با سلام

دوست گرامي

گريه و ناله بر سوگ عزيز از دست رفته كاري پسنديده و امري عقلايي و طبيعي است هم چنانكه پيامبر صلي الله عليه و اله، اين كار را در شهادت حضرت حمزه و پسرش ابراهيم و ديگر عزيزانش انجام داند، بويژه اگر آن شخص از دست رفته شخصيت مهمي مانند حضرت رسول خدا صلي الله عليه و اله و ائمه باشد لذا جا دارد كه حضرت زهرا عليها السلام در فراق چنين پدري گريه و ناله كند از اين رو علي(ع) در قبرستان بقيع بيت الاحزان را به وجود آورد. حضرت زهرا(س) دست‏هاي امام حسن(ع) و امام حسين(ع) را گرفته، آن جا رفته و گريه مي‏كرد.

علامه مجلسي در اين باره چنين نقل مي كند:

َ أَقْبَلُوا إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع فَقَالُوا لَهُ يَا أَبَا الْحَسَنِ إِنَّ فَاطِمَةَ ع تَبْكِي اللَّيْلَ وَ النَّهَارَ فَلَا أَحَدٌ مِنَّا يَتَهَنَّأُ بِالنَّوْمِ فِي اللَّيْلِ عَلَى فُرُشِنَا وَ لَا بِالنَّهَارِ لَنَا قَرَارٌ عَلَى أَشْغَالِنَا وَ طَلَبِ مَعَايِشِنَا وَ إِنَّا نُخْبِرُكَ أَنْ تَسْأَلَهَا إِمَّا أَنْ تَبْكِيَ لَيْلًا أَوْ نَهَاراً فَقَالَ ع حُبّاً وَ كَرَامَةً فَأَقْبَلَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع حَتَّى دَخَلَ عَلَى فَاطِمَةَ ع وَ هِيَ لَا تُفِيقُ مِنَ الْبُكَاءِ وَ لَا يَنْفَعُ فِيهَا الْعَزَاءُ فَلَمَّا رَأَتْهُ سَكَنَتْ هُنَيْئَةً لَهُ فَقَالَ لَهَا يَا بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ ص إِنَّ شُيُوخَ الْمَدِينَةِ يَسْأَلُونِّي أَنْ أَسْأَلَكِ إِمَّا أَنْ تَبْكِينَ أَبَاكِ لَيْلًا وَ إِمَّا نَهَاراً فَقَالَتْ يَا أَبَا الْحَسَنِ مَا أَقَلَّ مَكْثِي بَيْنَهُمْ وَ مَا أَقْرَبَ مَغِيبِي مِنْ بَيْنِ أَظْهُرِهِمْ فَوَ اللَّهِ لَا أَسْكُتُ لَيْلًا وَ لَا نَهَاراً أَوْ أَلْحَقَ بِأَبِي رَسُولِ اللَّهِ ص فَقَالَ لَهَا عَلِيٌّ ع افْعَلِي يَا بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ مَا بَدَا لَكِ ثُمَّ إِنَّهُ بَنَى لَهَا بَيْتاً فِي الْبَقِيعِ نَازِحاً عَنِ الْمَدِينَةِ يُسَمَّى بَيْتَ الْأَحْزَانِ وَ كَانَتْ إِذَا أَصْبَحَتْ قَدَّمَتِ الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ ع أَمَامَهَا وَ خَرَجَتْ إِلَى الْبَقِيعِ بَاكِيَةً نِ وَ كَانَتْ إِذَا أَصْبَحَتْ قَدَّمَتِ الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ ع أَمَامَهَا وَ خَرَجَتْ إِلَى الْبَقِيعِ بَاكِيَةً فَلَا تَزَالُ بَيْنَ الْقُبُورِ بَاكِيَةً فَإِذَا جَاءَ اللَّيْلُ أَقْبَلَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع إِلَيْهَا وَ سَاقَهَا بَيْنَ يَدَيْهِ إِلَى مَنْزِلِهَا

بزرگان اهل مدينه اجتماع كردند و بحضور امير المؤمنين: على عليه السّلام مشرف شدند و گفتند:

يا ابا الحسن! فاطمه شب و روز گريه مي‌كند، هيچ كدام از ما شب در رختخواب بخواب نمي‌رويم، روزها بعلت مشغله و طلب وسائل زندگى قرار و آرام نداريم، ما از تو تقاضا مي‌كنيم كه فاطمه شب يا روز گريه كند.حضرت امير فرمود: مانعى ندارد. وقتى على عليه السّلام متوجه فاطمه اطهر شد ديد آن بانوى معظمه از گريه ساكت نمي‌شود، و تسليت گفتن براى او ثمرى ندارد، هنگامى كه چشم آن بانو بحضرت امير افتاد لحظه‏اى ساكت شد.على عليه السّلام به وى فرمود: اى دختر پيغمبر خدا صلى اللَّه عليه و آله و سلم بزرگان مدينه از من خواسته‏اند كه از تو بخواهم: شب براى پدر بزرگوارت گريه كنى يا روز.

فاطمه اطهر عليها السّلام گفت: يا ابا الحسن! من چندان مكثى در ميان اين مردم نخواهم كرد، بزودى من از ميان اين مردم ميروم، يا على بخدا قسم من شب و روز از گريه آرام نخواهم شد تا اينكه به پدرم ملحق شوم.حضرت امير فرمود: باشد، هر منظورى كه دارى انجام بده.

على عليه السّلام بعد از اين جريان اطاقى خارج از شهر مدينه براى حضرت زهراى اطهر ساخت كه آن را بيت الاحزان مي‌گفتند. موقعى كه صبح ميشد فاطمه اطهر حضرت حسن و حسين عليهما السّلام را برمي‌داشت و متوجه بقيع و خارج از مدينه مي‌شد و همچنان تا شب مشغول گريه بود. موقعى كه شب فرا مي‌رسيد حضرت امير مى‏آمد و فاطمه اطهر را بمنزل خويش باز مي‌گردانيد.

المجلسي، محمد باقر (متوفاى 1111هـ)، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج43 ص 177-178



اگر به فلسفه گريه دقت شود مشخص مي شود که گريه يکي از راههاي مبارزه سياسي و روشنگرانه است. گريه يکي از راه هايي هست که مظلوم از اين طريق، ظلم ظالم را افشاء و ظلمي را که به او شده را نشان مي دهد .در مورد قضيه شهادت امام حسين(عليه السلام) نيز همين گونه هست. امام از طريق شهادت و مظلوميت پيروز شدند و از طريق گريه و شعائر مختلف ياد امام حسين (عليه السلام زنده مانده است. امام سجاد (عليه السلام) پس از شهادت پدرش تمام عمرش را گريست تا به ديدار حق شتافت. همچينن حضرت زبنب(سلام الله عليها) پس از بازگشت از کربلا آن قدر مجالس عزا به پا کرد و گريست تا دشمن از ترس عکس العمل مردم او را به شام تبعيد کرد. به همين دليل تا به امروز يکي از وظايف مهم شيعيان اين است که مظلوميت امام حسين(عليه السلام) را با شعائر ي مانند گريه وبرپايي مجالس زنده مي‌كنند. لذا مي بينيم که دشمن امروز مانند دشمن زمان حضرت زهرا دست بر گريه بر امام حسين(عليه السلام) مي گذارد که چرا ما بايد گريه کنيم؟ مگر امام حسين پيروز نشده است؟ در صورتي که همين گريه است که مظلوميت امام را زنده مي کند.

حضرت زهرا(سلام الله عليها) نيز در مبارزه با غاصبان حق اميرالمؤمنين عليه السلام همين کار را کردند. حضرت ابتدا رفتند و فدک را مطالبه کردند ولي وقتي نتيجه نديدند، شيوه گريه و حزن را در پيش گرفتند. تا جايي که در حديث آمده است که مردم آمدند و گفتند:« يا علي!فاطمه هم شب گريه مي‌کند و هم روز و ما راحتي و آسايش نداريم. شما از او بخواهيد که يا شب گريه کند و يا روز. آن حضرت هم در جواب آنها گفت:چشم. حضرت علي(عليه السلام) به حضرت فاطمه گفت بزرگان مدينه چنين مي‌گويند. حضرت زهرا(س) گفت:« يا علي!در ميان اين مردم خيلي کم مي‌مانم و قسم به خدا ساکت نمي‌شوم.» مطلب قابل تامل اينکه گريه حضرت اگر در خانه باشد مگر تا چه مسافتي شنيده مي شد که اهالي مدينه بگويند ما آرامش نداريم و اين سخني است که دور از عقل و منطق است. پس کساني که از گريه حضرت فاطمه (سلام الله عليها) ناراحت بودند، غاصبان خلافت بودند؛ زيرا خانه حضرت زهرا ديوار به ديوار مسجدپيامبر بود لذا صداي گريه ي حضرت را مي شنيدند. و ديدند اين شيوه حضرت اگر ادامه پيدا كند، مردم از خواب غفلت بيدار شده . و ضد آن ها قيام خواهند ولي حضرت فاطمه عليه السلام در برابر اين اعتراضات ساکت نشدند بلکه راه مبارزه را تغيير دادند و دست حسنين را گرفتند و در حالي که در جمعي از زنان مدينه بودند به قبرستان بقيع مي رفتند و در سايه درختي براي رسول خدا نوحه سرمي دادند ولي مخالفان حضرت آن درخت را قطع کردند

علامه مجلسي در اين خصوص روايتي را از المناقب چنين نقل مي‌كند که در ان علت گريه حضرت را ظلم به وصي نشان مي دهد:

المناقب لابن شهرآشوب‏ دَخَلَتْ أُمُّ سَلَمَةَ عَلَى فَاطِمَةَ ع فَقَالَتْ لَهَا كَيْفَ أَصْبَحْتِ عَنْ لَيْلَتِكِ يَا بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ ص قَالَتْ أَصْبَحْتُ بَيْنَ كَمَدٍ وَ كَرْبٍ فُقِدَ النَّبِيُّ وَ ظُلِمَ الْوَصِيُّ ُّ هُتِكَ وَ اللَّهِ حِجَابُهُ مَنْ أَصْبَحَتْ إِمَامَتُهُ مَقْبَضَةً عَلَى غَيْر مَا شَرَعَ اللَّهُ فِي التَّنْزِيلِ وَ سَنَّهَا النَّبِيُّ ص فِي التَّأْوِيلِ

ام سلمه مى‌گـويد: پس از رحلت پيامبر اكرم (ص)، به ديدار حضرت زهرا(س) رفتم و حال او را جويا شدم . آن حضرت در پاسخ فرمود: من در ميان غم شديد و اندوه جانفرسا بسر مى برم ؛ غم فقدان پيامبر(ص) و ظلم به وصىّ! به خدا سوگند! حريم ولايت را شكستند. مقام امامت و رهبرى اش را برخلاف كتاب خدا و دستور پيامبر(ص) ربودند.

المجلسي، محمد باقر (متوفاى 1111هـ)، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج43 ص 175 ،تحقيق: محمد الباقر البهبودي، ناشر: مؤسسة الوفاء - بيروت - لبنان، الطبعة: الثانية المصححة، 1403هـ - 1983م

بنابراين هدف اصلي حضرت زهراء عليها السلام و ائمه ديگر از گريه و اندوه، مبارزه سياسي و روشنگرانه بود تا با اين روش هويت غاصبان خلافت را فاش كند.

خود امام حسين عليه السلام فرمودند: من کشته اشک چشمم هيچ مومني مرا ياد نکندجز اينکه گريه اش بگيرد.

امام رضا نيز عليه السّلام فرمودند:پدرم چون ماه محرم داخل مي‎شدكسي آن حضرت راخندان نمي‎ديد. واندوه وحزن پيوسته براو غالب مي‎شدتاروزعاشورا. آن روز،روزمصيبت وحزن وگريه اوبود ومي‎فرمود: امروز روزي است كه حسين (عليهالسّلام) شهيدشده است.

امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف خطاب به جدبزرگوارشان امام حسين عليه السلام در زيارت ناحيه مقدسه مي فرمايند:صبح وشام برتو مويِه مي کنم،و به جاى اشک براى تو خون گريه مي کنم، ...تاجائى که ازفرط اندوهِ مصيبت،و غم و غصّه شدّتِ حزن جان سپارم .

هدف از عزاداري و گريه احياي امر اهل بيت عليهم السلام است .امام رضا عليه السلام در اين خصوص فرمودند: «عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ قَالَ الرِّضَا ع مَنْ تَذَکَّرَ مُصَابَنَا وَ بَکَى لِمَا ارْتُکِبَ مِنَّا کَانَ مَعَنَا فِي دَرَجَتِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ مَنْ ذُکِّرَ بِمُصَابِنَا فَبَکَى وَ أَبْکَى لَمْ تَبْکِ عَيْنُهُ يَوْمَ تَبْکِي الْعُيُونُ وَ مَنْ جَلَسَ مَجْلِساً يُحْيَا فِيهِ أَمْرُنَا لَمْ يَمُتْ قَلْبُهُ يَوْمَ تَمُوتُ الْقُلُوب‏ ـــــ حضرت رضا (ع) فرمود هر که ياد مصيبت ما کند و بگريد بدان چه با ما کردند روز قيامت با ما در درجه ما است و هر که ياد مصيبت ما کند و بگريد و بگرياند ديده‏اش گريان نشود روزى که همه ديده‏ها گريانست و هر که بنشيند در مجلسى که امر ما در آن زنده مى ‏شود دلش نميرد روزى که دلها بميرد» أمالي للصدوق ص73

بنابراين هدف از برپايي اين عزاداري ها مقابله با ظلم است يعنى احيا و زنده داشتن نهضت عاشورا که موجب زنده نگه ‏داشتن و ترويج دائمى مکتب قيام و انقلاب در برابر طاغوت‏ها و تربيت کننده و پرورش دهنده روح حماسه و ايثار است.

و اين گريه است که زمينه مي شود تا مردم به پيام عاشورا پي ببرند که برخي از درک چنين چيزي عاجز هستند

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

با سلام

دوست گرامی

اين نوع سخن گفتن و ادعا که مسلمانها در عقیده و مذهب آزاد باشند و در خصوص آن تحقيق نکنند، اين بر خلاف آيات قرآن مي باشد
در قرآن آمده است: بايد تحقيق کرد و راه درس را انتخاب کرد
فَبَشِّرْ عِبَادِي الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُوْلَئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمْ اللهُ وَأُوْلَئِكَ هُمْ أُوْلُوا الاَْلْبَابِ﴾ زمر 39
آلوسي در ذيل آيه گويد: مراد اين است که اين آيه مدح کساني است که راه بهتر را تشخيص مي دهند
الَّذينَ يَسْتَمعُونَ الْقَولَ فَيَتَّبعُونَ أَحْسَنَهُ ) * مدحٌ لَهُمْ بِأنَّهُم ، يُميِّزونَ بين الْحَسَنِ والأحْسَن والفَاضِلَ وَالأفْضَل
تفسير الآلوسي ج 23 ص 252
با این وجود شما چطور می گویید مسلمان در عقیده آزاد است و از طرف دیگر بر خلاف عقیده یک مسلمان که قرآن را قبول دارد و همین قران امر به تحقیق می کنید، شما سخن می گویید این تعارض آشکاری است

البته از لحن آخر سخن شما مشخص است که بیشتر به خاطر اینکه به خواسته خود برسید و رفتار شما با آموزهای دینی منافات دارد و دین آن را قبول ندارد، لذا به مخالفت پرداخته اید!!!

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات