يارب اين ماه كدامين مه و امشب چه شب است كه فلك غرق نشاط است، زمين در طربست

شد مگر چشم مه امشب به جمالي روشن كاين چنين خرم و تابنده و پر خنده لبست

آري از منظره ماه و كواكب پيداست كه شب سيزده ماه شريف رجب است

گوش دل باز كن اي بي‌خبر از عالم غيب تا منادي دهدت مژده كه امشب چه شبست

مژده جبريل امين از عرش برين كه مبارك شب ميلاد امير عرب است

ذات اقليم ولايت كه همايون ذاتش مطلع نور حق و آئينه ذات ربست

مه خورشيد و زمين و فلك و ليل نهار به ولاي علي و آل علي منتسب است

علي عالي اعلي اسدالله كه او گردش دايره كون و مكان را سبب است

با چنين جلوه كه از پرده برون آمده‌اي كه كنم جان به فداي تو نه جاي عجب است

هر كه با خط ولاي تو رود در دل خاك فارغ از محنت و آسوده ز رنج و تعب است

در پي رزم پي كشتن روبه صفتان همچو شيريست كه در حالت خشم و غضب است

نرسد شهد به شيريني گفتار علي كه كلامش چو درختي‌ست كه غرق رطب است

خلق را دوستي شاه ولايت روحي است كه روان در تن و شريان و وريد و عصب است

دم فرو بند «رسا» قطره به پيش دريا عرض اندام نمودن نه طريق ادب است