دو متعه را انجام دهد، من او را مي زنم: متعه زنان و متعه حج.

اين عباراتي است كه آقايان نقل كرده اند بر اين كه عمر صراحتاً مي گويد كه «دو متعه در زمان رسول الله (صلي الله عليه و آله) جايز بود و من مردم را از آن دو نهي مي كنم و هر كس آنها را انجام بدهد، او را عقاب مي كنم».

حتي ما از صحيح مسلم نقل كرديم كه جابر مي گويد:

كنا نستمتع بالقبضة من التمر و الدقيق الأيام علي عهد رسول الله صلي الله عليه و سلم و أبي بكر، حتي نهي عنه عمر في شأن عمرو بن حريث.

ما صحابه در زمان رسول الله (صلي الله عليه و سلم) و أبو بكر، زنان را با مقداري خرما و آرد متعه مي كرديم، تا اين كه عمر در قضيه عمرو بن حريث متعه را نهي كرد.

صحيح مسلم لمسلم بن حجاج النيشابوري، ج 4، ص 131، ح 3306، كتاب النكاح، باب نكاح المتعة

اين واضح و روشن است. ولي اين آقا مي گويد «عمر مشرّع نبوده است». حالا كه ما ثابت كرديم آقاي عمر مشرّع بوده است، حكم اين قضيه چيست؟ حضرتعالي بيان كنيد. اگر واقعاً راست مي گوييد، به جاي إهانت، جسارت و فحاشي، جواب ما را بدهيد. چيزي كه در زمان پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) حلال بود، چرا آقاي عمر آن را در زمان خودش حرام كرده است؟!

داستان عمرو بن حريث هم اين بود كه او يك زني را متعه كرده بود و از او بچه دار شده بود و اين زن را رها كرده بود و رفته بود. اين زن هم نزد عمر رفت و ماجرا را برايش گفت. عمر عصباني شد و آمد بالاي منبر و گفت:

متعتان كانتا علي عهد رسول الله صلي الله عليه و سلم و أنا أنهي الناس عنهما: متعة النساء و متعة الحج.

* * * * * * *

سؤال 4 :

چه كسي لقب «مرتضي» را به حضرت علي (عليه السلام) و لقب «صديق» را به أبو بكر و لقب «فاروق» را به عمر و «ذو النورين» را به عثمان داده است؟

جواب 4 :

آقايان أهل سنت روايتي را نقل كرده اند و آقاي سيوطي هم در الدر المنثور، جلد 4، صفحه 153 نقل مي كند كه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) فرمود:

ليلة أسري بي رأيت علي العرش مكتوبا: لا إله إلا الله، محمد رسول الله، أبو بكر الصديق، عمر الفاروق، عثمان ذو النورين.

شبي كه به عرش رفتم، ديدم كه نوشته شده است: لا إله إلا الله، محمد رسول الله، أبو بكر صديق، عمر فاروق، عثمان ذو النورين.

و هيچ خبري هم از نام حضرت علي (عليه السلام) نبود. اين عبارتي است كه آقاي سيوطي نقل مي كند.

از ميان علماء أهل سنت هم آقاي إبن حبان اين خبر را در كتاب المجروحين خود مي آورد و مي گويد:

هذان خبران باطلان موضوعان لا شك فيه.

اين دو روايت باطل و جعلي هستند و شكي در آن نيست.

كتاب المجروحين لإبن حبان، ج 2، ص 116

آقاي إبن جوزي هم مي گويد:

كسي كه اين روايت را جعل كرده، فردي به نام عمر بن اسماعيل است و يحيي بن معين هم درباره او گفته است:

كذاب دجال سوء خبيث.

آدمي دروغ گو و دجال و پست فطرت است.

الموضوعات لإبن الجوزي، ج 1، ص 327

آقاي ذهبي هم اين روايت را در ميزان الإعتدال، جلد 1، صفحه 540 و إبن حجر عسقلاني در لسان الميزان، جلد 2، صفحه 295 نقل مي كنند و مي گويند:

هذا باطل.

آقاي إبن كثير دمشقي هم در كتاب البداية و النهاية اين روايت را نقل مي كند و مي گويد باطل است.

البداية و النهاية لإبن كثير الدمشقي، ج 7، ص 230

آقاي إبن سعد هم در الطبقات الكبري، جلد 3، صفحه 270 مي گويد:

اين أهل كتاب بودند كه به عمر لقب فاروق دادند و متأسفانه مسلمانان هم از آنها متأثر شدند و اين لقب را دادند.

تاريخ مدينة دمشق لإبن عساكر، ج 44، ص 51 ـ تاريخ المدينة لإبن شبة النميري، ج 2، ص 662 ـ تاريخ الطبري، ج 3، ص 267

جالب اين است كه آقاي إبن كثير دمشقي در البداية و النهاية، جلد 7، صفحه 150 همين عبارت را نقل مي كند.

علت اين كه ما مي گوييم أمير المؤمنين (عليه السلام) «فاروق أعظم» است و «فاروق أمت» و «صديق اكبر» است، به اين دليل است كه اين لقب را پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) به ايشان داده است و آقاي طبراني كه از استوانه هاي حديثي أهل سنت است، در كتاب المعجم الكبير، جلد 6، صفحه 269 از ابوذر نقل مي كند:

روزي پيامبر (صلي الله عليه و سلم) دست علي را گرفت و فرمود:

اين اولين كسي است كه به من ايمان آورد و اولين كسي است كه در روز قيامت با من مصافحه مي كند:

و هذا الصديق الأكبر و فاروق هذه الأمة، يفرق بين الحق و الباطل و هذا يعسوب المؤمنين.

أسد الغابة في معرفة الصحابة لإبن الأثير الجزري، ج 5، ص 287 ـ كنز العمال للمتقي الهندي، ج 11، ص 616 ـ تاريخ مدينة دمشق لإبن عساكر، ج 42، ص 41 ـ الكامل لعبد الله بن عدي، ج 4، ص 229 ـ الإصابة في تمييز الصحابة لإبن حجر العسقلاني، ج 7، ص 294

بعضي از آقايان خواستند بگويند كه اين روايت ضعيف است. مثلاً در مجمع الزوائد و منبع الفوائد آقاي هيثمي، جلد 9، صفحه 102 آمده است:

و فيه عمرو بن سعيد المصري و هو ضعيف.

اين روايت به دليل وجود عمرو بن سعيد مصري ضعيف است.

حال آن كه در خلاصه تذهيب تهذيب الكمال في أسماء الرجال آقاي خزرجي، صفحه 286 از قول آقاي عجلي نقل مي كند كه:

ثقة ثبت.

ايشان هم مورد وثوق است و هم آدم متقني است.

* * * * * * *

سؤال 5 :

منظور از «أمهات المؤمنين» در قرآن چيست؟

جواب 5 :

قضيه «أمهات المؤمنين» فقط يك خاصيت دارد و آن هم حرمت ازدواج با آنهاست. كساني كه مي گويند زنان پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) مانند مادران خود ما هستند، اين گونه نيست. ما از اين آقايان سؤال مي كنيم كه اگر الآن أم المؤمنين عايشه ، أم سلمه و حفصه بيايند اينجا و بدون روسري باشند، آيا كارشناسان شبكه كلمه مي توانند به آنها نگاه كنند يا نمي توانند؟ اين را به ما جواب بدهند! آيا اينها محرم هستند كه بتوان به آنها نگاه كرد يا نه؟ «أمهات المؤمنين» مانند خواهرزن مي ماند كه هم ازدواج با او حرام است و هم نمي توان به او نگاه كرد و محرم نيست. شما هم در روايات متعددي آورده ايد كه عايشه به خواهرانش مي گفت:

به بعضي از كساني كه مي خواهند با من رفت و آمد كنند شير بدهيد تا به من محرم شوند.

تفسير مقاتل بن سليمان، ج 3، ص 53 ـ الجامع لأحكام القرآن للقرطبي، ج 14، ص 228 ـ تفسير السمعاني، ج 4، ص 301

* * * * * * *

سؤال 6 :

شما كه مي گويد حضرت علي (عليه السلام) امام است، پس أبو بكر و عمر چه مي شوند؟ آيا شما دليلي بر امامت حضرت علي (عليه السلام) داريد؟

جواب 6 :

اين سؤال، پاسخ خيلي مفصلي دارد، ولي من مختصر عرض مي كنم:

نكته اول:

اين آقاياني كه مي گويند در كجاي قرآن درباره امامت حضرت علي (عليه السلام) آيه اي آمده است؟ من از اين آقايان سؤال مي كنم:

اينها كه توصيه مي كنند قرآن را ملاك قرار بدهيم، در كجاي قرآن نوشته شده است كه نماز صبح 2 ركعت است؟ نماز صبح و ظهر و عصر در كجاي قرآن آمده است؟ در كجاي قرآن آمده است: «صلوا صلاة الظهر»، «صلوا صلاة العصر»، «صلوا صلاة المغرب»؟ در كجاي قرآن اسمي از نماز صبح و ظهر و عصر و مغرب و عشاء آمده است غير از اين آيه:

أَقِمِ الصَّلَاةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ إِلَي غَسَقِ اللَّيْلِ وَ قُرْآَنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآَنَ الْفَجْرِ كَانَ مَشْهُودًا

سوره إسراء / آيه 78

نكته دوم:

قرآن «تِبْيَانًا لِكُلِّ شَيْءٍ (سوره نحل / آيه 89)» است، ولي:

وَ أَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ

و ما اين ذكر (قرآن) را بر تو نازل كرديم تا آنچه به سوي مردم نازل شده است را براي آنها تبيين كني، شايد انديشه كنند.

سوره نحل / آيه 44

وَ ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا

آنچه را پيامبر براي شما آورده بگيريد و از آنچه شما را نهي كرده دور شويد.

سوره حشر / آيه 7

شما كه مي فرمايد آيه 11 سوره نور در حق خانم عايشه نازل شده است، از كجا اين مطلب را آورده ايد؟ در كجاي اين آيه اسم عايشه آمده است؟ شما كه مي گوييد آيه غار در رابطه با أبو بكر است، از كجا آورده ايد؟ شما مي گوييد اينها را روايات معين كرده است. اگر روايات معين كرده اند، در آيه 55 سوره مائده هم كه مي فرمايد:

إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ

سرپرست و رهبر شما تنها خدا است و پيامبر او و آنها كه ايمان آورده اند و نماز را بر پا مي دارند و در حال ركوع زكات مي پردازند.

روايات مي گويند كه درباره حضرت علي (عليه السلام) نازل شده است. آقاي آلوسي وهابي مي فرمايد:

و غالب الأخباريين علي أنها نزلت في علي كرم الله تعالي وجهه.

نظر غالب محدثين اين است كه اين آيه در شأن علي (كرم الله تعالي وجهه) نازل شده است.

روح المعاني للآلوسي، ج 6، ص 167

در صفحه 186 هم مي گويد:

و الآية عند معظم المحدثين نزلت في علي كرم الله تعالي وجهه.

بيشتر محدثين بر اين عقيده هستند كه اين آيه در شأن علي (كرم الله تعالي وجهه) نازل شده است.

در اين آيه هم كلمه «ولي» آمده است، نه «مولي».

در آيه ابلاغ هم آمده است:

يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ

اي پيامبر! آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است كاملا (به مردم) برسان و اگر اين كار را نكني، رسالت او را انجام نداده اي .

سوره مائده / آيه 67

مفسران بزرگ شما مانند فخري رازي در تفسيرش، جلد 2، صفحه 49 و آقاي سيوطي در الدر المنثور، جلد 2، صفحه 298 و آقاي واحدي در تفسيرش، صفحه 204 مي گويند كه اين آيه در روز عيد غدير نازل شد و بعد از نزول اين آيه، پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) دست حضرت علي (عليه السلام) را گرفت و فرمود:

من كنت مولاه فعلي مولاه.

و آقاي عمر هم آمد گفت:

أصبحت مولاي و مولي كل مؤمن و مؤمنة.

جالب اين است كه همين آقاي آلوسي وهابي در تفسير روح المعاني، جلد 6، صفحه 193 نقل مي كند از عبد الله بن مسعود كه مي گويد:

كنا نقرأ علي عهد رسول الله صلي الله عليه و سلم:

ما در زمان رسول الله (صلي الله عليه و آله) اين آيه را اين گونه مي خوانديم:

«يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ» إن عليا ولي المؤمنين «وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ».

«اي پيامبر! آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است كاملا (به مردم) برسان» كه علي ولي مؤمنين است «و اگر اين كار را نكني، رسالت او را انجام نداده اي »

استفاده خلفاء از كلمه «ولي» به عنوان جانشيني و خلافت

در اينجا هم كلمه «ولي» آمده است، نه «مولي». جناب أبو بكر هم گفت:

وقتي پيامبر (صلي الله عليه و سلم) از دنيا رفت:

أنا ولي رسول الله صلي الله عليه و سلم.

من ولي و جانشين ايشان بودم.

صحيح مسلم لمسلم بن حجاج النيشابوري، ج 5، ص 152، ح 4468

عمر هم گفت:

ثم توفي أبو بكر و انا ولي رسول الله صلي الله عليه و سلم و ولي أبي بكر.

وقتي أبو بكر از دنيا رفت، من ولي و جانشين رسول الله (صلي الله عليه و سلم) ولي و جانشين أبو بكر شدم.

هم چنين أبو بكر در جاي ديگري مي گويد:

و قد وليت أمركم.

من ولي شما شدم.

الطبقات الكبري لمحمد بن سعد، ج 3، ص 182 ـ تاريخ مدينة دمشق لإبن عساكر، ج 30، ص 301 ـ أسد الغابة في معرفة الصحابة لإبن الأثير الجزري، ج 4، ص 70 ـ تاريخ الطبري، ج 2، ص 619 ـ الإمامة و السياسة لإبن قتيبة الدينوري، تحقيق الزيني، ج 1، ص 23

و نمي گويد:

أنا جعلت خليفة لكم.

كلمه «ولي» در لسان خود خلفاء، صراحت در خلافت دارد. خود آقاي إبن كثير دمشقي در البداية و النهاية، جلد 6، صفحه 333 مي گويد سند اين روايت صحيح است.

هم چنين نسبت به عمر مي گويد:

وليت عليكم عمر.

از كلمه «ولي» استفاده كرده است و نمي گويد:

جعلت عمر خليفة لكم.

هم چنين در اين جلسه گفتيم كه عمر مي گويد:

و لو أدركت معاذ بن جبل ثم وليته.

اگر معاذ بن جبل زنده بود، من او را ولي و خليفه قرار مي دادم.

و لو أدركت خالد بن الوليد ثم وليته.

اگر خالد بن وليد زنده بود، من او را ولي و خليفه قرار مي دادم.

در حديث ولايت هم پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) فرمود:

إن عليا مني و أنا منه و ولي كل مؤمن بعدي.

علي از من است و من از علي هستم و او ولي تمام مؤمنين بعد از من است.

المستدرك علي الصحيحين للحاكم النيشابوري، ج 3، ص 110 و 134 ـ مسند احمد للإمام احمد بن حنبل، ج 4، ص 438 ـ مجمع الزوائد و منبع الفوائد للهيثمي، ج 9، ص 120 ـ مسند أبي داود الطيالسي، ص 111 ـ المصنف لإبن أبي شيبة الكوفي، ج 7، ص 504 ـ كتاب السنة لعمرو بن أبي عاصم، ص 552 ـ خصائص أمير المؤمنين (ع) للنسائي، ص 87 ـ مسند أبي يعلي، ج 1، ص 293 ـ صحيح إبن حبان، ج 15، ص 374 ـ المعجم الكبير للطبراني، ج 18، ص 129 ـ تاريخ مدينة دمشق لإبن عساكر، ج 42، ص 197 ـ أسد الغابة في معرفة الصحابة لإبن الأثير الجزري، ج 4، ص 27 ـ ميزان الإعتدال للذهبي، ج 1، ص 410 ـ الإصابة في تمييز الصحابة لإبن حجر العسقلاني، ج 4، ص 468 ـ تاريخ الإسلام للذهبي، ج 3، ص 631 ـ البداية و النهاية لإبن كثير الدمشقي، ج 7، ص 381

آقاي حاكم نيشابوري مي گويد صحيح است.

آقاي ذهبي هم در تلخيص المستدرك علي الصحيحين مي گويد صحيح است.

آقاي الباني هم در سلسلة الأحاديث الصحيحة، جلد 5، صفحه 222 مي گويد اين روايت صحيح است.

* * * * * * *

سؤال 7 :

آيا شما شيعيان معتقديد كه أم كلثوم همسر عمر نيست؟

جواب 7 :

اين سؤال را چندين بار جواب داده ايم. عقيده بنده اين است كه أم كلثوم (سلام الله عليها) دختر أمير المؤمنين (عليه السلام) بوده و عمر هم او را به زور به ازدواج خود در آورد. مرحوم شيخ كليني (ره) هم با سند صحيح در كتاب كافي آورده است:

لما خطب إليه قال له أمير المؤمنين: إنها صبية، قال: فلقي العباس فقال له: مالي أبي بأس؟ قال: و ما ذاك؟ قال: خطبت إلي إبن أخيك فردني، أما و الله! لأعورن زمزم و لا أدع لكم مكرمة إلا هدمتها و لأقيمن عليه شاهدين بأنه سرق و لأقطعن يمينه، فأتاه العباس فأخبره و سأله أن يجعل الامر إليه، فجعله إليه.

نظر من هم همين است. ولي خود آقايان أهل سنت بايد در اين مورد به ما جواب بدهند. چند شب پيش هم يك نفر به اين شبكه وهابي زنگ زده و گفته آقاي قزويني گفته است: «أم كلثوم دختر أبو بكر بوده و در خانه علي بزرگ شد و عرب ها هم دخترخوانده را دختر مي گويند». البته اين كارشناس هم منصف بود و گفت كه آقاي قزويني گفته است: «من اين را قبول ندارم». همين اندازه كه اينها انصاف دارند، من هم همين اندازه از اينها تقدير مي كنم و تبريك مي گويم.

بنده عرض كردم كه خود آقاي نووي (متوفاي 676 هجري) كه از استوانه هاي علمي أهل سنت است و از فقهاء بنام شافعي هاست، صراحتاً در كتاب تهذيب الأسماء و اللغات، جلد 2، صفحه 630 مي گويد:

اين أم كلثوم كه با عمر ازدواج كرد، دختر أبو بكر بود.

جالب اين كه اين آقايان يك كليپي را پخش كرده اند و گفته اند «فلاني كليپ هايي را از ما پخش مي كند، ولي اين كليپ را ديگر نمي تواند پخش كند؛ چون جوابي براي گفتن ندارد».

ما إبتداء اين كليپ را پخش مي كنيم و به بررسي آن مي پردازيم:

پخش كليپ:

مجري (آقاي هاشمي):

آقاي قاسم از شيراز، بحثي را گفتند، مثل اين كه أم كلثوم دختر خوانده علي بوده و دختر فاطمه نبوده. من در اينجا از منابع معتبر شيعه، شرح إحقاق الحق سيد مرعشي، جلد 18، باب في ما أورده المصري في كتابه من جامع فضائل أهل البيت، صفحه 538 فرمودند:

و صح أن عمر بن الخطاب خطب لنفسه أم كلثوم بنت فاطمة من أبيها علي إبن أبي طالب فاعتل بصغرها و بأنه حابسها لولد أخيه جعفر، فألح عليه عمر ثم صعد المنبر فقال: أيها الناس! والله ما حملني علي الإلحاح علي علي في ابنته إلا أني سمعت النبي صلي الله عليه و سلم يقول: كل سبب و نسب و صهر ينقطع يوم القيامة إلا سببي و نسبي و صهري. فأمر بها علي فزينت و بعث بها إليه، فلما رآها ... .

تأكيد كردند به اين كه صحيح است. از خود كتب برادران شيعه است.

مي گويد:

عمر بن خطاب خواستگاري كرد أم كلثوم دختر فاطمه را از پدرش علي بن أبي طالب.

استاد خدمتي! به اين آقايان بگوييم سواد دارند، اين در كتب خودشان است. يعني چه مي توانيم بگوييم؟

آقاي خدمتي (كارشناس):

ما اميدواريم آنهايي كه براي اين برنامه ها كليپ درست مي كنند، امشب هم يك كليپي بسازند از اين آدرس ها.

آقاي هاشمي (مجري):

فكر نمي كنم كليپ بسازند.

[پايان كليپ]

واقعاً ما نمي دانيم از دست اينها چه كنيم؟! اين كه مي گويند نمي توانيم كليپ بسازيم، بايد بگوييم كه كليپ مي سازيم و ثابت مي كنيم كه شما جاهل هستيد و سواد نداريد و غير از اين چيزي را نمي توانيم بگوييم.

ايشان كه مي گويد در شرح إحقاق الحق حضرت آيت الله العظمي مرعشي نجفي (ره) آمده كه مي گويد:

و صح أن عمر بن الخطاب خطب لنفسه أم كلثوم بنت فاطمة من أبيها علي إبن أبي طالب.

حضرت آيت الله العظمي مرعشي نجفي (ره) در همين جا مي گويد كه مطلب را از كجا آورده است. جالب اين كه وقتي ايشان اين مطلب را نقل مي كند، مي گويد:

خاتمة في ما أورده المصري في كتابه «اتحاف أهل الاسلام من جامع فضائل أهل البيت».

شما حدأقل اين عنوان را هم ببينيد! مرحوم مرعشي (ره) از علامه مصري نقل مي كند. ايشان در صفحه 538 مي فرمايد:

خاتمة في نقل ما أورده العلامة الشيخ محمد بن علي الحنفي المصري المتوفي سنة 1206 في كتابه «اتحاف أهل الاسلام» ... .

يعني اين مطالب را از ايشان نقل مي كند كه مي گويد:

و صح أن عمر بن الخطاب خطب لنفسه أم كلثوم بنت فاطمة من أبيها علي إبن أبي طالب.

اين آقايان، يا سواد و دقت ندارند و يا اين كه عناد دارند. جالب است كه مي گويند «اين را نمي توانند كليپ بسازند». خير، ما همين را هم كليپ مي سازيم و ثابت مي كنيم كه شما يا بي سواد هستيد و يا عناد داريد.

شما اگر مي خواهيد نظر مرحوم حضرت آيت الله العظمي مرعشي نجفي (ره) را بدانيد، در جلد 30، صفحه 172 نظر خود را صراحتاً إعلام مي كند و مي فرمايد:

حضرت فاطمه زهراء (سلام الله عليها) دختري به نام أم كلثوم نداشته است.

هم چنين در جلد 3، صفحه 315 هم مي فرمايد:

أم كلثوم و هي التي رباها أمير المؤمنين عليه السلام و تزوجها الثاني.

أم كلثوم هماني است كه أمير المؤمنين (عليه السلام) او را تربيت كرد و به عقد دومي درآورد.

يعني دختر خودش نيست و ربيبه خودش است و عرب هم به ربيبه، دختر مي گويد.

آن وقت اين آقايان هم اين گونه نظر مي دهند و سخن مي گويند! آيا اين آقايان مي خواهند با اين گفتارشان، فتح الفتوح بكنند و قيصريه را به آتش بزنند؟! آنجا نشسته اند و مطلبي را جستجو مي كنند و همان را سريع در شبكه خود بازگو مي كنند، مانند اين كه فتح الفتوح كرده اند و مي گويند اين را نمي توانند كليپ بسازند. آقاي هاشمي! من نسبت به شما علاقه و ارادت داشتم و زماني كه در شبكه نور بوديد، خيلي مؤدب و متين صحبت مي كرديد، ولي وقتي به اين شبكه آمده ايد، نمي دانم كه ادب خود را در كجا جا گذاشته ايد؟! شما مقداري اين ادب را مراعات كنيد و اين خرافاتي كه مثلاً مي گوييد «شيعه صفوي» و ساير تعابير، زيبنده جنابعالي نيست! آن سوابقي كه ما از شما سراغ داريم، خيلي فراتر از اينها بود و خيلي مؤدب تر از اينها بود. آن وقت هم مي گوييد كه ما اصلاً به مقدسات كسي توهين نمي كنيم.

كليپ شماره 15 را پخش مي كنيم و آن را بررسي مي كنيم:

پخش كليپ شبكه كلمه

هاشمي (مجري):

به هيچ عنوان ما در اين برنامه ها اصلاً إهانتي به هيچ مقدسي، به هيچ أحدي، به هيچ فردي، به هيچ گروهي نخواهيد ديد. اين شبكه به هيچ عنوان صداي هيچ أحدي را قطع نخواهد كرد. اين را عملاً تجربه كنيد. در اين شبكه چيزي را خواهيد ديد كه در شبكه هاي ديگر نخواهيد ديد و آن هم جرأت و شهامت در شنيدن شبهات و عدم قطع تماس هاست.

[پايان كليپ]

ما كليپ شماره 14 را هم پخش مي كنيم تا مشخص شود برخورد اين آقايان چگونه است؟! وقتي يك نفر از جوانان أهل سنت زنگ مي زند، قربان صدقه آنها مي روند و به به و چه چه مي گويند و پخش مي كنند. ولي وقتي يك جوان شيعي با سواد زنگ مي زند، اگر ببينند حرفي براي زدن دارد، بدترين تعابير را نسبت به او به كار مي برند. البته اگر يك جوان شيعه اي كه بي سواد باشد و زنگ بزند، سريع او را روي خط مي آورند و او را سؤال پيچ مي كنند.

پخش كليپ شبكه كلمه

بيننده شيعي:

از زيد بن أرقم سؤال مي كنند:

فقلنا: من أهل بيته نساؤه؟ قال: لا و أيم الله!

خدمتي (كارشناس):

شما صحيح مسلم را عوض نكنيد!

قال: أليس نساؤه من أهل بيته؟

شما حديث را عوض نكنيد.

أهل بيته نساؤه؟ قال: نعم.

اينها تأكيد مي كند. مي گويد:

زنان از أهل بيتش هستند.

اما أهل بيتش كساني هستند:

من حُرِم الصدقة.

دنباله حديث، اين را مي گويد. شما حديث زيد را تعويض نكنيد، عوض نكنيد با اين يكي.

بيننده شيعي:

أهل بيته أصله و عصبته الذين حرموا الصدقة بعده.

خدمتي (كارشناس):

حُرِم الصدقة.

بيننده شيعي:

روايت مسلم اين است آقاي خدمتي. خواهش مي كنم شما اينجا ...

خدمتي (كارشناس):

روايت مسلم را طوري بنده براي شما عرض كردم، شما مراجعه كنيد.

بيننده شيعي:

آقاي خدمتي! نگاه كنيد! ديگر عصري نشده است كه ما بتوانيم مردم را گول بزنيم.

خدمتي (كارشناس):

اين خيلي حرف درستي است كه ديگر عصري نيست كه بتوان مردم را فريب داد. خيلي شما فرمايش قشنگي كرديد. ديگر وقت آن نيست كه مردم فريب بخورند. اين حرف را شما داشته باشيد، خيلي قشنگ است، خيلي قشنگ فرموديد.

بيننده شيعي:

من از شما توقع نداشتم كه اينجا اين دروغ را به بنده ببنديد كه من تحريف مي كنم!

هاشمي (مجري):

مؤدب باشيد لطفاً. ما به شما احترام گذاشتيم، وقت داديم، يك خُرده ادب را ياد بگيريم! الحمدلله با ايراني گشته ايد، اگر خودتان شايد ايراني نيستيد، با ايراني گشته ايد و ايراني ها به هيچ عنوان اين نسبت را نمي دهند. ما به شما وقت داديم و داريد صحبت مي كنيد. زماني كه بي ادبي بكنيد، زماني كه زبان درازي تا اين حدّ بكنيد. ما ايراني ها اخلاق و ادب داريم و نسبت دروغ را به همديگر نمي دهيم. كسي به اساتيد و بزرگان و انديشمندان اسلام به اين صورت تعرض و زبان درازي بكند، من شرمنده تان هستم. شما قرآن را قبول نداريد متأسفانه! من مي گويم قرآن، حديث پيامبر، زيد بن ارقم اشتباه كرد.

[پايان كليپ]

اين آقا از طرفي مي گويد:

به هيچ عنوان ما در اين برنامه ها اصلاً إهانتي به هيچ مقدسي، به هيچ أحدي، به هيچ فردي، به هيچ گروهي نخواهيد ديد. اين شبكه به هيچ عنوان صداي هيچ أحدي را قطع نخواهد كرد. اين را عملاً تجربه كنيد. در اين شبكه چيزي را خواهيد ديد كه در شبكه هاي ديگر نخواهيد ديد و آن هم جرأت و شهامت در شنيدن شبهات و عدم قطع تماس هاست.

از طرفي هم اين گونه برخورد مي كند!

آقاي هاشمي بزرگوار! شما لطف كنيد اين ادب را به كارشناس خود آموزش بدهيد، نه به تلفن كننده. كارشناس شما علناً خودش به صحيح مسلم دروغ مي بندد و مي گويد:

پيامبر نگفته است: «لا»، گفته است: «نعم».

گناه اين آقا اين است كه به آقاي خدمتي مي گويد:

لطفاً به من دروغ نبند و من عبارت را از صحيح مسلم مي خوانم.

ولي ايشان مي گويد:

تو زبان درازي و بي ادبي كردي.

اين بيننده شيعي گفت:

از زيد بن ارقم سؤال كردند: آيا زنان پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) أهل بيت او هستند؟

قال: لا.

گفت: نه.

ولي اين آقاي كارشناس به اين بيننده مي گويد:

تو دروغ مي گويي و صحيح مسلم را تحريف مي كني و در صحيح مسلم آمده است: «نعم».

وقتي هم اين بيننده مي گويد كه چرا به من دروغ مي بندي، مجري برنامه مي گويد:

تو زبان درازي و بي ادبي كردي.

اين حديث در صحيح مسلم به اين شكل آمده است:

فقلنا: من أهل بيته؟ نساؤه؟ قال لا، و أيم الله!

گفتيم: أهل بيت پيامبر (صلي الله عليه و سلم) چه كساني هستند؟ آيا زنانش هم جزء أهل بيتش هستند؟ گفت: به خدا قسم! نه.

صحيح مسلم لمسلم بن حجاج النيشابوري، ج 7، ص 123

آقاي هاشمي بزرگوار! شما به كارشناس خودتان ياد بدهيد كه دروغ نگويند. اين عصر، عصر ارتباطات است و نمي توان به مردم دروغ گفت و مردم را فريب داد! آيا اين بيننده شيعي دروغ مي گويد يا اين كارشناس شما به دروغ از صحيح مسلم نقل مي كند؟ در كجاي اين روايت آمده است «نعم»؟ در ادامه روايت هم آمده است:

أن المرأة تكون مع الرجل العصر من الدهر، ثم يطلقها، فترجع إلي أبيها و قومها.

چه بسا زني با يك مردي يك عمر زندگي كند و طلاق بگيرد و برگردد نزد پدرش و قومش.

ببينيد! شما از طرفي مي گوييد به كسي توهين و جسارت نمي كنيد، از طرف ديگر هم گناه اين جوان اين است كه روايتي را از صحيح مسلم با كلمه «لا» مي خواند، ولي كارشناس شما مي گويد «نعم» آمده است!

آقاي هاشمي بزرگوار! آقاي خدمتي عزيز! زمان فريب دادن گذشته است و اين طور نيست كه شما بگوييد كه ايشان صحيح مسلم را تحريف مي كند و مردم هم قبول بكنند. با اين كه ثابت شد چه كسي صحيح مسلم را تحريف مي كند.

* * * * * * *

سؤال 8 :

1. ادعا كرده اند كه در حديث:

إن الرجل ليهجر.

كه در صحيح بخاري آمده است، كلمه عمر نيامده است و گفته شده است:

يك مردي گفته است كه پيامبر (صلي الله عليه و سلم) هذيان مي گويد.

آيا واقعاً در خود صحيح بخاري كلمه «عمر» گفته شده است يا كلمه «مردي»؟

2. چند سؤال در مورد آيه 55 سوره مائده داشتم:

الف) شما فرموديد كه كلمه «إنما» براي حصر است و مختص همان زمان است كه حضرت علي (عليه السلام) را از بقيه مدعيان خلافت انحصار بدهيم. به نظر من اين حرف درست نيست. چون در اين صورت، «إنما وليكم الله و رسوله» ولي بودن خداوند و رسولش هم مختص همان زمان است. ولي با توجه به جاري بودن قرآن، مشخص است كه اين كلمه «إنما» براي تمام دوران است. اگر حصر در آن زمان باشد، بقيه ائمه (عليهم السلام) مستثنا مي شوند از اين آيه.

ب) در مورد «يقيمون الصلاة و يؤتون الزكاة» توضيح نداديد كه اين فعل مضارع است و دليل بر استمرار دارد و در هيچ حديث ديگري نيامده است كه حتي در ائمه (عليهم السلام) هم اين اتفاق افتاده باشد.

ج) در مورد كلمه «هم راكعون»، كلمه «هم» براي جمع است، در حالي كه حضرت علي (عليه السلام) يك فرد است. با اين كه در قرآن آمده است كه «حضرت ابراهيم (عليه السلام) يك أمت است» و من اين را قبول دارم كه در لغات عرب، كلماتي است كه ضمير مي تواند براي جمع يا مفرد به كار برود، ولي كسي در مورد اين آيه ادعا مي كرد كه اصلاً در عرب رسم نيست كه ضمير «هم» براي جمع به كار برود. در اين مورد نيز توضيح بفرماييد.

جواب 8 :

1. آنچه كه اين آقايان در صحيح بخاري آورده اند اين است:

فقالوا هجر رسول الله صلي الله عليه و سلم.

صحيح البخاري لمحمد بن اسماعيل البخاري، ج 4، ص 31، ح 3053

يعني همه صحابه اي كه در آنجا بودند، هم عمر و هم ديگران، گفتند كه رسول الله (صلي الله عليه و آله) ـ نستجير بالله ـ هذيان مي گويد.

در صحيح بخاري، جلد 7، صفحه 9 اين تعبير آمده است:

فقال عمر: إن النبي صلي الله عليه و سلم قد غلب عليه الوجع.

عمر گفت: بيماري و درد بر رسول الله (صلي الله عليه و سلم) غلبه كرده است.

عبارتش فرقي نمي كند، يعني آنقدر بيماري و درد بر پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) غلبه كرده است كه ـ نستجير بالله ـ نمي داند چه مي گويد؟!

جالب اين است كه عمر عبارتي را گفت كه ديگران آن را نگفتند و گفت:

و عندكم القرآن، حسبنا كتاب الله.

قرآن نزد شما است و كتاب خدا براي ما كافي است و احتياجي به سخن پيامبر (صلي الله عليه و سلم) نداريم.

با اين كه در خود قرآن آمده است:

وَ مَا آَتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ مَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا

سوره حشر / آيه 7

وَ مَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَي / إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَي

سوره نجم / آيه 4

جالب اين كه آقاي بخاري در همين حديث مي گويد:

فاختلف أهل البيت، فاختصموا، منهم من يقول: «قربوا يكتب لكم النبي صلي الله عليه و سلم كتابا لن تضلوا بعده» و منهم من يقول ما قال عمر، فلما أكثروا اللغو و الاختلاف عند النبي صلي الله عليه و سلم، قال رسول الله صلي الله عليه و سلم: «قوموا» قال عبيد الله: و كان إبن عباس يقول: «إن الرزية كل الرزية ما حال بين رسول الله صلي الله عليه و سلم و بين ان يكتب لهم ذلك الكتاب من اختلافهم و لغطهم»

در ميان كساني كه در خانه رسول الله (صلي الله عليه و سلم) بودند، اختلاف و نزاع افتاد و برخي مي گفتند: «قلم و داوت بياوريد تا رسول الله (صلي الله عليه و سلم) چيزي را بنويسد كه بعد از او گمراه نشويد» و برخي هم همان سخن عمر را گفتند. وقتي اين گونه شد و اختلاف و نزاع در خانه رسول الله (صلي الله عليه و سلم) شدت گرفت، رسول الله (صلي الله عليه و سلم) فرمود: از خانه من خارج شويد. عبيد الله مي گويد: إبن عباس هميشه مي گفت: «مصيبت، تمام مصيبت ها از آن زماني شروع شد كه نگذاشتند رسول الله (صلي الله عليه و سلم) اين وصيت نامه را بنويسد ... ».

صحيح البخاري لمحمد بن اسماعيل البخاري، ج 7، ص 9

پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) چه چيزي را مي خواست بنويسد؟ خود جناب علامه بدر الدين عيني در كه عمدة القاري شرح صحيح البخاري، جلد 2، صفحه 171 و آقاي إبن حجر عسقلاني در فتح الباري في شرح صحيح البخاري، جلد 1، صفحه 186 و آقاي نووي در شرح صحيح مسلم، جلد 11، صفحه 90 صراحت دارند:

أراد أن ينص علي أسامي الخلفاء بعده حتي لا يقع منهم الاختلاف.

رسول الله (صلي الله عليه و سلم) اراده كرد در اين وصيت نامه، اسامي خلفاء بعد از خودش را بنويسد تا هيچ اختلافي ميان اينها نباشد.

آقاي قسطلاني هم كه از استوانه هاي علمي أهل سنت است، در كتاب إرشاد الساري شرح صحيح البخاري، جلد 1، صفحه 207 مي گويد:

أكتب لكم كتابا فيه النص علي الأئمة بعدي.

من مي خواهم امامان بعد از خودم را در آن بنويسم.

و نگذاشتند كه پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) اين كار را بكند.

2. من چندين مرتبه در مورد اين آيه صحبت كرده ام. خود بزرگان أهل سنت هم درباره به كار بردن ضمير جمع براي مفرد هم مطلب آورده اند. حتي خود فخر رازي صراحت دارد:

و حمل الفاظ الجمع و إن جاز علي الواحد علي سبيل التعظيم.

تفسير الرازي، ج 12، ص 28

من همه اينها را جواب داده ام. خود جناب زمخشري هم در مورد اين آيه آورده است كه خداوند اين آيه را درباره أمير المؤمنين (عليه السلام) آورده و ضمير جمع به كار بسته است؛ براي اين كه:

هم تعظيم كند جايگاه و ارزش كار علي را و هم مردم را تشويق كند براي اين كار.

جئ به علي لفظ الجمع و إن كان السبب فيه رجلا واحدا، ليرغب الناس في مثل فعله فينالوا مثل ثوابه

الكشاف عن حقائق التنزيل و عيون الأقاويل للزمخشري، ج 1، ص 624

مرحوم علامه اميني (ره) هم بيش از 30 آيه از قرآن را آورده كه جمع استعمال شده است و فرد اراده شده است.

إن شاء الله اگر قرار شد أدله امامت از قرآن را براي عزيزان مطرح كنيم، به صورت مفصل در اين موضوع بحث خواهم كرد. خود آقايان أهل سنت در اين مورد جواب داده اند و نيازي به جواب ما نيست. حتي خود آقايان آلوسي در تفسير روح المعاني در ذيل اين آيه همين تعبير را دارد و مي گويد:

تعظيم الفاعل و أن من أتي بذلك الفعل عظيم الشأن بمنزلة جماعة، كقوله تعالي: «إن إبراهيم كان أمة (النحل / 120)» ليرغب الناس في الإتيان بمثل فعله و تعظيم الفعل أيضا حتي أن فعله سجية لكل مؤمن.

روح المعاني للآلوسي، ج 6 ص 167

آقايان وهابيت و إبن تيميه و ديگران حدود 18 شبهه در مورد اين آيه مطرح كرده اند و إن شاء الله ما هم در فرصت مناسب به همه اينها پاسخ خواهيم داد.

* * * * * * *

* * * * * * *

* * * * * * *

««« والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته »»»



Share
1 | دلداده علي | Iran - Zahedan | ٠٩:٤٤ - ٢٥ مهر ١٣٩٠ |
با سلام
نقش جناب عبدالرحمن بن عوف در جريان شوري شش نفره چه بود؟ مگر شما در مقالات ديگري که در سايت ولي عصر(عج) موجود است نفرموديد که
او نقش تعيين کننده داشته ودر هر گروهي که قرار داشته است راي همان گروه در تعين خليفه قابل قبول براي عمر بوده اما در اين جلسه شما فرموده ايد که فصل الخطاب پسر عمر عبدالله بن عمر ميباشد؟؟

ايا در جريان شوراي شش نفره اميير الموممنين با عثمان بيعت کردند يا خير ؟
واگر بيعت نکرد چگونه شد که بر اساس شرط عمر گردن امام علي(عليه السلام)را نزدند چون ايشان مخالفت کرده؟
2 | دلداده علي (عليه السلام) | Iran - Zahedan | ٢٤:٥٩ - ١٥ آبان ١٣٩٠ |
با سلام وخدا قوت
وسلام بر جناب موئمن عبدالله برس به داد اي ناتوان
چندي ميپرسم اما جواب نميابم
دوستان موسسه سرشان شلوغ است
3 | دلسوخته | Iran - Khorramshahr | ١١:٤٥ - ٠٣ آذر ١٣٩٠ |
سلام
نمي خواهيد سخنراني بعدي را بگذاريد؟؟؟خيلي وقته که سخنراني جديد که متن ان پياده شود؛طولاني شده؟
الان پاييزه و شما متن سخنراني قبل از ماه مبارک رمضان را گذاشتيد.به قول معروف اپ شويد؟به روز شويد؟سخنراني جديد بگذاريد
التماس دعا
4 | آبان | Iran - Tehran | ٢٢:٠٠ - ٠٩ آذر ١٣٩٠ |
سلام و تشکر در مورد سوال 7 و منابعي که آن فرد وهابي در ادعاي دختر حضرت فاطمه بودن ام کلثوم ذکر کرده و گفته :( از منابع معتبر شيعه، شرح إحقاق الحق سيد مرعشي، جلد 18، باب في ما أورده المصري في كتابه من جامع فضائل أهل البيت، صفحه 538 ) استاد قزويني فقط يک منبع (شرح إحقاق الحق) را رد کرده مي خواستم بپرسم تکليف منبع دوم چه مي شود. ممنون يا علي

پاسخ:

با سلام

دوست گرامي

يك منبع بيشتر نيست ، آنهم كتاب جامع فضائل المصري است ، كه از علماي اهل سنت است و گفته اين ماجرا صحيح است ؛ و آيت الله مرعشي اين مطلب را از او نقل كرده‌اند ؛ پس اين مطلب نظر علماي شيعه نيست .

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

5 | محمد شريف | Iran - Tehran | ١٠:٥٢ - ١٢ آذر ١٣٩٠ |
سلام در مورد نظر شماه 3 و جواب شما بايد بگويم در منابع متعدد اين ازدواج بين عمر و ام کلثوم دختر علي وارد شده است که به چند مورد اشاره مي کنم 1- بحار الانوار جلد382/78 و حر عاملي جلد128/3 عن عمار بن ياسر قال: اخرجت جنازة أم كلثوم بنت علي وابنها زيد بن عمر .... 2-حر عاملي جلد263/21 27047)) 2 ـ محمد بن الحسن في (المبسوط) على ما نقل عنه، أنّه روي أن عمر تزوج أم كلثوم بنت علي (عليه السلام) فأصدقها أربعين ألف درهم. 3- حر عامل جلد 314/26 33067 ] 1 ـ محمد بن الحسن بإسناده عن محمد بن أحمد بن يحيى ، عن جعفر بن محمد القمي ، ( عن ابن القداح ) (1) ، عن جعفر ، عن أبيه ( عليهما السلام ) ، قال : ماتت ام كلثوم بنت علي ( عليه السلام ) وابنها زيد بن عمر بن الخطاب في ساعة واحدة ، لا يدرى أيهما هلك قبل ، فلم يورث أحدهما من الاخر ، وصلى عليهما جميعا موفق باشيد

پاسخ:

با سلام

دوست گرامي

لطفا روايات ذكر شده را در صورت امكان بررسي سندي نيز بفرماييد ! البته اگر براي شما مقدور است ؛ چون در مقاله ويژه بحث ام كلثوم و بخش نظرات آن روايات مورد اعتماد ذكره شده است :

http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=maghalat&id=83

و تا زماني كه صحت سند روايت ثابت نشود اعتباري ندارد ؛ البته اين روايات را ما قبلا مورد بررسي قرار داده‌ايم ؛

روايت اول مرسل از عمار ياسر است و شيخ طوسي در خلاف آن را از منابع اهل سنت نقل كرده است .

روايت دوم كه مرسل است و اعتباري ندارد (علي ما نقل عنه انه روي)!

روايت سوم ، از ميمون قداح (و نه ابن قداح) نقل شده است و او نيز مهمل است بنابر اين روايت او اعتباري ندارد

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

6 | محمد شريف | Iran - Tehran | ١٠:٣٩ - ١٧ آذر ١٣٩٠ |
با سلام در طول اين 300 سال هيچ مرجع و محققي کتابهاي روايي شيعه را بقول معروف غربال ننموده تا احاديث صحيح از دروغ تفکيک شوند.مثلا مثل کاري که الباني با کتب روايي اهل سنت کرد. خوب شما اگر برايتان مقدور است اين کار را بکنيد تا ما از روايات صحيح که ميفرماييد،دليل بياوريم،البته اگر بعد از تفکيک صحيح از ضعيف احاديثي باقي ماند./ تشکر

پاسخ:

با سلام

دوست گرامي

بر عكس نظر شما ، تمامي علماي شيعه اين كار را كرده‌اند و اين امري لازم براي علماي شيعه است . ولي چون علماي شيعه تقليد را براي مجتهد جايز نمي دانند ، لذا نظرات رجالي آنها فايده‌اي براي ساير مجتهدين ندارد و به همين دليل آنها را منتشر نمي كنند

ولي مي‌توانيد براي استفاده به برنامه رجالي «درايه النور» مراجعه كنيد .

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

7 | طه | Germany - Nuremberg | ١٢:٢٩ - ٠٤ دي ١٣٩٠ |
اجركم عند الله يا علي
8 | حیدر | Iran - Tehran | ٢٣:١١ - ٠١ فروردين ١٣٩٥ |
سلام ببخشید سندایی که میدید چاپ کتاباش هم بزارید چون چاپ های مختلف صفحات فرق میکنه آیا این کار دراین سایت صورت میگیرد که چاپ کتاب ها هم نوشته شود ؟

پاسخ:
با سلام
دوست گرامي
منابع که در اين سايت نقل مي شود بيشتر بر گرفته از نرم افزار جامع الکبير و مکتبه اهل البيت مي باشد
موفق باشيد
گروه پاسخ به شبهات
   
* نام:
* پست الکترونیکی:
* متن نظر :
  

آخرین مطالب
پربحث ترین ها
پربازدیدترین ها