2024 March 29 - جمعه 10 فروردين 1403
پاداش عزاداری برای اهلبیت، مجوز ترک واجبات و انجام محرّمات!؟
کد مطلب: ١٣٤٧٦ تاریخ انتشار: ٠٢ شهریور ١٣٩٩ - ١٨:٥٩ تعداد بازدید: 3560
سخنراني ها » پاسخگویی به شبهات
پاداش عزاداری برای اهلبیت، مجوز ترک واجبات و انجام محرّمات!؟

ویژه برنامه قتیل العبرات 99/06/02

بسم الله الرحمن الرحیم

تاریخ: 99/06/02

موضوع: پاداش عزاداری برای اهلبیت، مجوز ترک واجبات و انجام محرّمات!؟

ویژه برنامه قتیل العبرات

فهرست مطالب این سخنرانی:

مروری بر مطالب جلسات گذشته در پاداش عزاداری امام حسین (سلام الله علیه)

آیا پاداش عزاداری برای اهلبیت، مجوز ترک واجبات و انجام محرّمات می شود!؟

روایتی دردناک و بسیار خیره کننده!

وقتی گناهانمان از حد گذشت، چه کنیم!؟

داستان پیوستن «حر بن یزید ریاحی» به سپاه امام حسین (سلام الله علیه)

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین و هو خیر ناصر و معین الحمدلله و الصلاة علی رسول الله و علی آله آل الله لاسیما علی مولانا بقیة الله و اللعن الدائم علی اعدائهم اعداء الله إلی یوم لقاء الله الحمدلله الذی هدانا لهذا و ما کنّا لنهتدی لولا أن هدانا الله

خدا را بر تمام نعمت­هایش به ویژه نعمت ولایت سپاس می­گوئیم و خدا را شکر می­کنیم که توفیقمان داد در این ایام محرم، اسممان و ناممان در لیست اقامه کنندگان عزا برای حسین ثبت شود.

باشد که این لحظات ما و این کارهای ما، مرضی خداوند تبارک و تعالی و حضرت ولیعصر(ارواحنا فداه) باشد و ذخیره­ای باشد برای شب اول قبرمان و عالم برزخمان و قیامتمان.

مروری بر مطالب جلسات گذشته در پاداش عزاداری امام حسین (سلام الله علیه)

ما در جلسات گذشته در رابطه با پاداش عزاداری برای امام حسین (سلام الله علیه) مفصل صحبت کردیم و عرض کردیم روایات متعدد هست دال بر اینکه اگر کسی بر امام حسین گریه­ بکند، پاداشی جز بهشت ندارد.

یا اگر کسی را بگریاند ولو یک نفر را، یا خودش گریه کند یا حالت گریه به خود بگیرد، خدای عالم تمام گناههای او را خواهد بخشید؛ چه گناه صغیره باشد و چه گناه کبیره، چه کوچک باشد و چه بزرگ باشد.

عرض کردیم که آقا امام رضا (سلام الله علیه) فرمود:

«يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ بَكَيْتَ عَلَى الْحُسَيْنِ حَتَّى تَصِيرَ دُمُوعُكَ عَلَى خَدَّيْكَ غَفَرَ اللَّهُ لَكَ كُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتَهُ صَغِيراً كَانَ أَوْ كَبِيراً قَلِيلًا كَانَ أَوْ كَثِيراً »

همین که اشک چشمانت از گونه­هایت جاری می­شود خدا تمام گناهانت را می­بخشد صغیره باشد، کبیره باشد، کوچک باشد، بزرگ باشد.

إقبال الأعمال( ط- القديمة)، ابن طاووس، على بن موسى‏، ناشر: دار الكتب الإسلاميه‏، تهران – 1409ق؛ ج2، فصل فيما نذكره من عمل أول ليلة المحرم‏، ص 545

اینها روایاتی بود که ما در برنامه های گذشته، مفصل برای بینندگان عزیزمان عرض کردیم و شب گذشته هم گفتیم که گریه برای امام حسین؛

«یَحُطُّ الذُّنُوبَ الْعِظامَ»

گناهان بزرگ را می­ریزد و از بین می­برد.

الأمالي( للصدوق)، ابن بابويه، محمد بن على‏، ناشر: كتابچى‏، تهران – 1376ش؛ ص 128، ح 2

و نیز بیان کردیم که طبق روایات، اگر یک قطره از اشک چشم عزادار حسین در جهنم بیافتد، آتش جهنم خاموش می­شود و عرض کردیم اینها چیزی نیست که فقط در منابع شیعه باشد؛ بلکه در «صحیح بخاری»، «صحیح مسلم»، «سنن ابن ماجه»، «سنن ترمذی»، و نیز «مستدرک الصحیحین» وارد شده است.

در منابع معتبر اهل سنت نقل شده است که اگر کسی فلان ذکر را بگوید خدای عالم تمام گناهانش را ولو به اندازه کف دریاها باشد، به اندازه برگ درختان باشد، به اندازه ریگ بیابان­ها باشد، به اندازه عدد ایام دنیا باشد، خدای عالم او را خواهد بخشید.

«أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ قال: من قال سُبْحَانَ اللَّهِ وَبِحَمْدِهِ في يَوْمٍ مِائَةَ مَرَّةٍ حُطَّتْ خَطَايَاهُ وَإِنْ كانت مِثْلَ زَبَدِ الْبَحْرِ»

اگر کسی در یک روز صد مرتبه «سبحان الله و بحمده» بگوید خدا تمام گناهان او را می بخشد ولو به اندازه کف دریاها باشد.

الجامع الصحيح المختصر، اسم المؤلف: محمد بن إسماعيل أبو عبدالله البخاري الجعفي، دار النشر: دار ابن كثير, اليمامة - بيروت - 1407 - 1987، الطبعة: الثالثة، تحقيق: د. مصطفى ديب البغا؛ ج 5، ص 2352، بَاب فَضْلِ التَّسْبِيحِ، ح 6042

یعنی اگر کسی بخواهد در این طور قضایا تشکیک بکند، نشان می دهد که خدا را نشناخته و از رحمت خدای عالم بی خبر است.

همان تعبیر امیرالمؤمنین (سلام الله علیه) در وصف خدای عالم که می­فرماید:

«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَا يَبْلُغُ مِدْحَتَهُ الْقَائِلُونَ وَ لَا يُحْصِي نَعْمَاءَهُ الْعَادُّونَ وَ لَا يُؤَدِّي حَقَّهُ الْمُجْتَهِدُونَ»

تا آنجایی که می­گوید:

« الَّذِي لَا يُدْرِكُهُ بُعْدُ الْهِمَمِ وَ لَا يَنَالُهُ غَوْصُ الْفِطَنِ الَّذِي لَيْسَ لِصِفَتِهِ حَدٌّ مَحْدُودٌ وَ لَا نَعْتٌ مَوْجُودٌ وَ لَا وَقْتٌ مَعْدُودٌ وَ لَا أَجَلٌ مَمْدُودٌ »

نهج البلاغة (للصبحي صالح)، شريف الرضى، محمد بن حسين‏، محقق / مصحح: فيض الإسلام‏، ناشر: هجرت‏ - قم، 1414ق؛ ص: 39، خطبه 1 و من خطبة له ع يذكر فيها ابتداء خلق السماء و الأرض‏

فرمود: صفت تو فراتر از عقل های ما است و صفات تو نه قابل سنجش است، نه مدتی دارد، نه عددی دارد. خدای عالم این است.

یکی از بهترین راههای شناخت خدا این است که ما به این مرحله برسیم که بدانیم به ذات حق، احدی دسترسی ندارد؛

(هُوَ اللَّهُ الَّذي لا إِلهَ إِلاَّ هُو)

او خدايى است كه معبودى جز او نيست‏.

سوره حشر (59): آیه 22

«يَا مَنْ يَعْلَمُ كَيْفَ هُوَ إِلَّا هُوَ يَا مَنْ لَا يَعْلَمُ مَا هُوَ إِلَّا هُوَ يَا مَنْ لَا يَعْلَمُ مَا يَعْلَمُهُ إِلَّا هُو»

إقبال الأعمال( ط- القديمة)، ابن طاووس، على بن موسى‏، ناشر: دار الكتب الإسلاميه‏، تهران – 1409ق؛ ج1‏، ص 343

شناخت ما از خداوند، با صفت او هست و صفات او هم طوری است که هیچ حدی، حدودی، وقتی، عددی ندارد؛ رحمت حق عددی ندارد، رحمت حق محدودیتی ندارد، کرم خدای عالم حد و حدودی ندارد.

گناهانمان هر چه بیشتر باشد در برابر عفو و کرم الهی اصلاً قابل مقایسه نیست. مثل اینکه ما بخواهیم یک قطره را در برابر اقیانوس­ها مقایسه کنیم؛ این قابل قیاس نیست.

آیا پاداش عزاداری برای اهلبیت (علیهم السلام) مجوز ترک واجبات و انجام محرّمات می شود!؟

ما مفصل در این زمینه صحبت کردیم و قول دادیم که امشب در رابطه با این صحبت کنیم که آیا با گریه بر امام حسین (سلام الله علیه) و با عزاداری برای اهلبیت، انسان می­تواند واجبات الهی را ترک یا خدای نکرده محرمات الهی را انجام بدهد!؟

یعنی می توانیم بگوئیم که ماه محرمی می­آید، انسان یک اشکی بریزد و دیگر مهم نباشد که هر کاری بخواهد انجام بدهد!؟

در اینجا من می­خواهم از عزیزان تقاضا کنم به روایاتی که امشب خدمتتان قرائت می کنم خوب دقت کنید. اگر دوستان اتاق فرمان، مانیتور من را به آنتن بدهند ممنون می شوم.

امام باقر( سلام الله علیه) به «جابر بن یزید جوفی» می­فرماید:

«يَا جَابِرُ أَ يَكْتَفِي مَنِ انْتَحَلَ التَّشَيُّعَ أَنْ يَقُولَ بِحُبِّنَا أَهْلَ الْبَيْت‏»

آیا فقط شیعه بودن همین است که محبت ما اهلبیت را داشته باشد؟

«فَوَ اللَّهِ مَا شِيعَتُنَا إِلَّا مَنِ اتَّقَى اللَّهَ وَ أَطَاعَهُ»

به خدا سوگند شیعیان ما نیستند مگر آنهایی که تقوا داشته باشند و خدا را اطاعت کنند.

تا آنجایی که حضرت فرمود:

«مَنْ كَانَ لِلَّهِ مُطِيعاً فَهُوَ لَنَا وَلِيٌّ»

هر کس مطیع اوامر الهی باشد، آن دوست ماست

«وَ مَنْ كَانَ لِلَّهِ عَاصِياً فَهُوَ لَنَا عَدُوٌّ»

آن کسانی که شبانه روز کارشان گناه معصیت است آنها دشمن ما هستند.

«وَ مَا تُنَالُ وَلَايَتُنَا إِلَّا بِالْعَمَلِ وَ الْوَرَعِ»

اصلاً به ولایت ما، جز با عمل و ورع نمی­شود رسید.

الکافی (ط- الإسلامية)، نویسنده: کلینی، محمد بن یعقوب، محقق / مصحح: غفاری علی اکبر و آخوندی، محمد، ناشر: دارالكتب الإسلامية، تهران – 1407ق؛ ج 2، ص 74، ح 3

ببینید اینطوری نیست که من نه نماز بخوانم، نه روزه بگیرم، نه زکات بدهم، نه وجوهات شرعی را پرداخت کنم؛ و از طرفی غیبت کنم، دروغ بگویم، خدای نکرده شراب بخورم، و بعد بگویم بله حالا محرّم است من گریه­ای برای امام حسین می­کنم، دیگر تمام می­شود می­رود! نه، اینطوری­ها نیست!

یعنی اگر کسی نسبت به واجبات الهی و محرمات الهی، واقعاً اینطور جری باشد و در طول سال دو رکعت نماز هم نخواند و روزه هم نگیرد، با این که می­داند نماز واجب است، روزه هم واجب است و از اومر الهی است، ولی خاطر جمع باشد که بله ماه محرم آمد ما می­آییم یک گریه­ای می­کنیم و تمام می­شود می­رود، این صد در صد خلاف مشی و دستور ائمه اهلبیت (علیهم السلام) است.

روایتی دردناک و بسیار خیره کننده!

در کافی شریف هست که امام صادق (سلام الله علیه) به «مسمع بن عبدالملک» می گوید که پیغمبر فرمود:

«إِنَّ الْعَبْدَ لَيُحْبَسُ عَلَى ذَنْبٍ مِنْ ذُنُوبِهِ مِائَةَ عَامٍ»

چه بسا یک انسان بخاطر یک گناهش صد سال در جهنم زندانی شود.

«وَ إِنَّهُ لَيَنْظُرُ إِلَى أَزْوَاجِهِ فِي الْجَنَّةِ يَتَنَعَّمْنَ»

این بدبخت بیچاره در جهنم در دل آتش می­سوزد و نگاه می­کند زن و بچه­اش در بهشت در میان نعمت­های الهی از نعمت­ها برخوردار­ند.

الکافی (ط- الإسلامية)، نویسنده: کلینی، محمد بن یعقوب، محقق / مصحح: غفاری علی اکبر و آخوندی، محمد، ناشر: دارالكتب الإسلامية، تهران – 1407ق؛ ج 2، ص 272، ح 19

این خیلی درد است. این روایت را وقتی من می­خوانم، واقعاً بدنم می­لرزد و موهای بدنم سیخ می­شود که خدای نکرده یک انسان به خاطر یک گناه، صد سال در آتش جهنم بسوزد و بعد ببیند برادرش، خواهرش، همسر و بچه­هایش در بهشت از نعمت­های الهی برخوردار هستند.

سوختن آتش یک طرف، و اینکه انسان می­بیند زن و بچه­اش یا بستگانش در بهشت، در نعمت هستند، این دردش شاید از سوختن در آتش جهنم هم دردناک­تر باشد.

در روایت دیگر از «سعید بن جبیر» از نبی مکرم (صلی الله علیه و آله) هست که فرمود: فردای قیامت، افرادی را می­آورند و پرونده­اش را به دستش می­دهند، او می­بیند از حسناتش خبری نیست! می­گوید: خدایا اینهمه نماز خواندم، اینهمه روزه گرفتم، اینهمه عزاداری کردم، ظاهراً ملائکه اشتباه کرده­اند!!

«إلَهي لَيْسَ هَذَا كِتَابِي فَإِنِّي لَا أَرَى فِيهَا طَاعَتِي‏ »

پروردگارا! این پرونده من نیست. من در این نامه، عبادات خود را نمی بینم.

بحار الأنوار( ط- بيروت)، مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى‏؛ ناشر: دار إحياء التراث العربي‏، بیروت – 1403؛ ج 72، ص 259، ذیل حدیث 53

خطاب می­آید نه، این پرونده تو است. ولی چون تو در کنار اینکه نماز می­خواندی، عبادت می­کردی، عزاداری می­کردی، غیبت هم می­کردی؛ بخاطر اینکه غیبت دیگران را کردی، بخاطر این غیبت، اعمال خوب تو را برداشتیم و در پرونده آن صاحب غیبت گذاشتیم!!

دوستداران امام حسین! چقدر درد آور است که انسان بیاید با این زحمت نماز بخواند و روزه بگیرد، عزاداری کند، عبادت کند؛ در کنارش هم یک غیبتی بکند و بخاطر این غیبت، به خاطر خوردن مال حرام، استفاده از رانت­هایی که حق میلیون­ها انسان در او هست، اعمال خوب او را بردارند و در پرونده دیگران قرار بدهند.

دوستان! خدا می­داند خیلی درد است. حالا شاید شنیدن و خواندن این روایت، برای ما ساده باشد ولی تصورش خیلی سخت است که احساس کنیم الان پرونده ما را داده­اند دست ما، شصد سال، هفتاد سال نماز خواندیم و روزه گرفتیم، همه این عبادات، با چند تا غیبت کردن از دست ما رفته باشد!!

ما در این زمینه روایات زیادی داریم. من نمی­خواهم خیلی زیاد در این زمینه عزیزان را معطل کنم. فقط جمله ای از امیرالمؤمنین (سلام الله علیه) عرض کنم که خطاب به شیعه فرمود:

« يَا مَعْشَرَ شِيعَتِنَا اتَّقُوا اللَّهَ وَ احْذَرُوا أَنْ تَكُونُوا لِتِلْكَ النَّارِ حَطَباً»

تقوا پیشه کنید و بترسید از اینکه شما هیزم آتش جهنم باشید. هم خودتان بسوزید و هم دیگران به آتش شما بسوزند.

بحار الأنوار( ط- بيروت)، مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى‏؛ ناشر: دار إحياء التراث العربي‏، بیروت – 1403؛ ج 72، ص 316، ح 39

روایت دیگر در این زمینه، خیلی روایت زیبای است. یک مردی به همسرش گفت برو خدمت حضرت زهرا از او سؤال کن آیا من از شیعیان شما هستم یا نه؟ این زن آمد خدمت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) حضرت فرمود:

«إنْ كُنتَ تَعمَلُ بِما أمَرناكَ و تَنتَهي عَمّا زَجَرناكَ عَنهُ فَأنتَ مِن شيعَتِنا و إلاّ فَلا»

اگر به دستورات ما عمل کرده باشید شما از شیعیان ما هستید و اگر عمل نکرده باشید نه.

زن برگشت و جواب حضرت را به همسرش گفت. او خیلی ناراحت شد گفت: برو بگو زهرا جان:

«وَ مَنْ يَنْفَكُّ مِنَ اَلذُّنُوبِ وَ اَلْخَطَايَا»

چه کسی است که از گناه و خطایا دور باشد؟

پس ما در آتش جهم برای همیشه هستیم و هیچ کدام از شیعیان شما روی بهشت را نمی­بیند و همه می­روند جهنم. چون هیچ شیعه­ای نیست که گناه نکرده باشد و معصیت نکرده باشد.

این زن برگشت خدمت حضرت زهرا و پیام همسرش را به حضرت زهرا رساند. بعد حضرت فرمود که:

«قُولِي لَهُ: لَيْسَ هَكَذَا شِيعَتَنَا مِنْ خِيَارِ أَهْلِ اَلْجَنَّةِ وَ كُلُّ مُحِبِّينَا وَ مُوَالِي أَوْلِيَائِنَا وَ مُعَادِي أَعْدَائِنَا وَ الْمُسْلِمُ بِقَلْبِهِ وَ لِسَانِهِ لَنَا»

به او بگو: اینطوری نیست. شیعیان ما از بهترین اهل بهشت­اند. تمام محبین ما و موالیان ما، آنهایی که دوستان ما را دوست و دشمنان ما را دشمن می­دارند، اینها همگی در بهشت هستند.

ولی خدای عالم بخاطر گناهانی که شیعیان ما می­کنند، اینها را گرفتار بلاها و مصیبتها می­کند. در دنیا، در قبر، و نیز در عرصات قیامت، به انواع بلاها گرفتار می­کند تا گناهانشان بخشیده شود و شایستگی رفتن به بهشت را داشته باشند.

«بَعْدَ مَا يُطَهَّرُونَ مِنْ ذُنُوبِهِمْ بِالْبَلَايَا وَ الرَّزَايَا أَوْ فِي عَرَصَاتِ الْقِيَامَةِ بِأَنْوَاعِ شَدَائِدِهَا أَوْ فِي الطَّبَقِ الْأَعْلَى مِنْ جَهَنَّمَ بِعَذَابِهَا إِلَى أَنْ نَسْتَنْقِذَهُمْ بِحُبِّنَا مِنْهَا وَ نَنْقُلَهُمْ إِلَى حَضْرَتِنَا»

بعد از اینکه با بلایا و گرفتاریها، از گناهان پاک شدند، ما می­رویم اینها را شفاعت می­کنیم و از آتش جهنم بیرون می­آوریم و به نزد خودمان در بهشت می­بریم.

بحار الأنوار( ط- بيروت)، مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى‏؛ ناشر: دار إحياء التراث العربي‏، بیروت – 1403؛ ج 65، ص 155، ح 11

و باز روایت داریم که روای آمد خدمت امام صادق (سلام الله علیه) و گفت: یابن رسول الله شما می­گویید همه شیعه­ها در بهشت هستند، فرمود: بله؛ «لا شك ولا ريب»!

کسی که شیعه علی باشد، معتقد به ولایت علی و ولایت ائمه (علیهم و السلام) باشد یقیناً برای همیشه در جهنم نمی­ماند. و گناهانی که کرده­ است از باب:

(فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ * وَ مَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ)

پس هر كس به اندازه سنگينى ذره‏اى كار خير انجام داده آن را مى‏بيند. و هر كس به اندازه ذره‏اى كار بد كرده آن را مى‏بيند.

سوره زلزله (99): آیه 7 و 8

عذاب گناهان خود را می بیند و پاک می شود. آنجا میزان می­آورند و گناهان را در یک کفه میزان می­گذارند و در یک کفه میزان، حسنات او را می­گذارند؛ اگر چنانچه حسنات بیشتر شد می­رود بهشت؛ و اگر سیئات بیشتر شد، می­رود جهنم!

ولی در جهنم به قدری می­ماند که گناه کرده است. اینطوری نیست که شیعه علی و کسی که با ولایت علی از دنیا رفته است، در جهنم مخلد باشد.

قطعاً یکی از دعاهای مهم مان باید این باشد که از خدا بخواهیم ما را عاقبت بخیرمان کند. این خیلی مهم است.

در روایت داریم افرادی هستند که اعمال خیر انجام می­دهند، کارهای خوب انجام می­دهند ولی عاقبت شان به شر می­شود، موقع جان دادن توفیق شهادتین را پیدا نمی­کنند و کافر از دنیا می­روند. اگر 124 هزار پیغمبر هم شفاعت کنند: «لاتَنْفَعُهُمْ شَفاعَةُ الشَّافِعِينَ»

ولی اگر موقع جان دادن، با شهادت به وحدانیت حق، و شهادت به رسالت نبی مکرم، و شهادت به ولایت علی و اولاد علی از دنیا رفتیم، یقین بدانیم که عاقبت کار ما بهشت است و در آن هیچ شک و شبهه­ای نیست.

در هر صورت، راوی به امام صادق (سلام الله علیه) گفت: یابن رسول الله شما می­گویید همه شیعیان به بهشت می روند؟ فرمود: بله.

گفت: آخر اینها گناه می­کنند، فرمود: خدای عالم اینها را در دنیا گرفتار شان می­کند اذیتی، آزاری به آنها می­رسد؛ گفت: اگر گناهشان به قدری زیاد بود و با این مصیبت­ها پاک نشد چه؟

فرمود: خدای عالم موقع جان کندن، اینها را یک مقداری گوش مالی می­دهد. گفت: اگر با آن هم نشد چه؟ فرمود: در عالم برزخ، خداوند یک مقدار گرفتارشان می­کند تا گناهانشان بخشیده ­شود.

گفت: اگر آن هم نشد؟ فرمود: در قیامت و در عرصات قیامت، خدای عالم سخت می گیرد. گفت اگر با آن هم نشد؟ حضرت فرمود: ما شفاعت می­کنیم.

و لذا من از همه عزیزان و بزرگوارانی که در این عزاداری سید الشهداء شرکت می­کنند تقاضای عاجزانه دارم، کاری نکنند که فردای قیامت، گناهانشان موجب گرفتاری آنها بشود و با شرمندگی لیاقت شفاعت ائمه را پیدا کنند. حضرت فرمودند:

«شَفَاعَتُنَا لِأَهْلِ الْكَبَائِرِ مِنْ شِيعَتِنَا وَ أَمَّا التَّائِبُونَ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ- ما عَلَى الْمُحْسِنِينَ مِنْ سَبِيل‏»

شفاعت ما برای آن دسته از شیعیان ما هست که گناهان کبیره کرده­اند ولی آنهایی که توبه کرده­اند که کاری به ما ندارند.

من لا يحضره الفقيه‏، ابن بابويه، محمد بن على‏، محقق / مصحح: غفارى، على اكبر، ناشر: دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم‏، 1413 ق‏؛ ج 3، ص 574، ح 4964

ولی اگر ما رابطه خودمان را با اهلبیت خوب کردیم، اگر گناهی هم از ما سر زد تلاش کنیم جبران کنیم، نمازی از ما قضا شد، قضایش را به جا بیاوریم، اگر روزه­ای از ما قضا شد تلاش کنیم روزه مان را به جا آوریم، اگر حق الناسی گردن ما بود، بتوانیم تا آن اندازه­ که می­شود انجام دهیم و تلاش کنیم نسبت به تقصیرها و قصوراتمان جبران کنیم.

وقتی گناهانمان از حد گذشت، چه کنیم!؟

حالا بعضی وقت تقصیرات به قدری زیاد هست که قابل جبران نیست. در آنجا دیگر باید یک رابطه­ای ویژه با اهلبیت داشته باشیم. من همیشه به دوستان می­گویم تلاش کنیم با یکی از ائمه اهلبیت (علیهم السلام) رابطه دوستی و عشق برقرار کنیم.

حالا یک کسی عشق به امیرالمؤمنین دارد، وقتی اسم علی می­آید اشکش جاری است؛ یکی می­خواهد با حضرت زهرا عشق کند، نام حضرت زهرا می­آید بدنش می­لرزد، یکی هم با امام مجتبی (سلام الله علیه) مأنوس است.

یکی هست می­گوید نه، من با علی اصغر حسین می­خواهم رابطه داشته باشم. اسم علی اصغر می­آید قطرات اشکش جاری است؛ یکی هم با دختر سه ساله امام حسین مأنوس است.

در هر صورت، من توصیه می­کنم ببینید این دلتان کجا می­رود؟ این دل، هوای چه کسی را دارد؟ تا این دل نخواهد، انسان نمی­تواند پرواز کند. نمی­تواند رابطه برقرار کند. فلذا من این روایت را هم می­خوانم بعد یک نکته­ای هم در رابطه با امشب که مربوط به «حر بن یزید ریاحی» است عرض می کنم.

«حر بن یزید ریاحی» گناه بزرگی انجام داد ولی جبران کرد. رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: فردای قیامت حساب شیعیان به عهده ما هست:

«إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ وُلِّينَا حِسَابَ شِيعَتِنَا فَمَنْ كَانَتْ مَظْلِمَتُهُ فِيمَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ حَكَمْنَا فِيهَا فَأَجَابَنَا‏»

فرمود: اگر گناهش بین خود و بین خدا بود، مثلاً نمازی نخوانده، روزه­ای نگرفته و تلاش هم کرده که اینها را جبران کند و عنادی نداشته است، ما درباره آنها حکم می کنیم و حکم ما هم مقبول واقع می شود. ولی یکی هست نماز نخوانده، اصلاً عناد دارد و نمی خواهد قضایش را هم به جا بیاورد؛ آن اصلاً حسابش جدا است.

جمله جالب روایت اینجا است که فرمود:

«وَ مَنْ كَانَتْ مَظْلِمَتُهُ فِيمَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ النَّاسِ اسْتَوْهَبْنَاهَا فَوُهِبَتْ لَنَا»

عيون أخبار الرضا عليه السلام، ابن بابويه، محمد بن على‏، محقق / مصحح: لاجوردى، مهدى‏، ناشر: نشر جهان‏، تهران – 1378ق؛ ج‏2، ص 57، ح 213

فرمود: اگر چنانچه حق الناسی هم در گردنشان است، ما می­رویم از آن افرادی که از شیعیانمان دلخور هستند و حقی به گردن شیعه­ها دارند، از آنها خواهش می­کنیم تا شیعیان ما را ببخشند و آنها هم بخاطر ما می­بخشند.

ببینید اگر ما رابطه را برقرار کردیم و ارتباط مان را محکم کردیم، آنجا اهلبیت (علیهم السلام) حتی نسبت به حق الناس هم، به ما کرم می­کنند. در زیارت «جامعه کبیره» می خوانیم:

«وَ عَادَتُكُمُ الْإِحْسَانُ وَ سَجِيَّتُكُمُ الْكَرَم‏»

سجیه شما و وصف همه شما کرم است و عادت شما احسان است.

من لا يحضره الفقيه‏، ابن بابويه، محمد بن على‏، محقق / مصحح: غفارى، على اكبر، ناشر: دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم‏، 1413 ق‏؛ ج 2، ص 616، ح 3213، باب زِيَارَةٌ جَامِعَةٌ لِجَمِيعِ الْأَئِمَّة

و لذا ما باید تلاش کنیم رابطه مان را با اهلبیت برقرار کنیم و اگر گناهی و تقصیری از ما سر زد، «حر بن یزید ریاحی» وار، جبران کنیم.

داستان پیوستن «حر بن یزید ریاحی» به سپاه امام حسین (سلام الله علیه)

داستان «حر بن یزید» را مفصل شنیده­اید؛ من دیگر چون فرصتی هم نیست و یکی دو دقیقه بیشتر وقت ندارم، کوتاه عرض می کنم که «حر» آمد در منزل «ذی حُسم» جلوی امام حسین را گرفت و نگذاشت امام حسین نه به مدینه برود، نه به مکه برود، نه به جای دیگر برود.

او دوشادوش امام حسین حرکت کرد تا آنجایی که آمد در سرزمین کربلا و دیگر نگذاشت سید الشهداء، نه برگردد، نه جلو برود، نه به مدینه و نه جای دیگر برود. لذا حضرت فرمود: در همین کربلا خیمه­ها را بزنید.

شما حساب کنید در برابر امام معصوم ایستاد، قلب بچه­های پیغمبر را ترساند و لرزاند؛ این کم گناهی نیست خیلی گناه بزرگی است؛ ولی در برابر کرم خدا؛ کرم اهلبیت؛ اینها چیزی نیست. ولی وقتی «حر بن یزید ریاحی» در بحبوحه آغاز جنگ، ناله حسین را شنید که فرمود:

«أَمَا مِنْ مُغِيثٍ يُغِيثُنَا لِوَجْهِ اللَّهِ أَمَا مِنْ ذَابٍّ يَذُبُّ عَنْ حَرَمِ رَسُولِ اللَّه‏»

آیا فریاد رسی هست به فریاد ما برسد؟ آیا کسی هست شر این قوم را از حرم رسول الله باز دارد؟

اللهوف على قتلى الطفوف / ترجمه فهرى‏؛ نويسنده: ابن طاووس، على بن موسى- فهرى زنجانى، احمد، ناشر: جهان‏، تهران‏، 1348 ش‏؛ ص 102

می­گوید: وقتی این صدای حسین به گوش «حر» رسید، بدنش لرزید، اشک از چشمانش جاری شد، خود را بین جهنم و بهشت دید و به بهانه آب دادن از سپاه عمر سعد جدا شد به طرف خیمه­های امام حسین آمد، سرش پایین، سپرش را به سر گرفته، دست بر سر نهاده، صدا می­زد:

«اللَّهُمَّ إِلَيْكَ أَنَبْتُ فَتُبْ عَلَيَّ فَقَدْ أَرْعَبْتُ قُلُوبَ أَوْلِيَائِكَ وَ أَوْلَادِ بِنْتِ نَبِيِّك‏»

خدا گناه من خیلی بزرگ است قلب اولیاء تو را به درد آوردم، قلب­های بچه­های پیغمبر را به درد آوردم و ترساندم.

اللهوف على قتلى الطفوف / ترجمه فهرى‏؛ نويسنده: ابن طاووس، على بن موسى- فهرى زنجانى، احمد، ناشر: جهان‏، تهران‏، 1348 ش‏؛ ص 103

وقتی امام حسین چشمش به حر افتاد فرمود: از اسب پیاده شو؛ توبه­ات قبول است. اولین خواهشی که حر از امام حسین کرد این بود که گفت: یابن رسول الله! من اولین کسی بودم که در این بیابان در حق شما جفا کردم. من مانع حرکت شما شدم. من می خواهم به من منت بگذاری، اولین کسی باشم که در رکاب تو به شهادت برسم.

داستانش مفصل است با «زهیر بن قین» دوتایی رفتند با هم دیگر جنگیدند و بیش از چهل و چند نفر از سپاهیان «عمر بن سعد» را به درک واصل کردند تا اینکه سپاهیان، یک دسته حمله کردند و «حر بن یزید ریاحی» را گرفتار نمودند.

وقتی حر از اسب افتاد، امام حسین فرمود بروید بدن «حر بن یزید ریاحی» را به طرف خیمه­ها بیاورید. وقتی امام حسین (سلام الله علیه ) بالای سر «حر بن یزید ریاحی» قرار گرفت، هنوز رمقی در بدنش بود. این جمله امام حسین بالاترین مدال افتخار حر است که فرمود:

« بَخْ بَخْ يَا حُرُّ أَنْتَ حُرٌّ كَمَا سُمِّيتَ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَة»

تبریک به تو ای حر! تو آزاد هستی در دنیا و آخرت

الأمالي( للصدوق)، ابن بابويه، محمد بن على‏، ناشر: كتابچى‏، تهران – 1376ش؛ ص 160

یا به نقلی فرمود:

« أَنْتَ الْحُرُّ كَمَا سَمَّتْكَ أُمُّك‏»

همانطوری که مادرت تو را حر نام نهاده است تو واقعاً حر هستی

اللهوف على قتلى الطفوف / ترجمه فهرى‏؛ نويسنده: ابن طاووس، على بن موسى- فهرى زنجانى، احمد، ناشر: جهان‏، تهران‏، 1348 ش‏؛ ص 104

عزیزان! اگر خواستیم توبه کنیم، حر وار توبه کنیم تا حضرت ولیعصر هم، امام حسین وار با آغوش بازش از ما بپذیرد.

خدایا قسمت می­دهیم به آبروی سید الشهداء و یارانش، به ویژه اولین شهید «حر بن یزید ریاحی» فرج مولای ما حضرت ولیعصر را نزدیک بگردان. همه ما را از یاران خاصش قرار بده، توفیق شهادت در رکابش به همه ما کرم نما، دعاهای ما به اجابت و حوائج ما برآورده نما.

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته



مطالب مرتبط:
آیا می شود یک قطره اشک، این همه ثواب و اثر داشته باشد!؟بهشت، پاداش گریه برای امام حسین (سلام الله علیه)برگزاری یا عدم برگزاری عزای سیدالشهداء در ایام بیماری کروناعزاداری برای امام حسین(ع) در سیره اهل تسنن و وهابیون
Share
* نام:
* پست الکترونیکی:
* متن نظر :
  

آخرین مطالب
پربحث ترین ها
پربازدیدترین ها